Onze onvolprezen toekomstige rector (magnificus) van de Katholieke Universiteit, schrijft in zijn eens te meer lezenswaardige column in De Standaard, het volgende:
'Als ik moet kiezen tussen de hoekige wetenschapper en de gladde politicus, dan maar de wetenschapper. Zijn visie is misschien kortzichtig, maar hij treft alleen zichzelf. Terwijl de politicus die inhoud tot communicatie verengt, bijzonder gevaarlijk is. Juist omdat hij er aardig uitziet. Ideale schoonzonen zijn niet te vertrouwen, zoals ervaren schoonmoeders zullen beamen.'
Er dringen zich hier met betrekking tot de auteur, minstens twee vragen op: 1. Tot welke categorie rekent Torfs zich? 2. Vindt Rik van zichzelf dat hij een ideale schoonzoon is?
Torfs verkiest de 'hoekige wetenschapper' boven de 'gladde politicus'. Vinden we in deze keuze iets terug van 's mans eigen weg? Het opgeven van het robijnrode pluche van de senatorszetel voor de sedes sapientiae van de universiteit? Er duikt hier evenwel een moeilijkheid op. Rik was een politicus, is een wetenschapper. Een gladde politicus mét inhoud en zeker geen hoekige wetenschapper. Kortom, hij is een aantrekkelijke combinatie van de twee. Een gladde wetenschapper, zeg maar. De geknipte man dus voor het hoogste ambt in de universitaire hiërarchie.
Is Rik de ideale schoonzoon? Is hij dus niet te vertrouwen? Wie zal het kunnen zeggen, behalve zijn schoonmoeder. Die heb ik niet geraadpleegd. Ziet hij er aardig uit? De meningen daarover lopen sterk uiteen. Verengde hij inhoud tot communicatie, toen hij nog met veel talent de rol van politicus speelde? Doet hij dat soms nog in zijn aanloop naar de troonsbestijging in de majestueuze Katholieke Universiteitshallen?
De vele vragen geven het aan: Rik Torfs is niet zomaar voor één gat te vangen. Hij is, net als Max Havelaar, een vat vol tegenstrijdigheden. Een container vol enerzijdsen en anderzijdsen. Een vrij en vranke, gladde en sluwe Kempense jongen én een gedegen, ambitieuze wetenschapper-van-de-wereld.
Dat alles maakt van hem in de ogen van ervaren schoonmoeders niet direct 'de ideale schoonzoon', wel integendeel. Maar voor de rest van Vlaanderen, wat zeg ik?, voor de rest van de wereld, ja, is dat alles de ideale mix voor een boeiende en intrigerende persoonlijkheid!
11-06-2013 om 10:55
geschreven door Gust Adriaensen
08-06-2013
Een boeiende tentoonstelling in een bruisende stad
Vanuit Hasselt naar Luik treinen. Arriveren in het nog maar vier jaar oude station Guillemins, ontworpen door de Spaanse architect Santiago Calatrava, de man die ook de futuristische gebouwen ontwierp in de vroegere bedding van de rivier de Turia in Valencia.. Genieten van deze kathedraal van glas en staal. In bewondering staan voor dit monumentale, organische, transparante station, een symbool van de Luikse stadsvernieuwing.
In het station de uitgebreide tentoonstelling Ik was 20 in60 over de Golden Sixties bezocht. Boeiend van het begin tot het einde. Niet alleen voor degenen die kunnen zeggen Ik was 20 in60, maar ook voor de daaropvolgende generaties.
Vele beelden en geluiden die het decennium weer tot leven brengen. Talloze herinneringen worden opgeroepen. Evoluties en revoluties op het sociaaleconomische vlak, de cultuur, de medezeggenschap, de dekolonisatie. De boom in techniek en wetenschap. De omwenteling in de seksuele moraal. Nieuwe muziekgenres die het licht zien Kortom, een fascinerend beeld van de Golden Sixties. Een aanrader!
Later door het bruisende hart van de stad geflaneerd. Gezellige pleintjes, mooie fonteinen. Veel volk op straat, volgepakte terrasjes. De kathedraal bezocht. Het stadhuis, de markt met het perron, de vernieuwde Place Saint-Lambert met het imposante Paleis van de Prins-bisschoppen, aangedaan. Een end langs de oever van de Maas geslenterd
Luik: echt de moeite waard.
08-06-2013 om 19:04
geschreven door Gust Adriaensen
07-06-2013
Paus Franciscus over het weggooien van voedsel
'Consumentisme heeft er ons gewoon aan gemaakt te verspillen. Maar voedsel weggooien is te vergelijken met voedsel stelen van de armen en de hongerigen.'
07-06-2013 om 23:43
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes over Syrië
Vrijdag 31 mei vrijdag 7 juni 2013
In een interview dat vorige donderdag door de Libanese zenderAl Manar werd uitgezonden spreekt president Bacharal Assad zijn vertrouwen uit datde rebellen uiteindelijk overwonnen zullen worden. Hij laat verstaan dat hij van Rusland anti-afweergeschut heeft ontvangen en dat de sjiitische Hezbollah aan de zijde van de regeringstroepen vecht en nu Qousseir aan het heroveren is. Hij sluit niet uit dat hij kandidaat zal zijn bij de presidentsverkiezingen volgend jaar. En hij spreekt dreigende taal tegen Israël. Israël heeft al drie verwoestende luchtaanvallen tegen Damascus uitgevoerd en houdt sinds 1967 de Syrische Göran-hoogte illegaal bezet. De president laat verstaan dat hij onder grote druk staat vanwege het volk om aan de agressie vanIsraël een eind te maken.
De Nationale SyrischeCoalitieis inmiddels inIstanbul in vergadering, onder meer om weer een nieuwe schaduwpresident (de vierde) te kiezen want Ghassan Hitto is maar een interim. De oppositie doet een dringende oproep aan de internationale gemeenschap in verband met de aanvallen van het leger op Qousseir, waar, volgens hen, nu duizend gewonde burgers in gevaar zouden zijn. De westerse pers spreekt van een dramatische toestand in Qousseir. Huichelarij troef. Wij hebben in de gemeenschap meerderen die afkomstig zijn van Qousseir en bovendien vangen we een aantal families op die uit Qousseir gevlucht zijn. Ze laten ons op hun gsm beelden zien van de verwoestingen en plunderingen waarmee de oppositie de stad tot een spookstad heeft gemaakt. Nu het leger hen eindelijk gestopt heeft moet de internationale gemeenschap hen ter hulp komen, omdat ze vanuit deze strategisch uiterst belangrijke plaats heel Syrië tot een spookstad hadden willen maken! Inmiddels heeft het Vrije Syrische Leger, uit Qousseir eindelijk verdreven, op zijn vlucht op 28 mei 2013 alle christenen vermoord in het dorp Al-Duvair, aan de grens met Libanon. Europa blijft dit Vrije Syrische Leger steunen!Uit het voormalige Oostblok komt betere steun. De Oekraïense luitenant-kolonel Sergei Razoumovski doet een oproep om aan de zijde van al- Assad te strijden tegen de fundamentalistische islamieten om de christenen te beschermen en te redden.Duizenden vrijwilligers uit Rusland, Wit-Rusland, Moldavië en Oekraïne hebben zich al gemeld. Deze orthodoxe christenen zijn blijkbaar vuriger om hun geloofsgenoten te verdedigen van de westerse (bijna) slapende kerk.
Ondertussen is het leger in onze buurt druk bezig. We zien niet veel maar horen des te meer: vliegtuigen, helikoptersen voortdurend bombardementen,ontploffingen, zware doffe geluiden en af en toe een enorme knal. Op zaterdagis er langdurig stroomonderbreking terwijl internet en telefoon heel de dag afgesloten zijn. Elektriciteit blijft ook voor een groot deel van de zondag weg maar het internet kan in de voormiddag weer gebruikt worden. We maken ons wel een beetje zorgen dat het leger, wanneer het zo dicht in de buurt aan het bombarderen is, niet per toeval een ding dropt op ons klooster. Een hoge luchtmachtofficier heeft wel laten weten dat hij er goed op zal letten.Maar als je te krampachtig op iets let, doe je soms juist wat je niet wilde doen. Ik denk maar aan mijn spiegel. In de Romeinse toren is mijn kamer de enige die een wasbak heeft, of toch een soort pompsteen. Daarboven heb ik drie keer een spiegel gehangen die telkens gevallen is en kapot. De laatste keer had ik een stuk spiegel over dat groot genoeg is en dat voorlopig nog in het kadertje blijft hangen. Als het leger zich hier serieus mee gaat moeien, kan ik mijn arme spiegel wel voor goed vergeten. (Misschien verraadt dergelijke humor wel dat we niet direct angstig maar toch ongerust zijn).
