XI/5
Vrijdag 29 januari 2016

Dag orde

Naar goede monastieke gewoonte trachten wij de plaatsen waar wij leven netjes te houden en ook in een gezond ritme te leven volgens een aangepaste dagorde. Deze dagorde kan echter vlug en regelmatig veranderen. En zo was het zondag. In dit overwegend moslimland is de zondag de eerste werkdag. Twee van ons moesten naar de oogarts gaan in het ziekenhuis van Dier Atieh, dat na de aanslagen weer ongeveer normaal werkt. We zouden dus de eucharistie, anders dan gewoonlijk op zondag, erg vroeg vieren. Het leek echter beter zo vroeg mogelijk naar het ziekenhuis te vertrekken. De Eucharistie dus in de namiddag. Ondertussen kregen we een dringende vraag van onze hulpverleners van de Rode Halve Maan. Zij houden de noden van de mensen bij en hadden een lange lijst van mensen die ze dringend een voedselpakket wilden bezorgen. Dus alle hens aan dek om die klaar te maken. De toegekomen voorraad van hulpgoederen moet dan zo verdeeld worden dat er grote plastiekzakken gevuld worden met een flinke hoeveelheid suiker, rijst, olie, bonen, smeerkaas, macaroni... De grote zakken suiker, rijst, bonen... moeten dus in afzonderlijke hoeveelheden worden verpakt. Dat is uiteraard een groot werk en brengt wel enige drukte mee. We hebben er met allen heel de zondagvoormiddag aan gewerkt en konden daarna tot ieders tevredenheid de vrijwilligers op weg sturen. Deze voedselpakketten zijn uiteraard maar een bijkomende hulp, die evenwel erg welkom is. Bij het verlaten van de opslagplaats passeerden we nog langs de kooi met 24 schapen, die net geïnstalleerd is. De verantwoordelijke van het terrein heeft op een halve dag tijd een plek gevonden en een schuilplaats gemaakt voor deze nieuwe gemeenschap. Teruggekeerd in het klooster merkten we dat de zusters ook al terug waren van het ziekenhuis in Deir Attieh, zodat we voor de derde keer het uur van de eucharistie konden aanpassen om ze toch op de gewone tijd te vieren, nl. rond half een. Laat het duidelijk zijn dat een dagorde hier tegelijk vast en soepel is. De gemeenschap volgt niet zozeer de vastgestelde regels, maar de regels volgen eerder de gemeenschap, naargelang de omstandigheden. Dag orde.

Onverwachts bezoek uit Seydnaya

Deze vrijdag morgen komt onverwachts de Syrisch-orthodoxe Mgr. Georgios Kouriyé uit Seydnaya op bezoek met een groep van een 20-tal jonge mannen, netjes in zwarte toog. Hij is rektor van het seminarie van het klooster van de heilige Ephrem. Zeven jongens komen uit Syrië, waarvan de meesten uit Hassaka in het Noorden. Daar zijn de Syrisch-orthodoxen naar toe gevlucht toen de Turken de genocide op de Armeniërs, Syrisch-orthodoxen en anderen pleegden. De andere jongens komen uit verschillenden landen: Guatemala, Venezuela, Libanon... Allen volgen de seminarieopleiding met de studie van het Syriac of Aramees, de taal van Jezus en vervolgens de filosofie en de theologie. Een aantal van hen wordt tot priester gewijd en anderen blijven gewone monnik. Onze fraters die volop kamers aan het schilderen zijn dagen op in werkkledij, in overall. Zij geven de nodige uitleg bij de rondleiding. In de kerk zingt de groep het Onze Vader in het Aramees. Mgr. Georgios, vertelt dat de Syrisch-orthodoxe kerk van plan is een nieuw klooster te bouwen aan de voet van de berg van de cherubijnen waar de Russisch orthodoxe kerk het klaar gekregen heeft het grootste Christusbeeld ter wereld te plaatsen (zichtbaar vanuit Jordanië, Israël, Palestina en Libanon) en wel op een ogenblik dat de strijd van het leger tegen de terroristen in volle hevigheid aan de gang was (14 oktober 2013). De Russen hadden daarvoor onderhandeld om drie dagen staakt-het-vuren te bekomen. Het beeld staat er nog en krijgt er dus ooit, hopelijk, een nieuw klooster bij. Wat een blije ontmoeting met wederzijdse zegeningen en wensen. En... ze nodigen ons hartelijk uit om hen te komen bezoeken. Een heerlijke uitstap voor de komende zomer. Ze zeggen dat het bij hen nu ook volkomen veilig is.

NO WAR NO NATO

Op 19 november 2015 werd op het militaire vliegveld van Trapani, Italië het startschot gegeven voor een monster-legeroefening van de NAVO in Italië, Spanje en Portugal. Hiertegen werden meerdere protestbetogingen gehouden. Vooral in Italië kreeg dit protest “no war no NATO” veel aandacht en bleef groeien met betogingen, meetings, congressen o.m. ook in Rome. We hebben al herhaaldelijk de onaanvaardbare agenda van de NAVO aangeklaagd. Wat als verdediging bedoeld was, is nu een immens leger geworden dat het ene land na het andere naar de vernietiging helpt, in dienst van Amerika: Afghanistan, de Balkanlanden, Irak, Libië, Oekraïne, Syrië... Bovendien blijft het zijn waanzinnig vernietigingspotentieel nog steeds uitbreiden. Terwijl westerse journalisten graag de onbetrouwbaarheid van Rusland vermelden, evenwel zonder grond, schijnen ze alle historisch inzicht verloren te hebben. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie stemde Rusland in met de eindelijke hereniging van Oost met West Duitsland en trok zijn troepen terug. Aan Rusland werd beloofd de andere landen van het voormalige Warschau-pakt, dat nu ontbonden was, gerust te laten. Daarop begon de NAVO echter het ene land na het andere in te palmen. De tijd was gunstig omdat de afkeer tegen de voormalige sovjet en het stalinisme zeer groot was. In 1999 werden Polen, de Tsjechische republiek en Hongarije (ex-Warchau pakt) opgenomen. In 2004 volgden Estland, Letland en Litouwen (voorheen deel van Rusland), Bulgarije, Roemenië, Slovakije (ex-Warschau-pakt) en Slovenië (ex-Joegoslavië) In 2009 slorpte de NAVO Albanië op (ex Warschau-pakt) en Kroatië (ex-Joegoslavië). Al die tijd heeft Rusland geen kik gegeven, totdat het westen een staatsgreep pleegde in Oekraïne en de Krim massaal stemde voor terugkeer naar Rusland. Beiden behoorden meer dan een millennium tot het hart van Rusland. In de 10e eeuw werd Vladimir, Groot Pins van Kiev in de Krim gedoopt, wat het begin werd van het orthodox-christelijke Rusland. En daar zijn de Russen fier op. En de oorlogsmachine van de NAVO onder het opperbevel van de VS gaat steeds verder. Op 2 december 2015 is Montenegro (ex-Joegoslavië) met zijn nauwelijks 630.000 inwoners officieel uitgenodigd om begin 2017 het 29e lid te worden van de NAVO, om later wellicht lid te worden van de Europese Unie. Dit kleine land heeft op zich geen betekenis maar het heeft twee havens die toegang verlenen tot de Middellandse zee en het heeft tien grote onderaardse bunkers en versterkte hangars voor jachtvliegtuigen, in de tijd van Joegoslavië gebouwd, in 1999 door de NAVO gebombardeerd en inmiddels met miljoenen euro’s heropgebouwd. Kortom een ideale opslagruimte voor het grootste oorlogsmateriaal van de NAVO, met inbegrip van kernwapens. Montenegro is duidelijk bedoeld als verdere omsingeling van Rusland.
Het protest tegen de NATO heeft in Italië nu een nieuwe slogan gekregen: “senonfosseNATO” = indien er geen NAVO zou zijn. De commissie van buitenlandse zaken organiseert in de Italiaanse kamer van volksvertegenwoordigers hierover een discussie en heeft nu Maired Maguire Corrigan, de Ierse Nobelprijswinnares voor de vrede, uitgenodigd. Ze bezocht Syrië (25-28 november 2015) met haar groep “Peace People”, en ze logeerden bij ons. We hebben toen met de groep enkele uitstappen gemaakt en er ook verslag van gegeven. Voor de Italiaanse regering heeft ze nu een duidelijke boodschap, nuttig voor heel het westen alsook voor alle kandidaat-onderhandelaars van een vredescarrousselover Syrië:
- Alle sancties tegen het Syrische volk moeten opgeheven worden;
- Het conflict in Syrië moet opgelost worden door dialoog, waarbij uiteindelijk het Syrische volk beslist;
- Alle buitenlandse inmenging moet stoppen;
- De NAVO had bij de ontbinding van het Warschau-pakt na de ineenstorting van de Sovjet-Unie ook ontbonden moeten worden;
- In feite is de NAVO van een verdedigingsleger een agressieve oorlogsmachine geworden, die het ene land na het andere ontwricht en de echte oorzaak is van miljoenen vluchtelingen;
- De NAVO heeft geen toekomst, moet onmiddellijk ontbonden worden en het geld moet naar sociale doeleinden gaan.

