Bart Sturtewagen begint zijn commentaar in De Standaard met het zinnetje: 'Niemand wil de val van deze regering'.

Hoezo, niemand wil de val van deze regering? Zijn de oppositiepartijen die in de peiling meer dan 40% halen, dan 'niemand'?

En wat met het groeiende aantal CD&V-kiezers en -leden, die de ultraliberale NV-A en Open-VLD kotsbeu zijn?

14-10-2016 om 13:42 geschreven door Gust Adriaensen

Het is nog maar eens hard en duidelijk bewezen: het parlement, de wetgevende macht, doet er niet toe.

De premier weigert naar het parlement te komen en acht de volksvertegenwoordiging maar enkele regels waard om ze mee te delen dat de 'State of the Union' er nog niet komt. En hij weet vooraf met 100% zekerheid dat de meerderheidsleden hem geen strobreed in de weg zullen leggen.

De slaafsheid, de onderdanigheid van de parlementsleden die tot de regeringspartijen behoren zijn al langer bekend. Zij hebben zichzelf gereduceerd tot knechtjes van de regering, de uitvoerende macht.

De Senaat kost miljoenen maar leidt al jaren een werkeloos en zinloos bestaan, zonder dat de machthebbers die 'de grote verandering' beloofden, nu ze zelf aan de vetpotten zitten, ook maar iets doen om dit schandaal te stoppen.

De Kamer van Volksvertegenwoordigers gaat dezelfde richting uit. Wat doen die dikbetaalde dames en heren daar eigenlijk? Het is allemaal zo voorspelbaar. De meerderheidsleden buigen als knipmessen voor de ministers, laten toe dat hun functie wordt uitgehold en dat hun het zwijgen wordt opgelegd door partijbonzen. De oppositiekreten worden beschouwd als onderdeel van het theater en hebben niet het minste effect op wie dan ook.

Op die manier wordt er voortdurend een aanslag gepleegd op onze democratie, die door ministers en walgelijk onderdanige parlementsleden altijd zo hoog geprezen en verdedigd wordt. Een toppunt van hypocrisie? Of misschien zien zij gewoonweg niet meer de tegenstelling tussen wat zij zeggen en wat zij doen, weten zij niet meer wat democratie echt betekent. Dat zou nog het alarmerendste en gevaarlijkste zijn.

13-10-2016 om 08:08 geschreven door Gust Adriaensen

Zanger en auteur Bob Dylan, heeft de Nobelprijs voor literatuur gewonnen.

In bijlage: Times are changing en Blowing in the wind

----------

Blowin' In The Wind Lyrics
How many roads must a man walk down
Before you call him a man ?
How many seas must a white dove sail
Before she sleeps in the sand ?
Yes, how many times must the cannon balls fly
Before they're forever banned ?
The answer my friend is blowin' in the wind
The answer is blowin' in the wind.

Yes, how many years can a mountain exist
Before it's washed to the sea ?
Yes, how many years can some people exist
Before they're allowed to be free ?
Yes, how many times can a man turn his head
Pretending he just doesn't see ?
The answer my friend is blowin' in the wind
The answer is blowin' in the wind.

Yes, how many times must a man look up
Before he can see the sky ?
Yes, how many ears must one man have
Before he can hear people cry ?
Yes, how many deaths will it take till he knows
That too many people have died ?
The answer my friend is blowin' in the wind
The answer is blowin' in the wind.

-------

The Times They Are A-Changin'
Come gather 'round people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You'll be drenched to the bone
If your time to you
Is worth savin'
Then you better start swimmin'
Or you'll sink like a stone
For the times they are a-changin'

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'

Come senators, congressmen
Please heed the call
Don't stand in the doorway
Don't block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There's a battle outside ragin'
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'

Come mothers and fathers
Throughout the land
And don't criticize
What you can't understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is rapidly agin'
Please get out of the new one
If you can't lend your hand
For the times they are a-changin'

The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is rapidly fadin'
And the first one now
Will later be last
For the times they are a-changin'

----------

Bijlagen:
https://youtu.be/3l4nVByCL44   
https://youtu.be/QqvUz0HrNKY   

In Ter Zake zei John Crombez, voorzitter van S-PA, dat CD&V gewoon de verkeerde regeringspartners heeft.

Crombez heeft overschot van gelijk. CD&V zal ten onder gaan als de partij zich niet losmaakt van rechtse neoliberale partijen.

Degenen die CD&V trouw zijn gebleven, zijn vooral de ACW-mensen (Beweging.net). Jaren geleden zijn middenstanders, boeren en ondernemers al en masse naar Open VLD en wat later naar NV-A uitgeweken.

Een groot deel van de CD&V-kiezers staat met zijn maatschappijvisie en zijn bekommernissen veel dichter bij Groen en S-PA. Het wordt de hoogste tijd dat de CD&V-top het contact met haar kiezers herstelt.

Maar klaarblijkelijk is het voor de coalitiebonzen aartsmoeilijk de realiteit correct te beoordelen. Dat blijkt uit een uitspraak van de echte leider van de coalitie, Bart De Wever. Die zei op het VRT-journaal: 'Deze peiling is niet zo slecht voor de coalitie.'

Meer dan 8% verlies: niet zo slecht? Dan knipper je toch wel even met de ogen!

11-10-2016 om 08:10 geschreven door Gust Adriaensen

Een peiling van De Standaard en de VRT laat vergeleken met de verkiezingen van mei 2014, een sterke winst zien voor Groen: 13,3 % (+ 4,8 %), en een fors verlies voor NV-A: 27,8% (- 4,6%).

CD&V verliest 1,7% (16,8%) en Open VLD gaat 2 % achteruit (13,6%).

De huidige regeringspartijen verliezen 8,2 % vergeleken met de verkiezingen van 2014.

S.PA wint 1,7% (15,8%). PVDA komt op 3,4% (+0,6%). Vlaams Belang haalt 8,1% (+2,2%)

10-10-2016 om 09:27 geschreven door Gust Adriaensen

In een interview met de krant Het Nieuwsblad schopt moraalfilosoof Etienne Vermeersch (82) voor de zoveelste keer wild om zich heen, in een poging om God dodelijk te raken.

Vermeersch, die in het artikel godbetert de 'godfather' van de Vlaamse filosofen wordt genoemd, is een uitgetreden kloosterling, die sedertdien het als zijn levenstaak beschouwt God en alles wat met het christendom te maken heeft, met extreem fanatisme te bekampen.

Merkwaardig dat iemand zoveel, vaak potsierlijke en zielige, energie steekt in iets of iemand wat volgens hem niet bestaat. Er is maar één verklaring: Vermeersch zit vol frustraties en is helemaal nog niet in het reine met zijn diepgelovige kloosterjaren.

Een man die zegt dat 'Moeder Teresa een van de grootste misdadigers van de twintigste eeuw is omdat ze zo streed tegen contraceptie', kan je nog bezwaarlijk een intellectueel noemen. Moeder Teresa in hetzelfde clubje criminelen onderbrengen als dat van Hitler, Stalin en co.,, getuigt van gevaarlijke agressieve kwaadaardigheid of van vergevorderde seniliteit.

Het als zijn missie en plicht  beschouwen om alle gelovigen en in het bijzonder de christenen en de moslims, te tonen dat ze zich vergissen en dat dat een gevaarlijke vergissing is', toont nog scherper aan dat Vermeersch afgegleden is naar een ziekelijke hybris, die hem alle zin voor verhoudingen en nuances doet verliezen en waardoor hij zichzelf op een ridicule manier presenteert als god Vermeersch.

Dit is het definitieve einde van Etienne Vermeersch als intellectueel, als filosoof. Een man die dergelijke uitspraken doet, kan geen seconde langer ernstig genomen worden. Hij dwaalt nu al amechtig rond in het verleden, vooral zijn eigen verleden.

Wat men zich misschien nog heel even van hem zal herinneren: zijn fanatiek maar op den duur zielig georakel en geschrijf tegen het geloof en vooral het christendom. 

