'Had ik toch maar naar ons Marina geluisterd. Was ik toch maar in Mol gebleven.'
Die zinnetjes maalden al enkele dagen door Siegfried Brackes hoofd.
Het debacle was dan ook compleet. Hij had gehoopt in Gent af te rekenen met die verfoeilijke primitieve socialisten en met die gesofisticeerde linkse intellectuelen van Groen, maar hij was zelf aan de schandpaal genageld geworden. En in het parlement had die communistische broekvent van een Hedebouw, hem de huid vol gescholden, hem een leugenaar en een eersteklasgraaier genoemd.
Maar het ergste was dat zijn eigen partij hem had laten vallen als een baksteen. Staatssecretaris Sleurs stond direct te trappelen van ongeduld om hem te vervangen als lijsttrekker van van de Gentse NVA en de Grote Baas liet hem spartelen als een vis op het droge om de echte mandatenkampioen, de Antwerpse schepen Kennis, zo veel mogelijk uit de wind te zetten.
En dan kwam het genadeschot. Sieg had nog maar pas een telefoontje van Joachim gekregen en Bracke wist direct hoe laat het was. De Mollenaar Joachim Pohlmann was een talentrijke man, die al van in zijn jeugd een vlotte pen had en goed van de tongriem was gesneden. Mede dankzij die kwaliteiten had hij heel wat macht verworven binnen het NVA-web rond de voorzitter.
Met zijn gekende welsprekendheid deelde Joachim dus mee dat Bracke een andere wending moest geven aan zijn politieke carrière. Hij kreeg de kans (de laatste, voegde Pohlmann er dreigend aan toe) om in het Kempense Mol, de NVA duidelijker op de kaart te zetten en de burgemeesterszetel te veroveren.
Toen Sieg het bevel van 't Schoon Verdiep, aan zijn Marina, thuis in Mol, vertelde, moest ze de aandrang weerstaan om een gat in de lucht te springen en enthousiast uit te roepen : 'O Valèreke, hoe geweldig!'. Dat was het koosnaampje dat ze op echt blije momenten wel eens gebruikte. Marina had altijd al een grondige hekel gehad aan Gent en de Gentenaars en voelde zich het best thuis in haar charmante Kempense dorp.
Het nieuws dat Siegfried Bracke burgemeester van Mol wilde of moest worden, verspreidde zich als een lopend vuurtje door de uitgestrekte gemeente.
Het bereikte ook huisarts Verbeke tijdens de raadpleging. Hij vergiste zich bijna van spuit toen het bericht tot hem doordrong. Verbeke was de rustige en beminnelijke kopman van de Molse NVA, had als nieuweling bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen een geweldig resultaat behaald maar werd door CD&V en SPA in snelheid gepakt bij de coalitievorming.
André Verbeke had leergeld betaald. Hij had gezworen: dat nooit meer. En nu dreigde een Antwerpse oekaze, zijn idealistisch toekomstproject voor zijn geliefde gemeente onderuit te halen met een in ongenade gevallen, geïmporteerde halve Gentenaar.
Diep in de Vlaamsbewuste ziel van het Molse gemeenteraadslid, stolde de volgende zin tot een oninneembare Kempense vestingmuur: 'Met alle Antwerpenaars en Gentenaars, maar niet met mij!!'
18-02-2017 om 11:11
geschreven door Gust Adriaensen
17-02-2017
De stroper wordt boswachter
De NVA is in de communicatie en de strategie klaarblijkelijk de pedalen kwijt.
De Antwerpse graaikampioen Kennis nu met een straf zuiveringsvoorstel voor de dag laten komen is misplaatst en ongeloofwaardig, zoals het ook schaamteloos was dat de extreem partijdige en profiterende parlementsvoorzitter in staat werd gesteld een parlementslid dat hem zijn vetpotexpertise onder de neus wreef, de mond te snoeren. Dat was, aldus de meest verdienende politicus van het land, omdat de PVDA'er zijn spreektijd met 1 MINUUT overschreden had.
De grootste stroper, die langs zijn neus weg vertelt dat meer dan 7000 euro netto per maand, geen onaardig maar wel een verantwoord loon is, opvoeren als de beste boswachter; de veelverdiener, die zijn hand niet omdraait voor enkele duizenden euro's min of meer, laten mierenneuken over 1 minuut: het is zelden vertoond in ons politiek theater.
Voor de idealistische Vlaamse nationalisten is het ergste nog dat de hoofdacteurs tot de NVA-stal behoren.
17-02-2017 om 17:09
geschreven door Gust Adriaensen
16-02-2017
Decline and Fall van Bracke
Het is opvallend dat ook de oppositie niet de kop van de kamervoorzitter wil. Nochtans is wat Bracke de laatste dagen gezegd heeft en wat over hem aan het licht gekomen is, van aard om zijn gezag en integriteit voor altijd als onbestaande te beschouwen.
De best betaalde politicus van het land moet zich boven het politieke gewoel stellen. In Gent ontbond Siegfried vanuit platte electorale machtsoverwegingen zijn duivels tegen de SPA. Hij vergat dat hijzelf en zijn partij veel dieper in de vetpotten zitten dan de vermaledijde socialisten. Hij vergat zijn adviseurschap van Telenet te vermelden, weigerde te vertellen wat hij ermee verdiende en loog uiteindelijk over het bedrag. Een schaterlach weerklonk in heel het land toen hij verkondigde geen 'poenschepper' te zijn en dat hij 'vrij en vrolijk' (wat een misselijk makend en leugenachtig cliché) zijn dikbetaald 'adviseurschap' van Telenet opgaf.
Deze man heeft gewoonweg de morele autoriteit niet meer om het parlement voor te zitten. Exit!
16-02-2017 om 16:22
geschreven door Gust Adriaensen
15-02-2017
Voor (bijna) elk kwaaltje is er wel een kruid gewassen
Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.
Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar er is voor de kruidenproducten een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.
Op http://orders.abdijpostel.be maar ook via de website van de abdij (www.abdijpostel.be) is de webwinkel te bereiken.
Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).
15-02-2017 om 21:47
geschreven door Gust Adriaensen
Bracke een poenschepper?
Bracke schreeuwt uit, voor wie het niet mocht geloven: 'IK BEN GEEN POENSCHEPPER!!
Dat ie dan al eens begint met haarfijn uit te leggen aan de bevolking wat ie allemaal al zo gedaan heeft voor Telenet om 12000 euro plus 2000 euro per vergadering op zijn rekening gestort te krijgen.
15-02-2017 om 13:03
geschreven door Gust Adriaensen
14-02-2017
De pot verwijt de ketel..
Vetpotten en graailust
Er was eerst de selectieve verontwaardiging van NVA'er Bracke, de politicus die de hoogste wedde geniet van alle politici, over de SPA'er Balthasar en NIET over de Open VLD'er Peeters.
Dan volgde de opmerking van Groen-kopman Van Besien dat het Antwerpen van de NVA ook niet pluis was. Er loopt daar een schepen rond, met name Kennis, die 17 betaalde mandaten vergaard heeft. Even nadien oordeelde NVA'er De Wever, die ook niet arm wordt van zijn mandaten, dat er niks beters opzat dan de wereld kond te doen hoeveel zijn schepen maandelijks opstreek en dat is volgens De Wever het niet onaardige bedrag van meer dan 7000 euro netto. De burgemeester voegde eraan toe dat de inkomsten verantwoord waren omdat meneer Kennis uit de privésector komt waar dergelijke verloning normaal (!?) zou zijn.
