Enkele maanden geleden beschuldigde het tot dan toe totaal onbekende parlementslid Peter De Decker, het ACW van fraude en schriftvervalsing. Zware beschuldigingen die het ACW ertoe noopten een rechtszaak aan te spannen (behandeling in het voorjaar van 2014).

Zopas heeft de BBI (Bijzondere Belastinginspectie) de beschuldiging van fraude van tafel geveegd. Er is geen fraude vastgesteld.

Dat is voor propagandachef in spe De Decker geen reden om zich te verontschuldigen. Integendeel. Hij schreeuwt in de beste Newspeakstijl van de daken dat de BBI hem gelijk geeft.

Dat is 'pervers' in de letterlijke betekenis van het woord. Want wat doet De Decker als een (bijna) volleerde politieke manipulator en Newspeakgebruiker? Terwijl natuurlijk zijn beschuldiging van 'fraude en schriftvervalsing' het zwaarste woog (en nog weegt)-het zijn criminele feiten-, verschuift hij nu het accent naar het forse bedrag dat het ACW aan achterstallige belastingen moet betalen. En daaruit concludeert gladde jongen De Decker dat de BBI hem 'gelijk geeft'.

Wat meneer De Decker zeer bewust probeert te doen, is de publieke opinie misleiden, is de waarheid verdraaien, om daaruit politiek voordeel te halen.

Het tegenovergestelde van wat De Decker in zijn stuitend kronkelend, 'frauduleus' taalmisbruik, de goegemeente probeert wijs te maken, maakt de BBI glashelder duidelijk: de fraudebeschuldiging van parlementslid De Decker steunde op niets.

Terecht heeft het ACW tegen die beschuldiging van criminele feiten, een aanklacht ingediend.

17-12-2013 om 10:06 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Met al het voedsel dat overschiet en dat we weggooien zouden we zovelen te eten kunnen geven. Als we de verspilling zouden kunnen stoppen en voedsel zouden recyclen, zou de honger in de wereld enorm afnemen.'

16-12-2013 om 18:21 geschreven door Gust Adriaensen

Vrede voor het Midden-Oosten:

16-12-2013 om 17:38 geschreven door Gust Adriaensen

De strijd tegen de fiscale fraude kan bij de doorsnee-inwoner van dit gezegende land op veel bijval rekenen. Althans, zolang het gaat om de megafraudeurs. Maar raak niet aan de centen van wat steevast 'de kleine spaarder' wordt genoemd.

Dat heeft minister Geens dezer dagen ondervonden. Elke vorm van fraude moet bestreden worden, moet Geens gedacht hebben. Dus ook de ruim ingeburgerde (en door de banken besmuikt aangeprezen) praktijk om de spaarcenten te spreiden over verscheidene spaarboekjes. Zo kan 'de kleine spaarder' per spaarboekje, onder het intrestbedrag blijven, waarboven belasting verschuldigd is.  Er bestaat namelijk geen verplichting voor banken en 'kleine spaarder', om al die spaarrekeningen aan de fiscus bekend te maken.

Eenvoudig op te lossen, meende Geens in zijn professorale naïviteit: voer die verplichting in. Was dat even buiten de klaarblijkelijk van nature sjoemelende Belgische 'kleine spaarder' én kiezer gerekend!

De minister kreeg het hele Belgische, en zeker Vlaamse, partijbestel over zich heen. De regeringspartijen lieten hem vallen als een baksteen. Allemaal sprongen ze in de bres ter verdediging van 'de kleine spaarder'. De liberalen voerden de hoogste toon. De socialisten lieten horen dat er eerst nog wel grotere katten te geselen waren. De christendemocraten sprongen hun partijgenoot niet bij. Groen en PVDA, van wie je zou verwachten dat ze rechttoe rechtaan elke vorm van fraudebestrijding zouden toejuichen, hulden zich in stilzwijgen.

Zo is nog maar eens bewezen dat de partijen, zeker in het zicht van de verkiezingen, het niet aandurven de fiscale fraude aan te pakken, die zich genesteld heeft in het doen en laten van een groot deel van het electoraat, nl. 'de kleine spaarder'.

