In De Standaard leveren Watteeuw en Van Besien van Groen! scherpe kritiek op de Vlaamse regering. Betonobsessie, ondermaatse uitgaven voor onderzoek en ontwikkeling, falend mobiliteitsbeleid, achternahinken in de innovatie op het vlak van duurzame productie en hernieuwbare energie, desinvesteringen in de zorgsector... het is geen fraai lijstje.

Wat de Groen!-politici schrijven, kan ook niet zo maar afgedaan worden als oppositiepraat. De cijfertjes zitten erbij en wat zij in het Standaardartikel verzamelen, kan je al een hele tijd verspreid lezen in allerlei kranten, tijdschriften en waarschuwingen/noodkreten van verenigingen en personen in het veld.

Pijnlijk grappig is dat hierdoor de juistheid van de analyse van mevrouw Lieten in de voor intern gebruik bestemde mail (en waarvoor zij een storm van verontwaardiging over zich heen kreeg) grotendeels bevestigd wordt. Bovendien had de minister niet alleen kritiek op 'de anderen' maar onderwierp ze ook zichzelf en haar partij aan haar kritische reflecties.

Een en ander bewijst nog maar eens hoe hypocriet de reacties van de andere politieke partijen in deze situatie zijn. Het gaat niet om een soort ethische verontwaardiging over de etiketten die opgekleefd worden. De Wever (remember zijn uitlatingen over mevrouw Morel bij haar overstap naar VB) en Beke weten ook wel hoe er ook in hun partijkringen vaak denigrerend en scheldend gesproken wordt over de politieke tegenstanders. Waar ze het om te doen is, heeft in essentie te maken met het politieke gewin voor zichzelf en de beschadiging van de anderen.

22-02-2011 om 21:01 geschreven door Gust Adriaensen

16-02-2011 om 14:13 geschreven door Gust Adriaensen

15-02-2011 om 11:17 geschreven door Gust Adriaensen

           De Westerse media, inclusief de Belgische, hebben zich enkele weken geleden plotsklaps bekeerd tot de revolutie.

Wie ooit veel kritische commentaren gelezen heeft over het dictatoriale bewind van de Tunesische of Egyptische president, over de gigantische zelfverrijking van Moebarak, over de martelingen in de Egyptische gevangenissen, mag zijn vinger opsteken.

De gemiddelde Vlaming beschouwde Egypte als een normaal, stabiel land, als een boeiend reisdoel. Cruises op de Nijl, weet je wel, waar de Westerse toerist in de watten werd gelegd.

De media zijn schromelijk in gebreke gebleven. Schuldig verzuim heet dat. En kom me niet vertellen dat ze het niet wisten. Maar precies zoals voor de Westerse regeringen, speelden ook voor de media overwegingen van geopolitieke en economische aard mee om de echte situatie vooral in Egypte te verdoezelen.

De euforie over de Egyptische opstand die nu in onze kranten en op tv te lezen en te zien is, komt dan ook schijnheilig over.

14-02-2011 om 09:41 geschreven door Gust Adriaensen

12-02-2011 om 22:18 geschreven door Gust Adriaensen

Laat NVA de Brusselse Vlamingen/Vlaamse Brusselaars in de steek? Er zijn meer en meer aanwijzingen in die richting.

Veelzeggend is dat de Franstaligen er geen geheim van maken dat met De Wever gemakkelijker onderhandeld kan worden over de Franstalige eisen inzake Brussel dan met CD&V. Di Rupo is woest op CD&V omdat vooral die partij  vasthoudt aan de positie van de Vlaamse gemeenschap in Brussel. Die strakke houding van de christendemocraten inzake Brussel, maakt volgens de PS-voorzitter, die ándere vraag van de Vlamingen, een vraag naar een confederaal model met veel overdrachten van bevoegdheden, onmogelijk.
 
De NVA zwijgt de laatste tijd als vermoord over Brussel en hoedt er zich voor ook maar een woord van steun aan de Brusselse Vlamingen te laten horen. De Wever ziet het probleem Brussel als een hinderpaal voor een confederaal model. Wat dat betreft zit hij op een lijn met Di Rupo.

Als de NVA moet kiezen tussen een confederaal model met veel overdrachten of onverbiddelijk vasthouden aan de positie van de (kleine)Vlaamse gemeenschap in Brussel, zal de keuze vlug gemaakt zijn. Voor NVA is Brussel al lang geen politiek wingewest meer en dus loont het voor De Wever de moeite niet om voor die Vlaamse minderheid in Brussel zijn nek uit te steken en de kans op de realisatie van een confederaal model te verliezen. Brussel is opgegeven. Alleen CD&V blijft (voorlopig?) het been stijf houden.

09-02-2011 om 13:27 geschreven door Gust Adriaensen

Okra-academie nodigt voor haar tweede lezing Luc De Koning uit. Hij zal op een begrijpelijke manier handelen over erven, schenken en successieplanning.

De lezing heeft plaats op donderdag 10 februari om 14 uur in GC Den Dries.

08-02-2011 om 19:37 geschreven door Gust Adriaensen

05-02-2011 om 15:14 geschreven door Gust Adriaensen

Onze Redder des Vaderlands, de door de goden met talloze talenten begiftigde Siegfried, die bovendien zijn voornaam en zijn postuur mee heeft om waarlijk DE Vlaamse Held te zijn, heeft inderdaad aan den lijve de noodzaak ondervonden om de linkse, rooie hordes die Vlaanderen,onze heilige grond, onveilig maken, een krachtig halt toe te roepen.