Het werd door velen als erg gênant aangevoeld dat De Wever die dingen vertelde en niet de betrokkene zelf. Dus werd de communicatie bijgestuurd en mocht Kennis opdraven om in zijn portemonnee te kijken. Hij vertelde exact hetzelfde als De Wever, perfect his master's voice. Zo werd aan de gêne, een vorm van denigrerende ridiculisering van de riant verdienende schepen toegevoegd...
De lamentabele crisiscommunicatie van de Grote Voorganger had daarmee zijn hoogtepunt nog niet bereikt.
De Wever vond het nodig zijn Antwerpse concurrent Van Besien de huid vol te schelden en hem het etiket 'stielbederver' op te kleven.
Een hoogst ongelukkige woordkeuze. Het ontging de voorzitter klaarblijkelijk dat 'stielbederver' hoofdzakelijk in kringen van overheidspersoneel wordt gebruikt en altijd een sarcastische, negatief-kritische gevoelswaarde heeft. De anciens in overheidsdienst, die de kantjes eraf lopen en de kunst van het profiteren tot in de finesses hebben geleerd, gebruiken dat woord als scheldwoord voor degenen die plichtsbewust, ijverig en correct, hun job doen voor het 'algemeen belang'.
De scheldpartij van De Wever was voor Van Besien de gedroomde assist om de Vlaamse nationalisten te beschuldigen van een dubbele moraal. In Gent Bracke, die ook geen armoe lijdt, de verontwaardigde zedenmeester laten spelen, maar in Antwerpen de graaipassie van de eigen partijleden verdedigen, vergoelijken, minimaliseren, dat is de hypocrisie ten top, aldus Van Besien.
En gelijk heeft hij.
(klik op onderstaande link om in de portemonnee van schepen Kennis te loeren)
14-02-2017 om 19:24
geschreven door Gust Adriaensen
13-02-2017
De hypocrisie van Bracke
We beleven dezer dagen weer een verbijsterend knap staaltje van schijnheilige verontwaardiging over de graaicultuur van de socialisten, in het bijzonder die van Gent. Toen bekend raakte welke vergoedingen twee schepenen opstreken dankzij hun bestuurdersfunctie in Publipart, richtte de afkeuring zich merkwaardig genoeg alleen maar op de socialistische schepen Balthasar en op de SPA in het algemeen.
Dat is een misselijk makende vorm van hypocrisie vanwege heel wat politici en de media. Open VLD met een schepen die brutaal zegt: 'Ik blijf waar ik zit', wordt ontzien. Politici uit alle partijen oefenen mandaten uit die rijkelijk betaald worden. En bij de topstukken hoort ongetwijfeld Bracke, de man die nu het hoogst van de verontwaardigingstoren blaast. Niet omwille van ethische afschuw maar uit electoraal opportunisme.
Bracke heeft 6 betaalde mandaten: kamervoorzitter, volksvertegenwoordiger en lid bureau van het parlement, gemeenteraadslid en fractievoorzitter NVA Gent, adviesraad Telenet. En hoe zit het met Open VLD'er Christophe Peeters? Wel die blijft doodgemoedereerd, daarbij kordaat gesteund door de topliberalen, op de poen zitten. De heer Peeters geniet van 7 betaalde mandaten: schepen van Gent, voorzitter college commissarissen Tarys, bestuurder, regionaal adviescomité, directiecomité Tiniwo, bestuurder Publilec en Publipart.
Omdat Bracke vanuit de Gentse oppositie zo ongenadig het poen scheppen van de socialistische schepen Balthasar aanvalt (waarom de liberaal Peeters en ook Bracke himself buiten schot blijven, mag Siegfried weten), ga je automatisch ook aandacht hebben voor een stad waar de partij van Bracke aan de macht is. Antwerpen bijvoorbeeld.
Hoe zit het daar met het poen scheppen van de schepenen? Dat is niet fraai. Schepen Kennis heeft 17 (!!) betaalde mandaten. Schepen Van de Velde en OCMW-voorzitter Duchateau respectievelijk 8 en 7. Van schepen Ait Dahoud is in de Cumuleolijsten zelfs geen spoor te bekennen.
Als Siegfried Bracke het hart op de juiste (rechtse?) plaats draagt, dan zal hij niet aarzelen ook die Antwerpse schepenen aan de schandpaal te nagelen.
( Surf naar Cumuleo, de site die u uren boeiende tijdpassering kan bezorgen met het napluizen van de betaalde en onbetaalde mandaten van duizenden politici.)
13-02-2017 om 14:59
geschreven door Gust Adriaensen
09-02-2017
Torfs in nauwe schoentjes
In De Standaard van 7 februari suggereert Eva Brems van de UGent dat de KU Leuven vindt mensenrechten misschien wel onbelangrijk vindt. Ze doet in een stuk over Law-Train, een Europees onderzoeksproject waaraan, naast enkele universitaire partners, België, Spanje, Israël en Roemenië deelnemen . Ook onderzoekers van onze afdeling strafrecht en criminologie participeren. Van Eva Brems moet de KU Leuven haar onderzoekers terugfluiten omdat Israël zich straffeloos schuldig maakt aan ‘structurele discriminatie en verdrukking van een volledig volk’.
Dat kan Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, niet zomaar over zich laten gaan. (DS 8 februari) Hij kronkelt zich als een duivel(tje) in een wijwatervat om duidelijk te maken dat de Leuvense medewerking onderworpen is geweest aan het oordeel van ethische commissies en dat hij de academische vrijheid van onderzoekers wil respecteren.
De gedachtekronkelingen waaraan de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven zich geregeld met wellust overgeeft, zijn vaak amusant, zelfs charmant. Maar een grens is nodig om te vermijden dat de 'kronkelaar' er zelf in verstikt.
Is het zo moeilijk voor Torfs om te erkennen dat het Israëlische regime het internationale recht al jaren met grote nonchalance en/of brutaliteit overtreedt, op het terrein daarin geholpen door een superbelangrijk onderdeel van dat regime: de politie? Zou Rik ook een samenwerking tussen de Leuvense Universiteit en bv. de politie van het Syrische regime of van het Filippijnse regime verdedigen of bepleiten? En waarom besteedt de rector veel aandacht aan een eventuele opschorting van samenwerking met Amerikaanse ACADEMICI, terwijl het in het artikel van Eva Brems gaat over samenwerking met de Israëlische POLITIE.
Verontrustend is ook dat Torfs het woord 'ernstige' in 'ernstige mensenrechtenschendingen' misbruikt om de zaken om te keren, te perverteren : een mogelijk morele schuld wordt op die manier verschoven naar Brems.
Torfs krijgt nu ook de wind van voren van filosoof Ignaas Devisch . Zowel in een De Afspraak-debat als in een krantenartikel, stelt die heel duidelijk en terecht: 'Alleen ethische spelregels dienen de mensenrechten niet. Ordediensten bijstaan van een land dat een ander land bezet, mensenrechten overtreedt en geweld structureel in het staatsapparaat heeft ingebakken, kan niet met enkele ethische criteria (en de bekende Torfsiaans retorische trucs) goedgepraat worden.
09-02-2017 om 21:30
geschreven door Gust Adriaensen
08-02-2017
'De cultuur van het leven'
Paus Franciscus:
'Beantwoord de logica van de verspilling
met de cultuur van het leven.'
