In De Standaard van 29 november verscheen een opiniestuk van dr. Wim Distelmans, onder de titel: 'Hoe palliatieve sedatie onder de radar blijft'.
Erg consequent is Distelmans niet in dat opiniestuk. Enerzijds pleit hij ervoor dat palliatieve sedatie ' net als euthanasie wettelijk moet worden geregistreerd'. Anderzijds kant hij er zich tegen dat wordt nagegaan dat de euthanasie die een Gentse arts uitvoerde, gebeurde volgens de wettelijke procedures. Dat is des te merkwaardiger omdat dr. Distelmans lid is van de Federale Controle- en Evaluatiecommissie Euthanasie.
29-11-2021 om 16:44
geschreven door Gust Adriaensen
27-11-2021
'Een woekerende laatste vraag'
'Intelligent vonnis laat een vraag onbeantwoord', is de titel van een commentaarstuk van Bart Brinckman in DS van 26 november.
Maar Brinckman maakt niet erg duidelijk wat die 'woekerende laatste vraag is'. UIt de laatste alinea leid ik af dat een vraag zou kunnen zijn: waarom was De Pauw er zich nooit van bewust dat hij kon doorgaan als een man 'die carrières kon maken en kraken'. En de tweede vraag die eruit afgeleid kan worden is: waarom ontbrak het De Pauw aan dat 'evidente inzicht'.
Een poging tot antwoord op die waarom-vragen zou ongetwijfeld een erg boeiend commentaarstuk opleveren.
27-11-2021 om 22:19
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2021
'Coronavirus dwingt ons tot nederigheid'
‘Hoe slim we ook zijn, hoe graag we ook denken dat we slim zijn of hoe graag we anderen willen laten denken dat we slim zijn. Iedereen is tot nederigheid gedwongen’, schrijft Ive Marx in DS van 22 november.
Zoals de columnist het formuleert, is het een nederigheid ‘van moeten’. Maar hoe dan ook laat dit besef van nederigheid zich inschrijven in een eeuwenoude benadering en beoefening van ‘nederigheid’ binnen onze Grieks-joods-christelijke cultuur en waardebeleving.
In de Griekse oudheid was er waardering voor de mens die zijn grenzen kende. Het gnoothi seauton (‘kent uzelf’) brengt de Atheense burger het inzicht bij dat hij geen God is maar een sterveling
De joods-christelijke traditie ontleent haar opvatting van nederigheid ook aan de invulling van het ‘kent uzelf’. Zoals de liefde betreft de evangelische nederigheid evenzeer God als de naaste. Naar het voorbeeld van Jezus stelt een christen, ook in deze pandemie, zich dienstbaar op tegenover de anderen.
Thomas van Aquino verstaat de nederigheid als een vorm van matigheid. Zij houdt ons af van alle valse ambities doordat ze ons plaatst in de juiste verhouding tot God en tot de naasten, in het bijzonder tot de sociaal onaanzienlijksten.
Niet verwonderlijk dat een filosoof als Nietsche de grootste verachting had voor de nederigheid.
24-11-2021 om 14:38
geschreven door Gust Adriaensen
'Te veel onderwijs'
In DS van 23 november laat taalwetenschapper Freek Van de Velde (Katholieke Universiteit Leuven) zijn licht schijnen over de mankementen van ons onderwijssysteem.
Telkens wanneer ik negatieve (al dan niet terecht) kritische beschouwingen lees over ons onderwijssysteem, besluipt me volgende bedenking. De auteurs die in vaak goed geschreven artikels het onderwijs fileren, zijn 'geslaagde producten' van het onderwijs dat ze krachtig over de hekel halen. Dat onderwijs heeft toch in grote mate ertoe bijgedragen dat zij in staat zijn in een behoorlijke taal hun analyses, ideeën en voorstellen onder woorden te brengen.
Een volgende vraag die zich dan opdringt is: zou het onderwijs waarvan deze auteur droomt, mensen vormen die, net als hij, de capaciteiten verwerven om op hun beurt hun onderwijssysteem met de nodige kritische zin te benaderen, te analyseren, de mankementen accuraat onder woorden te brengen, hervormingen of verbeteringen te bedenken?
24-11-2021 om 08:19
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2021
Nieuwe cijfers tonen aan hoe vaccin beschermt tegen besmetting en ziekenhuisopname in ons land
Nieuwe cijfers tonen aan hoe vaccin beschermt tegen besmetting en ziekenhuisopname in ons land
Enkele nieuwe tabellen die de Risk Assessment Group vrijgegeven heeft, bevestigen wat de wetenschap al een hele tijd benadrukt: de vaccins wérken. Er is duidelijk te zien hoe er een impact is op de besmettingen, de ziekenhuisopnames en het risico om op intensieve zorgen te belanden.