Op zondag doen we mee met de wereldwijde aanbidding. Paus Franciscus gaat voor in een aanbidding in de St. Pietersbasiliek te Rome vandaag van 17.00 u tot 18.00 u en nodigt alle basilieken, parochiekerken en kapellen van religieuze gemeenschappen over heel de wereld uit om mee doen. Voor ons is dat 18.00 u en we maken er bijna wee uur aanbidding van. We hebben ook wat afwisselingwantNada komt met haar baby Fadia binnen en legt die op het tapijt. Fadia is als een minivliegtuig in vollestorm, alles beweegt tegelijk, afzonderlijk en toch vliegen er geen onderdelen af. Hoewel ze af en toe al flink van haar Arabische oortjes kan maken is ze gefascineerd door het kaarslicht rond het Allerheiligste Sacrament op het altaar, nu er geen elektriciteit is enhet al donker wordt.
Tijdens deze week is de oogst van de kersen is al binnen. Het zijn prachtige dikke, donker rode. Er zijn ook maar enkele tientallen kersenbomen en ze staan het dichtst bij de kloostergebouwen. Toch is er maar een enkeling van de gemeenschap die op heel onregelmatige uren even mee gaat plukken. Allemaal uit veiligheid om kidnappers geen kans te geven. Na de kersen komen de abrikozen en daarvan zijn veel meer bomen en ze staan verder op. Ik weet niet hoe die zullen geplukt geraken. Dat zullen mensen van het dorp moeten doen. Vorig jaar nog genoten we van alle vrijheid en gingen met heel de gemeenschap ganse dagen abrikozen plukken.
Over het werk hebben we vorige keer al verteld dat men hier tracht alles zo veel mogelijk zelf te doen, volgens de goede oude monnikentraditie. Op de boerderij woont wel een nieuw moslimgezin. Toen de bombardementen begonnen is het vorige gezin met zijn vier kleine kinderen uit veiligheid vertrokken. De boerderij ligt te ver van hetklooster, aan de andere kant van het terrein, weliswaar binnen de muren. Er zijn twee koeien en twee vaarzen, een 25-tal schapen, eenden, ganzen, kalkoenen, kippen Iedere week wordt in het kloostertweemaal yoghurt en kaas gemaakt, hoewel ik nog nergens speciaal materiaal voor het maken van kaas heb gezien. Het zijn dan nog verschillende soorten kaas, harde of zachte, naargelang de zuster die hem maakt. En die wordt dan gegeten op zijn Frans. Wij aten vroegerbrood met kaas,hier eten ze dan kaas met wat brood. Het is waarschijnlijk onder invloed van de Franse keuken. En eigenlijk is Frankrijk het enige land dat geen keuken heeft zoals de andere landen. Er bestaat een Italiaanse keuken, een Vlaamse keuken, een Nederlandse keuken enzovoort. Alleen Frankrijk heeft een haute cuisine. Het zij zo. Wij eten dus af en toe kaas van eigen bereiding, met een beetje brood.
Vreugde en droefheid omwille van de bevrijding van Qousseir. Tegelijk worden door het Vrije Syrische Leger (volgenshet westen de bevrijders en beschermers van het volk!) nog zoveel mogelijk christenen onderweg uitgemoord.Een leider van Al Nousra geeft wel, ongewild,een indrukwekkend getuigenis en geeft toe dat Qousseir gevallen is. Sinds twee jaar hadden we heel de streek afgegrendeld. We hadden loopgraven voorzien, ondergrondse tunnels, duizenden wapens, een grote hoeveelheid munitie, alles hadden wij in Qousseir klaar uw overwinning, honden van Alawieten is onzinnig, krankzinnig. Ik heb deelgenomen aan meerdere grootse operaties in Afghanistan en Irak. Ik heb Khadaffi verslagen (!) maar ik heb nooit mannen gezien die zo vastberaden waren en zich in de strijd gooiden zondervrees of angst. Zij waren nog meer dan wij bereid om te sterven vanaf het moment dat zij in Qousseir kwamen. Onze strijders hebben hun wapens neergegooid en zijngevlucht wij hebben de controle over de situatie verloren vanaf het moment dat de strijders van Hezbollah optraden Toen ze naar Libanon wilden vluchten, vielen tenslotte tientallen in de valstrik die Hezbollah in deBekaa valei, in Baalbek voor hen gespannen had. Op woensdag was Qousseir eindelijk helemaal bevrijd. Zelfs Israël moest de overwinning van Syrië toegeven. Door de herhaalde luchtaanvallen van Israël, die Syrië niet beantwoord heeft, heeft Israël veel meer verloren dat het gewonnen heeft.Het zal nu uiteindelijk gedwongen worden de Golanhoogten terug te geven.
De republikeinse senator McCain heeft einde mei 2013 illegaal Syrië bezocht om te gaan praten met de commandanten van het Vrije Syrische Leger, kidnappers en terroristen, in plaats van als waardige politicus van man tot man contact te nemen met de wettige president. Zo toont hij zich een terroristenleider, zoals de meeste westerse politici en staatshoofden. Tot zijn groot spijt stelt hij vast dat al Assad stand houdt en nu de leiding heeft op het terrein. Hoe erg, hé? Hij wil dat Amerika onmiddellijk ingrijpt. Hoe naïef, hé?
Toen de strijd om Qousseirbegon, zowat twee weken geleden, dachten/hooptenwij dat onze gewapende buren naar daar zouden vertrekken om niet meer terug te keren. Het tegendeel is evenwel waar. Terroristen die uit Qousseir konden vluchtenzijn naar hier gekomen. In Nabek en Deir Atieh heeft de verenigde oppositie zich al overgegeven, de wapens neergelegd en wil met de regering onderhandelen. Voor ons dorp Qâra schijnt dat nog lang niet het geval te zijn. Nogmaals is met de verantwoordelijke generaal van het Syrische leger contact genomen om te vragen dat ze hetklooster laten liggen als er hevige gevechten uitbreken. Je weet wel, mijn arme spiegel Ook dezeman heeft ons gerustgesteld. Het zal toch wel even opletten worden de komen dagen of weken. Het dreigt hier de plaats te worden van een soort eindstrijd. Met Qâra wordt heel onze streek bedoeld: de bergdorpjes van het Anti-Libanon-gebergte en het dorp Qâra. Wij liggen er precies middenin als een koppelteken.
In verschillende landen over heel de wereld wordt geprotesteerd als steun aan Syrië. Anderzijds krijgen landen die in Syrië een zogenaamde volksopstand hebben willen uitlokkennu zelf een echte volksopstand op hun bord: Amerika, Frankrijk, Turkije In Frankrijk is werkelijk een soort weede Franse Revolutie aan de gang. Indrukwekkend zijnde getuigenissen van de deelnemers van de massamanifestatieop 26 mei 2013 te Parijs in de manifestation pour tous. Een jonge reserveofficier, monnik, jurist, met meerdere militaire diplomas en militaire onderscheidingen schrijft in een open brief aan de president dat hij zijn onderscheidingen teruggeeft. Terwijl hij met andere jongeren de avond te voren in een wake doorbracht werd hij brutaal opgepakt en 24 uur vastgehouden zonder enige aanleiding. Van de dag zelf zijn er velen die getuigen hoe zij zagen dat de oproerpolitie zelf agressie uitlokte om dan brutaal met geweld op de jongeren in te kunnen slaan. Een huismoeder getuigt hoe zij, samen met anderen brutaal werd opgepakt zonder dat er enige reden toe was. Toen zij tegen de twee politiemannen die haar meenamen zij dat ze zich schaamde in hun plaats, antwoordde een van hen: ja, wij schamen ons! Verschillenden getuigden dat hetgeen ze daar te zien kregen vanwege de politie een regelrechte ontspoorde dictatuur was. Welnu, dit is een beweging vooral van overtuigde jongeren tegen de dictatuur inFrankrijk en tegen de afbraak van de fundamenten van de maatschappij. In Turkije is al iets gelijkaardigs bezig met niet ophoudende massamanifestaties tegen het dictatoriale regime en tegen Erdogan. Kunje het de Syrische ministers kwalijk nemen dat ze fijntjes alle kritiek die Erdogan meer dan twee jaarlang zo rijkelijk heeftafgeschoten opAssad nu terugsturen? Als Erdogan zijn volk wil respecteren moet hij aftreden, zeggen ze. Hij krijgt nu een echte Arabische lente, die deze keer noch door Israël noch door Qatar is uitgelokt, maar door zijn eigen dictatoriaal gedrag. Dat hij nu de massa gevangenen, opgesloten omwille van gewetensvrijheid, vrij laat!En op die wijze bewerkt de vastberadenheid van Syrië een grondverschuiving in de wereldpolitiek. Fr. Hollande en R.T. Erdogan die de val van al Assad hebben willen bewerken, wordennu zelf van hun troon gestoten. Ik vermoed dat ze de massamanifestaties niet zullen overleven.
Ondertussen erkent een intern rapport van de NAVO dat 70 % van de Syriërs achter de president staat (20 % hebben geen mening, 10 % zijn voor de rebellen). En zo hebben de Europese geleerden en deskundigen door ijverig studiewerk het inzicht verworven dat de simpelste Syrische boer al jaren had. Het verheugt het ons dat inmiddels de voorzitter van de Europese Raad, Herman Van Rompuyop de 31ste top Rusland-EU in Ekaterinbourgh Putin en Geneve II ten volle schijnt te steunen, op basis van Geneve I.