Wie helemaal niets hoeft te vrezen, mocht Geens' voorstel ooit goedgekeurd worden, dat zijn de 15, 3 % Belgen, die, volgens een Europees onderzoek,  in armoede leven of een ernstig armoederisico lopen. Dat zijn de mensen die minder dan 60% van het mediaan netto-inkomen hebben. In Vlaanderen alleen al, zijn er dat om en bij de 700.000. Zij moeten er niet aan denken met een goed gevulde spaarpot uit te pakken, laat staan te gaan jongleren met diverse spaarboekjes. Zij behoren niet tot de door de politici momenteel erg geliefde en gepamperde 'kleine spaarders'. Zij zijn alleen maar 'klein'.

Journalist Karel Verhoeven schreef in 'De Standaard': 'De kiezer is een sjoemelaar'. Inderdaad. En je kan eraan toevoegen: de partijen die sjoemelaars in bescherming nemen, zijn sjoemelpartijen. Het deprimerende is dat er in dit welvarende landje klaarblijkelijk geen andere op de politieke scène momenteel nog actief zijn. 

16-12-2013 om 09:33 geschreven door Gust Adriaensen

WASHINGTON POST VERDEDIGT PAUS TEGEN KRITIEK VAN AMERIKAANSE CONSERVATIEVEN

BRUSSEL (KerkNet/Vatican Insider) – De Amerikaanse krant ‘The Washington Post’ neemt de verdediging op zich van paus Franciscus tegen de kritiek van bepaalde Amerikaanse conservatieve kringen, waaronder de Tea Party. Een bekende conservatieve commentator bestempelde de recente apostolische exhortatie van de paus zelfs als “puur marxisme” en noemde de paus de “Obama van de katholieke Kerk”. Columnist Michael Gerson van ‘The Washington Post’ repliceert dat het christendom geen ideologie is. Volgens Gerson maakt de kritiek duidelijk dat in de kringen van de Tea Party het geloof is verdrongen door ideologie. 

“Wie verbaasd is dat de katholieke sociale leer onverzoenbaar is met de liberale ideologie hebben decennia gemist. Ook paus Joannes Paulus II en Benedictus XVI verdedigden gelijkaardige standpunten. De paus onderstreept dat individualisme strijdig kan zijn met rechtvaardigheid en dat welvaart een gevangenis kan zijn.” Gerson betoogt nog dat de kloof tussen beide opvattingen nog het duidelijkst wordt geïllustreerd door het contrast tussen de advent als voorbereidingstijd en diegenen die de tijd voor Kerstmis louter als een koopjestijd beschouwen, met luide en steeds weerkerende reclameboodschappen.

14-12-2013 om 16:10 geschreven door Gust Adriaensen

 Door het met open armen ontvangen van overlopers uit Open VLD, handelt NVA helemaal in tegenspraak met haar uitspraak van 2002: 'Het oordeel van de kiezer over overlopers zal vernietigend zijn'.

Het is evenwel niet de kleine liberale garnaal die De Wever met grote gretigheid binnenhaalt. Het zijn vooral donkerblauwe politici en economisten, die de harde neoliberale conservatieve partij van het grote geld, die De Wever voor ogen heeft, meer liberaal-economische ruggensteun moeten geven. Voor hen wordt de deur wagenwijd opengezet.

Zij staan mijlenver van het Vlaams-nationalisme. Zij omarmen het nationalisme alleen maar omdat ze momenteel denken dat er zaken te doen zijn. Dat  voor hen bij de NVA met misselijk makende serviliteit, de rode -beter op zijn plaats is: de donkerblauwe- loper wordt uitgerold, is bovendien een bevestiging van wat al vaak werd gezegd en geschreven: het is De Wever niet om Vlaanderen -zelfstandig, confederaal of wat dan ook- te doen. Nee. Het gaat hem om het vestigen van een ultraliberaal, hardvochtig, rechts-conservatief economisch systeem.

De vraag rijst ook: hoe moet de gewone NVA-militant of -mandataris zich voelen? De wereld van bv. de tsaar van de Antwerpse haven, van de manitoe van Uplace en Club Brugge, is totaal verschillend, zoniet totaal vreemd, voor hen. Hun politieke biotoop en cultuur zitten in een Vlaams, eerder romantisch, idealisme, hebben hun wortels in (christelijke) jeugdverenigingen, in de middenklasse van ambtenaren en onderwijsmensen.