De besmettingen
De eerste tabel behandelt de besmettingen. De vaccins beschermden ons tegen besmetting, maar niet voor 100 procent. Ook gevaccineerden kunnen besmetten en besmet raken, maar toch in mindere mate blijkt nu uit de cijfers. In België waren er de afgelopen 14-dagen meer dan 2.500 besmettingen per 100.000 inwoners bij de 18- tot 64-jarigen. Nu blijkt dat niet-gevaccineerden ruim de helft van dat aantal voor zich nemen. Als je weet dat in die leeftijdsgroep liefst 84 procent gevaccineerd is, dan zie je dat de erg kleine groep niet-gevaccineerden véél besmettingen laat optekenen.
Ook is er een duidelijk leeftijdseffect: in de oudere groep van 85-plussers is het verschil tussen het aantal gevaccineerden en niet-gevaccineerden dat besmet raakt, iets minder groot. Je moet er wel rekening mee houden dat er nog méér mensen in die groep gevaccineerd zijn: zo’n 89%.
Alleen bij de 65- tot 84-plussers zijn er meer besmettingen veroorzaakt door gevaccineerden dan niet-gevaccineerden.
De ziekenhuisopnames
Het vaccin beschermt je ook duidelijk tegen ziekenhuisopname. In Vlaanderen liggen er 7 keer meer niet-gevaccineerde 18- tot 64-jarigen in het ziekenhuis dan gevaccineerden. Ook hier onthouden dat in Vlaanderen 90% van deze leeftijdsgroep gevaccineerd zijn. Dat wil zeggen dat uit een véél kleinere pool van niet-gevaccineerden toch véél meer mensen naar het ziekenhuis moeten met coronaklachten.
Ook hier speelt hetzelfde leeftijdseffect. Bij de 65- tot 84-jarigen liggen er 3 keer meer niet-gevaccineerden in het ziekenhuis dan gevaccineerden en bij de 85+’ers gaat het ruwweg om dubbel zoveel niet-gevaccineerden. Maar ook hier: in een groep die voor 93% gevaccineerd is, gaan verhoudingsgewijs véél meer mensen die niet-gevaccineerd zijn naar het ziekenhuis.
Het risico om op intensieve zorgen te belan
Ook in deze tabel zie je dezelfde effecten als bij de besmettingen en ziekenhuisopnames. Omdat het om minder grote aantallen gaat in absolute cijfers, moeten we met de incidentie per 100.000 opnames wel een beetje opletten, waarschuwen de wetenschappers in het rapport. Concreet: slechts enkele opnames kunnen de cijfers fors de hoogte instuwen
21-11-2021 om 13:31
geschreven door Gust Adriaensen
18-11-2021
Jaarrapport Katholieke Kerk
Zopas is het jaarrapport over de Katholieke Kerk in België in 2020, verschenen.
Klik op onderstaande link voor de voornaamste elementen uit dat rapport.
18-11-2021 om 16:22
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2021
Schande!
Dat de EU nauwelijks aandacht kan of wil opbrengen voor de duizenden haveloze mensen, mannen, vrouwen, kinderen, die in onmenselijke omstandigheden gevangen gehouden worden aan de grens tussen Wit-Rusland en Polen, is een pure schande en een gigantische aantasting van de zgn. Europese normen en waarden.
Het is een schande, een misdaad tegen de menselijkheid, dat er al niet lang efficiënte en massale hulp voor onderdak, voedsel, hygiëne en medische zorg op gang gekomen is.
Het is een schande voor onze joods-christelijke beschaving dat de christenen, katholieken en orthodoxen, niet met kracht die situatie aanklagen, de politieke leiders onder druk zetten om hulpactie te ondernemen.
Het is een schande dat de religieuze leiders nalaten de veroordeling van dergelijke massamarteling van de daken te schreeuwen.
Het is een schande dat zovele mensen, in hun angst voor migratie, ermee instemmen, ja, het zelfs toejuichen, dat weerloze mensen op een mensonwaardige manier worden behandeld, worden opgejaagd, worden vastgezet.
16-11-2021 om 08:16
geschreven door Gust Adriaensen
Bisschop Bonny in 'Winteruur'
In 'Winteruur' op Canvas, nodigt Wim Helsen interessante gasten uit voor een gesprek over hun favoriete tekst.
Bisschop Johan Bonny kiest voor 'Houtekiet' van Gerard Walschap.
