De Vlaamse minister-president Geert Bourgeois is van mening dat de manier waarop het Turkse regime tekeergaat na de mislukte coup, niet thuishoort in een democratie.
Bourgeois stelt terecht het volgende:
“Een uitvoerende macht die intervenieert in de rechterlijke macht, dat betekent dat je de scheiding der machten opheft. Dat is de waarborg voor ons allemaal om tegen de overheid beschermd te zijn, om onze mening te kunnen uiten of om te procederen tegen de overheid en in te gaan tegen wat die overheid zegt of doet.”
Merkwaardig is dat er vanuit de federale regering nog geen noemenswaardige afkeuring van de aard en de omvang van de represailles gekomen is.
20-07-2016 om 07:00
geschreven door Gust Adriaensen
17-07-2016
Pater Daniël Maes in Syrië
XI/28 Vrijdag 15 juli 2016
Visie
Een volk dat geen visie heeft sterft. Een visie geeft hoop en moed om te volharden in moeilijke tijden. Hoewel vele Syriërs in tragische omstandigheden leven, zijn er maar weinige zelfdodingen, in vergelijking met het hoge aantal in het welvarende Europa en België. Syriërs weten waarvoor ze leven, lijden en vechten. Hun weerstand heeft een grote waarde voor heel de wereld. Hetzelfde geldt ook voor een gemeenschap. Een gemeenschap zonder visie verliest de hoop en sterft. Onze gemeenschap heeft een belangrijke impuls geërfd uit de Libanese oorlog (1975-). De zustergemeenschap van de Carmel in Harissa (van de Theotokos en de eenheid) had bij het begin van deze oorlog al meteen begrepen dat het helemaal niet ging om een zogenaamde “burgeroorlog”, maar om een geplande uitroeiing van de christenen in Libanon en de omvorming van een christelijk naar een moslimland, voor politieke doeleinden. Zij namen onmiddellijk de beslissing alles te doen wat mogelijk was voor de bevolking. Ze sloten een overeenkomst met een bezielde, Franse christelijke hulporganisatie die containers stuurde. Het klooster van Harissa werd een verdeelcentrum van hulp aan de Libanese bevolking. Het gooide gans het leven van de carmelitessen overhoop en het slot werd opgeheven. Toch bleven ze meer dan ooit hun roeping trouw en beseften dat Jezus hen niet vroeg of ze wel alle kloosterregeltjes onderhouden hadden, maar wel: “Wat heb je gedaan voor mijn lijdende broeders en zusters”? Er werd gezorgd voor eten, kleding, bescherming en onderdak. Hierbij heeft moeder Agnes-Mariam, die destijds in dit klooster carmelites was, een groot deel van de organisatie op zich genomen. Toen de oorlog tegen Syrië uitbrak was het inzicht in wat er eigenlijk gaande was nog duidelijker. Terwijl de hele Atlantische pers sprak over een spontane volksopstand, zag en wist de gemeenschap van Mar Yakub (en het Syrische volk) heel goed dat het een op het hoogste wereldvlak georganiseerde ontwrichting was voor politieke, economische en strategische belangen. Zij besloten al het mogelijke te doen om de lijdende bevolking te helpen. Mensen in nood, straatkinderen, armen, zieken werden druppelsgewijze in de gemeenschap zelf opgevangen en in het christelijk geloof ingewijd. Er werden drie centra van hulpverlening gevormd voor de Syrische bevolking, die nog erg actief zijn. Ondertussen gaat veel aandacht naar het oprichten van allerlei bedrijven en bedrijfjes om mensen zelf hun kost te laten verdienen. Sinds een onverwachte en massale hulpverlening aan Aleppo op een nagenoeg onmogelijk ogenblik lukte, wilden meerdere grote organisaties meewerken. Hierbij ontdekte de gemeenschap nieuwe gevaren, nl. de waarheid van Jezus’ woord: “Gaat dan, maar zie, Ik zend u als lammeren tussen wolven” (Lucas 10, 3). De hulpverlening breidde zich uit. Deze woensdag kwam een delegatie van een hondertal mensen van het dorp Jarajir uit het gebergte, in de buurt, ons danken omdat dit dorp dank zij de tussenkomst van moeder Agnes-Mariam en het klooster uiteindelijk gespaard en in leven gebleven zijn op het ogenblik dat er veel rebellen in het dorp waren en de toestand heel gevaarlijk was. Bij het bezoek aan de kerk en de crypte werd, zoals gewoonlijk, uitvoerig het christelijk geloof verkondigd. Hierbij worden de mooiste verzen over Jezus uit de Koran aangehaald, die meestal door de moslims zelf nauwelijks gekend zijn. Uiteraard krijgen we eveneens voldoende misprijzen, tegenwerking of laster, vooral vanuit sommige katholieke middens in het buitenland, die verontwaardigd zijn omdat we de “politiek correcte lijn” niet volgen of zogenaamd “aan pollitiek doen”. Ondertussen is de toestand weer verbeterd, maar we weten niet wat de toekomst nog brengt. Daarom wordt alles in het werk gesteld om het grote terrein met duizenden vruchtbomen, groenten, kruiden zo te organiseren dat het voor velen eens nuttig kan zijn. Ook willen we geleidelijk er voor zorgen dat we met zonnepanelen voldoende stroom hebben voor heel het klooster. We bereiden ons voor om helemaal zelfbedruipend te worden voor onszelf en de velen om ons heen. Ondertussen volharden we in gebed en werk. We beginnen de dag met het byzantijnse morgengebed en een lange stille meditatie. Na het werk volgen middaggebed, eucharistie, vespers, completen. Op donderdagavond houden we een uur aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. We trachten deze dagorde zo trouw mogelijk te volgen maar op ieder ogenblik kan gelijk welk gebed vervallen als er een dringende noodzaak zich aandient. Het doel is te luisteren naar wat de heilige Geest op dat ogenblik van ons vraagt. Heer, weest ons zondaars genadig en aanvaard onze schamele inspanningen voor het heil van Kerk en wereld.
Vakantiesfeer
Het is al geruime tijd overdag zeer warm, rond de 30° (of meer). De abrikozenoogst is afgewerkt en de vijgen zijn nog niet rijp. Nu worden vooral courgetten en de bessen geplukt. Het grote werk blijft echter: water geven. Iedere dag moet een ander deel goed voorzien worden en tussendoor moeten de kruiden en terreinen die niet aan het “sociale systeem” van watervoorziening zijn aangesloten water krijgen. Ondertussen is het al volop vakantie. En zo kwam zondag de gedachte op om eens een echte vakantiedag te organiseren. We hebben een groot zwembad gekregen en dat werd in de binnentuin geïnstalleerd. Water is er genoeg als er maar elektriciteit is om het op te pompen. En we krijgen steeds meer elektriciteit. Het water komt van 1200 m diep, is van vulkanische oorsprong en warm, d.w.z . meer dan lauw maar ook weer niet heet. Het is ruimschoots warm genoeg om er een douche mee te nemen. De grote kuip van het zwembad werd gevuld en in de namiddag doken de zusters en de kinderen het water in. De poort van de binnentuin ging zedig dicht en tegen de avond zaten allen weer fris in de refter voor een avondmaal. Vermits er een Franse en Portugese zuster in de gemeenschap is en hun landen de Europese voetbalfinale spelen, hing er heel de dag al een competiegeest in de lucht. De overgrote meerderheid supporterde voor Portugal. We zijn de verwoestende politiek van Frankrijk en hun sponsor Qatar hier niet zo genegen en zo bleef de Franse zuster moederziel alleen over als fan voor haar land. Het internet werkt hier meestal erg traag of met onderbreking. Er werd besloten naar het grote salon aan de ingang te gaan, om samen met onze families die daar wonen een zo goed mogelijke kwaliteit van beeld te bereiken. Iedereen was present en er werd fel gesupporterd voor Portugal met af en toe een luid “boe”-geroep voor diegene die het toch waagde enige sympatie voor de Fransen te tonen. Het begin van de match hebben we grotendeels gemist, geleidelijk werd het beeld beter. Met de rust en de onnozele reclamespots was het beeld bijna perfect en van de rest konden we nagenoeg zonder onderbreking genieten. We moesten wel wachten tot na middernacht om de vruchten van onze steun aan Portugal te beleven: Frankrijk-Portugal: 0-1! De vreugde was immens en er werd meteen overeengekomen om de rest van de maandag ook als een zondag en rustdag te beschouwen! De beelden van de kleine Portugese jongen die de wenende Franse voetbalfan met tederheid troost, zijn de wereld rond gegaan. De Portugese coach, Fernando Santos, die een tijd een lauwe gelovige was, zoals zovelen, en daarna een vurige christen werd, sprak voor honderden journalisten een indrukwekkend dankwoord uit, beginnend met een dank aan God de Vader. Hierna zei hij dat hij zijn Vriend ging bedanken en zijn Moeder (Fernando Santos “Quero agradecer a Deus Pai”, 11.07.2016; familiacrista.paulus.pt). Ja, dit is een overwinning van een christelijke Portugese-Europese ploeg op een Arabisch-Franse moslimploeg.
Venezuela
Vanwege de familie van een medezuster uit Venezuela bereikt ons een noodkreet over de schrijnende toestand aldaar. Mensen lijden honger, hebben niet de nodige medicamenten, mensen worden gekidnapt en de militaire repressie neemt drastisch toe. De wantoestanden in politiek en economie hebben een ware humanitaire crisis veroorzaakt. Mgr. Diego Padron, voorzitter van de bisschoppenconferentie, lanceert bij de opening van de 106e plenaire vergadering een directe aanval tegen de huidige politieke leiders. Zij moeten hun gezag van het volk krijgen en niet omgekeerd. Zij moeten de gerechtvaardigde verzuchtingen van het volk respecteren en niet met militair geweld onderdrukken. Het welzijn van het volk mag niet opgeofferd worden aan een politieke ideologie. De bisschop eist dat alle partijen een dialoog beginnen om tot verzoening en vrede te komen. Venezuela is het land dat de grootste voorraad aan petroleum bezit. Is dit nu weer een voldoende reden om het land te ontwrichten en het volk in een schrijnende armoede te storten opdat wereldheersers zich van de petroleum meester kunnen maken?
