Een persbericht: De raad van bestuur van de vzw West-Vlaamse Jeugdzorg zet twee kloosterzusters uit de raad van bestuur van de instelling voor bijzondere jeugdzorg Stella Maris in Kortrijk.

De Raad van Bestuur maakte deze energieke beslissing, duidelijk met veel trots en zelfvoldoening, ruim bekend. En ze kon direct op heel wat bijval rekenen in de media.

Ik vind het heel merkwaardig dat bij deze kloeke beslissing van de Raad van Bestuur niet meer vragen gesteld worden. Want wat wordt die nonnen nu verweten? Dat ze 10 à 20 jaar geleden weliswaar maatregelen namen tegen een van pedofilie verdachte bezoekende pater maar niet naar het gerecht stapten.

Tussen haakjes, dat was, zo blijkt duidelijker en duidelijker, in het verleden de gangbare praktijk in alle instellingen, of er nu geestelijken bij betrokken waren of niet. En ook het gerecht was niet erg happig om de misbruiken resoluut aan te pakken.

Maar er wringt nog wat anders. Ook de toenmalige Raad van Bestuur was op de hoogte gebracht. En het kan niet anders of ook personeelsleden wisten een en ander. Het zou interessant  zijn de samenstelling van de Raad van Bestuur van toen eens te vergelijken met die van nu. Zitten er nog bestuursleden in de huidige Raad van Bestuur? Waarom worden ook die niet aangepakt? En waarom wordt niet onderzocht welke personeelsleden weet hadden van misbruik en nagelaten hebben klacht in te dienen bij het gerecht? Een aantal begeleiders bv. geven, volgens het bericht, zelf toe, dat ze op de hoogte waren. Zij konden naar het gerecht stappen, als bleek dat de directie dat niet deed. Ze hebben het niet gedaan.

Wat deze vzw doet, kan ik niet anders interpreteren dan een discriminerende afrekening met, in de huidige sfeer, de zwaksten in heel het verhaal en dat zijn die nonnen.

Dat de vzw door deze afzetting zich boven alle verdenkingen wil stellen, zoals ze zelf beweert, en dat doet door, hoe dan ook, verdenkingen op twee nonnen te laden, en al de anderen die 'wisten' met rust te laten, is een misselijk makend staaltje van hypocrisie.

21-01-2011 om 16:02 geschreven door Gust Adriaensen

20-01-2011 om 16:55 geschreven door Gust Adriaensen

In 'De Pappenheimers' van 9 januari beweerde Siegfried Bracke dat hij nooit lid geweest was van de SP.A. Enkele dagen later stelde hij die uitspraak lichtjes bij. 'Ik heb ooit , gedurende een korte periode, een lidkaart van de SP gehad', zei Bracke in een interview. Nu is in 'Humo' te lezen dat Siegfried Bracke niet eventjes, maar ongeveer veertien (14) jaar, van 1987 tot medio 2001,  een trouw partijlid van de Vlaamse socialistische partij geweest is. Hij schreef zelfs columns voor het partijblad van de SP. Van 1983 tot 2010 was hij ook lid van de socialistische vakbond, het ABVV.

Er is natuurlijk niks mis mee dat iemand lid is van een vakbond of overstapt van de ene democratische politieke partij naar een andere. Maar waarom die man daar zo over liegt, is een raadsel. Is het omdat Bracke nu een vooraanstaande rol speelt in NVA, een Vlaams-nationalistische partij die het, om het zacht uit te drukken, niet zo begrepen heeft op het socialisme en op SPA? Bovendien ontketende NVA recent al zijn duivels tegen de vakbonden toen die de verregaande splitsingseisen van de sociale zekerheid door de NVA, verwierpen.

Hoe dan ook, het vertrouwen in de politicus Bracke zal er alleszins niet door stijgen.

20-01-2011 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

16-01-2011 om 22:16 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Zullen we het recht op verdediging voor geestelijken maar afschaffen?', hekelt jurist Joris Van Cauter in De Standaard het feit dat een klacht tegen een geestelijke eerst de pers haalt, voor het gerecht zijn werk kan doen. Volgens hem worden elementaire rechtsprincipes al te gemakkelijk met voeten getreden

Van Cauter heeft overschot van gelijk. De lichtzinnigheid en soms de hysterie waarmee op basis van ononderzochte, onbewezen, vaak naamloze klachten iemand al direct schuldig wordt verklaard, is verbijsterend én gevaarlijk voor ons rechtssysteem en onze samenleving.

