Paus Franciscus heeft opgeroepen om de spelregels van het sociaaleconomisch systeem te veranderen.

'Ons neen aan een economie die doodt, moet een ja inhouden aan een economie die laat leven, omdat ze deel, de armen erbij betrekt, en de opbrengsten gebruikt om gemeenschap te vormen', aldus de paus.

05-02-2017 om 16:52 geschreven door Gust Adriaensen

Van 1 tot en met 5 mei 2017 vindt er op het gastenkwartier van de abdij van Postel een retraite plaats die openstaat voor allen met als thema "Wie zijn mijn broeders en mijn zusters?"

E.H. Dirk Van der Linden, priester van het bisdom Gent, zal deze retraite begeleiden.

De eerste conferentie van de retraite is op maandag 1 mei om 16u30. Toekomen kan vanaf 15u30. Het einde van de retraite is voorzien vrijdag 5 mei na het middagmaal omstreeks 14u00.
Dagelijks sluiten we aan bij het getijdengebed en de H. Mis van de abdijgemeenschap van Postel. Er is mogelijkheid tot aanbidding van het Allerheiligste Sacrament.
Tijdens de retraite is er ook gelegenheid om het sacrament van de biecht te ontvangen.

Meer informatie vindt u in de folder in bijlage.

Hartelijke en genegen groeten,
In Christus en Maria,

Pater Benny

Inschrijvingen en inlichtingen bij
pater Benny Berrens
Abdij van Postel
Abdijlaan 16
2400 Mol-Postel
0496 50 15 23
of via gastenkwartier@abdijpostel.be

Bijlagen:
05 - folder retraite - 2017.pdf (861.5 KB)   

Terwijl Trump dag na dag in kranten en op tv, overal ter wereld alle aandacht opeist, is de nieuwe First Lady klaarblijkelijk van de aardbodem verdwenen.

Het is waarschijnlijk nog nooit voorgekomen dat de vrouw van een Amerikaanse president zo onzichtbaar is. Het contrast met haar voorgangster, de gecultiveerde én al vlug ontzettend populaire Michelle Obama, kan niet groter zijn.

Het zegt veel over de huidige machthebber van de VS en zijn entourage in het Witte huis. Er heerst een primitieve machosfeer waarin geen plaats is voor vrouwen, laat staan vrouwelijke verfijning of voor gewone gezinsrelaties en hartelijkheid, die geregeld zo heerlijk tot uiting kwamen bij de Obama's.

Melania Trump mist bijna zeker ook de capaciteiten om ook maar enige rol van betekenis als First Lady te spelen. Dat bleek al duidelijk tijdens de campagne. Zij is m.i. van geen enkele betekenis voor het beleid van een narcist als Trump, zij behoort eerder tot zijn 'huisraad'.

De afwezigheid van een First Lady, die naam waardig, is nadelig voor de Amerikaanse samenleving. De vorige First Ladies, waren, elk op haar manier, rolmodellen voor miljoenen Amerikanen.

Wat het nog erger maakt is dat de labiele Trump ook in de 'huiselijke' kring, niemand bij zich heeft die matigende en bezinnende invloed op hem kan uitoefenen. Dat was ongetwijfeld anders bij de vorige presidentiële koppels. 

04-02-2017 om 11:11 geschreven door Gust Adriaensen

XII/5
Vrijdag 3 februari 2017

Flitsen uit de gemeenschap
In het begin van vorige week waren er abnormaal veel stroomonderbrekingen. Pas tegen het einde van de week werd het weer gewoon: ongeveer de helft van de tijd stroom en de andere helft niet. En toen kregen we een winterse bui met sneeuw. Hierdoor waren in de nieuwbouw de waterleidingen bevroren zodat we ofwel water bij de zusters moesten halen of wachten tot het warmer wordt. Na enkele dagen waren de leidingen ontdooit en hadden we weer water. Met de kou was het deze dagen ook bijna niet mogelijk om buiten te werken. Daarom hebben we binnen gewerkt en kaarsen ingepakt om ze voor levering klaar te maken. Een ander werk dat we binnen konden doen is schoenen bij elkaar brengen en sorteren. Er is namelijk een zeer grote hoeveelheid schoenen (voor mannen, vrouwen, kinderen) die nog niet konden bezorgd worden. Het is gebruikt maar nog goed schoeisel (botten, bottines, werkschoenen, sandalen, sportschoenen, zomerschoenen, winterschoenen). Ze zijn door elkaar geraakt en moeten nu een voor een met elkaar verenigd worden en gesorteerd. Een groot werk dat bovendien overdag moet gebeuren terwijl het nog licht is. Er zijn een massa vrouwen- en kinderschoenen maar helaas veel te weinig mannenschoenen. Woensdag werd het plots nog kouder en er was niet alleen een ijzige wind maar een echte storm. Alles vliegt dan door de lucht en als je de grote deur van de nieuwbouw opent, heb je man en macht nodig om die weer dicht te krijgen. Maar... alle schoenen waren tenslotte gesorteerd en bij elkaar gebracht. Woensdag op donderdag was het -16 en toen de Nigerianen hier kwamen vonden ze het al koud als de temperatuur onder + 10 zakte! Dus weer bevroren waterleidingen. Wat is het houtvuurtje in de refter dan een aangename body-warmer.
Ondertussen is in de byzantijnse traditie de voorbereiding op de grote vasten al aangebroken. We beginnen met 2 februari dat we als een feestdag, dus als een zondag vieren (We hebben vandaag ook genoten van het gezelschapsspel Rummikub, dat ons door een Vlaamse weldoensrer werd bezorgd: Rummikub in Mar Yakub!) O.L.Vrouw Lichtmis is de presentatie van Jezus in de tempel, in het oosten is dit het feest van de ontmoeting van Jezus met zijn volk (“hypapante” genaamd), alsook de manifestatie van de Heer. Jezus wordt opgedragen aan de Vader, volgens de joodse wet. Het is een voorloper van zijn Kruisdood. Maria draagt Jezus op in de tempel van Jeruzalem. Jezus zal zich totaal overgeven aan de Vader wanneer Hij steft op het Kruis en daar zal ook Maria bewust aan deelnemen. Vandaag kwam ook een van onze bevriende christelijke echtparen hun pasgeboren baby opdragen, een feest voor alle kinderen.
Eenmalige dankbetuiging
Iedere week krijg ik van verschillende mensen belangrijk nieuws toegestuurd in nieuwsberichten, artikels, video’s enz. als bevestiging, aanvulling of correctie, waar ik blij om ben. Soms neem ik hun nieuws ook over. Omdat ik onmogelijk op iedere toezending een dankwoord kan schrijven, wil ik nu heel uitdrukkelijk en oprecht al deze vrienden bedanken om die zo nuttige informatie. Zo stuurde een vriend mij deze week meerdere links die mij geheel onbekend zijn (o.a. https://shar.es/1ODS1l: “The Media Coverage on Syria is the Biggest Media Lie of our Time”: Interview with Flemish Priest in Syria”, de vertaling van het interview van de Nederlandse journalist Wierd Duk in Algemeen Dagblad). Tevens wil ik nu mijn verontschuldigingen aanbieden om mijn onvolledig bericht over het Willibrodushuis in de Oude Molstraat in Den Haag. Ik had helaas niet de tijd om aan te bellen. Ik vermeldde dat de zusters van Liefde daar al in de jaren ‘80 vertrokken zijn, zoals plechtig op twee marmeren platen wordt vermeld. Een oud bewoonster vond het terecht jammer dat ik niet gesproken heb over de geschiedenis daarna. Het is toen immers een bloeiend centrum geworden van de katholieke charismatische vernieuwing onder leiding van Anton en Nellie Ruiter. Ik had het kunnen weten want het is toen dat ik daar contact mee nam. En nu is in dit stadsklooster een gemeenschap gevestigd van de Broeders van St. Jan met een grote evangelische uitstraling. Moge de Heer hun werk en het Willibrordushuis overvloedig zegenen tot glorie van God en heel vele mensen!