Veranderingen
De aardverschuiving van de Brexit blijft voor naschokken zorgen. De arrogantie van een “Europa zonder grenzen” was in feite gebouwd op de ruinen van de afzonderlijke landen. Het “westen” is niet zozeer een geografische omschrijving maar een christelijke beschaving, die heel de wereld veroverde. Vanaf het begin werden door de Europese Unie de spirituele krachten, de eigenlijke fundamenten ontkend, nl. de christelijke wortels. In het Handvest van de fundamentele rechten van de Europese Unie was al een verbod opgenomen “van alle discriminatie met betrekking tot ‘seksuele orientaties’” (artikel 21), waardoor het pseudo-homo-huwelijk dus al voorzien was. En zo werd de EU omgevormd tot een ideologische tribune, die boven het volk en tegen het volk in, wetten opdrong aan de nationale regeringen om de traditionele christelijke waarden en vooral het gezin te ondermijnen, in plaats van te zorgen voor een gezonde gezamenlijke politiek, voor veiligheid en welvaart. In 2017 wordt het derde eeuwfeest gevierd van de stichting van de Groot Loge in London, de moeder van de moderne vrijmetselarij. Een eeuw geleden schreef Oswald SPENGLER, Der Untergang des Abendlandes (1917). Misschien is de vervulling daarvan op komst. Wij scharen ons daarentegen aan de kant van Augustinus (+ 430), die zijn ‘Stad Gods’ schreef op het ogenblik dat de barbaren zijn bisschoppstad belegerden. In de ineenstorting van het machtige Romeinse Rijk zag Augustinus een nieuwe doorbraak van het Rijk Gods. Hoe dan ook, na de Brexit komt er ook beweging in de relaties met Damascus. Turkije heeft openlijk zijn verontschuldigingen aangeboden aan Rusland en wil nu ook met Syrië zijn relaties herstellen om eigen terrorisme de baas te kunnen. Frankrijk denkt er zelfs aan zijn ambassade in Damascus terug te openen. En een delegatie van het Europese parlement onder leiding van Javier Couso, ondervoorzitter van de commissie voor buitenlandse betrekkingen, heeft Damascus en de Syrische president bezocht. Couso zegt dat de politiek van de EU moet veranderen en het internationaal recht moet erkennen. Meerdere landen die tot heden gevochten hebben om de Syrische regering ten val te brengen, zijn na vijf jaar aan het genezen van hun blindheid en beginnen te begrijpen dat een sterke eenheid tussen volk, leger, regering en president niet zomaar gebroken kan worden. Met leugens kun je wel een publieke opinie veranderen maar niet de werkelijkheid zelf. Vooreerst moeten ze toegeven wat de Syrische president vanaf het begin gezegd heeft: wie terroristen steunt om ons land te ontwrichten zal vroeg of laat de terroristen zelf op bezoek krijgen. Nu is het zo ver. Isis bedriegt de hele wereld. Gisteren, op de Franse nationale feestdag zagen we het opnieuw in Nice. Het Syrische leger, gesteund door Hezbollah, Rusland en Iran (en China) is de enige coalitie die effectief het terrorisme bestrijdt. Het is dus belangrijk om daarmee ooit op een of andere wijze contact te nemen. Verder zal iedere oorlog, ook deze, eens eindigen. De landen die eerst voor miljarden verwoestingen hebben aangericht, willen nu in stilte, in het geheim of openlijk contact zoeken met Damascus (om contracten te kunnen tekenen?) Hoe meer er verwoest is, hoe meer ze zich kunnen laten betalen voor de heropbouw. Maar kom, als ze nu al zouden ophouden terroristen te sturen en te steunen, is het al een goed begin en een grondige verandering. En terwijl de aanslagen over heel het land blijven voortduren, ziet het er toch naar uit dat de “moeder van alle veldslagen”, nl. het gevecht om de bevrijding van de tweede stad van het land, Aleppo, nabij is. Daar hopen we op.
En ziehier dan onze aangekondige geestelijke bezinning:
Het gevecht tegen onszelf
Alles gaat goed. Ik ben tevreden, de wereld lacht me toe! En plots, zonder altijd te weten waarom, voel ik mij verdrietig, angstig, twijfelacthig. Wat scheelt er toch? Vaak gaat het om stomme dingen. Mijn buurman stuurt mij een norse blik toe. Tien minuten later, aangekomen op het werk: een van mijn collega’s – althans dat vermoed ik toch – is gaan lopen met mijn nieuwste pen. Een half uur later: mijn baas komt toe en brult mij toe dat mijn vorig project op niets trok. Mijn hoofd begint te tollen, ik begin het noorden te verliezen en ik kan mij maar net inhouden om mijn baas niets terug te schreeuwen. Ik begin al snel te denken dat ik niet geliefd ben, dat ik nooit nergens in slaag ... Volgens de woestijvaders (de eerste monniken die naar de woestijn trokken om aan zichzelf te werken en zo één te worden met Christus) zijn de gedachten onze ennemy number one! Het is lucht, het betekent niets, en wat vandaag zo is (in mijn hoofd) kan morgen volledig anders zijn. Zegt de Heer niet: Bekommer u niet om morgen, morgen zal zich wel bekommeren om zichzelf. De volgende gedachten komen uit een conferentie van moeder Agnes-Mariam, die ze enkele jaren geleden gaf voor de gemeenschap. Ze legt op een toegankelijjke wijze het mechanisme van onze gedachten uit en leert hoe we als christenen hiertegen horen te vechten. Al is dit gericht tot religieuzen, . we zijn allen geroepen tot diepe verbondheid met God. . St Basilius de Grote (+ 379) huiverde om monniken en gewone christenen te scheiden. Neen, degene die gedoopt is, is geroepen om VRIJ te worden in de Heer. En die vrijheid is een innerlijke vrijheid, waarin we de Heilige Geest toelaten ons om te vormen naar het beeld van Christus – monnik of leek, dus geen excuus - we zijn allen in hetzelfde gevecht betrokken. Genoeg inleiding, laten we horen hoe ons gedachten-mechanisme ons maar al te vaak de dieperik instort en hoe we ons horen te verdedigen tegen die verleidingen.
Onze gedachten beheersen
Hoe leren onze gedachten te beheersen? Wij zijn geroepen, onze gedachten te beheersen. Waarom? Laat u Iedereen in uw huis binnen? Natuurlijk niet. Er is een deur en er is een portier. De deur is de aandacht en de portier is het hart. Ik gebruik mijn aandacht om mijn gedachten te beheersen. U zal me zeggen dat het erg moeilijk is. Het is niet moeilijk, het is nieuw; we zijn dat niet gewend. We zijn gewend aan veel dingen en vooortdurend moeten we ons aanpassen aan nieuwe zaken. We wisten niet hoe we moesten SMSen, we hebben het geleerd, we wistenniet hoe te googlen, we leerden het... We kunnen leren. Het is erg belangrijk, om te leren onze gedachten te beheersen. De bruid zegt in het Hooglied: “De zonen van mijn moeder waren hard tegen mij. Zij lieten mij hun wijngaarden bewaken, zo heb ik voor mijn eigen wijngaard niet kunnen zorgen” (Hooglied 1, 6). Ik heb gezorgd voor de kudden van alleman, maar naar mijn eigen kudde heb ik niet omgezien. Wie is die kudde? Ikzelf: mijn gedachten, mijn geest, mijn ziel, mijn hart, mijn wil, mijn verlangen, alles wat ik ben. Ik ben met vanalles en nog wat bezig geweest, behalve dan met mezelf. God zal mij niet vragen: "Wat heb je gedaan met de wereld? Misschien zal Hij me vragen: "Wat heb je gedaan met je broer?” Maar Hij zal me eerst en vooral vragen: "Wat heb je met jezelf gedaan? De Heer zegt: Wat voordeel heeft een man om de hele wereld te winnen als hij zijn eigen ziel verliest? Soms denken we dat het verzorgen van de ziel erin bestaat om devotioneel te bidden. O. K., maar wat betekent een gebed uit gewoonte als ik er niet ben? We moeten present zijn in ons gebed. “Dit volk eert mij met zijn lippen maar zijn hart is ver weg van Mij” zegt Jesaia in Gods Naam. In het gebed horen we present te zijn, helemaal aanwezig bij wat we doen. Kan een vrouw tegen haar man liegen? De man zal voelen dat de vrouw met heel haar hart bij hem is of niet. Op diezelfde wijze voelt de Heer onze aanwezigheid. Als we verstrooid zijn met onze 1001 gedachten, kunnen we niet present zijn, noch voor de Heer, noch voor onze geliefden]. Zonder meesterschap over onze gedachgten, worden we gestrikt door de Vijand Het huis waarvan de eigenaar nooit aanwezig is, zal vervallen. Laten we niet vergeten dat er geen vacuüm in de natuur bestaat. Als ik niet present ben [in mijn innerlijk huis], zal iemand anders present zijn [in mijn plaats], hij zal proberen die leegte te vullen. Als ik er niet ben om een filter te plaatsen om mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn acties te controleren, zal iemand anders als gids dienst doen. Als ik mezelf niet oriënteer, zal iemand anders dat doen, en die andere is een vijand. Als een bepaalde gedachte in mij binnendrint en een soort draaikolk van wanorde veroorzaakt en mij innerlijk verwart, mag ik haar destructieve gang niet laten gaan. Ik mag haar geen aandacht geven. Ik moet haar negeren. Maar soms laat die gedachte een spoor na. Soms zaait ze een verderfelijk zaad: twijfel, aarzeling, angst, een gevoel van eenzaamheid ... Ik mag dat niet laten gebeuren! Ik moet die gedachte toevertrouwen aan mijn spirituele vader of moeder, aan degene die mij leidt tot God. Maar als ik ga dialogeren met die gedachte ben ik verantwoordelijk voor de bittere vruchten die zij zal voortbrengen. Een gedachte die in mij opkomt en mijn rust verstoort is een geladen gedachte alsof die gedachte mijn verantwoordelijkheidsgevoel komt doden. Ik ben niet langer meester van mezelf. Die gedachte komt al mijn overtuigingen verstrooien. Soms komt die gedacthe op een verdoken wijze, dat kan heel gevaarlijk