Corona leert ons nu al 2 jaar hoe besmettelijk een virus kan zijn en ons leven overhoop kan gooien. En hoe belangrijk een tijdige opsporing wel is om dan met een vaccin en behandeling het virus te stoppen.
Dat is ook zo voor lepra en tuberculose, beiden heel besmettelijk maar gelukkig zonder varianten.
Met de hulp van velen heeft Damiaanactie nu al 58 jaar deze zieken opgespoord en behandeld in 15 landen met plaatselijke dokters en verplegers. Ook in de voorbije 2 coronajaren zijn zij actief gebleven op het terrein ondanks veel moeilijkheden.
Voor lepra heeft Damiaanactie een geneesmiddel dat 99,99 % genezing garandeert. Het probleem is en blijft de tijdige opsporing om snel de behandeling te kunnen starten. Dat is van enorm belang voor de kinderen en de jeugd om hun opgroeiend lichaam zonder verminkingen uit de strijd te laten komen.
"Lepra is hardnekkig. Gelukkig is Abigaëlle dat ook, 15 jaar en door lepra getroffen, zet zij haar dagelijkse strijd om te genezen voort."
Met de al te karige middelen wordt er toch gezocht naar een vaccin om lepra voor goed naar de geschiedenisboeken te verwijzen.
Voor tuberculose worden er jaarlijks zo'n 10 miljoen besmettingen geregistreerd en zijn er 1,4 miljoen overlijdens te betreuren. Naast Covid-19 is tuberculose de infectieziekte die wereldwijd de meeste dodelijke slachtoffers maakt. Ook hier verricht een tijdige opsporing en snelle behandeling weldadige wonderen met een genezingsgraad van 85%. Een vaccin zou ook hier dé oplossing zijn.
Damiaanactie doet elk jaar in januari beroep op u om onze zieken te kunnen blijven helpen. Door corona kunnen onze vrijwilligers al 2 jaar geen actie voeren aan de warenhuizen of langs de straten. En dus vragen zij uw steun langs deze weg, of langs de folder in uw brievenbus of met het aanbod van de gekende Damiaanstiften in de Wereldwinkel en mogelijk andere verkooppunten, of een bestelling uit de folder of via de website. Een gift overschrijven, hoe gering ook, is mee timmeren aan de weg die we samen moeten gaan.
Voor een totaalbedrag aan giften vanaf 40 euro op jaarbasis, ontvangt u in het begin van volgend jaar een fiscaal attest.
Overschrijven kan op nr.: BE42 0011 1499 1354 Damiaanactie. Brussel. Als vrije mededeling: "8087"
Uit naam van al onze zieken en van de dokters en verplegers op het terrein, hartelijk bedankt.
13-01-2022 om 12:30
geschreven door Gust Adriaensen
Liturgische vieringen bisdom Antwerpen
Het YouTubekanaal van het bisdom Antwerpen heeft een uitgebreid en gevarieerd aanbod van liturgische vieringen en diensten.
13-01-2022 om 11:10
geschreven door Gust Adriaensen
12-01-2022
Twee partijvoorzitters over 'vrijheid'
Naast dat van De Wever is ook het opiniestuk van Lachaert in DS van 11 januari, een boeiend artikel, waarbij twee partijvoorzitters vanuit hun (partij)politieke en ideologische invalshoek het begrip 'vrijheid' onder de loep nemen.
Interessant om op te merken is dat deze beide politici wat het sociaaleconomische beleid betreft geleid worden door een neoliberale kapitalistische visie, maar erg verschillend denken over de persoonlijke 'ideeënvrijheid'.
Lachaert hangt zijn (bevlogen) verdediging van 'zijn' vrijheid op aan het concept van de twee vrijheden, dat de 20ste-eeuwse (politiek) filosoof Isaiah Berlin bedacht: de negatieve en de positieve vrijheid. Lachaert verwijt De Wever dat hij niet verder komt dan een nauwe, conservatieve, negatieve vrijheid, die alleen maar de afwezigheid van externe dwang inhoudt. Lachaert stelt dat de vrijheid die hij en zijn partij voorstaan, ook een 'positieve vrijheid' is: jezelf ontwikkelen, kansen grijpen, opkomen voor je grondrechten, zonder in totalitarisme af te glijden.