Barsten in het overbekende verhaal

Al zes jaar lang vertellen de media dat er in Syrië een verschrikkelijke dictatuur heerst, die een militaire tussenkomst van de internationale gemeenschap vereist. Hiermee rechtvaardigt het westen voor zichzelf de vernietiging van een harmonische samenleving in een prachtig land. Het overbekende verhaal van de mainstream pers over de ongewapende spontane volksopstand die tot een burgeroorlog in Syrië uitgroeide, vertoont steeds meer barsten. Het Amerikaanse congreslid Tulsi Gabbard heeft vorige maand Syrië bezocht. Ze sprak met de president en regeringsleden, met het gewone volk en soldaten, met opposanten en families. Ze heeft goed begrepen dat er helemaal geen “gematigde” rebellen zijn en dat de hulp van de VS in feite naar terroristen gaat om een “regeringswissel” te bewerken voor eigen politieke doeleinden. Ze maakt nu duidelijk dat de werkelijkheid die ze ontmoette totaal verschillend is van wat de westerse media berichten en dat het westen moet ophouden daar oorlog te voeren. ( Rep Tulsi Gabbard, Le peuple syrien veut désespérément la paix, mondialisation.ca, 27 januari 2017).

Roland Dumas, minister van buitenlandse zaken onder Mitterand (1984-6 en 1988-1993) en voorzitter van de Franse “conseil présidentiel” (1995-2000) komt nu met nog meer onthutsende onthullingen. Twee jaar voor de onlusten van 2011 in Syrië vernam hij van regeringskringen in Engeland dat ze een militaire invasie in Syrië aan het voorbereiden waren, naar de wens van Israël. Daarover werd met hem openlijk gesproken en hem gevraagd of Frankrijk eventueel zou meedoen. En onze pers maar schrijven over een spontane volksopstand!

De grote mogendheden zijn hun politiek stilaan aan het aanpassen. Londen en Berlijn volgen Washington. Boris Johnsson (UK) heeft nu het grote licht gezien en verkondigt
dat Bashar al-Assad aan de macht mag blijven, alsof hij in plaats van het Syrische volk daarover moet beslissen. In Duitsland is Sigmar Gabriel, tot heden minister van economie een van de meest fele tegenstanders van de Amerikaanse imperialistische politiek in Oekraïne, de Krim, Midden-Oosten... Hij veroordeelt openlijk de financiering van de terroristen in Syrië. De Duitse kanselier Angela Merkel heeft deze man nu verplaatst van het ministerie van economische zaken naar het ministerie van buitenlandse zaken. Er is dus hoop dat er ook bij buitenlandse zaken in de Lage Landen ooit iets gaat druppelen.

Al jaren lang verkondigen de politieke wereldluidsprekers eensgezind dat de Syrische president zulk een onmens, gruwelijke dictator en “slachter” van zijn eigen volk is, dat hij “spoedig” ten val gebracht zal worden. Dat schreewden deze wereldheersers uit: Obama, Hillary Clinton, Cameron, Sarkozy, Hollande en hun ministers. Ondertussen zijn deze profeten zelf van hun voetstuk gevallen, terwijl het Syrische volk fier de foto van zijn president in heel het land aanbrengt. Wie een kuil graaft voor een ander, zo luidt het Vlaamse spreekwoord, valt er zelf in.

