In DS van 21 juni hekelt Zelfa Madhloum de vakbonden en de betogers voor betere lonen.

Toch opvallend dat deze 'opiniemaakster', die vermoedelijk wat haar financiële situatie en sociale status betreft, niet zou misstaan tussen de tienduizenden betogers, haar pijlen richt op haar 'lotgenoten'. Zij heeft geen oren naar de klacht dat meer en meer mensen in de financiële problemen geraken, terwijl de reeds welgestelden nog rijker worden.

Het is merkwaardig dat in de media die (super)rijken bijna altijd buiten schot blijven en dat weinig of geen vragen gesteld worden over hun arbeidsethos en -intensiteit. Nog merkwaardiger is dat het hier bestaande sociale vangnet beschouwd wordt als een 'systeemfout', waardoor mensen niet altijd nog de noodzaak voelen om in dienstverband te werken.

Madhloum pleit eigenlijk voor een ontmanteling van sociale verworvenheden en rechten van de lagere inkomensklassen. Over de riante positie van grote bevolkingslagen geen woord.

22-06-2022 om 21:37 geschreven door Gust Adriaensen

In een column in DS van 20 juni maakt Joren Vermeersch duidelijk dat volgens hem de genderklok doorslaat.

Vermeersch stelt een aantal belangrijke vragen en problemen. Ik vermeld er twee.

Als genderidentiteit ‘fluïde’ is en dus meerdere keren kan wijzigen tijdens een mensenleven, moet dan telkens het hele wetten- en administratieve arsenaal worden aangepast of is het mogelijk en gewenst regelgeving en administratie zo ruim en soepel te maken dat de genderwijziging bij manier van spreken een fluitje van een cent is?

Ik ben het met Vermeersch eens dat door de voorstelling van liefde en lust als onafhankelijke emoties, afbreuk wordt gedaan aan het monogame samenlevingsideaal. De vraag dringt zich dan op of ook voor polygame relaties en andere denkbare relatievormen die uit de verabsolutering van de individuele liefdes- en lustemoties kunnen voortkomen, een wettelijk en administratief kader opgezet moet worden.

Overigens is de vraag die een DS-forumdeelnemer zich stelt, meer dan terecht: leidt het faciliteren van de genderfluïditeit tot meer stabiliteit en geluk bij de betrokkenen?

20-06-2022 om 21:30 geschreven door Gust Adriaensen

18-06-2022 om 10:53 geschreven door Gust Adriaensen

Mag een vicerector reclame maken voor een omstre­den commercieel project?

Gert Van Hecken, Ewoud Vandepitte & Tom Cox, medewerkers van de UAntwerpen, vrezen dat de industrie steeds meer greep krijgt op de universiteit.

Dat standpunt van zijn collega’s, verleidde rector Van Goethem tot een scherpe, helaas weinig academische reactie.

Hij neemt ongenuanceerd en zonder ook maar enige ernstige bedenking de verdediging op zich van de vicerector, die dus  in een advertentie reclame maakte voor een nieuw project van een bedrijf in de Antwerpse haven.

Dat Van Goethem, en volgens de rector ook Lenaerts (tja) , opkeken van de 'vorm die het interview gekregen had', klinkt erg ongeloofwaardig, rekening houdend met de mediaervaring die beiden hebben en met de intense contacten die in het bijzonder de vice-rector, bv. via haar bestuursfunctie in Catalisti, heeft met de chemische sector.

In plaats van na te denken over het reële probleem en gevaar van de vervlechting tussen universiteit en bedrijfsleven (zeker in Antwerpen), die door deze docenten op scherp worden gesteld, verkiest Van Goethem zijn collega's voor schut te zetten en voluit zijn vicerector te verdedigen.

10-06-2022 om 08:57 geschreven door Gust Adriaensen

Volgens de directeur van het Turnhoutse Jezuïetencollege en voorzitter van de commissie Beter Onderwijs, Philippe Brinckman, (DS, 3 juni) is DE weeffout van het (huidige?) onderwijs dat leerlingen info niet meer omzetten in kennis. We moeten terug naar het (wiskunde)onderwijs 'oude stijl', lezen we eveneens in het artikel. Kan allemaal waar zijn.

Maar dergelijke clichéachtige en sloganeske constateringen en adviezen zijn gemakkelijker te formuleren dan te implementeren.