Op donderdag 6 juni wilde ik met mijn Postelse abdijgemeenschap in de eucharistie verbonden zijn omwille van het feest van de hl. Norbertus (1080-1134). Het is een gelegenheid om het leven van deze merkwaardige apostel te vertellen. Hij ondervond in eigen midden zoveel tegenwerking dat hij in Frankrijk, zijnorde gesticht heeft, waarna hij toch weer terug keerde. Als ik daarbij een kort Arabisch zinnetje probeer te stamelen, zie ik bij de medebroeders en zusterseen brede glimlach, terwijl dekinderen achter in de kapel enthousiast hun duim omhoog steken. Ik hoop dat ze ook verstaan hebben wat ik wilde zeggen. Op vrijdag 7 juni vieren we het feest van het Heilig Hart, al is dit in de byzantijnse ritus niet voorzien. We gaan bijzonder bidden en ook weer even aanbidding houden voor de bescherming van deze streek en opdat onze gewapende en bebaarde geburen zich zouden overgeven en meewerken aan een vreedzame hervorming van het land. Ook zij zijn geschapen naar Gods beeld en gelijkenis
07-06-2013 om 22:45
geschreven door Gust Adriaensen
06-06-2013
'Counter our culture of waste with a culture of solidarity'
Paus Franciscus tijdens zijn wekelijkse audiëntie:
'When stock markets drop ten points it's a tragedy but starving children, homeless people dying on our streets, people disposed of like trash - such as the unborn or the elderly - has become the norm.
This is the result of a culture of waste, of our being unable to read the signs of Gods creation. A culture of solidarity should prevail over our culture of waste.'
06-06-2013 om 08:04
geschreven door Gust Adriaensen
05-06-2013
Norbertus, stichter van de norbertijnen: Pontificale Hoogmis in Postel
Op donderdag 6 juni is er om 11.30 uur een Pontificale Hoogmis in de abdijkerk van Postel, ter gelegenheid van de viering van de heilige Norbertus, bisschop en stichter van de Norbertijnen. Iedereen is van harte welkom.
Norbertus van Xanten (of ook 'van Gennep') werd omstreeks 1080 geboren in de buurt van Gennep. Hij stierf in Maagdenburg op 6 juni 1134.
In 1114 ging hij naar de benedictijnenabdij van Siegburg waar hij in 1115 priester gewijd werd door de aartsbisschop van Keulen.
Op vraag van paus Calixtus II trok Norbertus met zijn volgelingen in 1120 naar Prémontré in Frankrijk, waar hij de grondslag legde van de orde der premonstratenzers of norbertijnen, gebaseerd op de kloosterregel van Augustinus. In 1126 werd Norbertus aartsbisschop van Maagdenburg, waar hij ook overleed.
Paus Gregorius XIII verklaarde Norbertus in 1582 heilig en duidde 6 juni als zijn feestdag aan. Tijdens de Dertigjarige Oorlog brachten de norbertijnen uit veiligheidsoverwegingen de relieken van hun heilige stichter in 1627 over naar het Strahovklooster in Praag. Daar berusten ze nog altijd in het prachtige klooster met zijn wereldberoemde bibliotheek.
Fresco H. Norbertus in Orvieto (Italië)
Graftombe van de heilige Norbertus in het Strahovklooster in Praag
05-06-2013 om 17:50
geschreven door Gust Adriaensen
Is Torfs een late Tachtiger?
In een column in De Standaard poneert Rik Torfs de stelling dat de waarde van onderwijs in zichzelf schuilt, het is een doel op zich. Alles wat waarde heeft, is een doel op zich. Onderwijs. Maar ook kunst of religie. Het onderwijs, aldus Torfs, is dus geen middel om sociale misstanden recht te zetten of om de industrie aan te wakkeren.
Een aantrekkelijke bewering, zeker als ze verpakt in Torfs' frisse taalstijl. Ik ga er een heel eind in mee... maar finaal wil ik toch niet terecht komen bij de Tachtigers, de kunstenaars, in het bijzonder dichters als Kloos en Gorter, die in het laatste kwart van de 19de eeuw, het l'art pour l'art-principe predikten en probeerden toe te passen en wat Kloos ertoe bracht een vers te schrijven als: 'ik ben een God in het diepst van mijn gedachten'.
Kunst om de kunst? Religie om de religie? Onderwijs om het onderwijs? Nee, toch niet helemaal. Om met wijlen de politicus Torfs te spreken: het is een enerzijds-anderzijdsverhaal.
Rik Torfs zal ook wel inzien dat het onderwijs niet volledig losgehaakt kan worden van samenleving cultuur, economische trends, tewerkstellingspijnpunten, enz. Heeft de huidige discussie over de hervorming van het secundair onderwijs daarmee overigens niet zeer sterk te maken? Torfs heeft wel overschot van gelijk wanneer hij schrijft dat 'elke onderwijshervorming die niet in de eerste plaats om de vorming van iedere concrete jongere gaat, fundamenteel onethisch is'.
In de lijn van zijn m.i. te absoluut geponeerde stelling: onderwijs is een doel op zich, verwacht ik van rector Torfs, de baas dus van de Katholieke Universiteit Leuven, dat hij het beleid van zijn voorganger Waer en zeker van Oosterlinck, die de universiteit sterk zagen als een verlengstuk van economie en industrie en in hun beleid die weg opgingen, zal ombuigen. Geen universiteit om de industrie en de economie ter wille te zijn. Ook geen universiteit om de universiteit. Maar een onderwijs- en onderzoeksinstelling van topkwaliteit die er tussenin te situeren is, maar met duidelijk het accent op 'heel veel vrijheid', geschraagd door 'zelfvertrouwen' en niet door 'zelfgenoegzaamheid'. En zeker niet door serviliteit aan industriële, economische, financiële...machten.
Dat het Torfs menens is met die vrijheid, kan hij al bewijzen, suggereert gasthoogleraar Lieven De Cauter, door het ontslag van 'aardappelactiviste' Barbara Van Dyck, in te trekken. Inderdaad.
05-06-2013 om 12:38
geschreven door Gust Adriaensen
04-06-2013
Sant'Egidiopost
Sant'Egidiopost
3 juni 2013
Tegenover het drama dat zich afspeelt in Syrië en de gevoelens van onmacht van velen, staat de gemeenschap van Sant'Egidio niet onverschillig. De afgelopen maanden ondernam zij verschillende solidariteitsacties met vluchtelingen en slachtoffers, een delegatie ontmoette vorige week in Libanon Zakka I Iwas, patriarch van de Syrisch-orthodoxe kerk en Jean X Yazigi, patriarch van de Grieks-orthodoxe kerk van Antiochië om solidariteit met de christenen in het Midden-Oosten te betuigen, de gemeenschap van Rome blijft speuren naar mogelijkheden om een politieke oplossing voor Syrië naderbij te brengen.
Graag uw aandacht voor twee komende initiatieven in België:
In het geloof dat God geen gebeden onverhoord laat, organiseert Sant'Egidio nu vrijdag, 7 juni 2013 om 20 uur een gebed voor vrede en verzoening in Syrië. Speciaal wordt er gebeden voor de vrijlating van Mar Gregorios en Paul Yazigi, respectievelijk de Syro-orthodoxe en de Grieks-Orthodoxe bisschoppen van Aleppo die al meer dan zes weken ontvoerd zijn. De homilie wordt verzorgd door Mgr Athenagoras Peckstadt, bisschop van Sinope en hulpbisschop van de metropoliet van België van het Patriarchaat van Constantinopel. Hij is een persoonlijke vriend van de ontvoerde bisschoppen.
Hartelijk dank om mee te bidden, fysiek in de Antwerpse Sint-Carolus Borromeuskerk of vanop afstand. Op woensdag, 26 juni 2013 om 20u30 organiseert Sant'Egidio een concert voor vrede in Syrië en Libanon, met de bekende zangeres Ghada Shbeir (http://www.ghadashbeir.com/). Het concert vindt plaats in de Eglise Saint-François in Louvain-la-Neuve. De opbrengst van ieders vrije bijdrage komt ten goede aan een kamp van Syrische vluchtelingen in Libanon. Hartelijk welkom!
Voor in- of uitschrijvingen van Sant'Egidiopost, mail post@santegidio.be
04-06-2013 om 19:35
geschreven door Gust Adriaensen
Je voorbereiden op de examens in de abdij van Postel
Abdijen, kloosters zijn al geruime tijd aantrekkelijke plaatsen voor studenten die zich voorbereiden op de examens.
Ook de norbertijnenabdij van Postel in de Kempen, vlak bij de Nederlandse grens, ontvangt elk jaar studenten uit heel het Vlaamse land.
In deze historische en groene omgeving kunnen zij zich in alle rust concentreren op hun studiewerk. Ook de vaste structuur van het abdijleven helpt ze daarbij.
En 's avonds hebben ze de kans de avonddienst van de abdijgemeenschap bij te wonen, een half uurtje van psalmgezang, gebeden, stilte... Velen zijn zonder mankeren present. Ook de korte contacten na afloop van de vespers, met andere aanwezigen, de belangstellende vragen, de wensen voor succesvolle examens, doen de studenten zichtbaar deugd.