Heeft Amerika weer een president?
Wat we met enige zekerheid over president Trump kunnen voorspellen is dat hij voor een flink deel onvoorspelbaar is. Zijn hoofdbekommernis blijkt te zijn de macht terug aan het volk geven en de gewone werkende Amerikaan wat welvarender te maken, in plaats van zich te mengen in tientallen landen over de hele wereldbol verspreid. Het zit hem dwars dat na de aanslagen van 9/11 nagenoeg niets meer wettelijk is in Amerika. De president is gezakt tot een marionet van Wall Street, de militaire industrie en de wapenbazen, gemanipuleerd door de massamedia. Hillary Clinton of John McCain en anderen zouden hieraan perfekt kunnen beantwoorden. De CIA die tot heden het wapen was om geheime acties uit te voeren, heeft Trump al teruggebracht tot een agentschap dat informatie moet verstrekken. Hiermee wordt het imperialisme van de VS over de rest van de wereld al flink verminderd. In 2015 zouden er door de CIA politieke moorden gepleegd zijn in niet minder dan 35 landen! (Thierry Meyssan, Donald Trump dissout l’organisation de l’impérialisme états-uniens, réseau voltaire, 30 januari 2017). Uiteraard hebben oud-directeurs van de CIA en anderen al fel geprotesteerd. De gezaghebbende Amerikaanse historicus en journalist Webster Tarpley (www.tarpley.net) beweert dat de VS sinds J. Kennedy (die daaraan iets wilde doen en vermoord werd) geen president meer hebben gehad en dat Obama, waarover hij een grondige (“niet ge-autoriseerde!) biografie heeft geschreven, hierbij uitmunt omdat hij “een veel betere leugenaar en acteur” was dan zijn voorgangers. Daarom konden ze hem ook zonder moeite meteen de Nobelprijs voor de vrede geven, terwijl hij de vernietiging van Irak, Libië en Syrië aan het voorbereiden was en de nucleaire dreiging aan het vergroten. Trump beweert dat hij zijn energie niet wil steken in het omverwerpen van regeringen, ook niet die van Syrië en dat hij IS werkelijk wil uitroeien van de aardbodem. Aan de hysterie van de russofobie doet hij niet mee. Van de NAVO heeft hij begrepen dat het een geldverslindende oorlogsmachine is, die helemaal door de VS wordt geleid en die eigenlijk al een kwart eeuw over datum is. De grote nieuwsankers noemt hij openlijk bij hun naam: leugenaars! Hij wil er ook voor zorgen dat het TPP (Trans Pacific Partnertship), het sluitstuk van de ‘Nieuwe Wereld(wan)orde)’, gerealiseerd o.a. door Obama, Hillary Clinton en de valse billionair George Soros niet doorgaat. Het TPP moest de bekroning worden van het neoliberalisme, ten voordele van de oligarchen. De milieubewegingen en de draconische maatregelen in verband met de klimaatveranderingen zal hij niet steunen. Hij omringt zich met mensen (zoals Myron Ebell) die beweren dat gelijkaardige klimaatveranderingen op andere planeten aantonen dat de zon deze bewerkt en niet de activiteit van de mens. Hij beschouwt de milieubeweging als een bedreiging voor de vrijheid en de vooruitgang van de mensen. Tegen de heersende stroming in wil hij het gezin als basiscel van de maatschappij steunen. En zo mogen we misschien verwachten dat Amerika weer een president zal hebben... hoewel ook dit uiteindelijk onvoorspelbaar is. Het ziet er naar uit dat het Pentagon deze belangrijke machtsverschuivingen niet zonder slag of stoot zal laten gebeuren.
Naar een cultuur van het leven
Aan tenminste één van zijn verkiezingsbeloften is Trump alvast meteen trouw geweest. Hij heeft een decreet getekend waardoor het aan internationale organisaties verboden wordt abortus te bevorderen en het geld zal in de plaats daarvan naar de vrouwen zelf gaan. Voor kardinaal Timothy Dolan van New York was dit voldoende om op 23 januari een plechtige verklaring uit te geven waarin hij deze beslissing openlijk verwelkomt. Verder was er vorige vrijdag 27 januari voor de 44e keer de jaarlijkse mars voor het leven in Washington en de president vroeg zijn vice-president Mike Pence deel te nemen en het woord te voeren. Het werd een historisch gebeuren. Mike herinnerde er aan dat de stichters van het land 240 jaar geleden het onvervreemdbaar recht op leven in de constitutie beitelden en 44 jaar geleden werd deze peiler van de maatschappij door het Hooggerechtshof met voeten getreden (door de uitspraak van 1973 in het proces Roe v. Wade, die vrouwen het “recht” gaf op abortus!). Mike wil namens de regering alles doen om de cultuur van het leven in de VS te herstellen, geheel in de geest van de grote (overleden) rechter Antonin Scalia. D. Trump heeft trouwens net de christen Neil Gorsuch in zijn plaats als nieuwe opperrechter benoemd. In dit Amerikaanse Hooggerechtsof zijn nu 5 (‘conservatieve’?) rechters door een Republikein en 4 (‘losbollen’?) door een democraat benoemd. Neil Gorsuch is resoluut tegen abortus, euthanasie en het terugbetalen van condooms en contraceptie.
Hierdoor kan een flinke slag toegebracht worden aan de cultuur van de dood. Toch is deze nog lang niet overwonnen. De Nederlandse minister Lilianne Ploumen doet nu een pathetische en huichelachtige oproep. Ze heeft als reactie op de beslissing van Trump het platform “Zij beslist” (She decides) aangekondigd. En België sluit zich hierbij onmiddellijk aan. Alexander De Croo, minister van “ontwikkelingssamenwerking” (!) wil in Brussel in het voorjaar een conferentie organiseren om te zien hoe ze de doodscultuur toch kunnen blijven versterken. Immers, contraceptie, condooms, sterilisatie, in vitro, abortus... zijn al lang “very big business”, ook onder de vorm van “ontwikkelingshulp” gepresenteerd. Onder misleidende slogans van vrijheid willen ze deze economie verder laten draaien. “Meisjes en vrouwen moeten zelf kunnen beslissen wanneer en hoeveel kinderen zij willen. Dat is een mensenrecht”, aldus onze minister Alexander De Croo. Groot gelijk, man. Maar mag hiervoor het meest weerloze mensenleven vermoord worden? Als gij in een zaal vrij moogt gaan zitten op de stoel die je zelf kiest, mag je dan een zwak kind vermoorden omdat jij op die stoel wilt zitten? Meneer Alexander, zo voer je het land terug naar een barbaarse oertijd (die misschien niet eens zo wreed was als de onze nu!). Rechten zijn altijd verbonden met plichten. Het recht op leven is verbonden met de plicht voor anderen dit te respecteeren, anders worden mensenrechten herleid tot de individuele grillen van de sterksten die de zwaksten uitroeien. Bovendien, in onze moderne tijd zijn er wetenschappelijke methoden, die echtparen de volle vrijheid geven zelf over hun vruchtbaarheid te beschikken. Dat noemen we volwassen, moderne vruchtbaarheidsbeheersing. Natuurlijk wordt dit in de openbare opinie niet aangeprezen (of belachelijk gemaakt) want het bevordert niet het financiëel succes van contraceptie, condooms, sterilisatie, in vitro, abortus... Dat echtparen zelf hun vruchtbaarheid kunnen beheersen, brengt economisch niet direct iets op, maar deze echtparen genieten wel in vrijheid van de grootste gave van hun huwelijk, zonder slaven te zijn aan dokters en apotekers (b.v. met behulp van “sensiplan” in België en Nederland). En zijn gelukkige echtparen uiteindelijk niet de grootste bijdrage, ook economisch, aan de maatschappij? In ieder geval, meneer Alexander, het primitief vermoorden van de zwaksten in onze samenleving is onaanvaardbaar en stelt u aan de kant van de moordenaars. Daarmee wordt ook de voornaamste peiler van iedere democratie vernietigd. Lees maar eens de toespraak van de hoger vermelde Amerikaanse vice-president Mike Pence tijdens de recente 44e mars voor het leven in Washington.
Iedereen kan op zijn of haar wijze meehelpen om de terugkeer naar de cultuur van het leven te steunen om de doodscultuur te verminderen. In Frankrijk is er de sterke beweging van Manif pour tous, een zeer ruime stroming die we ook in ons land zouden kunnen gebruiken. Op 10 december 2016 hebben een tiental leiders in Cape Town (Zuid-Afrika) de International Organisation for the Family gelanceerd (capetowndeclaration.com). Zij zetten zich in voor het behoud en de bescherming van wat zij als de meest wezenlijke elementen van iedere beschaving beschouwen, nl. als het gemeenschappelijk erfgoed van heel de mensheid, het hart van iedere sociale rechtvaardigheid. Het gaat hierbij gewoon om het respect voor de waardigheid van het leven, huwelijk en gezin. Concreet dient de huwelijkstrouw aangemoedigd te worden terwijl pornografie, overspel, echtscheiding, allerlei vormen van losse samenleving enz. ontmoedigd moeten worden. Het is een strijd tegen een ideologische overheersing, een soort culturele kolonisatie, die onze maatschappij grondig wil ontwrichten. Wij geloven dat de uiteindelijke strijd tussen goed en kwaad in onze wereld zal worden uitgevochten op het terrein van huwelijk en gezin en de waarden die hiermee verbonden zijn. Laten we allen – wij, de overlevenden van abortus - moedig weerstand bieden. Jeanne Mancini, voorzitster van de hoger genoemde March for Life zegt dat het belangrijk is een cultuur te scheppen waarin abortus ondenkbaar is. De verandering van de harten zal uiteindelijk de noodzakelijke verandering van de wetten meebrengen. In ons land, zegt ze, zijn er ieder jaar ongeveer één miljoen abortussen! De beweging pro life is een beweging voor de vrouw (pro Woman). Wanneer de ministers van onze (moreel) Lage Landen oproepen om de doodscultuur overeind te houden, roepen wij op om integendeel met alle mogelijke middelen te ijveren voor een cultuur van het leven, waar iedereen beter van wordt.
Sarah Winter
Hierbij nog een aanmoediging voor hen die de hymne van het leven in onze wereld willen laten weerklinken. Sarah Fernanda Giromini, alias Sarah Winter is bekend geworden door haar foto, samen met een andere half naakte femen in de kerk van Onze Lieve Vrouw de la Candelaria in Rio de Janeiro in januari 2014. Zij heeft in 2012 Femen Brazilië gesticht. Zij werd een felle militante voor abortus, homoseksualiteit, biseks en de hele business hiermee verbonden. Haar eerste kindje liet ze aborteren. Haar tweede kindje heeft ze met zoveel vreugde ontvangern dat haar houding radicaal veranderde. Openlijk vraagt ze nu vergiffenis voor haar abortus, voor de belediging van de christelijke plaatsen en vooral van de christenen. Ze is nu een fervente militante pro vita en haalt scherp uit naar Femen, waarvan ze in haar levensgetuigenis o.m. schrijft dat deze “een sekte vormt die de afbraak nastreeft van de traditionele familie en van alle morele waarden van de samenleving”. P.S. Kan iemand aan onze minister Alexander van ”ontwikkelingssamenwerking” eens voorstellen om in hun debatten ook de meest vergeten groep aan het woord te laten, nl. de grote menigte van vrouwen die abortus ondergingen en er achteraf heel veel spijt van hadden?
P. Daniel

03-02-2017 om 11:25 geschreven door Gust Adriaensen

Twee weken hebben volstaan om de maat van Trump als president van de (voorlopig) machtigste democratie ter wereld te nemen. En die is gewoonweg ondermaats.

Deze primitieve machtsmens kan de wereld alleen maar benaderen vanuit zijn eigen beperkte en ongenuanceerde visie en schoffeert niet alleen staten maar ook miljoenen Amerikanen naar hartenlust.

Het gevolg laat zich raden. Nog nooit is het gebeurd dat een Amerikaanse president na een week in functie in een Gallup-poll, al door meer dan 50% van de Amerikanen wordt afgekeurd. En ook heel wat staatshoofden hebben hun bedenkingen en afkeuring al uitgesproken.

Dat leidt tot een isolement van een labiele president, dat gevaarlijk kan zijn voor de democratie in de VS én voor de (vrije) wereld in het algemeen. De eerste tekens zijn er al: Trump passeert het liefst ministers en administraties en steunt op zijn 'inner circle' van getrouwen, onder wie ook bedenkelijke figuren te vinden zijn.

Opvallend én verhelderend is wel dat in West-Europa de aanhangers en verdedigers van Trump in extreem-rechtse hoek te vinden zijn en ze op die manier de politieke bondgenoten van Poetin worden.

In Vlaanderen liet de voorzitter van Vlaams Belang zich in Ter Zake  helemaal gaan in een lofzang op Trump. Maar ook kopstukken van de N-VA scharen zich, weliswaar met minder publiek lawaai, in de rangen van de West-Europese Trumpisten. 

Je kan je afvragen: om wat te bereiken?

31-01-2017 om 10:29 geschreven door Gust Adriaensen

Er is in de media veel commotie ontstaan over de confrontatie van gewezen bisschop Van Gheluwe met een persoon die beweert misbruikt te zijn en vooral over de uitlating van advocaat Van Cauter, die beweert dat het vermeende slachtoffer een fantast is.

In De Standaard van 30 januari publiceert Van Cauter een scherpzinnig artikel over de zaak.

In het algemeen, aldus Van Cauter, zal iedere persoon met een beetje rechtsgevoel, het erover eens zijn dat iemand onterecht beschuldigd kan worden en dat het feit dat iemand in het verleden iets verkeerds heeft gedaan geen bewijs is dat hij ook schuldig is aan andere feiten. Maar voor Van Gheluwe gelden die vanzelfsprekende rechtsregels klaarblijkelijk niet. Wat meer is, het geheim van het onderzoek hoeft in het geval Van Gheluwe helemaal niet gerespecteerd te worden.