Wachter, hoever is de nacht?

Zoals de profeet Jesaja de vraag van zijn volk verwoordt (Jesaja 21, 11), zo stellen ook wij ons de vraag of het einde van de agressie tegen Syrië stilaan ten einde loopt.

B. Obama heeft in zijn laatste toespraak, “State of the Union”, van 16 januari 2016 blijkbaar een lofrede gehouden op zichzelf en Amerika. Bijzonder merkwaardig was wel volgende uitspraak: “De USA zijn de machtigste natie op aarde. Wij besteden meer aan onze militaire uitgaven dan de acht landen die na ons komen samen”. Het is dus een verheerlijking van hun militaire overheersing over heel de wereld. Thierry Meyssan merkt hierbij op: “Indien ik me niet vergis, is dit de eerste keer sinds Hitler en Hikedi Tojo dat een dergelijk argument wordt gebruikt in een officiële toespraak van een staatshoofd of regering” (Obama: Mon combat, réseau voltaire, 18 januari 2016). Achmed Bensaada is een Algerijn in Canada die een studie wijdde aan de Arabische lentes (Arabesque $). Geïnterviewd door Nordine Azzouz (23 januari 2016) zegt hij dat de “Arabische lentes” niets anders opgeleverd hebben dan chaos, dood, haat, een massale vluchtlingenstroom en een complete ontwrichting van meerdere Arabische landen. En de hoofdschuldige hiervan, zo stelt hij, is Amerika die met zijn vazallen zich gedraagt als de absolute wereldheerser en alle andere landen in de wereld probeert aan zich te onderwerpen of, indien het land zijn soevereiniteit blijft koesteren, de economische en politieke ontwikkeling van dit land met alle mogelijke middelen zal boycotten.(http://www.ahmedbensaada.com/index.php?option=com_content&view=article&id=351:2016-01-22-22-25-56&catid=46:qprintemps-arabeq&Itemid=119-). Wat Syrië betreft heeft de bekende Amerikaanse journalist Seymour M. Hersh aangetoond dat de CIA gedurende een jaar gewerkt heeft aan een complot om samen met de UK, Saoedi-Arabië en Qatar wapens van Libië in Syrië te smokkelen om de regering ten val te brengen (De militaire à militaire, réseau voltaire, 18 januari 2016).

De evolutie in onze huidige wereld kunnen we ook bekijken vanuit een vergelijking tussen het oosten en het westen. Terwijl het oosten zoveel mogelijk tracht op te bouwen, tracht het westen zoveel mogelijk te vernietigen. China is druk bezig met grootse projecten en economische contacten, zijn nieuwe zijderoute, immense economische contracten met allerlei landen die voor beiden voordelig zijn. Ook Iran en Rusland zijn volop samenwerkingsverbanden voor de economische opbouw van hun landen aan het smeden. Zelfs Syrië laat geen gelegenheid voorbijgaan om aan zijn economische heropbouw te werken en hiervoor contracten met andere landen af te sluiten. De hoofdrolspeler is evenwel China. Bij de opening van het Chinees-Afrikaans forum in Johannesburg op 4 december 2015 heeft Xi Jinping, de Chinese president zo maar eventjes 60 miljard dollar toegezegd als bijstand aan Afrikaanse landen. Dit forum werd in 2000 opgericht met 40 Afrikaanse landen. En hoe reageerde Washington (Bush-Cheney) toen? Met de oprichting van AFRICOM, een nieuw commandocentrum van het Pentagon, enkel en alleen om de Chinese invloed te dwarsbomen door oorlogen, gekleurde revoluties, “Arabische Lentes”, de destructie van Libië, de oprichting van terroristische groepen in Mali, Boko Haram in Nigeria, enzovoort. China werkt verder en is wereldleider op gebied van de bouw van spoorwegen. Het heeft zelf de snelste trein, de Shangai Maglev die tot 400 Km/u haalt. China bouwt nu ook in Oost Europa spoorwegen. “Het antwoord van Washington is een pathetische jaarbeurs voor oorlogen in het Midden-Oosten, Oekraïne, een politieke destabilisatie van de Braziliaanse president, die nauw samenwerkt met Rusland en China in het kader van de BRICS. De VS antwoorden met pogingen om regeringen omver te werpen en revoluties te organiseren overal waar ze kunnen, van Oezbekistan tot Macedonië, Venezuela en nog verder” (F. William Engdahl, Pendant que l’ Orient construit, l’Occident essaye de détruire, mondialisation.ca, 27 januari 2016). B. Obama heeft gelijk. De VS hebben veruit het grootste potentieel om overal oorlogen te voeren. Toch is er hoop. China is samen met Rusland en Euro-Aziatische landen een economische renaissance aan het opbouwen die de neo-liberale valken van de Amerikaanse oorlogmachine in de schaduw kan zetten.

Ook voor Syrië is er hoop op lange termijn, vooral dank zij de gemotiveerde inzet van Rusland en de Hezbollah. Er is een positieve evolutie bezig, langzaam maar zeker. De Syrische regering en leger worden steeds meer versterkt. De strijd tegen Daesh is een uitputtingsslag. Het leger gaat geleidelijk overal vooruit. De lang nagestreefde no-fly-zone in N. Syrië hebben de Russen definitief onmogelijk gemaakt. De blijvende toestroom van nieuwe terroristen en de blijvende steun hierbij van westerse mogendheden en hun vazallen maken het onmogelijk Daesh meteen en definitief te verslaan. Daarvoor is uiteindelijk een politiek akkoord nodig, waarbij de vijanden van Syrië uiteindelijk overtuigd moeten worden hun strijd op te geven. De Russen hebben Amerika al kunnen dwingen om met Assad te onderhandelen. Ondertussen moeten de terroristische activiteiten van die landen zo veel mogelijk verhinderd worden. En natuurlijk proberen Rusland en China Daesh hier te verslaan, voordat ze in de Caucasus en in Centraal-Azië geraken. Verder moet Europa overtuigd worden dat zijn Midden-Oosten politiek en zijn slaafse navolging van de oorlogspolitiek van de VS ook voor hen zelf contra-productief. Als Europa niet terugkeert naar zijn christelijke wortels gaat het zijn eigen zelfvernietiging tegemoet Dat het een voorbeeld neemt aan Rusland.

Wachter, hoever is de nacht? Middernacht is voorbij en we gaan langzaam naar het morgengloren.
P. Daniel

30-01-2016 om 14:46 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus vraagt bijzondere aandacht en zorg voor mensen met een ernstige ziekte en hoogbejaarden, omdat zij nauwelijks nog een stem hebben en in de verdrukking komen in een cultuur die gericht is op competitie en vooruitgang, en waarin menselijke embryo’s wegwerpmateriaal dreigen te worden.

29-01-2016 om 16:56 geschreven door Gust Adriaensen

Wat opvalt bij filosofen als Boudry en Vermeersch is de onwankelbare en agressieve zelfzekerheid in het propageren van hun fundamentalistisch atheïsme. Zij zitten als het ware op vinkenslag om christendom en Kerk ervanlangs te geven en in het bijzonder katholieke gelovigen weg te zetten als primitieve dommeriken. Zij werpen zich op als de nieuwe missionarissen, vervuld met een niet te stuiten bekeringsijver. Vlaamse Dawkins's als het ware.

Het spijtige gevolg daarvan is dat deze academici hun relatieve bekendheid in Vlaanderen niet te danken hebben aan de kwaliteit van hun academisch werk maar aan hun polemische ingesteldheid ten aanzien van religie en Kerk.

Veel interessanter zou zijn dat Boudry en co. een poging deden om hun eigen mens-, wereld- en zingevingsbeeld duidelijk te maken, zonder aanval op bv. het christendom. Of zijn ze daartoe niet in staat? Is dergelijke intellectuele terreur de westerse variant van de fysieke vervolging van christenen in een aantal oosterse landen?

27-01-2016 om 09:05 geschreven door Gust Adriaensen

Gelukkig zijn er nog mensen als journalist Sturtewagen in De Standaard en advocaat Van Steenbrugge die duidelijk zeggen dat meer en meer politici, instanties en de publieke opinie, de rechtsstaat beschouwen als een vodje papier wanneer het om vluchtelingen gaat. Angst, eigenbelang, racisme en plat populisme regeren.

Het zwembadincident in Koksijde is exemplarisch: 1. De precieze aard van het incident en eventuele schuld worden nog onderzocht door het parket. 2. Een staatssecretaris 'overrules' de rechterlijke macht, laat de 'schuldige-want-vluchteling' uit het zwembad plukken en opsluiten. 3. Een burgemeester wil meteen alle vluchtelingen de toegang tot een openbaar gebouw verbieden. 4. Deze would-be dictator wordt niet krachtig teruggefloten door de partijtop en de VLD-ministers, integendeel. 5. Andere ministers en partijen reageren lauw en low-profile. Kortom, voor elke democraat: verontrustende, walgelijke en triestige fenomenen!

Veel stappen zijn we niet meer verwijderd van sterren, halve manen en andere merktekens.

26-01-2016 om 08:47 geschreven door Gust Adriaensen

Uit de Grote Peiling van VTM-Nieuws, RTL, Le Soir en Het Laatste Nieuws, blijkt dat de regeringspartijen fors verliezen vergeleken met de verkiezingen van mei 2014.

