Na Jos Geysels enkele maanden geleden in 'Knack', wil nu ook Vera Dua in een dubbelinterview met Bruno Tobback in 'De Morgen', zeker geen socialist genoemd worden.
Die categorische afwijzing zal iedereen verbazen die ook maar een beetje hoogte heeft van de maatschappijvisies van de politieke partijen in Vlaanderen. Tenzij zowel Geysels als Dua 'socialisme' gelijkstellen met het marxisme-leninisme of verengen tot een of andere politieke partij.
De groene kopstukken van vroeger en nu, weten beter dan wie ook dat vele van de uitgangspunten en doelen van het ecologische denken haaks staan op ons kapitalistisch-liberaal economisch systeem.
Als je de ecologische beweging loshaakt van het streven naar solidariteit, van het socialisme in de ruime betekenis, loop je het gevaar terecht te komen in een groen fundamentalisme of in een elitair clubje van 'natuurliefhebbers' en kun je zonder al te veel problemen bijvoorbeeld Leopold Lippens van Knokke een, weliswaar bejaarde, groene jongen noemen.
Zou de koudwatervrees van 'Groen!' voor het socialisme niet een van de oorzaken zijn van de neerwaartse spiraal waarin de partij terechtgekomen is? Velen in de groene beweging zien scherp genoeg in dat de afwijzing van het socialisme door partijkopstukken meer te maken heeft met tactiek en electorale overwegingen dan met het eerlijk uitdragen en realiseren van een ecologische maatschappij- en mensvisie.
19-02-2007 om 12:51
geschreven door Gust Adriaensen
18-02-2007
Haiku
Paasbloemen in knop
te vroeg in februari
door vorst gebroken.
18-02-2007 om 19:02
geschreven door Gust Adriaensen
16-02-2007
Een blik over de grens
De leiders van de drie partijen (CDA, PvdA, Christen Unie) die de nieuwe Nederlandse regering vormen, zien er netjes opgevoede en erg slimme jongens uit. Vooral Balkenende en Rouvoet is het sérieux van hun calvinistische achtergrond in alles en nog wat aan te zien. Bos komt met zijn geamuseerde-ironische smile en zonder dasje ietwat frivoler voor de dag.
Het program van de Christen Unie, de partij van Rouvoet, intrigeert. Zij noemt zichzelf een christelijk-sociale partij. Haar sociaaleconomische visie staat zeer dicht bij die van de Nederlandse socialisten (PvdA, SP). In ethische kwesties probeert zij zich te laten leiden door christelijke uitgangspunten.
Een gelijkaardige politieke formatie is er in Vlaanderen niet. Misschien is er wel een niet onbelangrijk segment van de Vlaamse kiezers te vinden voor dergelijke christelijk-sociale partij.
16-02-2007 om 21:06
geschreven door Gust Adriaensen
15-02-2007
Wijsheid uit India
Oog om oog, op den duur is de hele wereld blind.
MAHATMA GANDHI
15-02-2007 om 08:10
geschreven door Gust Adriaensen
12-02-2007
Natuur en poëzie in het Prinsenpark
Wijd open is de poort. Ontsluit je geest, je hart. Wolken onder hoog blauw drijven bij je binnen. Bomen spreken je aan in hun menigvuldige gedaanten. Een zacht ruisen van varens en grassen begeleidt je stappen. Vogelzang weerklinkt vanuit de struiken. Plots geritsel en dan stilte. In het blarentapijt zie je het leger van een ree. Rimpeling en spiegeling is het water van de beek. Wandel met al je zintuigen ten einde toe en zeg tegen Tatanga Mani, de wijze: "Ik heb geluisterd. Overal vernam ik gefluister. Over het weer. Over de dieren. Over de Grote Geest."