Om het nog concreter te stellen: wat hebben hardwerkende, eigenlijk eenvoudige idealisten als Bourgeois en Van Dijck - en ik zou daar zelfs ook een Bracke, een Weyts, aan toe durven voegen-, nog te zoeken in of nog gemeen met figuren van het grote geld, die neerkijken op het volgens hen 'bekrompen wereldje van het traditionele Vlaams-nationalisme'?  En voor wie die Vlaams-nationalisten zonder pardon de plaats moeten ruimen op de kandidatenlijsten.

Het is, zoals Paul Goossens schrijft: 'NVA kan beter een andere naam krijgen: NVC, de partij van de CEO's'.

Ik kan me moeilijk indenken dat het gros van de huidige NVA-leden, -militanten en -mandatarissen, het met die evolutie, gedicteerd door De Wever, eens kan zijn. Als dat zo is, verloochenen ze de politieke ideologie die ze altijd hebben verkondigd.

14-12-2013 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Hilde Kiebooms: 'Stop de euthanasietrein'

(Hilde Kiebooms is voorzitter van de Gemeenschap van Sant'Egidio in de Lage Landen)

Nu ons land zich opmaakt om als enige land ter wereld iedere leeftijdsgrens voor euthanasie af te schaffen, roept Hilde Kiebooms op tot een nieuwe, grondige bezinning (De Standaard van 11 december).

Zij slaat daarbij spijkers met koppen. Enkele citaten:

-Het komt ons voor dat dit wetsvoorstel niet zozeer is ingegeven door een dringende noodzaak op de ziekenhuisvloer. Eerder is het een ideologisch project om de juridische grendels op euthanasie van de wet van 18 mei 2002 een voor een te doen springen.

-Nieuwe wetswijzigingen worden al in het vooruitzicht gesteld: euthanasie moet ook mogelijk worden voor psychisch lijdende minderjarigen -ongetwijfeld een veel omvangrijker groep, getuige de vele zelfdodingen onder jongeren- en ook voor mensen die wilsonbekwaam zijn geworden.

-Het fysieke en psychische lijden van medemensen, kinderen en anderen, vormt al sinds mensenheugenis een ethisch appel aan hun omgeving en de samenleving om de zorg voor hen op te nemen... Te vrezen valt dat een nieuwe wettelijke poort voor euthanasie onze samenleving almaar meer van haar verantwoordelijkheid tegenover de lijdenden ontslaat.

-De ouderlijke toestemming die nodig is voor (euthanasie op) minderjarigen ons voorgesteld als een juridische grendel en een vetorecht. In de praktijk zal het vaak eerder andersom zijn: ouders die beginnen te hopen dat hun doodzieke kind niet te lang meer zal leven, kinderen die aanvoelen dat ze een last voor hun ouders zijn en zich daardoor aangespoord weten een einde aan hun leven te laten maken.

-Als een soort van collectieve verdwazing verheerlijkt onze samenleving almaar meer de zelfgekozen medisch geassisteerde dood als een vooruitgang van de beschaving en het summum van menselijkheid.

-De almaar groeiende wettelijke mogelijkheden op euthanasie openen de deur voor een nieuwe vorm van barbarij: de collectief toegejuichte zelf-eliminatie van zieke en zwakke mensen. 

----------------------------

Lees ook op dit blog: 'Distelmans glijdt voort op het hellend vlak' (29-11-2013)

13-12-2013 om 07:48 geschreven door Gust Adriaensen

TJCII Belgium organiseert in 2014 een bijbelcursus in 'De Mantel', Markt 7 in Retie.

Er zijn zes bijeenkomsten, telkens op vrijdag van 14 tot 17 uur. De cursus wordt verzorgd door Jeanne Vercauteren-Vandekeybus en door pater Nicolaas van de Postelse norbertijnenabdij.

Meer inlichtingen bij nicolaasgorts@hotmail.com, 014378121 - 0495524654 of bij Juanitavdk2@hotmail.com, 014378265-0474847300.