                                           Peiling                            mei 2014

N-VA                                    28,8 %                           32,5%

CD&V                                   16                                   18,6

O-VLD                                  12,5                                15,5

Vl. Belang                            11,6                                 5,8

SP.A                                     15,2                                14

Groen                                   10,3                                 8,6

25-01-2016 om 22:18 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een onderzoek van politicoloog professor Sinardet blijkt dat de meerderheid van de parlementsleden eerder denken aan defederaliseren dan aan het verder streven naar grotere zelfstandigheid van de deelstaten.

De mening van de meerderheid der parlementsleden  volgt de opvatting van de overgrote meerderheid van de bevolking: zij wil geen verdere uitholling van de Belgische Staat, laat staan het einde van België . Overigens is een eventuele defederalisering of herfederalisering een logisch stadium in het staatshervormingsproces. Het steeds verdergezette proces van federalisering maakt in de praktijk duidelijk welke beleidsdomeinen het best functioneren bij federalisering en bij welke dat ineffectief of gewoonweg dom was. Een verstandig beleid is dan vanuit die ervaring een en ander opnieuw naar het centrale staatsgezag te brengen.

Omdat de overgrote meerderheid van de bevolking, en zeker de jongere generaties, niet te vinden zijn voor het einde van België, dreigen de nationalistische partijen irrelevant te worden.

Zeker een machtspartij als NVA ,die zich perfect genesteld heeft in het Belgische systeem, beseft scherp dat echt gaan voor een Vlaamse republiek, wat volgens haar eigen statuten doel en zin van de partij zijn, politieke zelfmoord zou betekenen.

25-01-2016 om 17:55 geschreven door Gust Adriaensen

Op welke partij (in Antwerpen) zou je vandaag potentieel stemmen?, was een vraag in een enquête, georganiseerd door Gazet van Antwerpen. De uitslag zie je in de bijgevoegde staafdiagrammen.

23-01-2016 om 14:08 geschreven door Gust Adriaensen

XI/4
Vrijdag 22/1/2016

Een tijd van inkeer

an deze rustige periode willen wij, de broeders, gebruik maken om onze jaarlijkse retraite te houden. “Retraite” betekent zich terugtrekken. Drukke baasjes die het dagelijkse gemeenschapsleven kleuren door hun veelzijdige inzet en allomtegenwoordigheid, zijn plots nagenoeg onzichtbaar en onhoorbaar. Ze zijn enkel in de eucharistieviering aanwezig. Het lijkt wel alsof het gemeenschapsleven gedeeltelijk stil valt. En wat doen ze in hun retraite behalve zich terugtrekken? In de voormiddag en de namiddag besteden ze tweemaal zoveel tijd aan gebed als anders en ze besteden ook geruime tijd aan geestelijke lezing. In afzondering verrichten ze handenarbeid of knappen een kwarwei op. ’s Middags en ’s avonds wordt voor hen eten klaar gezet, dat ze in stilte komen halen en op hun kamer verorberen. Het doel is: komen tot vereniging met God. Hierbij helpen Schriftlezing en de werken van de woestijnvaders, kerkvaders of geestelijke schrijvers. In onze karmelitaanse spiritualiteit heeft “de Bestijging van de Berg Karmel” van St. Jan van het Kruis uiteraard een grote plaats. Deze mag gerekend worden tot de beste beschrijving en ontlediging uit gans de christelijke mystiek. Als handleiding zijn er verder de sublieme pareltjes uit de orthodoxie, zoals “De verhalen van de Russische pelgrim”, van een onbekende monnik uit de 19e eeuw. Het begin van zijn verhaal zet ons al op weg: “Door de genade van God ben ik mens en christen, door mijn daden ben ik een grote zondaar, van beroep ben ik pelgrim zonder onderdak, uit de laagste klasse, altijd zwervend van plaats naar plaats. Als bezit heb ik een zak op mijn rug met droog brood en in mijn jas de heilige Bijbel, dat is al”. Hij leerde het voortdurend inwendig gebed beoefenen aan de hand van het Jezus gebed: “Heer Jezus, Zoon van God, heb medelijden met mij”. Hiermee overwon hij alle moeilijkheden en leefde voortdurend in een voor de wereld bijna onbegrijpelijke vreugde.

Is de woestijnstorm in Syrië stilaan gestild?

De koude oorlog tussen de VS en de Sovjet-Unie met het Oostblok eindigde met de val van de Berlijnse muur, de ineenstorting van de Sovjet-Unie en de ontbinding van het Warschau-pakt. De periode van een “bipolaire” wereld met de stille strijd tussen twee wereldheersers was voorbij en de weg lag open voor de alleenheerschappij van Amerika. Deze nieuwe periode begon precies een kwart eeuw geleden, op 17 januari 1991 met de oorlog van Amerika tegen Irak, “woestijnstorm” genaamd, die nog steeds voortduurt. Met behulp van de NAVO voerde Amerika verder oorlog (zogenaamd “humanitaire operaties voor de vrede”) tegen Joegoslavië (1999), tegen Afghanistan (2001), tegen Irak (2003), tegen Libië en daarna tegen Syrië (vanaf 2011). Deze operaties gingen gepaard met oorlogen van Israël tegen Libanon en de Gaza, van Turkije tegen de Koerden van de PKK, van Saoedi-Arabië tegen Jemen. Tegelijk werden Daesh en andere terroristische groepen opgericht in dienst van de VS en de NAVO en werd een staatsgreep georganiseerd in Oekraïne om een nieuwe koude oorlog tegen Rusland te lanceren. Alles tegen het internationaal recht en de soevereiniteit van de volken in. Ondertussen eindigde evenwel de alleenheerschappij van de VS, nl. op 30 september 2015, de dag waarop Rusland effectief de strijd tegen het terrorisme in Syrië aanvatte. Toch blijft de Amerikaanse politiek er op gericht de ontwikkeling van de volken van het Midden-Oosten te beletten door de soevereiniteit van hun landen te vernietigen, volgens het principe “verdeel en heers” of “de creatieve chaos” (en Rusland op alle mogelijke manieren trachten te boycotten, te benadelen en te diaboliseren; kijk hiervoor gewoon naar hetgeen onze pers over Rusland of Putin publiceert).

De komst van de Russen, ruim honderd dagen geleden, werd in Syrië enthousiast onthaald. Bij meerderen leefde de hoop dat zij ook een einde zouden maken aan de terroristische activiteiten. Dit bleek evenwel een ijdele hoop. Rusland alleen kan en wil het inmiddels immens uitgegroeide terrorisme in Syrië, in het Midden Oosten en in de hele wereld, niet stoppen. En als dit niet eensgezind en effectief wordt bestreden door alle wereldleiders, blijft het terrorisme als een kanker voortwoekeren. Putin heeft vanaf het begin duidelijk gemaakt wat hij nastreeft. Op 11 oktober 2015 verklaarde hij in een interview met Vladimir Soloviev op TV Russia 1: “Ons doel is het wettig gezag stabiliseren en de voorwaarden scheppen voor een politiek akkoord.” Dat is realistisch. Er zijn in Syrië ongeveer 100.000 manschappen om het land en zijn bevolking te ondermijnen. Zij beschikken over bases en trainingskampen in Turkije en hebben ook in Jordanië en Irak hun toevluchtsoorden. Daesh kan rekenen op een bijna onbeperkte toestroom van nieuwe strijders, uitrusting, materieel, logistieke steun en vooral geld. Het krijgt de steun van de VS, Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije, Israël en meerdere Europese landen. Saoedi-Arabië heeft een coalitie opgericht tegen het terrorisme, maar dat is in feite een terroristische coalitie van soennieten tegen de sjiieten om Daesh te versterken. Hoe kan het Syrische leger hiertegen bestand blijven na een bijna vijf jaar uitputtende oorlog? Naar schatting 100.000 soldaten zijn gesneuveld. Het leger heeft ook aan materiaal zware verliezen geleden. Bovendien is de infrastructuur van het land voor een groot deel verwoest, waardoor de economie erg verzwakt is, wat een algemene mobilisatie onmogelijk maakt. Toch beschikt het leger over grote steun vanwege het volk. De eenheid van volk, leger, regering en president, vormt de kracht van Syrië. Dit wekt een immense hoop voor de toekomst en blijft een bijna onuitputtelijke bron van moed. En waarom zouden wij niet mogen stellen dat de blijvende weerstand van Syrië een wonder is van Gods bescherming, waar wij dagelijks voor bidden?