08-02-2017 om 08:55
geschreven door Gust Adriaensen
07-02-2017
'Over alle getrokken grenzen gewalst'
De Standaard bericht uitvoerig over een nieuw rapport van Amnesty International, getiteld 'Human Slaughterhouse'. Daarin beschrijft Amnesty een georganiseerde gruwel door het regime van president Assad van Syrië, die nog een stap verder gaat: massale ophangingen in de beruchte gevangenis van Saydnaya, na een instantveroordeling door een 'militaire veldrechtbank'. Tussen 2011 en 2015 werden elke week , en soms tweemaal wekelijks , groepen tot vijftig mensen, 's nachts uit hun cel gehaald en opgehangen', aldus Amnesty.
Hoofdredacteur Karel Verhoeven besluit zijn commentaar als volgt:
'Alle eerdere aanklachten tegen de volkerenmoord die Assad al jaren aan het plegen is, de tienduizenden foto's, de massagraven, de bewijzen van aanvallen met chemische wapens, hebben geen kentering teweeggebracht. Over alle getrokken grenzen is Assad heen gewalst. Maar ten minste horen we ons helder bewust te zijn van die grote schandvlek op ons tijdsgewricht. Zodat niemand durft te beweren dat Assad het minste kwaad is. Dat is een grens die we toch nog moeten in staat zijn te trekken.'
07-02-2017 om 10:13
geschreven door Gust Adriaensen
06-02-2017
De alternatieve feiten van minister Homans
Gaat minister Homans in het debiteren van 'alternatieve feiten' Trump achterna? Je zou het gaan denken, als je haar goednieuwsshow over de 'daling' van de armoede in Vlaanderen onder de loep neemt.
Alle armoede-experts zijn het erover eens: de minister vertelt baarlijke nonsens en/of leugens.
Waarom?
1. Een vuistregel bij het soort studies -gebaseerd op een steekproef bij 6.000 gezinnen- waarop Homans steunt, is dat je pas van een significant resultaat mag spreken als er een verschil is van minstens 2 procentpunten met het voorgaande jaar.
2. Homans beweert dat de (zogenaamde) daling te danken is aan de maatregelen van de huidige Vlaamse regering. Opmerkelijk, om niet te zeggen: een bewuste leugen .Want de studie waaraan minister Homans refereert, is gebaseerd op enquêtes over het inkomen van 2014. De huidige Vlaamse regering ging pas medio 2014 van start, dus het beleid van Homans en co. heeft geen invloed gehad op de armoededaling waarmee ze nu triomfeert.
3. En nog een leugen. De minister beweert dat de kinderarmoede in de vorige legislatuur is verdubbeld. Ook dat klopt niet.
Ja, wadde!
06-02-2017 om 10:03
geschreven door Gust Adriaensen
05-02-2017
'Verander het economisch systeem'
Paus Franciscus heeft opgeroepen om de spelregels van het sociaaleconomisch systeem te veranderen.
'Ons neen aan een economie die doodt, moet een ja inhouden aan een economie die laat leven, omdat ze deel, de armen erbij betrekt, en de opbrengsten gebruikt om gemeenschap te vormen', aldus de paus.
05-02-2017 om 16:52
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2017
Retraite in de abdij van Postel
Van 1 tot en met 5 mei 2017 vindt er op het gastenkwartier van de abdij van Postel een retraite plaats die openstaat voor allen met als thema "Wie zijn mijn broeders en mijn zusters?"
E.H. Dirk Van der Linden, priester van het bisdom Gent, zal deze retraite begeleiden.
De eerste conferentie van de retraite is op maandag 1 mei om 16u30. Toekomen kan vanaf 15u30. Het einde van de retraite is voorzien vrijdag 5 mei na het middagmaal omstreeks 14u00. Dagelijks sluiten we aan bij het getijdengebed en de H. Mis van de abdijgemeenschap van Postel. Er is mogelijkheid tot aanbidding van het Allerheiligste Sacrament. Tijdens de retraite is er ook gelegenheid om het sacrament van de biecht te ontvangen.
Meer informatie vindt u in de folder in bijlage.
Hartelijke en genegen groeten, In Christus en Maria,
Pater Benny
Inschrijvingen en inlichtingen bij pater Benny Berrens Abdij van Postel Abdijlaan 16 2400 Mol-Postel 0496 50 15 23 of via gastenkwartier@abdijpostel.be
04-02-2017 om 13:35
geschreven door Gust Adriaensen
Opvallende afwezigheid
Terwijl Trump dag na dag in kranten en op tv, overal ter wereld alle aandacht opeist, is de nieuwe First Lady klaarblijkelijk van de aardbodem verdwenen.
Het is waarschijnlijk nog nooit voorgekomen dat de vrouw van een Amerikaanse president zo onzichtbaar is. Het contrast met haar voorgangster, de gecultiveerde én al vlug ontzettend populaire Michelle Obama, kan niet groter zijn.
Het zegt veel over de huidige machthebber van de VS en zijn entourage in het Witte huis. Er heerst een primitieve machosfeer waarin geen plaats is voor vrouwen, laat staan vrouwelijke verfijning of voor gewone gezinsrelaties en hartelijkheid, die geregeld zo heerlijk tot uiting kwamen bij de Obama's.
Melania Trump mist bijna zeker ook de capaciteiten om ook maar enige rol van betekenis als First Lady te spelen. Dat bleek al duidelijk tijdens de campagne. Zij is m.i. van geen enkele betekenis voor het beleid van een narcist als Trump, zij behoort eerder tot zijn 'huisraad'.
De afwezigheid van een First Lady, die naam waardig, is nadelig voor de Amerikaanse samenleving. De vorige First Ladies, waren, elk op haar manier, rolmodellen voor miljoenen Amerikanen.
Wat het nog erger maakt is dat de labiele Trump ook in de 'huiselijke' kring, niemand bij zich heeft die matigende en bezinnende invloed op hem kan uitoefenen. Dat was ongetwijfeld anders bij de vorige presidentiële koppels.
