In de Frère-case komen de Belgische politieke ondeugden in al hun schabouwelijkheid aan de oppervlakte.

Journalist Reynebeau formuleert ze haarscherp: erfelijke, feodale privileges; eigen belang dienen; politieke benoemingen; valse schijn; oud Belgisch corporatisme; afschuiven van verantwoordelijkheid; ieder voor zich in de coalitie; partijpolitiek roofridderschap; het ene plezier moet het andere waard zijn; desinformatie door de regering.

Zo was het vroeger bij de smalend genoemde 'trado's' (hé, waar is dat NVA-scheldwoord gebleven?). Zo is het sterker dan ooit in een regering waar de Vlaams-nationalisten het voor het zeggen hebben, die nota bene uitpakten, en nog altijd uitpakken godbetert, met de 'Grote Verandering'.

Zeer verwonderlijk en onbegrijpelijk, zeker voor mensen die opgegroeid en gevormd zijn in de idealistische Vlaamse Beweging, is dat Vlamingen voor wie de habitat van de Frères, de haute finance, de echte Belgische machtscenakels , totaal vreemd is, furieus de verdediging ervan op zich nemen. 

02-05-2018 om 22:05 geschreven door Gust Adriaensen

De beste 1 mei-mop kwam uit de mond van de premier. Op de 1 mei-viering van de MR, de Franstalige liberalen, bestond Charles het, zijn speech te besluiten, en dat deed hij zowaar met wat dramatische tremolo's in zijn stem, met de zin: 'De MR is beste partij van de travailleurs!'

Zijn publiek, oudere en nog oudere dames en heren, allemaal netjes gekleed, rustig op hun zetel in een zaal, verschoot zodanig van die uitspraak, dat er amper applaus kwam. Ze hoorden het in Keulen donderen. Behoorden zij ook tot de klasse der travailleurs, de werklieden, de arbeiders? Dat hadden ze nooit gedacht. 

Zo te zien waren er ook geen Lidl-werknemers, spoorwegarbeiders, wegen- en rioolwerkers, fabriekswerklieden, kortom het klassieke 1 mei-zootje, in de zaal te ontdekken. Die zag je op de dag van de arbeid op straat.

Verwarring sloop in hun middenklassehart. En irritatie. Als de premier de MR beschouwt als DE partij van de travailleurs, dan hoorden ze misschien niet echt thuis in die partij en moesten ze op zoek naar ander politiek onderdak. En waar was dat nog te vinden? 

01-05-2018 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Bij uitgeverij De Blauwe Tijger verschenen deek I en II van de oorlogsdagboeken van pater Daniël Maes, die sinds 2010 in Syrië verblijft.

---------------

Maes ziet vooral een probleem in de
“propagandistische” en “eenzijdige” manier
waarop het conflict gecoverd wordt.
De Syrische oorlog markeert de “overgang van
een unipolaire naar een multipolaire wereld”,
aldus Maes. Met Donald Trump in Washington
aan het roer lijkt die transitie zich sneller dan
verwacht te voltrekken.

— De Morgen

Indrukwekkend werk.

— Pieter Omtzigt

De Vlaamse pater Daniël Maes (78) leeft in
Syrië, in het zesde-eeuwse Mar Yakub-klooster
in het stadje Qara, 90 kilometer ten noorden
van de hoofdstad Damascus. Hier is hij
ooggetuige van de burgeroorlog.
Volgens pater Daniël klopt er weinig van de westerse
berichtgeving over het conflict in Syrië.

— Algemeen Dagblad

Bijlagen:
https://youtu.be/0irs0kKn5G4   

In heel Europa schuiven conservatieve politici steeds verder naar rechts op om kiezers van extreemrechts terug te halen. Dat vindt Caroline de Gruyter, Europacorrespondent met standplaats in Oslo, levensgevaarlijk.  Zij doen dit door langzaam maar zeker het discours en de standpunten van extreemrechts over te nemen'.

Terecht waarschuwt Caroline De Gruyter voor deze evolutie. Want 'conservatief rechts maakt op die manier het gedachtegoed van politieke stromingen met antidemocratische tendensen geleidelijk aan mainstream'.