Heeft Vl. Putin zijn doel bereikt? De Russische luchtmacht in Syrië is ongeveer één regiment groot, maar heeft resultaten behaald voor drie regimenten. De inzet van de Russen was vanaf het begin zeer efficiënt en zeer systematisch, maar beperkt. Dank zij hen zou het leger zowat 217 dorpen en woongebieden bevrijd hebben. Bovendien is het Syrische leger nu over nagenoeg heel het land in het offensief. De Russen hebben geholpen om de balans te doen overhellen in het voordeel van Syrië, maar het land is nog lang niet van de massa terroristen bevrijd. Wordt een dorp bevrijd dan trekken de terroristen zich terug in een ander dorp. Wordt ook dat dorp bevrijd dan keren ze terug naar het eerste dorp. Wat de steun aan de stabilisatie van het wettig gezag betreft, heeft Putin ruimschoots zijn doel bereikt. Ook wat betreft het scheppen van voorwaarden voor een politiek akkoord. In minder dan een maand tijd heeft Putin gezorgd dat president Assad aan het hoofd van de Syrische regering in Damascus een politieke realiteit is, die de westerse landen graag of met tegenzin, moeten aanvaarden. Het dictaat “Assad moet weg” is, politiek gezien, in de kiem gesmoord. Het Syrische volk zal hieromtrent geen beslissingen aanvaarden vanwege welke buitenlandse mogendheid ook.

Voor de toekomst blijven er enkele grote vragen open. Vooreerst omtrent Turkije, dat zich steeds meer als een boevenstaat manifesteert, bestuurd door een grootheidswaanzinnige, die voorlopig nog door het westen en de NAVO volop wordt gesteund. De illegale praktijken van de familie Erdogan in verband met de olieverkoop van Daesh zijn inmiddels bekend. Het land zelf geraakt steeds meer in de greep van het geweld. Al zal de Turkse president niet wijken, het kan wel een verzwakking betekenen voor de door hem beschermde Daesh. Wat zal er gebeuren met Saoedi-Arabië? De 80-jarige koning Salman en zijn 30-jarige onbezonnen en impulsieve zoon prins Mahomed (die met Israël een hopeloze oorlog tegen Jemen begon) regeren als absolute alleenheersers. Het wahabisme is de enige toegelaten staatsgodsdienst maar steunt slechts op een deel van het volk. Volgens sommigen staat het land op instorten (Th. Meyssan, Vers l’effondrement de l’Arabie-Saoudite, Réseau voltaire, 11 januari 2016; Abdel Bari Attman, Arabie: un roi qui veut ‘singer’ Georges Bush!, Irib, 11 januari 2016). Verder vragen we ons af in hoeverre Iran zich kan en zal inzetten om te beletten dat Syrië en Irak ontmanteld worden, zoals generaal Jaafari, de chef van de garde van de islamtische revolutie (CGRI) beloofd heeft. Iran steunt in elk geval het verzet van Syrië. Anderzijds voeren de Russen geleidelijk hun steun aan het Syrische leger op met meer en zwaarder materiaal, wat de bewegingsvrijheid van Daesh steeds meer inperkt. Tenslotte controleert het Syrische leger, gesteund door Hezbollah, ook steeds meer gebieden van de meer dan 800 km grens met Turkije, wat beslissend is voor de zuivering van Syrië. Neen, de “woestijnstorm” is niet gestild maar de motor begint wel te sputteren. Alle mogendheden worden uitgenodigd om tot een politiek akkoord te komen, de soevereiniteit van Syrië te erkennen en de aanspraken op het land en zijn rijkdommen op te geven. Wat ieder daarvoor in de plaats wil krijgen is mij volkomen onbekend. In ieder geval zal Syrië pas bevrijd zijn wanneer heel het Midden-Oosten bevrijd is. (Semaine 13 de l’intervention russe en Syrie: dissiper les mensonges, Saker Francophone, 2 januari 2016).

De apocalyps is begonnen, onze redding is nabij

De huidige wereld is de beste, want hij is in staat meer mensen te redden dan ooit. Toch is deze wereld ook de slechtste die er ooit geweest is, omdat hij meer mensen de dood injaagt dan ooit voorheen. Onze wereld kan nu gans het mensengeslacht vernietigen en de hele planeet erbij. Dit is geen verre illusie meer, het recept ligt klaar voor onmiddellijk gebruik. De oorlogen zijn de motor van de wetenschappelijke en technische vooruitgang en deze staat vooral in dienst van meer vernietiging. Sinds zowat 2,5 eeuw beleven we een versnelde toename van oorlogen met vernietigingswapens, die steeds meer doden eisen. De oorlogen van Napoleon joegen een miljoen mensen de dood in. De Franse Revolutie had al drie miljoen mensen afgeslacht, omgebracht of uitgehongerd. In onze tijd hebben de Amerikaanse oorlogen tegen Irak alleen al, samen met de sancties, meer dan twee miljoen Irakezen gedood, waarvan meer dan een half miljoen kinderen. De hoofdschuldige hiervan geniet van een buitensporig pensioen op zijn ranch in Texas. Het geweld neemt toe en de moordenaars gaan vrijuit. Over de rechten van mensen in een oorlog wordt al lang niet meer gesproken en nog minder over de rechten van gevangenen. Het wereldterrorisme leidt zijn eigen leven en handelt boven iedere wet of internationaal gezag. Blaise Pascal (+ 1662) zei het al: “als de rechtvaardigheid niet versterkt wordt, zal de kracht gerechtvaardigd worden”. Het is de wet van de jungle, het recht van de sterkste, dat het geweld rechtvaardigt. Erger nog, in een conflict zoals in Syrië tussen het wettige leger en het wereldterrorisme kan een internationaal opgelegd staakt-het-vuren in feite gebruikt worden om het wettig gezag te beletten zijn taak van verdediding van het volk te volbrengen. Voeg hierbij de wereldwijde massa-executies vanwege abortus, eugenetische praktijken en euthanasie. De “Rechten van de mens”, die na WO II opgesteld werden als een herbevestiging van het natuurrecht, zijn een wapen geworden om de meest anti-natuurlijke rechten af te dwingen en het moordend geweld te promoten. Dit werd mogelijk doordat “de mens” als begunstigde vervangen werd door een “losstaand individu” en dit individu aangespoord werd om los van alle werkelijkheid en zelfs los van zijn eigen natuur, zoveel mogelijk ‘rechten’ voor zichzelf op te eisen. De plichten die altijd met de rechten gepaard gaan, komen niet meer ter sprake. Abortuswetgeving vernietigt het recht op leven van de zwaksten, de ongeboren kinderen. In de vijfde eeuw voor het christendom wist de Griek Hippocrates, de “vader van de geneeskunde” (460-377 v. Chr.) al dat een kind in de moederschoot tot de mensenfamilie behoort en dus heilig is. Nu is niets meer heilig en dus ook niets meer veilig. De mens als losstaand individu wordt aangespoord tot een absurde, absolute zelfbeschikking, zo iets als het uitvinden van zichzelf.

De bron van het kwaad is onze neiging tot slechte navolging. We verlangen wat anderen verlangen, hebben of zijn. Wereldheersers zijn jaloers op de bodemrijkdommen van andere landen en sleuren de halve wereld mee in een oorlog op leven en dood. En uiteindelijk zijn alle oorlogen maar een nabootsen van een vorige oorlog op een veel gruwelijkere wijze, omdat wetenschap en techniek inmiddels weer eindeloos nieuwe mogelijkheden van doden en vernietigen ontwikkeld hebben. Het begon heel lang geleden. Eva volgde de wil van de slang en Adam volgde het verlangen van zijn vrouw. Cain was jaloers op zijn broer Abel en doodde hem. De Franse Revolutie is als een vroegtijdige ontsporing van de waanzin van Napoleon en WO II een nabootsing van WO I. De wederzijdse nabootsing (of jaloezie) van Frankrijk en Duitsland hebben Europa geruïneerd totdat Konrad Adenauer, Robert Schuman en Charles De Gaulle Europa heruitgevonden hebben. De rivaliteit (of haat) van de VS (slaafs nagebootst door de NAVO en Europa) tegenover het huidige Rusland breekt het ene Europa van de heilige Benedictus van Nursia en de heilige Vladimir van Kiev weer in twee stukken. En de islam is niets anders dan een slechte kopie van het joodse en christelijke geloof, maar het wil zich met de sharia voorstellen als de “wereld van de vrede” (dar el salaam), precies zoals het wrede Romeinse Rijk de “pax romana” verkondigde en de Sovjetunie de “pax sovjetica”. Komt daar ooit een einde aan? Neen en ja. De mensheid wordt meegezogen in een draaikolk van geweld die alleen maar erger kan worden en die van zichzelf uit niet kan gestopt worden. We leven op de vulkaan van onze eigen gewelddaden. De apocalyptische beschrijvingen uit het Nieuwe Testament zijn veel realistischer dan sommigen willen aannemen en de eerste christenen hadden hiervan een levendiger besef dan de meeste gelovigen in onze tijd. “Er zal strijd zijn van volk tegen volk en van koninkrijk tegen koninkrijk; er zal hongersnood zijn, pest en aardbeving, nu hier dan daar. Dit alles is het begin van de weeën. Dan zal men u overleveren om mishandeld te worden en men zal u doden; alle volken zullen u haten omwille van mijn Naam. Dan zullen velen ten val komen en uit haat elkander overleveren. Tal van valse profeten zullen opstaan en velen zullen zij misleiden. Door het hand over hand toenemen van de zonde zal de liefde van de meesten verkoelen... Want zo verschrikkelijk zal die tijd zijn, als er vanaf het begin van de wereld tot nu toe nooit een geweest is, noch komen zal... deze dagen zullen verkort worden omwille van de uitverkorenen.” (aldus Jezus’ woord in Mattheus 24, 8...22). De mensheid is onherroepelijk op weg naar deze apocalyps.