Wat is hier eigenlijk aan de hand? Volgens Van Cauter heeft in de zaak Van Gheluwe 'empathie de plaats ingenomen van kritische zin'. Ik voeg eraan toe: niet alleen empathie met de slachtoffers speelt een belangrijke rol, maar ook de wil om Kerk en geestelijkheid zoveel mogelijk te beschadigen.

Terecht stelt Van Cauter dat de zaak-Van Gheluwe het perfecte schoolvoorbeeld is van de theorie van het zondebokmechanisme: een maatschappelijke pest als kindermisbruik wordt geïncarneerd in één persoon , die alle haat en aversie opzuigt. Maar ondertussen woekert het misbruik verder in alle geledingen van de samenleving.

Laat dit duidelijk zijn: er moet met alle kracht gestreden worden tegen alle vormen van seksueel misbruik in alle sectoren van de samenleving. Niet alleen de geestelijkheid moet geviseerd worden maar ook het onderwijs, het leger, de sportclubs, de jeugdverenigingen, enz. De media schieten daarin tekort omdat ze zich tot nu toe hoofdzakelijk geconcentreerd hebben op misbruiken in kerkelijke kringen.

Ook de media wentelen zich in de behaaglijke leugen dat het offeren en vernietigen van één dader of van één groep, het misbruikprobleem zal oplossen.

30-01-2017 om 11:24 geschreven door Gust Adriaensen

XII/4
Vrijdag 27 januari 2017
Terug thuis
Zaterdagmorgen vertrokken we in Zaventem, waar we Marc al achter een tas koffie aantroffen. In Beyroet werden we door een onbekende taxichauffeur opgewacht. Na drie kwartier hadden we elkaar gevonden. Hij bracht ons naar het appartement in Zakrit. Onderweg toonde hij een foto van hem met zijn vader, die monnik is in een orthodox klooster in Libanon. We werden hartelijk ontvangen door moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel, die een bijzonder avondmaal hadden voorzien. De Grieks-melchitische (= katholieke) pastoor van de parochie, samen met zijn vrouw waren voor die gelegenheid uitgenodigd. In de byzantijnse ritus zijn er katholieke pastoors die gehuwd zijn en anderen die ongehuwd zijn. Verder was nog een Amerikaanse familie uitgenodigd die nu in Taiwan leeft en die inmiddels met ons partners zijn voor de hulpverlening aan de bevolking van Aleppo. Natuurlijk was ook de familie van zr. Carmel, die in de buurt woont, van de partij. Een bijzonder aangename en lange avond. Zondagmiddag hebben we de eucharistie bijgewoond, bij die pastoor in de parochie. Zijn vrouw en hun dochter zaten op de eerste rij. Een groep mannen en vrouwen vormden het koor en zongen er stevig op los. In de kerk waren nogal wat kinderen en jongeren aanwezig. Na een eenvoudig middagmaal bracht een taxi ons over de twee grenzen naar Damascus. Het is klimmen en dalen. Toen we in Libanon in de bergen zaten, lag er veel sneeuw en zagen we alom families met kinderen die met het skiën pret beleefden. In Damascus werden we door twee auto’s opgewacht, nl. van de familie Sroer en van de burgemeester van Qâra. We zagen de gekende, gezellige drukte in de stad terwijl de zon al aan het zakken was. Uiteindelijk arriveerden we tegen half zeven ’s avonds in het klooster waar we hartelijk werden ontvangen. Voor het goede verloop en alle goede gaven hielden we eerst in de kerk een tijd aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Daarna genoten we van het avondmaal en luisterden naar de verhalen van beide kanten: de thuisblijvers en de teruggekeerden.
Sierbomen, abrikozen en amandelen
Maandagmorgen waren de mannen op het terrein. Systematisch worden alle dorre bomen uitgerukt en door nieuwe aanplantingen vervangen. Het gaat hierbij vooral om abrikozenbomen en amandelenbomen. Aan de rand van het domein, alsook aan beide kanten van de weg die voor het klooster loopt (van Qara naar Libanon) werden sierbomen geplant. Het is handwerk: in de woestijngrond een gat maken, er wat goede aarde in doen, boompje planten en overvloedig water geven. En zo werden deze dagen een paar honderd bomen geplant. De eerste avond wilde de verantwoordelijke van het terrein, (het moslimgezin dat nu nog bij ons woont) de groep mannenn uitnodigen naar aanleiding van onze terugkeer. En zo zaten we met allen rond zijn houtkacheltje. Vanaf mijn terugkeer tot nu toe is er heel veel stroomonderbreking. Hele avonden en nachten moesten we het zonder elektriciteit stellen. Men vertelt hier dat terroristen in Palmyra een belangrijke centrale hebben vernield, met grote gevolgen. Tot heden schreven westerse journalisten dat dergelijke grote aanslagen niet door rebellen gepleegd kunnen worden omdat zij enkel in staat zijn “tot wat gepruts aan de keukentafel” (‘aldus een vrt-journalist). Het is dus allemaal de schuld van Assad en zijn leger. Waarom juist soldaten en veiligheidsmensen 1/3e van de doden uitmaken, kunnen ze dan niet uitleggen. En zo blijft de leugenmachine verder draaien. Bij dit familiebezoek lieten we het ons niet aan ons hart komen. Eerst thee met gebak, door moeder de vrouw zelf gebakken, dan fruit, dan koffie. En ondertussen maar kwebbelen en lachen. Ook de man die hier als eerste concierge gediend heeft, was enkele dagen op bezoek en was deze avond ook bij ons. Hij is een allawiet. Toen het hier heel gevaarlijk werd in 2013 is zijn vrouw naar Lattakia vertrokken. Daarna werd het echter ook voor hem veel te gevaarllijk en is ook hij vertrokken. Als enige allawiet in heel de streek zouden de terroristen hem niet in leven gelaten hebben. Hij was ook in het hele dorp goed gekend.
Allen zijn de oorlog meer dan moe!
Van de verschillende bezoeken die we kregen uit Qâra en van elders vernemen we dat het voornaamste gevoel van de mensen nu is: we zijn deze oorlog kotsbeu. Het goede hiervan is dat dit ook voor vele “opposanten” geldt. In de Wadi Barad Valley (Damascus) geven nu 2.600 strijders zich over en leggen de wapens neer. Mensen zijn niet geïnteresseerd in de politiek zoals het buitenland aan hen wil opdringen. Ze vragen hoe ze aan warme kleding kunnen geraken of hoeveel een paar schoenen kosten of waar ze werk kunnen vinden. Jongeren vragen zich af of ze hier hun toekomsty kunnen uitbouwen. Natuurlijk zijn er onrechtvaardigheden op niveau’s van de regering, van het leger en van de samenleving. Zeker nu, mede door de ontwrichting van deze gruwelijke oorlog. Er zijn altijd mensen die profiteren van de ellende van anderen. Denk je dat dit bij ons minder het geval is? Of dat dit bij ons helemaal het geval niet is? Tegelijk zijn er in tragische omstandigheden ook altijd helden en heiligen. In ieder geval moet het stilaan duidelijk worden dat Syrië het recht heeft bestuurd te worden zoals het eigen volk dit wil en dat de beste bijdrage aan de “democratie” en vrede van het land is dat al die vechtjassen, door het buitenland gesteund verdwijnen. Dit is gewoon internationaal recht. Het is onzin hiervoor iemand uit te maken voor “een geheime agent van het regime”. Als ik beweer dat buitenlanders de Belgische regering niet moeten bepalen, ben ik dan een “fan” van het “Belgische regime en zijn eerste minister?” Dan respecteer ik gewoon het recht en de democratie. Ik behoud mij wel het recht voor om vanuit mijn situatie hetgeen den regering doet positief of negatief te evalueren. De korte boodschap aan de buitenlandse mogendheden is: laat het Syrische volk gerust!
P. Daniel

28-01-2017 om 07:04 geschreven door Gust Adriaensen

Vlaamse pater Daniël in Syrië: "Poetin en Assad hebben mijn leven gered"

Door: Wierd Duk 

  Bron: Algemeen Dagblad 
© Wierd Duk. 

De Vlaamse pater Daniël Maes (78) leeft in Syrië, in het zesde-eeuwse Mar Yakub klooster in het stadje Qara, 90 kilometer ten noorden van de hoofdstad Damascus. De norbertijn is niet onomstreden. Hij steunt het regime van Bashar al-Assad en staat achter het militair ingrijpen door Vladimir Poetin.