zijn. Een voorbeeld uit het dagelijkse leven. Ik sta s’ochtends op, vol moed wil ik mezelf geven aan de ander en aan de Heer. Ik komt toe op het werk, mijn collega fronst de wenkbrauwen. Wat is zijn probleem? Twee dagen later, tijdens de koffiepauze, keert diezelfde collega mij de rug toe. Waarom doet hij dat nu? Het eerste incident heeft me iets doen ontcijferen. Als hij niet die eerste maal zijn wenkbrauwen had gefronsd dan had ik mij misschien niet op dezelfde wijze afgevraagd waarom hij zijn rug naar mij keerde. Dat zijn al twee druppels. Op het einde van de week is er een vergadering. Die collega staat op en geeft mij een verwijt. Ik begin te geloven dat die collega iets tegen mij heeft. (niet van mij houdt.) Op het einde van de maand zegt mijn baas me dat ik aan een project moet werken met die collega. Die collega zal mogen doen wat hij wil, ik zal het altijd vertalen alsof hij niets van mij moet hebben. Waarom? Omdat die latente gedachte bij mij is binnengeslopen, zij heeft aanwijzingen gevonden om mijn stelling kracht bij te zetten, éénmaal, tweemaal, driemaal; ze heeft een systeem in mij opgebouwd en ik ben beginnen geloven dat die collega mij niet graag heeft. En voor veel mensen zal het erg moeilijk zijn te golven dat dit een illusie is. Wanneer na een jaar mijn baas wil begrijpen waarom de samenwerking zo slecht verloopt zal hij de twee samenroepen en ondervragen: “die man heeft iets tegen mij”. “Wat, waarom?” “Ja, ja, een jaar geleden fronsde jij mij de wenkbrauwen en daarna draaide je mij de rug toe. En daarna begroef je me onder verwijten”, ... Wat heeft de Duivel gedaan? Gebeurtenissen die op eender welke wijze kunnen worden vertaald, heeft hij op de slecthse manier vertaald. En wat erger is, is dat ik ervan overtuigd ben. Oordeel niet, zodat je niet veroordeeld zal worden Beoordeel nooit deintenties van een ander. (Daarom is het goed nooit de intenties van een ander te beoordelen.) Iemand slingert mij een norse ‘goeiedag’ naar het hoofd. Ik ben gekwetst. Niet oordelen! Misschien heeft die arme man een slechte dag, voelt hij zich ziek. Soms lijkt het alsof we bewijsmateriaal verzamelen om een persoon te oordelen, om te zeggen: "Zie je wel, hij is zus of zo." Dat komt door een angst. Misschien was er in het verleden iemand die heel streng met mij gehandeld heeft; ik was toen als een lam, ik wist niet beter – en ik heb daarvoor een prijs moeten betalen in eer, reputatie ... En nu zeg ik tegen mezelf: "Ik zal mijn voorzorgen nemen." We mogen geen verdedigingstactieken gebruiken, want door zo te reageren wandelen we niet langer in de Voorzienigheid van de Heer. Dit is de reden waarom Johannes van het Kruis zegt: Je moet in de [monastieke] gemeenschap leven alsof je er helemaal alleen bent. Zij zullen zeggen: "Maar hoe is dat mogelijk? En het gemeenschappelijke leven dan? Hoezo? Je moet dit begrijpen wat de gedacthen betreft. Ik hoor iedereen te behandelen met gelijkheid, met liefde, maar ik sta aan niemand toe mijn gedachten binnen te treden. Wanneer ik de gemeenschap verlaat, neem ik geen broeder of zuster met mij mee om met hem of over hem in mijn gedachten verder te dialogeren. Ik woon samen met mijn broeders en zusters, ik hou van hen, ik dien hen, ik pas mij aan hen aan. Dat is prima. Maar in mijn binnenste ben ik niet in mijn gedachten met hen bezig, behalve dan wat betreft mijn plichten tegenover hen. Als ik verantwoordelijk ben voor het ontbijt, moet ik mij wel herrineren dat mijn broeder of zuster moet eten. Maar ik laat mijn broer of zuster niet binnen in persoonlijke elementen van mijn innerlijkheid. Ik zal me niet afvragen: "Waarom heeft hij niewe laarzen? Of een voorbeeld uit de wereld: waarom heeft die nieuwe collega een nieuwe laptop en moet ik het stellen met die oude rommel? "Waarom heeft hij een nieuw habijt? Of uit de werled: “Waarom zegt de baas mijn collega ‘goeiedag’ en niet aan mij? We moeten in de gemeenschap leven also we kluizenaars zouden zijn. Sommige kluizenaars, wanneer zij hun kluizen verlaten, zijn als een spons, dorstig naar afleiding, entertainment. Ze bemoeien zich met anderen. Dat zijn geen echte kluizenaars. Ze leven wel in een kluis, maar in werkelijkheid hebben ze de hele wereld in hun woning. Dat is zeer erg! Degene die zijn gedachten niet kan disciplineren is geen monnik, ik zou zeggen, hij is niet eens een christen. De Heer zegt: Wees volmaakt zoals uw Vader in de hemel en ik ben op zoek naar details, ik bemoei me met vanalles en nog wat!? Het gaat om elementaire beleefdheid. Mijn broeder, mijn zuster hebben hun privacy nodig. Waarom moet ik altijd bij hen binnentreden, de deuren van hun intimiteit openbeuken en daar alles te kijk stellen. Waarom doet hij dit of dat? Waarom handelt hij steeds zo...Daarenboven doen gedachten alle ondeugden in ons opleven. "Niemand werkt hier, ik doe hier alles!" Net wat ik nodig heb om te stoppen met werken. En misschien is de realiteit dat iedereen werkt behalve ik. Een van de beste manieren om onze gedachten te beheersen is om ons met onze eigen zaken te moeien, wanneer we zeggen: "Ik zal me niet meer moeien met de andere behalve om hem te dienen”. Wat hij of zij doet, wat hij draagt, wat hij heeft, wat hij deed of wat hij niet deed, wat de verantwoordelijke tegen hem zegt ... zich daarmee bemoeien is een weg naar zelfruïne. Wanneer mensen uit de wereld naar ons komen, merken we dat ze met dezelfde miseries te kampen hebben. Het kan zelfs tot moord leiden! Onbeheerste gedachten kunnen leiden tot ontucht, haat, phobiën, zelfvernietiging. Mijn gedachte is geen referentie! Altijd een afstand tussen mij en mijn gedachten – welke gedachte het ook moge zijn!!!!”
Besluit
We willen deze uiteenzetting niet te lang maken. We hopen in de nabije toekomst aanvullende gedachten met u te delen, opdat u een volledig beeld krijgt van het belang van het gevecht tegen de gedachten en zo tot innerlijke vrede te komen. De Vaders spreken over apatheia – zonder passies. Beetje bij beetje vormt Christus ons om, om als een glad wateroppervlak te worden en geen woelige zee. Een stil en vredevol wateroppervlak waarop de Heilige Geest in zijn volheid de diepten kan doorschijnen. Bemerk dat een woelige zee geen licht doorlaat. Zo is het ook met ons innerlijk. Als we hulpeloos van links naar rechts geslingerd worden door onze gedachten, kan de Heilige Geest niet vrij werken. En zoals onze zuster Carmel onlangs zei: “in deze eindtijd is de Heer Jezus op zoek naar simpele zielen, zielen als van kleine kinderen, zielen waarin Hij kan rusten” – Aan Hem zij de eer en de glorie voor de eeuwen der eeuwen. Amen
17-07-2016 om 22:30
geschreven door Gust Adriaensen
14-07-2016
Herfederalisering
Het siert de liberalen van Open VLD dat zij het herfederaliseringsthema aan de agenda plaatsen.
Als blijkt dat de deelstaten niet in staat zijn bevoegdheden die ze toebedeeld kregen efficiënt en beter dan vroeger, uit te oefenen, ligt een herfederalisering voor de hand. Gebeurt dat niet, dan wordt nog maar eens bewezen dat voor sommige partijen het streven naar autonomie vooral symbolische en electorale waarde heeft.
Begrijpelijk dat die andere Vlaamse liberale partij, de N-VA, als door een wesp gestoken reageert. Het is voor die partij electoraal van levensbelang, om de 19de eeuwse romantiek van de Vlaamse onafhankelijkheid geregeld op te poken.
De CD&V dreigt evenwel weer eens de trein te missen. Die partij zou zich kunnen profileren door te stellen dat op een aantal beleidsdomeinen herfederalisering moet bestudeerd en eventueel doorgevoerd worden. Te sterk in het spoor blijven lopen van de N-VA, ook wat dit thema betreft, vervreemdt de partij nog meer van haar laatste kiezers.
14-07-2016 om 20:35
geschreven door Gust Adriaensen
13-07-2016
Westerse grondrechten
In Knack schrijft Hans Geybels, theoloog en vroegere woordvoerder van kardinaal Danneels, over 'westerse grondrechten', waaraan niet kan of mag getornd worden.
Een citaat: 'Een ander westers grondrecht is - zolang de vrijheid van godsdienst gegarandeerd blijft - dat burgerlijke wetten primeren op religieuze. Religieuze en andere levensbeschouwelijke groeperingen mogen hun eigen geschriften niet stellen boven een democratisch tot stand gekomen rechtssysteem.'
Ik ben het grotendeels eens met de rest van Geybels' uitgebreide artikel maar de zin 'Religieuze en andere levensbeschouwelijke groeperingen mogen hun eigen geschriften niet stellen boven een democratisch tot stand gekomen rechtssysteem', kan evenwel heel wat vragen oproepen.
Wanneer kan een rechtssysteem beschouwd worden als 'democratisch tot stand gekomen'? Welke fundamentele kenmerken bezit dergelijk systeem? Welke houding kan/moet een religieuze groepering of de individuele gelovige aannemen ten overstaan van 'democratisch' tot stand gekomen beslissingen die frontaal botsen met de basiswaarden of het individuele geweten van bv. het christendom en de christenen?
Het bekende voorbeeld hierbij is natuurlijk het 'democratisch' aan de macht gekomen nazisme. Maar de voorbeelden zijn legio: oorlogen die door democratisch genomen beslissingen ontketend worden, wetgeving die haaks staat op het religieus geïnspireerde respect voor het leven, regelgeving die de vernietiging van het milieu toelaat, doodstraffen en executies die volkomen legaal zijn, enz.