Kan de heer Brinckman, als eerstelijnservaringsdeskundige bv. preciseren wanneer in zijn school die 'weeffout' zich begon te manifesteren? Welke maatregelen werden daartegen genomen of zag men de onderwijsgevaren daarvan niet in? Als adviesverstrekkers het hebben over 'oude stijl', wat betekent dat dan op het didactische en pedagogische vlak?

Zijn zij echt van mening dat onderwijsmensen erin kunnen slagen een 'oude onderwijsstijl' acceptabel te maken bij leerlingen die mogelijk al jaren, niet door maar ondanks de school, in een sociaalculturele  situatie leven, die totaal verschillend is van de 'oude stijl'?

04-06-2022 om 16:42 geschreven door Gust Adriaensen

Lieve Wouters

De nieuwe kardinaal viel compleet uit de lucht toen hij gisteren telefoon kreeg van iemand die hem ‘eminentie’ noemde en feliciteerde met zijn titel.

Sinds zondag 29 mei heeft België niet één maar twee kardinalen. Paus Franciscus maakte de namen bekend van 21 nieuwe kardinalen, onder wie dus Luc Van Looy. De creatie vindt plaats op 27 augustus. Dan ontvangt de voormalige bisschop van Gent de rode bonnet, een gouden ring en een titelkerk. Welke dat zal zijn, is nog niet bekend.

Eminentie, van harte gefeliciteerd!

Luc Van Looy • Dank u wel, maar die titel? Niets van! Zeg maar monseigneur zoals altijd, dat is het eenvoudigst. Ik blijf gewoon wie ik ben.

Hoe vernam u het nieuws?

Ik was gisteren in een parochie in Zwartberg, Genk. Na de mis werd nog een ‘glas van de vriendschap’ gedronken. Op weg tussen de sacristie en de receptie werd ik opgebeld door Emmanuel Van Lierde (hoofdredacteur van Tertio, ndr.), die me feliciteerde met mijn kardinaalstitel. Ik viel compleet uit de lucht en geloofde het eerst niet. Maar nog voor ik het nieuws kon checken, kreeg ik alweer een andere telefoon. En toen belde de eerste journalist…

Waarom denkt u dat de paus voor u koos?

Vermoedelijk heeft het iets te maken met mijn inzet voor internationale organisaties. Zo was ik lang voorzitter van Caritas Europa, maar ook proost van de katholieke leerkrachten wereldwijd en van de KSA in het Verre Oosten (Luc Van Looy woonde ruim 10 jaar als salesiaans missionaris in Korea, ndr.) Daardoor was ik ook de laatste jaren nog regelmatig in Rome.

Ik was ook tweemaal uitgenodigd voor een synode: de gezinssynode in 2015 en de jongerensynode in 2018. Als je zo drie weken alle dagen in dezelfde zaal vergadert met de paus, kan je hem al eens persoonlijk spreken.

Hoe is uw band met paus Franciscus? Kende u hem al voor zijn pausverkiezing?

Ja, ik leerde hem kennen naar aanleiding van een kwestie rond de vorming van salesianen in Argentinië. Hij was toen aartsbisschop van Buenos Aires en ik zat in het bestuur van de salesianen in Rome. We ontmoetten elkaar tweemaal rond die kwestie, een keer in Rome en een keer in Buenos Aires. Ik weet dat hij zich die ontmoetingen nog herinnert.

Ik volg heel geboeid alles wat hij schrijft en zegt, zeker sinds ik op pensioen ben als bisschop van Gent, want nu heb ik daar meer tijd voor. Van wat ik lees, maak ik graag syntheses, die ik deel met geïnteresseerden. En als het uitkomt, ook met de paus zelf, zoals toen we vorig jaar samen bij hem waren voor het interview in Oh God 2, weet je nog?

En of! Wat verandert deze benoeming voor u?

Niet veel, aangezien ik al 80 werd in september 2021, ben ik niet meer stemgerechtigd bij een nieuwe pausverkiezing. Of het iets anders kan betekenen, zal ik moeten ondervinden. Maar ik blijf wie ik ben. Ik blijf in Scherpenheuvel wonen, dagelijks de mis doen, hopelijk ook nog vormsels toedienen en van die zaken.

Wat ik wel al gemerkt heb, is dat ik misschien vaker gevraagd zal worden voor een lezing of evenement in buitenland. Ik kreeg al twee telefoons in die richting. Als het in mijn agenda past, zal ik dat met plezier doen.

Tot slot, hoe gaat het met uw gezondheid? 