Examensucces kan natuurlijk niet, ook niet door de norbertijnen, gegarandeerd worden, maar als blokplaats is Postel zonder twijfel top!
04-06-2013 om 07:47
geschreven door Gust Adriaensen
03-06-2013
Gefeliciteerd Mieke Van Hecke!
'Het Katholiek Onderwijs zal de hervormingen doorvoeren, ook al komt er geen politiek akkoord ', zegt de topvrouw van het Katholiek onderwijs in een reactie op de impasse binnen de Vlaamse regering. Gefeliciteerd Mieke Van Hecke! . Dat de top van het katholiek onderwijs voorstander is van hervormingen geeft ook aan dat ze haar pedagogische, didactische en spirituele opdracht serieus neemt. Vanuit bv. christelijke inspiratie kan je bezwaarlijk het huidige waterval- en eliminatiesysteem verdedigen. Dat bestendigt gewoonweg het bestaande onderwijs dat grotendeels een weerspiegeling is van de sociale klassen en blokkeert heel wat talentrijke jonge mensen.
Maar het was te verwachten dat op de internetfora heel wat bagger vanuit een bepaalde, ook politieke, hoek, over haar zou worden uitgestort. Daarbij ontgaat het de criticasters totaal dat vele katholieke scholengemeenschappen al geruime tijd evolueren in de richting van het wegwerken van deschotten in de 1ste graad van het secundair onderwijs en naar een brede 1ste graad.
In de verdediging van het oude systeem wordt door sommigen vanuit tactische en electorale overwegingen ook een loopje genomen met de waarheid. 'Het ASO mag niet afgeschaft worden!' luidt het dan. Tja, waar in het voorgestelde hervormingsplan wordt vermeld dat het ASO wordt afgeschaft.
Het valt dus weer op, net als enkele decennia geleden met de strijd tussen klassieke humaniora en VSO, dat het ASO voorgesteld wordt als de kers op de taart, het summum, het nec plus ultra van de secundaire schoolse vorming. ASO-fetisjisme. Gekoesterd door degenen die in het ASO de onderwijsveruitwendiging, -versterking en -voortzetting zien van de midden- en hogere klasse.
En het is waarschijnlijk dankzij de ongeëvenaarde ASO-vorming dat de tegenstanders van een hervorming in staat zijn, subiet en trefzeker de voorstanders te catalogiseren als ontegensprekelijk behorend tot de 'linkse kerk'.
03-06-2013 om 13:43
geschreven door Gust Adriaensen
31-05-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
De gemeenschap van Mar Yakub heeft vanaf het begin getracht te leven volgens het oorspronkelijke oosterse monnikenleven. Voor het werk betekent dit onder meer: alles zoveel mogelijk zelf doen, zodat de gemeenschap en hen die er mee verbonden zijn door eigen werk onderhouden kunnen worden. Daarom werd een groot terrein in de woestijn vruchtbaar gemaakt en er werd gezorgd voor een waterput. Nu zijn er duizenden vruchtbomen: olijven, amandelen, abrikozen, kersen, granaatappels, vijgen, appelen, peren Meestal nog meerdere soorten. Verder is er een wijngaard, een graanveld en een zeer uitgebreide groenten- en kruidenteelt. Er is veel werk aan maar het loontecht de moeite. Voor de maaltijden wordt uiteraard zelf gezorgd. Er is natuurlijk een grote voorraad confituur gemaakt. Ook de bereiding is bijna allemaal handwerk. De laatste groep die hier voor de oorlog op retraite kwam, bestond uit 80 personen. Ze kregen tijdens hun laatste middagmaal o.a. fritten. Ook toen was iedere aardappel met de hand geschild en in schijfjes gesneden.De kleding wordt eveneens zelf gemaakt. En een zuster is handig in het repareren van oude maar nog goede schoenen, die zedan nieuwe zolen geeft en wel met het meest eenvoudige materiaal.Net nieuw, zoals een gazet die gelezen is en netjes terug in zijn plooien gelegd. Ze heeft een berg oude schoenen in alle maten en modellen. Het is een plezier om daar even te gaan helpen. Meestal moet de oude kol met schuurpapier verwijderd worden. Zij probeert op deze wijze de gang van de wereld te verbeteren. Dus, oude schoenen met al of niet versleten zolen, sleffers, kreuners, poeffers brommers alles is welkom. Dit eigen werk brengt mee dat de meesten nagenoeg altijd rustig bezig zijn. Ook in de lange avondrecreatie heeft de ene verstelwerk vast, de andere iskruiden of groenten aan het zuiver maken voor de volgende maaltijd, terwijl ik het laatste toegezonden artikel van op de computer voorlees en de kinderen op de grond met een volwassene een spelletje doen of een tafel met tapijten hebben bedekt om een hut te maken (waarin ze al een schapenvacht gelegd hebben en een teddybeer)
Vrijdag en zaterdag eindigt in de byzantijnse ritus het Pinksterfeest, terwijl dit in de Latijnse ritus met Pinsteren zelf al eindigde. Vrijdagavond zijn hier de slotvespers en zaterdagmiddag wordt de eucharistie van Pinksteren hernomen. s Middags aan tafel vindt ieder op zijn plaats een rode roos en een papieren kroontje met een vlam op en voor het laatst wordt het Arabische Pinksterlied gezongen. De zondag na Pinksteren is in de Latijnse ritus het feest van de Drie-eenheid. Hier is het de zondag van alle heiligen en wil er ons aan herinneren dat de vrucht van de Geest een heilig leven is door te streven naar een volmaakte liefde. Hiervoor bestaan gelukkig evenveel modellen als er mensen zijn. Iedereen is geroepen om op eigen wijze de volmaaktheid van de liefde na te streven.
We krijgen geleidelijk weer een gevoel van veiligheid. Zondagmorgen ontbijten we met de fraters in de kleine binnentuin. Deze binnentuin (30 op 40 m) is de verantwoordelijkheidvan onze medebroeder die tegelijk een van de drie schildwachten is die ons dag en nacht bewaken. Hij gaat heel vroeg slapen en wanneer iedereen slaapt begint hij te waken. Overdag bewerkt hij de tuin, maar gaat tussenin nog enkele uren slapen. Omdat een andere frater van 10.00 u tot 11.30 u moet zorgen voor de ontspanning van de kinderen, moeten we dus al ontbijten om 9.30 u en dat is wat vroeg voor zondagse normen. Wanneer ikme in de week om 6.30 u ga wassen, hebben de fraters al hun stil morgengebed gedaan en zie ik hen in overall staan werken, maar s zondags is het echt een vrije dag en komt er normaal hier pas beweging tegen de middag, voor de plechtige eucharistie. Nu zitten we heerlijk aan een plastieken tafel in de schaduw in de tuin met falafels, kaas, confituur, olijven, radijsjes en thee. Daarna neemt onze medebroeder-schildwacht ons zelfs nog even mee naar een deel van het grote terrein, waar hij ook zorg draagt voor de nieuwe aanplantingen en water geeft aan de losse druivelaars die her en der verspreid staan tussen vijgenbomen. Het geeft ons de indruk alsof de oorlog al voorbij is.
De volgende dagen en heel de week is het evenwel druk met het luchtverkeer boven ons hoofd. We hebben zelfs een luchtaanval kunnen zien op een boerderij achter onze muur. Er is bovendien abnormaal veel stroomonderbreking en op maandag nagenoeg dag en nacht. In de nacht van dinsdag op woensdag zijn er voortdurend bombardementen geweest. Blijkbaar reden drie autos met terroristen (met gedoofde lichten) langs onsklooster naar het gebergte om in Libanon aanslagen te plegen.Het leger heeft hen opgewacht tot ze weer thuis waren en dan hun huis gebombardeerd. De volgende middag aan tafel vertelt ieder wat hij gezien of gehoord heeft en samen met de uitleg van de mensen van het dorp weten we ongeveer wat er gebeurd is. De dagen daarna blijft het bijzonder onrustig, ook donderdag na de aanbidding valt de stroom uit en beginnen de bombardementen weer. Het leger opereert blijkbaar tegelijk in het Anti-Libanongebergte en in Qâra.Niemand heeft eigenlijk schrik (behalve de kinderen misschien) omdat we ongeveer weten wat er aan de hand is, maar het is niet aangenaam.
Dit alles verhoogt uiteraard, ook ongewild, de spanningen in de gemeenschap. Er zijn echter allerlei hulpmiddelen om te ont-stressen. Een ervan is zich gedurende een week in stilte terugtrekken. Na afspraak (en niet met meerderen tegelijk) kan men een stille week beginnen. Men hoeft nergens naar toe te komen, zelfs niet naar de gebedstijden, behalve naar de eucharistie. Het eten wordt s middags en s avonds gebracht of ergens gezet waar men het gemakkelijk kan nemen. Het uur waarop men de zorg voor dekinderen heeft,moet men wel blijven volbrengen. Wanneer de kinderen op de grote binnenkoer ravotten, spelen of fietsen en het is uw beurt, moet je er wel zijn en de kinderen zullen je wel min of meer gerust laten. Als die stille week voorbijis, lijkt het alsof die medebroeder of zuster van een lange reis weer terug thuis komt en is het bij het avondeten een klein feestje. Betrokkene kan zijn of haar ervaringen dan vertellen. Ondertussen trachten we zo goed mogelijk de ontwikkelingen in het land te volgen.