In dit verband is de overweging van de Nederlandse socioloog Duyvendak verhelderend (DS-Weekblad, 28 april 2018). Volgens hem is het gevaarlijk wanneer politieke partijen hun land als een ‘thuis’, een ‘huis’, voorstellen in hun program en propaganda.

'Je thuisvoelen doe je maar bij heel weinig mensen. Als een natie als een huis wordt beschouwd, dan is er maar heel weinig ruimte voor verschil: van familieleden verdragen we ook niet dat zij heel anders zijn, met heel andere gedachten en gedrag. Als we ons moeten gedragen als één grote familie, gaan we elkaar voortdurend op de huid zitten en opmerkingen maken over elkaars kleren (hoofddoek), begroetingsrituelen (handen schudden moet) of de manier van eten klaarmaken (slachten doen we zo). En dan krijg je dus de natives, de oorspronkelijke bewoners van een land, die claimen dat ze zich niet meer thuisvoelen door de aanwezigheid van migranten.'

Niet te verwonderen dat 'conservatief rechts' , en in Vlaanderen is dat NVA, erg geïrriteerd, soms ronduit agressief, reageert op dergelijke analyses en beschouwingen. Zij tasten op een rationele, logische manier, het sentimentele maar electoraal lonende identiteitsdiscours aan, dat gebaseerd is op een romantisch thuisgevoel. Het idyllische Vlaanderen waarin iedereen iedereen (moet) kennen. Dat zijn natuurlijk luchtspiegelingen, maar zeer effectief in een electoraal gevecht. 

30-04-2018 om 15:16 geschreven door Gust Adriaensen

Goede Vrienden,

We verblijven inmiddels weer veilig in de abdij van Postel tot half

mei. Samen met ons land dragen we ook Syrië in ons hart. Syrië is

enerzijds een ware humanitaire catastrofe geworden. Van een heerlijk

land in welvaart met een harmonieuze samenleving en een model van

lekenstaat voor het hele Midden Oosten (én voor bv. Frankrijk!) is het

volk nu in diepe ellende gestort door wereldheersers die hier de olie,

de gas, de macht onder elkaar willen verdelen, onder het voorwendsel

dat ze het volk van een dictatuur willen bevrijden. Ja, ook Irak werd

in 2003 verwoest onder de mooie leuze van “Voor de vrijheid van Irak”!

Syrië bevat anderzijds een boodschap voor gans de wereld. Voor het

eerst in de moderne geschiedenis is een klein, soeverein land in staat

stand te houden tegenover een vernietigende militaire overmacht van

een corrupte “internationale gemeenschap”. Het dankt zijn heldhaftige

weerstand aan de eenheid van volk met leger, regering en president,

alsook aan de daadwerkelijke steun van trouwe bondgenoten: Rusland,

Hezbollah, China. De eenzijdige, absolute Angelsaksische-zionistische

wereldoverheersing is (bijna) voorbij.

Dit weekend wordt hier een fototentoonstelling gehouden, waarbij ik

aanwezig zal zijn (zie affiche). Er worden allerlei spulletjes

aangeboden door Syriërs of onze gemeenschap Mar Yakub zelf gemaakt

voor het levensonderhoud van vele gezinnen in nood (van religieuze

voorwerpen tot geneeskrachtige zalf en kledingstukken). Tevens zullen

Jens de Rycke en ik ons boek voorstellen. En… we zullen graag een

babbeltje slaan. Aan de  grote mogendheden met hun vernietigend

oorlogstuig hebben we steeds gezegd: als jullie niets anders te doen

hebben, doe het dan asjeblieft niet hier. Aan alle vrienden zeggen we

nu: als jullie niets anders te doen hebben, doe het dan asjeblieft dit

weekend eens hier. Van harte welkom.