08-10-2016 om 11:50 geschreven door Gust Adriaensen

XI/40
Vrijdag 7oktober 2016
Flitsen uit het leven van de gemeenschap
De Franse chirurg die zich aangeboden heeft om te helpen in Aleppo is nog steeds bij ons. Hij wacht op zijn vergunning om hier te mogen werken. Hij is iemand die spontaan helpt. Is er een grote afwas na de maaltijd, hij staat aan de afwasbak. Moeten dozen versjouwd worden, hij is van de partij. Ondertussen helpt hij mee om de medicamenten te sorteren en als iemand lichamelijke klachten heeft zoekt hij uit of er geschikte medicamenten voorhanden zijn.
Een kijk in het Syrisch ziekenhuiswezen
Op zondag was hij uitgenodigd op een vergadering van directie en personeel van een ziekenhuis met ongeveer 250 bedden, verbonden aan de privé universiteit van Qalamoun, Deir Atieh. En tijdens het avondmaal kwam nog een cardioloog, die niet aanwezig kon zijn, om met hem kennis te maken. Achteraf wilde de Franse chirurg ons enkele indrukken meedelen, waardoor wij meteen ook een beetje beter de medische wereld in Syrië leren kennen. Wij, Fransen, zo zei hij, hebben spontaan een bepaald misprijzen voor de Arabische wereld. Welnu, die vergadering in het ziekenhuis is veel vlotter en efficiënter verlopen dan doorgaans bij ons. En in het ziekenhuis hebben ze niet alleen de best opgeleide dokters en specialisten, maar ook alle modern materiaal, ondanks de sancties. Dit ziekenhuis, zo verzekerde hij, kan als een model dienen voor vele van onze ziekenhuizen in Frankrijk. De Syrische cardioloog, die ’s avonds met ons aan tafel zat, was een bijzonder gemoedelijk man en hij sprak perfect Frans. Onze Franse chirurg zegt dat hij kan begrijpen dat het ministerie van volksgezondheid aarzelt om hem een vergunning te geven, niet alleen omdat ze infiltratie van rebellen vrezen, maar ook omdat ze een fier volk zijn, dat eigenlijk zelf alles heeft. Hij voegde er nog een andere bedenking bij. Bij Artsen Zonder Grenzen zijn vele Franse artsen en hij heeft zelf ook eens deelgenomen aan een van hun acties, hoewel hij er niet bij hoort. In Aleppo heeft deze vereniging recent valselijk het Syrische leger en Rusland ervan beschuldigd een ziekenhuis te hebben gebombardeerd, waardoor ze zich bewust achter de terroristen hebben geschaard tegen Syrië en ze de naam kregen van “Menteurs Sans Frontières” . Begrijpelijk dat het Syrisch ministerie van volksgezondheid terughoudend is voor Franse dokters die bij Artsen Zonder Grenzen hebben gewerkt. Anderzijds is de plaats waar hij zou werken juist zo verstoken van deskundige medische hulp dat daar wel een chirurg erg welkom zou zijn.
Opvang van gasten
Woensdag krijgen we bezoek van een Zwitsers echtpaar met een vriendin, die ijveren voor Syrië. Ze deden een oproep om een container hulpgoederen naar Syrië te verzamelen en kregen meteen genoeg voor zes containers. Tegelijk hebben we een moslimjongentje van 6 jaar, Firaaz, een straatkind, opgenomen. Hij blijkt innerlijk heel erg gewond te zijn en kende aanvankelijk alleen maar hard schreeuwen en uitbarstingen van woede, wat inmiddels al verbeterd is. Wil je mee bidden voor hem? In ieder van ons schuilt een crimineeltje en een heilige. Waarom zou het laatste bij hem niet boven kunnen komen? Donderdagavond hoefden onze Nigerianen niet te koken, we zouden in de buurt, met de gasten en met de kleine Firaaz in een eenvoudige en goede eetgelegenheid pizza gaan eten. Firaaz kwam toegelopen, hij gaf me een hand, kuste mijn hand en bracht ze aan zijn voorhoofd. Dit is de wijze waarop christenen hier de bisschop groeten. De kleine Firaaz heeft dit dus ergens al gezien. In elk geval heeft hij zich, naar het schijnt behoorlijk gedragen. Zelf ben ik thuis gebleven om samen met de zusters ’s avonds in plaats van de completen een uur aanbidding te houden bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament, zoals we iedere donderdag doen. De fraters zouden op tijd terug zijn, zeiden ze, maar dat kon natuurlijk niet en het hoefde voor een keer ook niet.
Uitstap naar Damascus
En vandaag hadden we de reeds geruime tijd voorziene uitstap naar Damascus, met de Zwitserse bezoekers, de Franse chirurg, de Franse nicht van een van de zusters, onze Egyptische Fransman, de drie Nigerianen, de twee fraters en de familie met hun twee kinderen, die bij ons hoort. Wat een heerlijke uitstap. Er zijn vele controleposten onderweg en overal soldaten maar het verloopt allemaal erg vlot. Eerst reden we naar het ouderlijk huis van Sylvie, de moeder van hoger genoemd gezin. Toen we nog van Zaventem naar Damascus konden vliegen bleven we steeds in dit huis overnachten. Haar vrome moeder, die niets anders deed dan rozenhoedjes bidden, is inmiddels overleden. In dit huis werd eerst voor een goed ontbijt gezorgd: brood, verschillende soorten kaas, olijven... en thee. Een reeks broers en zusters wonen in de buurt en zijn ook steeds bij ons thuis. Nu moesten wij natuurlijk ook even bij hen in huis komen. Uiteindelijk reden we naar de christelijke wijk in Damascus: Bab Touma. Eerst gingen we naar het huis waar Ananias aan Paulus de handen heeft opgelegd. Alles is er nog zoals voor de oorlog maar er zijn minder christenen. Velen zijn gedood of hebben het land ontvlucht. We bezochten verschillende kerken: die van het Syrisch patriarchaat, van de Maronieten, van de Grieks-Melchieten en zelfs een protestants kerkje voor Afrikanen. Vandaar wandelden we langs de “ via recta”, vermeld in Handelingen 9, 1, naar de grote moskee van de Ommayyaden. Het was juist het vrijdagnamiddag gebed. En alle moslims zowel binnen als buiten de moskee waren allemaal even vriendelijk. Ook het talrijke dienstpersoneel in de grote moskee kwam ons extra groeten en wilden ons begeleiden. Ondertussen kwamen velen ons een hand geven en wij antwoordden: God zegene u. Ze zagen aan de monnikenkledij van fr. Jean, David en mij natuurlijk goed dat we religieuzen waren. Ook vele kinderen kwamen een hand geven. Eentje groette mij zelfs met “abouna”. Wij gaven hen telkens een kruisje met de zegen “In de naam van de Vader, de Zoon en de Hl. Geest” . De moeders lachten eens maar protesteerden helemaal niet. Buiten de moskee stond een man achter een berg granaatappels die hij uitperste en in een beker als drank aanbood. Toen hij mij zag, stak hij een beker in de hoogte. Ik zag het als een uitnodiging, heb de beker aanvaard en van deze heerlijke frisse drank genoten, terwijl ik Gods zegen over hem afsmeekte. Het was een zonovergoten dag. Er was ook veel volk en de soeks waren open. Je had de indruk dat het een toeristische topdag was in volle zomer. Zo genoten we en wandelden door de drukke winkelstraatjes om ergens in een eetgelegenheid neer te strijken voor een avondmaal. Onze Franse chirurg merkte op: “Terwijl onze journalisten over een Syrische burgeroolog blijven schrijven genieten wij hier onbezorgd van de gastvrijheid van het volk!”
De vuile oorlog tegen Syrië
Zopas verscheen een boek dat ik al heb kunnen inkijken hoewel nog niet lezen, maar dat alle elementen lijkt te bevatten van een waarheidsgetrouwe weergave. Tim Anderson, The Dirty War on Syria. Washington, Regime Change and Resistance, Global Research, 2016 (ISBN: 978-0-9737147-8-4.) Ziehier een en ander uit de inhoud. De oorlog tegen Syrië steunt op een nooit eerder in de geschiedenis geziene massale mediamanipulatie. De wereldmachten hebben hun eigen belangen kunnen verbergen achter een “regeringswissel”. Daarvoor gebruikten ze islamistische terroristen. Tegelijk werd de Syrische regering gedemoniseerd en van alle gruwelen beschuldigd. Op die wijze werd de Syrische president Bachar al Assad, die een eenvoudige en milde oogarts was, voorgesteld als het grootste kwaad in de wereld. De mythen van deze oorlog waren de volgenden: het is een “burgeroorlog” van het volk onder elkaar, een “spontane volksopstand”, een conflict van verschillende sekten. Deze mythen dienden om in heel het land te moorden en vernielingen aan te richten om deze “regeringswissel” te bewerken. De ontwrichting van Syrië werd daardoor het gevolg van de ambitie van Washington om een “Nieuw Midden-Oosten” te maken, zoals al in 2006 openlijk werd aangekondigd. Na de verwoesting van Afghanistan, Joegoslavië, Irak en Libië, moest Syrië volgen. Na vijf jaar is de eigenlijke toestand duidelijk geworden en moet in detail openbaar gemaakt te worden. De meeste massamoorden werden gepleegd door jihadisten met de steun van het westen, maar de schuld hiervan werd telkens gegeven aan het Syrische leger. De westerse media en vele NGO’s schaarden zich achter deze valse voorstelling. Ze waren trouwens zelf verbonden met de jihadisten. De wereldmachten vochten zogenaamd tegen het terrorisme. In feite steunden ze iedere groep die tegen de Syrische regering streed en ze zorgden voor duizenden jihadisten uit dozijnen landen. Deze smerige oorlog werd geconfronteerd met een gedisciplineerd nationaal Syrisch leger en een sterke eenheid van volk, leger, regering en president. Zo blijft Syrië deze vele vernielingen en moorden overleven en heeft zijn relaties versterkt met Rusland, de Libanese weerstand (Hezbollah), de seculiere Palestijnen en ook met Irak. De tijd keert zich nu tegen Washington, wat ook gevolgen zal hebben ver buiten Syrië. Als westerse volken zijn wij bijzonder ontgoocheld omwille van deze vuile oorlog. Hiermee komen onze slechtste waarden aan bod: de drang om ons te bemoeien met een ander land, onze racistische vooroordelen en onze armzalige reflectie op onze eigen geschiedenis. Dit boek tracht juist deze geschiedenis te vertellen opdat we het beste van onze traditie naar boven zouden halen: het gebruik van gezond verstand en redelijkheid, onze ethische waarden en de vanzelfsprekendheid van een onafhankelijk denken.
Dr. Tim Anderson, prof. politieke economie aan de universiteit van Sydney heeft veel onderzoekwerk gedaan rond ontwikkeling en rechten in Latijns-Amerika, Azië en het Midden Oosten. Verschillende gerenommeerde professoren hebben al onverbloemd hun persoonlijke waardering uitgesproken voor de wijze waarop dit boek de oorlog in Syrië voorstelt. Ziehier enkele commentaren.
Een excellent en goed gedocumenteerd boek dat de ware geschiedenis vertelt van de imperialistische oorlog tegen Syrië, door de VS en hun marionetten in het westen en het Midden-Oosten. - Onmisbare lectuur voor hen die ijveren voor rechtvaardigheid en vrede. - Een andere titel zou kunnen zijn: “Hoe een land verwoesten en daarover dan liegen”. - De “regeringswissel” is niets anders dan een voorwendsel om het onafhankelijke Syrië te vervangen door een marionetten regering. – De “gematigde oppositie” zijn niets anders dan al Qaida groepen, beschermd door de VS en hun bondgenoten, getraind door Saoedi-Arabië en Turkije, gesteund door Washington en Brussel. – In de zogenaamde oorlog tegen het terrorisme tonen de VS zich een staat die zelf terrorisme steunt en gebruikt. – In zijn oorlogspropaganda worden de VS niet alleen geholpen door de gewone mainstream pers, maar ook door prominente zogenaamde mensenrechtenorganisaties.
Huichelarij Zonder Grenzen
De woordvoerder van het Amerikaanse Staatsdepartement John Kirby is daar weer. Nu meldt hij dat de VS de gesprekken met Rusland afbreken. Op ongezouten wijze geeft hij alle schuld aan Rusland dat volgens hem niet betrouwbaar is en het Syrische leger niet kan beteugelen. Hij ‘vergeet’ natuurlijk dat het de VS waren die de “gematigde” rebellen niet wilden scheiden van de al Qaida groepen en zo in een week tijd meer dan 300 keer het staakt-het-vuren konden schenden, de islamisten herbewapenen, een massaslachting aanrichten in het Syrische leger, de IS helpen, een hulpkonvooi van de UNO verwoesten. De VS wilden niet dat de inhoud van de overeenkomst met Rusland openbaar gemaakt zou worden omdat daardoor al te duidelijk zou worden dat de VS de vrede in Syrië kost wat kost willen beletten. En de huichelarij gaat verder. Nu wil Avaaz met een handtekeningsactie vragen dat er een vliegverbod boven N-Syrië komt “om humanitaire redenen”. De gemene list voor de vernietiging van Syrië. Dit was precies het voorwendsel van H. Clinton om Libië tot de huidige chaos te herleiden. Hebben wij tijdens WO II, wanneer nazi’s wijken bezet hielden ook gevraagd dat er een verbod zou komen voor de geallieerden om hen te bestrijden? Nadat de bevolking geplunderd was en de nazi’s zelf gebrek begonnen te lijden, hebben we dan “om humanitaire redenen” gezegd dat er hup moest komen? Neen, de gewapende rebellen moeten weg.
Toch beginnen steeds meer mensen de hypocrisie te doorzien. Een geheim UNO rapport van mei 2016, nu pas uitgelekt, erkent dat de VS en Brussel de schuldigen zijn van de ellende in Syrië mede door de sancties. De merkwaardige en oprechte brief die een Amerikaanse senator schreef aan de Syrische ambassadeur om zich te verontschuldigen voor de brutale massamoord van de VS op Syrische soldaten, hebben we twee weken geleden al vermeld. Een vriend zond me nu deze interessante video: Richard Black, senator van Virginia (VS), geïnterviewd door Jeff Steinberg. https://www.youtube.com/watch?v=VfyDgDTu0Go.
Er heerst alom een anti-NAVO-geest, het aantal Eurosceptici groeit, steeds meer mensen zijn voor het opheffen van de sancties tegen Syrië en Rusland. In verschillende landen staan er verkiezingen voor de deur. Marine Le Pen van het FN is een van de kanshebbers om de nieuwe Franse president te worden. Zij zegt onomwonden dat de oorlog in Syrië veroorzaakt is door de VS en de EU en dat ze hun verantwoordelijkheid niet meer zullen kunnen ontlopen. En dan komt de oud consul-generaal van Israël in New York, Alon Pinkas, schaamteloos en zonder enig gevoel voor menselijkheid het zionistisch plan aanprijzen: “Laat ze allebei maar bloeden totdat ze doodgebloed zijn, dat is hier het strategisch denken dat effect heeft”. (Diana JOHNSTONE, La destruction de la Syrie, une entreprise criminelle concertée, mondialisation.ca, 6 oktober 2016). Als hij denkt dat de de bondgenoten van Syrië dit zullen toelaten, zal hij zich schromelijk vergissen.
O.L.Vrouw van de Rozenkrans: 7 oktober
Vandaag worden we herinnerd aan de beslissende zeeslag bij Lepanto (Griekenland). Op 7 oktober 1571 vocht een christelijke vloot tegen een overmacht van een Turkse vloot. Paus Pius V vroeg de hele christenheid de rozenkrans te bidden. De Turkse schepen hadden christenen als slaven-roeiers ingezet. Op de geënterde schepen werden eerst de slaven bevrijd en die vochten meteen mee tegen de Turken. De zeeslag werd een totale overwinning van de christenen op de Turken en de verovering van de moslims werd toen een halt toegeroepen. Laten we bidden opdat Europa met zijn moslims bevrijd mag worden, niet van de moslims, maar van de islam.
Een burgerinitiatief
Omdat ook in Europa zwaar oorlog wordt gevoerd wordt tegen de menselijke en christelijke waarden van het leven en vooral tegen het gezin, is het de moeite dit burgerinitiatief te steunen. Het is belangrijk voor de toekomst van Europa. . https://signatures.mumdadandkids.eu/oct-web-public/
P. Daniel