Omdat dezer dagen sommigen met groot gevaar voor hun eigen leven trachten te bemiddelen met de leiders van de meest extremistische terroristen, hebben we voor vandaag en de volgende dagen een extra aanbidding voorzien van na de vespers tot middernacht, waarbij ieder vrij een tijd voor zichzelf kan invullen. Woensdag na de vespers houden we Sacramentsprocessie op de grote koer en daarmee zetten we het feest van Sacramentsdag in. Rozenblaadjes worden kwistigvoor het Allerheiligste Sacrament uitgestrooid. Daarna begint weer de aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament, tot middernacht. Het feest van Sacramentsdag werd in het westen in 1264 ingesteld door paus Urbanus IV, onder impuls van onze heilige Juliana van Cornillon. Het mooie officie is geïnspireerd door Thomas van Aquino. Pas in de 18e eeuw verspreidde het feest zich in de melchitische (= katholieke) kerk. Patriarch Maximos Hakim en Nicolas Seayegh, overste vande orde van St. Jan van Choueir stelden het officie samen. Donderdag vieren we uitgebreid de eucharistie van het H. Sacrament en daarna houden we weer processie waarbij de kinderen nog meer rozenblaadjes strooien dan gisteren. Op het balkon van de Romeinse toren houden we even halt voor een spontaan gebed en we zegenen het dorp, het Anti-Libanongebergte en Libanon, heel het Midden Oosten en al wat er rond ligt, heel de wereld. En daarna wordt heel de namiddag vrije aanbidding voorzien bijhet uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Natuurlijk willen de kinderen ook meedoen en tot ieders stomme verbazing blijven ze op hun knieën met een geïllustreerd evangelie ookongeveer een uur bezig en vertellendaarna dat Jezus hen van alles uitgelegd heeft. Om half zeven s avonds komen we allen samen voor de afsluiting die toch nog ruim een uur duurt. Spontaan worden de mooiste eucharistische liederen gezonden in het Arabisch, het Gregoriaans, het Spaans, het Portugees, het Frans, het Engels en het Nederlands. Een erg genadevol gebeuren.
De Europese ministers van buitenlandse zaken zijndeze week samen gekomen in Brussel en hebben besloten datwapenleveringen aan de rebellen langs de Nationale Syrische Coalitie wel mogen, terwijl de Europese financiële en economische sancties tegen Syriëgehandhaafd blijven. Een magere troost: er is geen eensgezindheid. Oostenrijk is radicaal tegen. En madame Navi Pillay, Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Mensenrechten (alles in hoofdletters, op hoge hakken!)heeft woensdag in Genève alle landen opgeroepen geen wapens te leveren omdat er militair geen oplossing mogelijk is. Dat meiske getuigt tenminste nog van een beetje gezond verstand. Terroristische bendes door het buitenland gesteund en bewapend hebben de Syrische bevolking uitgemoord, vooral soldaten, alawieten en christenen. En nu komen deze Europese excellenties samen om groen licht te geven aan nog meer wapenleveringen onder druk van Engeland en Frankrijk en tot grote tevredenheid van Amerika en Israël.Ondertussen moet het volk nog meer gewurgd worden door sancties.
De Libanese president is woensdag in de buurt op bezoek geweest, in de Beka valei, dat is maar 30 km hier vandaan, achter het Anti-Libanon-gebergte. Hij heeft meegedeeld dat er een akkoord is tussen Syrië en Libanon: iedere terrorist die van Syrië Libanon binnen komt krijgt de kogel.
Nog een pittig detail. Het Turkse dagblad Zaman (pro-regime ook nog) meld dat de politie vorige woensdag 4 kg sarin gas heeft gevonden bij al Nousra strijders in Adana (Zuid Turkije), waarmee ze naar Syrië wilden trekken om aanslagen te plegen. De zusters van de hl. Jozef van het St Louis hospitaal in Aleppo wisten maanden geleden al dat er vanuit Turkije in Syrië chemische wapens gebruikt worden. En dan Syrië maar blijven beschuldigen van het gebruik van chemische wapens!
Voor wie de schellen nunog niet van de ogen gevallen zijn, kan best volgende zondag 2 juni om 14.00 u naar de Israëlische ambassade in Brussel gaan (Sterrewachtlaan 40). Daar wordt een protestbetoging gehouden onder de titel: Israël, Vrije Syrisch Leger en al Nusra: eenzelfde strijd! Zij zullen u graag de nodige bewijzen wel leveren.
De tijd voor politieke discussies mag nu stilaan eindigen. Een massa mensen lijden hier honger en hebben nood aan nagenoeg alles. Ondertussen wil ik toch de vele mensen van harte danken die al vanuit hun hart hebben gegeven. We zullen al het mogelijke doen om hiermeezo vlug mogelijk en zo zoveel mogelijk noodlijdenden tehelpen. En in de eucharistieviering bidden wijvoor al de intenties van die weldoeners van het Syrische volk. Al klinkt het als een oud vroom gezegde, wij geloven er vast in: God zal het u lonen!
*******
Internationale organisaties werken in Syrië heel de tijd op volle kracht, maar de nood is veel groter dan alle hulpmidden samen.
Onze kloostergemeenschap tracht allen te helpen die op ons beroep doen. Dank zij de ruime relaties van de gemeenschap kunnen we mee zorgen voor een volledig betrouwbare verdeling van de noodhulp. Wij werken samen met hetNationale Volkscomitie Voor Verzoening, het ministerie van sociale zaken, het ministerie van gezondheid, de Rode Maan en als het nodig is met het Internationale Rode Kruis. Er zijn contacten met de nodige equipes over heel Syrië verspreid.
De inwoners van Al Waar, voorstad ten Oosten van Homs zijn nu in de allergrootste nood. Daar zijn 900.000 vluchtelingen, afkomstig van Baba Amro, Khalidiyeh, Rableh en Quosseir. Het is degrootsegetroffen agglomeratie van Syrië. Deze mensen hebben nood aan alles. Wij trachten hen voedselpakketten te bezorgen die het volgende bevatten: 1 kg rijst, 1 kgr suiker, 1 kgr linsen , 1 kgr macaroni, 1 doos plantaardig vet, 1 liter olijfolie, 1 pot confituur, 10 dozen thonijn, 1 doos Hallaweh, 1 doos ham, 1 doos melkpoeder, 10 dollar om vlees en groenten te kopen. Er zijn nu 10.000 voedselpakketten nodig. Iedere bijdrage is welkom.
We hebben nood aan melk voor de kinderen, medicamenten tegen kankeren tegen diabetes, medicamenten voor het hart..., gewoon medisch verzorgingsmateriaal, verband, rolstoelen ....
-Een volgende container zal van België naar Lattakia (Syrië) verzonden worden in het begin van de maand juni 2013. Info: Koen Peeters, gsm 0032(0)496514666; koen@postel-antiek.be; of Jeanne Vercauteren 0032(0)14/378265; juanitavdk2@hotmail.com
-Geld kan gestort worden op: IBAN BE 32-068-2083244-02BIC GKCCBEBB (van P. Daniël Maes, norbertijnenabdij POSTEL-MOL; Mar Yakub, Qâra, Syrië)
Of:
-BANK NAME: BANK OF BEIRUT;AGENCY: GHAZIR;PROVINCE: KESROUAN ; COUNTRY: LEBANON Compte Bancaire: ACCOUNT NUMBER: 4041232351300 ACCOUNT OWNER: Monastère Saint Jacques le Mutilé; COUNTRY: Liban BANK REGISTRY NUMBER: 75; SWIFT/BIC CODE: BABELBBE IBAN: LB91007500000004041232351300
Hartelijk in Christus. Het is Zijn Liefde die ons drijft.
20 mei 2013
Monastery of Saint James the Mutilated, Qâra Syrie
31-05-2013 om 09:23
geschreven door Gust Adriaensen
30-05-2013
GAS-boetes: politieke en politionele willekeur
Tot welke politionele en politieke willekeur de zgn. GAS-boetes kunnen leiden, werd de voorbije week overduidelijk bewezen in Antwerpen.
Een groot deel van de vreedzame betogers tegen Monsanto, werd opgepakt en krijgt een GAS-boete aangesmeerd. Want die betoging (die helemaal geen overlast bezorgde) was niet toegestaan, aldus het verlichte Antwerpse stadsbestuur.
Vergelijk even met de luidruchtige manifestatie van Antwerpsupporters, die hun keel overvloedig smeerden met bier, een hoop smurrie achterlieten op de Grote Markt en nadien ei zo na op de vuist gingen met Beerschotsupporters op de Sinksenfoor.
Iets gehoord over arrestaties? Over GAS-boetes?
30-05-2013 om 09:28
geschreven door Gust Adriaensen
29-05-2013
Tweet van paus Franciscus
'Dear young people, the Church expects great things of you and your generosity. Dont be afraid to aim high.'