(De indiaan Tatanga Mani zegt o.m.:
"Weet jij dat bomen praten? Ja, zij praten, zij praten met elkaar. Ze praten ook tegen jou als je luistert. Maar blanke mensen luisteren niet. Ze hebben het nooit de moeite waard gevonden om naar ons, indianen, te luisteren. Ikzelf heb veel van bomen geleerd: soms iets over het weer, soms iets over dieren, en soms iets over de Grote Geest.")
12-02-2007 om 14:23
geschreven door Gust Adriaensen
11-02-2007
Zout
Een Franse legende vertelt het verhaal van een prinses die tegen haar vader zegt: "Ik hou van je als van zout." Hij voelt zich daardoor beledigd en verbant haar. Pas later, als hij geen zout meer krijgt, beseft hij hoe waardevol het is en hoe diep dus de liefde van zijn dochter.
Zout is zo gewoon, zo gemakkelijk te verkrijgen en zo goedkoop dat we vergeten dat zout vanaf het begin van de beschaving tot zo'n honderd jaar geleden een van de meest gewilde goederen was in de geschiedenis van de mensheid.
(Uit 'Zout. Een wereldgeschiedenis' van Mark Kurlansky)
11-02-2007 om 22:53
geschreven door Gust Adriaensen
10-02-2007
Max Selen
Vervreemding
De tentoonstelling van de Turnhoutse schilder Max Selen in 'De Warande' is een confronterende ervaring. Vaak tonen de van afmetingen grote werken mensen met fotografische nauwkeurigheid . Toch gaat er een drukkende stilte, een reddeloze eenzaamheid, een kafkaiaanse vervreemding van uit.
Vele volwassenen schildert Selen in achteraanzicht. Vóór hen is er de zee of de afgrond, zijn er de levenloze torengebouwen van (Amerikaanse) grootsteden. Kinderen worden vaak in vooraanzicht voorgesteld. Zeer dikwijls worden de meeste figuren van een compositie in negatief geschilderd. Bij hen plaatst Selen dan een personage dat in positief wordt weergegeven. Het is een buitenstaander die er, precies omdat hij zo realistisch wordt afgebeeld, niet bij hoort, verdwaald als hij lijkt te zijn in een wereld van schimmen.
Het werk van Max Selen is niet erg geschikt om je woonkamer op te vrolijken. Maar de kunstenaar brengt met artistieke inventiviteit en technisch vakmanschap een aantal wezenskenmerken van de moderne mens tot expressie: zijn eenzaamheid, vervreemding en angst in een bedreigende omgeving.
10-02-2007 om 20:51
geschreven door Gust Adriaensen
09-02-2007
Draaikonterij
Dat bedrijfsleiders zich kanten tegen een wetsvoorstel om herhaalde overtredingen van bedrijven strenger te sanctioneren, is nog te begrijpen. Maar de diepe verontwaardiging en de weer onmiddellijk van stal gehaalde dreiging met -ochot ocharmen- uitwijking, waarmee de mediageile VBO- en Unizobobo's uitpakken, zijn zo doorzichtig hypocriet dat je alleen maar weerzin voelt. Wat zij in essentie willen is dat het bedrijfsleven boven de fiscale en sociale wetgeving mag staan. Er is nochtans een eenvoudig middel voor de bedrijven om boetes te vermijden: bega geen overtredingen. En mochten er toch eens fouten gebeuren, draag dan de verantwoordelijkheid, ook de financiële.
Wie het evenwel niet bruin maar helemaal donkerblauw bakt, is Verhofstadt. Deze man, die we onze premier moeten noemen, gaat onmiddellijk overstag wanneer er tegenwind van de bedrijven komt maar moet direct nadien opnieuw zijn standpunt veranderen wanneer hem duidelijk gemaakt is dat hijzelf het wetsontwerp op de ministerraad heeft helpen goedkeuren. Van draaikonterij en ongeloofwaardigheid gesproken! En dan maar jeremiëren over de groeiende kloof tussen politici en burgers (over wie de premier al jarenlang zo 'gedreven' schrijft in allerlei manifesten). En waarschuwen tegen de dreiging van extreem-rechts.