Journalist Wierd Duk had voor het Algemeen Dagblad (AD) een gesprek met hem. Wij geven het interview hieronder volledig weer. Volgens pater Daniël klopt er weinig van de westerse berichtgeving over het conflict in Syrië. "De Amerikanen en hun bondgenoten willen het land te gronde te richten."

U bent zeer kritisch op de verslaggeving uit Syrië. Wat zit u dwars?

"Er klopt niets van het idee dat er een volksopstand plaats zou hebben tegen president Assad. Ik ben sinds 2010 in Qara en heb met eigen ogen gezien hoe agitatoren van buiten Syrië de protesten tegen de regering organiseerden en jongeren rekruteerden. Die beelden werden door Al Jazeera uitgezonden om de indruk te wekken dat hier een rebellie gaande was. Er werden door buitenlandse terroristen moorden gepleegd, in de soennitische en in de christelijke gemeenschappen, in een poging om onder de Syrische bevolking religieuze en etnische tweespalt te zaaien. Terwijl in mijn ervaring het Syrische volk juist heel eensgezind was.

Voor de oorlog was dit een harmonieus land: een seculiere staat waarin verschillende geloofsgemeenschappen vreedzaam naast elkaar leefden. Er was nauwelijks armoede, het onderwijs was gratis, de gezondheidszorg goed. Het was alleen niet mogelijk om vrijelijk je politieke mening te uiten. Maar dat kon de meeste mensen niks schelen."

Zuster Agnès-Mariam, de Libanees-Franse moeder-overste van uw Mar Yakub ('heilige Jacob') klooster, wordt ervan beschuldigd te heulen met het regime. Zij heeft vrienden tot op het hoogste niveau.

"Zuster Agnès-Mariam helpt de bevolking: zij heeft recent een gaarkeuken geopend in Aleppo, waar vijf keer per week 25.000 maaltijden worden bereid. Kijk, het is miraculeus dat wij nog leven. Dat hebben we te danken aan het regeringsleger van Assad en aan Vladimir Poetin omdat hij besloot om in te grijpen toen de rebellen de macht dreigden over te nemen.

Toen duizenden terroristen bij Qara waren neergestreken waren wij ons leven niet zeker. Ze kwamen uit de Golfstaten, Saoedi- Arabië, Europa, Turkije, Libië. Veel Tsjetsjenen. Ze vormden een buitenlandse bezettingsmacht, allemaal gelieerd aan al-Qaida en afsplitsingen. Tot de tanden bewapend door het Westen en zijn bondgenoten en met een wedde om u tegen te zeggen. Ze zeiden letterlijk: 'Dit land behoort nu ons'. Vaak zaten ze onder de drugs, ze bestreden elkaar onderling, 's avonds schoten ze in het wilde weg. We hebben ons lang in de cryptes van het klooster schuil moeten houden. Toen het regeringsleger hen verjoeg, was iedereen blij: de Syrische burgers, die de buitenlandse rebellen haten en wij omdat de rust terugkeerde."

U zegt: het Syrische leger beschermt de burgers terwijl er allerlei berichten zijn over oorlogsmisdaden door Assads troepen, bijvoorbeeld de bombardementen met vatbommen.

"Weet u dan niet dat de berichtgeving over Syrië de grootste medialeugen van deze tijd is? Over Aleppo is pure onzin verkocht: het waren juist de rebellen die er plunderden en moordden. Denkt u dat het volk stom is? Denkt u dat die mensen gedwongen worden om te juichen voor Assad en Poetin? Het is de Amerikanen te doen om pijpleidingen en grondstoffen in deze regio en om het tegenwerken van Poetin.

En Saoedi-Arabië en Qatar willen in Syrië een soennitische staat vestigen, zonder vrijheid van godsdienst. Daarom moet Assad weg. Weet u: toen het Syrische leger zich opmaakte voor de slag om Aleppo kwamen moslimmilitairen bij mij om te worden gezegend. Tussen gewone moslims en christenen is er geen probleem. Het zijn die radicale islamistische, door het Westen gesteunde rebellen die ons willen uitmoorden. Zij zijn allemaal al-Qaida en IS. Er zijn helemaal geen gematigde strijders meer."
 

U noemde Hillary Clinton ooit een 'duivelin in wijwater' omdat zij als minister van Buitenlandse Zaken het conflict zou hebben opgepookt.

"Ik ben blij met Trump. Hij ziet wat ieder normaal mens begrijpt: dat de Verenigde Staten moeten stoppen met het ondermijnen van landen die grondstoffen bezitten. Het streven naar een unipolaire wereld door de Amerikanen is het grootste probleem. En Trump begrijpt dat de radicale islam een groter gevaar is dan Rusland.

Wat kan mij het schelen of hij af en toe zijn broek uittrekt? Als Trump geopolitiek uitvoert zoals hij belooft, dan ziet de toekomst er positief uit. Dan komt het tot een vergelijk met Poetin. En hopelijk komt er dan een oplossing voor Syrië en keert de vrede terug."

U begrijpt dat uw analyse controversieel is en op veel kritiek stuit?

"Ik spreek uit eigen observatie. En niemand hoeft mij te geloven, hè? Maar ik weet één ding: de media kunnen met hun berichtgeving bijdragen aan de uitmoording van het Syrische volk, of zij kunnen de Syriërs helpen. Helaas zijn er onder journalisten te veel meelopers en flauwe zakken."

26-01-2017 om 08:30 geschreven door Gust Adriaensen

'Vrijdag stond in De Standaard, niet enkel op maandag een uitstekende krant, een mooi stuk over de vraag waarom hogescholen vandaag meer studenten aantrekken dan universiteiten. Onder meer omdat ‘de meeste universiteitsrichtingen (…) nog te veel gericht zijn op abstracte kennis vergaren’. Wat abstracte kennis precies inhoudt, blijft wazig, maar arbeidsgericht is ze niet, en ‘arbeidsgerichte opleidingen’ bieden de hogescholen juist wel. Lees: daar leren jongeren pas nuttige dingen.
Zo was het al in mijn studententijd. '

Dat is de startparagraaf van Rik Torfs' maandagse column.

Genereus erkent (of misschien toch niet helemaal en van ganser harte) Rik Torfs,rector van de Katholieke Universiteit van Leuven,dat De Standaard niet enkel op maandag (de dag van Riks column) een uitstekende krant is.

Toch heeft de maandagse krant voor mij dat ietsje meer.Waarom? Precies.Dankzij de column waarin de rector voluit kan etaleren wat hij in dit stukje bepleit als essentieel voor de universitaire vorming:bredere persoonsvorming en kritisch denken.

De botsing tussen het vergaren van abstracte kennis en arbeidsgerichte opleidingen was er ook al in mijn studententijd en die ligt nog verder in het verleden dan die van rector Torfs.Om maar te zeggen: die spanning was, is en zal er zijn. Maar het is goed en nodig dat de 'echte' universitairen en universiteiten waakzaam blijven: de KUL mag geen veredelde vakschool worden.

Torfs heeft het ook uitgebreid over wijlen professor Frans Brusselmans, grondwetspecialist. Brusselmans was een prof die bevlogen doceerde en bekommerd was om de bredere persoonsvorming en het kritische denken van de studenten. Maar, voegt de rector er tot slot aan toe, 'er was een bad practice waaraan de grondwetspecialist zich bezondigde: hij was tegelijk hoogleraar en politicus. Je moet er maar opkomen.Toch schuilt in zijn verhaal ook troost. Een mens kan veel weten, en toch dwalen'.

Het siert Torfs dat hij de attente lezer de mooie assist geeft om in de slotzinnen 'professor Frans Brusselmans' probleemloos te vervangen door 'professor Rik Torfs'. Heerlijk!

24-01-2017 om 09:50 geschreven door Gust Adriaensen

Laurent Nouwen:

'In het zelfvoldane Westen is een ontmenselijking aan de gang.'

23-01-2017 om 10:54 geschreven door Gust Adriaensen

7n dS-Weekblad van 21 januari 2017, is een interessant interview met Thomas Rau en Sabine Oberhuber te lezen. Zij ontwikkelden een model dat onze econnomie voorgoed kan veranderen. Een voorbeeld: we kopen geen lampen meer maar licht, geen wasmachines maar wasuren. Maar, haasten Rau e Oberhuber zich eraan toe te voegen: het moet allemaal financieel interessant blijven.