12-01-2022 om 17:04
geschreven door Gust Adriaensen
11-01-2022
'De tirannie van slechte wetten'
In een boeiend en uitgebreid opiniestuk onder de titel 'De tirannie van slechte wetten', citeert Bart De Wever, voorzitter van N-VA, de filosofen Edmund Burke en Thomas Hobbes.
Niet verwonderlijk dat De Wever Edmund Burke citeert. Hij is een grote aanhanger van deze 18de-eeuwse Brits-Ierse filosoof (en politicus), die beschouwd wordt als de grondlegger van het moderne conservatisme maar ook als de inspirator van de antiverlichtingsbeweging.
Opvallend is wel dat De Wever plaats inruimt voor de 17de-eeuwse Britse filosoof Thomas Hobbes en hem op een goedkeurende manier inpast in het verlichtingsdenken. Deze Hobbes is de theoreticus van het absolutisme maar ook de bedenker van het 'sociaal contract tussen overheid en burger'. In hun opvattingen over verlichting en 'sociaal contract', verschilden Hobbes en Burke enorm van mekaar. Burke was tegen de Verlichting maar hij was ook een fervente tegenstander van het 'sociaal contract'.
Edmund Burke was nog TEGEN meer.
Hij was tegen de rede en tegen een rationele hervorming van bestaande structuren en instellingen. Hij was intolerant ten aanzien van andere religies dan het katholicisme. Hij verzette zich tegen mensenrechten.
Waar was de goeroe van het modern conservatisme wel voor?
Hij was voorstander van respect voor de standenmaatschappij Hij geloofde in en promootte een organisch gegroeide en goddelijk bekrachtigde traditie. Het is duidelijk dat nogal wat ideeën van Burke zijn doorgesijpeld in de mens- en maatschappijvisie van het rechtse nationalistisch conservatisme.
In navolging van Burke hebben conservatieven het altijd moeilijk gehad met de Verlichtingsidealen. Zij zijn ervan overtuigd dat in de Verlichting de kiemen te vinden zijn van identiteits- en traditieverlies, religieus en cultureel relativisme. Maar conservatieve politici hoeden er zich wel voor de Verlichting rechtstreeks aan te vallen. Dat zou slecht vallen bij een aantal potentiële kiezers.
11-01-2022 om 16:49
geschreven door Gust Adriaensen
10-01-2022
Rutten: 'Ideologie speelt plaatselijk geen rol'
'Lokale partijen zijn achterhaald, ideologie speelt plaatselijk geen rol', schrijft Gwendolyn Rutten in De Standaard van 8 januari.
Voor iemand die jarenlang een vooraanstaande rol heeft gespeeld in de nationale politiek, getuigt de mening dat ideologie op het plaatselijk niveau nauwelijks een rol speelt (of zou moeten spelen, wat Ruttens wens is), van domme simplificering of van sluwe machtspolitieke berekening.
Rutten komt bv. voor de dag met het cliché dat 'fietspaden geen politieke kleur hebben' , maar zij vergeet (bewust?) dat het soort maatschappijvisie wel bepalend kan zijn voor hoe het fietspadenbeleid eruitziet. En mevrouw Rutten moet me niet vertellen dat ideologie geen (en vaak vooral op het plaatselijke beleidsniveau) sterk bepalende rol speelt in het sociale beleid, de ruimtelijke ordening en de mobiliteit.
Het stedenbouwkundige beleid bv. met de ruimtelijke wanorde en de verkavelingsrage, is al jarenlang een ziekmakend voorbeeld van hoe neoliberale machtsblokken, met daarin grondeigenaars, projectontwikkelaars, makelaars én politieke partijen, ook plaatselijk, de urbanisering benaderen en bepalen.
10-01-2022 om 10:22
geschreven door Gust Adriaensen
05-01-2022
'Waarom zorgen wij zo weinig?'
'Waarom zorgen we zo weinig?'
Het is niet omdat veel mensen deugen, dat er op maatschappelijk niveau zorgzaam wordt gehandeld. Dirk Holemans, Marie-Monique Franssen en Philsan Osman pleiten voor een economie van de empathie.