'Hij zat daar niet te prevelen of kruistekens te maken. Hij keek rustig over de velden en in de lucht. En hij voelde zich een met die oneindigheid, waarin onvatbaar voor woorden en gedachten, dat fijne raadsel zweeft, dat ons allen boeien blijft ...'
16-11-2021 om 08:12
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2021
'Wij zijn maar cheerleaders'
Bart Sturtewagen omschrijft in De Standaard van 12 november, twee voor Vlaanderen pertinente elementen in de klimaatcrisis.
Op het wereldklimaatpodium is België, is Vlaanderen, een irrelevante figurant, een cheerleader. En 'we bevinden ons in de irreële fase waarin velen denken dat de lasten op anderen kunnen worden afgewenteld terwijl de sterksten de lusten naar zich toehalen'.
Dat speelt zich ook af op het mondiale niveau, maar in zakdoek Vlaanderen valt dat getouwtrek om de eigen welvarende positie niet te laten aantasten door klimaatmaatregelen, wellicht nog scherper op.
Want de essentie van een afdoende beheersing van de klimaatverandering, is te vinden in het terugdringen van onze productie-consumptie-winsthonger. En voor die duidelijke communicatie, is elke minister, elke politicus, elke politieke partij, bevreesd als voor de dood.
Ook de media dragen hier een zware verantwoordelijkheid. Al te lang hebben zij achter de feiten en de waarschuwingen hebben aangehold of ze hebben ze geminimaliseerd. Dat doen ze niet voor sommige andere thema's. Integendeel. Is de verklaring te vinden in het feit dat in de klimaatcrisis, ook voor de media, belangrijke economische en financiële belangen meespelen?
14-11-2021 om 07:45
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2021
'Hoe te leven op de ruïnes van het kapitalisme'
Stefan Hertmans: 'Hoe te leven op de ruïnes van het kapitalisme' in De Standaard der Letteren van 6 november:
'De neoliberale lijn die zich tot grondstroom had verklaard, deed vrij snel de onderste regionen van onze samenleving in de problemen belanden. De armoede nam toe, de radeloosheid ook. Het nieuwe proletariaat bestond plots ook uit jonge mensen van heel diverse origine die zich met een brommertje of bakfiets de ziel uit het lijf reden om bestellingen aan huis te leveren, of om met hun eigen amper afbetaalde wagen een cent bij te verdienen – niet opgevangen door enige vakbond, vielen ze onbeschermd ten prooi aan wetten van multinationals die ongrijpbaar blijven voor een rechtvaardige werkethiek.'
12-11-2021 om 20:37
geschreven door Gust Adriaensen
'Dat ze dan een Tesla kopen!'
De meest confronterende zinnetjes in Ive Marx' column in De Standaard van 8 november, zijn de volgende: 'De machthebbers durven nog lang niet te zeggen waar het op staat, namelijk dat we onze levensstijl vaarwel mogen wuiven als we de klimaatopwarming echt willen afremmen. Ze hebben vooral moeite met de meest ongemakkelijke waarheid: wie het al niet breed heeft, wacht nog grotere miserie'. Marx heeft het bij het rechte eind. Ons milieu, onze aarde, kunnen maar gered wanneer we afstand nemen van het huidige neoliberale kapitalisme, waarvan productie, consumptie, winstbejag de essentie vormen. Het is duidelijk dat de machthebbers, de ‘haves’, vooral denken aan maatregelen die hun materiële positie niet fundamenteel aantasten. Dat de ‘have-nots’ nog dieper in de miserie geraken, zal ze worst wezen
In zijn 'groene encycliek' formuleerde paus Franciscus het in 2015 al glashelder: ‘De bedreigingen die voortvloeien uit ongelijkheid en de vernietiging van het milieu zijn met elkaar verbonden en moeten dus samen aangepakt worden. De aanpak van de milieuproblematiek mag zich niet beperken tot economische, wetenschappelijke of technische oplossingen. We moeten onze omgang met de natuur radicaal veranderen, en dat veronderstelt een dieper liggende motivatie. Die komt voort uit verbondenheid met de naaste (in het bijzonder de arme), met de kosmos en met de Schepper. In het hart van deze integrale ecologie staat de oproep tot dialoog en een nieuwe solidariteit, waarin welzijn - en niet winst - de belangrijkste waarde is in de zoektocht naar het algemeen belang’.
Ook uit het pauselijk document blijkt overduidelijk dat we afstand moeten nemen van de huidige productie-, consumptie- en winstobsessie. Die 'bekering' houdt natuurlijk een verlies aan (westerse) materiële welvaart in.
12-11-2021 om 10:37
geschreven door Gust Adriaensen
Geen aandacht voor sociale implicaties in Vlaams klimaatplan
Dat het Vlaamse klimaatplan erg weinig aandacht heeft voor de sociale implicaties, vloeit onvermijdelijk voort uit de ideologie en de maatschappijvisie van de partijen die de Vlaamse regering vormen.