04-02-2017 om 11:11
geschreven door Gust Adriaensen
03-02-2017
Pater Daniël Maes in Syrië
XII/5 Vrijdag 3 februari 2017
Flitsen uit de gemeenschap In het begin van vorige week waren er abnormaal veel stroomonderbrekingen. Pas tegen het einde van de week werd het weer gewoon: ongeveer de helft van de tijd stroom en de andere helft niet. En toen kregen we een winterse bui met sneeuw. Hierdoor waren in de nieuwbouw de waterleidingen bevroren zodat we ofwel water bij de zusters moesten halen of wachten tot het warmer wordt. Na enkele dagen waren de leidingen ontdooit en hadden we weer water. Met de kou was het deze dagen ook bijna niet mogelijk om buiten te werken. Daarom hebben we binnen gewerkt en kaarsen ingepakt om ze voor levering klaar te maken. Een ander werk dat we binnen konden doen is schoenen bij elkaar brengen en sorteren. Er is namelijk een zeer grote hoeveelheid schoenen (voor mannen, vrouwen, kinderen) die nog niet konden bezorgd worden. Het is gebruikt maar nog goed schoeisel (botten, bottines, werkschoenen, sandalen, sportschoenen, zomerschoenen, winterschoenen). Ze zijn door elkaar geraakt en moeten nu een voor een met elkaar verenigd worden en gesorteerd. Een groot werk dat bovendien overdag moet gebeuren terwijl het nog licht is. Er zijn een massa vrouwen- en kinderschoenen maar helaas veel te weinig mannenschoenen. Woensdag werd het plots nog kouder en er was niet alleen een ijzige wind maar een echte storm. Alles vliegt dan door de lucht en als je de grote deur van de nieuwbouw opent, heb je man en macht nodig om die weer dicht te krijgen. Maar... alle schoenen waren tenslotte gesorteerd en bij elkaar gebracht. Woensdag op donderdag was het -16 en toen de Nigerianen hier kwamen vonden ze het al koud als de temperatuur onder + 10 zakte! Dus weer bevroren waterleidingen. Wat is het houtvuurtje in de refter dan een aangename body-warmer. Ondertussen is in de byzantijnse traditie de voorbereiding op de grote vasten al aangebroken. We beginnen met 2 februari dat we als een feestdag, dus als een zondag vieren (We hebben vandaag ook genoten van het gezelschapsspel Rummikub, dat ons door een Vlaamse weldoensrer werd bezorgd: Rummikub in Mar Yakub!) O.L.Vrouw Lichtmis is de presentatie van Jezus in de tempel, in het oosten is dit het feest van de ontmoeting van Jezus met zijn volk (“hypapante” genaamd), alsook de manifestatie van de Heer. Jezus wordt opgedragen aan de Vader, volgens de joodse wet. Het is een voorloper van zijn Kruisdood. Maria draagt Jezus op in de tempel van Jeruzalem. Jezus zal zich totaal overgeven aan de Vader wanneer Hij steft op het Kruis en daar zal ook Maria bewust aan deelnemen. Vandaag kwam ook een van onze bevriende christelijke echtparen hun pasgeboren baby opdragen, een feest voor alle kinderen. Eenmalige dankbetuiging Iedere week krijg ik van verschillende mensen belangrijk nieuws toegestuurd in nieuwsberichten, artikels, video’s enz. als bevestiging, aanvulling of correctie, waar ik blij om ben. Soms neem ik hun nieuws ook over. Omdat ik onmogelijk op iedere toezending een dankwoord kan schrijven, wil ik nu heel uitdrukkelijk en oprecht al deze vrienden bedanken om die zo nuttige informatie. Zo stuurde een vriend mij deze week meerdere links die mij geheel onbekend zijn (o.a. https://shar.es/1ODS1l: “The Media Coverage on Syria is the Biggest Media Lie of our Time”: Interview with Flemish Priest in Syria”, de vertaling van het interview van de Nederlandse journalist Wierd Duk in Algemeen Dagblad). Tevens wil ik nu mijn verontschuldigingen aanbieden om mijn onvolledig bericht over het Willibrodushuis in de Oude Molstraat in Den Haag. Ik had helaas niet de tijd om aan te bellen. Ik vermeldde dat de zusters van Liefde daar al in de jaren ‘80 vertrokken zijn, zoals plechtig op twee marmeren platen wordt vermeld. Een oud bewoonster vond het terecht jammer dat ik niet gesproken heb over de geschiedenis daarna. Het is toen immers een bloeiend centrum geworden van de katholieke charismatische vernieuwing onder leiding van Anton en Nellie Ruiter. Ik had het kunnen weten want het is toen dat ik daar contact mee nam. En nu is in dit stadsklooster een gemeenschap gevestigd van de Broeders van St. Jan met een grote evangelische uitstraling. Moge de Heer hun werk en het Willibrordushuis overvloedig zegenen tot glorie van God en heel vele mensen!
Barsten in het overbekende verhaal
Al zes jaar lang vertellen de media dat er in Syrië een verschrikkelijke dictatuur heerst, die een militaire tussenkomst van de internationale gemeenschap vereist. Hiermee rechtvaardigt het westen voor zichzelf de vernietiging van een harmonische samenleving in een prachtig land. Het overbekende verhaal van de mainstream pers over de ongewapende spontane volksopstand die tot een burgeroorlog in Syrië uitgroeide, vertoont steeds meer barsten. Het Amerikaanse congreslid Tulsi Gabbard heeft vorige maand Syrië bezocht. Ze sprak met de president en regeringsleden, met het gewone volk en soldaten, met opposanten en families. Ze heeft goed begrepen dat er helemaal geen “gematigde” rebellen zijn en dat de hulp van de VS in feite naar terroristen gaat om een “regeringswissel” te bewerken voor eigen politieke doeleinden. Ze maakt nu duidelijk dat de werkelijkheid die ze ontmoette totaal verschillend is van wat de westerse media berichten en dat het westen moet ophouden daar oorlog te voeren. ( Rep Tulsi Gabbard, Le peuple syrien veut désespérément la paix, mondialisation.ca, 27 januari 2017).
Roland Dumas, minister van buitenlandse zaken onder Mitterand (1984-6 en 1988-1993) en voorzitter van de Franse “conseil présidentiel” (1995-2000) komt nu met nog meer onthutsende onthullingen. Twee jaar voor de onlusten van 2011 in Syrië vernam hij van regeringskringen in Engeland dat ze een militaire invasie in Syrië aan het voorbereiden waren, naar de wens van Israël. Daarover werd met hem openlijk gesproken en hem gevraagd of Frankrijk eventueel zou meedoen. En onze pers maar schrijven over een spontane volksopstand!
De grote mogendheden zijn hun politiek stilaan aan het aanpassen. Londen en Berlijn volgen Washington. Boris Johnsson (UK) heeft nu het grote licht gezien en verkondigt dat Bashar al-Assad aan de macht mag blijven, alsof hij in plaats van het Syrische volk daarover moet beslissen. In Duitsland is Sigmar Gabriel, tot heden minister van economie een van de meest fele tegenstanders van de Amerikaanse imperialistische politiek in Oekraïne, de Krim, Midden-Oosten... Hij veroordeelt openlijk de financiering van de terroristen in Syrië. De Duitse kanselier Angela Merkel heeft deze man nu verplaatst van het ministerie van economische zaken naar het ministerie van buitenlandse zaken. Er is dus hoop dat er ook bij buitenlandse zaken in de Lage Landen ooit iets gaat druppelen.
Al jaren lang verkondigen de politieke wereldluidsprekers eensgezind dat de Syrische president zulk een onmens, gruwelijke dictator en “slachter” van zijn eigen volk is, dat hij “spoedig” ten val gebracht zal worden. Dat schreewden deze wereldheersers uit: Obama, Hillary Clinton, Cameron, Sarkozy, Hollande en hun ministers. Ondertussen zijn deze profeten zelf van hun voetstuk gevallen, terwijl het Syrische volk fier de foto van zijn president in heel het land aanbrengt. Wie een kuil graaft voor een ander, zo luidt het Vlaamse spreekwoord, valt er zelf in.