Dirk Holemans, Marie-Monique Franssen & Philsan Osman
Coördinator van Denktank Oikos, lid onderzoeksgroep Cresc (UAntwerpen); verbonden aan denktank Oikos; studeert Afrikaanse Talen en Culturen en is schrijfster, activist en community builder. Auteurs van Voor wie willen we zorgen (EPO).
De Standaard, woensdag 5 januari 2022
-----------
De auteurs formuleren enkele pertinente vaststellingen en adviezen, waarmee ik het helemaal eens ben.
Zij wijzen op het verlies aan empathie en wederzijds begrip en op de onhoudbare scheiding tussen mens en natuur. We moeten op een totaal andere manier 'zijn', gebaseerd op het besef dat we niet zonder elkaar kunnen.
We moeten streven naar een zorgethiek die het verzet tegen alle vormen van onrecht inhoudt. Die zorgethiek is alleen maar mogelijk wanneer de uitgangspunten van de economie gewijzigd worden. De economie moet dienen om iedereen een menswaardig bestaan te bieden, binnen de grenzen van wat de planeet kan dragen. Daarom moeten de vermarkting begrensd , het belang van de publieke diensten erkend en burgerinitiatieven ondersteund worden.
Een economie van het genoeg moet het streefdoel zijn, en nieuwe vormen van relaties gebaseerd op empathie moeten gecultiveerd worden.
05-01-2022 om 22:06
geschreven door Gust Adriaensen
04-01-2022
Damiaanactie: vecht mee voor een lepravrije wereld
De Damiaanactie vecht al vele jaren voor een lepravrije wereld.
Dankzij de steun van velen, kunnen heel wat projecten opgestart en begeleid worden.
Maar door corona worden de traditionele inzamelacties sterk bemoeilijkt en dreigen vele projecten niet (verder) gerealiseerd te kunnen worden.
Vecht door een gift, samen met de Damiaanactie, verder voor een lepravrije wereld.
04-01-2022 om 15:08
geschreven door Gust Adriaensen
30-12-2021
Het christendom als inspirator en remedie
Het vijfdelige kerstessay van Tinneke Beeckman in De Standaard, geeft op een boeiende en indringende wijze de 'machtsstrijd' tussen individualisme en gemeenschapszin weer, die in de laatste decennia in West-Europa beslecht lijkt te zijn in het voordeel van het individualisme.
Tegelijk heeft zij een scherp oog voor de negatieve, steriele, soms destructieve gevolgen daarvan. De verbrokkeling van de grote verhalen of de complete verdwijning ervan, laat de mens, en zeker de jongere generaties , uiteindelijk, na de uitwerking van de prestatie- en consumptieroes, vereenzaamd, doelloos en toekomstloos achter.
Beeckman volgt Arendt in haar opvatting dat in de loop der eeuwen het christendom in sterke mate gezorgd heeft voor het grote, zingevende verhaal waarin de mens steeds het nieuwe kan creëren. Die mogelijkheid is terug te voeren op de geboorte van Jezus . 'Christus wordt de nieuwe inspiratie, ook voor de religieuze en politieke grondslagen van de samenleving', aldus Arendt. Christus verbindt de gelovigen
Wellicht heeft Beeckman zich bij de planning en het schrijven van dit essay, als ongelovige (cfr. deel 1) voorgenomen zich zo goed mogelijk te beperken tot de analyse van wat zij in verleden en heden waarneemt en meent te onderkennen. Zij ziet de kwalen, gevaren en de oorzaken ervan. Maar zij heeft ook oog voor wat doorheen de tijd de mens(heid) behoedde voor de destructieve reductie tot homo laborans en homo faber.
En zij weet, net als Arendt, hoe belangrijk het Christuskind en het christendom altijd geweest zijn voor de 'handelende mens', de mens heeft een 'initium' (Augustins), een 'begin' (steeds opnieuw) om te handelen binnen en ten bate van een gemeenschap.
Ik ben ervan overtuigd dat ook Beeckman het christendom ziet als een van de belangrijkste remedies om de enorme problemen voor mens en samenleving aan te pakken. De conclusies uit haar essay zijn voor iedere lezer duidelijk: het christendom kan voor een ommekeer zorgen, kan het zingevende grote verhaal brengen.