29-05-2013 om 21:14
geschreven door Gust Adriaensen
Theorie en praktijk
Karel De Gucht verwijt in een lang en vlammend opiniestuk in De Standaard, inconsequentie en hypocrisie aan De Wever en de zijnen. 'De ethische rechtlijnigheid waarmee De Wever en de zijnen lopen te zwaaien', schrijft hij, 'is niet terug te vinden in hun handelen'.
De Gucht refereert aan een artikel van De Wever in De Standaard van 2 maart 2010. De kernzin van dat artikel was: 'De maatschappelijke meerwaarde van een gezonde identiteitsbeleving ligt vooral in de creatie van een ethische gemeenschap'. De Gucht wijst er ook op dat De Wever zich laat inspireren door de aartsvader van het conservatisme, de 18de eeuwse Ierse politieke filosoof, Edmund Burke.
Karel De Gucht vermeldt dan een aantal voorbeelden uit de politieke praktijk die frontaal botsen met de beleden theorie.
Op 19 juni 2010 herpubliceerde De Standaard een artikel van De Wever uit 2003, waarin hij duidelijk probeert te maken wat voor hem de betekenis is geweest van Edmund Burke en wat voor hem 'het moderne conservatisme' (waartoe hij zich bekent) inhoudt.
Het is boeiend Burkes opvattingen die De Wever sterk aanspreken, te lezen maar de visies en standpunten die de N-VA-voorzitter daaruit voor de huidige maatschappij afleidt, roepen heel wat vragen en bedenkingen op.
Ik schreef toen mijn commentaar bij De Wevers tekst. Het is m.i. interessant, naar aanleiding van De Guchts artikel, die commentaar hieronder nog eens online te plaatsen:
'Dat een samenleving in wezen organisch is, akkoord. Maar niet uitsluitend. Doorheen de eeuwen hebben mensen, instellingen (en niet in het minst de politieke ) de maatschappij mee vorm gegeven. Als historicus weet De Wever beter dan wie ook,dat wat nu gemakshalve Vlaanderen wordt genoemd, geenszins het voorlopige eindstadium is van een organische ontwikkeling die al eeuwen bezig is. Veronderstellen dat die organische evolutie een eindstadium bereikt in een nieuw staatje, staat haaks op de fundamentele betekenis van organisch. En omdat BartDe Wever dat ook wel weet, is de politicus vol ijver bezig met het maken van een zelfstandig Vlaanderen.
Met De Wevers kritiek op een ongeremd en zuiver materialistisch egotisme, ben ik het volkomen eens. Waarom hij alleen maar de staat in die kritiek betrekt, ontgaat me. Is het voor vele mensen niet eerder zo dat zij gedwongen klant worden van de financiële, commerciële en industriële instellingen en machten, eerder dan klant van de overheidswinkel? Overigens zie ik niet goed in hoe De Wever met zijn erg liberale visie op de economie, dat materialistisch egotisme zal afremmen. Bovendien appelleert de N-VA al lang aan een sterk aanwezig materialistisch egotisme van veel Vlamingen en suggereert de partij dat het welstellende Vlaanderen nog welstellender zal zijn als het maar zelfstandig is.
De cruciale rol die nog altijd weggelegd moet zijn voor de civic society ofhet maatschappelijk middenveld, is ongetwijfeld de mening van vele mensen. Het verwonderde me wel enigszins dat, terwijlBurke in zijn lijstje van instituties en tradities, nadrukkelijk de kerk opneemt, De Wever dat instituut, rijk aan traditie en waarin doorheen de eeuwen de overdracht van waarden essentieel was, niet vermeldt. Als leerling van Burke en zelfbewuste moderne conservatief, zou Bart De Wever in het politieke discours en in de partij-ideologie veel meer aandacht moeten schenken aan kerk en religie. Al was het maar om consequent en geloofwaardig te blijven in de interpretatie van Edmund Burkes leer én in de historisch correcte evaluatie van de elementen en invloeden die de Vlaamse cultuurgemeenschap gevormd hebben.'
29-05-2013 om 17:10
geschreven door Gust Adriaensen
Euthanasie en het sociale weefsel (5)-Onze oproep
Op 6 maart 2013 gaf de Bisschoppenconferentie van België een uitgebreide verklaring omtrent euthanasie in het licht. Het belangrijke document kreeg weinig aandacht in de media. ---------------------------------------------------
Bisschoppenconferentie van België
Euthanasie en het sociale weefsel
We zijn bezorgd omdat ons land de mogelijkheid oveweegt om de euthanasiewet van 2002 uit te breiden tot minderjarigen en dementerenden.
Onze oproep ----------------
Wij van onze kant zouden de wetgever willen vragen niet de logica te volgen die het sociale weefsel zelf euthanaseert. Wij willen hem uitnodigen om de zorgsector en vooral de palliatieve zorgeenheden nog meer toe te rusten zodat zwaar zieke mensen, minderjarig of ement, nog beter kunnen worden omringd. Onze weigering om euthanasie toe te passen is geen keuze voor het lijden of voor het doen lijden of laten lijden. In de palliatieve zorgverlening kan men steeds beter het lijden verlichten. Deze pijnverlichting maakt dat er minder aanvragen voor euthanasie zijn.
Wij danken en bemoedigen dokters en al het verzorgend personeel die gehoor geven aan het beste in zichzelf door te kiezen voor het leven en met hun vakkennis en nabijheid de meest kwetsbare mens helpen. Hun gewetensvrijheid mag in geen geval aangetast worden.
Wij willen de mensen die lijden en zij die hen nabij zijn, helpen om inspiratiebronnen en spirituele kracht te vinden om deze confrontatie aan te kunnen. We nodigen hen uit om in de affectieve warmte van hun wederzijdse verbondenheid de grote waarde van het leven te blijven koesteren, middenin de vragen waarbij de ultieme vraag van de zin ervan steeds weer de kop opsteekt.
Door ons uit te spreken over zo'n gevoelig onderwerp willen we onze eigen bijdrage leveren aan de werking van de democratie en aan het begrip van de menselijke vrijheid. Uiteindelijk gaat het erom hoe we in de samenleving met elkaar omgaan, in het bijzonder met de zwakste mensen onder ons.
Als bisschoppen van de katholieke Kerk in België willen wij onze overtuiging uitspreken. Op die manier willen we ook recht doen aan onze democratie en aan de menselijke waardigheid. Wij willen eraan herinneren dat we allemaal mensen van vlees en bloed zijn. Dat is de diepste werkelijkheid die ons verbindt en die ons er moet toe aanzetten om elke vorm van geweld en elke vorm van druk op elkaar, te weren uit onze omgang. Wij denken dat onze democratie meer gediend is met de erkenning van onze menselijke verbondenheid die veel fundamenteler is dan de broze instemming met euthanasie.
De bisschoppen van België 6 maart 2013
29-05-2013 om 07:43
geschreven door Gust Adriaensen
28-05-2013
'Te voet naar Compostela of elektrisch de Stelvio op?'
Onder die titel hekelt Nick Meynen, geograaf en wandelliefhebber, in De Standaard, de beslissing v an minister Jo Vandeurzen, om aan de vzw Oikoten, die 'platgespoten en plat geprate jongeren uit jeugdinstellingen', een voettocht naar Compostela aanbiedt, niet langer subsidie uit te keren.
De auteur plaatst die beslissing tegenover de stunt van de minister om op een elektrische fiets de Stelvio te beklimmen, als onderdeel van de campagne tegen diabetes.
Ik ben het volkomen eens met de kritiek van deze meneer Meynen. De resultaten van het project van Oikoten waren erg positief. Niet minder dan een derde van de deelnemers vond in het verleden in die tocht naar Compostela, de kracht en de inspiratie om hun leven weer op de sporen te krijgen.
Waarom de auteur het nodig vindt, een zinnetje als 'Naar Compostela wandelen heeft ongeveer 0,0 met kerk of geloof te maken' in zijn betoog te droppen, is me een volkomen raadsel. Binnen de context van het artikel, is het totaal irrelevant. Het bewijst alleen weer maar eens dat ook vele geschoolde Vlamingen behept zijn met een ridicule en puberale antikerk- en antigeloofobsessie.
Wat het eigenlijk nog erger maakt, zeker voor een 'geograaf , wandelliefhebber en auteur van het reisverhaal en essay Wandelen met Flora', is dat de heer Meynen gewoonweg uit zijn nek kletst. En dat hij klaarblijkelijk intellectueel te lui is om te checken of zijn procentjes wel kloppen.
Want als hij de officiële site van het pelgrimsoord (www.peregrinossantiago.es )raadpleegde, zou hij de statistieken kunnen raadplegen en daaruit leren dat bv. vorig jaar, 192.488 pelgrims zich aanmeldden op het secretariaat. En zoals iedere Santiago de Compostelapelgrim weet, wordt daar o.a. gevraagd je motivering aan te duiden. Welnu, 41,30% van de pelgrims ondernamen de tocht om religieuze redenen, 52,56 % gaf religieuze én andere motieven (vooral culturele en sportieve) aan en 6,14% trok naar Compostela vanuit een niet-religieuze motivering.