08-10-2016 om 10:18 geschreven door Gust Adriaensen

De CEO van ING, verklaarde voor een parlementaire commissie dat 'voor ING de medewerkers het kostbaarste goed blijven'. Enkele dagen geleden kregen meer dan 3000 'medewerkers' te horen dat ze naar een andere job kunnen beginnen uitzien.

Die uitspraak is toch werkelijk het toppunt van hypocrisie en cynisme. Het 'kostbaarste goed' zet je niet op straat meneer Vandenberghe!

Het kostbaarste goed voor ING ,meneer Vandenberghe, is de portemonnee van de aandeelhouders en van uzelf!!

07-10-2016 om 18:37 geschreven door Gust Adriaensen

De Standaard der letteren vond het nodig, de fervente antireligieuze Gentse hoogleraar, moraalfilosoof Johan Braeckman , een recensie te laten schrijven over 'Tegentijds eigendraads', de gebundelde columns van Rik Torfs.

En wat te verwachten is, gebeurt ook. De kurkdroge Braeckman, die zichzelf het middelpunt van het West-Europese denken waant, besteedt bijna heel zijn driekolommenartikel, aan zijn antigodsdienstige frustraties.

Een eerste kolom heeft helemaal niks te maken met Torfs' boek maar Braeckman beschrijft daarin met duidelijk leedvermaak de, volgens hem, tanende mondiale invloed van religie. Hij bestaat het zelfs, zonder ook maar enig bewijs, zo tussen neus en lippen, te orakelen dat 'het geweld van IS en andere islamitische terreurgroepen zich ook deels laat interpreteren als een reactie op het afnemende geloof'. Dat is natuurlijk kwaadaardig bedoeld. Maar het ontgaat deze Gentse papenvretende prof klaarblijkelijk dat hij wel een remedie tegen de IS-terreur aanreikt, nl. meer religie.

In de rest van zijn tekst met als titel 'Bewegend Doelwit' (daarmee wordt Torfs bedoeld), is het Braeckman erom te doen, sceptisch, neerbuigend, verwerpend te schrijven over de godsdienstige overtuiging en opvattingen, die in 'Tegentijds eigendraads' tot uiting komen. Braeckman slaagt er niet in, objectief de bundel op zijn inhoudelijke en stilistische merites te beoordelen, wat van hem als recensent mag verwacht worden. Hij stelt zich integendeel op als de fanatiek ongelovige tegenstander van de gelovige Torfs.

Het is niet de eerste keer dat professor Braeckman zich laat opmerken als een fundamentalistische zich supierieur voelende , ongelovige hardliner, die, gedreven door weerzin en bekeringsijver, gelovigen meent te moeten aanvallen en ridiculiseren.

In de Villa Helleboschreeks in het dS-Weekblad van 8 augustus 2015, maakte hij het echt gortig.

Ik schreef toen op dit blog:

'Ik kan niet oordelen over het wetenschappelijke niveau van het werk dat professor Braeckman aan de universiteit verricht maar wat hij in Villa Hellebosch over de tien geboden vertelt, laat het allerergste vermoeden.

'De tien geboden? Ik vind die absoluut niet interessant', aldus Braeckman. 'Bovenal bemin één god. Waarom zou ik? Dat is geen morele regel, dat is een eis.' Tja. Het ontgaat de moraalfilosoof klaarblijkelijk dat hij het over 'geboden' heeft, en dat gebod geldt natuurlijk voor degenen die in de ene God geloven. Als Braeckman niet in de ene God gelooft, hoeft er zich ook geen bal van aan te trekken. 'Waarom zou hij?'

'Vader moeder zult gij eren... Hangt er maar van af wat je vader en moeder denken en doen. Dood niet , geef geen ergernis. Lijkt me evident. Wees steeds kuis in het gemoed, pfff. Dat zijn geen regels die wij moreel van groot belang vinden. Er staat niet: wees zachtmoedig voor dieren . Of: man en vrouw, behandel hen gelijk.' Zo oordeelt Braeckman in sneltreinvaart over enkele geboden.