13-07-2016 om 10:24
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Laten we onze krachten bundelen, op alle niveaus, om ervan overtuigd te geraken dat vrede in het geliefde Syrië mogelijk is.'
13-07-2016 om 09:33
geschreven door Gust Adriaensen
12-07-2016
Verboden te spuwen
't Is toch godgeklaagd. Generaties lang hebben opvoeders en overheden geprobeerd het spuwen onder controle te krijgen.
Nu staat er toch wel een politicus op, de minister-president nog wel van het bijna autonome Vlaanderen, die met stelligheid beweert dat de Vlamingen spuwen op de Waalse stakers. Of dat zouden moeten doen, willen ze echte, goeie Vlamingen zijn.
De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen!
12-07-2016 om 09:31
geschreven door Gust Adriaensen
Peis en vree in de coalitie
Eric Van Rompuy: 'Bourgeois is de zwakste minister-president in 30 jaar.'
Geert Bourgeois: 'Van Rompuy is een vat vol frustraties. Wie neemt die man nog ernstig?'
12-07-2016 om 09:05
geschreven door Gust Adriaensen
11-07-2016
Bourgeois kaapt 11 juli
Minister-president Bourgeois krijgt terecht veel kritiek voor zijn uitspraak dat de taalgrens een stakingsgrens is geworden en dat de Vlamingen daarop spuwen. Die woorden zijn onjuist en onbeschoft! Op die manier zet hij niet alleen Vlamingen tegen Franssprekenden op maar ook Vlamingen tegen Vlamingen.
11 juli zou de feestdag van ALLE Vlamingen moeten zijn. Bourgeois misbruikt die nationale feestdag om het programma van zijn partij te promoten en de Franstaligen te beledigen.
Waar haalt hij het recht en de pretentie om te beweren dat hij spreekt namens Vlaanderen en DE Vlamingen?
De enig mogelijke conclusie is dat voor Bourgeois en zijn partij het onomstotelijk vaststaat dat zij de echte Vlamingen zijn en al degenen die een andere mening hebben over Vlaanderen en België, te verafschuwen Belgicisten zijn.
Voorwaar, een gevaarlijk fundamentalistisch nationalisme!
11-07-2016 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2016
Paradox
Matthew B. Crawford: 'De wereld buiten je hoofd', gelezen door Bas Heyne:
'Trumpt en zijn politieke geestverwanten, bedienen burgers die aan de ene kant gewend zijn om als consumenten benaderd te worden en geen geduld hebben voor de inspanning en gemeenschapszin die bijvoorbeeld klimaatverandering van hen vrragt -en aan de andere kant bevrijd willen worden van een onoverzichtelijke, hopeloos complexe wereld waarin exprerts de dienst uitmaken, bestuur door een elite die pleitbezorger blijft van een wereldbeeld dat hen autonomie en vrijheid belooft, maar men in wezen juist verweesd heeft gemaakt.
Crawford legt zo een typische paradox van deze tijd bloot -verwende , ongeduldige individuen, die hunkeren naar een verloren gemeenschap.'
09-07-2016 om 15:58
geschreven door Gust Adriaensen
08-07-2016
Pater Daniël Maes in Syrië
XI/27 Vrijdag 8 juli 2016
Een parochiecentrum op zijn oosters
Ons dorpje Qâra was al in het midden van de tweede eeuw een bisschopsstad en de bisschop van Qâra nam twee eeuwen later ook deel aan het eerste oecumenisch concilie (Nicea, 325). Vanaf de dertiende eeuw waren er meer dan tien kerken, maar toen kwam ook de ene vervolging na de andere. In 1266 zal sultan Baïbars de St Nicolaaskerk omvormen tot moskee, die nu nog de centrale moskee is. De religieuzen worden onthoofd en de christenen samengedreven en vermoord. Moslims kwamen niet de islam prediken, maar deden wat Mohamed en zijn eerste volgelingen deden. Christenen en alle andere “ongelovigen” werden gedwongen moslim te worden of ze werden gedood of tot slaven herleid. Dat is, volgens dr. Bill Warner ook het eigenlijke wezen van de islam (https://www.youtube.com/watch?v=t_Qpy0mXg8Y). Gelukkig zijn vele moslims veel beter dan hun islam-geloof. De Ottomanen hebben evenwel hun werk brutaal verder uitgevoerd. Nu is Qâra een moslimdorp van ‘n 20.000 inwoners met een 300-tal christenen en één katholieke (Grieks-melchitische) kerk: de St Michiel. De moslims (soennieten) weten dat hun voorouders christenen waren. Moslims en christenen leven nu in harmonie samen. Vorige week wandelden we met enkelen nog voor de centrale moskee terwijl de burgemeester met een groep zich klaar maakte om binnen te gaan voor het gebed. We werden begroet en omhelsd alsof we familie waren. Bij een begrafenis of een huwelijk zijn dikwijls vele vrienden moslims in stilte aanwezig. In een afgesloten vierkanten complex vind je de kerk, de pastorie van abouna Georges, twee grote en mooie ontvangstzalen beneden en boven een aantal afzonderlijke zaaltjes. De grote ingangspoort en de twee zijpoortjes zijn gewoonlijk gesloten. Voor de eucharistie en voor elke samenkomst is de zijpoort open. Alles staat ten dienste van de parochianen. We hebben er al een huwelijk meegemaakt waarbij de binnenkoer als feestzaal dienst deed. Bij een begrafenis worden de twee zalen beneden gebruikt, de ene voor de vrouwen, de andere voor de mannen. Daar wordt tegelijk ook alles klaar gemaakt voor de maaltijd. Hiervoor zijn de mensen zelf verantwoodelijk. Al het nodige materiaal is voor handen en kan vrij gebruikt worden maar op het einde ruimt de familie zelf alles op, de tafels worden weer opgeborgen en de zalen gepoetst. Uiteraard is dit een enorme kostenbesparing voor iedereen. Deze week hebben we weer aan een nieuwe activiteit in dit “parochiecentrum” meegewerkt. Enkele weken geleden hadden we al een namiddag verzorgd voor de vrouwen. Een andere namiddag en avond in de week is voorzien voor de kinderen en de jeugd. En daar hebben we deze week mee voor gezorgd. Er is vooreerst een grote groep kleine kinderen, waarvoor enkele vrouwen zorgen. De middengroep en de groteren krijgen echt catechese en geloofsonderricht. Om te beginnen vraag je maar wat ze belangrijk vinden in hun leven en daarmee kun je vertrekken met uit te leggen wat echt gelukkig maakt, waarin onze diepe waardigheid bestaat en zo kan het christelijk geloof als de enige weg naar het ware menselijk geluk in Jezus verkondigd worden. Dit wordt met bijbelonderricht toegelicht. Iets speciaals is dat ze allemaal graag Engels leren en zo wordt iedere behandelde bijbeltekst in het Arabisch én Engels gelezen. Velen kennen een beetje Engels. Hoofddoel blijft evenwel geloofsonderricht, waarmee de namiddag gevuld wordt. Daarna stormen allen naar beneden naar de binnenkoer. De kleine kinderen spelen op de grond of op de trappen. Enkelen hebben al een ping-pong-tafel geinstalleerd of een gewone tafel voor een of ander spel. De volwassenen, de verantwoordelijken scharen zich ook rond een tafel, waarbij iemand al koffie gezet heeft. Met de pastoor wordt er nagepraat. In het westen zijn deze en andere vormen van pastoraal veel sterker georganiseerd, wat op zich zeer goed is. Daar bestaat jeugdpastoraal, doopsel- en vormselvoorbereiding, verloofdenwerking, huwelijkspastoraal of gezinswerking enzovoort. En dan zijn er nog de machtige christelijke organisaties. Hier moet men het zelf allemaal als het ware ter plaatse nog uitvinden, hoewel er enig materiaal voorhanden is. Dit heeft het voordeel dat men temidden van een moslimwereld meer nadruk kan leggen op de noodzaak van een sterke, persoonlijke, christelijke overuiging. Maar, er moet dan ook werk van gemaakt worden.
Wat niet mag gezegd worden
Al jaren schrijven we over de oorlogssituatie in Syrië. Iedere week krijgen we vrij talrijke aanmoedigingen of artikels toegestuurd, waarmee mensen hetgeen we schrijven willen bevestigen. Het bewijst dat veruit de meesten van onze lezers evengoed als ik weten wat hier gaande is. Toch komt er af en toe – hoe zelden ook – een negatieve reactie van iemand die geërgerd is omdat ik zo wat het tegendeel schrijf van wat je in de hele Atlantische pers dagelijks kunt lezen, de “informazione atlanticamente corretta”! Daarom wil ik deze keer eens trachten te schrijven, niet voor hen die deze berichten al lang lezen, maar voor de heel vele anderen. Ik tracht eerst hun ergenissen te begrijpen en zal dan gewoon enkele vragen stellen. Zij zullen verwijten dat we de loftrompet steken op de “gruwelijkste dictator” ter wereld en “een bloedige dictatuur” , waarvan “iedereen weet” dat ze duizenden mensen in gevangenissen martelt, eigen volk uithongert en met containers vol gifgas uitmoordt. Zij vinden het ergerlijk dat voortdurend de VS, de NAVO en de bondgenoten in een kwalijk daglicht gesteld worden, terwijl zij in hun ogen zulk een schitterend werk verrichten. Onaanvaardbaar voor hen is verder dat Poetin en Rusland positief worden voorgesteld, terwijl deze naar hun mening de meeste verachting en wantrouwen verdient. En bij dit alles vinden zij dat het daarbij gaat om gekleurde politieke standpunten en dat een priester “niet aan politiek mag doen”. Dit zijn, denk ik, de voornaamste bezwaren en het laatste is misschien het meest delicate. Aan paus Johannes Paulus II werd heftig verweten dat hij zich rechtstreeks moeide met de politiek van zijn land door zijn openlijke steun aan de vrije vakbond Solidarnosc in Gdansk. In feite bleef hij onvermoeibaar getuigen van de waarheid en de waardigheid van de mens. En inderdaad was dit de voornaamste drijfveer voor de ontbinding van een onmenselijk communisme. Ik steek de loftrompet op geen enkele staatsleider of regering. Als christen ben ik wel een loyaal burger door het wettige gezag te erkennen volgens Jezus’ richtlijn: “Geef aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt”. Vandaar erken ik de wettige Syrische president en zijn regering evenzeer als de Belgische. Van wie komt het dat de Atlantische pers altijd moet spreken over een Syrisch “dictatoriaal regime” en een Belgische of westerse “regering”? Mogen we een man erkennen die als oogarts een rustige praktijk wilde uitbouwen in Londen en dan plots, wegens het onverwachts sterven van zijn broer president moest worden en uiteindelijk in 2012 door een overweldigende meerderheid van zijn volk tot president werd verkozen in een meer-partijenstelsel? Internationale waarnemers hebben het democratisch gehalte van de verkiezingen vastgesteld zoals ook dat van de recente parlementsverkiezingen. Is het verboden vast te stellen dat de populariteit van die man steeds bleef stijgen?