Waarom schrijft zij dat niet openlijk?
30-12-2021 om 21:12
geschreven door Gust Adriaensen
Individualisme versus gemeenschap
In het derde deel van haar kerstessay in De Standaard trekt Tinneke Beeckman de aandacht op de botsing tussen individualisme en gemeenschapsgevoel.
Ik denk dat die spanning er altijd in min of meerdere mate geweest is en niet alleen bij de jongere generaties. Afhankelijk van de cultuur en het geestelijk klimaat zal het individu sterker op de voorgrond treden of zal de gemeenschap een dominante rol spelen.
Het is duidelijk dat in de laatste decennia, althans in West-Europa, individualisme, zelfbeschikking, persoonlijke identiteit, authenticiteit prominent zijn, ten nadele van het grote verhaal, de gedeelde normen en waarden.
Dat 'jezelf kunnen, mogen, willen zijn', is ongetwijfeld waardevol maar Beeckman wijst ook en terecht op de 'collateral damage'. En die geldt niet alleen voor jongeren. Voor hen zijn de eenzaamheid en de ontreddering wellicht het sterkste omdat buiten henzelf de grote leegte dreigt. De ouderen kunnen terugvallen op, zoeken troost in het grote verhaal van hun kinder- en jeugdtijd waar volgens hun aanvoelen nog een sterk gemeenschapsgevoel heerste.
Voor de overgrote meerderheid van de Vlamingen werd dat 'grote verhaal' gevormd en verteld door het christendom en de katholieke Kerk.
30-12-2021 om 09:40
geschreven door Gust Adriaensen
29-12-2021
Tutu bezield door religiositeit
In een reactie op de hommage aan de Zuid-Afrikaanse anglicaanse aartsbisschop Tuto, door Bob Geldog, in DS van 28 december, schrijft een lezer:
'Ook een door een door gelovige priester, een zeer religieuze mens, kan heel groot, zelfs voorbeeldig zijn in persoonlijkheid en werken. Wat niet wil zeggen dat ik pleit voor religiositeit als bezieling en als bliksemafleider van problemen voor ieder mens'.
'Wat niet wil zeggen dat ik pleit voor religiositeit als bezieling...' Dat zinnetje deed me de wenbrauwen fronsen. Het is eigenlijk een ontkrachting van wat hij vooraf in verband met Tutu duidelijk heeft gemaakt.
Voor Tutu was religiositeit DE bezieling voor zijn activisme en ze was geen 'bliksemafleider van problemen' maar juist de aanzet tot het zoeken en vinden van oplossingen ervan.
Waarom zou er niet mogen gepleit worden voor religiositeit als bezieling en als probleemoplosser of probleemverzachter, voor ieder mens? Ik vind het zelfs de plicht van een christen om die religieuze bezieling in het dagelijks leven te tonen. Ieder mens doet er dan toch nog mee wat hij of zij wil.
Tegenover religiositeit staan veel meer mensen, zeker in het westen, veel vrijer dan tegenover de talloze bezielers, influencers, probleemoplossers, lobbyisten, bliksemafleiders, reclamejongens, politieke partijen, enz. , die er op onze neoliberale markt rondlopen en voordurend 'ieder mens' bestoken . En proberen hem te verleiden tot het door hen gewenst koop- en consumptiegedrag.
29-12-2021 om 14:25
geschreven door Gust Adriaensen
Alle misvieringen, zowel op weekdag (11.30 uur) als op zondag (10 uur), van de norbertijnengemeenschap van Postel, zijn openbaar toegankelijk.
Ook het morgengebed (elke dag om 6.45 u.) en avondgebed (elke dag om 18.00 u.) van de abdijgemeenschap kunnen bijgewoond worden.
Van harte welkom!
29-12-2021 om 14:13
geschreven door Gust Adriaensen
27-12-2021
Start de dag met een mis! Geen slecht idee.
Pater David, pastoor van de Sint-Martinusparochie en van de pastorale eenheid, gaat elke weekdag om 8.30 uur voor in een eucharistieviering in de Sint-Martinuskerk van Retie.