De manier waarop de Gentse moraalfilosoof en bio-ethicus deze geboden behandelt, blinkt niet uit door grote denk- en argumentatiekracht. Erg boven het niveau van toogpraat komt het allemaal niet uit.

En moet de lezer uit het concluderende zinnetje 'Dat zijn geen regels die wij (pluralis majestatis of spreekt hij namens de ganse wereldbevolking?) moreel van groot belang vinden' afleiden dat Braeckman de geboden: 'zweer niet ijdel, vloek noch spot; doe nooit wat onkuisheid is; vlucht het stelen en bedriegen; ook de achterklap en het liegen; begeer nooit iemands goed', moreel niet van groot belang vindt?

Als Johan Braeckman in staat was of de moed wilde opbrengen om door te denken over de draagwijdte en de consequenties van de tien geboden, zou hij wellicht tot de (voor hem) verrassende conclusie komen dat de toepassing van en het respect voor de tien geboden, ook inhoudt: 'man en vrouw, behandel hen gelijk' en 'wees zachtmoedig voor dieren'.

Ach, ook in dit artikel over Torfs' columns, heeft Braeckman weer zijn obsessief antireligieus hart weer kunnen ophalen. En wellicht speelt ook academische afgunst mee. De bloedserieuze, geborneerde , buiten zijn faculteitscocon amper bekende, absoluut denkende prof tegenover de humoristische, briljante, vlinderende, relativerende, wijd en zijd bekende rector van de Katholieke Universiteit van Leuven.

04-10-2016 om 08:16 geschreven door Gust Adriaensen

Dat is de titel van Rik Torfs' maandagse column. 'Je kunt een onbekwame rector verkiezen, maar je kunt net zo goed een onbenul aanstellen', aldus de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven.

Een rector die schrijft over DE RECTOR. Aartsmoeilijk. Rik Torfs is weliswaar ervaringsdeskundige, maar is het wel mogelijk om objectief over de eigen job te schrijven?

Roept dergelijke oefening niet onvermijdelijk een aantal, weliswaar kortzichtige maar voor de bestemmeling wellicht vervelende vragen op bij minder geniale geesten?

Lijkt Riks duidelijke voorkeur voor een verkozen rector niet wat verdacht? Hij behoort immers zelf tot die soort. En wat is een belangrijk argument om zijn voorkeur te staven? Verkozen rectoren zijn moedig, aldus Torfs, want een kandidatuurstelling vereist moed en die heb je nodig om met politici om te gaan, wat een van de belangrijkste rectorale taken is, dixit de rector .

Een uiterst merkwaardige redenering. In het beste geval is hier een machiavellist aan het woord. Of...anderszins een verkozen onbekwame rector. Dat laatste zeker niet. Zover drijft zelfs Rik Torfs de zelfkennis of zelfironie niet.

Maar hij roept de vraag op: wie in Vlaanderen zijn de onbekwame verkozenen? En wie zijn de aangestelde onbenullen?

03-10-2016 om 22:29 geschreven door Gust Adriaensen

In het nieuwe boek van psychiater Dirk De Wachter, 'De wereld van De Wachter' (Lannoo Campus), vind je een kroniek van de grote kwalen van deze tijd. Maar De Wachter reikt ook mogelijke oplossingen aan.

Een selectie.

-Grote verhalen: Het consumptieverhaal verbindt het hele Westen. Overal vind je dezelfde winkels en voedselketens.

-Ironie: We hebben er te veel van. Ironisch spreken over de liefde vind ik verschrikkelijk.

-God: Nadat we hem hebben gedood, zijn we Gods rol gaan overnemen. In ons ultrameritocratische denken verheffen we onszelf tot hemelse proporties.

-Hyperstimulering: De wildgroei aan impulsen leidt tot een stijging in klachten als irritatie, oververmoeidheid, burn-out.

-Identiteit: Met een klik (op het pc-klavier) worden we wie we op dat moment willen zijn. We managen ons imago maar versplinteren onze identiteit.

-Taal: 'Bootvluchtelingen' noemen we hen, 'gelukzoekers'. Onze taal construeert afstand. We wenden de blik af. Ondertussen boeken we voor onszelf een reis, in de tegenovergestelde richting, naar exotische ontspanning.

-Wowbeleving: Van de ene wowbeleving naar de andere zien kinderen hun wensen in vervulling gaan. Het verlangen naar iets, uitkijken naar iets wat er misschien niet eens zal komen, wordt nauwelijks aangeleerd.

-Het antwoord: Een fundamenteel andere houding. Een duurzame macropolitiek en -mentaliteit tegenover de natuur. Een andere logica dringt zich op: minder in plaats van meer, meer, meer. Onze levensstandaard kand alen, maar we krijgen er veel voor terug: de liefde voor onszelf en de natuur.

03-10-2016 om 20:07 geschreven door Gust Adriaensen

XI/39
Vrijdag 30 september 2016

Flitsen uit het leven van de gemeenschap

We hebben een soort spontane evangelisatie gehouden in Qâra. En omdat de toestand in Aleppo steeds maar erger wordt voor de bevolking, blijven we graag veel tijd en energie steken in deze hulpverlening, samen met een intenser gebed.
Dorpsevangelisatie in Qâra
De pastoor van Qâra moest zondag op het uur van de eucharistie nog een dienst doen in een andere parochie en vroeg of ik ’s namiddags om vijf uur de viering kon verzorgen. We besloten om met gans de gemeenschap naar Qâra te rijden en daar de eucharistie te vieren samen met de parochianen. Ook onze Nigerianen deden hun best om enkele van hun typische gezangen te brengen. Het was een aangename gezamenlijke viering van de parochie met de gemeenschap. Na de mis was het op de binnenkoer een gezellig samenzijn, een soort ambulante receptie zonder drank maar met wat chocolade. Vandaar gingen we te voet, samen met een deel van kerkgangers door het dorp, langs de centrale moskee naar het oude orthodoxe kerkje. Onderweg werden de moslims, die buiten zaten of stonden hartelijk gegroet en hier en daar was er een aangename babbel. In het kerkje was het pikdonker omdat ondertussen de stroom afgesloten was, zoals naar gewoonte rond deze tijd. Er werden kaarsen aangestoken en liederen gezongen. Tenslotte baden enkele vrouwen een tientje van het rozenhoedje. Blij namen we afscheid en reden naar huis. Deze late namiddag voelden we aan als een soort dorpsevangelisatie. En bij onze thuiskomst arriveerde ook moeder Agnes-Mariam weer uit Aleppo.
Dringende hulp nodig
Enkele weken geleden lanceerden we een oproep voor dringende hulp. Als eeste reageerde een pas gepensioneerde Franse chirurg die vanaf eind september vrij was en zou komen. Woensdag arriveerde hij. We hadden op de dag zelf zijn kamer in de nieuwbouw net klaar. Muren en ijzerwerk van de ramen waren geschilderd, een deur was gehangen en daags ervoor was de elektriciteit aangesloten. Een bed met matras werd geplaatst, een oud tafeltje en een oud kastje werden net op tijd gevonden en geschilderd. Alles was (ongeveer) klaar. De man was echter niet erg veeleisend. Een grote rugzak was zijn hele bagage. Hij heeft een merkwaardig leven achter de rug met grote verantwoordelijkheden en tegelijk is hij een avonturier die al in vele landen is gaan helpen. We zaten ook meteen op dezelfde golflengte. Hij vertelde dat hij zelfs zijn beste vrienden niet kan overtuigen van wat hier in Syrië gebeurt. In de jaren tachtig is hij in een ziekenhuis in Kaboul gaan werken en daar beleefde hij precies hetzelfde. Het westen sprak van een bloedige diktator die moest vervangen worden door de “vrijheidstrijders”, die in feite terroristen waren. Hier in Syrië is het weer precies hetzelfde. “Als ik mijn vrienden over de werkelijke toestand vertel, beschouwen ze mij als een naieveling, die niet weet wat er gaande is” zo zegt hij.
En zondagavondavond kwam moeder Agnes-Mariam uit Aleppo terug om over de toestand te vertellen. Het leger tracht de wijken (met 225.000 inwoners) die in handen van de rebellen zijn te bevrijden. En deze acties van het leger en Rusland worden in de pers uitvoerig als misdaden uitgesmeerd. Over de 1.725.000 inwoners in het gebied dat door het leger wordt beschermd is er nooit een woord. Zij worden dagelijks bestookt door de rebellen. De grote elektriciteitscentrale van miljarden is door de rebellen vernietigd. De prachtige bevloeiing dank zij de Assad-dam is eveneens door hen vernield. Heel de streek was door deze bevloeiing zeer vruchtbaar en nu moeten sommige mensen gras eten. Bovendien heeft het westen, met geld van Soedi-Arabië de rebellen van nieuwe vernietigingswapens voorzien, waardoor ze de bevolking van een bepaalde oppervlakte tegelijk kunnen uitroeien. Hierover in onze media niet één woord. We mogen ons verwachten aan een escalatie van barbarij. De rebellen voeren slechts de wil uit van de westerse heersers en dat is niets anders dan het bloed van de bevolking en de verwoesting van dit land.
De overlopende maat
In de zomer mochten we een voordracht houden voor een sympatieke groep van energieke, rechtgeaarde en invloedrijke mensen. En juist nu schenkt deze Vlaamse vereniging een zeer grote som! De grote hulpverlening die moeder Agnes-Mariam al lang plande wordt nu uitgewerkt. Aan de meest behoeftige families zal het nodige kunnen gegeven worden. Vooreerst 5.000 “First Aid Kits”. Er zijn al mensen gestorven omdat ze gewond werden en de meest noodzakelijke eerste hulp moesten missen. Verder kan nu aan 25.000 families die het meest in nood zijn gedurende twee maanden voedsel gegeven worden, dus vers voedsel vanuit het land zelf. Hiermee krijgen 150 mensen werk en er zijn 100 vrijwilligers die voor de verdeling zorgen. Er zijn vluchtelingen die niets hebben, ook geen vaste plaats en dus met rijst niets kunnen doen, vermits ze niet kunnen koken. Zij zullen vers gekookt eten krijgen vanuit één grote keuken. Tenslotte zal een grootse winteractie opgezet worden met warme kleding, dekens, bescherming tegen koude... Dit gebeurt in een streek waar, wegens de veiligheid, niemand meer komt helpen. Moeder Agnes-Mariam had dus alle reden om de volgende morgen weer meteen te vertrekken naar Aleppo om deze hulpverlening te organiseren. En wij hadden alle reden om voor onze weldoeners Gods zegen af te smeken, in overvloed, zoals zij in overvloed gegeven hebben. “Geef en u zal gegeven worden”, zei Jezus. (Lc 6, 38).
Ziehier de nieuwe website die vorige week nog niet klaar was, met informatie en de dringenden oproep om hulp: www.maryakubcharity.org; https://mail.google.com/mail/u/0/h/oytvicym0ah3/?&th=1576826bebb10bdb&v=c
Hetzelfde op mamafrika: http://www.mamafrika.tv/blog/guerre-en-syrie-video-mere-agnes-mariam-de-la-croix-la-syrie-au-coeur-combat-dune-vie-de-la-verite-et-de-la-charite/#RCSFiQjbCTdmgjib.99