Een heerlijk land
Het oude Syrië is de bakermat van de menselijke beschaving en de wieg van het enige, zuivere dat de mensheid ooit ontving, nl. het joods-christelijk geloof of wat François-René Chateaubriand in volle Franse Revolutie uitschreef in zijn “Génie du christianisme ou beautés de la religion chrétienne”. Met een flinke dosis onwetendheid en vooroordelen kwam ik voor de oorlog in Syrië toe. Ik beleefde een ware kultuurschok. Er was een behoorlijke welvaart en het leven was erg goedkoop. Al was de maatschappij niet volmaakt, ik trof er een verrassend harmonieuze samenleving aan en een overweldigende oosterse gastvrijheid. Er heerste een grote gelijkheid tussen mannen en vrouwen, tussen alle geloofsgroepen, als een model voor heel het Midden-Oosten en een veiligheid die België zelfs in zijn beste jaren nooit heeft gekend. Er was geen enkele dakloze en geen enkele Syrische vluchteling. Integendeel, honderdduizenden Irakese en andere vluchtelingen werden opgevangen en als gelijke burgers onderhouden. Het land had geen enkele schuld en bracht ook meer voedsel voort dan het zelf nodig had. En plots heerste alom dood en verwoesting. Wij hebben met eigen ogen gezien hoe vreemden van buiten af, gewapend, hier herrie kwamen maken, de jeugd uitnodigden en betaalden om mee te doen. Hetzelfde getuigden Syriërs over heel het land. Hoe komt het dat de Atlantische pers al vijf jaar lang spreekt van “een spontane volksopstand” van een “moe getergd volk”, dat “bloedig onderdrukt wordt”, waaruit een “burgeroorlog” ontstond? Of zoals een van onze journalisten, die zogenaamd “in de huid van een gewone Syriër” kroop, het uitdrukte: “Wij protesteerden, wij vroegen brood en kregen kogels...”. Toen ik hier kwam, kon men 10 platte broden kopen voor 1/10de van een euro (nu houdt de regering de prijs voor brood nog heel laag). Wie gaat in zulk een land en in zulk een samenleving protesteren voor brood? Als iedereen plots weet dat de Syrische president en leger duizende mensen martelen, eigen volk uitmoorden en laten verhongeren, hoe komt het dat wij en het Syrische volk zelf dat niet weten? Uiteraard weten wij niet alles, maar wij maken het wel zelf mee en er is niet één familie die niet met het leger verbonden is. Hoe is het mogelijk dat een dergelijke dictator langer dan twee weken aan de macht kan blijven in een land dat ontwricht is? Als president en leger volk en land in een ijzeren greep hebben en bloedig onderdrukt houden, hoe is het dan mogelijk dat 1/3e van alle slachtoffers juist soldaten zijn, meer dan honderdduizend? Hoe komt het dat een “zo gruwelijk man” door alle lagen van het volk zo gewaardeerd wordt? Hoe komt het dat volk, leger, regering en president zo sterk één zijn en het mogelijk maakten dat Syrië nog blijft bestaan, ondanks het feit dat het door de helft van de “internationale gemeenschap” en hun ontelbare rebellengroepen uitgemoord en verwoest wordt? We hebben tweemaal een bijzonder ontroerende viering meegemaakt van het volk voor zijn “martelaren”. Dan voel je wat er echt in het volk leeft. Heb je daarvan ooit iets in onze pers aangetroffen? De president is meermaals een streek die door terroristen werd verwoest en door het leger weer bevrijd, gaan bezoeken, zoals bv. in Ma’aloula, waar nog de taal van Jezus gesproken wordt. Hij wil dat deze kostbare schatten ook van de christenen bewaard en hersteld worden. In gewoon burgerpak bezocht hij dit historische dorp en werd door het gewone volk bijna letterlijk versmacht, het was een spontaan onthaal dat ik nog nooit van een westers staatshoofd heb gezien. Heb jij daar in onze pers ooit één beeld van gezien? Een grove schending van de soevereiniteit. Al jaren stijgt een luide noodkreet op uit het Syrische volk. De Groot Mufti en de imams, patriarchen en bisschoppen van alle christelijke kerken, oversten van religieuze gemeenschappen, bezorgde Syriërs uit alle lagen, allen smeken eensgezind om de soevereiniteit van het land te respecteren, de waarheid te erkennen, de verwoesters uit het land terug te trekken en de steun aan de terroristen stop te zetten. Waarom wordt hiervan nooit één woord in de gewone westerse pers toegelaten? Anderzijds zijn er al politici uit nagenoeg alle westerse landen, privé naar hier gekomen, ze hebben met Damascus contact genomen en zelf vastgesteld wat hier echt gebeurt. Waarom wordt hun getuigenis systematisch weggehoond en weggecensureerd? Waarom is onze pers geobsedeerd door een nieuwe Syrische regeringen en een nieuwe president? Moeten de VS of de Belgen daarover beslissen? Is dit niet uitsluitend een zaak van het Syrische volk zelf? Waar blijven nu de grote westerse helden van de democratie? Op 29 juni heeft het Iraakse leger Falluja van de IS kunnen bevrijden. Een lange colonne wilde naar Syrië vluchten en de VS vroegen aan Irak deze colonne met rust te laten omdat het zogenaamd om vrouwen en kinderen ging. Het Iraakse leger heeft hen toch aangevallen en een ongemeen grote hoeveelheid zware wapens aangetroffen, die door de VS officieel geleverd waren aan de ”gematigde rebellen”! Louter per abuis, denk je? En waarom is dit en de zovele gelijkaardige verhalen het vermelden niet waard in onze pers? Jawel, af en toe worden ook de gruwelen van de terroristen in Syrië vermeld, maar nooit zonder dat er uitvoerig wordt herhaald dat Assad en zijn leger zijn volk martelt, uitmoordt en uithongert, “zoals iedereen weet”. De toestand in Aleppo blijft tragisch. Enige tijd geleden melden onze media dat het Syrische leger en de Russen hospitalen en burgerwijken bombardeerden en dat de VS en haar bondgenoten enkele kopstukken van IS hadden uitgeschakeld. De bekende christelijke arts uit Aleppo, dr. Nabil Antaki is toen o.m. naar Frankrijk getrokken om in een aantal conferenties te getuigen dat het precies het tegendeel was van de waarheid. Hij smeekte om op te houden met deze leugens, waardoor Aleppo verwoest wordt. Waarom komt er nooit een dergelijk authentiek getuigenis in onze media? Waarom blijven de VRT zoals de andere westerse media nagenoeg uitsluitend over de toestand in Syrië de berichten verspreiden van het Syrisch Observatorium voor de Rechten van de Mens, een organisatie van de moslimbroeders in London, opgericht en gesteund om Syrië te ontwrichten? Toeval? De Russen hebben op vraag van en in samenwerking met de Syrische regering op één maand tijd veel meer en veel efficienter (met een veel kleinere legermacht) de IS en de terroristen in Syrië bestreden dan de monstercoalitie van de VS met alle bondgenoten gedurende een heel jaar. Waarom wordt niet gezegd dat het de meest efficiënte en enige wettelijke actie is? Waarom worden alle acties van de VS en hun bondgenoten in Syrië niet aangeklaagd in onze media als zijnde tegen het internationaal recht en tegen het handvest van de UNO, omdat zij de soevereinteit van het land niet erkennen en misbruik maken van hun zogenaamd recht op zelfverdediging? Valt Syrië de VS aan? Valt Syrië België aan? Welk recht hebben zij dan om hier tegen de wil de wettige regering in te komen bombarderen?
Zou het misschien kunnen zijn dat ...?