Er wordt een heksenjacht ontketend die nefast is voor de cohesie en het vertrouwen binnen de samenleving. Die wordt op de meest populistische wijze verdeeld in goeden en slechten en die slechten moeten de laatste maanden DE geestelijken zijn.

Ook ons rechtssysteem en onze rechtszekerheid worden ondermijnd wanneer de stelregel 'iemand is onschuldig zolang zijn schuld niet bewezen is en er niet gevonnist is', opzij wordt geschoven.

De media werken ijverig aan die trend mee. Zij dragen een ontzaglijke verantwoordelijkheid. Want het gaat hier om het sociaal en psychisch vermoorden van mensen. Maar ook de rol van het parket is onbegrijpelijk. Het functioneert vaker en vaker als  een nieuwsagentschap dat de media voer uit de eerste hand bezorgt.

11-01-2011 om 21:20 geschreven door Gust Adriaensen

Op 29 december 2010 werden wereldwijd en ook in België talloze mensen door elkaar geschud door alweer een pijnlijk nieuwsbericht. Het persagentschap Belga kondigde aan : “ Kanunnik François Houtart bekent het misbruik van een minderjarige 40 jaar geleden.” Het editoriaal van Le Soir kopte daarop meteen : “De paus van links was geen heilige”. De Braziliaanse bevrijdingstheologe Ivone Gebara (1944), doctor in de theologie aan de KULeuven, voorheen jarenlang medewerkster van don Helder Camara en docente aan het Theologisch Instituut van Recife, totdat deze opleiding door het Vaticaan in 1989 werd gesloten, publiceerde op 2 januari 2011 in ADITAL n.a.v. ‘de bekentenis van Houtart’ volgende overweging.

Wie zonder zonde is werpe de eerste steen …

Veel kranten uit het noorden en het zuiden van het land, en ook de internationale media, zonder nog te spreken over de niet te tellen berichten via elektronische post aan het begin van het nieuwe jaar, hadden het op 29 en 30 december enkel over het nieuwsfeit dat de 85-jarige bekende Belgische socioloog en theoloog  François Houtart een jongen van acht jaar seksueel misbruikt zou hebben. De media zeggen niet in welk jaar dit gebeurde en geven evenmin duidelijke informatie over wat er juist gebeurd zou zijn. Ze vermelden alleen dat het kind in kwestie een zoon is van een nicht van Houtart. En dat zijn zus de feiten aan het licht bracht toen de naam van Houtart circuleerde om voorgedragen te worden als kandidaat voor de Nobelprijs voor de Vrede.

Ik wil hier niet ingaan op de eigenlijke problematiek betreffende pedofilie noch over die van andere seksuele delinquentie. Wat mij vooral treft en bezig houdt is het feit dat veel bekenden en vrienden van Houtart in Brazilië verklaren geschokt te zijn door deze onthullingen. En tevens de verklaring van de ‘Folha de Sao Paulo’ van 30 december 2010 die bevestigt dat socioloog en theoloog Houtart, fervent verdediger van de bevrijdingstheologie, door het ‘CETRI’ [Centre Tricontinental] dat mede door hem in België werd opgericht uit deze organisatie zou zijn gezet.

Ik neem hier niet de verdediging van de gewaardeerde professor François Houtart op mij, een geleerde waarvan ik overigens heel goed de opstelling, de standpunten en keuzes ken ter ondersteuning van verschillende bevolkingsgroepen en naties in de wereld. Wat me evenwel onthutst is onze telkens terug opduikende hypocriete verontwaardiging en ons miskennen van de mogelijkheid dat een mens kan falen, niet in het minst wanneer het iemand uit de religieuze wereld of iemand met een internationale bekendheid betreft.