Moskou en Washington: water en vuur

Over Syrië is er geen zinvolle overeenkomst mogelijk tussen de Russen en de Amerikanen omdat hun doelstellingen radicaal tegengesteld zijn aan elkaar. De Russen willen het behoud van Syrië, de Amerikanen willen de totale onderwerping. Na de twee mislukte staatsgrepen door de CIA vorige eeuw en de mislukte pogingen om de moslimbroeders aan de macht te helpen, tekende George W. Bush op 12 december 2003 de oorlogsverklaring aan Syrië met zijn Syrian Accountability Act. Sindsdien is de concrete uitwerking vele malen veranderd maar het doel bleef hetzelfde. De moslimbroeders, die inmiddels ook in Egypte werden verdreven, werden vervangen door jihadisten, allerlei moslimfanatici en uiteindelijk IS. Alle bondgenoten werden ingeschakeld wat de oorlog oneindig ingewikkeld maakte. Tukije wil een soort herstel van het Ottomaanse rijk. Saoedi-Arabië wil wereldwijd het wahabisme verspreiden. De CIA en het Pentagon blijven de moslimbroeders steunen. De belangrijkste (Amerikaanse) wereld-multinational, Exxon-Mobil blijft met de familie Rockfeller gehecht aan Qatar, die zijn pijplijn door Syrië wil trekken naar de Middellandse Zee. Frankrijk zorgde ondertussen al voor een nieuwe regering, een schaduwkabinet, de zogenaamde Nationale Syrische Raad in hun villa’s in Ankara, later de Nationale Syrische Coalitie. En dit is nog maar een tipje van het ingewikkelde poppenspel van de oorlog tegen Syrië.
Grote innerlijke verdeeldheid in Amerikaanse politiek
De meer dan 300 schendingen van het staakt-het-vuren in een week tijd hebben een grote innerlijke verdeeldheid duidelijke gemaakt in de Amerikaanse politiek. Mogelijk wilden Obama en J. Kerry wel een overeenkomst met de Russen om rust te brengen in Syrië maar de havikken van het Pentagon hebben deskundig deze overeenkomst en voor goed opgeblazen door hun massaslachting in het Syrische leger en de hulp aan IS. Inmiddels is ook gebleken dat het de CIA was die het hulpconvooi van de VN heeft opgeblazen. Ze hebben eerst alle waardevolle goederen aangeslagen, de vrachtwagens opnieuw gevuld met verouderde medicamenten of lege dozen en vervolgens gezorgd dat er op de weg voldoende springstof was om heel het convooi op te blazen en dan onmiddellijk Syrië en Rusland te kunnen beschuldigen. Er is dus helemaal geen bombardement geweest. Het is de ene provocatie na de andere om een oorlog tegen Rusland uit te lokken. Omdat er geen eenheid is in de Amerikaanse politiek hebben ze ook hun rebellengroepen niet meer onder controle. Het is duidelijk dat een aantal van hen helemaal geen vrede wenst en integendeel een drastisch militair ingrijpen wil om de Syrische regering omver te werpen en hier de onbetwiste macht te zijn. Andere politici in de VS erkennen dat hun acties in het Midden Oosten de toestand alleen maar veel erger hebben gemaakt en dat zij nu uit Syrië en Irak weg moeten om die volken zelf hun zaken te laten regelen. Wanneer vorige week de Syrische vertegenwoordiger in de algemene vergadering van de VN het woord nam, verlieten de delegaties van de UK, VN en Frankrijk ostentatief de zaal. Er is nochtans uit deze toespraak heel veel te leren (Dr. Bachar al-Jaafari, Si vous avez une seule capitale, mon pays en a deux: Damas et Alep, mondialisation.ca, 28 september 2016). Wayne Madsen, Amerikaans journalist en kenner van de internationale politiek geeft hierbij deze commentaar die door verschillende anderen werd gedeeld: “Dit is niet de manier op aan politiek te doen. Indien zij (Samantha Power) zelfs niet wil luisteren naar de Syrische ambassadeur, dan heeft de Amerikaanse politiek geen inhoud meer”. Over de komende presidentsverkiezingen zegt hij: “Indien Trump wint...dan denk ik, dat hij de toepen zal terugtrrekken, druk zal uitoefenen op Turkije en anderen, zoals landen van de NAVO en Israël, dat ze uit Syrië moeten wegblijven. Ik denk dat dit de enige weg is om de oorlog in Syrië te beëindigen”. Hopen en bidden.
Oorlog of vrede?
Er staan duidelijk twee krachten tegenover elkaar: zij die vrede wensen en zij die de oorlog nog willen opvoeren totdat Syrië helemaal gebroken is en onder hun macht komt. Onze oorlogsjournalist van de vrt daarentegen krijgt het klaar om in nog geen 2 minuten ons weer eens alle leugens voor te schotelen, zonder enige kennis van de werkelijkheid. (Rudy Vranckx: Wat is er aan de hand in Aleppo? deredactie.be, 27.9.16). Hij weet nog niet dat 3/4e van Aleppo door het leger beschermd worden maar dagelijks onmenselijk door rebellen bestookt, wat totaal verzwegen wordt. Hij meldt met vreugde dat heel Aleppo al in handen van de rebellen is maar nu door die snoodaards van Syriërs en Russen wordt bestookt. Er zijn gelukkig nog andere, wel degelijke journalisten, zoals onze Willy Van Damme, Het geweeklaag der valsaards (https://willyvandamme.wordpress.com/2016/09/25/aleppo-het-geweeklaag-der-valsaards/) Hij legt duidelijk uit dat het uitroeien van Al Qaeda de grote angst van het westen is. Daarom schreeuwen ze moord en brand om dit alsnog te beletten. Willy Van Damme zet de huichelarij van een Ban Ki-moon en een Boris Johnson goed in de verf en eindigt aldus: “Het probleem van het westen is de dreigende totale nederlaag van al Qaeda. Daarover gaat het. De tranen en de rest is het geweeklaag der valsaards. Men gebruikt gewoon het leed van Aleppo om haar moordenaars ruggesteun te geven”.
Sommige Amerikaanse vechtersbazen zien juist nu hun kans om tot een rechtstreekse oorlog met Rusland te komen. Als Trump president wordt (wat de havikken van de CIA absoluut willen beletten) zit hij dan al met een voldongen feit en een flinke katastrofe. Als “la maniaque génocidaire” president wordt kan ze de begonnen oorlog verder zetten. De imperialisten en globalisten beseffen dat ze hun alleenheerschappij over de wereld aan het verliezen zijn, dat hun misdaden steeds duidelijker worden en dat ze eens zullen moeten terecht staan voor hun oorlogsmisdaden. De enige uitweg voor hen om hieraan te ontsnappen is een wereldoorlog ontketenen. Vandaar hun voortdurende provocatie van Rusland. Inmiddels hebben de VS op hun gewone onbeschofte manier de Russen toegeschreeuwd dat ze moeten stoppen of dat hun piloten anders in doodskisten terug komen. Moskou heeft fijntjes laten weten dat dit geen taal is voor diplomatiek overleg en dat zij perfect op de hoogte zijn van de centra van IS in Syrië waar de Amerikaanse generaals actief zijn en dat ze in dat geval misschien geen doodskisten genoeg meer hebben.
In de late namiddag vandaag vrijdag krijgen we bericht dat de toestand in Aleppo erg gevaarlijk is en beginnen we een extra tijd van gebed en aanbidding. Er is menselijk geen uitkomst. We zitten in de Apocalyps. Hoofdstuk 13 beschrijft de macht van de twee beesten en hun handlangers, die heel de mensheid met leugen naar de ondergang voeren. Wie hiertegen in opstand komt wordt uitgeschakeld. Toch zal uiteindelijk de aartsengel Michael, de aanvoerder van de hemelse machten hen verslaan en overwinnen als voorbereiding op de Wederkomst van de Heer. Laten we als christenen wereldwijd een meer dan gewone gebedsactie ontketenen voor de vrede, wat ieder op zijn wijze kan doen. Kom, Heer Jezus.
P. Daniel

01-10-2016 om 11:36 geschreven door Gust Adriaensen

Door de grote emo-aandacht voor de interviewpassage m.b.t. De Wevers vader, is een andere m.i. voor een toppoliticus verontrustende reactie ondergesneeuwd. En die reactie is wel politiek relevant.