De CIA pleegde twee staatsgrepen in Syrië (in 1949 en in 1957) om de Amerikaanse pijpijn te kunnen aanleggen voor Saoedi-Arabië en Qatar naar de Middellandse Zee en zo Rusland de pas af te snijden. Beide mislukten. In 2009 werd Bashar al-Assad opnieuw onder druk gezet om de Amerikaanse pijplijn te aanvaarden maar hij weigerde. Gans de tijd voorzag de CIA fondsen om Syrië te ontwrichten en sinds 2009 ging het in versneld tempo. Forse sommen werden besteed aan het vormen van een negatief beeld over de Syrische president, de garantie voor de stabiliteit van volk en land. En plots stond een totaal onbekende president in het centrum van de wereldbelangstelling. In heel het westen wist iedereen wat die man de hele dag met zijn leger deed: eigen mensen martelen, uithongeren en vermoorden. Een overvloed aan spotprenten (is dat informatie?) en (getrukeerde) video-beelden (het materiaal uit Amerikaanse gevangenissen is onuitputtelijk!) bevestigden dit alles dagelijks. Zou het misschien kunnen dat hier toch een reukske aan is? Als de VS zo edelmoedig zijn, waarom doen ze dan niet meer voor de schrijnende armoede van steeds meer Amerikanen in eigen land en komen ze een land met een behoorlijke welvaart en een grote harmonie plots “helpen” met (hun terroristengroepen en) een overmacht aan militair materieel en vernietigingswapens? Zou het misschien toch kunnen zijn dat de Syrische crisis juist veroorzaakt is door de VS en bondgenoten om hun politieke, economische en strategische belangen? Zouden de VS misschien hun politiek van meer dan zestig jaar geleden gewoon willen verder zetten? Zou Syrië misschien het zoveelste (37ste ?) land zijn dat door VS-NAVO onderworpen moet worden? Zou het kunnen dat dit ene doel telkens met andere, aangepaste middelen wordt nagestreefd: door een militaire invasie, door het omverwerpen van de regering en het aanstellen van een marionet, door de coalitie van Syrië-Hezbollah-Rusland-Iran zo veel mogelijk tegen te werken en er zeker niet mee mee te wreken, door de oorlog en de vernielingen zo lang mogelijk te laten voortduren en zelfs door vredesgesprekken voor te zitten en telkens te laten mislukken? En waar zou die volkomen eensgezinde blindheid van de hele Atlantische pers vandaan komen? Zou het misschien kunnen dat ze geheel gedomineerd wordt om deze belangen te steunen, zoals een journalist van de Frankfurter Allgemeine, een van de grootste Duitse dagbladen uitvoerig getuigt (ULFKOTTE Udo, Gekaufte Journalisten: Wie Politiker, Geheimdienste und Hochfinanz Deutschlands Massamedia lenken, Kopp Verlag, 2014.)? Hij beschrijft hoe hij er zelf aan moest meewerken om zijn baan niet te verliezen. Het Syrische volk weet heel goed wat het al meer dan vijf jaar meemaakt en kent zijn moordenaars en zijn beschermers maar al te goed. In heel Syrië zie je nu op auto’s, vlaggen en gebouwen de twee foto’s van Assad en Poetin. De ervaring van het Syrische volk is precies het tegendeel van de gefabriceerde leugens die dagelijks gebeiteld worden in de openbare opinie van het westen. Deze tragische werkelijkheid heeft het volk tevens in een onwrikbare overtuiging verenigd: zij willen als één familie stand houden tegen de leugen die hen uitmoordt en verwoest. Paus Franciscus zegt het nu in een video-boodschap “Vrede is mogelijk in Syrië” aldus: “Terwijl het volk lijdt, worden ongelooflijke bedragen besteed aan wapens voor strijders. En sommige landen die wapens leveren, zitten dan ook nog aan tafel om over vrede te spreken. Hoe kun je geloven in iemand die u met zijn rechterhand streelt en u met zijn linkerhand slaat?” (Zenit, 5 juli 2016). Aan welke kant sta jij? Blijf je neutraal en wil je zogenaamd geen politiek standpunt innemen, dan laat je de leugen en de moordenaars vrij hun gang gaan. Dan kunnen mogelijk na een tijd de laatste christenen uit het Midden Oosten als martelaars vereerd worden. En in een grootse viering zal de Amerikaanse pijplijn in Syrië ingehuldigd worden als een hoogtepunt en beslissende bijdrage aan de wereldeconomie. Steun je de waarheid en de waardigheid van mensen, dan sta je aan de kant van de onschuldige slachtoffers. Uw houding betekent wel leven of dood voor velen. Epiloog Nadat Jezus de 72 leerlingen uitgezonden heeft om als weerloze schapen temidden van wolven het Rijk Gods te verkondigen, mensen te genezen en duivelse machten uit te drijven, zegt Hij: “Ik zag de satan als een bliksemstraal uit de heme vallen” (Lucas 10, 18). Hiermee voorziet en voorspelt Hij dat de satanische macht eens definitief zal gebroken worden. Satan is de aartsleugenaar en de aartsmoordenaar, die op dit ogeblik nog vrij spel lijkt te hebben en veel handlangers telt. Dit duivels rijk zal eens instorten om plaats te maken voor waarheid en gerechtigheid. Laten we ons daarop voorbereiden. Kom, Heer Jezus. Uw Rijk kome.
P. Daniel
08-07-2016 om 22:18
geschreven door Gust Adriaensen
06-07-2016
Videoboodschap paus
Bekijk de videoboodschap van paus Franciscus voor de maand juli. Klik op onderstaande link.
06-07-2016 om 18:13
geschreven door Gust Adriaensen
De rangorde der waarden
Jaarlijks spendeert de Belg 1,3 miljoen euro aan hondenbrokken en kattenvoer uit blik.
Dat is meer dan wat besteed wordt aan de gezinsmaaltijd.
06-07-2016 om 09:26
geschreven door Gust Adriaensen
05-07-2016
Foei Rik!
Op de federale regeringstafel ligt een voorstel van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) om de artsenquota te wijzigen in het voordeel van de Franstaligen. De historische verhouding 60/40 zou bijgestuurd worden tot 56,5/43,50.
In De Standaard reageert Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, daar furieus én populistisch tegen. ‘Geen eerlijke verdeling artsenquota? Splits dan de sociale zekerheid’, schreeuwt Rik uit. En hij voegt eraan toe: ‘Ik weet dat de gevolgen op sommige vlakken dramatisch zijn, maar nog liever de sociale zekerheid splitsen dan zwichten voor de sluwe spelletjes van Marcourt PS) die moedwillig een groot onevenwicht creëren.’
Om te beginnen doet deze toevoeging wel erg de wenkbrauwen fronsen. Een splitsing van de sociale zekerheid zal inderdaad zware gevolgen hebben voor de zwaksten van onze samenleving. Zij tast de fundamenten aan van ons sociaal zekerheidsmodel: de solidariteit. Die solidariteit opzijschuiven om die verfoeide PS’er een hak te zetten, het is toch wel heel erg van de pot gerukt en gewoonweg verbijsterend dat te moeten horen uit de mond van een katholieke rector van een katholieke universiteit.
Overigens, waarop steunt Torfs zich om de voorgestelde bijsturing ‘oneerlijk’ te noemen? En waarom richt hij zich uitsluitend tegen de Franstalige partijen MR en PS? Het voorstel komt van Open VLD-minister Maggie De Block en merkwaardig genoeg, de minister en haar partij blijven buiten schot.
Bovendien heeft de minister dat voorstel niet zomaar vlug, vlug uit haar duim gezogen. Zij volgt het advies van de paritair samengestelde planningscommissie waarin 10 van de 12 aanwezigen groen licht gaven. Een aantal Nederlandstaligen is dus ook voorstander van de wijziging, onder wie professor huisartsgeneeskunde Jan De Maeseneer van de Universiteit Gent.
Conclusie: Torfs, ook al heeft hij geen politiek mandaat meer, mengt zich rechtstreeks in de politieke besluitvorming. Hij vernedert de planningscommissie door haar advies van nul en generlei waarde te achten. Hij speelt in de splitsingskaart van vooral de N-VA. Op een populistische manier pookt hij de aversie van nogal wat Nederlandstaligen tegen de Franstaligen op.
En de uiteindelijke en cruciale vraag is: wat is Torfs’ bedoeling? Waarom zet hij collega’s academici van de planningscommissie voor schut? Het antwoord waarvan ik overtuigd ben dat het heel dicht bij de waarheid zit, is het volgende: Torfs heeft laten uitvlooien dat de voorgestelde wijziging van de artsenquota op termijn nadelig zou kunnen zijn voor de faculteit geneeskunde van zijn eigen Katholieke Universiteit van Leuven.
Het is niet de eerste keer dat ik moet zeggen: ‘Foei Rik!’
05-07-2016 om 19:19
geschreven door Gust Adriaensen
04-07-2016
De Preekstoel in Herentals
De Preekstoel
Bisdom Antwerpen
05-07-2016 tot 30-08-2016
Sint-Waldetrudiskerk
Herentals
Tijdens de zomermaanden organiseert Heilige Huisjes dit jaar voor de achtste maal “De Preekstoel”. Elke dinsdag van juli en augustus komt een gast van op de preekstoel van de Sint-Waldetrudiskerk vertellen wat het voor hem of haar betekent om Christelijk gelovig te zijn. De organisatoren streven hierbij naar een zo breed mogelijke selectie van sprekers, waarbij zowel mannen als vrouwen, ouderen en jongeren en mensen met uiteenlopende achtergronden en bezigheden aan bod komen. Dit leidt vaak tot erg persoonlijke getuigenissen, de ene keer creatief en gedurfd, een andere keer eerder bezinnend en bespiegelend of juist erg actueel en uit het leven gegrepen.
Ook dit jaar zijn de organisatoren er weer in geslaagd om een boeiende en verscheiden mix van sprekers te engageren. Naar aanleiding van het heilig jaar van de barmhartigheid werd hierbij speciaal - maar niet exclusief - gezocht naar personen die in hun job en hun verschillende engagementen één van de (lichamelijke of geestelijke) werken van barmhartigheid in het bijzonder gestalte geven.
De spreker begint zijn verhaal om 20:00 uur, maar wie een half uurtje vroeger komt, kan reeds vanaf 19:30 genieten van de muziek gespeeld op het orgel van de Sint-Waldetrudiskerk. Na de getuigenis, die maximaal een half uur duurt, worden alle aanwezigen uitgenodigd in de tuin van de Dekenij om daar samen met de spreker bij pot en pint nog wat na te kaarten.
De Preekstoel gaat door elke dinsdag van juli en augustus om 20:00 uur in de Sint-Waldetrudiskerk te Herentals. De toegang is gratis. Meer info op www.heiligehuisjes.be
En wat betekent het voor u …
59 sprekers hebben in de loop van de voorbije 7 jaren op de preekstoel gestaan en elk van hen heeft op een heel persoonlijke manier een antwoord gegeven op steeds dezelfde vraag: “Wat betekent het voor jou als je zegt: ik ben christelijk gelovig?”. Na afloop verklaarden de sprekers vaak dat het een moeilijke opgave was geweest, maar dat het hen ook veel deugd had gedaan om over de vraag na te denken en hun antwoord te formuleren. Heilige Huisjes wil iedereen nu uitdagen om deze oefening eens te maken en een eigen antwoord te formuleren op deze vraag, niet in maximum 30 minuten, maar in maximum 300 karakters. Op de website http://getuigenis.heiligehuisjes.be wordt u uitgenodigd om uw antwoord te formuleren en met anderen te delen
04-07-2016 om 18:55
geschreven door Gust Adriaensen
Vergelijken
Twee berichtjes uit de krant van 4 juli:
-De Rode Duivels verdienden elk 361.900 euro aan het EK-tornooi.