Ik herinner me nog levendig hoe enkele jaren geleden de Opperrabbijn van Brazilië, Henri Stobel, stropdassen gestolen had in een Noord-Amerikaanse luchthaven. En hoe hij omwille van dit voorval door de pers en door tal van mensen aan het kruis geslagen werd. Alsof dergelijke inderdaad onbegrijpelijke, incoherente, onverwachte en ongetwijfeld foute gedraging heel zijn menselijke geschiedenis zou banaliseren en veroordelen. Alsof deze diefstal nu opeens zijn hele strijd voor de waardigheid van velen, vooral ten tijde van de militaire dictatuur in Brazilië, een lang en mooi verhaal van solidariteit en inzet van tafel zou vegen. Wij zijn blijkbaar telkens opnieuw geneigd om aan het kruis te slaan de misstappen begaan door diegenen die we eerst tot “volmaakte mensen” promoveren, diegenen die we ophemelen door te veronderstellen dat ze uiteraard onkreukbaar zouden (moeten) zijn, diegenen waarvan we zomaar aannemen dat ze boven de gewone stervelingen verheven zijn. Precies om die reden misschien belonen we hen ook op tal van domeinen met de Nobelprijs, maar meteen veroordelen we hen wanneer iets ontdekt wordt wat een smet betekent op het volmaakte beeld dat we ondertussen zelf van hen gemaakt hebben.

Nochtans zijn we maar mensen. We maken allen uitschuivers, we vallen, we botsen, we veroorzaken in ons leven op zoveel vlakken aanrijdingen en worden aangereden. Wij levende menselijke wezens, wij zijn geneigd het goed van een ander te bezitten, het lichaam van een ander te begeren, zelfs het lichaam van een kind. En soms worden we gedomineerd door onze zwakheid, soms geven we voorrang aan de roep en de aandrang van ons eigen lichaam. Maar in feite zijn we noch puur, noch volmaakt. We zijn allen in staat om in de fout te gaan, omdat we inderdaad allen zondaars zijn.

Allen zijn we in staat om op een of andere manier anderen leven te ontnemen of het te kleineren.

Het volstaat om onderweg slechts één ogenblik het evenwicht te verliezen…  Het volstaat om even de normale gematigdheid te laten varen…  Het volstaat de kracht van onze hormonen uit het oog te verliezen… Het is voldoende dat de hartstocht een moment sterker is dan onze controle erop… Het is voldoende dat de verleiding van het verlangen me dronken maakt… En in één oogwenk wordt alles anders !

Nogmaals, ook voor ieder van ons geldt het woord : “dat diegene die zonder zonde is de eerste steen werpe…”

Niettemin hebben we allemaal de mogelijkheid om te ondersteunen hen die op hun levensweg gestruikeld of gevallen zijn, om levensvatbare alternatieven te bedenken voor de wereld der armen, om internationale sociale Forums te bedenken die oplossingen zoeken om een beter leven voor velen mogelijk te maken… Wij zijn dit eigenaardig mengsel van grootheid en van miserie.

Ik wil zeker onze menselijke grenzen en beperktheden niet goedpraten, ga niet op zoek naar verontschuldigingen voor de talloze keren dat we vallen of in de fout gaan de een tegenover de ander. Ik wil enkel onze aandacht trekken op onszelf, op de hypocrisie die ons ertoe brengt te denken dat we zelf zonder zonde zijn. Misschien zijn we inderdaad vrij van deze of gene zonde of misstap van mijn broeder of mijn zuster. Maar van mijn zonde, de misstap die de mijne is, ben ik geenszins vrij. Mijn zonde, beleden of niet beleden, ontdekt of nog verborgen leidt immers haar leven verder in mij. Door te proberen die te vergeten of te verbergen loop ik de kans om “de balk in mijn eigen oog niet meer te zien, maar wel de splinter in het oog van de andere”.

Onze hypocrisie is zover gekomen dat we op basis van een zware of geringere misstap van een 85-jarige de waarde van zijn leven en van zijn inzet ten dienste van de mensheid dreigen opzij te schuiven; terwijl hij wellicht zelf reeds zwaar heeft geleden onder een zonde die hij voor zichzelf erkend heeft. Wat willen we eigenlijk nog meer ?

Precies daarom sta ik verbijsterd omwille van ons niet-weten, de hypocrisie die ons in staat stelt stenen te gooien, maar tegelijk onbekwaam maakt om barmhartigheid en vergeving een plaats te geven in ons leven. En dit met name ten aanzien van hen die er door hun leven van getuigd hebben; dat ze ondanks hun misstappen in staat waren “veel liefde te geven”. Niettemin blijf ik me vasthouden aan de hoop op onze dagelijkse bekering.