NVA, CD&V en Open VLD zijn in sociaal-economisch opzicht rechtse, neoliberale partijen. Echte bekommernis om de zwakste bevolkingslagen, die zich ook concreet vertaalt in financiële en fiscale maatregelen, is niet aan hen besteed.
Het plan om De Lijn sterker en sterker te privatiseren, is een ander stuitend voorbeeld van neoliberaal beleid: meer aandacht voor de commerciële belangen van de privésector dan voor de mobiliteitsproblemen van de gewone man.
12-11-2021 om 10:25
geschreven door Gust Adriaensen
07-11-2021
9 krachtlijnen in het denken van paus Franciscus over klimaat
9 krachtlijnen in het denken van paus Franciscus over klimaat
Paus Franciscus zette zijn ideeën over het klimaat uiteen in de encyclieken Laudato Si’ en Fratelli Tutti. Hij herhaalde ze in de exhortatie over Amazonië, in talrijke homilies, interviews en toespraken, en liet ze volgen door actie met onder meer een Laudato Si’-beweging, een Actieplatform, symbolische bezoeken, interreligieuze oproepen en gebedsacties.
#1 Ongelijkheid en klimaat samen aanpakken
De bedreigingen die voortvloeien uit ongelijkheid en de vernietiging van het milieu zijn met elkaar verbonden en moeten dus samen aangepakt worden.
#2 De gezondheid van de Aarde is ieders verantwoordelijkheid
De natuur beschermen doe je niet enkel uit vrees voor klimaatopwarming. Het is een deugd op zich en een plicht voor christenen. De zorg voor de schepping is de basis voor ontwikkeling en vrede in de wereld. Iedereen heeft er een rol in te spelen en zelfs de kleinste bijdrage telt.
#3 Dieperliggende motivatie ligt in verbondenheid
De aanpak van de milieuproblematiek mag zich niet beperken tot economische, wetenschappelijke of technische oplossingen. We moeten onze omgang met de natuur radicaal veranderen, en dat veronderstelt een dieperliggende motivatie. Die komt voort uit verbondenheid met de naaste (in het bijzonder de arme), met de kosmos en met de Schepper.
#4 Algemeen belang als belangrijkste waarde
In het hart van deze integrale ecologie staat de oproep tot dialoog en een nieuwe solidariteit, waarin welzijn - en niet winst - de belangrijkste waarde is in de zoektocht naar het algemeen belang.
#5 Bekering tot relationele rechtvaardigheid
Eerbied voor de natuur heeft dus te maken met het besef dat we er als mens niet zomaar boven staan, maar er deel van uitmaken. Dat alles verbonden is met elkaar. Die diepe verbondenheid met andere mensen en met de kosmos komt samen in de verbondenheid met de Schepper.
Vanuit die 3-voudige relatie stelt paus Franciscus voor om het engagement van de mensheid voor de planeet te verankeren. Voor een echt engagement is radicale verandering nodig. Noem het bekering. Niet per se tot het christendom, maar wel tot relationele rechtvaardigheid. De paus spreekt in die zin van een integrale ecologische bekering.
#6 Kijk door de ogen van wie uitgesloten is
Neem even afstand van je drukke agenda en ga staan aan de kant van wie uitgesloten wordt. In de periferie van de samenleving zie je veel beter wat er aan de hand is in het centrum.
Kijk bijvoorbeeld door de ogen van jongeren, die een zieke aarde erven. Zij zien de klimaatproblematiek veel scherper en zullen ook de gevolgen van de vervuiling moeten dragen. Of kijk door de ogen van een klimaatvluchteling. Als we elkaar opnieuw ontdekken als broers en zussen in één mensenfamilie met één gemeenschappelijk huis, weten we wat ons te doen staat.
#7 Niet lokaal versus globaal, maar én
Eerbied voor de eigenheid van elke persoon en elk volk is een voorwaarde voor openheid op de grote wereld. Het lokale kan niet zonder het globale en andersom. Het respect voor culturele diversiteit kwam ook sterk aan bod in de bisschoppensynode over de Amazone en de bijbehorende exhortatie Querida Amazonia (Geliefd Amazonië).
#8 Een andere politiek is nodig
Universele broederlijkheid en sociale vrede kunnen niet bestaan zonder een gezonde politiek, die het algemeen belang, menselijke waardigheid en sociale rechtvaardigheid voorop stelt. Het vertrekpunt van zo’n politiek is: dialoog.