De interpellatie van CD&V (de partij die 'waarden en respect' zogezegd hoog in het vaandel voert), via grote muil De Crem was evenzeer verhelderend én ontluisterend. Geen woord over fraudebestrijding, geen jota over de windhanige houding van de premier. Enkel de 'snode' aanval van Verhofstadt (veel erger dan Mao, aldus kremlinoloog De Crem) op het boven alle wetten verheven bedrijfsleven, kreeg christen-democratische (?) aandacht.
Voor de burger blijft er maar een verweermiddel tegen dergelijke opeenstapeling van platvloerse huichelachtigheid: diep politiek en electoraal misprijzen voor dergelijke sujets.
09-02-2007 om 11:43
geschreven door Gust Adriaensen
08-02-2007
Wintertafereel
Wintertafereel
De reiger in de wegsmeltende sneeuw langs de E34 leek nog maar even bezweken. Zo gaaf was hij. Iets te laat was de dooi voor hem begonnen.
Wat verder in de wei stond een zwaan trots en eenzaam in de nog bevroren plas zijn spiegelbeeld te bekijken.
08-02-2007 om 10:04
geschreven door Gust Adriaensen
05-02-2007
Koning Albert II naar Congo?
Uit de nieuwsberichten blijkt dag na dag dat Congo allesbehalve een stabiel en democratisch functionerend land is. Een triest voorlopig hoogtepunt van chaos en brutaal geweld is wat ik net in het journaal hoorde: minstens honderd mensen zijn omgekomen bij politiek-religieuze gevechten in West-Congo.
Waarom pleiten toppolitici als Verhofstadt, Michel, De Gucht (nochtans tot voor enkele dagen geen voorstander van een koninklijk bezoek) zo hartstochtelijk voor een bezoek van koning Albert aan Congo? Spelen zij onder één hoedje met grote ondernemers en holdings die in een koninklijk bezoek grote voordelen voor hun zakenrelatie met Congo zien? Zien zij het gevaar niet dat het koningschap ernstige beschadiging kan oplopen door een nog altijd machtswellustig en corrupt regime te legitimeren?
Het was bijzonder pijnlijk én verhelderend Michel in het TV-journaal te horen peroreren over de Congolese democratie vlak na de schokkende beelden van soldaten die lijken op pick-ups gooien of gevangenen tot moes kloppen. Democratie!?
05-02-2007 om 19:52
geschreven door Gust Adriaensen
02-02-2007
Het rijke Vlaanderen
Lao-tse:
Een land is nooit zo arm als wanneer het schijnbaar vol rijkdom is.
02-02-2007 om 22:17
geschreven door Gust Adriaensen
01-02-2007
Een herinnering
Smidse
het vertrouwde ritueel:
voordag de reus met vlammende ogen dreigt ze te brandmerken en de kinderen joelend de smidse uithollen
zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld
langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende koelwater tot bij het rustige paard in het lichtvlak van de open deur
de reuk van geschroeid hoorn de doffe klop waarmee een hoefnagel ingedreven wordt
dat alles kleuren geuren geluiden gretig in zich opgenomen
voordat de goedmoedige reus dreigt ze te brandmerken en de kinderen joelend de straat oprennen naar school toe
het vertrouwde ritueel
01-02-2007 om 20:20
geschreven door Gust Adriaensen
31-01-2007
Yellow Art
Kunsthuis 'Yellow Art'
Recent de gelegenheid gehad om het kunsthuis 'Yellow Art' te bezoeken. Het is een initiatief van het OPZ-Geel. In het huis waar Jan Hoet in zijn jeugd woonde, wordt aan mensen met psychische problemen de kans geboden om onder deskundige begeleiding hun creatieve en artistieke talenten te ontplooien.Ik zag er mannen en vrouwen intensief allerlei plastische technieken uitproberen. Enkelen overduidelijk met heel wat begaafdheid en artistieke inspiratie.
