De decaan van de faculteit Economie-Bedrijfswetenschappen, Luc Sels, heeft zich kandidaat gesteld voor de functie van rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. Daarmee krijgt Rik Torfs, een serieuze tegenkandidaat, stelt De Standaard in een interview met Sels.
Nu vind ik dat de heer Sels geen al te beste beurt maakt in dat interview. Een belangrijk deel ervan is gewijd aan een niet zo fraaie afrekening met de zittende rector. En het andere deel over zijn beleidsvisies bevat de grijsgedraaide clichés, die iedere (kandidaat)-rector in de mond neemt.
'We zijn te arrogant geworden', zegt Sels, maar het is duidelijk dat hij met 'we' , exclusief Torfs bedoelt.
Het grappige is, ik betwijfel of kandidaat-rector Sels het zelf doorheeft, dat wat hij daarna allemaal zegt gekenmerkt wordt door bloedserieuze eigendunk en arrogantie. Een fundamenteel verschil met Rik Torfs. Die slaagt er altijd in zijn arrogantie te verpakken in elegante ironie en zelfrelativering.
'Ik ben het betere alternatief', pocht Luc Sels. En: ' Torfs heeft misschien de kwaliteiten om een verkiezing te winnen, maar ik heb meer troeven om een universiteit te leiden'. En nog eentje:' De KU is niet alleen Rik Torfs. Hij wil over alles zijn zeg doen...'.
Sels, Sels, Sels toch. Wat een infantiele afrekening!
Het is geen geheim dat ook het academische milieu een krabbenmand is, een adderkluwen van machtshongerige individuen en groepen. Maar je verwacht van een kandidaat-rector toch wel een subtielere, beschaafdere opstelling.
Met Sels dreigt de Katholieke Universiteit van Leuven een kurkdroge, arrogante, uit cijfers en statistieken opgebouwde manager aan de top te krijgen.
Geef mij dan maar Rik Torfs, een heerlijke intellectueel. Ook heel geschikt om over de hekel te halen!
13-03-2017 om 08:55
geschreven door Gust Adriaensen
|