Zeg nu zelf, is er een betere manier voor een christen om de dag te beginnen?
Maar ook voor niet -christenen is de Sint-Martinuskerk een open huis van de Heer.
Iedereen is welkom voor de misvieringen, voor een bezoekje gedurende de dag... Elke dag van de week.
Bijzonder hartelijk nodigen we de mensen uit die uit andere landen naar hier zijn gekomen, tijdelijk of permanent.
Hartelijk welkom!
Un accueil chaleureux!
A warm welcome!
Ein herzliches Willkommen!
Serdecznie witam!
O primire călduroasă!
Varaverppu!
27-12-2021 om 11:33
geschreven door Gust Adriaensen
26-12-2021
De pleinvrees van vele intellectuelen (2)
Daarbij kan nog opgemerkt worden dat de 'levensbeschouwelijke outing' bijna altijd gebeurt op een negatieve manier, als een antichristelijke en/of antikatholieke profilering.
Hoe verfrissend zou het zijn, mochten deze schrijvers, als ze dan toch de behoefte voelen (hoewel de lezer dat helemaal niet vraagt) om iets los te laten over hun levensbeschouwing, op een positieve manier die kort verwoorden.
Nu lijkt het bijna altijd zo dat ze het christendom nodig hebben om iets over hun levensbeschouwelijke identiteit onder woorden te kunnen brengen. En dat is spijtig genoeg negatief en vaak agressief.
26-12-2021 om 09:02
geschreven door Gust Adriaensen
24-12-2021
De pleinvrees van vele intellectuelen
Sinds 2000 verschijnen er tussen Kerstmis en Nieuwjaar zgn. kerstessays in de krant De Standaard.
Bizar is dat de religieuze, en in het bijzonder de christelijke thematiek van Kerstmis, in zo goed als alle kerstessays, afwezig is. Een uitzondering vormt het essay van Rik Torfs in 2003.
Je vraagt je af hoe het in godsnaam (!) mogelijk is dat de redactie van De Standaard (je weet wel de kwaliteitskrant die ooit AVV-VVK in het vaandel voerde), erin slaagt christelijke essayisten te ontwijken.
Daarbij komt nog dat de auteurs, zoals Tinneke Beeckman in het kerstessay van dit jaar, die hun onderwerpen behandelen op zo'n manier dat de lezer zou kunnen denken dat ze christelijk zijn, het gegarandeerd nodig vinden om te beklemtonen dat ze dat niet zijn of dat ze atheïst zijn of wat dan ook. Maar niet christelijk gelovig, denk dat asjeblief niet!
Deze veel voorkomende obsessieve drang, intrigeert me al lang. Waarom vinden in casu Vlaamse intellectuelen, die voor het grootste deel uit christelijke gezinnen stammen, die vaak carrière gemaakt hebben binnen en dankzij katholieke structuren en instellingen, het absoluut nodig te beklemtonen dat zij niet (langer) christelijk zijn?
24-12-2021 om 15:51
geschreven door Gust Adriaensen
18-12-2021
Toppunt van cynisme
'Halt aan het profitariaat!', toeteren de Vlaamse ministers, in het bijzonder de christendemocratische (???) Hilde Crevits, die uitpakken met het voorstel van verplichte gemeenschapsdienst voor langdurig werklozen.
Cynischer kan niet als je net gelezen hebt dat de christendemocratische (???) minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden het onderzoek naar sociale fraude (geschat op 25 miljoen euro per jaar) voorrang geeft op dat naar fiscale fraude (geschat op 230 miljard euro per jaar).
Voorlopig dus geen halt aan het echte, grootschalige, miljardenprofitariaat. En dan maar zeuren over het gebrek aan vertrouwen in de politiek of over het succes van het extremisme!
18-12-2021 om 10:50
geschreven door Gust Adriaensen
13-12-2021
Angela Merkel : een Grande Dame
Angela Merkel, ook al beschouwen sommige opiniemakers haar als een 'machtspolitica', toonde door haar houding in de migratiecrisis van 2015, dat zij ontvankelijk was voor goedheid, misschien is een beter woord 'menselijkheid'.