Maar ik betwijfel of allerlei technische maatregelen de opwarming van het klimaat, en in een ruimer verband, de verloedering van het milieu, op de lange termijn afdoende kunnen stoppen.

Echt herstel, afdoende bescherming van het milieu, zijn maar mogelijk wanneer de economisch sterkst ontwikkelde landen, fundamenteel 'anders' gaan leven. Dat 'anders' kan niets anders zijn dan productie, consumentisme en winstbejag resoluut inperken.

Ook Rau en Oberhuber hoeden er zich voor dat (kapitalistische) economische systeem van productie, verbruik, winst) ernstig in vraag te stellen. 

Geen grenzen stellen aan dat systeem en de daarmee samenhangende way of life, ze integendeel het liefst ingang te zien vinden in de hele wereld, dat leidt volgens mij op den duur naar een mondiale milieucatastrofe. Dat kan ons aardbolletje niet aan.

De financiële, economische, politieke grootmachten van ons planeetje zullen hun systeem niet grondig veranderen. Ook omdat zij weten dat het overgrote deel van de bevolking verslaafd is gemaakt/geraakt aan een nog steeds maar groeiende consumptiedrang.

De echte revolutie en de werkelijke redding van de planeet bestaan erin onze consumptie drastisch te verminderen. Dat betekent: een totaal andere, sobere levensstijl!

21-01-2017 om 14:01 geschreven door Gust Adriaensen

XII/3
Vrijdag 20 januari 2017

Mijn kort verblijf in de abdij van Postel is bijna voorbij. Vorige zondag na de hoogmis heb ik genoten van de ontmoeting met familie, vrienden en kennissen. Tussendoor heb ik nog enkele vrienden en ook journalisten mogen ontvangen. Sjoerd Mouissie schreef een artikeltje over ons in het Nederlands Dagblad van 19 januari 2017, blz 2. Jan Peeters maakte een pittig stukje in Katholiek Nieuwsblad van 20 januari: Een vrome vrijbuiter in de Syrische hel. Wierd Duk schreef over een “Vlaamse pater in Syrië” in ik weet niet welke Nederlandse krant voor zaterdag. Deze man houdt nogal van straffe uitspraken en legt mij ook ten onrechte een nogal erg platte uitdrukking in de mond, maar het is wel duidelijk wat hij (en ik) willen zeggen. Het nieuwe Waalse dagblad KAIROS had zopas een interview gerealiseerd met de bekende dr. Nabil Antaki uit Aleppo en wilde ook van mij een interview-opname. Vorige woensdag hadden we een bijzondere ontmoeting in de Tweede Kamer in Den Haag, dank zij de parlementariër Pieter Herman Omtzigt (CDA, lid van de Tweede Kamer sinds 2003) die zich al flink heeft ingezet voor de waarheid over wat er in Syrië gebeurt en voor de bescherming van de christenen in het Midden-Oosten. Er wordt ook geijverd om de oorlog daar te stoppen door een aanklacht van ”volkerenmoord” uit te werken, zodat de westerse landen ooit eens voor hun verantwoordelijkheid worden gesteld en hun waanzin beëindigen. Tijdens de lunch hebben we uitgebreid naar elkaars verhaal kunnen luisteren en verder was er nog een ontmoeting met de pers. Kleinschalig maar hopelijk toch met enige invloed. In elk geval is het de moeite om deze Nederlandse parlementariër in zijn werk ten volle te steunen. Nog een detail. Dank zij mijn goede chauffeur was ik tijdig in Den Haag en wilde eerst even een bezoek brengen aan het Willibrordushuis in de Oude Molstraat, vlak in de buurt. Van onze contacten met dit bloeiend charismatisch centrum bewaren we de allerbeste herinneringen, o.a. aan de cursussen Duc in Altum, waaraan we mochten meewerken. Toen we echter aan het huis kwamen lazen we op een grote zwarte marmeren plaat dat het Willibrordushuis met zijn beroemde “schuilkelder-kerk” al in de jaren 80 gesloten werd. Het was alsof we door een tijdsmachine enkele eeuwen terug in de geschiedenis geworpen werden. Dat noemen we “voltooid verleden tijd”!
Donderdagavond organiseerde “Stichting hand in hand voor Syrië” in het Augustijnenklooster (inmiddels verkocht) naast de statige Augustijnenkerk (inmiddels gesloten) in Eindhoven een sympathieke ontmoeting. Het begon met Syrische hapjes. Na mijn getuigenis werd de werking van deze stichting uit de doeken gedaan. Het zijn vooral jonge bezielde mensen, waaronder verschillende Syriërs (www.stichtingsyrie.nl). Zij bieden een grote hoeveelheid levensmiddelen, medicatie, medisch materiaal, kleding, huisraad en educatieve middelen aan. De nieuwbouw in ons klooster is inmiddels behoorlijk gevuld met containers van deze stichting, waarvan het materiaal verder gesorteerd en verdeeld wordt. De avond werd besloten met een muzikale verrassing. De Syrische operazangeres, Shaza Hayek, instrumentaal begeleid door twee jonge mannen bracht typische Syrische muziek en zang. Ze hadden er geen moeite mee om de aanwezigen spontaan mee te trekken in hun ritmische uitvoering.
Kortom, we hebben vele bezielde (jonge) mensen mogen ontmoeten en nogmaals ervaren dat er veel goede wil is om de mediamanipulatie ter zijde te schuiven en de ellende in Syrië en elders te helpen lenigen. Hartelijk dank aan de vele edelmoedige weldoeners.
Ondertussen hebben jonge Syriërs het initiatief genomen om een 10 km lange brief te schrijven als teken van trouw aan het vaderland en zijn leider, naar aanleiding van de bevrijding van Aleppo. De viering had donderdag in Aleppo plaats onder grote belangstelling van het volk op het Saadallah al-Jaberi plein. Er is hoop en fierheid.

P. Daniël

20-01-2017 om 18:37 geschreven door Gust Adriaensen

De Standaard bepleit Guy Tegenbos grootschalige fusies van gemeenten. '304 gemeenten hebben het licht nog niet gezien', aldus de journalist.

Dat grootschalige fusies het 'licht' zouden betekenen voor de gemeenten, is erg kort door de bocht. Zij botsen bovendien met bekommernissen om de gemeenschapsopbouw, die zo vaak, ook in de media, weerklinkt.

Schaalverruiming kan nodig en nuttig zijn voor de materieel-technische elementen van het beleid. Maar wie meent dat fusies het toverbegrip en de exclusieve sleutel voor de oplossing van gemeentelijke problemen is, bezondigt zich aan een eenzijdige en gevaarlijke technocratische benadering van de samenleving.

Goede diensten en bestuur zijn ook en vooral afhankelijk van een menselijk relatiepatroon tussen bestuur en bevolking. Schaalverruiming kan vervreemding tussen bestuur en inwoners, en vermindering van verantwoordelijkheidsbesef en inzet van de burgers in de hand werken. Een samenleving gedijt het best in een overzichtelijke en historische gegroeide gemeenschap.

Fusies zouden wel eens het desintegratieproces van de samenleving, waarover zoveel geschreven en gesproken wordt, kunnen versnellen, in plaats van de integratie te bevorderen.

19-01-2017 om 11:15 geschreven door Gust Adriaensen

EU: per jaar wordt 88 miljoen ton voedsel weggegooid

Naar schatting 88 miljoen ton voedsel wordt in de EU jaarlijks weggegooid. Dat stelt de Europese Rekenkamer in een rapport. Maatregelen tegen die voedselverspilling zijn "te versnipperd en onregelmatig".

17-01-2017 om 12:51 geschreven door Gust Adriaensen

In zijn column schrijft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, dat aan Angela Merkel goede en kwalijke beslissingen kunnen worden toegeschreven. Wie politieke verantwoordelijkheid draagt, kan, aldus Torfs, niet ontsnappen aan 'vuile handen'. En Rik besluit: 'Daarom liever Angela Merkel dan Michelle Obama, ofschoon laatstgenoemde mooier en zuiverder is'.

Er zit veel wijsheid in dit artikel van Rik Torfs. Enkele kanttekeningen mogen er evenwel bij.

De prettig bedoelde uitsmijter snijdt logisch gezien geen hout. Nog los van de subjectieve beoordeling van hun (vrouwelijke) schoonheid, kan je deze twee prachtige dames niet vergelijken binnen de context van de column. Zij functioneren immers binnen een totaal verschillend kader.