Heeft Amerika weer een president? Wat we met enige zekerheid over president Trump kunnen voorspellen is dat hij voor een flink deel onvoorspelbaar is. Zijn hoofdbekommernis blijkt te zijn de macht terug aan het volk geven en de gewone werkende Amerikaan wat welvarender te maken, in plaats van zich te mengen in tientallen landen over de hele wereldbol verspreid. Het zit hem dwars dat na de aanslagen van 9/11 nagenoeg niets meer wettelijk is in Amerika. De president is gezakt tot een marionet van Wall Street, de militaire industrie en de wapenbazen, gemanipuleerd door de massamedia. Hillary Clinton of John McCain en anderen zouden hieraan perfekt kunnen beantwoorden. De CIA die tot heden het wapen was om geheime acties uit te voeren, heeft Trump al teruggebracht tot een agentschap dat informatie moet verstrekken. Hiermee wordt het imperialisme van de VS over de rest van de wereld al flink verminderd. In 2015 zouden er door de CIA politieke moorden gepleegd zijn in niet minder dan 35 landen! (Thierry Meyssan, Donald Trump dissout l’organisation de l’impérialisme états-uniens, réseau voltaire, 30 januari 2017). Uiteraard hebben oud-directeurs van de CIA en anderen al fel geprotesteerd. De gezaghebbende Amerikaanse historicus en journalist Webster Tarpley (www.tarpley.net) beweert dat de VS sinds J. Kennedy (die daaraan iets wilde doen en vermoord werd) geen president meer hebben gehad en dat Obama, waarover hij een grondige (“niet ge-autoriseerde!) biografie heeft geschreven, hierbij uitmunt omdat hij “een veel betere leugenaar en acteur” was dan zijn voorgangers. Daarom konden ze hem ook zonder moeite meteen de Nobelprijs voor de vrede geven, terwijl hij de vernietiging van Irak, Libië en Syrië aan het voorbereiden was en de nucleaire dreiging aan het vergroten. Trump beweert dat hij zijn energie niet wil steken in het omverwerpen van regeringen, ook niet die van Syrië en dat hij IS werkelijk wil uitroeien van de aardbodem. Aan de hysterie van de russofobie doet hij niet mee. Van de NAVO heeft hij begrepen dat het een geldverslindende oorlogsmachine is, die helemaal door de VS wordt geleid en die eigenlijk al een kwart eeuw over datum is. De grote nieuwsankers noemt hij openlijk bij hun naam: leugenaars! Hij wil er ook voor zorgen dat het TPP (Trans Pacific Partnertship), het sluitstuk van de ‘Nieuwe Wereld(wan)orde)’, gerealiseerd o.a. door Obama, Hillary Clinton en de valse billionair George Soros niet doorgaat. Het TPP moest de bekroning worden van het neoliberalisme, ten voordele van de oligarchen. De milieubewegingen en de draconische maatregelen in verband met de klimaatveranderingen zal hij niet steunen. Hij omringt zich met mensen (zoals Myron Ebell) die beweren dat gelijkaardige klimaatveranderingen op andere planeten aantonen dat de zon deze bewerkt en niet de activiteit van de mens. Hij beschouwt de milieubeweging als een bedreiging voor de vrijheid en de vooruitgang van de mensen. Tegen de heersende stroming in wil hij het gezin als basiscel van de maatschappij steunen. En zo mogen we misschien verwachten dat Amerika weer een president zal hebben... hoewel ook dit uiteindelijk onvoorspelbaar is. Het ziet er naar uit dat het Pentagon deze belangrijke machtsverschuivingen niet zonder slag of stoot zal laten gebeuren. Naar een cultuur van het leven Aan tenminste één van zijn verkiezingsbeloften is Trump alvast meteen trouw geweest. Hij heeft een decreet getekend waardoor het aan internationale organisaties verboden wordt abortus te bevorderen en het geld zal in de plaats daarvan naar de vrouwen zelf gaan. Voor kardinaal Timothy Dolan van New York was dit voldoende om op 23 januari een plechtige verklaring uit te geven waarin hij deze beslissing openlijk verwelkomt. Verder was er vorige vrijdag 27 januari voor de 44e keer de jaarlijkse mars voor het leven in Washington en de president vroeg zijn vice-president Mike Pence deel te nemen en het woord te voeren. Het werd een historisch gebeuren. Mike herinnerde er aan dat de stichters van het land 240 jaar geleden het onvervreemdbaar recht op leven in de constitutie beitelden en 44 jaar geleden werd deze peiler van de maatschappij door het Hooggerechtshof met voeten getreden (door de uitspraak van 1973 in het proces Roe v. Wade, die vrouwen het “recht” gaf op abortus!). Mike wil namens de regering alles doen om de cultuur van het leven in de VS te herstellen, geheel in de geest van de grote (overleden) rechter Antonin Scalia. D. Trump heeft trouwens net de christen Neil Gorsuch in zijn plaats als nieuwe opperrechter benoemd. In dit Amerikaanse Hooggerechtsof zijn nu 5 (‘conservatieve’?) rechters door een Republikein en 4 (‘losbollen’?) door een democraat benoemd. Neil Gorsuch is resoluut tegen abortus, euthanasie en het terugbetalen van condooms en contraceptie. Hierdoor kan een flinke slag toegebracht worden aan de cultuur van de dood. Toch is deze nog lang niet overwonnen. De Nederlandse minister Lilianne Ploumen doet nu een pathetische en huichelachtige oproep. Ze heeft als reactie op de beslissing van Trump het platform “Zij beslist” (She decides) aangekondigd. En België sluit zich hierbij onmiddellijk aan. Alexander De Croo, minister van “ontwikkelingssamenwerking” (!) wil in Brussel in het voorjaar een conferentie organiseren om te zien hoe ze de doodscultuur toch kunnen blijven versterken. Immers, contraceptie, condooms, sterilisatie, in vitro, abortus... zijn al lang “very big business”, ook onder de vorm van “ontwikkelingshulp” gepresenteerd. Onder misleidende slogans van vrijheid willen ze deze economie verder laten draaien. “Meisjes en vrouwen moeten zelf kunnen beslissen wanneer en hoeveel kinderen zij willen. Dat is een mensenrecht”, aldus onze minister Alexander De Croo. Groot gelijk, man. Maar mag hiervoor het meest weerloze mensenleven vermoord worden? Als gij in een zaal vrij moogt gaan zitten op de stoel die je zelf kiest, mag je dan een zwak kind vermoorden omdat jij op die stoel wilt zitten? Meneer Alexander, zo voer je het land terug naar een barbaarse oertijd (die misschien niet eens zo wreed was als de onze nu!). Rechten zijn altijd verbonden met plichten. Het recht op leven is verbonden met de plicht voor anderen dit te respecteeren, anders worden mensenrechten herleid tot de individuele grillen van de sterksten die de zwaksten uitroeien. Bovendien, in onze moderne tijd zijn er wetenschappelijke methoden, die echtparen de volle vrijheid geven zelf over hun vruchtbaarheid te beschikken. Dat noemen we volwassen, moderne vruchtbaarheidsbeheersing. Natuurlijk wordt dit in de openbare opinie niet aangeprezen (of belachelijk gemaakt) want het bevordert niet het financiëel succes van contraceptie, condooms, sterilisatie, in vitro, abortus... Dat echtparen zelf hun vruchtbaarheid kunnen beheersen, brengt economisch niet direct iets op, maar deze echtparen genieten wel in vrijheid van de grootste gave van hun huwelijk, zonder slaven te zijn aan dokters en apotekers (b.v. met behulp van “sensiplan” in België en Nederland). En zijn gelukkige echtparen uiteindelijk niet de grootste bijdrage, ook economisch, aan de maatschappij? In ieder geval, meneer