Ruim tweeduizend jaar geleden heeft Jezus door zijn kruisdood de wereldgeschiedenis een totaal nieuwe wending gegeven. In zijn verschrikkelijke kruisdood heeft Hij, als de meest Heilige en Onschuldige, het geweld van al onze menselijke beschavingen geopenbaard. In zijn sterven heeft Hij alle onschuldige slachtoffers verenigd, vanaf de grondvesting van de wereld tot het einde der tijden. Hij staat voor altijd aan hun kant. Jezus verbrak de keten van wraak en weerwraak. Hij leerde dat er geen offers meer nodig zijn. De archaïsche godsdiensten met het offeren van een “zondebok” en de mythen met hun verborgen leugens en het offeren van onschuldigen, heeft Jezus, zoals niemand anders ontmaskerd als totaal ontoereikend voor het heil van de mensheid. We weten nu dat we helemaal geen vijanden nodig hebben die gedood zouden moeten worden om zelf even in vrede te kunnen leven. Daarvoor dienen we dan wel Jezus’ openbaring . te erkennen en na te volgen. De slechte navolging met jaloezie, hebzucht en machtsdrang dient afgezworen te worden om Jezus’ voorbeeld na te volgen als de goede navolging. In plaats van anderen te offeren, offerde Hij zichzelf uit liefde. Hij gaf ons het voorbeeld en de sleutel om alle geweld te overwinnen. De moeilijkheid ligt in het erkennen en navolgen van deze openbaring. En dat schijnt niet te gebeuren. Zoals Jezus gehaat werd zonder reden, zo wordt ook het christelijk geloof verworpen zonder reden. Friedrich Nietzsche (+ 1900) was een geniaal Duits filosoof en had beter dan vele anderen de radicale ommekeer van Christus’ kruisdood voor de mensengeschiedenis begrepen. Hij besefte dat de Gekruisigde, het teken van de vrede vanwege God, tegenover Dionysius stond, de Griekse god van de wereld, het genot en uiteindelijk het geweld. Hij schreef: “God is dood! God blijft dood! En wij zijn het die Hem gedood hebben. Hoe kunnen wij ons troosten, wij die moordenaars onder moordenaars zijn? Wat de wereld bezat aan het meest heilige en het meest machtige tot op deze dag, sterft bloedend onder ons mes. Wie zal ons reinigen van dit bloed?” (Gay Scienza, 1881). Hij begreep het, maar kon het niet aanvaarden en wilde de Übermensch zijn, die zich van het absolute meester maakt, wat hem tot de waanzin zal voeren. Nietzsche is dood maar God leeft en Christus is verrezen. Het christelijk geloof onthult de onmacht van iedere menselijke cultuur en wordt een ‘steen des aanstoots’. Hiertegen wordt wereldwijd strijd gevoerd. Het moderne denken is sterk nietzscheaans gekleurd. Velen in onze tijd missen het inzicht van Nietzsche, maar nemen wel zijn radicaal verzet tegen de Gekruisigde over. Wie een onvoorzichtig woord zegt in verband met het joodse volk, kan meteen aangeklaagd worden voor antisemitisme, ook al protesteert hij slechts tegen het onrecht van het zionisme. De islamofobie is inmiddels ook al een misdrijf. Christianofobie of haat tegen het christelijk geloof wordt echter als een vrijblijvende opvatting beschouwd. Met het christelijk geloof en Jezus’ Kruis kan wereldwijd gespot worden. Hiermee toonde Jezus nochtans hoe het geweld gestopt kan worden, maar de wereld wil zijn openbaring niet horen en niet volgen. Nietzsche hoefde maar één stap te zetten volgens zijn eigen inzicht, maar kon/deed het niet. En de wereld volgt eerder Nietzsche. Onze menselijke beschaving is mislukt en de Kerk heeft de definitieve ommekeer niet kunnen bewerken. In die zin zijn ook het christendom en de Kerk tot heden mislukt, afgezien van de helden, genieën, heiligen en martelaren, door het christelijk geloof gevormd. En het resultaat van onze mislukking is nu bekend: de apocalyps. Het is echter deze apocalyps die ons zal brengen naar de definitieve verlossing door de Wederkomst van Christus, die de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zal verzekeren. Zoals de apocalyptische teksten in de evangelies onmiddellijk voorafgaan aan de dood en de verrijzenis van Christus, zo zal ook onze apocalyps gevolgd worden door de definitieve doorbraak van Gods Rijk.

“Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt nabij...” (Lucas 21, 28).
“Hij (Christus) heeft vrede gesticht door in zijn persoon uit de twee één nieuwe mens te scheppen en die beiden in één lichaam met God te verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap heeft gedood” (Efeziërs 2, 15)
Aan Hem zij de glorie, de eer en de macht in de eeuwen der eeuwen. Amen!
P. Daniel

23-01-2016 om 13:25 geschreven door Gust Adriaensen

Onvoorstelbaar gedurfd, innovatief, grensverleggend, veelbelovend, progressief, toonbeeld van verandering, exempel van energie, is ongetwijfeld het feit dat Peter De Roover als symbool van zijn nieuwe rol als fractieleider fier de rolkraag zijn Vlaamse nek laat omspannen!

'Door mijn rolkraag wil ik aangeven dat ik ga voor een andere stijl', aldus De Roover. En hij verwijst daarbij naar zijn partijgenoot Willy Kuypers die het lang geleden aandurfde zonder das en op sandalen in het parlement te verschijnen en daarvoor van de voorzitter op zijn donder kreeg.

De vestimentaire geplogenheden zijn sindsdien veranderd en De Roover heeft meer dan waarschijnlijk weinig te vrezen van Bracke. Misschien hanteert Sieg binnenkort ook wel in rolkraag de voorzittershamer.

Maar erg slim is dat uitpakken met de rolkraag door De Roover toch niet. Want de mensen die politici met een rolkraag verbinden, zien onmiddellijk een jonge Jean-Luc Dehaene en niet Willy Kuypers. Toch wel lichtjes verkeerd ingeschat fractieleider!

22-01-2016 om 16:58 geschreven door Gust Adriaensen

De vaste benoeming in het onderwijs staat al lange tijd ter discussie.

Vaak komt de eis of het voorstel tot afschaffing ervan uit het bedrijfsleven of uit een bepaalde politieke hoek.

Wanneer gepleit wordt voor de afschaffing door onderwijsmensen zelf, dan krijgt dat meer aandacht en voelen de externe would-be afschaffers zich uitermate gesterkt in hun afschafobsessie. Zo was er pas een niet-wetenschappelijke bevraging bij leerkrachten en uit het resultaat bleek dat een meerderheid te vinden was voor de afschaffing van de vaste benoeming.

Maar wat blijkt vaak? De leerkrachten die pleiten voor afschaffing in de media, doen dat in grote meerderheid niet vanuit pedagogische, didactische of rechtvaardigheidsoverwegingen. Maar zij voelen zich gefrustreerd, gepasseerd en woedend omdat zij te lang moeten wachten op een vaste benoeming.

Hun pleidooi vloeit voort uit afgunst en verbolgenheid, uit negatieve en destructieve gevoelens. In essentie komt hun roep om de vaste benoeming af te schaffen, neer op volgend 'adagium': 'Ik geraak niet vast benoemd, dan gun ik die vaste benoeming ook niet aan mijn dierbare collega's!'

Ja, wadde!!

22-01-2016 om 11:49 geschreven door Gust Adriaensen

Marc Descheemaeker, van 2005 tot 2013 afgevaardigde-bestuurder NMBS, dat wil zeggen de grote baas van de spoorwegen, zegt doodleuk: 'ER KUNNEN NOG 4 à 5000 JOBS GESCHRAPT WORDEN BIJ DE NMBS.'

Deze meneer die zo nonchalant kwekt over de broodwinning van duizenden mensen, is na zijn rampzalige maar dikbetaalde passage bij de spoorwegen, en sinds hij de Open VLD inruilde voor NV-A, voorzitter van de Raad van Bestuur van Brussels Airport, werd in oktober 2014 door de regering Bourgeois benoemd tot bestuurder van Virulin, de holding boven Ethias en tot bestuurder van de Vlaamse Investeringsmaatschappij Gimv, werd eind 2014 door de regering Bourgeois benoemd tot voorzitter van de Raad van Bestuur van De Lijn, werd in april 2015 door de federale regering benoemd tot bestuurder van de Europese Investeringsholding.

Een rampzalige passage van Descheemaecker bij de NMBS, inderdaad. Uitgerekend twee dagen na het provocerende getoeter van de voormalige spoorbaas, verschijnt een doorlichtingsrapport van de NMBS, opgesteld door het Rekenhof. Het is een uitgebreid werkstuk dat handelt over het functioneren van de NMBS, hoofdzakelijk in de periode dat Descheemaecker de grote baas was. Het rapport schetst een ontluisterend beeld van de spoorwegen. 'BELGISCHE SPOORWEGEN IN HUN BLOOTJE GEZET', kopt De Standaard dan ook terecht.