12-12-2013 om 20:15 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de pedante titel 'Vijf manieren om een congres te laten mislukken', vult Bart Brinckman bijna twee bladzijden van De Standaard van 10 december, om duidelijk te maken dat het congresweekend 'voor de socialisten fout liep'. Het storende aan Brinckmans artikel is dat hij uitsluitend 'vormfouten' vermeldt en niet de minste aandacht heeft voor de inhoud. Op die manier laadt hij de verdenking van vooringenomenheid op zich. En spreidt hij vooral een grote inconsequentie tentoon.

Want wat zijn de vijf redenen voor de 'mislukking', die Brinckman opgeeft.

1. Stel scherp op eigen besognes. En daarmee gaf hij aan dat Freya Van den Bossches veroordeling van belangenvermenging dom was.

Hoe dikwijls heeft Brinckman in vroegere opiniestukken wel niet de belangenvermenging aangeklaagd en de verdoezeling ervan door de partijen over de hekel gehaald?

2. Zet het foute nieuws in de markt. Volgens Brinckman verloor voorzitter Tobback het noorden tijdens een pleidooi voor een efficiënt bestuur en daarbij handelde over fusies en intercommunales.

Hoe dikwijls heeft Brinckman in vroegere opiniestukken wel niet de inefficiënte overheid aangeklaagd en de ondemocratische intercommunales over de hekel gehaald?

3. Laat clichés hun vernietigende werk doen. Volgens Brinckman mochten protesterende partij- en ABVV-militanten het plaatje niet verstoren.

Hoe dikwijls heeft Brinckman de spot gedreven met 'stalinistische' partijcongressen en besluiten, waar geen of amper kritiek van de basis werd geduld?

4. Praat over het verkeerde onderwerp in de verschillende duidingsprogramma's. Brinckman bedoelt daarmee dat de week voorafgaand aan het congres, over niets anders gesproken en geschreven werd dan over de schandaalsfeer rond Electrawinds.

Hoe dikwijls heeft Brinckman het feit gehekeld dat politici rond de pot draaien, de heikele thema's uit de weg gaan? Hoe hypocriet is Brinckman om te suggereren dat het niet de media waren die dag na dag het dossier Electrawinds door de SPA-strot ramden?

5. Kies een foute congresvolgorde. Volgens Brinckman hadden het visie- en ideologisch congres plaats in een foute volgorde.

Hoe dikwijls heeft Brinckman de partijen gebrek aan visie en ideologie verweten. Als een partij daar dan toch werk van maakt, misbruikt de journalist de volgorde, als argument voor zijn uitgangsstelling: het SPA-congres was een mislukking.

Van De Standaard en van Brinckman mag verwacht worden dat ze bij een negatieve evaluatie van een congres serieuze argumenten naar voren brengen en geen vederlichte flutredenen opgeven, die bovendien scherp de inconsequente houding van de journalist in het licht stellen. Brinckman wil met zijn 'analyse' duidelijk de partij treffen, een stok vinden om de hond te slaan. Hij is bijzonder ijverig geweest. Hij heeft er wel vijf gevonden. Vijf stokken om de socialistische hond ervanlangs te geven.

12-12-2013 om 09:50 geschreven door Gust Adriaensen

Het toonaangevende Amerikaanse tijdschrift 'Time', heeft paus Franciscus uitgeroepen tot 'Person of the year'.

Sinds 1927 duidt het weekblad elk jaar een persoon of een zaak aan, die van enorm belang geweest zijn gedurende het (bijna) afgelopen jaar.

Franciscus is de derde paus die de eretitel toebedeeld krijgt. Johannes XXIII en Johannes-Paulus II, die volgend jaar door Franciscus heilig worden verklaard, werden in 1962 respectievelijk 1994, door 'Time' tot 'Person of the year' uitgeroepen.