Alexander, het primitief vermoorden van de zwaksten in onze samenleving is onaanvaardbaar en stelt u aan de kant van de moordenaars. Daarmee wordt ook de voornaamste peiler van iedere democratie vernietigd. Lees maar eens de toespraak van de hoger vermelde Amerikaanse vice-president Mike Pence tijdens de recente 44e mars voor het leven in Washington. Iedereen kan op zijn of haar wijze meehelpen om de terugkeer naar de cultuur van het leven te steunen om de doodscultuur te verminderen. In Frankrijk is er de sterke beweging van Manif pour tous, een zeer ruime stroming die we ook in ons land zouden kunnen gebruiken. Op 10 december 2016 hebben een tiental leiders in Cape Town (Zuid-Afrika) de International Organisation for the Family gelanceerd (capetowndeclaration.com). Zij zetten zich in voor het behoud en de bescherming van wat zij als de meest wezenlijke elementen van iedere beschaving beschouwen, nl. als het gemeenschappelijk erfgoed van heel de mensheid, het hart van iedere sociale rechtvaardigheid. Het gaat hierbij gewoon om het respect voor de waardigheid van het leven, huwelijk en gezin. Concreet dient de huwelijkstrouw aangemoedigd te worden terwijl pornografie, overspel, echtscheiding, allerlei vormen van losse samenleving enz. ontmoedigd moeten worden. Het is een strijd tegen een ideologische overheersing, een soort culturele kolonisatie, die onze maatschappij grondig wil ontwrichten. Wij geloven dat de uiteindelijke strijd tussen goed en kwaad in onze wereld zal worden uitgevochten op het terrein van huwelijk en gezin en de waarden die hiermee verbonden zijn. Laten we allen – wij, de overlevenden van abortus - moedig weerstand bieden. Jeanne Mancini, voorzitster van de hoger genoemde March for Life zegt dat het belangrijk is een cultuur te scheppen waarin abortus ondenkbaar is. De verandering van de harten zal uiteindelijk de noodzakelijke verandering van de wetten meebrengen. In ons land, zegt ze, zijn er ieder jaar ongeveer één miljoen abortussen! De beweging pro life is een beweging voor de vrouw (pro Woman). Wanneer de ministers van onze (moreel) Lage Landen oproepen om de doodscultuur overeind te houden, roepen wij op om integendeel met alle mogelijke middelen te ijveren voor een cultuur van het leven, waar iedereen beter van wordt. Sarah Winter Hierbij nog een aanmoediging voor hen die de hymne van het leven in onze wereld willen laten weerklinken. Sarah Fernanda Giromini, alias Sarah Winter is bekend geworden door haar foto, samen met een andere half naakte femen in de kerk van Onze Lieve Vrouw de la Candelaria in Rio de Janeiro in januari 2014. Zij heeft in 2012 Femen Brazilië gesticht. Zij werd een felle militante voor abortus, homoseksualiteit, biseks en de hele business hiermee verbonden. Haar eerste kindje liet ze aborteren. Haar tweede kindje heeft ze met zoveel vreugde ontvangern dat haar houding radicaal veranderde. Openlijk vraagt ze nu vergiffenis voor haar abortus, voor de belediging van de christelijke plaatsen en vooral van de christenen. Ze is nu een fervente militante pro vita en haalt scherp uit naar Femen, waarvan ze in haar levensgetuigenis o.m. schrijft dat deze “een sekte vormt die de afbraak nastreeft van de traditionele familie en van alle morele waarden van de samenleving”. P.S. Kan iemand aan onze minister Alexander van ”ontwikkelingssamenwerking” eens voorstellen om in hun debatten ook de meest vergeten groep aan het woord te laten, nl. de grote menigte van vrouwen die abortus ondergingen en er achteraf heel veel spijt van hadden? P. Daniel
03-02-2017 om 11:25
geschreven door Gust Adriaensen
31-01-2017
Extreem rechts en Trump
Twee weken hebben volstaan om de maat van Trump als president van de (voorlopig) machtigste democratie ter wereld te nemen. En die is gewoonweg ondermaats.
Deze primitieve machtsmens kan de wereld alleen maar benaderen vanuit zijn eigen beperkte en ongenuanceerde visie en schoffeert niet alleen staten maar ook miljoenen Amerikanen naar hartenlust.
Het gevolg laat zich raden. Nog nooit is het gebeurd dat een Amerikaanse president na een week in functie in een Gallup-poll, al door meer dan 50% van de Amerikanen wordt afgekeurd. En ook heel wat staatshoofden hebben hun bedenkingen en afkeuring al uitgesproken.
Dat leidt tot een isolement van een labiele president, dat gevaarlijk kan zijn voor de democratie in de VS én voor de (vrije) wereld in het algemeen. De eerste tekens zijn er al: Trump passeert het liefst ministers en administraties en steunt op zijn 'inner circle' van getrouwen, onder wie ook bedenkelijke figuren te vinden zijn.
Opvallend én verhelderend is wel dat in West-Europa de aanhangers en verdedigers van Trump in extreem-rechtse hoek te vinden zijn en ze op die manier de politieke bondgenoten van Poetin worden.
In Vlaanderen liet de voorzitter van Vlaams Belang zich in Ter Zake helemaal gaan in een lofzang op Trump. Maar ook kopstukken van de N-VA scharen zich, weliswaar met minder publiek lawaai, in de rangen van de West-Europese Trumpisten.
Je kan je afvragen: om wat te bereiken?
31-01-2017 om 10:29
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2017
Een behaaglijke leugen
Er is in de media veel commotie ontstaan over de confrontatie van gewezen bisschop Van Gheluwe met een persoon die beweert misbruikt te zijn en vooral over de uitlating van advocaat Van Cauter, die beweert dat het vermeende slachtoffer een fantast is.
In De Standaard van 30 januari publiceert Van Cauter een scherpzinnig artikel over de zaak.
In het algemeen, aldus Van Cauter, zal iedere persoon met een beetje rechtsgevoel, het erover eens zijn dat iemand onterecht beschuldigd kan worden en dat het feit dat iemand in het verleden iets verkeerds heeft gedaan geen bewijs is dat hij ook schuldig is aan andere feiten. Maar voor Van Gheluwe gelden die vanzelfsprekende rechtsregels klaarblijkelijk niet. Wat meer is, het geheim van het onderzoek hoeft in het geval Van Gheluwe helemaal niet gerespecteerd te worden.
Wat is hier eigenlijk aan de hand? Volgens Van Cauter heeft in de zaak Van Gheluwe 'empathie de plaats ingenomen van kritische zin'. Ik voeg eraan toe: niet alleen empathie met de slachtoffers speelt een belangrijke rol, maar ook de wil om Kerk en geestelijkheid zoveel mogelijk te beschadigen.
Terecht stelt Van Cauter dat de zaak-Van Gheluwe het perfecte schoolvoorbeeld is van de theorie van het zondebokmechanisme: een maatschappelijke pest als kindermisbruik wordt geïncarneerd in één persoon , die alle haat en aversie opzuigt. Maar ondertussen woekert het misbruik verder in alle geledingen van de samenleving.
Laat dit duidelijk zijn: er moet met alle kracht gestreden worden tegen alle vormen van seksueel misbruik in alle sectoren van de samenleving. Niet alleen de geestelijkheid moet geviseerd worden maar ook het onderwijs, het leger, de sportclubs, de jeugdverenigingen, enz. De media schieten daarin tekort omdat ze zich tot nu toe hoofdzakelijk geconcentreerd hebben op misbruiken in kerkelijke kringen.
Ook de media wentelen zich in de behaaglijke leugen dat het offeren en vernietigen van één dader of van één groep, het misbruikprobleem zal oplossen.