Dat betekent dat de grote baas uit die periode, met name Descheemaecker, in extreme mate in zijn blootje wordt gezet.

Welnu, precies die man orakelt dat er nog duizenden werknemers op straat gezet kunnen worden! Onvoorstelbaar grof, arrogant, provocerend!!

19-01-2016 om 09:34 geschreven door Gust Adriaensen

Een nieuw Oxfam-rapport toont aan dat het vermogen van 62 superrijken sinds de economische crisis met 44 pct gegroeid is, terwijl de armste helft van de wereld zijn vermogen met 41 pct zag dalen.

De wereld is de laatste 15 jaar een pak rijker geworden. Maar de helft van die welvaartsgroei is terechtgekomen bij de 1 procent rijkste mensen. Dat blijkt uit een rapport van Oxfam, dat maandag gepubliceerd wordt in de aanloop naar het Wereld Economisch Forum (WEF) in Davos. De strijd tegen belastingparadijzen moet die extreme ongelijkheid helpen terugdringen, benadrukt Oxfam.

Eén treinwagon

"We leven vandaag in een wereld waar 62 mensen even veel rijkdom bezitten als de armste helft van de wereldbevolking. Nauwelijks 5 jaar geleden waren dat nog 388 personen", legt Winnie Byanyima, directeur van Oxfam International, uit. Het nieuwe Oxfam-rapport toont aan dat het vermogen van die 62 superrijken sinds de economische crisis met 44 pct gegroeid is. "Terwijl de armste helft van de wereld zijn vermogen met 41 pct zag dalen. Welvaartsgroei vloeit dan ook in grote mate terug naar wie al veel bezit.

De afgelopen 15 jaar kwam 50 pct van de groei terecht bij de 1 pct rijkste mensen. Omgekeerd kon de armste helft van de wereldbevolking slechts rekenen op 1 pct van die groei", aldus Byanyima.

"Het is ronduit onaanvaardbaar dat de armste helft van de wereldbevolking even veel bezit als enkele tientallen superrijken, die samen in één treinwagon zouden passen. We mogen niet langer toezien hoe honderden miljoenen mensen honger lijden terwijl de middelen die gebruikt zouden kunnen worden om hen te helpen, opgeslorpt worden door enkelingen bovenaan de ladder."

18-01-2016 om 08:26 geschreven door Gust Adriaensen

In het reeds veelbesproken debat Crombez-De Wever, waarin debattechnisch Crombez de evenknie van De Wever was (volgens velen was de SP.A-voorzitter de winnaar), blijkt De Wever ook een serieus loopje met de waarheid genomen te hebben. Op enkele miljoenen komt het klaarblijkelijk niet aan.

Bekijk het fragment uit De Zevende Dag, waarin Tim Pauwels, politici onderzoekt op waarheid of leugen.

Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/dezevendedag/2.42581?playlist=7.39701&video=1.2548482   

In het Heilig Jaar van de Barmhartigheid toont Frankrijk zich van zijn onbarmhartigste en inhumaanste kant.

16-01-2016 om 14:39 geschreven door Gust Adriaensen

De jonge generatie Vlamingen wordt minder aangesproken door het separatisme van de N-VA. Dat blijkt uit een studie van de Franstalige universiteiten ULB en UCL.

De onderzoekers ondervroegen 1.226 Vlamingen, gespreid over drie generaties: geboren voor, tijdens of na de federalisering van het land.

Van de Vlamingen geboren voor 1982 is een derde te vinden voor een separatistisch discours. Bij de jongeren die daarna ter wereld kwamen, en dus enkel een België hebben gekend dat in gemeenschappen en gewesten is opgedeeld, daalt dat tot 16 procent.

15-01-2016 om 20:17 geschreven door Gust Adriaensen

XI/3
Vrijdag 15 januari 2016

Zeep, kaarsen, kruiden en andere ”monastieke producten”

De ietwat ongewone tijd en bijzondere sfeer van de eindejaarsfeesten loopt ten einde. De kerststallen worden opgeruimd en de bezoekers gaan terug naar huis. Hier en daar wordt verder gewerkt aan het herstel van de schade aan de gebouwen en het onderste gedeelte van het atrium kreeg een nieuwe verflaag. Heel deze week werd nog genoten van de sfeer van “Epiphanie”. De liturgische teksten en gebeden spreken vooral over de doop van Jezus in de Jordaan. Door zijn doop heeft Jezus het water geheiligd dat ons heiligt. Met de fraters hebben we het goede materiaal gevonden en uitgeprobeerd om kaarsen te maken. We kunnen nu een gewone dunne kaars maken van 18 cm die 8 uur brandt. En als beide machines volop werken kunnen er vele duizenden per dag gemaakt worden. De zusters hebben druk geëxperimenteerd met het maken van sierkaarsen en zeep. Zij blijven creatief prutsen met vormen, kleuren en geuren. Het resultaat zal binnenkort wel ergens op onze website te zien zijn (maryakub.net). Terwijl het atrium vol staat met herders, engelen, wijzen, ossen, ezels, schapen en kamelen, klaar om opgeborgen te worden, krijgen we bezoek van vijf moslimvrouwen uit het dorp. Ze willen deze vrije dag (vrijdag) bij ons doorbrengen. Twee van hen zijn gehandicapt en moeten met hun rolstoel over de trappen in de kerk gedragen worden, zoals de lamme uit het evangelie van vandaag. In de gebeden besteden we extra aandacht aan hen. Daarna wordt het echter moeilijk met twee rolstoelen in onze refter. In België wordt dit probleem opgelost worden door de “toegankelijkheid voor gehandicapten” algemeen verplicht te maken. Hier wordt dat creatiever aangepakt. De tafels worden in het atrium geplaatst en allen eten in het atrium, waar het trouwens niet kouder is dan in de refter. De gehandicapten krijgen extra dekens. Onder de maaltijd vertellen ze hun ervaringen op de werkvloer. Zij werken namelijk in het tapijtenfabriek in Qâra. Al moet er een en ander aangepast worden, zij zijn echte tapijtenmaaksters van met de hand geweven tapijten. Denk je dat deze gehandicapte meisjes niet meer deugd hebben aan hun handgeweven tapijten dan aan een wet voor super modern aangepaste toegankelijkheid van alle gebouwen?
Er blijft één groot probleem. Voor de oorlog trok heel Syrië vele toeristen en kwamen er ook hier menigten bezoekers van heinde en verre. Dagelijks werden allerlei producten verkocht: geneeskrachtige zalven, kruiden, the, confituur van onze fruitbomen, zelf gemaakte religieuze voorwerpen. Bovendien zien we vol verwachting uit naar het ogenblik dat we weer in alle veiligheid kunnen werken op ons eigen terrein met zijn duizenden olijfbomen, amandelbomen en allerlei fruitbomen (abrikozen, kersen, vijgen, granaatappels, peren, appels...). De hoop blijft onze ongeneeslijke ziekte. De spontane verkoop ligt evenwel helemaal stil. Dit is ook het probleem van andere kloosters, waarmee we in contact staan en waarvoor we een gezamenlijke verkoop zoeken: “monastieke producten” voor de ‘verlichting’ van lichaam en geest. In België en elders zouden al deze producten zeker vlot hun weg vinden. Zou een transport per container rendabel kunnen zijn?