Prima. Ik heb wel wat last van mijn heup, maar dat is al jaren zo en dat zal zo blijven. Het maakt me niet minder mobiel!

(Kerknet)

31-05-2022 om 09:19 geschreven door Gust Adriaensen

Diocesane ontmoetingsdag Handelingen Turnhout van 6 juni 2022 met als motto 'Als een lopend vuurtje'. Mogen we ook jou daar verwachten?

    

Waar? De hele binnenstad van Turnhout: 6 kerken, het Begijnhof, musea, de hogeschool HIVSET, de Grote Markt, vele straten en pleinen, ... 
Wanneer? 6 juni 2022 van 9.30 tot 18 uur
Voor wie? Iedereen is welkom: jong en oud, gezinnen, jeugdbewegingen, teams en werkgroepen vanuit het hele pastorale veld, geëngageerde vrijwilligers uit geloofskernen, geïnteresseerden in het aanbod, toevallige passanten, inwoners van Turnhout, leden van vele bewegingen en groepen in Turnhout en ons bisdom, ... 
Waarom? We willen het project Handelingen feestelijk afsluiten, we willen vooruitblikken naar de toekomst, elkaar in verbondenheid ontmoeten, laten zien waar we voor staan als Kerk in ons bisdom. Onze bisschop stelt ons die dag de vraag: 'Wie wil in de voetsporen van Petrus en Paulus als een apostel mee getuigen?' 
Wat? Een gevarieerd feestelijk en inhoudelijk binnen -en buitenprogramma voor iedereen, jong en oud, waaruit je vrij kan kiezen en waarin we alle zintuigen aan bod laten komen.
Hoeveel kost het? We bieden je deze dag helemaal gratis aan. Een vrije bijdrage wordt zeer op prijs gesteld. 

Meer info? We zorgen regelmatig voor een nieuwe update op deze tegel:

• Eind mei: digitaal programmaboekje
• Bij aanmelding via de tegel ‘Meld je aan’ bieden we je een gratis parkeerplaats op 6 juni in Turnhout.
• Op handelingen@bisdomantwerpen.be kan je terecht met vragen.
• Lees alvast de warme uitnodigingsbrief van onze bisschop en noteer de datum alvast in je agenda!

 

Onze bisschop roept je in dit korte filmpje ook persoonlijk op om er op 6 juni 2022 in Turnhout zeker bij te zijn. Deel de teaser gerust op je sociale mediapagina met je ruime netwerk.

 

Bijlagen:
https://youtu.be/maZM_AsknGQ   

In Kerk&Leven van 20 april formuleerde Dirk Godecharle  een aantal belangrijke kenmerken en aanbevelingen voor ons Kerk-zijn.

Wij moeten als christenen inderdaad ‘zelfbewust en vrijmoedig de straat opgaan’. Maar als Kerk-zijn ‘vooral gemeenschap vormen’ is, dan moeten we ook geregeld samen vieren. En ‘samen’ betekent: mensen uit alle generaties, uit alle klassen, uit alle rassen. Een religieuze viering, waarin de boodschap van Jezus levend wordt gehouden (een eucharistie, een gebedsdienst) in een kerk, biedt de mogelijkheid om al die mensen samen te brengen en ze telkens opnieuw de energie te geven om naar buiten te komen en zo ‘kan onze boodschap zich  verspreiden als een lopend vuurtje.

Daarop het accent leggen is het belangrijkste, niet het werken aan structuren. Dan moet ook de vraag gesteld worden: werden de voorbije jaren niet te veel middelen en energie besteed aan de herstructurering van het parochielandschap in pastorale eenheden? Is het niet de hoogste tijd voor een diepgaande evaluatie van de pastorale eenheden? Hebben zij ervoor gezorgd dat meer christenen ‘bewust en vrijmoedig de straat zijn opgegaan’? Dat onze plaatselijke christelijke gemeenschappen sterker en diverser zijn geworden? Dat ‘onze boodschap zich verspreid heeft als een lopend vuurtje’?

22-05-2022 om 08:18 geschreven door Gust Adriaensen

Pierre Kompany, vader van Vincent:

'Je kan niet én christen zijn én tegen migratie zijn. '

22-05-2022 om 07:34 geschreven door Gust Adriaensen

Schooldirecteur Lauwers maakt  onder de (provocerende) titel 'Leerlingen kunnen zonder Barmhartige Samaritaan' in DS van 16 mei,  duidelijk dat zijn school geen katholieke school is en dat het aanbieden van een nieuw vak geen negatieve keuze tegen godsdiensten is. So far, so good.