28-05-2013 om 10:33
geschreven door Gust Adriaensen
27-05-2013
Voor (bijna) elk kwaaltje, groeit er een kruid in de Postelse abdijtuin
Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.
Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar sinds kort is er voor de kruidenproducten een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.
Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).
Broeder Guy Van Leemput, de Postelse norbertijn die verantwoordelijkheid draagt voor de kruidentuin en het kruidenlabo, schreef ook twee boeiende, leerrijke en mooi geïllustreerde boeken over kruiden en hun heilzame werking. 'Het kruidenboek van broeder Guy' en 'Heilzame kruidenrecepten van broeder Guy' zijn te koop in het abdijkwinkeltje en in het VVV-kantoor Colibrant binnen de abdijmuren.
27-05-2013 om 08:12
geschreven door Gust Adriaensen
26-05-2013
Pater Daniël Maes over Syrië
Vrijdag 17 woensdag 24 mei 2013
De onmiddellijke voorbereidingenvoor Pinksteren zijn volop bezig. In de kerk worden allerlei rode doeken (damast!) op kunstige wijze aangebracht en iederekoorbank is met een rode vurige tong versierd. Bovendien is een zuster in zeven haasten begonnen met het schrijven van een pinkstericoon, 1,5/1,5 meter groot. Natuurlijk moeten er anderen wel even bij helpen om de grondverf mee aan te brengen, maar uiteindelijk is ze toch na drie dagen ongeveer klaar gekomen en werd de icoon op zaterdagavond achter het altaar geplaatst. De volgende dagen wordt ze nog helemaal afgewerkt. In de refter hangt al een papieren duif met daaraan een vijftigtalvurige tongen waarop de gaven van de heilige Geest in vele talen. Bij de minste luchtverplaatsing beginnen ze te draaien. Ende kinderen zijn papieren lampions aan het maken om aan de lampen te hangen, wat een Chinese indruk geeft. Achteraf blijken er nog twee te zijn die kunstige kaartjes getekend hebben voor iedereen, met telkens een van de gaven van de Geest in de verschillende talen er op. Deze zaterdag voor Pinksteren gedenken we in de eucharistie volgensde byzantijnse ritus, alle overledenen.
En onze zuster uit Venezuela heeft bericht gekregen dat er vrijdag een massamanifestatie geweest is in Caracas als steun aan Syrië. Er werd ook een grote hoeveelheid aan hulpmiddelen en voedsel ingezameld voor Syrië maar deze werden internationaal geblokkeerd (omdat de hulp niet gaat naar die landen die terroristenblijven sturen naar Syrië?).
Ons Pinksterfeest heeft zijn oorsprong in het joodse oogstfeest, wekenfeest, (Hebreeuws: schavoeot), zeven weken naPasen. Zeven is het symbool van de volheid. Zeven maal zeven en nog een dag er bovenop, dat is helemaal vol. In het Grieks: Pentecosten = 50. De vrome joden vierden het feest van de eerstelingen van de oogst. Het was ook een familiefeest voor iedereen die met de grote familie verbonden was. Tenslotte was het zelfs een klein jubileumfeest naar het voorbeeld van het grote jubileum iedere vijftig jaar, waarop de slaven werden vrijgelaten, de eigendommen terug moesten gaan naar de oorspronkelijke eigenaars en men ook de grond moest laten rusten (en volgens Flavius Josephus, volks vertaald, de flauwe Jef,geboren in 38 voor Christus, moest men ook de schulden kwijtschelden). In werkelijkheid werd het allemaal niet zo gerealiseerd, maar het was een prachtig programma, een ideaal. Het christelijk geloof vindt zijnoorsprong in het joodse geloof (of christenen dat nu leuk vinden of niet) en het joodse geloof vindt zijn volheid in Jezus Christus de Messias, de Zoon van God en de Redder van de wereld (of de joden dat nu leuk vinden of niet). Jezus Christus is door zijn verrijzenis als Eerste uit de doden opgestaan en heeft ons Zijn Geest als eersteling gegeven.De eerste christenen hadden geen moeite om het christelijk Pinksteren,het feest van de uitstorting van de heilige Geest,te begrijpen en te beleven als de definitieve vervulling van alle betekenissen van het joodse wekenfeest.Later vierden de joden op deze dag nog de afkondiging van de Wet op de Sinaï. Ook dit is een duidelijke voorbereiding op Jezus, die het doel en de volheid van Gods Wet in Persoon is.
De feestelijke eucharistieviering is in de regel op zondag het enige gezamenlijke gebed van de gemeenschap in de kerk. Ook vandaag op deze hoogdag en ook morgen, hoewel we met Pinstermaandag s avonds toch een extra gebedsdienst houden o.a. voor de bevrijding van Quosseir, wat cruciaal is voor Syrië.Om de voortdurende spanningen een beetje te breken hebben de jongens eensketchje voorbereid om na de maaltijd op te voeren, in de trant van een stomme film van Charlie Chaplin en alles op het ritme van een heel luchtig pianoconcert van Mozart. Eén na één worden de conflicten van de laatste dagen uitgebeeld en vooral uitvergroot. En we proberen daarbij zelf heel ernstig te blijven. Maar we zitten nauwelijks in het atrium aan tafel of we horen een enorme ontploffing vlakbij. Het hele klooster davert. Het is zeker iets anders dan de apostelen met Pinksteren hebben meegemaakt. Zoals naar gewoonte neemt ieder zijn bord en vlucht naar binnen. Onze twee schildwachten, die nu beide mee aan tafel zitten, stellen ons gerust. Ook een telefoon met abouna Georges in Qara maakt ons duidelijk dat het leger eindelijk begonnen is met Qara aan te pakken. Het leger heeft al een bepaalde druk gebruikte bevoorradingsweg naar Libanon afgesloten en is nu rond Qara bezig. Vandaar het bombardement op de boerderij juist achter onze muur, dat al lang gekend is als een haard van verzet en een opslagplaats van wapens. Oorlogsgedruis in plaats van het luchtige pianoconcert van Mozart. Bovendien, ma fi kahraba, er is weer geen elektriciteit. Daar gaat onze humoristischesketch!
We hebben die wel de volgende dag op Pinkstermaandag gedaan na het middageten. Bovendien was dit een aanleiding voor de kinderen om s avonds met aangepaste kleding dansjes tedoen, waar iedereen zich spontaan bij aansloot. Dan kwam een hele reeks joodse dansmuziek aan bod. Tussenin moet een onenigheid tussen de kinderen opgelost worden en dan gaan de volksdansen onverminderd door. En na dejoodse dansen volgen de Arabische dansen, zonder ophouden totdat de meesten uitgeput neevallen. En zo eindigt het pinsterfeest in een ongewoon klooster, door terroristen omgeven en in de spanningen van een land in oorlog.
Inmiddels heeft het leger in Quosseir en Aleppo al goed werk verricht. Het begint met de bevoorradingswegen en toestroom van terroristen af te snijden en een omsingeling.Hieruit ontstaat een uitputtingsslag. De gewone burgers die denken zich veilig te kunnen stellen mogen blijven, als ze willen, de anderen voegen zich bij het leger dat zorgt voor hun bescherming. Het verloopt allemaal vrij traag maar zeer goed bestudeerd. Wanneer de terroristen duidelijk gesitueerd zijn, worden ze met een korte, snelle actie uitgeschakeld. Uit Quousseir kregen we beelden van gewone huiskamers waarbij de muren volgeschreven waren metslogans en propaganda vanal Nousra-strijders. De wijde kring rond Quosseir en Aleppo schijnt al gezuiverd te zijn.
De voortdurende pogingen van het westen en C° (Amerika, Israël, Europa, Turkije, Saoedi-Arabië en Qatar) om de wettige Syrische regering en zijn president ten val te brengen, kan door geen enkele internationale regel gerechtvaardigd worden. En voor de naïevelingen die na twee jaar nog steeds dromen van een post-Assad tijdperk als de oplossing, wordt het tijd dat hun de schellen van de ogen vallen. Saddam Houssein en Khadaffi waren echte dictators, in geen enkel opzicht te vergelijken met de huidige president van Syrië, die door de grote meerderheid van het volk steeds meer gewaardeerd wordt. Irak en Libië leven nu, zoals gepland, in het post Saddam Houssein en post Kahdaffi tijdperk. Zie je welk paradijs het westen er van gemaakt heeft? De westerse heersershebben de rijkdommen en de macht die ze wilden hebben, terwijl ze daarvoorhet volk in een hel gestort hebben. Wanneer zal deze westerse waanzin stoppen?