-Als Wilmots op de keien wordt gezet, kost dat de Voetbalbond één miljoen euro.
Gelieve te vergelijken met de besparingen die de regering en de bedrijfswereld opleggen aan gezinnen en werknemers.
Gelieve ook kennis te nemen van het aantal mensen dat onder de armoedegrens moet leven.
Vergelijk de collectieve afkeuring door politici en media van protestacties tegen besparingen en uitholling van de sociale rechten, met de stilzwijgende goedkeuring door diezelfde politici en media van de scabreus gigantische vergoedingen van 'onze Rode Duivels'.
04-07-2016 om 10:14
geschreven door Gust Adriaensen
03-07-2016
Elie Wiesel overleden
'Geen enkele mens is illegaal' (uit zijn rede bij de aanvaarding van de Nobelprijs)
Wiesel kreeg de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn inzet om de gruwel van de Holocaust te herdenken. Hij stierf zaterdag op 87-jarige leeftijd.
Wiesel werd in 1928 in Roemenië geboren. Toen hij 15 jaar was, werd hij met zijn familie gedeporteerd. Hij overleefde de concentratiekampen Auschwitz en Buchenwald. Hij schreef over zijn oorlogservaringen in tientallen boeken, onder meer de bekende trilogie Nacht - Dageraad - Dag. Wiesel liet zich ook opmerken als mensenrechtenactivist. In 1986 kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede.
02-07-2016 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
01-07-2016
Pater Daniël Maes in Syrië
XI/26 Vrijdag 1 juli 2016
Uit het leven gegrepen
Zondag is normaal een vrije dag. Deze keer is er weer iets onverwachts. Abouna Georges kan niet komen voor de bijzantijnse eucharistie, omdat er een begroeting voorzien is van de familie van een overledene. En vermits die familie ook nauw met het klooster verbonden is, zou het wenselijk zijn dat we met de fraters even komen groeten. En alles gebeurt in het complex dat rond de kerk gebouwd is. Van even groeten en vertrekken is echter geen sprake. Voortdurend komen mannen in en uit. Vrouwen zijn er niet te zien, die zitten in een andere zaal. We maken ook kennis met de commandant van de legereenheid die nu verantwoordelijk is voor Palmyra. Hij is een broer van de overledene. We nemen de kans om hem te feliciteren en aan te moedigen. Terwijl er gemoedelijk wordt gekeuveld, beginnen in het tweede deel van dezelfde zaal enkelen alles in gereedheid te brengen voor de maaltijd. We worden uitgenodigd om een korte gebedsdienst te houden en aan tafel te gaan. We kunnen onmogelijk op tijd thuis zijn voor de eucharistie en die wordt dan ’s avonds gevierd. Nu we toch op stap zijn gaan we nog langs een huis van de Rode Halve Maan, waar allerlei cursussen worden gegeven. Het is er een gezellige drukte. Vandaar nog even naar het eigenlijke centrum van de Rode Halve Maan. Overal kom je dezelfde bekende en vriendelijke mensen tegen, moslims en christenen die samen werken in de vele vormen van hulpverlening. En het geheel wordt geleid door het gezin dat tot onze gemeenschap behoort en dat ons nu ook naar Qâra heeft gebracht. Een van onze werkmannen probeert strikt de ramadan te volgen. Hij staat om 2 uur op om dan zoveel mogelijk water te drinken en zal pas om 20.00 u eten. We hebben nog andere goede (moslim)werklieden. Drie zijn er in de nieuwbouw herstellingen aan het uitvoeren. Een van hen heeft per ongeluk dezelfde naam als een van de ergste terroristen en zo vloog hij in Damascus achter de tralies. Moeder Agnes-Mariam kon de politiediensten gelukkig overtuigen dat ze de verkeerde te pakken hadden en maandag was de man weer terug. Deze drie zijn vrome moslims maar een hele dag werken in extreem hoge temperaturen zonder drinken, dat zien zij niet zitten. We geven hen groot gelijk. Het zal deze keer ook de allermoeilijkste ramadan zijn, vermits deze in volle zomer valt. En zo nodigden ze ons uit een tas thee te komen drinken met hen, zittend op de grond in de nieuwbouw. Voor mij wordt een betonblok voorzien, daar moet ik op zitten. Een klein gasvuurtje, aangesloten op een gasfles, een pikzwart moortje en enkele plastiekbekertjes maken deze thee-pauze tot een feest. Op donderdagavond werd kampvuur gehouden op het terrein, voor iedereen: thee met maiskolven in het vuur gebraden. Vrijdag was het begrafenis van de vader van abouna Georges, overleden op 69 j leeftijd. Hij was blijkbaar een heel goed man die niets dan vrienden had. Het was een lange dienst in de kerk te Qara in aanwezigheid van een tiental priesters van omringende parochies. Lange gebeden, zegeningen en lezingen maar geen eucharistie. Daarna gaan de vrouwen de familie condoleren terwijl de mannen het lichaam bijzetten in een grote kelder op de begraafplaats aan de andere kant van de snelweg. De overledene ligt in een grote doos in een donker bruine kist. Het deksel ligt los op de kist en die voor iedere overledenen gebruikt wordt. In de zaal naast de kerk is er een maaltijd voorzien, die door vele vrijwilligers wordt klaar gemaakt. Het verloopt allemaal heel eenvouwdig en erg vlot. Met de priesters hadden we achteraf nog een goed gesprek, waaruit nogmaals bleek dat er in ons bisdom toch ook wel een en ander moet verbeteren.
In de schaduw van de profeet Elia
Qaa (Libanon) is een christelijk dorpje, in vogelvlucht 15 km hier vandaan, aan de andere kant van het Libanongebergte in de Bekaa-vallei. Vorig jaar bezochten we het dorpje, kregen een verfrissing aangeboden in een café en bezochten de kerk in aanbouw. Voor de kerk staat een grote en fiere profeet Elias met het zwaard in zijn handen. Daar waren vorige maandag zeven zelfmoordterroristen actief met zeven doden als gevolg. Nadat de eerste zich had opgeblazen begonnen de mensen de gewonden te verzorgen en blies de tweede zich op. Het was de bedoeling op die wijze verder te doen. Gelukkig, de vijf anderen kregen zichzelf maar niet opgeblazen en toen ze zich onverrichterzake wilden terugtrekken werkte het spel wel, alleen voor henzelf. (Ondertussen is er een aanslag op de luchthaven van Istamboel: 42 doden en 239 gewonden) Ieder jaar bij het begin van het toerristisch seizoen zorgen zionisten voor spectaculaire aanslagen in het mooie Libanon om het toerisme in deze mooie streek te kelderen. Nu zegggen de christenen dat ze beschermd werden door de schaduw van het kruis. Omdat we het grote beeld van Elias voor ogen hebben, schrijven we de bescherming graag toe aan zijn tussenkomst. Bovendien werden nog eens een aantal terroristen aangehouden die aanslagen wilden plegen in Libanon, vooral tegen christenen.
Brexit: naar een andere, nieuwe wereldorde
Herhaaldelijk schreven we dat in Syrië de overgang plaats vindt van een unipolaire naar een multipolaire wereld, helaas ten koste van onnoemelijk leed. De tijd dat Washington de rest van de wereld louter met brute militaire macht aan zich genadeloos onderwerpt, is (bijna) voorbij. Zelfs wanneer de Amerikaanse presidentskandidate, die ten volle haar bijnaam madame Hypocrite Killery verdient, de verkiezingen zou winnen en een onmiddellijke en totale vernietiging van Syrië beveelt, (natuurlijk onder een mooie slogan van de “eindoplossing” of zo iets) zal zij de weerstand van het Syrische volk en zijn soevereiniteit niet kunnen breken. Haar uitgelekte mail van 31 december 2012 vermeldt duidelijk dat het uitmoorden van de familie van Bashar al-Assad en de . vernietiging van Syrië de beste wijze is om Israël te helpen! Ook de Amerikaanse senator John McCain, de huisprelaat van Daesh, die hen nu nog veel zwaardere vernietigingswapens wil geven, kan nog meer dood en vernieling zaaien, maar de ondergang van de krankzinnige westerse “nieuwe wereldorde” niet beletten. Brexit is niets minder dan een protest tegen een dictatuur waarmee Washington de huidige wereld verwoest, het begin van de instorting van een imperium. Donderdag 23 juni 2016 hielden de Britten een referendum over de vraag of de UK lid moet blijven van de EU. De opkomst bedroeg 72,2 %; 17, 4 miljoen Britten stemden tegen en 16, 1 miljoen voor, dit is 51, 9 % tegen en 48, 1 % voor. De uitslag toont een grondige verdeeldheid maar uiteindelijk heeft het kamp dat vecht voor de vrijheid toch gewonnen. De heersende politieke klasse slingerde haar banvloeken over de wereld uit. Vooral de geldmannetjes in hun tolhuis wezen op de neergang van hun beurzen, een catastrofe voor de economie, de handel en zelfs voor de democratie (sic!). Anderen beweren met veel meer overtuiging precies het tegendeel. Engeland krijgt zijn geld terug, kan zelf beslissen, eigen wetten maken, eigen gerechtshoven hebben het laatste woord en hoeven geen van buiten af opgelegde wetten te aanvaarden enzovoort... En Engeland hoeft niet meer te knielen voor vijf vreemde presidenten: Donbald Tusk (Europ. Raad), Jean Claude Juncker (Europ. Commissie), Martin Schulz (Europ. Parlement), Mario Draghi (centr. Europ. Bank), Jeroen Dijsselbloem (Euro). De Servische filoloog Nedan Krstic zegt dat Brexit de overwinning is van alle vaderlandslievende Europeanen en voegt er bij dat de Europese Unie een constructie is om de afzonderlijke landen te vernietigen en uiteindelijk bedoeld om het christendom te vernietigen. En ze waren al flink op weg. Het Brits Europarlemtslid Nigel Farage, dat al 17 jaar ijvert voor deze Brexit, kreeg zowat alle Europese zwaargewichten over zich heen in een uiterst woelig debat, maar hij bleek meer inzicht in de situatie te hebben dan alle Europarlementsleden samen. De Britse Eurocommissaris (voor financiële diensten) Jonathan Hill, zag zich meteen al verplicht op te stappen. Witold Waszczykowaki, Poolse minister van buitenlandse zaken zegt dat nu heel de Europese commissie de conclusie moet trekken en ontslag nemen. Een aantal volkeren staat al te popelen om eveneens, tegen de heersende politiek in, hierover een referendum te houden: Fransen, Nederlanders, Denen, Vlamingen... Sebastian Tynkkijnen, leider van de Finse nationale partij zegt dat Finland een referendum nodig heeft in Brexit-stijl “om vrij te worden”. De bijna verkozen president van Oostenrijk, Norbert Höfer van de FPÖ zegt dat de EU iedere beslissing die de centralisatie vergroot nu moet weigeren, zoniet houdt ook Oostenrijk binnen het jaar een referendum en dat wordt dan een Auxit. Olafur Ragnar Grimsson, al 20 jaar de president van Ijsland, ziet een nieuwe kans voor Ijsland, Groenland, Noorwegen, de Faroer Eilanden en nu de UK om een driehoek te vormen en op vrije basis goede relaties aan te knopen met de EU en de VS, zonder hun slaaf te zijn.