Aan het plastische en literaire werk van psychisch zieke mensen, wordt meer en meer aandacht besteed. Er is al ontzaglijk veel over geschreven en het Guislainmuseum in Gent heeft er reeds enkele boeiende tentoonstellingen aan gewijd.
Het gevaar bestaat evenwel dat soms al te gemakkelijk dergelijk werk tot belangrijke kunst wordt gepromoveerd, precies omdat het gemaakt werd door zieke mensen.
Dat doet evenwel niets af aan het artistiek vormende en therapeutische belang van initiatieven als kunsthuis 'Yellow Art' in Geel.
31-01-2007 om 10:06
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2007
De missie van Yves Desmet
Pol Van Den Driessche? Nee. Deed het bijna in zijn broek toen de prins even naar hem uithaalde. "Ik voelde me als een kleuter die door de juf berispt wordt." zegt Pol, de man die al jarenlang wat graag prins Filip als een kleuter voorstelt. Klinkt wel uitermate lullig uit de mond van zo'n man.
Dan is Yves Desmet andere koek. In het brein van deze slimste mens ter wereld is vooral het prinselijke zinnetje 'Ik heb een missie' blijven hangen. Yves, bij wie lang geleden een beetje doopwater tot in zijn hersenpan is doorgesijpeld -het heeft hem erg verstandig gemaakt maar hij loopt dus nog altijd met een katholiek trauma rond-, krijgt een acute bewustzijns- en taalvernauwing, wanneer hij het woord 'missie' hoort. In van Dale staan op zijn minst acht betekenissen vermeld maar voor Yves is er maar een en die heeft te maken met 'missionaris, zendeling'. Woorden die bij onze journalist, die toch van geen kleintje vervaard is, de rillingen over de rug doen lopen. Je zag het op TV in zijn ogen, je hoorde het in de toon van zijn stem. Als de kroonprins zichzelf als koning-missionars ziet, staan er ons verschrikkelijke dingen te wachten. Stuurt hij Verhofstadt, Leterme en al die andere zogenaamd democratische hansworsten naar huis en introduceert hij voor ons geliefde België een autocratisch koningschap? Jaagt hij alle antiroyalisten, in de eerste plaats de VB'ers -met uitzondering van Morel evenwel- over de kling? Geeft hij eigenhandig Van Den Driessche een pandoering, die Pol nooit nog zal vergeten? En het verschrikkelijkste visioen: dwingt Filip de Zendeling, desnoods hardhandig, Yves Desmet tot bekering, herdoop en dagelijkse kerkgang?
Maar bij dit laatste zinnetje trof me als een bliksemschicht de gedachte: is ook Yves Desmet geen zendeling, een man met een missie? Natuurlijk is hij dat. En deze briljante journalist wil het ook zijn. 'De Morgen' zorgt er onder zijn leiding toch dag na dag voor dat het kneuterig-katholieke, geborneerde-conservatieve Vlaanderen gesloopt wordt en dat de Vlaamsche boeren en tuinders, werkmenschen en doppers, bourgeois en landjonkers, zich onder zijn invloed bekeren tot wereldburgers.
En inderdaad, sinds ik 'De Morgen' en Yves Desmet lees, constateer ik -Hagelandse, Kempense, Limburgse, Meetjeslandse, Westhoekse... keuterboer van origine-, dat ik in een snel tempo daarvan weggroei, naar de glorierijke morgen van de ruimdenkende, multiculturele mens toe. De nieuwe homo universalis. Dankzij Yves Desmet. En ik ben al vrijdenkend genoeg geworden om de sterjournalist een kritische vraag te stellen: "Yves, zit je niet te agressief-fundamentalistisch op de huid van die arme koningskinderen? Je weet toch: het zijn ook maar mensen. Of beschouw je het als je missie heel de koninklijke familie de woestijn in te sturen?"