30-01-2017 om 11:24
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2017
Pater Daniël Maes in Syrië
XII/4 Vrijdag 27 januari 2017 Terug thuis Zaterdagmorgen vertrokken we in Zaventem, waar we Marc al achter een tas koffie aantroffen. In Beyroet werden we door een onbekende taxichauffeur opgewacht. Na drie kwartier hadden we elkaar gevonden. Hij bracht ons naar het appartement in Zakrit. Onderweg toonde hij een foto van hem met zijn vader, die monnik is in een orthodox klooster in Libanon. We werden hartelijk ontvangen door moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel, die een bijzonder avondmaal hadden voorzien. De Grieks-melchitische (= katholieke) pastoor van de parochie, samen met zijn vrouw waren voor die gelegenheid uitgenodigd. In de byzantijnse ritus zijn er katholieke pastoors die gehuwd zijn en anderen die ongehuwd zijn. Verder was nog een Amerikaanse familie uitgenodigd die nu in Taiwan leeft en die inmiddels met ons partners zijn voor de hulpverlening aan de bevolking van Aleppo. Natuurlijk was ook de familie van zr. Carmel, die in de buurt woont, van de partij. Een bijzonder aangename en lange avond. Zondagmiddag hebben we de eucharistie bijgewoond, bij die pastoor in de parochie. Zijn vrouw en hun dochter zaten op de eerste rij. Een groep mannen en vrouwen vormden het koor en zongen er stevig op los. In de kerk waren nogal wat kinderen en jongeren aanwezig. Na een eenvoudig middagmaal bracht een taxi ons over de twee grenzen naar Damascus. Het is klimmen en dalen. Toen we in Libanon in de bergen zaten, lag er veel sneeuw en zagen we alom families met kinderen die met het skiën pret beleefden. In Damascus werden we door twee auto’s opgewacht, nl. van de familie Sroer en van de burgemeester van Qâra. We zagen de gekende, gezellige drukte in de stad terwijl de zon al aan het zakken was. Uiteindelijk arriveerden we tegen half zeven ’s avonds in het klooster waar we hartelijk werden ontvangen. Voor het goede verloop en alle goede gaven hielden we eerst in de kerk een tijd aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Daarna genoten we van het avondmaal en luisterden naar de verhalen van beide kanten: de thuisblijvers en de teruggekeerden. Sierbomen, abrikozen en amandelen Maandagmorgen waren de mannen op het terrein. Systematisch worden alle dorre bomen uitgerukt en door nieuwe aanplantingen vervangen. Het gaat hierbij vooral om abrikozenbomen en amandelenbomen. Aan de rand van het domein, alsook aan beide kanten van de weg die voor het klooster loopt (van Qara naar Libanon) werden sierbomen geplant. Het is handwerk: in de woestijngrond een gat maken, er wat goede aarde in doen, boompje planten en overvloedig water geven. En zo werden deze dagen een paar honderd bomen geplant. De eerste avond wilde de verantwoordelijke van het terrein, (het moslimgezin dat nu nog bij ons woont) de groep mannenn uitnodigen naar aanleiding van onze terugkeer. En zo zaten we met allen rond zijn houtkacheltje. Vanaf mijn terugkeer tot nu toe is er heel veel stroomonderbreking. Hele avonden en nachten moesten we het zonder elektriciteit stellen. Men vertelt hier dat terroristen in Palmyra een belangrijke centrale hebben vernield, met grote gevolgen. Tot heden schreven westerse journalisten dat dergelijke grote aanslagen niet door rebellen gepleegd kunnen worden omdat zij enkel in staat zijn “tot wat gepruts aan de keukentafel” (‘aldus een vrt-journalist). Het is dus allemaal de schuld van Assad en zijn leger. Waarom juist soldaten en veiligheidsmensen 1/3e van de doden uitmaken, kunnen ze dan niet uitleggen. En zo blijft de leugenmachine verder draaien. Bij dit familiebezoek lieten we het ons niet aan ons hart komen. Eerst thee met gebak, door moeder de vrouw zelf gebakken, dan fruit, dan koffie. En ondertussen maar kwebbelen en lachen. Ook de man die hier als eerste concierge gediend heeft, was enkele dagen op bezoek en was deze avond ook bij ons. Hij is een allawiet. Toen het hier heel gevaarlijk werd in 2013 is zijn vrouw naar Lattakia vertrokken. Daarna werd het echter ook voor hem veel te gevaarllijk en is ook hij vertrokken. Als enige allawiet in heel de streek zouden de terroristen hem niet in leven gelaten hebben. Hij was ook in het hele dorp goed gekend. Allen zijn de oorlog meer dan moe! Van de verschillende bezoeken die we kregen uit Qâra en van elders vernemen we dat het voornaamste gevoel van de mensen nu is: we zijn deze oorlog kotsbeu. Het goede hiervan is dat dit ook voor vele “opposanten” geldt. In de Wadi Barad Valley (Damascus) geven nu 2.600 strijders zich over en leggen de wapens neer. Mensen zijn niet geïnteresseerd in de politiek zoals het buitenland aan hen wil opdringen. Ze vragen hoe ze aan warme kleding kunnen geraken of hoeveel een paar schoenen kosten of waar ze werk kunnen vinden. Jongeren vragen zich af of ze hier hun toekomsty kunnen uitbouwen. Natuurlijk zijn er onrechtvaardigheden op niveau’s van de regering, van het leger en van de samenleving. Zeker nu, mede door de ontwrichting van deze gruwelijke oorlog. Er zijn altijd mensen die profiteren van de ellende van anderen. Denk je dat dit bij ons minder het geval is? Of dat dit bij ons helemaal het geval niet is? Tegelijk zijn er in tragische omstandigheden ook altijd helden en heiligen. In ieder geval moet het stilaan duidelijk worden dat Syrië het recht heeft bestuurd te worden zoals het eigen volk dit wil en dat de beste bijdrage aan de “democratie” en vrede van het land is dat al die vechtjassen, door het buitenland gesteund verdwijnen. Dit is gewoon internationaal recht. Het is onzin hiervoor iemand uit te maken voor “een geheime agent van het regime”. Als ik beweer dat buitenlanders de Belgische regering niet moeten bepalen, ben ik dan een “fan” van het “Belgische regime en zijn eerste minister?” Dan respecteer ik gewoon het recht en de democratie. Ik behoud mij wel het recht voor om vanuit mijn situatie hetgeen den regering doet positief of negatief te evalueren. De korte boodschap aan de buitenlandse mogendheden is: laat het Syrische volk gerust! P. Daniel
28-01-2017 om 07:04
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2017
Vlaamse pater Daniël in Syrië:
Vlaamse pater Daniël in Syrië: "Poetin en Assad hebben mijn leven gered"
De Vlaamse pater Daniël Maes (78) leeft in Syrië, in het zesde-eeuwse Mar Yakub klooster in het stadje Qara, 90 kilometer ten noorden van de hoofdstad Damascus. De norbertijn is niet onomstreden. Hij steunt het regime van Bashar al-Assad en staat achter het militair ingrijpen door Vladimir Poetin.
Journalist Wierd Duk had voor het Algemeen Dagblad (AD) een gesprek met hem. Wij geven het interview hieronder volledig weer. Volgens pater Daniël klopt er weinig van de westerse berichtgeving over het conflict in Syrië. "De Amerikanen en hun bondgenoten willen het land te gronde te richten."
U bent zeer kritisch op de verslaggeving uit Syrië. Wat zit u dwars?