Haar 'wir schaffen das' was geen euforisch, pocherig campagnekreetje, wel de nuchtere maar vastbesloten uitspraak van een staatsvrouw die humaniteit op de eerste plaats zet. En ja, zij is, alleen al daardoor, een 'Grande Dame in de recente Europese geschiedenis'.
Dat 'wir schaffen das'-beleid stak schril af tegen de weigerachtige, vaak ook onbarmhartige, onmenselijke houding van de meeste andere Europese democratieën.
Maar daarmee zijn die niet aan hun proefstuk. Het barbaarse Duitse naziregime deed vanaf 1933 vele duizenden joden besluiten het land te ontvluchten. Al heel vlug maakten bijna alle West-Europese democratieën de immigratie van joden zo goed als onmogelijk.
13-12-2021 om 11:25
geschreven door Gust Adriaensen
11-12-2021
Miskenning rechten zwaksten
Paus Franciscus:
'De rechten van arbeiders, migranten, zieken, ongeboren kinderen, de stervenden en de armsten, worden in toenemende mater genegeerd en miskend in deze verspillende cultuur. Degenen die niet de mogelijkheid hebben om uit te geven en te consumeren lijken niets waard te zijn'.
De paus schonk dan specifiek aandacht aan de situatie van de landarbeiders, aan wie wettelijke rechten ontzegd worden. In Italië werken meer dan 450.000 migranten in de agrarische sector. Zij worden vaak uitgebuit als gevolg van hun onzekere wettelijke status, en rapporten hebben aangetoond dat de pandemie de situatie nog erger heeft gemaakt.
'We zien hoe vele arbeiders gebruikt worden voor de fruit - en groenteoogste, slecht betaald worden en ontslagen worden, zonder enige vorm van sociale bescherming.'
11-12-2021 om 12:09
geschreven door Gust Adriaensen
09-12-2021
Gelovig afscheid nemen
Gelovig afscheid nemen
Het is zo evident dat we het soms vergeten: de uitvaartrituelen van de katholieke Kerk zijn, zoals al haar liturgische vieringen, bedoeld voor mensen die zichzelf, misschien met alle zwakheid in de beleving, in het christelijk geloof willen herkennen en er voor hun leven inspiratie uit putten. De christelijke uitvaartviering heeft een eigen karakter, in vergelijking met vele nieuwe vormen van afscheidsvieringen. Ja, ze blikt ook terug op het leven van de concrete persoon die overleden is, ze laat ruimte voor de pijn en het verdriet van hen die achterblijven. Maar ze kijkt niet alleen naar het leven dat voorbij is. De rituelen van de uitvaartliturgie vertolken ook het geloof dat Gods liefde sterker is dan de dood, en dat de gestorvene deel krijgt aan het verrijzenisleven van Jezus Christus, de levende Heer.
De symbolen en rituelen, zang en muziek, Bijbelteksten en gebeden ...
De symbolen en rituele handelingen, zang en muziek, de Bijbelteksten en gebeden drukken zo een toekomstperspectief uit, dat hoop en troost wil bieden aan de nabestaanden. Midden onmacht en verdriet richten christenen zich dus biddend tot God, die bron is van nieuw leven en licht. Dat is in onze cultuur niet evident, maar het bepaalt het eigen karakter van de katholieke uitvaartliturgie.
Een eigen plaats: de kerk
Ook bijzonder zijn de plaatsen waar de katholieke uitvaartliturgie wordt gevierd: de parochiekerken. Meestal niet zo comfortabel als splinternieuwe funeraria, maar wel vaak gebouwen die een bijzondere atmosfeer uitstralen en rijk zijn aan betekenis. Een kerk is op bijzondere wijze ‘Gods huis’: in haar architectuur, haar inrichting en symbolen. De verrezen Heer is er in zijn sacramentele gedaante ook permanent aanwezig. Mensen worden er in geloof verzameld, en komen er zo ook samen in lief en leed om alles wat het leven meebrengt te vieren: vreugde om nieuw leven, dankbaarheid om de liefde, rouw om verlies, volharding om met andere mensen samen te leven, in goede en kwade dagen.
Daarom vinden kerkelijke uitvaarten plaats in parochiekerken, en niet in crematoria of funeraria.
Hoe jouw keuze laten respecteren?