Maar dan ontbindt de baas van de Simonnetschool in Wetteren (waar hij ook gemeenteraadslid voor Open VLD is)  zijn 'duivels' tegen het christendom, tegen het katholieke instituut. Die 'duivels' blijken aan historische kennis en nuance, een broertje dood te hebben. Een mix van intellectuele luiheid en fanatieke, fundamentalistische antireligiositeit en antichristendom.

'Wij voelen ons niet superieur', poneert directeur Lauwers. 'En we respecteren iedereen die vanuit een religieuze insteek een beter mens wil worden', voegt hij eraan toe. Jawadde! Herlees zijn tenenkrullende, eenzijdige, fanatieke, onhistorische afrekening met het 'katholieke instituut'.

Deze directeur vervult iedereen met wat kennis van de geschiedenis en gelovig of niet, met wantrouwen.

21-05-2022 om 15:20 geschreven door Gust Adriaensen

Het  commentaarstuk van Paul Verhoeven in DS van 14 mei, bevestigt wat ik gisteren bij een column schreef: Beke heeft gelijk wanneer hij zegt dat de 'reguliere' media met betrekking tot zijn persoon en functie, hun trechterfunctie verwaarloosd hebben.

En ook De Standaard gaat daarmee ongeremd door. De evaluatie van Beke door Verhoeven, is ongenuanceerd, op het brutale af. Hij noemt hem 'zelfgenoegzaam tot de laatste snik', hij ontzegt hem ook maar 'enige gloed van politieke verantwoordelijkheid'.

En waarom blijft ook Verhoeven, het feit dat een partijvoorzitter minister wordt, voorstellen als iets ongehoords? Doet hij dat ook over bv. partijvoorzitters die burgemeester worden en blijven?

Verhoeven maakt zijn afrekening met Beke nog erger door deze politicus te presenteren als een gevolg van de systeemfouten die hij meent te zien en wenst aan te klagen.

Een (journalistieke) tactiek die wel vaker, ook bij columnisten van DS, is waar te nemen.De neiging om de persoon te doen passen in je systeemkritiek, kan dan heel sterk zijn.

15-05-2022 om 11:44 geschreven door Gust Adriaensen

Wil je al in de lente, kennismaken met de zomer? Kom dan op dinsdag 17 mei om 20 uur naar GC Den Dries, Kerkhofstraat, Retie. Daar nemen Gust Adriaensen en Paul Stappaerts je mee op een poëtische tocht in klank en beeld doorheen het zomerseizoen. Een voorstelling met gedichten, bindteksten, beelden en muziek. Gust Adriaensen schreef de gedichten en bindteksten, en draagt ze ook voor. Paul Stappaerts koos de beelden en de muziek, en verwerkte alles tot een mooie powerpointpresentatie. Toegankelijke poëzie, uit de natuur én uit het leven gegrepen. Herkenbare beelden met alle facetten en kleuren van de zomer. Topfragmenten uit de  klassieke muziek, niet alleen uit “De Vier Seizoenen” van Vivaldi’, maar ook uit andere bekende werken van diverse componisten. En aangezien een jaar uit vier seizoenen bestaat, kunnen ook herfst, winter en lente in de komende tijd niet achterwege blijven. Maar daarover hoor je later meer. Een organisatie van Davidsfonds-Retie, dat, na een lange coronaonderbreking, zijn activiteiten hervat. Op weg naar het eeuwfeest!

15-05-2022 om 07:49 geschreven door Gust Adriaensen

Paul Goossens heeft in DS van 13 mei, terecht aandacht voor de verwijzing door Mahdi naar priester Daens.

Een veel duidelijker en zelfbewuster sociaal beleid, met permanente inzet voor de zwaksten in de samenleving, ook voor migranten en vluchtelingen, is de richting die de christendemocratie moet uitgaan. Doet ze dat niet, dan is ze de naam 'christen' niet waardig.

De plaats van partijen die 'christen' in hun naam hebben en willen behouden, is bij de wat gemakshalve 'linkse' partijen en bewegingen genoemd wordt, partijen die op het sociaaleconomische vlak opkomen voor de zwaksten.

Tegelijk moet de christendemocratie duidelijk haar stem en standpunt laten horen in een aantal ethische problemen, waar zij niet zomaar het eens kan zijn met andere 'linkse' partijen, wil ze nog inhoud geven aan het woord 'christen' in de partijnaam.