Een tweede bedenking is dat Torfs te sterk de indruk wekt dat 'vuile handen' exclusief verbonden zijn met politieke verantwoordelijkheid. Dat klopt natuurlijk niet. Hoe groter de verantwoordelijkheid is, die iemand draagt, hoe 'vuiler' de handen (kunnen) worden.De rector weet ook wel dat, sinds hij het ambt met zwier draagt,zijn rectorale handen niet onbezoedeld zijn gebleven.

Overigens was het een mooi en geruststellend beeld bij de toekenning van het eredoctoraat aan Merkel door de Leuvense en Gentse universiteit: twee vrouwen en een man op het podium,met 'vuile handen' .Maar wel mensen die ongetwijfeld 'het goede nastreven in een wereld waarin het volmaakte niet kan'.

Bijlagen:
eredoctoraat.png (43.5 KB)   

De rijkste 10 procent van de Belgen (ruim 1 miljoen personen) bezitten samen ongeveer 1.043 miljard euro.

De minst vermogende helft (5,5 miljoen mensen) bezit zo’n 208 miljard euro. ‘Alarmerend’, vindt Oxfam.

Albert Frère, die in zijn eentje goed is voor 6,2 miljard euro, bezit meer dan de 2 miljoen minst vermogende Belgen samen.

16-01-2017 om 09:11 geschreven door Gust Adriaensen

XII/2
Vrijdag 13 januari 2017

Even thuis
Dinsdagmiddag celebreerden we de eucharistie, aten samen en ik vertrok uit het klooster Mar Yakub naar Damascus waar ik bij de familie Sroer ontvangen werd. Ze zorgden voor de nodige versnaperingen. “Of er nog problemen met het water waren?” “Een klein beetje” was het antwoord. Wat dat betekende, weet ik niet want er kwam gewoon water uit het kraantje. Ondertussen weten we dat “de humanitaire (?) NGO” van de “Witte [S]Helmen” een van die misdadige organisaties is die voor de verschrikkelijke ramp van de waterbezoedling voor 5,5 miljoen mensen in Damascus gezorgd heeft. En Frankrijk heeft krampachtig gepoogd om hen als kandidaat aan te wijzen voor de Nobelprijs voor de vrede! We hebben vroeger al aangetoond hoe zij in feite handlangers zijn van de terroristen en nu hebben we weer een bewijs. Het westen zou hen graag voorstellen als de helden die de slachtoffers van “het regime” ter hulp snellen. Wat een leugen.
Na een tijd daagde een schauffeur op om me naar Beiroet te brengen. Ondertussen was het 2°, dus niet eens vriesweer. De Syrische grens en dan de Libanese grens oversteken vraagt altijd veel tijd en geduld. Aan de Libanese grens deed het deugd na jaren weer een foto te zien van een president. Libanon heeft eindelijk een goede christen (maroniet) president: Michel Aoun. We rijden Libanon in en er werd halt gehouden op een plein waar een grote drukte heerste. Vele chauffeurs lieten kettingen aan hun banden aanbrengen en onze chauffeur wilde het zelfde. Ik begreep het niet goed want ondertussen was het ruim 5°. Nadat we echter enkele kilometers geklommen waren lag er een pak sneeuw langs de weg, hoewel de weg zelf open was. Op de bergen rondom ons lag er een massa sneeuw. Zodra we weer daalden was de sneeuw verdwenen. In Damascus was de kerstversiering bijna helemaal verdwenen maar in Libanon waren er op verschillende plaatsen nog volop kerstlichtjes. En zo kwamen we in de luchthaven van Beiroet. We hadden er voor gekozen om rechtstreeks naar de luchthaven te rijden en daar de nacht in de cafetaria te internetten, te lezen en te slapen (waardoor ik dan wel voor twee dagen als geradbraakt was). Dat leek me in deze onvoorspelbare wintertijd het veiligste. Ik wilde mijn vliegtuig van woensdagmorgen niet missen. Veilig en op tijd kwamen we in Zaventem toe, al hebben we deze keer uren moeten wachten vooraleer we ons koffer gevonden hadden.
Rusland herdenkt 1917
De orthodoxe patriarch Kyril van Moskou wil lessen trekken uit de Russische revolutie van 1917. Het is geen viering van een honderdjarige tragedie maar een bewust herdenken, er over nadenken en bidden opdat dezelfde vergissingen niet opnieuw begaan zouden worden. Rusland leert rouwen om zijn verleden en neemt verantwoordelijkheid voor zijn toekomst. Europa moet er nog aan beginnen!
P. Daniel

13-01-2017 om 18:29 geschreven door Gust Adriaensen

Vandaag krijgt de Duitse bondskanselieer, Angela Merkel, een eredoctoraat van de universiteiten van Leuven en Gent.

Als er één politicus is die deze onderscheiding dubbel en dik verdient, dan is het de Duitse bondskanselier.

Mark Van de Voorde analyseert in De Standaard, haar motivering en inspiratie glashelder. Vanuit haar lutheranisme slaagt zij erin een evenwicht te vinden tussen persoonlijke vrijheid en algemeen welzijn, dankzij het belang dat zij hecht aan deugdzaamheid. Zonder deugdzaamheid bereik je geen stabiele balans tussen vrijheid en welzijn en dus ook geen rechtvaardige samenleving.

Degenen die de voorbije maanden zware en vaak kwaadaardige kritiek op mevrouw Merkel uitspuwden, zijn, bijna zonder uitzondering, in het rechtse, populistische en nationalistische kamp te vinden, en zijn vergeleken met Merkel, politieke dwergen.

Ook in ons land. Neem de proef op de som. Tik op Google 'De Wever over Merkel' in en je kan een bloemlezing van denigrerende en agressieve uithalen optekenen.

Het komt bijzonder ridicuul over dat De Wever nu zegt dat Merkel op zijn lijn zit. Het is de ondertussen doorzichtige en welbekende tactiek: zoveel mogelijk recupereren en laten uitschijnen dat je het allemaal al gezegd en voorspeld hebt. Kortom, de wereld geeft uiteindelijk gelijk!

Wat een grenzeloze en lachwekkende pretentie! Doet onvermijdelijk aan Trump denken.

12-01-2017 om 11:42 geschreven door Gust Adriaensen

In zijn maandags column in De Standaard, heeft  Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, het over 'vertrouwen' en 'controle'.

Wat Rik Torfs, schrijft, is allesbehalve 'zielige onzin', zoals een reactie op het De Standaardforum luidt.

Het is bijzonder goed dat hij het verschil tussen vertrouwen en controle op scherp stelt. Dat hij daarbij uitvoerig naar Kierkegaard verwijst, die op zijn beurt inspiratie vond in de Bijbel, geeft ongetwijfeld meer fond aan de inhoud van de column.

Het is duidelijk dat 'vertrouwen' zijn fundament heeft in een godsdienstige of spirituele overtuiging, ongeacht welke religie ook. Vertrouwen overstijgt de menselijke drang naar 'controle', die gebaseerd is op de ratio en het materiële.

Niet te verwonderen dat met het afnemen van het religieuze, de angst om 'controle' te verliezen en de drang om hem te behouden of te versterken, toeneemt.

Vele mensen die wel hoog opgeven over hun 'individuele vrijheid' en hun 'zelfbeschikkingsrecht' zijn als de dood om de rationele en materiële 'controle' daarover te verliezen.Zij gooien zich in de armen van populisten met dictatoriale neigingen, die perfecte controle over alles en nog wat beloven .