10-01-2011 om 21:17 geschreven door Gust Adriaensen

Het is toch wel een uiterst merkwaardige opvatting over 'onderhandelen' binnen ons democratische politieke systeem, wanneer je als politieke partij zegt : 'We willen alleen maar verder spreken met andere partijen als vooraf akkoord gegaan wordt met onze eisen.' Dat lieten CD&V en NVA in hun reactie op de nota-Van de Lanotte nochtans verstaan.

Bij de christendemocraten zijn er gelukkig nog enkele politici te vinden die het ondemocratische en gevaarlijke (ook voor de partij zelf) van dergelijk puberaal opbod inzien. Torfs en Eyskens zetten de toon en Beke nuanceerde wat later zijn uitspraken van gisteren.

De NVA beperkte zich gisteren tot een persbericht en maakt zich tot nu toe onzichtbaar (behalve in een tv-quiz).

Misschien is het moment aangebroken dat de koning Beke en Dewever het veld instuurt. Dan kunnen deze heren hun talenten eens volop in de schijnwerpers plaatsen.

06-01-2011 om 13:36 geschreven door Gust Adriaensen

05-01-2011 om 20:42 geschreven door Gust Adriaensen

05-01-2011 om 09:02 geschreven door Gust Adriaensen

Postel, wit, sneeuwwit.
Gekraak van stappen in sneeuw,
vrolijk gebabbel.
Een ree vlucht het struweel in.
De abdijtorens wenken.

03-01-2011 om 07:53 geschreven door Gust Adriaensen

Voor alle lezers

een zalig kerstfeest

en

een gelukkig nieuwjaar!

24-12-2010 om 08:36 geschreven door Gust Adriaensen

Meester Van Steenbrugge, u weet wel, de lijzig sprekende advocaat met de bestudeerd wilde haarbos, wil de paus dagvaarden. Want zegt Van Steenbrugge: 'De Heilige Stoel heeft directieven gegeven om het stilzwijgen omtrent seksueel misbruik te organiseren. Dus is de foutaansprakelijkheid zo groot als een huis.'

O ja, meester Van Steenbrugge? Heeft de Heilige Stoel directieven gegeven 'om het stilzwijgen te organiseren'? En is de foutaansprakelijkheid zo groot als een huis?

U hebt zich ongetwijfeld, samen met een legertje medewerkers, al maanden verdiept in de studie van die zaken, om zoveel zekerheden te etaleren. U bent kunnen doordringen tot de hoogste Vaticaanse kringen, mr. Van Steenbrugge. Misschien hebt u de paus himself wel op de rooster gelegd? Werkelijk?! U bent een kei, mr. Van Steenbrugge.

Bovendien in twee zinnetjes het proces maken en de schuld vastleggen, je moet het maar kunnen. Fenomenaal!

Maar nu even serieus, Van Steenbrugge. U devalueert het gild der advocaten. U maakt uw confraters te schande. Is er geen gildeorde die u tot de orde kan roepen. Want u hebt nog helemaal geen grond waarop een dagvaarding kan steunen, u kletst wat dat betreft uit uw nek. En u weet, tenzij u oliedom bent, dat het dagvaarden van een staatshoofd zomaar formeel niet kan. En dat, in de dwaze veronderstelling dat het zou kunnen, dergelijke dagvaarding volkomen zinloos zou zijn.

Waarom maakt u uw voornemen dan wereldkundig? Maar één verklaring: mediageilheid. Ze doet u de trappers verliezen, mr. Van Steenbrugge. In combinatie met uw viscerale afkeer voor kerk en hiërarchie, tast ze uw beoordelingsvermogen aan. Uw geloofwaardigheid als advocaat bent u nu zeker kwijt.

En als uw compagnon, mr. Mussche gehoopt had samen met u in het valse licht van deze schijnwerpers te staan ('een dagvaarding van de paus, nou zeg'), dan is ze er aan voor de moeite. Ze komt in het stuk amper voor.