P. Daniel

27-04-2018 om 11:29 geschreven door Gust Adriaensen

In een column handelt Marc Reynebeau over het feit dat al de derde generatie van de steenrijke Frèrefamilie een zitje krijgt in de regentenraad van de Nationale Bank, dankzij de minister van Financiën. De familie Frère beschouwt dat mandaat als een erfelijk eigendom en Van Overtveldt is het daar klaarblijkelijk mee eens.

Dergelijke extreem pretentieuze machtsclaim van het grootkapitaal is een hekeling meer dan waard. Terecht stelt Reynebeau dat het bestendigen van zulke privileges botst met de waarden van de Verlichting.

Zeer opmerkelijk is dat op het internetforum van De Standaard, de forumdeelnemers die zich altijd opwerpen als fervente NVA-aanhangers, nu ook de verdedigers zijn van erfelijke privileges van de Belgische haute finance, waarvan de Frèreclan het meest extreme voorbeeld is.

Het is al vaak geschreven: de Vlaamse nationalisten hebben zich in geen tijd vastgeankerd in het Belgische, vaak adellijke en Franstalige, wereldje van het grote geld. Een machtig wereldje dat mijlenver verwijderd is van de gemiddelde Vlaming.

Dat is de opzienbarende VERANDERING...  van een partij: van Vlaams nationalisme naar Belgicistisch materialisme.

26-04-2018 om 09:09 geschreven door Gust Adriaensen

De media waarschuwen geregeld voor de gezondheidsgevaren wanneer zware inspanningen worden geleverd bij zeer warm weer. Terecht.

In de aanloop naar de extreem gepromote  Antwerpse Ten Miles en Marathon gebeurde helemaal niets, hoewel de weersverwachting duidelijk was. 

Waarom niet? 

23-04-2018 om 15:11 geschreven door Gust Adriaensen

Paul Verhoeven:

'Hoeveel duizenden kilometers per container er ook liggen tussen de arbeiders en ons, gezellig winkelende consumenten, wij zijn met elkaar verbonden. Wij dragen verantwoordelijkheid voor de kinderen en uitgebuite arbeiders die onze kleren maken.'

23-04-2018 om 07:52 geschreven door Gust Adriaensen

Paul Goossens in De Standaard:

'2,15 miljoen euro. Zoveel verdiende de ceo van een uit de kluiten gewassen beursgenoteerde Belgische onderneming vorig jaar. Lekker boeren is dat, want in vergelijking met 2016, een stijging van 13 procent. De modale Belg werd met ruim 10 procentpunt geklopt en kreeg slechts een extraatje van minder dan 3 procent.

Eerlijk? Het land werd alleszins een stuk ongelijker en de kloof tussen arm en zeer rijk groter. Het totale salaris van onze ceo’s ligt nu bijna tien keer hoger dan dat van de eerste minister en bijna vijftig keer hoger dan het gemiddelde ­brutoloon in hun bedrijven. Hoeveel keer het hoger ligt dan de laagste lonen, is onbekend. Allicht schommelt het rond de 100.

Dat de betrokken ceo’s 200 keer meer op zak steken dan een ­alleenstaande leefloner die op jaarbasis met 10.712 euro moet rondkomen, is ook het signaleren waard.'

22-04-2018 om 07:51 geschreven door Gust Adriaensen

In zijn column in DS schrijft Paul Goossens naar aanleiding van de handdrukdiscussie: 'Het zegt veel over het politieke en ideologische klimaat. Sociaaleconomische tegenstellingen worden nauwelijks nog geregistreerd en indien wel, steeds geminimaliseerd. Maar de culturele wrijvingspunten worden voortdurend op scherp gezet...Essentieel is de thematische shift: weg van de sociaaleconomische tegenstellingen, prioriteit voor de identitaire confrontatie. Daarom worden de inkomens- en vermogensverschillen systematisch uit het gelijkheidsidee gefilterd en worden gebruiken en etiquettekwesties tot ankerpunten van onze identiteit opgetild. '

Ik ben het grondig met Goossens eens. Het is overduidelijk dat dergelijke verschuiving een fundamentele aantasting betekent van de Verlichting en haar verworvenheden. Of dat de herauten van de zgn. 'identiteitspolitiek' denken en handelen alsof er nooit een verlichting is geweest. En dat is inderdaad nog erger.