09-01-2017 om 15:10 geschreven door Gust Adriaensen

XII/1
Vrijdag 6 januari 2017
Kerst en Nieuwjaar in de gemeenschap
Oudejaarsavond met de gehandicapten van Qâra
De zorg voor gehandicapten in Qâra brengt geestelijke vruchten voort. Voorheen werden ze veelal uit het openbare leven geweerd en het was alsof men zich doorgaans voor hen schaamde. En het zijn enkele vrijwilligers uit het dorp die met de zorg voor hen begonnen zijn. Sinds we hen hebben uitgenodigd wekelijks bij ons te komen is dit veranderd. Toch blijft het moeilijk hen in het gewone leven te integreren en de ouders hebben meestal ook geen mogelijkheden om extra zorg aan hen te besteden. Daarom wilden we oudejaarsavond met hen doorbrengen. Ze kwamen met een 25-tal, kinderen en jongeren, zeven in een rolstoel en een klein meisje dat verlamd is en dus moet gedragen worden. Daarbij waren er nog enkele begeleiders. In de refter werden tafels aan de kant geschoven en uren lang is er eigenlijk niets anders gedaan dan gedanst ook met rolstoelen, gesprongen, gezongen, muziek gemaakt met alle mogelijke instrumenten en foto’s genomen, terwijl tegelijk voor allerlei versnaperingen werd gezorgd. Na twee uur zou je verwachten dat allen uitgeput neerzakken. Wij wel, maar zij niet en onze Nigerianen zeker niet. Bovendien kwam toen weer de elektriciteit, zodat nu ook de muziek werd ingeschakeld. Er waren gekende kerstliederen bij maar ook dansmuziek zoals op een rockconcert, zo luid alsof het dak er af moest. Eten is belangrijk, maar met hen bezig zijn en feest vieren, vinden ze nog belangrijker. Ondertussen werd voor elk van hen een aangepast geschenkenpakket klaargemaakt, dat telkens onder luid applaus werd overhandigd. En het dansen ging onverminderd verder. Het was een heerlijke avond, voor hen en voor ons. God zij dank..Daarna hadden we nog net de tijd om de refter terug in orde te brengen, de eucharistie te vieren van de laatste dag van het jaar en de vespers van de vooravond van het feest van 1 januari. We waren precies om middernacht klaar om het Marialied te zingen en onze nieuwjaarswensen uit te wisselen met enkele versnaperingen. En toen leken de meesten wel slaapwandelaars. Zondagmiddag kwam abouna Georges zodat we de byzantijnse eucharistie vierden van Jesus’ besnijdenis met Basilius de Grote. In de Latijnse liturgie vieren we het Moederschap van Maria en op 2 januari de heilige Basilius de Grote.
Werk op het terrein
Het vriest overdag enkele graden maar meestal schijnt er in de voormiddag een heerlijke zon. Zo wordt in de voormiddag op het uitgestrekte terrein gewerkt. In grote hoeveelheid worden nu knoflook en anjuinen geplant. Het is best aangenaam werk wanneer men samen is. En dinsdag in de voormidaag zorgden Zaki, de algemene verantwoordelijke voor het werk en de burgemeester van Qâra voor een verrassing. Ze hadden een uitgebreid ontbijt bij, waar allen van konden genieten. gezeten in de zon in de woestijn. Verderop tegen de ringmuur bouwen arbeiders een huis voor het moslimgezin dat de verantwoordelijkheid voor het grote terrein draagt en dat tot heden nog steeds bij ons woont. Het is mooi om zien hoe de werkzaamheden vorderen. Er zijn betonnen blokken die aan de buitenkant met rotsstenen van het terrein zelf worden afgewerkt. Het is praktisch en schiet op. Tussendoor pluk ik een of andere dorre boom van het terrein om in stukken te zagen voor ons houtkacheltje. ’s Avonds verwarmen we onszelf hiermee. Tevens wordt van de resten van het middagmaal nog een avondmaal gemaakt, allemaal dank zij het houtkacheltje. In de namiddag wordt meestal gewerkt aan de hulpverlening. Dozen met nauwkeurig geselecteerde kleding, medicamenten, schoeisel, medisch materiaal ... worden klaar gezet. Het is een eindeloos versleuren van dozen, bedden, matrassen... van boven naar onder.
Epiphanie
Wat Kestmis is voor de Latijnse Kerk dat is Epiphanie voor het oosten. Inderdaad is het feest van de Openbaring de grote viering in het oosten. En deze begint al op 5 januari. Op het ogenblik dat we de “koninklijke uren” wilden zingen kwam juist een vrachtwagen toe die moest geladen worden met hulpgoederen voor de bevolking van Aleppo. Alles was netjes voorbereid en stond klaar maar niettemin moest de vrachtwagen geladen worden en dat waren dan onzen “koninlijke uren”. In de namiddag zongen we wel plechtig de lange vespers en abouna Georges kwam voor de byzantijnse viering van Epiphanie. Hierbij worden de verschillende “openbaringen” van God herdacht: zijn geboorte in Bethlehem natuurlijk, de verschijning aan de herders, de openbaring aan de magiërs en vooral de Godsopenbaring tijdens de doop van Jezus in de Jordaan. Na de mis is er de viering van de wijding van het water en dat gaat gepaard met overvloedige besprenkeling. Het heeft iets weg van het Latijnse paasfeest. Na deze gezamenlijke viering houden we ook gezamenlijk de maaltijd als een feestelijk gebeuren.
Staakt-het-liegen
Het staakt-het-vuren werd tot heden altijd misbruikt door terreurgroepen en vooral door de geheime diensten van het westen om nieuwe aanslagen voor te bereiden. In Aleppo hebben terroristen vooraleer te vertrekken nog eventjes honderd Syrische soldaten en enkele honderden burgers op beestachtige wijze omgebracht. Op 23 december heeft de terreurgroep Jaysh-al-Islam de grote watervoorziening in Damascus vergiftigd met petrol waardoor een aantal mensen gestorven zijn en meer dan 5 miljoen burgers in gevaar werden gebracht zodat met grote vrachtwagens en citernen drinkwater moet aangevoerd worden. Ondertussenn is dit groot kwaad gelukkig weer verholpen. En als toppunt, het feit dat het leger de terroristen wil verdrijven is nu voldoende om het leger te beschuldigen van de schending van het staakt-het-vuren. Enkele groepen terroristen vinden hierin een kans om te zeggen dat ze aan de vredesgesprekken in Astana daarom niet zullen deelnemen. Inmiddels werden in Oost Aleppo niet alleen een grote hoveelheid geheime agenten van CIA, Frankrijk, Engeland, Saoedi-Arabië, Turkijë aangetroffen maar ook een grote hoeveelheid zware wapens en munitie van de VS en de NAVO voor Al Nousra (Al-Qaida), een terreurgroep die door de UNO zelf op de lijst gezet is van de te bestrijden terroristische groepen. Dat inmiddels 100.000 mensen in Oost-Aleppo van een 4 jaar lange marteling bevrijd werden en dagen lang in de grootste vreugde Kerst- en Nieuwjaar konden vieren wordt door onze media niet vermeld. Er zijn alom getuigenissen uit de hel. Meisjes die niet met een terrorist wilden trouwen werden gemarteld, in de gevangenis geworpen, gestenigd, uit het raam gesmeten en als ze nog leefden gebeurde het opnieuw totdat ze dood waren. Dit alles werd in de westerse media verkondigd als de “bevrijding” van Aleppo. Neen, voor onze media is er in heel Syrië niets anders aan de hand dan de oorlogsmisdaden van het Syrische leger en van Rusland met hun coalitie. Goebbels, de minister van propaganda van het Dritte Reich wist het al: het is veel gemakkelijker een monsterleugen aan de openbare opinie te verkopen dan een kleine leugen. Om Syrië verder te kunnen uitmoorden en vernielen moet dus verkondigd worden dat de terroristen eigenlijk geen probleem vormen maar dat die Assad de grote misdadiger is van zijn volk. Hoe hij dan door de brede lagen van zijn volk en leger zo erg wordt geëerd, vragen ze zich dan niet af. Ook niet waarom zijn foto samen met die van Putin in heel Syrië te zien is. En zo schrijft dan ook onze Jan Balliauw met een schijnbaar afwezige geest dat Assad “veel meer doden op zijn geweten heeft (dan IS, zal hij bedoelen) en is hij rechtstreeks verantwoordelijk voor de gruwel in Syrië”! (Wordt 2017 even goed voor Poetin als afgelopen jaar? Deredactie.be 2/1/17). Jan, heb je geld gekregen van de CIA om dit te schrijven? Of werd je met ontslag bedeigd als je dit er niet bijvoegde? Of weet je dat er niets van waar is, maar wil je meehelpen om het uitmoorden van Syrië verder te rechtvaardigen naar de wens van de westerse landen? Als het zo moeilijk is om een staakt-het-vuren in Syrië tot stand te brengen omdat er nog vele tienduizenden terroristen zijn die niets liever willen dan hun gruwel verder zetten, hoeveel te moeilijker zal het dan zijn om bij onze politici en journalisten een staakt-het-liegen te bereiken omdat ze zes jaar lang niets anders gedaan hebben?

P. Daniël Maes

07-01-2017 om 20:48 geschreven door Gust Adriaensen