#9 Religies ten dienste van broederlijkheid
Ook religies moeten de dialoog met elkaar beoefenen en kunnen op die manier God binnenbrengen in de samenleving. Geweld mag geen plaatshebben in de godsdiensten. Ze hebben gemeenschappelijke waarden en kunnen samen op weg gaan naar vrede en harmonie.
Paus Franciscus en COP26
Heel even bestond de hoop dat paus Franciscus een toespraak zou houden op COP26. Dat ging niet door, maar hij zond wel een boodschap aan de deelnemers via de BBC. Het Vaticaan stuurde bovendien een delegatie onder leiding van staatssecretaris Pietro Parolin, die de vergadering ook kon toespreken in naam van de paus (lees zijn toespraak in het Engels).
De delegatie dringt aan op radicale ingrepen en maatregelen voor de bescherming van de biodiversiteit. Ze pleit daarbij ook voor financiële steun voor de armste landen die het ergste door de klimaatverandering worden getroffen.
Het Scottish Catholic International Aid Fund (SCIAF), de plaatselijke afdeling van Caritas, is prominent aanwezig. De organisatie haalde delegaties uit Malawi, Zambia, Colombia en andere landen naar Glasgow om de stem van het Zuiden te laten horen op COP26.
07-11-2021 om 15:58
geschreven door Gust Adriaensen
05-11-2021
Een ander maatschappijmodel is nodig
Marc Reynebeau stelt in de laatste paragraaf van zijn column in DS van 3 november, de kern van het klimaatprobleem op scherp.
Een echte oplossing, een effectieve omslag zal alleen maar mogelijk zijn, wanneer er voldoende publieke en ideologische steun én politieke daadkracht komen voor een maatschappijmodel dat de heerschappij van productie-consumptie-winst sterk aan banden legt.
Wie denkt dat 'technische innovaties' erin zullen slagen de opwarming en meer algemeen de milieudestructie van onze planeet te stoppen, zonder fundamenteel ons maatschappijmodel te wijzigen, zal bedrogen uitkomen.
05-11-2021 om 10:11
geschreven door Gust Adriaensen
01-11-2021
Antwoorden aan Dikke Freddy
BRIEVEN VAN DIKKE FREDDY
Aan de Eerste Minister en de Ministers-Presidenten van dit land
Erik Vlaminck
Mijne Heren,
Het schijnt dat de duizenden buitenlandse diplomaten die in België verblijven onwaarschijnlijk veel verkeersboetes krijgen en zo goed als geen van hen betaalt die boetes. Het schijnt dat een familie loslopende wolven in fietsparadijs Limburg onwaarschijnlijk veel bambi’s, pony’s en schapen doodbijt, waardoor de overheid vervolgens onwaarschijnlijk veel schadevergoeding moet uitbetalen. Het schijnt dat de 1.217 rijke Belgen die voorkomen in de Pandora Papers niet kunnen slapen door een knagend geweten, net als de 732 even rijke Belgen die in 2015 vermeld werden in de Panama Papers die nu helemaal vergeten op hun luxejacht op de Middellandse Zee tussen de bootjes met vluchtelingen laveren.
Het schijnt dat in Las Vegas de verkoop van elf schilderijen van Picasso 85 miljoen euro heeft opgebracht. Het schijnt dat de fabriek die in Zwijndrecht onwaarschijnlijk veel miserie veroorzaakt door gore vuiligheid in de grond en in de Schelde te pompen zo goed als geen schadevergoeding betaalt. Het schijnt dat een liter kerosine waar de vliegtuigen mee vliegen evenveel kost als een fles plat water in de supermarkt.
Stel dat u die duizenden diplomaten simpelweg verplicht om hun verkeersboetes te betalen. Stel dat u die familie loslopende wolven bij een diplomatieke missie cadeau kan doen aan bijvoorbeeld Vladimir Poetin (die mens heeft tenslotte plaats genoeg in zijn toendra om ze daar echte vrijheid te geven). Stel dat u dat half voetbalstadion dat voorkomt op de Pandora en de Panama Papers van hun schuldgevoel verlost door ze gewoon belastingen te laten betalen. Stel dat u elf schilderijen die toch al lang in de kelder van het Museum voor Schone Kunsten liggen te verkommeren zou kunnen verkopen aan bijvoorbeeld Fernand Huts (die mens heeft tenslotte plaats genoeg in zijn Katoennatie om ze daar tentoon te stellen). Stel dat u die fabriek in Zwijndrecht een even fenomenale boete geeft als het fenomenale sluikstort waar ze schuldig voor is. Stel dat u op een liter kerosine evenveel accijnzen zou heffen als op een pakje sigaretten.