"Er klopt niets van het idee dat er een volksopstand plaats zou hebben tegen president Assad. Ik ben sinds 2010 in Qara en heb met eigen ogen gezien hoe agitatoren van buiten Syrië de protesten tegen de regering organiseerden en jongeren rekruteerden. Die beelden werden door Al Jazeera uitgezonden om de indruk te wekken dat hier een rebellie gaande was. Er werden door buitenlandse terroristen moorden gepleegd, in de soennitische en in de christelijke gemeenschappen, in een poging om onder de Syrische bevolking religieuze en etnische tweespalt te zaaien. Terwijl in mijn ervaring het Syrische volk juist heel eensgezind was.
Voor de oorlog was dit een harmonieus land: een seculiere staat waarin verschillende geloofsgemeenschappen vreedzaam naast elkaar leefden. Er was nauwelijks armoede, het onderwijs was gratis, de gezondheidszorg goed. Het was alleen niet mogelijk om vrijelijk je politieke mening te uiten. Maar dat kon de meeste mensen niks schelen."
Zuster Agnès-Mariam, de Libanees-Franse moeder-overste van uw Mar Yakub ('heilige Jacob') klooster, wordt ervan beschuldigd te heulen met het regime. Zij heeft vrienden tot op het hoogste niveau.
"Zuster Agnès-Mariam helpt de bevolking: zij heeft recent een gaarkeuken geopend in Aleppo, waar vijf keer per week 25.000 maaltijden worden bereid. Kijk, het is miraculeus dat wij nog leven. Dat hebben we te danken aan het regeringsleger van Assad en aan Vladimir Poetin omdat hij besloot om in te grijpen toen de rebellen de macht dreigden over te nemen.
Toen duizenden terroristen bij Qara waren neergestreken waren wij ons leven niet zeker. Ze kwamen uit de Golfstaten, Saoedi- Arabië, Europa, Turkije, Libië. Veel Tsjetsjenen. Ze vormden een buitenlandse bezettingsmacht, allemaal gelieerd aan al-Qaida en afsplitsingen. Tot de tanden bewapend door het Westen en zijn bondgenoten en met een wedde om u tegen te zeggen. Ze zeiden letterlijk: 'Dit land behoort nu ons'. Vaak zaten ze onder de drugs, ze bestreden elkaar onderling, 's avonds schoten ze in het wilde weg. We hebben ons lang in de cryptes van het klooster schuil moeten houden. Toen het regeringsleger hen verjoeg, was iedereen blij: de Syrische burgers, die de buitenlandse rebellen haten en wij omdat de rust terugkeerde."
U zegt: het Syrische leger beschermt de burgers terwijl er allerlei berichten zijn over oorlogsmisdaden door Assads troepen, bijvoorbeeld de bombardementen met vatbommen.
"Weet u dan niet dat de berichtgeving over Syrië de grootste medialeugen van deze tijd is? Over Aleppo is pure onzin verkocht: het waren juist de rebellen die er plunderden en moordden. Denkt u dat het volk stom is? Denkt u dat die mensen gedwongen worden om te juichen voor Assad en Poetin? Het is de Amerikanen te doen om pijpleidingen en grondstoffen in deze regio en om het tegenwerken van Poetin.
En Saoedi-Arabië en Qatar willen in Syrië een soennitische staat vestigen, zonder vrijheid van godsdienst. Daarom moet Assad weg. Weet u: toen het Syrische leger zich opmaakte voor de slag om Aleppo kwamen moslimmilitairen bij mij om te worden gezegend. Tussen gewone moslims en christenen is er geen probleem. Het zijn die radicale islamistische, door het Westen gesteunde rebellen die ons willen uitmoorden. Zij zijn allemaal al-Qaida en IS. Er zijn helemaal geen gematigde strijders meer."
U noemde Hillary Clinton ooit een 'duivelin in wijwater' omdat zij als minister van Buitenlandse Zaken het conflict zou hebben opgepookt.
"Ik ben blij met Trump. Hij ziet wat ieder normaal mens begrijpt: dat de Verenigde Staten moeten stoppen met het ondermijnen van landen die grondstoffen bezitten. Het streven naar een unipolaire wereld door de Amerikanen is het grootste probleem. En Trump begrijpt dat de radicale islam een groter gevaar is dan Rusland.
Wat kan mij het schelen of hij af en toe zijn broek uittrekt? Als Trump geopolitiek uitvoert zoals hij belooft, dan ziet de toekomst er positief uit. Dan komt het tot een vergelijk met Poetin. En hopelijk komt er dan een oplossing voor Syrië en keert de vrede terug."
U begrijpt dat uw analyse controversieel is en op veel kritiek stuit?
"Ik spreek uit eigen observatie. En niemand hoeft mij te geloven, hè? Maar ik weet één ding: de media kunnen met hun berichtgeving bijdragen aan de uitmoording van het Syrische volk, of zij kunnen de Syriërs helpen. Helaas zijn er onder journalisten te veel meelopers en flauwe zakken."
26-01-2017 om 08:30
geschreven door Gust Adriaensen
24-01-2017
'Bredere persoonsvorming'
'Vrijdag stond in De Standaard, niet enkel op maandag een uitstekende krant, een mooi stuk over de vraag waarom hogescholen vandaag meer studenten aantrekken dan universiteiten. Onder meer omdat ‘de meeste universiteitsrichtingen (…) nog te veel gericht zijn op abstracte kennis vergaren’. Wat abstracte kennis precies inhoudt, blijft wazig, maar arbeidsgericht is ze niet, en ‘arbeidsgerichte opleidingen’ bieden de hogescholen juist wel. Lees: daar leren jongeren pas nuttige dingen. Zo was het al in mijn studententijd. '
Dat is de startparagraaf van Rik Torfs' maandagse column.
Genereus erkent (of misschien toch niet helemaal en van ganser harte) Rik Torfs,rector van de Katholieke Universiteit van Leuven,dat De Standaard niet enkel op maandag (de dag van Riks column) een uitstekende krant is.
Toch heeft de maandagse krant voor mij dat ietsje meer.Waarom? Precies.Dankzij de column waarin de rector voluit kan etaleren wat hij in dit stukje bepleit als essentieel voor de universitaire vorming:bredere persoonsvorming en kritisch denken.
De botsing tussen het vergaren van abstracte kennis en arbeidsgerichte opleidingen was er ook al in mijn studententijd en die ligt nog verder in het verleden dan die van rector Torfs.Om maar te zeggen: die spanning was, is en zal er zijn. Maar het is goed en nodig dat de 'echte' universitairen en universiteiten waakzaam blijven: de KUL mag geen veredelde vakschool worden.
Torfs heeft het ook uitgebreid over wijlen professor Frans Brusselmans, grondwetspecialist. Brusselmans was een prof die bevlogen doceerde en bekommerd was om de bredere persoonsvorming en het kritische denken van de studenten. Maar, voegt de rector er tot slot aan toe, 'er was een bad practice waaraan de grondwetspecialist zich bezondigde: hij was tegelijk hoogleraar en politicus. Je moet er maar opkomen.Toch schuilt in zijn verhaal ook troost. Een mens kan veel weten, en toch dwalen'.
Het siert Torfs dat hij de attente lezer de mooie assist geeft om in de slotzinnen 'professor Frans Brusselmans' probleemloos te vervangen door 'professor Rik Torfs'. Heerlijk!
24-01-2017 om 09:50
geschreven door Gust Adriaensen