23-12-2010 om 19:37 geschreven door Gust Adriaensen

Dag Femke,

Er waren nogal wat fans van jou in de Zuidelijke Nederlanden, daarvan ben ik overtuigd. Omwille van je maatschappijvisie, jazeker. Verfrissend, bevrijdend. Maar op velen oefende je verschijning een sterke aantrekkingskracht uit. Op en top vrouw, een knappe vrouw, een welbespraakte dame, een sterke politica. Iemand die er echt stond in het Nederlandse parlement, die in het debat voor niemand moest onderdoen.

En dan de naam 'Femke'! Hij deed ons Vlamingen dromen van weidse Friese landschappen, van heroïsche Elfstedentochten met blozende Femkes langs de route die de rijders voorzagen van gloeiend hete chocolademelk.

Wat jij zei, Femke, dat sneed hout. En je deed dat in een sierlijk en trefzeker Nederlands. Maar aan de kleur van je stem, aan je intonatie en uitspraak, was het toch wennen. Aanvankelijk kwam die stem nogal geaffecteerd, bekakt over. Je wekte de indruk dat je tijdens je parlementaire tussenkomsten de hele tijd een Haagse gehaktbal in je mond had. Maar gaandeweg werd ook je spraak een charmant onderdeel van heel je persoonlijkheid, een spraak was het waarin de mengeling van voornaamheid en sensualiteit, de aandacht van velen boeide.

Wat een verlies voor het Nederlandse politieke theater. Femke, jij  was bijna de enige die heel duidelijk Wilders niet lustte of preciezer: die hem rauw lustte. Misschien krijgt die fanatieke, oorlogszuchtige barbaar nu nog minder weerwerk.

Het ga je goed Femke. Ook Vlaanderen (althans een deeltje ervan) zal je missen.

20-12-2010 om 13:53 geschreven door Gust Adriaensen

Hoe zelfs de berichtgeving over peilingresultaten op een tendentieuze manier weergegeven kan worden, bewijst het Standaardartikel onder de titel: N-VA en PS blijven de peilingen aanvoeren

Die titel klopt. Maar wat dan volgt is minder fraai. Zeker voor een 'kwaliteitskrant'. Er volgt namelijk
een uiterst merkwaardige weergave van de resultaten van de opiniepeiling.

Terwijl voor de PS het behaalde procent nu, vergeleken wordt met de peiling van september, worden de peilingresultaten van de Vlaamse partijen uitsluitend vergeleken met de verkiezingsuitslag van juni.

Wat blijkt verder? In de peiling van september haalde de PS 39,5 %, nu 38,3 %. Van dat verschil van 1,2% maakt De Standaard 'bijna 2 % minder dan drie maanden geleden'!

Voor de Vlaamse partijen is de voorstelling nog tendentieuzer. Als je de peilinguitslagen van nu vergelijkt met september, dan is de grootste verliezer de N-VA en de grootste winnaar de SPA. N-VA zakt van 32,5 % naar 31,2%; SPA gaat van 12,1 % naar 14,8 %; CD&V gaat van 16,6 % naar 17%; Open VLD zakt van 13,7 % naar 13 %. Sjonge, sjonge.

Het gaat natuurlijk om kleine verschuivingen en het zijn maar peilingen. Maar hoe dan ook: de weergave is tendentieus, is gemanipuleerd: positief gehouden voor N-VA, negatief voor SPA en PS.

19-12-2010 om 22:24 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'De bisschop praat maar raak' pakt de Standaardjournalist Pieter Lesaffer de Gents bisschop Van Looy stevig aan. De gedroomde aanleiding voor Lesaffer om zijn anticlericale duivels te ontbinden, is de uitspraak van de Gentse bisschop voor de parlementaire onderzoekscommissie dat hij enkele dossiers omtrent misbruikzaken uit een ver verleden nog niet aan het gerecht heeft overgemaakt.
 
Mijn titel 'Lesaffer schrijft er maar op los', klinkt al even ongenuanceerd als de titel van Pieters artikel. Toch gebruik ik de zin. Want wat doet Lesaffer? Het overgrote deel van zijn stuk bestaat uit een opgediept dossier over ene Luc Pirrong, duidelijk een totaal afgehandelde en uitgeprocedeerde zaak, om op basis daarvan te concluderen en te oordelen dat Van Looy niks inzit met de slachtoffers en niet te vertrouwen is. Toch wel een vergaande en onbewezen gevolgtrekking.