Zou u dan niet genoeg geld verzameld hebben om de elektriciteits- en de gasrekening van alle Belgen te halveren? Het zou mij goed uitkomen en de kans is groot dat u de volgende verkiezingen wint. We worden er allemaal beter van, zelfs de wolven.
In volle vertrouwen op uw daadkracht, groet ik u met de meeste hoogachting,
Frederik De Meester,
Op vele van uw kantoren ook bekend als Dikke Freddy
---------------------------
Antwoorden aan Dikke Freddy
Beste Dikke Freddy,
Mijn goeie vriend Alexander heeft me gevraagd namens ons allemaal u duidelijk te maken dat ge het deze keer in uw brief toch wel extra bruin bakt. Met andere woorden, ge komt uitermate populistisch en simplistisch uit de hoek.
Zo eenvoudig is het allemaal niet, waarde Freddy. Neem nu die Limburgse wolven. Ge schenkt die aan Poetin, ze bijten daar ergens in Siberïe een kudde schapen van een Russische keuterboer dood. Denkt ge dat Poetin dat zo maar zonder gevolg zal laten? Via zijn talloze spionnen-diplomaten in ons land, zal hij ons en onze instellingen het leven zuur maken, en die diplomaten zullen hun uiterste best doen omdat we ze hun verkeersboetes hebben laten betalen. En denkt ge dat Fernand nog geld en zin genoeg heeft om onze schilderijen te kopen, als we de rijke Belgen aanpakken? Overigens, misschien zit die ook wel ergens tussen Papers verscholen.
Een goeie raad: zet een rem op uw populistische ontsporing. Word niet zoals de barones!
Met Belgische groeten,
Jan Jambon
Beste Dikke Freddy,
Ik verschoot me een bult toen mij de uitspraken van ene mevrouw Marleen R. ter ore kwamen. Zij vindt dat mijn vrijmoedige raad aan u en mijn evaluatie van uw vlotte en inhoudrijke brief, 'gebazel' is.
Is het niet erg gesteld met het begrips- en leesvermogen van deze Vlaamse dame? Ik kan begrijpen dat veel onderwijsmensen de moed verliezen en diep ontgoocheld zijn, wanneer ze lezen wat sommige producten van hun onderwijsinzet en -kunde, durven te schrijven.
En wat die 'rijkelijke gal' betreft, ik zal u een medisch geheimpje verklappen: al jaren geleden is mijn galblaas weggenomen. Weet ge wie nog altijd een omvangrijke en goedgevulde galblaas heeft? Dat is mijn grote baas. Vergis u niet eh! Niet den Alexander, een aimabele vent. Maar ge weet wel, die van Antwerpen.
Nog een geluk dat er Vlaamse Belgen zoals gij rondlopen, die vrij en vrank hun mening zeggen en vatbaar zijn voor rede. Dat mist die mevrouw R. overduidelijk.
Ne stevige Belgisch-Vlaamse pol!
De Jan.
01-11-2021 om 09:32
geschreven door Gust Adriaensen
30-10-2021 om 10:32
geschreven door Gust Adriaensen
29-10-2021
Een adellijke 'blanke seut'
'ALS het links is...'klinkt het herhaaldelijk in de laatste alinea van Mia Doornaerts column in De Standaard van 28 oktober.
Deze adellijke 'blanke seut' (zo betitelt ze zichzelf) noemt toch wel heel wat voorwaarden op die vervuld moeten zijn om zichzelf op de blanke seutenborst het label 'rechts' als eretitel op te spelden.
Het is zo goed als onmogelijk dat alle 'alsen' de realiteitstoets doorstaan. En dus is barones Doornaert, in haar Leuvense studententijd toch een beetje de rode compagnon van Paul Goossens en Ludo Martens, eigenlijk nog altijd niet helemaal aan die eretitel toe. Van de revolutionaire Leuven '68-barricades naar het pluche van de Brusselse salons: de mars is niet helemaal voltooid.
Over 14 dagen een volgende stap 'voorwaarts rechts!', een volgende poging om de realiteit te doen passen in haar ideologische kraam. Pogingen waartoe de linkse gazet 'De Standaard' haar grootmoedig de kans biedt.
29-10-2021 om 20:39
geschreven door Gust Adriaensen
22-10-2021
Systemen die ziek maken
Het is goed dat Luc Van Gorp, voorzitter CM, in De Standaard van 21 oktober, de personeelsproblematiek in het onderwijs verruimt tot andere sectoren en dat hij zoekt naar de oorzaken ervan.
Ik ben het met hem eens dat meer en meer mensen het gehad hebben met 'een lineair systeem waarin snelheid, efficiëntie en excellentie de ultieme maatstaven zijn'.