Maar niettemin besluit ik graag met een gemeend 'dank u wel' aan het adres van de Vlaamse missionaris bij uitstek, zendeling Yves Desmet.
29-01-2007 om 22:48
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2007
Serena
Serena
De voeten stevig op de grond wacht zij gebogen de billen gespannen in het oranje broekje heen en weer wiegend. Tegen 200 de bal geretourneerd het rokje opslaand. De benen schuift ze alreeds uiteen over het gravel eindeloos een gave driehoek vormend. Ze rept zich naar de andere zijde helaas tevergeefs het game verloren. Op en neer deinend in slow motion de machtige borsten waartussen zweetdruppels de geheimzinnige diepten van haar lijf afglijden.
28-01-2007 om 22:09
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2007
Kleutertragedie en pedagogische wijsheid
Kleutertjes Yves en Pol komen bij meester Guy aangerend. Bevende vingertjes gaan de hoogte in.
-"Meester, meester, Filip heeft lelijke dingen tegen ons gezegd!"
Meester Guy, pedagogisch ernstig en verontwaardigd.
-Wat! Is die Filip weer stout geweest. Ik zeg het tegen zijn papa en ik geef hem direct flink wat billenkoek. Een onverbeterlijke stouterik is die Filip!
Kleutertjes Yves en Pol gaan gerustgesteld opnieuw aan het spel. Ze krijgen evenwel Filip in het vizier. Yves plant zijn vuistje in Filips lieve gezicht en Pol trapt hem venijnig tussen de benen, terwijl ze pesterig gillen:
"En je krijgt ook nog billenkoek van meester Guy!"
Vanop een afstand ziet meester Guy monkellachend toe.
26-01-2007 om 20:04
geschreven door Gust Adriaensen
25-01-2007
Bravo prins Filip!
Ik heb er alle begrip voor dat de prins uithaalt naar journalisten die hem al jarenlang bevooroordeeld en uitermate brutaal over de hekel halen, hem voorstellen als een nitwit, hem agressief en kwaadaardig beledigen in zijn privé- en familieleven. Ik denk dat vele mensen, of ze nu royalist zijn of niet, hartgrondig zeggen: 'Groot gelijk Filip. Geef die vuilspuiters eindelijk eens lik op stuk!'
Helemaal ontluisterend is de reactie van de betrokken journalisten. Deze heren die zich onaantastbaar wanen, er vaak een duivels plezier in scheppen prins Filip en andere leden van het koningshuis onder de gordel te treffen en daarmee ook nog vaak grof geld verdienen, voelen zich nu door de prinselijke 'reprimande' flink in het kruis getast. Als de bliksem brieven ze het privégesprekje (wie kan overigens bewijzen dat wat de journalisten beweren, ook werkelijk zo door Filip gezegd is?) dat de prins met hen had, over aan de andere media en aan de premier. De liberale woelwater van langgeleden, die ondertussen de mening is toegedaan dat het best alleen politici en bevriende journalisten recht op vrije meningsuiting hebben, slaat dus automatisch de prins nog maar eens met een vernederende berisping om de oren en dwingt papa-de-koning ertoe om zich opnieuw te distantiëren van een van zijn kinderen.
Wie zich in deze affaire van zijn smalste, kleingeestigste en kwaadwilligste kant laat zien, is voor mij overduidelijk: het is niet prins Filip.
25-01-2007 om 19:31
geschreven door Gust Adriaensen
22-01-2007
De inspectieverslagen
Een maat voor niets?
De publicatie van de doorlichtingsresultaten van de Vlaamse secundaire scholen zorgt in onderwijskringen voor heel wat opwinding en verdedigende, of verontschuldigende, of propagandistische reacties. Ik vraag me af, waarom eigenlijk.
De sterke en zwakke kanten van een school zijn bij directie en personeel meestal wel bekend, zeker wanneer het de infrastructuur en de uitrusting betreft. Buitenstaanders, zelfs de ouders, kunnen m.i. nauwelijks hoogte krijgen van de vele vaktermen die in de verslagen gebruikt worden.