Wil Lesaffer bovendien eens duidelijk maken wat hij in dergelijke 'oude' gevallen als maatregelen eist? En zijn verjaringstermijnen niet bij wet geregeld? Dan kan iedereen, ook bisschop Van Looy, nagaan of een zaak verjaard is of niet.  En vanwaar komt ineens dat absolute geloof van de parlementaire commissie en van de media in het gerecht? Al veel ondervonden van de ijver van justitie in het onderzoeken en berechten van seksuele misdrijven? Het overgrote deel van de aanklachten is verzameld na de bekentenis (zonder enige verdienste van het gerecht) van Van Gheluwe en via kerkelijke instanties.

De uithaal van Lesaffer en co. bewijst nog maar eens dat het een groot deel van de media al lang niet meer te doen is om gedegen en genuanceerde artikels te schrijven over seksueel misbruik en de verantwoordelijkheden daarin, maar om het kerkinstituut en de kerkelijke hiërarchie verder te ondermijnen. Wat vrij veel journalisten de kerkelijke gezagdragers verwijten, nl. dat ze geen barst inzitten met de slachtoffers, demonstreren de mediamensen vaak zelf op een pijnlijke wijze in krant en tijdschrift: echte empathie en bekommernis om de slachtoffers interesseert ze niet echt. Waarom niet? Dat verkoopt al vlug niet meer zo lekker.

16-12-2010 om 14:15 geschreven door Gust Adriaensen

Na het interview in Der Spiegel wordt de dubbele agenda van deze grotendeels door de media gemaakte politicus,  nu wel pijnlijk duidelijk.

In eigen land onderhandelt deze man al een half jaar met de Walen en in het bijzonder met de PS, laat zichzelf door de koning aanstellen tot informateur (of wat was zijn functie ook al weer?) en mislukt, komt geregeld bij het staatshoofd langs , verdonkeremaant voortdurend dat zijn partij streeft naar een onafhankelijk Vlaanderen (want electoraal niet lonend) en verklaart dat hij echt een oplossing wil voor het federale België (uitsluitend op zijn voorwaarden?).

In een internationaal gerenommeerd tijdschrift, geeft hij de Walen en in het bijzonder de PS, de schuld van alles, degradeert hij de koning tot het knechtje van Wallonië en profeteert hij dat België zal 'verdampfen'. Hij verklaart ons land tot 'zieke man van Europa', wat hem als historicus het schaamrood op de wangen zou moeten jagen.

Zijn eerlijkste uitspraak? Vrees voor stemmenverlies bij deelname aan een federale regering. Dus...

13-12-2010 om 23:26 geschreven door Gust Adriaensen

Het interview met kardinaal Danneels in het tv-program 'God en klein Pierke', is voor journalist Eeckhaut in De Standaard, de gedroomde gelegenheid om weer eens tekeer te gaan tegen de kardinaal.

Kardinaal Danneels verdedigt zich tegen het verwijt dat hij in het stiekem opgenomen gesprek met het slachtoffer van bisschop Van Gheluwe, helemaal geen empathie getoond zou hebben. Hij zegt dat de geschreven weergave van het gesprek niet uitdrukt wat er in feite gebeurd is. Het timbre van zijn stem, zijn lichaamstaal, het grotere kader: al die elementen zijn volgens Danneels verloren gegaan bij de publicatie van de zogenaamde Danneels-tapes in De Standaard eind augustus.

Journalist Eeckhaut heeft de tapes beluisterd en, schrijft hij, het is allemaal nog erger voor de kardinaal dan de geschreven versie, precies alsof de journalist de opname voor de eerste keer hoort.

En waarom is het  nog erger? Het timbre geeft volgens Eeckhaut aan dat Danneels niets inzit met het slachtoffer. Merkwaardige conclusie. Want deze journalist baseert zich op slechts 1 van de 3 elementen die Danneels aanhaalt, nl. het timbre. Hij verliest daarbij ook nog uit het oog dat het timbre op band nog erg kan verschillen van het timbre in een live-gesprek. Om dan te concluderen dat de geluidsopname nog veel pijnlijker is dan de uitgeschreven versie, is wel erg kort door de bocht. Daaraan dan nog karakteriële en morele beoordelingen (kilte, desinteresse, afstandelijkheid...) van de kardinaal aan vastknopen, steunt nergens op en gaat me werkelijk te ver.