We blijven intens bidden voor een duurzame vrede in Syrië, en deze dagen speciaal voor de bevrijding van Qousseir (voorstad van Homs), zoals we in vorig bericht al hebben meegedeeld. En op Pinkstermaandag is het warempel gebeurd. 80.000 christenen hadden sinds een half jaar hun huizen verlaten.Na enkele intense goed bestudeerde aanvallen van het Syrische leger, geholpen door Hesbollah geven tientallen terroristen zich nu over, wenend en op hun knieën. Ze zeggen dat ze in de val gelokt zijn. Andere terroristen waanden zich veilig omdat ze de inwoners als gijzelaars hadden genomen. Deze laatsten werkten evenwelmee met het leger zodat de terroristen gedwongen werden zich over te geven. Velen werden gedood, o.a. Abu Al Walid, de chef van Al Nousra, de commandant Abu Amr en anderen. In tunnels werden een massa wapens enmunitie gevonden, afkomstig van Qatar, Saoedi-Arabië en vooral van Israëlische makelij.Er werd ook een Israëlische Lau raket aangetroffen. Al weet ik niet wat het is, het is zeker geen onschuldige gebedsmantel maar een vernietigingswapen.
Nu Quosseir, hét bastion van de terroristen gevallen is dreigt Israël, tegen alle internationale regels in, met een totale oorlog tegen Syrië en de wereld is nog niet klaar om de misdaden van het zionistische Israël te zien en aan te klagen. De herhaalde laffe aanvallen van Israël om Syrië te ontwrichten werden wijselijk door Syrië nog niet beantwoord. En nu Israël eindelijk de mogelijkheid ziet om Syrië helemaal te verwoesten, kan het dit aan de openbare opinie simpelweg kwijt als pure zelfverdediging. Israël zegt dat het wil beletten dat Syrische wapens in handen komen van Hesbollah en in handen van Al Qaida,terwijl de Mossad intens heeft samengewerkt met Al Qaida om van Quosseir een terroristisch bolwerk te maken. En we houden het met zijn allen stil. Het minste negatieve woord over de huidige politiek van Israël is immers voldoende om de hele goegemeente over u heen te krijgen, zoals we deze dagen in Vlaanderen hebben beleefd. Enniemand stelt zich de vraag of hetgeen gezegd wordtmisschien ook waar is. Arm christelijk Vlaanderen! Laten we de Bijbelse opdracht ter harte nemen: Bid dan om vrede voor Jeruzalem.
Syrië heeft aan de Uno een lijst van 28 landen overhandigd die hier terroristen leveren, o.a. Amerikanen, Fransen, Belgen, Duitsers, Nederlanders en Denen.
In mijn vorige mail sprak ik over een geleidelijke geopolitieke grondverschuiving. Ziehier nog enkele kleine maar merkwaardige positieve tekens.
Oostenrijk heeft laten weten dat het onmiddellijk zijn troepen terugtrekt uit de Europese legermacht indien de EU het nieuwe voorstel van de Amerikaanse senaat in de commissie van buitenlandse zaken zou overnemen. Opdat Amerika een sterkere positie zou hebben bij de komende besprekingen in Geneve 2 , willen zowel democraten als republikeinen wapens leveren aan een deel van de oppositie, die de mensenrechten respecteert en geen banden heeftmet terrorisme (voorstel Menendez-Corker, 21 mei 2013). Ziedaar de chaos en de huichelarij van de huidige Amerikaanse politiek. Syrië verder uitmoorden en verwoesten volgens de mensenrechten! Of zullen het speciale wapens zijn die alleen maar koekjes kunnen rondbrengen bij een koffiepauze?
Duitsland voorzag tot nu toe de val van Bachar-el-Assad voor binnenkort. Nu laat de BND (Bundesnachrichtendienst) weten dat ze de overwinning van het Syrische leger voorzien voor het einde van 2013!
Zelfs de kabouter van Qatar krijgt er van langsen dan nog wel van zijn eigen mooie dochter, prinses Sheikha Hind bint Hamad bin Khalifa Al Thani! Zij schrijft op twitter onomwonden dat de steun van Qatar een misdaad is tegen het Syrische volk en een schande in de geschiedenis van Qatar. Tevens klaagt ze Saoedi-Arabië aan omwille van zijnexecuties van Syrische burgers.
Met de bevrijding van Quosseir kanhet hele land bevrijd worden. En dan dan begint het eigenlijke werk van het lenigen van de acute immense nood bij de bevolking en daarna het herstel van de samenleving en het land. Wil je helpen? Ziehier een mogelijkheid.
26-05-2013 om 07:27
geschreven door Gust Adriaensen
Sta me toe de immense nood van hetSyrische volk onder uw aandacht te brengen.
Wij leven zelf met 18in het klooster van de heilige Jakob, de Verminkte (Mar Yakub) op 90 km van Damascus, behorend tot het bisdom Homs en de Grieks-Melchitische (Katholieke) Kerk. We komen uit 8 landen en vanuit gans Syrië: monniken, monialen, residenten, families en kinderen. Verder zijn er meerdere soennitische vluchtelingenfamilies hier opgenomen.
Voor de oorlog was dit klooster een druk bezochte pelgrimsplaats voor christenen en moslims vanuit gans Syrië, vooral voor jongeren. De oorlog heeft dit bruusk afgebroken. We blijven goede contactenonderhouden met de bevolking en trachtenhen te helpen, onafhankelijk van hun religieuze herkomst.
Syrië beleeft op dit ogenblik de grootste humanitaire ramp sinds de Tweede Wereldoorlog. Minstens 9 miljoen mensen leven nu in uiterste nood. 5 miljoen mensen zijnvluchteling. Families slapen in dozen inparken. Velen hebben niet alleen hun huis maar ook geliefden verloren. Van verschillende kanten wordt beroep op ons gedaan om te helpen.De tijd van politieke discussies en wederzijdse beschuldigingen is voorbij. De kaarten zijn geschud. De situatie is duidelijk geworden. Nu is het tijd dat de meest dringende hulp geboden wordt.
Nadere informatie en verdere toelichting kunnen, indien gewenst, gevraagd worden aan de stichteres en overste van dit klooster :moeder Agnes-Mariam van het Kruis (zie bovenaan).
Hoe kan je helpen?
-Er is grote nood aan melkpoeder, vooral voor de kinderen die het meest onder deze oorlog lijden
-Er is grote nood aan medicamenten voor chronischeziekten, diabetes, hartproblemen (die niet vervallen zijn!). Er is nood aan het gewoon medischverzorgingsmateriaal, verband
-Een voedselpakket voor een kleine familie (voor 15 dagen) kost 40 .
-Een volgende container zal van België naar Lattakia (Syrië) verzonden worden op het einde van de maand mei 2013. Info: Koen Peeters, gsm 0032(0)496514666; koen@postel-antiek.be; of Jeanne Vercauteren 0032(0)14/378265; juanitavdk2@hotmail.com
-Geld kan gestort worden op: IBAN BE 32-068-2083244-02BIC GKCCBEBB (van P. Daniël Maes, norbertijnenabdij POSTEL-MOL; Mar Yakub, Qâra, Syrië)
-
Het Syrische volk blijft als een zwaar gewonde bloedend langs de weg achter. Dank u dat je als een barmhartige Samaritaanwil zijn.
P. Daniel Maes o. praem,
Directeur van het seminarie, Mar Yakub, Qâra, Syrië.
Voor moeder overste:
Zr. Claire-Marie.
25-05-2013 om 19:23
geschreven door Gust Adriaensen
24-05-2013
De commedia dell' arte van het Antwerpse (niet bestaande) voetbal
In heel de mediasoap rond het Antwerpse voetbal is het merkwaardig dat alle aandacht en verwijten naar zakenman Decuyper gaan terwijl de rol van De Wever onderbelicht blijft.
Voor mensen als Decuyper is voetbal gewoonweg business. Als oppermachtige aandeelhouder is hij van mening dat hij met zijn eigendom kan doen wat hij zakelijk het interessantste vindt.
Dat geldt evenwel niet voor de politicus De Wever. Vandaar dat hij zich repte om zich in de luwte te plaatsen toen bleek dat de verhuisharing niet bakte.
Want de uitlatingen van Decuyper, Dury én De Wever geven aan dat de CEO en de burgemeester het wel degelijk gehad hebben over een mogelijke verhuis. De Wever wilde bij manier van spreken in een oogwenk, een in zijn ogen grote politieke triomf boeken en Decuyper zag vooral geld blinken.
De Wever, verblind door zijn mateloze ambitie, had helemaal geen oog voor de gevoelens en het gemeenschapsgevoel van de mensen van Zulte en Waregem (heel merkwaardig voor een nationalist), maar zag ook supporters van Beerschot en Antwerp over het hoofd.
Dat beide heren omtrent de mogelijke verhuis van Zulte-Waregem naar Antwerpen de waarheid niet vertellen, blijkt nu overduidelijk over de volgende stap, die klaarblijkelijk reeds gezet is. Nu zouden er reeds vergevorderde onderhandelingen bezig zijn over de overplanting van Oostende naar Antwerpen.
Decuyper doet wat hij als zakenman niet laten kan. En je gaat me niet vertellen dat burgemeester De Wever niet in de gesprekken over Oostende betrokken is. Alleen valt het pijnlijker en pijnlijker op dat de Antwerpse schepen voor sport, Van Campenhout, geen enkele rol is toebedeeld in heel het Antwerpse voetbalgedoe.
Wanneer komen de Oostendenaars in opstand tegen de arrogante Antwerpse annexatieplannen?
24-05-2013 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