Wat Mahdi betreft, moet hij er nu al voor oppassen de sterke, stoere jongen uit te hangen in zijn migratiebeleid. Die stoerheid dreigt al vlug af te glijden naar onchristelijke onbarmhartigheid.

14-05-2022 om 11:51 geschreven door Gust Adriaensen

Zelden of nooit heb ik van zelfverklaarde atheïsten (ook niet van tijdelijk bekende, zoals Etienne Vermeersch, nu al zo goed als totaal vergeten) een positieve invulling van hun 'geloofsovertuiging' gehoord of gelezen. Integendeel.

Zij profileren zich in de publieke ruimte bijna uitsluitend door agressieve aanvallen op religies, en bij ons in het bijzonder op de christelijke religie en de Katholieke Kerk. En achter agressie, achter aanvallen, achter negativisme ten aanzien van anderen, zit zeer vaak negatieve onzekerheid, angst.

Christenen van nu en hier hebben er geen moeite mee dat andere mensen niet-gelovig of atheïst zijn. Maar waar halen mensen het recht om op een plompe, primitieve en ultradomme manier een religie en de mensen die christen zijn en tot de Katholieke Kerk behoren, aan te vallen?

11-05-2022 om 07:19 geschreven door Gust Adriaensen

Luister naar de zee!

09-05-2022 om 09:24 geschreven door Gust Adriaensen

Een poëtische tocht...

Op 17 mei vangt hij aan!

08-05-2022 om 09:36 geschreven door Gust Adriaensen

Naar aanleiding van de commotie rond Jan Fabre en de aanwezigheid van zijn kunstwerken in de openbare ruimte, pleit Mia Doornaert in een column in DS van 5 mei, voor een duidelijke scheiding tussen kunstwerk en kunstenaar.

De waarde van een kunstwerk of de aanwezigheid ervan in de openbare ruimte , laten afhangen van de kunstenaar, kan inderdaad een 'dooddoener' zijn van/voor de kunst.

Maar barones Doornaert, misbruikt hier eens te meer een specifiek incident om haar maatschappijvisie en haar afkeer voor andere politiek-maatschappelijke ideeën te etaleren. Zij schenkt wel aandacht aan de verwoording van de redenen en overwegingen waarom (literaire, plastische, muzikale) werken die vrij algemeen als 'kunst' worden beschouwd , waarde hebben op zichzelf, los van de schepper/maker ervan,

Dat is voor Doornaert evenwel niet genoeg. Met gechargeerde voorbeelden gaat zij tekeer tegen de 'nieuwe puriteinen, ziet zij in haar eigen fanatiek, doctrinair denken, een gevaarlijke 'doctrinaire mentaliteit ten aanzien van het verleden' opduiken.

En hoe kan het anders. Vanuit het intellectueel-rechtse benauwend enge tunneltje waarin Doornaert zich knus genesteld heeft, ziet zij DE schuldige: de 'woke-elite'!

08-05-2022 om 09:27 geschreven door Gust Adriaensen

Een gelekte mogelijke wijziging van de abortuswet door het Amerikaans Hoog Gerechtshof, bracht in De Standaard weer een pittige discussie over de legalisering van abortus op gang.

Het is opvallend dat ook nu weer  zowel door de voorstanders van abortus als door de media met geen woord gekikt wordt over de rechten van het ongeboren kind. Dat bestaat niet, wordt gewist, of wordt 'verdingd', 'ontmenselijkt'.

De grote promotors, ook in de politiek, van het zelfbeschikkingsrecht, van het respect voor het leven in zijn meest diverse vormen, van het individu, zijn als de dood om ook maar één aandachtflits te hebben voor de meest weerloze slachtoffers van een vruchtafdrijving.

Begrijpelijk omdat het betrekken van het ongeboren kind in het abortusdebat, hen onverbiddelijk confronteert met wat abortus in essentie is: de liquidatie van een zich ontwikkelende mens. Dat plaatst de voorstanders, of ze nu religieus zijn of niet, voor een gigantisch moreel probleem: is het bewust doden van ongeboren leven te rechtvaardigen? Gepoogd wordt die persoonlijke morele verantwoordelijkheid van zich af te schuiven door een zo ruim mogelijke legalisering te eisen, anderzijds door een 'verdinging' van het ongeboren leven.