Op het verwijt dat De Wever zijn partij op een stalinistische manier leidt, antwoordt hij: 'Was ik maar een beetje meer dat. Moest ik een stalinist geweest zijn, dan had ik een jaar geleden (Vuye en Wouters) een nekschot laten geven en dan was het in stilte voorbij gegaan'.

Klaarblijkelijk laat De Wever zich toch wel gemakkelijk meeslepen door een vorm van welsprekendheid, woordkeuze en ironie, die hem blind maakt voor de werkelijke inhoud en associaties ervan.

Veronderstel dat andere Belgische toppolitici, bv. Michel, Beke, Reynders, Peeters, om nog maar te zwijgen over wereldleiders als Obama en Merkel, zouden zeggen: 'Was ik maar een beetje meer stalinist, hitleriaan, nazist...dan had ik een jaar geleden (de partijdissidenten) een nekschot laten geven....' De wereld stond op zijn kop!

26-09-2016 om 12:18 geschreven door Gust Adriaensen

Een dertigtal KU- Leuven-academici roept rector Rik Torfs op om de samenwerking te stoppen met een Israëlische universiteit. Het onderzoek naar ondervragingstechnieken zou helpen om Palestijnen te onderdrukken.

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, verschanst zich in zijn reactie op een erg opvallende manier, achter een louter formele benadering. Dat is dan wel in sterke tegenstelling met de Rik Torfs van de mediacommentaren en columns. Daarin leren we hem kennen als iemand die er een punt van maakt en er plezier in schept, de vloer aan te vegen met een formele benadering en houding.

Daaruit blijkt nog maar eens dat er groot verschil bestaat tussen de formele functionaris, rector Torfs, en de fladderende columnist, schrijver Torfs.

Overigens was ik academisch verbijsterd bij het lezen van: 'Bij ons werd eerst het project zelf bekeken. Er was geen probleem omdat het om ondervragingstechnieken gaat die gebruikt worden bij bestrijding van drugshandel. ' Hoezo? Moet daaruit geconcludeerd worden dat de KU-Leuven geen problemen heeft met om het even welke ondervragingstechnieken, als het maar gaat om drugsbestrijding? Torfs, Torfs, Torfs toch!