Dat systeem dat mensen doet afhaken en ziek maakt, moet grondig onder de loep genomen worden, moet fundamenteel veranderd worden. Van Gorp heeft overschot van gelijk dat dergelijke hertekening, dergelijke 'renaissance' vorm moet krijgen met grote inbreng van de basis en van het georganiseerde middenveld.
22-10-2021 om 19:53
geschreven door Gust Adriaensen
Goede Vrienden
Ieder mens draagt bewust of onbewust een onstuitbare honger naar het volmaakte geluk en dus naar God in zich, wat we eerder (XVI.30; 23 juli 2021) treffend konden illustreren met de bekering van de heilige Augustinus. Hij begint zijn “Belijdenissen” ook met de vermaarde woorden “Irrequietum est cor nostrum donec requiescat in Te - Onrustig is ons hart totdat het rust in U”. Het eerste deel van zijn leven is een hartstochtelijke zoektocht naar het ware, het schone, het goede, het volmaakte geluk. Pas vanaf zijn bekering beseft hij dat heel zijn wezen eigenlijk hunkert naar God, de enige die dit alles geven kan. Ik wil nu zijn levensverhaal vervolledigen en het verdere verloop voorstellen omdat het eveneens zo inspirerend is.
Na zijn bekering en zijn doopsel door de heilige Ambrosius in Milaan in 387, wil Augustinus terug naar N-Afrika, naar het ouderlijk huis in Thagaste. Ver van alle drukte en samen met vrienden wil hij daar een contemplatief leven leiden zoals hij eerder beleefde op het landgoed van zijn vriend in Cassiciacum (NW van Milaan). Voor hun vertrek, in Ostia, sterft zijn moeder Monica, in grote dankbaarheid om wat ze mocht beleven: de bekering van haar man en nu van haar zoon. De kinderen willen haar naar Afrika overbrengen maar zij hecht er geen enkel belang aan en vraagt enkel dat ze voor haar zouden bidden bij het altaar van de Heer. Drie jaar (388-391) leeft Augustinus een gelukkig religieus gemeenschapsleven als monnik, asceet, theoloog en bekend schrijver, samen met een kleine groep. In de lente van 391 gaat hij een vriend, die zich bij hen wil voegen opzoeken in Hippo, na Carthago, de grootste en belangrijkste stad van Numidië. Hij weet echter niet dat de oude bisschop Valerius, een Griek, dringend op zoek is naar iemand die in het Latijn kan prediken. De volksmenigte herkent Augustinus en begint te roepen “Augustinus priester”! Hij zelf protesteert, smeekt en weent … tevergeefs. Uiteindelijk vraagt hij enkele maanden om zich voor te bereiden. Hij aanvaardt dit offer als uitboeting voor zijn zonden. Hippo biedt voor hem geen enkele vreugde. Hij wordt priester gewijd en vijf jaar later hulpbisschop van Valerius, die hij ook zal opvolgen. In Hippo was er een verschrikkelijke kloof tussen rijken en armen: de armen leefden in krotten aan de haven, de rijken in villa’s in de stad. Bovendien waren er meer donatisten dan katholieken. De donatisten vormden een sterk georganiseerde en fanatieke sekte, genoemd naar de schismatieke bisschop Donatus van Carthago. Vanaf 312 leerde hij dat alleen heiligen de ware Kerk vormen en dat de geldigheid van de sacramenten afhangt van de heiligheid van de bedienaar. Het donatisme verscheurde de Kerk en de samenleving. Augustinus zal verschillende werken schrijven tegen de donatisten en stellen dat de zonde wel de Kerk besmeurt maar ons niet uitsluit van de Kerk. Hij heeft veel geleden onder hun aanvallen.
Augustinus laat een klooster bouwen en wil rond zich de clerus verzamelen in een soort monastiek gemeenschapsleven. Porphirius, zijn biograaf, schrijft dat Augustinus “een onvermoeibare bisschop en herder was, die de weg effende voor het monastieke leven in Afrika”. Drie jaar voor zijn dood dicteert hij zijn “Retractationes” of herzieningen. Hierin geeft hij vooral veel zelfkritiek en zelden een zelfverdediging. Hij is onder meer veel kritischer tegenover de mythologie en de heidense cultuur. Wat wij in de huidige “mémoires” van vele groten overvloedig aantreffen, is bij hem totaal afwezig: de zorg voor eigen postume glorie. Hij blijft gefascineerd zoeken naar de waarheid omtrent God en de Kerk, precies zoals hij in zijn “Belijdenissen” schreef: “Laat heb ik U liefgekregen, o schoonheid, zo oud en zo nieuw… Ik werd ver van U gehouden door dingen, die niet bestaan zouden hebben, als ze niet in U bestaan hadden…Wanneer ik U eenmaal aan zal hangen uit heel mijn wezen, zal er voor mij nergens meer leed zijn… Gestreden wordt er tussen mijn boze droefheden en mijn vrome vreugde… Ik, arme, Heer heb erbarmen met mij… Geef wat Gij beveelt en beveel wat Gij wilt… Wie immers naast U iets liefheeft dat hij niet om Uwentwil liefheeft, heeft U te weinig lief. O liefde, die altijd brandt en nimmer dooft, o liefde, mijn God, steek mij in brand! Geef mij onthouding!...” (X, XXVII, 38; XXVII, 39, XXIX, 40).