De doorlichting, en daarop werd ook reeds door onderwijsverantwoordelijken gewezen, zegt niets over de schoolsfeer en -cultuur. Ze heeft zo goed als uitsluitend betrekking op technische, meetbare(?) elementen: de welstand der gebouwen, het aantal computers, de participatiestructuur, het functioneren van het schoolsecretariaat, enz.
Als een school meer wil zijn dan een onderwijsinstituut, dan moet zowel het onderwijs in het algemeen als iedere school afzonderlijk zich afvragen wat de 'opvoedingseindtermen' van het secundair onderwijs zijn. Moet de school jonge mensen klaarstomen om zo goed mogelijk te passen in ons productie-consumptiesysteem. Is een school een maatschappijbevestigende of maatschappijkritische instelling? Is het moreel verantwoord dat ons zo geroemde onderwijssysteem impliceert dat voor duizenden jonge mensen de verdere ontplooiing van hun talenten onmogelijk wordt gemaakt? Is het niet godgeklaagd dat de kwaliteit van nogal wat scholen wordt afgemeten aan het aantal mislukkingen: hoe meer 'buizen', hoe hoger de kwaliteit? Dat er anderzijds helemaal geen eenvormigheid is in de beoordeling van leerlingen tussen de verschillende scholen, zelfs niet binnen een zelfde school?
Deze en nog zoveel andere vragen verdienen, me dunkt, permanente aandacht en een breed maatschappelijk debat, eerder dan de technische momentopname die nu het nieuws (voor even) beheerst.
22-01-2007 om 21:52
geschreven door Gust Adriaensen
Haiku
Pijlsnel rent de haas
door hardbevroren weiland
voor zijn doodsangst uit.
22-01-2007 om 20:50
geschreven door Gust Adriaensen
19-01-2007
Begrijpe wie kan
Begrijpe wie kan
Niet alleen uit statistieken maar nog duidelijker uit het koop- en consumeergedrag én de levensstijl van een mgroot deel van de Vlamingen, blijkt dat dit landje tot de welvarendste regio's ter wereld behoort. Dat is m.i. geen reden om er een bijzonder dikke nek van zelfvoldaanheid ('wij Vlamingen hebben die welstand uitsluitend te danken aan onze onovertrefbare werklust en intellectuele en commerciële capaciteiten') bij te ontwikkelen, voorbij te zien aan het schandalig hoge procent mensen onder de armoedegrens en voortdurend de solidariteit met Wallonië in vraag te stellen, dat door nogal wat Vlamingen beschouwd wordt als een derdewereldland waar domheid, luiheid en corruptie troef zijn.
Wanneer er evenwel voor de zoveelste keer enige communautaire spanning de kop opsteekt, wordt in de krantencommentaren bijna telkens weer de neerwaartse sociaal-economische spiraal waarin Vlaanderen zich nu al zou bevinden, van stal gehaald. Gesuggereerd wordt dat alleen maar een nog sterker gefederaliseerd België, ons kan behoeden voor een sociaal-economisch kerkhof.
Begrijpe wie kan.
19-01-2007 om 09:48
geschreven door Gust Adriaensen
Een Franse legende vertelt het verhaal van een prinses die tegen haar vader zegt: "Ik hou van je als van zout." Hij voelt zich daardoor beledigd en verbant haar. Pas later, als hij geen zout meer krijgt, beseft hij hoe waardevol het is en hoe diep dus de liefde van zijn dochter.
Wintertafereel
Lao-tse:
Pol Van Den Driessche? Nee. Deed het bijna in zijn broek toen de prins even naar hem uithaalde. "Ik voelde me als een kleuter die door de juf berispt wordt." zegt Pol, de man die al jarenlang wat graag prins Filip als een kleuter voorstelt. Klinkt wel uitermate lullig uit de mond van zo'n man.
Serena