11-12-2013 om 16:15 geschreven door Gust Adriaensen

Houtkachel en open haard

grootste bronnen fijn stof

Sensibilisering is noodzakelijk

Houtstokers bedreigen de gezondheid

Overheidsmaatregelen dringen zich op

11-12-2013 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

09-12-2013 om 22:53 geschreven door Gust Adriaensen

 Nelson Mandela in de muziek

De tien bekendste liederen volgens The Nation:

http://www.thenation.com/blog/175037/top-ten-songs-about-nelson-mandela#

07-12-2013 om 15:47 geschreven door Gust Adriaensen

“You must test everything, knowing that you will surely find counterfeits, illusions and dangerous traps to avoid,” Pope Francis said. “But, guided by the Holy Spirit, we will discover valuable opportunities to lead people to the luminous face of the Lord. Among the possibilities offered by digital communication, the most important is the proclamation of the Gospel.”
He said it is not enough to acquire technological skills, however important. He said the internet must be used to meet “often hurting or lost” real people and offer them “real reasons for hope.”
“The announcement [of the Gospel] requires authentic human relationships and leads along the path to a personal encounter with the Lord,” he said.
“Therefore, the internet is not enough; technology is not enough,” Pope Francis continued. “This, however, does not mean that the Church's presence online is useless; on the contrary, it is essential to be present, always in an evangelical way, in what, for many, especially young people, has become a sort of living environment; to awaken the irrepressible questions of the heart about the meaning of existence; and to show the way that leads to Him who is the answer, the Divine Mercy made flesh, the Lord Jesus.”

07-12-2013 om 13:50 geschreven door Gust Adriaensen

'Iets in mij protesteert en zegt dat, ondanks alle redelijkheid, bepaalde fundamentele waarden in de verdrukking zijn geraakt. Van wie zijn de aarde en de natuurlijke middelen die ze voortbrengt? Wat is ouder en echter: de aarde die wij samen bewonen of de grenzen die winnende naties erin hebben getrokken, meestal na bloedige oorlogen? Is het werkelijk zo dat in onze welvoorziene landen geen ruimte is voor een groter aantal vluchtelingen? Hoevelen onder ons hebben deze mensen al persoonlijk in de ogen gekeken? Het is raar om zeggen, maar op zo’n moment protesteert mijn maag tegen de redelijkheid van ons publiek discours. Waar zit ons klankbord voor de stem van het geweten? Waar zit ons klankbord voor de stem van God? Misschien dan toch in de maag.'

06-12-2013 om 14:12 geschreven door Gust Adriaensen

NELSON MANDELA 1918-2013

06-12-2013 om 07:44 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een onderzoek van het Interdisciplinair Kenniscentrum Kerk en Samenleving, blijkt dat er nog heel wat potentieel in de christelijke gemeenschappen te vinden is en vooral bij de hoogopgeleide katholieken tussen 45 en 65 jaar.

Zij koesteren het christelijke geloofsverhaal, zijn bereid zich kerkelijk te (blijven) engageren, hunkeren wel naar binnenkerkelijke hervormingen en willen met anderen kernen van hoop en zingeving vormen.

Volgens 'Tertio' is het belangrijk die groep te mobiliseren omdat zij straks de kerk moeten dragen en het roer overnemen. Bovendien en vooral kunnen zij de brug vormen naar de 'levensbeschouwelijk gemiste generaties': hun niet-hoogopgeleide en kwetsbare leeftijdsgenoten, kinderen en kleinkinderen.

05-12-2013 om 11:58 geschreven door Gust Adriaensen

Sinterklaas

De schoen stond klaar,
wat hooi, een raap,
het briefje met de wensen
in pijnlijk schoonschrift,
onder de plattebuiskachel.

Op de koude zolderkamer
met gespitste oren,
met kloppend hart,
vol spanning liggen luisteren
naar elk geluid, elk gerucht.

Onder de dekens
je schuilhut bouwen,
dromen van heerlijke dingen,
rillen van angst voor straf
tot de schimmel langs draafde.

‘s Morgens heel vroeg het bed uit,
vol verwachting de trap af
en steeds weer het wonder:
de lege schoen
en je hartenwensen vervuld.

05-12-2013 om 07:53 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Heb genade met de gratie', stelt rector Torfs van de Katholieke Universiteit van Leuven, dat we 'het gracieuze van de gratie' niet uit het oog mogen verliezen.

Hij ziet minstens drie gegronde redenen om het schenken van gratie niet zomaar van de hand te wijzen.

De eerste reden is zuiver erbarmen. Het is niet omdat iemand een straf verdient, dat hij ze altijd moet krijgen. Een tweede argument is dat de gratie(verlening) de onfeilbaarheid van de rechtspraak corrigeert. En een derde voordeel van gratie is dat ze het mechanische denken een halt toeroept.

