
Het manifesteert zich in meer en meer fenomenen: de glorierijke burgemeester van Antwerpen zit verschrikkelijk met de poepers dat hij zijn troon op 't Schoon Verdiep zal kwijtspelen. Tegelijk wordt duidelijk dat er maar weinig mensen te vinden zijn die zich zo fanatiek vastklampen aan de macht als De Wever.
In de debatten pakt zijn mayonaise niet meer. De afwisseling van calimerogedrag, zelfbeklag, én agressiviteit, verdachtmakingen, heeft bij zijn tegenstanders geen effect meer. Evenmin als zijn gezichtsmimiek met de rollende ogen en zijn trekkebekken. Zowel bij opposanten als bij heel wat partijgenoten als bij buitenstaanders komt een en ander als zielig over.
Laten uitschijnen dat zonder hem de ondergang van 't stad dreigt, toont aan welk ongeremd ego deze politicus ontwikkeld heeft. Hetzelfde geldt voor zijn dreigement dat, mocht hij de nederlaag lijden in Antwerpen, hij zal zorgen voor ernstige problemen in de Vlaamse en federale regering. Kris Peeters persoonlijk viseren en aanvallen, hem 'huurder', 'transmigrant' noemen, hoort thuis bij de categorie 'puberale pesterijen'.
Het te hulp roepen van VOKA, de ondernemers, om hem met een aantal dure advertenties (100.000 euro) in het zadel te helpen houden en de oppositie verdacht te maken, is de recentste uiting van de vermelde 'poepers'.
Meer en meer geraak je ervan overtuigd dat Philippe De Backer een tijdje geleden spijkers met koppen sloeg.
En zelfs al blijft De Wever aan de macht, de manier waarop hij deze campagne voert, toont overduidelijk en pijnlijk, de politieke en karakteriële beperkingen van deze man.
De Antwerpenaars weten wat hen te doen staat op 14 oktober.
10-10-2018 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
|