21-04-2018 om 15:21 geschreven door Gust Adriaensen

2. Met stijgende verbazing lees en hoor ik de negatieve commentaren over de poging van Kris Peeters en de Antwerpse CD&V om een vertegenwoordiger van de orthodoxe joodse gemeenschap op hun lijst te krijgen. Chaos, debacle, zichzelf in de voet schieten, amateurisme, beschadigd, enz., zijn niet van de lucht. Ook vandaag in de Standaard: eindfase van..., het Waterloo van...

   Waarop steunt men zich eigenlijk? Vanuit welke mens- en maatschappijvisie of misschien wel vanuit welke politieke agenda, wordt hier voor de Antwerpse CD&V en vooral voor Kris Peeters, een negatieve perceptie gecreëerd? Perceptie, inderdaad. Want tot zijn essentie herleid, gaat het om het volgende: 1. Peeters wil de gesloten joodse gemeenschap de kans geven deel te nemen aan het stadsbestuur. 2. De kandidaat wordt door de media en politici gereduceerd tot en veroordeeld omwille van een handdrukdiscussie.3.De kandidaat trekt zich terug. Dat is het.

   Eigenlijk verdient Peeters bewondering een aanmoediging, ook in eigen partij. Het tegendeel was eerder waar. Van een gefrustreerde Bogaert was dat te verwachten. Van Crevits veel minder. Niet verstandig haar reactie. Ook Beke keerde zich niet krachtig tegen het anti-Peetersoffensief van media en politiek.

   Kathleen Cools stelde in Terzake terecht de vraag: 'Waarom verdedigde een christelijk geïnspireerde partij als CD&V niet sterker het respect voor het geloof en de traditie van deze jood?' . Hij wilde de enorme stap zetten om zijn gesloten gemeenschap toch enigszins open te breken. Peeters wilde hem en zijn gemeenschap daarin steunen. En dat is enorm positief. Ik hoop dat hij verder pogingen doet om een vertegenwoordiger van de joodse gemeenschap deel te laten uitmaken van het stadsbestuur en dat hij daarin volop steun krijgt van de partijtop.

   Die partijtop heeft zich door de gecreëerde perceptie laten meeslepen in een primitieve opstoot van fanatiek obscurantisme en pijnlijke hypocrisie. Zo ervaar ik de ondermaatse reductie van respect tot handdruk.

19-04-2018 om 09:10 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Het schandaal van de dood' legt filosoof Ignaas Devisch in De Standaard, scherp het onvermogen van de (westerse) moderne samenleving bloot om met de dood om te gaan.

Het inruilen van het 'hiernamaals' voor het 'hiernumaals', heeft tot gevolg dat alle fysische en psychische mankementen worden ervaren als een zinloze aantasting van ons 'welzijn', als een aanval op onze controle- en zelfbeschikkingsobsessie. Het allerergste en het meest zinloze is natuurlijk de dood, want 'het einde van het leven kijkt nergens meer op uit'.

Devisch is niet de eerste wetenschapper die deze analyse en overwegingen formuleert en ik ben ervan overtuigd dat vele mensen zich daarin herkennen en het ermee eens zijn.

Devisch stelt terecht de vraag: hoe kunnen we ons onvermogen om met de dood en het leven om te gaan, aanpakken? Eigenlijk heeft hij al één mogelijke aanpak vermeld, die voor miljarden mensen in verleden en heden, zin gaf aan leven en dood: een hiernamaals.

Het verwondert me vaak dat (dikwijls ongelovige) wetenschappers haarscherp weten te vertellen dat het wegvallen van religie vele negatieve effecten heeft voor individu en samenleving. Maar ze durven het klaarblijkelijk niet aan om onbeschroomd te pleiten voor een hernieuwde religiositeit in onze westerse cultuur.

Waarom niet zonder taboes schrijven dat religie, de zinloosheid en de leegte kan verdrijven?