Madaya, een erg eentonig refrein

De belaagde bevolking van de stad Madaya (N Damascus, aan Libanese grens) blijft in de actualiteit. Sinds vijf jaar worden in heel Syrië aanslagen gepleegd, mensen op de vlucht gedreven, de infrastructuur vernietigd, honderdduizenden mensen gedood... zogenaamd allemaal door de schuld van de Syrische regering (leger en vooral president). Tienduizenden terroristen, gezonden, opgeleid, gefinancierd en bewapend door westerse landen en hun vrienden van de golfstaten, doen zogezegd hun uiterste best om democratie, vrijheid, vrede en welvaart te brengen. Onze NAVO heeft succesvol de “Arabische Lente” in Libië ingevoerd, waardoor het feest van de zo vurig gewenste totale chaos nu kan gevierd worden met onbeperkte mogelijkheden. En in Syrië wil dit zelfs na vijf jaar maar niet lukken... door de schuld van de regering. En nu melden de media dat de bevolking van Madaya honger lijdt... natuurlijk door de schuld van de Syrische regering. In oktober 2015 kreeg de bevolking 31 vrachtwagens met hulpgoederen en voedsel. Leden van Daesh en Al Nousra hebben het voedsel in beslag genomen en aan woekerprijzen verkocht aan de bevolking, die ze eerst hebben uitgeperst.... natuurlijk door de schuld van de Syrische regering. Ondertussen heeft Hezbollah de stad omsingeld om te proberen de 600 jihadisten uit te schakelen. Deze ingewikkelde, moeilijke en nijpende situatie is natuurlijk de schuld van de Syrische regering. Dat Saoedi-Arabië in zijn oorlog tegen Jemen verboden wapens gebruikt, is uitgelekt, juist op het moment dat er wereldwijd protest groeit wegens de executie van sheikh El-Nimr. Eindelijk eens iets anders, maar dit nieuws komt toch wel heel erg ongelegen. Dat mensen kwaad gaan spreken van het door het westen zozeer geliefkoosde Saoedi-Arabië, mag uiteraard niet toegestaan worden. Saoedi-Arabië en Qatar met hun machtige tv-ketens (Al-Arabiyya en Al-Jazeera) beslissen onmiddellijk een campagne op te zetten om de aandacht af te leiden. Ze hebben foto’s van uitgehongerde mensen in voorraad. Een schokkend beeld van een uitgehongerd meisje wordt verspreid als zijnde van Madaya en heel de Atlantische pers draait op volle toeren. Van Vlaanderen tot Colorado spreekt men schande van die duivelse Syrische regering. De foto was vroeger gepubliceerd als een Syrisch meisje in Jordanië en later als een stervend Palestijns kind in Yarmouk, maar in feite is het een kind uit Z. Libanon. Schokkende beelden, geschikt voor polyvalent gebruik. Iets gelijkaardigs voor andere foto’s die de dramatische toestand moeten illustreren... . De verantwoordelijke van het internationale comité van het Rode Kruis (ICRC) in Damascus zegt uitdrukkelijk dat er in Madaya geen bevolking is die uitgehongerd wordt. Wel getuigt de bevolking zelf van grove misdaden vanwege de terroristen. De dagelijkse ervaring in Syrië leert dat de regering het mogelijke doet om de bevolking te helpen o. m. door de prijs voor het brood als basisvoedsel heel laag te houden. Het is niet onze taak om gelijk welke regering, president of staatshoofd te verdedigen, maar wel om van de waarheid te getuigen, opdat duidelijk wordt wie de onschuldige slachtoffers zijn en wie de misdadigers. In het toeristisch centrum van Ankara in de buurt van de beroemde Hagia Sofia en de Blauwe Moskee werd vorige week dinsdag een zelfmoordaanslag gepleegd met tien doden en vijftien gewonden. Onze media tonen fier de Turkse president R.T. Erdogan (als een onschuldige koorknaap, in feite de wereldleider van de terroristische moslimbroeders) die de schuld daarvan uitdrukkelijk aan Syrië geeft. Dat de dader in feite de 28 jarige Nabil al-Fadhli was uit Saoedi-Arabië en als “Syrische vluchteling” in Turkije gekomen, werd niet vermeld. En nu maar gespannen wachten op de volgende spectaculaire aanslag hier of elders. Wedden dat je kunt raden wie onze media als de schuldige zullen onthullen?

Wij blijven – ook erg eentonig vind ik - de moordende manipulatie van de hele Atlantische pers aanklagen. (Wil je grondige informatie over de wijze waarop deze . media ons al jaren bedriegen, lees o.a.: CHAMY André, Madaya: une nouvelle manipulation médiatique, Réseau voltaire, 12 januari 2016; Al-Jaafari: Terrorists seized humanitairian aid send to civilians, Sana, 12 januari 2016; op “le salon beige”, 14 januari 2016 kun je een video zien van RT ”In the Now”: désinformations: les médias montrent d’anciennes images pour couvrir la famine de Madaya en Syrie).

“Egypte, mijn volk...” (Jesaia 19, 25)

De landen van het Midden-Oosten moeten manu militari tot volledige onderworpenheid gebracht worden aan het westen. Daar zitten immers grote bodemrijkdommen en bovendien, wie daar baas is zetelt op een belangrijke troon om de rest van de wereld te overheersen. Ieder land afzonderlijk met militaire macht binnenvallen, zoals in Irak, wordt echter een beetje vermoeiend. Gemakkelijker is het terroristische groepen in te zetten om een land in de gewenste chaos te storten. En zo moesten de “vijandelijke” landen van het Midden-Oosten onder het bestuur komen van de terroristische moslimbroeders. In het begin van de jaren ’80 deden ze al een poging in Syrië door aanslagen, de gruwelijke moord op 80 recruten, allemaal allawieten, en een moordpoging op president Hafez, de vader van de huidige president. Deze maakte evenwel korte metten met de onrust en roeide heel het nest van moslimbroeders uit. Het bleef drie decennia rustig, totdat in 2011 een groot opgezet plan van destabilisatie op het getouw werd gezet, dat nog steeds niet afgehandeld is. In Egypte scheen het beter te lukken. Met massale fraude en steun van het westen werd Mohamed Morsi op 17 juni 2012 met een nipte meerderheid tot president verkozen. Onvoorstelbaar wat die man in één jaar tijd aan ontwrichtingen in Egypte klaar gekregen heeft. Zowat alles en iedereen werd buiten de wet geplaatst, behalve de moslimbroeders. Hij was het ook die “voor eeuwig” alle banden verbrak met de lekenstaat van Syrië en de sharia in het vooruitzicht stelde. Vroeger heb ik hierover al een schokkend rapport kunnen geven vanwege vrienden in Egypte. Alle partijen, behalve de moslimbroeders natuurlijk, eisten dat het leger zou ingrijpen, wat maarschalk Abdel Fathah el-Sissi tenslotte gedaan heeft in de nacht van 3 op 4 juli 2013. Ondertussen blijft het westen uiteraard de glorie en de terugkeer van de “democratische” president Morsi bezingen, maar el-Sissi hield stand. Hij wilde voor zich geen enkele politieke functie, maar het volk dwong hem president te worden, omdat er niemand anders was die sterk genoeg bleek. Immers, het westen bleef zijn steun verlenen aan de moslimbroeders, die de ene aanslag na de andere pleegden (en helaas blijven plegen).

Op het orthodoxe kerstfeest van 6 januari dit jaar beleefde Egypte de klap op de vuurpijl. Vorig jaar had el-Sissi al een toespraak gehouden in de beroemde universiteit van al-Azhar en de geestelijke leiders gevraagd om een “religieuze revolutie” in de islam te beginnen. Hoe is het mogelijk, zo vroeg hij, dat 1,6 miljard mensen de rest van de wereldbevolking (7 miljard) zouden moeten uitmoorden om zelf te kunnen leven? De moslimwereld, de Umma is zichzelf en de mensheid aan het vernietigen. Jullie, zo zei hij tegen de religieuze leiders, zijn verantwoordelijk voor God. Hij heeft evenwel het antwoord van de geestelijke leiders niet afgewacht en is zelf begonnen met zijn geestelijke revolutie. Hij deed wat nooit eerder een Egyptische president deed en nam deel aan de plechtige kerstviering van 6 januari 2016, voorgegaan door de Koptische paus Theodoor II in de St. Marcus kathedraal te Cairo. En el-Sissi sprak deze historische woorden: “God heeft ons verschillend geschapen op gebied van godsdienst, zeden, kleur, taal, gedrag, traditie en niemand kan ons dwingen tot één model... A.u.b. aanvaardt onze verontschuldigingen (in de periode van Morsi werden 12 kerken in brand gestoken). Indien God het wil zal er dit jaar geen enkele kerk en geen enkel huis meer zijn dat niet heropgebouwd is... Wij zullen nooit uw houding en die van de Paus gedurende deze periode vergeten. Dank aan allen. Vrolijk Kerstfeest”. En dan zijn hartenkreet: “Wij gaan elkaar beminnen, wij gaan elkaar liefhebben in het goede, wij gaan elkaar werkelijk beminnen”! Ondertussen hebben wij in onze gemeenschap juist op deze avond van Epiphanie genoten van een video van een koptische kerk in Egypte, waar meer moslims naartoe komen dan christenen (er zijn ook maar 10% christenen) en waar tijdens de dienst een jonge moslim genas van blindheid.
”God de Heer zal Egypte slagen toebrengen en het zo helen; zij zullen tot Hem terugkeren, en Hij zal hen verhoren en genezen. Op die dag verbindt een weg Egypte met Assur (Assyrië); Assur komt dan naar Egypte en Egypte naar Assur en samen met Assur dient Egypte God de Heer. Op die dag zal Israël als derde, naast Egypte en Assur staan, een zegen op aarde. God de Heer van de legerscharen zal hen zegenen met de woorden: Gezegend zijn Egypte, mijn volk, Assur, het werk van mijn handen, en Israël, mijn erfbezit” (Jesaia 19, 22-25, een profetie van acht eeuwen voor onze tijdrekening).

P. Daniel

15-01-2016 om 19:48 geschreven door Gust Adriaensen

Het was te verwachten. Nadat Mark Van de Voorde zich in De Standaard van 8 januari had afgevraagd waarom moraalfilosoof Etienne Vermeersch zo gemakkelijk wegkomt met zijn uitspraak over negationisme en aartsbisschop De Kesel de wind van voren krijgt wanneer hij zich uit over euthanasie, kreeg Vermeersch een volle bladzijde om zichzelf gelijk te geven en zowel Van de Voorde als De Kesel over de hekel te halen.

Vermeersch laat zich nog maar eens van zijn meest hautaine en gelijkhebberige manier kennen. Hij behandelt Van de Voorde als een snotneus met beperkte intellectuele capaciteiten. 'Mark Van de Voorde heeft mijn uitspraken niet begrepen. Ik zal het eens simpel uitleggen', klinkt het bij het begin van het artikel. Komaan, zeg. Vermeersch werpt zich op, als het in zijn kraam past, als moraalfilosoof, bioloog en evolutiebioloog, historicus, archeoloog, schriftgeleerde, theoloog, politicus, islamgeleerde, psycholoog, enz. enz.