26-09-2016 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

XI/38
Vrijdag 23 september 2016
Uit het leven van Mar Yakub deze week
De groep vrijwilligers van de Rode Halve Maan blijft aangroeien met enthousiaste helpers. En we komen ze overal tegen. Er blijven ook initiatieven bij komen. Deze week werd gestart met de algemene informatie over en voorbereiding van een paddenstoelenkwekerij. Een speciale ervaring deze week was de deelname van de gehandicapten van Qâra aan de “Special Olympics Syria”. Westerse media beschouwen evenementen in Syria graag als geforceerde vieringen van een krampachtige regering. Dit is puur mediabedrog. Vanaf het begin heeft het volk alles gedaan om het leven zo goed mogelijk verder te zetten. En dit is nu meer dan ooit waar. Tenslotte hebben we nog onze handen vol met hulpverlening aan de zwaar bedreigde bevolking van Aleppo. Ziedaar drie flitsen uit ons leven van de voorbije week.
Overal bekenden
Hoewel we dagelijks ervaren dat dit land nog wel degelijk in oorlog is, mogen we toch ook regelmatig ervaren hoezeer de bevolking eensgezind aan de heropbouw van het zwaar gehavende land wil werken. Hier wordt veel gedaan door de Syrische Arabische Rode Halve Maan (officieel: Al Hallal al chamar al Arabia al Soeria), waarvan de vader van het gezin, dat tot onze gemeenschap behoort en ook bij ons woont, het hoofd is. Ondertussen passen de drie Nigerianen zich geleidelijk aan. Ze hebben zelf al een keer gekookt voor heel de gemeenschap zodat ook wij weten wat zij graag hebben. Zij werken, bidden, lachen en spelen met ons mee. En zo trokken we naar het medisch centrum van de Rode Halve Maan in Qâra. Daar kwamen we weer vele bekenden tegen, nl. mannen waarmee we enkele dagen eerder ’s avonds nog gevoetbald hadden of waarmee we containers hebben gelost, alsook meisjes en vrouwen die regelmatig bij ons komen helpen. Voor de oorlog was ziekenhuisbehandeling gratis, ook voor vreemden die tot onze gemeenschap behoorden. Medicamenten moesten betaald worden maar dat was ook vrij goedkoop omdat die in eigen land, in Aleppo gemaakt werden. Terroristen hebben doelbewust vele ziekenhuizen verwoest en medisch personeel gedood. De ziekenhuizen die terug opgestart zijn dienen nu bij voorkeur voor directe oorlogsslachtoffers en de vele gewonde soldaten. Vandaar alternatieve initiatieven. Het medisch centrum in Qâra is een mooi gebouw. Er is een gezellige ontvangsthal. Na enige tijd mochten we in een soort verpleegsterskamer, waar allerlei medicamenten liggen opgestapeld. En er werd thee geserveerd. Korte tijd daarna ontmoetten we de dokter, die de nodige onderzoeken uitvoert, de aanwijzingen geeft en de medicamenten voorschrijft. Alles is gratis, ook voor hen die van andere dorpen komen. Ondertussen komen telkens weer bekenden binnen om te groeten of om een versnapering aan te bieden. Het is erg gemoedelijk en toch erg professioneel. Vandaar reden we naar het grote centrum van de Rode Halve Maan. Hetzelfde scenario. Men brengt thee en een koekje terwijl men kwebbelt over van alles en nog wat. En overal bekenden van het klooster. Terwijl we door Qâra rijden merken we dat er een behoorlijke drukte is. Onze Nigerianen hadden evenwel een tegenovergestelde ervaring. “Hier is geen volk, bij ons zie je overal massa’s mensen, vooral veel jongeren en kinderen”. Het is waar, vele jongeren zijn ofwel naar het buitenland ofwel naar Damascus getrokken omdat ze anders vrezen geen toekomst te hebben. We nodigen hen uit toch hier te blijven. Sommigen doen het.
“Special Olympics”
Tot voor enkele jaren schaamden de meeste families zich voor hun gehandicapten. Ze waren ook niet in het openbare leven aanwezig maar werden eerder verborgen gehouden. Sinds onze verantwoordelijke van de Rode Halve Maan en onze gemeenschap zich om de gehandicapten bekommerenn is er veel veranderd. Tweemaal in de week komen ze zich bij en met ons amuseren, met ons werken of spelen. Deze donderdag echter werden in Damascus de “Special Olympics Syria” georganiseerd voor gehandicapten. Zij noemden het fier dé “Olympische Spelen” en vijf van hen behaalden een “gouden medaille”! De viering voor hen gebeurde in Deir Atieh, het mooiste dorp van heel de streek. Natuurlijk moesten we er bij zijn met een flinke delegatie van het klooster. Allen werden ontvangen door de vrouw van abou Salim, secretaris van de president. Hij heeft dit dorp tot een model uitgebouwd, mooi, proper met alle voorzieningen. Hier is bovendien een speciaal “dorp voor gehandicapten en behoeftigen”, nog gloednieuw (van 2008). Er werd geapplaudisseerd en gefeliciteerd. Vandaar reed de hele sliert van auto’s, busjes en moto’s naar Qara. We reden door alle straten al toeterend. Op alle moto’s zat een tweede jongen in omgekeerde richting om te filmen en foto’s te maken. De gehandicapten zelf hingen half uit hun busje en toonden fier hun “gouden medaille”. Vele mensen in het dorp lachten, wuifden of applaudiseerden. Vandaar ging het naar ons klooster, op dezelfde manier. Foto’s maken, omhelzen, wuiven. De gehandicapten, hun moeders en de begeleiders glunderden. Om half drie reden allen weer naar huis. Wij hadden zelf vandaag nagenoeg niets gedaan dan rondgereden, genoten en de gehandicapten aangemoedigd. Het leven van de meeste gehandicapten is, God zij dank, wel grondig veranderd.
Wij hebben u nodig
Het werk in de nieuwbouw gaat verder. We verwachten nog gasten waarvoor kamers in orde moeten gebracht worden: schilderen, zorgen dat er deuren hangen, sanitair en elektriciteit is. Tegelijk blijft het klaar maken van hulpgoederen, vooral voor de bevolking van Aleppo, veel energie en tijd vergen. Onze Egyptenaar-Fransman, geholpen door de fraters, heeft getracht een professionele site op te stellen om verslag te geven van de toestand en tevens op te roepen om te helpen. Hierbij kreeg hij tevens hulp van vrienden uit zijn vroegere werkkring in Parijs. We hopen u volgende week de link te kunnen geven van deze nieuwe mooie website.
Lijden, frustratie en vastberadenheid
De huidige situatie in het land kunnen we met deze drie woorden samenvatten: het nog steeds toenemende lijden van het Syrische volk, de groeiende frustratie van de VS en bondgenoten die moeten vaststellen dat ondanks alles het land toch stand houdt en daarom openlijk de terroristen steunen of zelf terroristische aanslagen plegen. De terroristen door het westen gesteund hebben steeds minder kans om het land in handen te krijgen. Daarom komen hun broodheren zelf van achter de coulissen om hun wanhopige rebellen ter hulp te komen. Tenslotte is er de moedige standvastigheid van Rusland, dat enerzijds druk blijft uitoefenen om tot een politieke oplossing te komen binnen het kader van het internationaal recht en anderzijds de efficiënte steun aan het Syrische leger en volk blijft verzekeren om stand te houden.
Frustratie die tot criminaliteit uitgroeit
Al meer dan een halve eeuw trachten de westerse imperialisten het onafhankelijke Syrië aan zich te onderwerpen, vooral om hier de zogenaamde Amerikaanse pijplijn te krijgen en baas te zijn in dit strategisch uiterst belangrijk land, die tegelijk de “poort” van de Middellandse Zee is. Na twee mislukte staatsgrepen door de CIA en pogingen om de moslimbroeders ook hier aan de macht te helpen, vorige eeuw, werd een nieuwe vorm van staatsgreep gepland, verpakt in een “regeringswissel”. Daarvoor werd in de openbare opinie het beeld verspreid van een gruwelijke dictator, waartegen het hele volk in opstand komt en dat om buitenlandse hulp smeekt. In 2012 bezochten we de toenmalige Belgische voorzitter van de Europese raad om hem over de werkelijke situatie in Syrië in te lichten en te vragen deze onrechtvaardige oorlog tegen Syrië niet te steunen. De man reageerde met een minzame glimlach en antwoordde in deze zin: “De dagen van de Syrische president zijn geteld, het is hoogstens nog maar een kwestie van enkele weken vooraleer hij door zijn eigen volk zal worden afgezet”. Het was duidelijk dat hij geen enkele kennis noch belangstelling had van en voor het Syrische volk. Hij las trouw de instructies van zijn Amerikaanse bazen en probeerde daarbij niet op de tenen te trappen van de 28 staatshoofden. Inmiddels staat het Syrische volk meer dan ooit achter zijn leger, zijn regering en zijn president. Ondanks miljarden die werden besteed aan wapens, het opleiden en betalen van terroristen, komt een van buitenaf opgelegde “regeringsgwissel” nog steeds niet in zicht. Ook een verdeling van het land, als tweede mogelijkheid om de soevereiniteit te breken is niet bereikt. Ziedaar de grote frustratie van de imperialisten. Ze kunnen hoogstens ieder staakt-het-vuren misbruiken om hun terroristen opnieuw te bewapenen en te helpen het land verder te verwoesten en uit te moorden. Deze frustratie brengt de VS er toe steeds meer openlijk met hun terroristische groepen samen te werken. Zaterdag hebben VS gevechtsvliegtuigen stellingen van het Syrische leger bestookt rond het vliegveld van Deir Ezzor. Het was een massaslachting waarbij meer dan 62 Syrische soldaten werden gedood, vooral door fosforbommen en ’n honderdtal soldaten gewond. Hierdoor kon IS een succesvolle aanval uitvoeren en de strategische heuvels van Thardeh innemen. Deze werden evenwel twee dagen later weer door het Syrische leger heroverd. In onze media klinkt het dat deze massaslachting een kleine vergissing was, ongewild, per ongeluk... Dr. Tim Anderson (internationale politiek, universiteit van Sydney) zegt dat deze aanval, gezien de omstandigheden onmogelijk als een vergissing kan beschouwd worden. In elk geval is nu duidelijk dat de VS openlijk IS steunt, ondanks de hysterische beschuldigingen van een Samantha Power, Amerikaanse ambassadeur, aan het adres van de Russen tijdens de zitting van de VN Veiligheidsraad. Ook Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van buitenlandse zaken diende de Samantha Power van antwoord door haar uit te nodigen in Syrië het lijden te komen vaststellen, dat de VS en de door hen beschermde groepen hier aanrichten, opdat ze zou leren wat schaamte betekent. Richard H. Black, Amerikaanse senator van Virginia schreef op 19 september een brief aan de Syrische ambassadeur bij de VN, Bashar Ja’afari. Hij wil zich oprecht verontschuldigen voor het lijden dat de Amerikaanse politiek het Syrische volk bezorgt, hij erkent dat de Russen effectief het terrorisme aanpakken, schaamt zich omdat de internationale coalitie destijds er voor zorgde dat IS 150 km in open woestijn vrij naar Palmyra kon rijden om het in te nemen en hij verontschuldigt zich ook voor de schaamteloze houding van de Amerikaanse ambassadeur Samantha Power, die hij typisch “bloeddorstig” noemt zoals die van anderen in de huidige administratie. Tenslotte schrijft hij dat maar weinige Amerikanen beseffen hoezeer “onze regering” schuldig is aan de verspreiding van het terrorisme in de wereld. Hij vraagt zijn oprechte mening én zijn gebeden te willen aanvaarden. Ziedaar een politicus met hersenen en een hart, met inzicht en moed. Er groeit steeds meer twijfel over de zogenaamde vergissing van deze Amerikaanse slachting. Daarop wordt een volgende misdaad gepland en uitgevoerd, die de aandacht afleidt en een nieuwe gelegenheid biedt om Syrië en Rusland te beschuldigen. Op 19 september 2016 wordt een UNO hulpkonvooi voor Aleppo aangevallen. De wijze waarop de westerse luidsprekers en hun pers hun verontwaardiging uitschreeuwen en ”schande” roepen tegen Syrië en Rusland zonder dat er één enkel bewijs van betrokkenheid is, zou een nuchter mens al tot nadenken moeten stemmen. De Russische maj. Gen. Igor Konashenkov komt later wel met concrete bewijzen. Er is geen enkel teken van een bombardement en zeker niet van Rusland of Syrië die er niet waren. Er zijn wel bewijzen dat zware wapens en munitie tot dit konvooi behoorden en dat al Nousra en de “Witte [S]Helmen”, die bij al Nousra aanleunen er bij waren (n.b. deze laatsten hebben zichzelf als kandidaat Nobelprijswinnaar voor de vrede aangeboden, zogenaamd als edelmoedige redders van het Syrische volk dat door zijn president zou uitgemoord worden. Als een pyromaan die de eerste prijs brandblusser wil krijgen om zijn misdaad te verbergen!) Dat zij eens uitleggen wat zij daar deden. Ziehier een video van de Syrische tv, die onze gemeenschap vertaald heeft om de gruwelen van deze kerels te illustreren: https://www.youtube.com/watch?v=eSR4tll5neA.
Hiermee wordt ook duidelijk waarom de VS niet wilden dat de inhoud van het Russisch-Amerikaans akkoord bekend gemaakt zou worden. Daarin staat dat beiden zich zullen inzetten voor de stabiliteit van Syrië en vooral van Aleppo en dat zij onderling informatie zullen uitwisselen om samen IS te bestrijden. Dit is duidelijk het tegendeel van wat de VS nastreven. Bovendien is daar nog Turkije, een bondgenoot van de VS en de NAVO, die al jaren in N Syrië een no-fly-zone wil om het Syrische leger te verlammen. Nu is het illegaal Syrië binnengevallen. De Turkse oud chef van het antiterrorisme, die tijdig het land ontvlucht is, Ahmet Said Yayla heeft onthuld dat de Turkse chef van de geheime diensten belast is met de bescherming van Al Qaida en Daesh. Hij zegt verder dat de Turkse geheime diensten militaire steun geven aan de islamitische staat, dat de Turkse regering zelf militaire steun geeft onder de mom van humanitaire hulp en dat de handel in gestolen olie uit Irak nog steeds verder gaat met de hulp van Turkije. En hij heeft nog niet alles verteld.
Vastberadenheid die vruchten draagt
Hiertegenover wekt de vastberadenheid van Rusland om het internationaal recht te doen respecteren in Syrië en iedere buitenlandse inmenging als onwettig te veroordelen, meer geloofwaardigheid. Het komt alleen aan het Syrische volk toe om over een regeringswissel te beslissen en uit te maken hoe en door wie het land moet bestuurd worden. Putin heeft herhaaldelijk aan zijn Amerikaanse ambtgenoot duidelijk gemaakt dat dit onwrikbare principes blijven van het internationaal recht en van het charter van de VN. Hij heeft deskundige steun gegeven aan het Syrische leger om volk en land te kunnen beschermen, maar stuurt toch aan op een politieke oplossing. Vandaar de herhaalde pogingen om een overeenkomst met de VS te bereiken over een staakt-het-vuren. Op één week tijd werd het meer dan 300 keer verbroken door gewapende groepen en enkele keren heeft het leger, dat aangevallen werd, zelfs niet gereageerd. Het is duidelijk dat deze groepen het staakt-het-vuren misbruiken om nog meer te verwoesten, met de stille of uitdrukkelijke steun van het westen. Na de bewuste massaslachting door de VS, die al vanaf het begin illegaal in Syrië opereren, zal het heel moeilijk zijn om de wankele basis van vertrouwen tussen Rusland en de VS te herstellen en het oplaaien van het geweld te beletten. Rusland zal deze keer in ieder geval strikte voorwaarden stellen als de VS zogezegd akkoord gaan met een staakt-het-vuren (dat de gewapende groepen zich ook inhouden, dat de VS niet “per vergissing” Syriërs bombardeert en dat ze eindelijk eens duidelijk maken wie hun “gematigde rebellen” zijn). Niet de Syrische regering is het probleem maar wel de vele terroristische groepen en hun broodheren van het westen. Zolang de VS hun “gematigde rebellen” (die even wreed zijn als al de anderen) niet opgeven zullen ze Syrië blijven ondermijnen. Ondertussen steunen de Russen ook de op handen zijnde “verzoeningsbeweging” in Syrië zelf. De president geeft iedere “opposant” of “rebel” de kans om zich over te geven, zijn wapens neer te leggen en terug als gewone burger erkend te worden, aldus het amnestie-decreet nr. 15. Dag na dag komen er groepen zich aanmelden. Op 21 september waren het er 130 in Homs, de volgende dag waren het er 250 in Qadam (Damascus). De grote verzoeningsbeweging in Darayya en al-Moadamyiah hebben duidelijk een positieve invloed gehad op heel de streek.
Lijden dat steeds zwaarder wordt
Het slachtoffer van dit machtsspel is het Syrische volk, vooral vrouwen en kinderen, terwijl zowat een derde van alle doden, gesneuvelde soldaten zijn. We laten hier eenvoudig even dr. Nabil Antaki van de “Blauwe Zusters” van Aleppo aan het woord. In O Aleppo worden een aantal wijken (met een 250.000 inwoners) door rebellen bezet. Het Syrische leger tracht deze wijken te bevrijden. De westerse media houden niet op dit als misdaden van het Syrische leger uit te stallen met de ellende van de bevolking aldaar. Er wordt evenwel geen woord gerept over het lijden van de bevolking van W Aleppo met zijn anderhalf miljoen inwoners dat door het Syrische leger wordt beschermd en door de rebellen bestookt, met dagelijkse doden en gewonden. Omdat de elektriciteitscentrales in rebellengebied liggen is de stroom volledig afgesloten (bij een temperatuur van 40° de voorbije zomer!) Ook het water is afgesloten. Dag en nacht trachten busjes het water van de 300 putten rond te brengen. Van de christenen is er nog 1/4e ter plaatse gebleven. Merkwaardig is de lijst van initiatieven, door de “Blauwe Zusters” op het getouw gezet om de bevolking te helpen. Het lezen waard: http://www.mondialisation.ca/syrie-revolte-et-compassion/5546513
Dat het volk ontwaakt!
Neen, het probleem van de eindeloze oorlogen en verwoestingen in onze wereld ligt niet bij het Amerikaanse volk, het joodse volk, de volkeren van de EU, het gewone Turkse volk, de simpele Saoedi’s ... het probleem zijn hun op macht beluste leiders en de wereldheersers alsook de media die de bloeddorstige oorlogspropaganda gewetenloos overnemen. Als de volkeren zelf steeds meer tot inzicht komen en luid protesteren tegen de waanzin van hun leiders, dan hebben ze geen macht meer. Meerdere keren heb ik al fel en terecht gereageerd tegen onze eigen vrt-berichtgeving over Syrië. Ditmaal geven ze een gesprek weer van de Syrische president met het Amerikaanse AP waarin al een zekere objectiviteit bewaard wordt (Gianni Paelinck, Assad: “Het Westen heeft bloed aan de handen”, deredactie.be 22/9/16). Proficiat. Hopelijk groeit onze vrt naar een waarheidsgetrouwe weergave en werkt constructief mee aan de vrede in Syrië. Dan zou het een unicum kunnen worden in de gehele Atlantische pers, dat waarheid, professionaliteit en waardigheid uitstraalt.
P. Daniel