In een van de reacties op het forum van DS is te lezen: 'Zelf vind ik een ellendig of mensonwaardig leven niet noodzakelijk te verkiezen boven 'geen leven'.

 Een begrijpelijke 'hartenkreet'. Maar hij stelt ook de problematiek op scherp. Als een 'ellendig of mensonwaardig leven' , legale abortussen zou kunnen verantwoorden, dan moet de wetgever erin slagen precies te omschrijven wat een 'ellendig of mensonwaardig leven ' is. Een aartsmoeilijke, zoniet onmogelijke opdracht. Voor de forumdeelnemer als 'welvarende man', hebben die woorden een totaal andere inhoud en geladenheid dan voor honderdduizenden in eigen land en voor miljoenen wereldwijd. Zit er ook geen denkfout in het zinnetje, omdat a priori gesteld wordt dat het 'ellendige of mensonwaardige leven ' van de ouder, ook het (ongeboren) kind veroordeelt tot ellende?

Er valt ook nog iets anders op. Een kritische houding ten aanzien van abortus, verleidt een aantal voorstanders tot een reductie van de problematiek tot de meest extreme afwijkingen van het kind, tot misdadige omstandigheden waarin de zwangerschap tot stand kwam, tot levensgevaar voor de moeder. Andere reacties geven aan dat een abortus wettelijk moet mogelijk zijn wanneer verwacht wordt of gedacht wordt dat een kind een 'ellendig of mensonwaardig leven' tegemoet gaat of dat de moeder (vader, naaste omgeving) in het kind een gevaar ziet voor de eigen sociaal-economische situatie, of voor het verworven comfort.

 Het eindpunt van dergelijke evolutie zou kunnen zijn dat er een juridisch kader wordt geëist voor een individuele beslissing om een kind te aborteren voor welke persoonlijke reden dan ook.

Overigens is er een vraag die bijna nooit wordt gesteld of totaal onderbelicht blijft: hoe komt het dat ook in een (relatief) welvarende en (hoog)geschoolde samenleving als de onze en ondanks alle mogelijke voorbehoedsmiddelen (m/v) , er nog geaborteerd wordt?

05-05-2022 om 07:31 geschreven door Gust Adriaensen

Dat 'alle partijbonzen niet thuis geven' , pleit niet voor hen. Op die manier manifesteren ze een schrijnend gebrek aan geloof in de boodschap en het belang van hun partij en beweging.

Het feit dat ze zich verantwoorden door te oreren dat hun huidige positie belangrijker (lees: comfortabeler) is dan het voorzitterschap, maakt het nog erger. Zij hebben die positie te danken aan de partij, en voor een groot stuk aan de vorige voorzitter. Zij hebben ertoe bijgedragen de poten onder de stoel van Almaci door te zagen en nu zij gevallen is, weigeren de bonzen hun verantwoordelijkheid op te nemen. Niet fraai. Zeker niet voor Groen.

Wie het het bruinst (groenst?) bakt, is Calvo. De man, die mokkend en rancuneus als een kind omdat hij naast een ministerportefeuille pakte, zijn partij en vooral Almaci enorm veel schade berokkende, wil nu ook niet zijn zwalpende partij leiden.

'Ze moet het politiek landschap durven te vernieuwen met minder groot gelijk en meer nieuwsgierigheid', orakelt hij. Doe dat dan, man!

03-05-2022 om 08:34 geschreven door Gust Adriaensen

Het is 1 mei vandaag, en dus schiet de actie 'Maai Mei Niet' van Knack weer uit de startblokken. Het initiatief ijvert voor meer biodiversiteit door de grasmaaier één maand lang opzij te zetten. Wim Lybaert, zowat de bekendste tuinier van het land, doet ook dit jaar mee. Hij probeert zelfs de grootste liefhebber van een gemillimeterd gazon te overtuigen: "Eén maand niet maaien ziet er prachtig uit. De vrees voor een kapot gazon is totaal ongegrond." 
De wilde bloemen die plots de kans krijgen om te groeien, zijn onontbeerlijk voor insecten. "Eén van de hoofdredenen van de achteruitgang van insecten, is het verdwijnen van hun voedsel. Zo ook die wilde bloemen, wat wij onkruid noemen. We hebben insecten nodig: geen insecten, geen eten", legt Lybaert uit. Alle info over Maai Mei Niet kan je hier vinden. 

02-05-2022 om 14:24 geschreven door Gust Adriaensen