18-04-2018 om 08:51 geschreven door Gust Adriaensen

Door de enorme aandacht voor chemische wapens, wordt de indruk gecreëerd dat in een oorlog het gebruik van andere wapens minder erg is.

Dat is misleidend. De middelen die gebruikt worden om mensen te doden of te verminken, worden in dergelijke benadering in een morele rangorde geplaatst. Precies alsof het vermoorden van mensen niet altijd moreel verwerpelijk is. 

16-04-2018 om 20:53 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een interview met Peter Mertens in De Zondag:

In Antwerpen is een keiharde en persoonlijke kiesstrijd losgebarsten. Wat is er aan de hand in ’t stad?

Dat zijn typische tekenen van een keizer die zich vastklampt aan de troon. Dat was zo in het oude Rome, het middeleeuwse Vlaanderen en nu in Antwerpen. Onze burgemeester wil zijn sterke machtspositie niet afgeven, en alle technieken worden ingezet. Hij zegt zelf dat hij dat geleerd heeft van Caesar, Cicero en Augustus. Ik vind dat geen reclame voor onze stad.

15-04-2018 om 11:04 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Heb je een gezagspositie? Wees heilig door te werken voor het gemeenschappelijke goed en door persoonlijk gewin te verwerpen.'

14-04-2018 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

1. Volgens Paul Goossens botsten het oude, etnische Vlaanderen van de collaboratie en het jonge, Europese Vlaanderen van mei ’68 in Leuven over ‘Walen buiten’. Dat conflict, over de essentie van de Vlaamse identiteit, wil het Vlaams-nationalisme nu toedekken.

   Goossens verzwakt de kracht van zijn scherpzinnige analyse in De Standaard, door aan een slogan een zwaarwichtigheid toe te kennen, die hij in studentenkelen niet had. Al helemaal in het begin van de jaren '60 brulden we in studentenbetogingen 'Walen buiten!' of laveerden we door de nachtelijke Leuvense straten al scanderend:  'Waalse ratten, rolt uw matten!'. Het was eerder studentikoze branie dan 'Juden 'eraus -achtige rassenhaat'.

   Goossens wijst wel terecht op de totaal onhistorische evaluatie van Leuven '68 van historicus De Wever. Het is duidelijk dat in de Weveriaanse recuperatie van Leuven '68, nog maar eens tot uiting komt dat de politicus De Wever, onbeschaamd de geschiedenis wenst te herschrijven binnen het kader van zijn maatschappij- en mensvisie.

   Waarom ontkent hij furieus de emancipatorische, anti-autoritaire en verruimende kracht en effecten van '68 en ziet hij daarin alleen maar een nihilistische, destructieve en ontbindende kwade macht? De oorzaak van alle maatschappelijke kwalen van nu?

   Het antwoord op het 'waarom?'  ligt m.i. niet zozeer in zijn Vlaams altruïstisch idealisme of in zijn politiek streefdoel, het realiseren van een republiek(je) Vlaanderen. De jaren dat hij en zijn partij aan de knoppen van de macht zitten, hebben al overvloedig bewezen dat er van belangeloze 'Vlaamse Beweging'-inzet helemaal geen sprake meer is. Zij hebben zich verrassend snel, zowel op het federale als op het regionale en Europese vlak, geconformeerd aan en genesteld in de Belgische en Europese machtssystemen.

   Precies in die extreme machtsdrang en in de fanatieke wil om het mens- en maatschappijbeeld, waarin De Wever en co. zich binnen de grenzen van een overzichtelijk lapje grond, comfortabel en veilig (willen blijven) voelen, te consolideren, ligt m.i. de verklaring voor zijn afkeer van mei'68.

   Het Leuven '68 van Goossens zet(te) inderdaad het gekoesterde, kleinburgerlijke, conservatieve, neoliberale mens- en maatschappijbeeld van BDW op losse schroeven.

12-04-2018 om 17:08 geschreven door Gust Adriaensen

De stellingname van het minipartijtje 'Islam' over gescheiden plaatsen voor mannen en vrouwen in het openbaar vervoer, heeft terecht een storm van protest ontketend. De regeringspartijen -de ene wat agressiever dan de andere- hadden het direct over verbieden en aanpassen van de grondwet.