Hij die aanvankelijk niet kon begrijpen hoe een man kan leven zonder passionele liefde voor een vrouw en hij die onder druk van zijn moeder afscheid nam van zijn eerste vriendin en ondertussen toch een tweede vriendin nam, ontdekte de liefde van God als een veel groter geluk. Van dan af kon hij niet leven zonder vrienden om hem heen. Als bisschop verzamelde hij zijn clerus en leefde met hen als in een monastieke gemeenschap, waar het werk grotendeels vervangen werd door de pastorale zorg. Het doel dat hij nastreefde was: één hart en één geest vormen in God. In 430, in zijn 76e levensjaar en het 35e van zijn bisschopsambt komen de vandalen aan in Hippo. Op zijn ouderdom behield hij een volkomen helderheid van geest. Hij heeft geen testament gemaakt maar vroeg om goed zorg te dragen voor de bibliotheek van de kerk. Tien dagen voor zijn dood vroeg hij hem niet meer te komen bezoeken. Hij voelde zich zondaar, wilde wenen en bidden om zich voor te bereiden op de definitieve ontmoeting met God. Wanneer hij op 28 augustus 430 de keizerlijke uitnodiging ontvangt voor deelname aan het derde oecumenisch concilie in Efeze (431), sterft hij.
Augustinus is eerder een voorloper van de Middeleeuwen dan een uitloper van de Oudheid. Hij heeft de grootste invloed uitgeoefend op de westerse beschaving. Hij is theoloog, filosoof, bijbelgeleerde, polemist, redenaar, schrijver, opvoeder en vooral herder. Hij schreef 113 boeken, 226 brieven en liet meer dan duizend preken na. Meest bekend zijn de “Belijdenissen” (397-401) en vervolgens zijn “Stad Gods” (413-426). De verwoesting van Rome in 410 door de Visigotische koning Alaric is het begin van de val van het Romeinse Rijk. Sinds ’n eeuw is het Romeinse Rijk christelijk geworden en vele heidenen zien hierin de oorzaak van de ondergang van Rome. Hiertegen gaat Augustinus frontaal in de aanval: Rome is het slachtoffer geworden van zijn eigen wreedheid en morele verwording. Geen rijk kan blijven bestaan op overheersing, uitmoorden en plunderen van andere volken. Augustinus schrijft een theologie van de geschiedenis en van de tijd. Hij onderscheidt twee principe: de aardse vergankelijke rijken en het blijvende, geestelijke Rijk Gods. Dit werk heeft een enorme invloed gehad en is meer dan 500 maal met de hand gekopieerd en bewaard in verschillende bibliotheken. Zijn meest dogmatisch diepzinnige beschouwing handelt “Over de Drie-eenheid”, waaraan hij meer dan 15 jaar heeft gewekt(tussen 399-419). In zijn preken over de psalmen treffen we naast een diepe geestelijke inhoud tevens sprankelende woordspelingen aan.
Augustinus (354-430), een man van vlees en bloed, heeft langs de ervaring van menselijke liefde en vriendschap de weg naar de ware Bron gevonden: Gods immense Liefde. P. Daniel
22-10-2021 om 19:48
geschreven door Gust Adriaensen
21-10-2021
Wat met de verantwoorderlijkheid van Bart De Pauws vrouw?
Terecht wijst Tineke Beeckman in De Standaard van 21 oktober op de verantwoordelijkheid van mevrouw De Vos als zaakvoerder en manager. Zij was al jaren op de hoogte van Bart De Pauws gedrag ten aanzien van werkneemsters en medewerksters en liet na de nodige maatregelen te treffen.
Er zijn andere dossiers bekend waarbij gerecht en media ook aandacht hebben voor de superieuren van daders en slachtoffers, wanneer die oversten grensoverschrijdend gedrag toedekken of nalaten daaraan paal en perk te stellen .
21-10-2021 om 20:18
geschreven door Gust Adriaensen