24-09-2016 om 14:30 geschreven door Gust Adriaensen

In een bespreking van een bundel columns, met als titel 'Tegendraads eigendraads' en geschreven door Rik Torfs, merkt Karel Verhoeven, hoofdredacteur van De Standaard, op dat 'zijn (van Torfs) geloof de belangrijkste bron van zijn weerbarstigheid tegen de tijd is.'

Verhoeven vermeldt het volgende citaat van Torfs:  ‘Leiders tonen de weg niet. Ze laten mensen toe hem te vinden, en verdwijnen in de schaduw.’

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, zal zeker niet 'in de schaduw verdwijnen', wanneer hij blijft doen wat hij in de loop van dit jaar in een interview zegde: 'We moeten de moed hebben om wanneer we in de katholieke traditie staan en die belangrijk vinden, dat ook openlijk te zeggen.'

Dat maakt hem voor mij zo aantrekkelijk en inspirerend. Torfs is een van de weinige Vlaamse intellectuelen die nooit een verdedigende of verontschuldigende houding aanneemt ten aanzien van geloofskwesties maar onbevangen en soms zelfs een beetje provocerend uitkomt voor zijn geloof en zijn katholicisme. Een man naar mijn hart! Ook al zal ik hem, hoop ik, nog geregeld over de hekel halen.

23-09-2016 om 21:18 geschreven door Gust Adriaensen

Ook Geert Bourgeois schopt na De Wever de Vlamingen die zich lieten verleiden door het voornaamste streefdoel en programmapunt van NV-A, nl. een onafhankelijke republiek Vlaanderen, keihard tussen de benen.

Bourgeois herdefinieert het begrip 'onafhankelijkheid' en stelt het eigenmachtig gelijk met 'confederalisme'.

Dit is toch wel het toppunt van 'newspeak' en gesjoemel met woorden. Een te verafschuwen voorbeeld van onzindelijk denken.

Wat staat in de statuten van de NV-A te lezen? 'In haar streven naar een beter bestuur en meer democratie kiest de Nieuw-Vlaamse Alliantie voor de onafhankelijke republiek Vlaanderen, lidstaat van een democratische Europese Unie'.

De partij moet dus dringend haar statuten herschrijven in de richting van confederalisme, in plaats van confederalisme voor te stellen als de 21ste -eeuwse vorm van 'een onafhankelijke republiek Vlaanderen'.

Dat is een ongezien primitieve poging tot misleiding en een extreme vorm van misprijzen voor de Vlamingen, waarbij uitgegaan wordt van de opvatting dat het 'domme klootjesvolk' toch de grootste nonsens en leugens slikt.

22-09-2016 om 23:00 geschreven door Gust Adriaensen

Voorzitter De Wever heeft Vuye en Wouters geschorst en ze mogen de partijraad van NV-A niet meer bijwonen. De twee parlementsleden hadden kritiek op de slappe Vlaamse houding van de NV-A, de wereld ingestuurd.

Verstandig van De Wever en zijn kompanen is deze wraakmaatregel niet. En hij geeft nog maar eens aan dat De Wever, ook in zijn partij, iemand is die eerder polariseert dan verzoent en dat hij zich graag opwerpt als de onaantastbare leider. Kadaverdiscipline eist de Grote Leider.

Overigens heeft De Wever zelf de commotie en de problemen opgestart. Uit zijn interview van enkele dagen geleden kon niet anders dan afgeleid worden dat ook in een volgende regeerperiode met NV-A, het communautaire desnoods aan de kant zou worden geschoven.

Vuye, Wouters en vele NV-A-Vlamingen hoorden het in Antwerpen donderen. En begrijpelijk. Omdat het hoofddoel en voornaamste programmapunt van de NV-A, nog altijd officieel de oprichting van een onafhankelijk republiek Vlaanderen is.

Wat Vuye en Wouters zeggen, ligt dus volledig in de lijn van ideologie en programma van de NV-A. Niet zij zijn dissidenten. Maar wel De Wever en co.

Misschien moeten Vuye en co. symbolisch De Wever en co. uit de partij zetten, wegens de verloochening van wat de kern is van de NV-A-ideologie .

19-09-2016 om 14:02 geschreven door Gust Adriaensen

NV-A-parlementsleden Vuye en Wouters dreigen ermee uit de partij te stappen als er bij de volgende regeringsvorming geen verdere staatshervorming wordt geëist.

Voor mij hoeft een staatshervorming in de verste verte niet. Maar ik feliciteer Vuye en Wouters met hun consequente houding.

Wat is namelijk het doel en het voornaamste programmapunt van de partij waartoe zij behoren? De oprichting van een onafhankelijke republiek Vlaanderen. Welnu,uit alles blijkt dat vooral De Wever en een aantal partijkopstukken zich daar geen bal meer van aantrekken.

De Wever heeft zich ontpopt tot een harde neoliberale kapitalist en een populistische politicus, die vanuit electorale overwegingen, van terreur/veiligheid en migratievrees,zijn dada maakt. Voor Vlaanderen is er in De Wevers door pessimisme krimpende visie, nog amper plaats.

In de NV-A groeit in brede kring de weerstand tegen een voorzitter die als te autoritair, te eigengereid wordt ervaren en vanuit de Antwerpse burgemeesterszetel zijn (flauwer wordend) licht ook dwingend wil laten schijnen over de rest van het land.

Vuye, Wouters, Bourgeois (jaja) en vele N -VA'ers ervaren NV-A-DW, meer en meer als een vreemd huis, totaal verschillend van het huis waarvan zij in hun traditioneel Vlaams-nationaal idealisme altijd v gedroomd hebben.

17-09-2016 om 21:44 geschreven door Gust Adriaensen

XI/37
Vrijdag 16 september 2016