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, heeft vroeger Vermeersch al een 'fundamentalist' genoemd. Dat is hij m.i. ook. Reeds in 2005 schreef ik op het toen nog bestaande onlineforum van De Standaard: 'Etienne Vermeersch komt in woord en geschrift gelijkhebberig en fundamentalistisch over. Wellicht is dit het bekende fenomeen van de bekeringsijver, al gaat het bij hem om een bekering tot het atheïsme. Tegelijk blijkt hij nog altijd niet klaar te zijn met zijn christelijke verleden. Heeft hij het absolute Godsgeloof ingeruild voor het absolute ratiogeloof?'

Vermeersch had georakeld dat mensen het recht hebben negationistische uitspraken te doen. Waarom Vermeersch het nodig achtte die uitspraak te doen, is volkomen onduidelijk, tenzij hij nog eens op zijn leeftijd de onstuitbare drang voelde om in de publieke belangstelling te komen. De kritiek erop legt hij opzij met een hypocriete spitsvondigheid: 'een uitspraak over negationistische uitspraken is geen negationistische uitspraak'.

De naar eigen inschatting grootste moraalfilosoof van Vlaanderen en van de rest van de wereld, gaat helemaal uit de bocht, wanneer hij stelt: 'Het stuitende van de visie van De Kesel ligt vooral op het morele vlak'.

Dat zoiets uit de mond van Vermeersch komt, is toch wel het toppunt.

Weet je wat echt stuitend is?  De oppervlakkigheid waarmee Vermeersch zijn vergoelijkende houding in het verleden, ten aanzien van pedofilie, nog altijd benadert en daar zo gemakkelijk mee wegkomt.

In 2014 verscheen er in De Standaard een interview met Vermeersch. De journalist vroeg hem: 'Een beruchte opvatting waar u op bent teruggekomen, is wat u in 1979 dacht over pedofilie . U vroeg zich af of dat zoveel kwaad kon.'

Vermeersch antwoordt daarop: 'Dat is vaak verkeerd begrepen.' Jaja. Het is het verafschuwde clichéantwoord van de laffe politicus. Vermeersch voegt hetzelfde eraan toe als wat hij twee jaar geleden in een uitgebreid interview naar aanleiding van zijn 79ste verjaardag al zei. Hij beroemt er zich op dat hij 'altijd bereid is om toe te geven dat hij fout was'. Als voorbeeld zegt hij het volgende: 'Voorts heb ik ooit een artikel geschreven over pedofilie, waarin ik het mogelijk achtte dat kinderen konden instemmen met seksuele handelingen. Al liet ik de vraag open vanaf welke leeftijd dat eventueel zou kunnen. Dat zou ik nu zo niet meer schrijven. We weten ondertussen zoveel meer over de nadelige effecten, dat ik mijn mening daaraan heb aangepast.'

Het bewuste artikel verscheen onder de titel 'Zijn pedofielen boosdoeners?' in de krant De Morgen op 8 december 1979.

Het loont echt de moeite dat lange artikel eens op te duikelen en het helemaal te lezen. Vermeersch maakt er zich in dat interview wel erg gemakkelijk van af.

Dat hij zo op de vlakte blijft, valt des te meer op en komt gewoonweg hypocriet over omdat op het hoogtepunt van de antikatholieke hetze in verband met seksueel misbruik, diezelfde Vermeersch, voor kerkelijke instanties en in het bijzonder voor kardinaal Danneels, van geen verzachtende omstandigheden wilde horen, die Vermeersch voor zichzelf wel inroept.

Ook nu tapt hij uit hetzelfde vaatje. Zijn redenering komt hierop neer: ik mag zeggen wat ik wil omdat ik een privépersoon ben; De Kesel mag dat niet omdat hij bisschop is. Niet erg moedig. Voor zichzelf vrijheid opeisen die je een ander niet gunt. Er is nog meer aan de hand. Vermeersch schakelt naargelang het hem goed uitkomt over van het institutionele naar het morele kader. Nu eens De Kesel in de institutionele tang pakken, dan weer in de morele. Weinig verheffende tactiek, zeker voor een moraalfilosoof.

Terug naar Vermeersch' benadering van de pedofilie. Hoe vergoelijkend Vermeersch in 1979 dacht over pedofilie, blijkt bijzonder scherp uit wat hij in het artikel 'tot besluit' schrijft:

'Tot besluit het volgende.
1) We beschikken over onvoldoende gegevens om nu reeds normen op te stellen binnen dewelke bepaalde types van pedofilie moreel als strafrechtelijk vrijuit zouden kunnen gaan; ik sluit de mogelijkheid echter niet uit.
2) Vergeleken met het eerder beperkt belang van het "vergrijp" is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling - zelfs als ze gewenst kan zijn -in elk geval mateloos overtrokken.
Pleiten voor een wetswijziging of minstens voor een begrijpende rechtspraak is dus dringend nodig.
3) De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners: ze hebben een seksuele gerichtheid waar ze niet om gevraagd hebben en al kan men (voorlopig wellicht) een aantal van hun daden onaanvaardbaar achten, zij zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip, dan aan een brute ongenuanceerd afwijzing.'

Voila, dat schreef Etienne Vermeersch in 1979.

13-01-2016 om 10:53 geschreven door Gust Adriaensen

Gisteren schreef ik op dit blog (en ook op het Knackforum) een stukje met als titel 'Crombez groeit als debater'. Die constatatie ging in tegen het oordeel van vele forumdeelnemers in Knack.

Wat lees ik vandaag in De Standaard? Een uitgebreide beoordeling van het debat Crombez-De Wever onder de titel 'Een orator uit Oostende - Le nouveau Crombez est arrivé', waarin de debatkwaliteiten van Crombez bevestigd worden.

Doordat Crombez een sterke inhoud ook debattechnisch nog meer body gaf, kwam niet alleen de inhoudelijke armoede van De Wevers inbreng scherper naar voren maar vielen nog meer zijn agressieve en eigenlijk nogal puberale tegenargumenten op, die vaak neerkomen op 'zie je wel, ik krijg gelijk' en 'wat je zegt, ben je zelf'.

Het effect van Crombez' goeie debatscore kan moeilijk onderschat worden. Voor het eerst erkennen ook de media dat De Wever, die tot nu toe als de ongenaakbare debater werd afgeschilderd, een minstens even sterke opponent heeft gevonden. En dan nog wel in de persoon van Crombez, die graag werd gepresenteerd als een debatkluns. Ongetwijfeld betekent het ook een stevige deuk in de vaak arrogante en denigrerende opstelling van De Wever.

Meer en meer groeit overigens in brede kringen waardering - die appreciatie hoeft geen goedkeuring van het beleid in te houden- voor enkele NV-A-ministers, die in hun vakgebied blijk geven van werkkracht en staatsmanschap. Politici als Francken, Van Overtveldt, Weyts, komen geregeld goed uit de verf.

De vraag is hoe lang de voorzitter met de karaktertrekken die hem eigen, nog zal dulden dat een aantal partijgenoten hem in vakmanschap, gedrevenheid en populariteit naar de kroon steken en in brede lagen van de bevolking kunnen rekenen op een positief imago.

12-01-2016 om 09:34 geschreven door Gust Adriaensen

David Bowie 1947-2016

(druk op onderstaande link voor het nummer 'Lazarus')

Bijlagen:
https://youtu.be/y-JqH1M4Ya8   

Het vrt-debat tussen SP.A-voorzitter John Crombez en NV-A-voorzitter Bart De Wever lokte heel wat reacties uit op het Knack-forum.

Vele forumdeelnemers vermelden dat Crombez wat de debattechniek betreft geen partij was voor De Wever, dat hij veel onderbrak en probeerde het debat te monopoliseren.

Ik heb de discussie nog eens aandachtig opnieuw beluisterd en kom tot andere constataties. De Wever komt nog wel wat vlotter uit zijn woorden maar veel verschil zit er niet meer op. Enkele forumdeelnemers doen nogal spottend over het West-Vlaams accent van Crombez (misschien mensen die in andere omstandigheden fervente voorstander van het dialect zijn of zelf niet in staat zijn vlot Nederlands te spreken) maar zwijgen als vermoord over het Antwerps accent van De Wever.

Over het geheel is De Wever met uitgebreidere tussenkomsten langer aan het woord geweest dan Crombez . Blijven doorpraten is een tactiek die De Wever graag toepast, om zoveel mogelijk het gesprek te monopoliseren. Hij laat gewoonweg niet toe dat de opponent toegang krijgt tot het gesprek. De enige mogelijkheid is 'onderbreken'. Wat dan weer kan weggezet worden als een negatief kenmerk van de tegenstander in het debat. Overigens waren de onderbrekingen vanwege De Wever ook talrijk.

Crombez manifesteerde zich als een sterke debater, de evenknie van De Wever. Het is duidelijk dat de SP.A-voorzitter sterke vooruitgang heeft geboekt in de kunst van het debatteren. Je voelt ook dat hij achter zijn woorden staat. Dat belooft voor toekomstige debatten.

11-01-2016 om 16:31 geschreven door Gust Adriaensen