De discussie over gratie houdt onze samenleving een spiegel voor, aldus Rik Torfs. Zij laat zien wie we zijn enw at wij denken. 'Hopelijk zal het oordeel van de komende generaties ons genadig zijn', besluit de rector.

Wijze woorden, voorwaar.

03-12-2013 om 07:48 geschreven door Gust Adriaensen

‘’t Is niet meer te doen met onze Rik’, zuchtte de aanminnige mevrouw Torfs, al in het deurgat. 'Rik reist wat af, is bijna nooit nog thuis. En dat ligt aan die columns in De Standaard.’

 Na lang aandringen had mevrouw toegestemd in een gesprekje. ‘Alleen omdat het voor Rasp is, had ze verklaard. ‘ Voor de welwillende stukjes die Rasp geregeld aan mijne Rik wijdt.’

 De weeklacht van mevrouw noopte tot nadere verklaring. En die kwam er ook, niet vooraleer we neergezeten waren op de robuuste Ikeabank in de eenvoudige leefkamer van de Torfsen en genoten van een kopje Max Havelaarkoffie.

 ‘Rik was altijd al gebeten door de reismicrobe’, stak mevrouw Torfs van wal. ‘Maar tijdens zijn senatorschap, beleefde hij echt een rustige periode. Hoe dom het ook was dat hij in de politiek ging, hij had zo goed als niets te doen. Onze Rik was toen veel thuis, lekker bij het haardvuur, samen bezig zijn in ons moestuintje, een heerlijke tijd. Maar sinds hij rector is, niet te vatten, jezusmina! Rik rotst de wereld rond, alsof zijn zielenheil ervan afhangt!’

 ‘Maar mevrouw’, vroeg ik, ‘wat hebben zijn maandagse columns in De Standaard daarmee te maken?’

 ‘Dat zit zo’, hernam de bevallige mevrouw Torfs. ‘Hij is bezig met een never-ending reeks over de plekken die hij ooit heeft bezocht en de boeiende mensen die hij daar heeft ontmoet. Hij is van mening dat hij, om inhoudrijke en lezenswaardige stukjes te kunnen schrijven, daar opnieuw naartoe moet reizen, of het nu Straatsburg, Johannesburg, Bittburg, Sint-Petersburg, Tokio, New-York, Rio de Janeiro, Moermansk, of waar dan ook, is. Hij wil 'toen' vergelijken met 'nu' en nagaan of de boeiende mensen van toen, nu nog even boeiend zijn, of misschien al wel het loodje gelegd hebben.’

 ‘Maar mevrouw’, vroeg ik, ‘Moet uw echtgenoot niet vooral in Leuven op zijn werk zijn? Het rectoraat van de grootste Katholieke Universiteit der Lage Landen, is toch niet niks?’

 ‘Ik wil u wat toevertrouwen’, fluisterde mevrouw Torfs. ‘Eigenlijk vraagt die job niet zoveel werk en inspanning. Een beetje rondlummelen in de uitgestrekte rectorssuite in de Hallen, krabbels zetten op documenten, professorale akkefietjes behandelen, docentenruzietjes oplossen. En weet je, onze Rik heeft altijd heel goed kunnen delegeren.’

 De lieflijke mevrouw Torfs stond op. ‘Willen we onze moestuin, eigenlijk moet ik zeggen ‘mijn moestuin’ want Rik zet er sinds hij reizende rector geworden is, geen voet meer in, eens van naderbij bekijken?’

 Het was een fraai tuintje met een grote variëteit aan groente. Tot mijn blijde, Kempense verrassing, bemerkte ik een bedje heilige boontjes, die ik had leren kennen in de magnifieke kruidentuin van de Postelse abdij. Ik vertelde het haar. Mevrouw glimlachte. ‘We hebben het zaaigoed ook in Postel gehaald’, zei ze, ‘bij broeder Guy, de herborist. We zijn en blijven Kempenaars, nietwaar. Het lievelingsgerecht van mijne Rik is overigens heilige boontjes in tomatensaus, daar kan ie extreem van genieten. Maar zelfs die delicatesse houdt hem niet meer thuis. Schrijf het gerust op: onze Rik is een echte rakker, ja, dat is hij!’

02-12-2013 om 13:22 geschreven door Gust Adriaensen