Overigens blijf ik de vraag herhalen: waarom zwegen ook de media over seksueel misbruik tot de bom Van Gheluwe ontplofte? Maak me niet wijs dat ze niet wisten dat er seksueel misbruik was in kerkelijke en andere kringen. Enkele decennia geleden bestond er ook al onderzoeksjournalistiek.
 
Maar de gazetten, ook De Standaard, zwegen. De voortdurende aanvallen op kardinaal Danneels, die allerlei beschuldigingen naar zijn hoofd krijgt geslingerd en op wie gepoogd wordt een karaktermoord te plegen, zijn dan ook een verwerpelijke uiting van selectieve, hypocriete verontwaardiging.

09-12-2010 om 20:56 geschreven door Gust Adriaensen

Zou het niet goed zijn dat de media het belang van afgeluisterde gsm-gesprekken en foutief geadresseerde mails niet zo sterk uitvergroten en wat meer relativeren?
 
Want iedereen weet, ook de politici die nu moord en brand schreeuwen over geschonden vertrouwen, dat voortdurend binnen de partijen technische, politieke en persoonlijke kritiek op politieke tegenstanders (en ook medestanders) en hun visies, geventileerd wordt. Of zijn er nog mensen die denken dat bv. alleen Milquet en Genez zich onheus uitlaten over 'de anderen' en dat bv. De Wever of Di Rupo zich daarmee niet inlaat?

Dan is het ook hypocriet in hoofde van de politici en de partijen, van dergelijke lekken het al dan niet slagen van onderhandelingen te laten afhangen. En ook de media demonstreren een niet geringe vorm van schijnheiligheid. Want zij zijn erg happig op lekken, op afluisterpraktijken. Maar wat doen ze met de 'info' die ze, op welke manier ook,  in handen hebben gekregen?  Het belang ervan wordt opgeblazen en er wordt een moreel en politiek oordeel aan vastgeknoopt.

08-12-2010 om 20:37 geschreven door Gust Adriaensen

De 1ste Slimste Mens van dit seizoen: wat een afknapper!

Ongeïnspireerd en moeizaam. Een 'jury' die er helemaal niet toe deed. Geen greintje flitsende humor. Een aanstellerige Davidse. Een balende, afwezige Torfs die afging als een gieter en duidelijk niet in zijn gewone doen was. Zijn poging om 'geestig' te zijn door het etiket 'chocoladehoer' op het vrouwelijke 'jurylid' te plakken, was bovendien van een extreem wansmakelijk allooi.

06-12-2010 om 23:28 geschreven door Gust Adriaensen

De vijf regeringen van dit land en de bijna ontelbare ministers en staatssecretarissen knoeien er in de asiel- en opvangproblematiek naar hartenlust op los.

Ze slagen ze er niet in de zaken technisch en organisatorisch efficiënt aan te pakken. Het gevolg: een regelrecht schandaal. Een van de welstellendste landen ter wereld laat honderden mensen, onder wie veel kinderen, in de bijtende vrieskou op straat overnachten. Misdadig is dat.

Het wordt nog erger wanneer ministers of staatssecretarissen de verantwoordelijkheid naar anderen doorschuiven.

Stuitend onbarmhartig, bijna hallucinant, was de opstelling van de minister van defensie. Macho De Crem pochte ermee dat hij 2000 opvangplaatsen voorzien had in kazernes. De meeste evenwel ver van de steden gelegen. Er was dus een vervoersprobleem. Maar daarvoor wilde Defensie per se niet zorgen. 'We doen al genoeg', aldus De Crem.

Voor Defensie is dat vervoer natuurlijk een fluitje van een cent. Maar De Crem wil niet want dat vervoer is voor andere instanties, aldus stoere Pieter.

Deze man, een christendemocraat notabene, spendeert met hartstocht miljoenen euro's om de VS ter wille te zijn in bv. Afghanistan, maar weigert mensen in verschrikkelijke nood, naar een veilig en minder koud onderkomen te vervoeren.

02-12-2010 om 16:51 geschreven door Gust Adriaensen