Meestal zorgen de kinderen of naaste familieleden voor de regeling van een uitvaart. Wanneer de overledene altijd kerkelijk is geweest, ligt het voor de hand dat kinderen of naaste familieleden kiezen voor een kerkelijke begrafenis voor de dierbare overledene, ook al heeft hij of zij daarover niet expliciet gesproken. Maar het is altijd goed met je kinderen of naaste familieleden tijdig te spreken over je verlangen naar een kerkelijke uitvaartviering.
(Kerknet)
09-12-2021 om 12:18
geschreven door Gust Adriaensen
08-12-2021
CD&V: een neoliberale partij?
Niet niks wat Marc Reynebeau (DS 8 december) leest in Coens' tekst in De Tijd.
Het mensbeeld van de CD&V-voorzitter, reikt niet verder dan het materiële, het geld. Armoede is volgens Coens te wijten aan een individueel falen en hij voegt er ook nog een morele veroordeling aan toe: vele armoedzaaiers zijn luie profiteurs. Coens stigmatiseert dus en kan zo de schuld van het politieke falen op de werklozen schuiven. Overigens worden sociaaleconomische correcties op een bepaald moment, 'onrecht', aldus de baas van de christendemocraten! Coens pookt de rivaliteit en de afgunst tussen de laagste sociale klassen op, hij organiseert de sociale uitsluiting.
Kortom, deze voorzitter van de CD&V is een donkerblauwe, rechtse, populistische neoliberaal, die het volkomen aan sociale empathie ontbreekt, de 'propagandist van een onchristelijk mensbeeld'.
Het is duidelijk de CD&V met een voorzitter die de kernwaarden van de partij van tafel veegt, die bovendien slecht overkomt, niet de gave van het woord heeft, onsamenhangend en gebrekkig formuleert, in steeds sneller tempo de totale ondergang tegemoet snelt.
Wat staat de CD&V te doen? Deze voorzitter moet beter vandaag dan morgen, de laan uitgestuurd worden. Als dat niet mogelijk is, omdat er te veel CD&V'ers in de hogere partij-echelons, dezelfde opvattingen over mens en samenleving zijn toegedaan, dan moeten ze zo eerlijk zijn het woord 'christen' uit de partijnaam te verwijderen. Wat Coens orakelt staat haaks op een christelijk mens- en maatschappijbeeld.
Maar hoe dan ook, deze 'outing' van een incompetente voorzitter, is een van de laatste stuiptrekkingen van een eens zo machtige en nu zieltogende politieke partij, die al langer bezig is met de verloochening van haar kernwaarden, verblind als haar topfiguren zijn door de lokroep van materialisme en rechts neoliberalisme.
08-12-2021 om 21:40
geschreven door Gust Adriaensen
07-12-2021
Bondscoach Gert Vande Broek valt van zijn voetstuk
De bondscoach van de Yellow Tigers, de nationale damesvolleybalploeg, blijkt een emotionele terrorist te zijn. Enkele speelsters deden op Canvas een niet zo fraai boekje open over de coach.
In augustus verscheen er op de site van Sporza nog een bejubelend portret van de getalenteerde Vande Broek. Sportpsycholoog Stef Van Puyenbroek stak de loftrompet als volgt: 'Als leidinggevende is hij ook héél erg begaan met het welbevinden van zijn medewerkers. Als speelsters ernstige problemen hebben is hij er ook voor hen. Gert zal meegaan voor een onderzoek wanneer een speelster een blessure heeft."
Volgens enkele speelsters is de realiteit toch wel anders. Volgens één van hen was het vooral ‘roepen en tieren door de coach en staf.' 'Het was verdeel en heers door angst te gebruiken naar de groep toe’, aldus de speelster, waarna ze verschillende persoonlijke aanvallen voorleest van haar gsm. ‘Worden jullie gesponsord door obesitas, hoer, vadsige schijtwijven, bende trienen, geit, dom wicht, boerenpaard, dansende discotheekwijven...’
Nou, dat kan tellen. En deze man is ook nog, hou u vast, hoogleraar aan de respectabele KU-Leuven!
07-12-2021 om 08:23
geschreven door Gust Adriaensen