Van Brexit naar NAVO-exit
Neen, met de Brexit valt de hemel niet op ons hoofd. Het is wel een protest tegen de steeds verder gaande ondermijning van de soevereiniteit van de Europese landen door Brusselse technocraten. Het is een protest tegen een “nieuwe wereldorde” die de rijkdom van de afzonderlijke landen wil uitwissen om hen slaaf te maken van schimmige leiders die wetten opleggen tegen de wil van de volkeren zelf. Hiermee wordt een rampzalige utopie afgewezen, een vernietigend oeverloos multiculturalisme, dat volken tot één vormloze massa wil maken om hen te kneden naar de grillen van enkelen. Washington en de NAVO, die niet begrijpen wat er werkelijk gaande is, zullen er alles aan doen om deze Brexit te beperken. Zij zijn even blind als de communistische leiders van de voormalige Sovjet-Unie, die ook niet begrepen dat hun schip aan het zinken was. Daarom willen ze de NAVO militair nu nog sterker maken. Het zal niet helpen. We verwachten dat de evolutie zal verder gaan, waarbij ook deze eigenlijke Amerikaans-Europese terroristenorganisatie niet gespaard zal worden: NO NATO, NO GUERRA! Hierover zal trouwens weer een volgend congres gehouden worden van 8-10 juli 2016 in Warschau (www.no-to-nato.org). Bepaade Britse legereenheden schijnen massaal gestemd te hebben voor een Brexit. Zij hebben begrepen dat het Washington is dat hen langs Brussel de oorlog in jaagt, tegen hun eigen wil in. Van een vriend kreeg ik een ingewikkelde tabel die de spectaculaire groei van wapenindustrie in de VS in beeld brengt. Ik ken de afkortingen van de verschillende onderdelen niet maar ik zie goed hoe de lijnen naar boven schieten. Washington is nu op hysterische wijze de NAVO aan het opjutten om een oorlog te beginnen tegen Rusland, dat niemand aanvalt. Washington kan helaas niet leven met een zelfstandig en sterk Rusland en wil het daarom vernietigen. In plaats van samen te werken en tot beider welzijn vedragen af te sluiten, gedragen de westerse politici zich als kranzinnige apen die wild krijsen telkens wanneer ze aan de grens met Rusland (Polen, de Baltische staten...) weer klassieke én atoomwapens hebben kunnen installeren, nadat ze Europa al volgestouwd hebben met vernietiginswapens. Als Washington zijn waanzin kan doordrijven en de NAVO een oorlog laten beginnen tegen Rusland, wordt het geen WO III, maar het einde van de mensheid (met uitzondering van enkele zatte Zwitserse boerkens, omdat zij verplicht een atoomschuilkelder hebben die, zoals ik zelf kon vaststellen, gebruikt wordt als opslagplaats voor voedsel en sterke drank!) Tenslotte zijn de VS in feite niet meer de grootste economische wereldmacht en misschien zelfs niet meer – ondanks hun overweldigend vernietigingskapitaal over heel de wereld - de eerste militaire wereldmacht. Zij zullen hun wereldheerschappij niet meer kunnen volhouden. Hun wereldorde loopt, gelukkig, ten einde. En dat is in feite de betekenis van Brexit.
Er is hoop
De leiders van de communistische partij van de voormalige Sovjet-Unie hadden de val van de Berlijnse muur in november 1989 niet zien aankomen. Paus Johannes Paulus II wel. In december 1991 volgde de ontbinding van de URSS en daarna van het Comecon en het Warschau Pakt. Hierna kwamen dramatische jaren voordat Rusland kon herrijzen op de fundamenten van zijn orthodox christelijk geloof en zijn gezonde vaderlandsliefde. Het westen doet er alles aan om het land te ontwrichten en zijn eigen morele verwording aan de Russen op te dringen. Rusland en China blijven echter onafhankelijk en zijn nu de grootmachten die in staat zijn om de wereld terug te brengen naar het oorspronkelijke handvest van de VN en de erkenning van het internationaal recht, in plaats van de huidige Amerikaanse wildgroei van de wet van de jungle. Zal de Britse economie eerst even door elkaar geschud worden? Best mogelijk. Ik had in de lagere school al nachtmerries over de rekenles, hoe zou ik mij nu over de economie van de Britten kunnen uitpreken? Ik verwacht echter dat het land uiteindelijk met groot voordeel zijn eigen weg zal gaan. Ze zouden al kunnen beginnen met afstand te nemen van de illegale sancties – een zoveelste door Washington opgelegde vorm van terrorisme - tegen Rusland en Syrië. Zo zouden wij dan eindelijk kansen krijgen om Syrische producten uit te voeren en de mensen hun kost te laten verdienen. De recente ontmoeting van Vladimir Poetin met zijn Chinese ambtsgenoot X Jinping wordt door sommigen beschouwd als de belangrijkste gebeurtenis voor de internationale politiek van de laatste 2O jaar. De VS en de NAVO matigen zich het recht aan om gelijk welk land op gelijk welke wijze aan zich te onderwerpen zonder enig respect voor de volkeren of het internationaal recht. Noemen we als laatste slachtoffers slechts: Syrië, Oekraïne, Venezuela, Bolivië, Equador, Brazilië, Argentinië. Vl. Poetin heeft vroeger de westerse journalisten al opgeroepen om de waarheid hierover te schrijven. In een filmpje van slechts enkele minuten kan hij u ook duidelijk maken wie er in deze wereld eigenlijk agressief is (https://www.youtube.com/watch?v=-KHCNk9BYy4; je bent niet de enige die zich hierover informeert, maar wellicht ongeveer de 4,5 miljoenste). Na de ontmoeting tussen Poetin en zijn Chinese ambtgenoot zegt Xi Jinping nu in een slotverklaring: “China en Rusland moeten op een vastberaden wijze de doelstellingen en principes van het UNO Handvest, de fundamentele normen van de internationale relaties, de stabiliteit en het strategisch evenwicht in de wereld, evenals het internationaal recht waarborgen”.
De Shangai Cooperation Organisatie (SCO), opgericht in 1996, rond China en Rusland, met nog 4 andere leden: Kazachstan, Kirgyzië, Tadjikistan en Oesbekistan (+ 5 waarnemers, 3 gesprekspartners en 3 gasten in de wachtkamer), vergaderde zopas in Taskent, Oesbekistan. In hun slotverklaring van 26 juni 2016 eisen ze eensgezind dat de soevereiniteit, territoriale integriteit en stabiliteit van Syrië gewaarborgd wordt en dat er geen andere politieke oplossing is die het Syrische volk de garantie geeft zijn eigen toekomst te kunnen bepalen. Verder wordt gesteld dat de crisis in het Midden-Oosten en Noord Afrika moet worden opgelost, volgens de princiepen van het UNO Handvest en het internationaal recht. Ziedaar een internationale politiek, die waardering verdient. Daartegen gedragen onze westerse politici zich als holbewoners die menen anderen te mogen vermorzelen omdat hun knots groter is. Wat onze Belgische politici beslissen omtrent de 6 F 16, is zo iets als Syrische gevechtsvliegtuigen die ongewenst Brussel zouden komen bombarderen “om het Belgische volk te dienen”! We gaan hopelijk vlug naar een nieuwe en andere wereldorde. Brexit, Nato-exit, Washingtonexit, Brusselexit, een EU met Rusland en zonder Turkije of de VS, maar met goede relaties met alle landen en uiteindelijk naar een “Soeria Resurrexit”! Twee millennia geleden gaf Jezus aan zijn leerlingen een zeer praktische wijsheid mee: “Maar zoekt eerst het Koninkrijk en zijn gerechtigheid, dan zal dat alles u erbij gegeven worden” (Matteus 6, 36). Een prachtige agenda voor de komende NAVO-top. Ze kan miljarden uitsparen en miljoenen mensen welvaart geven. Een meer uitgewerkte agenda zou kunnen zijn: het “Onze Vader” met de nadruk op “Uw Rijk kome” en “Uw Wil geschiedde”. Daar wordt ook iedereen beter van.
P. Daniel
01-07-2016 om 18:43
geschreven door Gust Adriaensen
30-06-2016
Verantwoord?
Hoe kunnen de VRT en andere zenders het verantwoorden dat bij de voetbalsuccessen van de Belgen, telkens opnieuw minutenlang wordt ingezoomd op hossende, brullende, zuipende, zatte supporters? En dat daarbij een sympathiserende, ophemelende stijl wordt gehanteerd?
Wordt op die manier niet elke anti-alcoholcampagne vakkundig om zeep geholpen? En bij kinderen en jongeren de overtuiging gewekt en versterkt dat feestvreugde gepaard MOET gaan met sloten bier?
30-06-2016 om 10:34
geschreven door Gust Adriaensen
28-06-2016
Rampspoed over het fiere Albion
Nadat Engeland, in tegenstelling tot Schotland en Noord-Ierland koos voor een Brexit, wordt het nu ook uit het EK-voetbal gekegeld door voetbaldwerg IJsland.
Belabberd, belabberd, belabberd...
28-06-2016 om 07:20
geschreven door Gust Adriaensen