Oud-journalist Walter Zinzen is het daarmee niet eens. Hij schrijft: 'Meningen worden alleen verboden in dictaturen'. Ik volg hem daarin.

Willen we onze democratische rechtsstaat behouden, dan is het m.i. van cruciaal belang dat de vrijheid van meningsuiting intact wordt gelaten en vermeden wordt dat het formuleren, uitspreken, uitschrijven van opvattingen, intenties door individuen, groepen, verboden en strafbaar wordt.

Op dat moment wordt een soort van gedachtepolitie in het leven geroepen en wordt een van de belangrijkste pijlers van onze democratie weggeslagen.

Het zo voorstellen dat een tot voor enkele dagen totaal onbekend partijtje (2 gemeenteraadsleden) een echte bedreiging vormt voor onze 'normen en waarden' , is onverantwoorde (electorale?) paniekzaaierij en getuigt van weinig geloof in de kracht van onze 'normen en waarden'.

Overigens, doorstaan alle uitspraken en stellingnames van 'onze' partijen, de toets van de democratie en Verlichtingsidealen?

10-04-2018 om 07:37 geschreven door Gust Adriaensen

'Bloeiende Frivolen' is de titel van de pas in druk verschenen en fraai uitgegeven nieuwe dichtbundel van Retienaar Guy Aarts.

Guy Aarts: 'De titel Bloeiende Frivolen' dekt vele ladingen. De onderwerpen zijn at random uit 'het alledaagse' geplukt: het leven (vooral de liefde) en de bijhorende strapatsen, vaak met knipoog, soms in diepe ernst.'

het is ochtend en de dag zal klaren
als een feestelijk carillon, met de nacht
nog in je haren en een glimlach op je lippen
zeg je heerlijk niets
zeg je alles van houden van

De dichtbundel is te koop in krantenwinkel De Mus, Sint-Martinusstraat, Retie.

09-04-2018 om 10:38 geschreven door Gust Adriaensen

Van 14 tot 29 april stelt Willy Thijs zijn werk tentoon in 'Hofke van Chantraine', Kerkstraat 46, Oud-Turnhout.

'Het werk van een behoedzame escapist. Uitmondend in verbeelde wijdheid.'

09-04-2018 om 10:35 geschreven door Gust Adriaensen

Marc Reynebeau hekelt in De Standaard het toekennen door de Vlaamse regering van een renteloze lening van 800.000 euro aan de exclusieve Vlaamse zakenclub De Warande in Brussel. Hij stelt dat dit de Vlaamse voortzetting is van de oude Belgische politieke cultuur.

Hij slaat spijkers met koppen.

Als het om het schaamteloos graaien in de zakken van de belastingbetaler gaat, ten voordele van een elitair clubje en zichzelf, zit deze Vlaamse regering al langer op het niveau van de oude Belgische politieke cultuur.

De renteloze lening en de betaling van lidgelden voor ministers, parlementsleden en hoge ambtenaren met belastinggeld, zijn een nieuwe extreme bevestiging daarvan. De essentie van het schandaal wordt prima weergegeven in het volgende zinnetje uit de inleiding van het artikel: 'De modale Vlaming komt er niet in, maar mag het betalen.'

Elitarisme, discriminatie, segregatie, gebaseerd op status en money, money, voeren de boventoon in  De Warande.

En omdat deze heren (en dames?) een fijne neus hebben voor de vetpotten van het systeem, en graaigrage handen om erin te zitten, hebben ze zich de laatste jaren ook een Vlaams-nationalistisch imago aangemeten. Niet omdat ze zich ook maar ene moer aantrekken van de 'Vlaamse strijd' in verleden en heden, maar omdat het geld rinkelt.

Dat bourgeois Vlaanderen is het tegengestelde van het Vlaanderen waarvan de vorige generaties én mijn generatie droomden in de Vlaamse Beweging.

(foto: De Standaard)

08-04-2018 om 09:02 geschreven door Gust Adriaensen