14 lange jaren heeft hij zich,tegen zijn diepste principes en overtuiging in, ondanks zijn bestendig aanwezige walging, opgeofferd om in de afschuwelijke en primitieve socialistische spinnenwebben, als Valère Descherp rond te hangen. Zo heeft onze Vlaamse Held de subversieve, louche en vooral linkse drijverijen van het socialistische zootje van binnenuit leren kennen.

Met die gigantische kennis in zijn koppie werd Siegfried, de Beschermer van de Overwinning, teruggeroepen naar de zuivere Vlaamse stal en als een Held verwelkomd door Bart, de Glanzende.

'Eindelijk echt terug thuis,eindelijk terug in de Beschaafde Vlaamse Wereld!', zuchtte Siegfried.

31-01-2011 om 18:33 geschreven door Gust Adriaensen

Door als een schoothondje achter de bulldog aan te trippelen op het nationalistische en neoliberale pad, vervreemdt de leiding van CD&V meer en meer van een belangrijk deel van haar achterban, in het bijzonder de werknemersorganisaties.

Degenen die bij de christendemocraten tegenwoordig de richting bepalen, maken zichzelf wat wijs wanneer ze denken stemmen terug te winnen, in het bijzonder van NVA, door zich vast te klampen aan De Wever.

Dankzij het kartel van enkele jaren geleden, heeft CD&V er al voor gezorgd dat NVA spectaculair kon groeien. De Wever heeft ooit in een interview gezegd dat het kartel voor NVA het gedroomde middel was om uit de relatieve onbekendheid weg te komen.

NVA is dankzij CD&V kunnen doorgroeien. CD&V zal in de groeiende polarisering verdampen. Het is tragikomisch dat CD&V ijverig verder werkt aan haar eigen implosie. Zij volgt eerder geïmplodeerde partijen als LDD en VB, naar de dieperik . Tenzij de partij zich herpakt en ervoor zorgt dat de mensen opnieuw het verschil zien tussen CD&V en NVA.

28-01-2011 om 21:52 geschreven door Gust Adriaensen

 
Davidsfonds Retie stelt voor:

“Tournee – Trappist” : lezing en proefavond door
JEF VAN DEN STEEN

Jef Van den Steen geldt algemeen als dé bierexpert in Vlaanderen en Nederland. Hij staat al jaren op de bierbarricaden. Onlangs was hij te zien in de reeks Tournee Générale, uitgezonden op Canvas en daarna op Eén, waar hij samen met Jean Blaute en Ray Cokes Belgische bieren proefde.

In deze smakelijke lezing doet Jef Van den Steen de geschiedenis van de trappisten uit de doeken.
  
Hoe kwamen de trappisten op het idee om alcoholische dranken te produceren? En hoe is dat tafelbier, dat ze bij aanvang brouwden, uitgegroeid tot de dubbels en tripels van nu?
Bier ging in de abdijen van nevenproduct naar de hoofdbron van inkomsten.
Bent u niet nieuwsgierig naar wat er met de winst gebeurt? Dat en nog veel meer komt u te weten tijdens deze lezing, waarop natuurlijk een proeverij niet kan ontbreken. Santé!

Jef Van den Steen °(°1949) is afkomstig uit het Oost-Vlaamse Mere. Al sinds zijn studententijd was hij geïnteresseerd in bier. Na een bezoek aan de tentoonstelling “Benediktus en zijn monniken in de Nederlanden 480-1980” in Gent spitst hij zijn interesse toe op het brouwen van bier in de abdijen.

Hij volgde een reeks cursussen georganiseerd door de Industriële Hogeschool C.L.T. in Gent en de K.U.Leuven. Jef Van den Steen is bestuurslid van de nationale biervereniging Zythos.

Naast gepassioneerde proever is hij ook causeur, brouwer (eigen brouwerij ‘De Glazen Toren’ in Erpe-Mere) en auteur van bierboeken. Bij het Davidsfonds verschenen van zijn hand o.a. ‘Abdijbieren - geestrijk erfgoed’ en ‘Trappist - het bier en de monniken’.

Verder is hij een vaste redacteur van het biertijdschrift ‘De Zytholoog’, geeft lezingen over bier en schrijft in ‘Bier Passie Magazine’ en het culinaire tijdschrift ‘Smaak’.

Deze lezing heeft plaats op donderdag 3 februari 2011 om 20 uur in GC Den Dries, Kerkhofstraat 37 – 2470 Retie. In de toegangsprijs zijn 2 proeverijen begrepen.

28-01-2011 om 07:25 geschreven door Gust Adriaensen

      Waarom Siegfried Bracke alias Valère Descherp tegen Humo een klacht indient bij de Raad voor Journalistiek, is niet erg duidelijk. In sommige kranten lees ik dat Bracke wil reageren tegen de beschuldiging dat hij voor zijn columns in het ledenblad van de SP, zwart geld ontvangen zou hebben. Andere gazetten reppen daarover met geen woord. Dat op zich zegt al veel over de objectiviteit van de berichtgeving.

Als de hoofdreden werkelijk de insinuatie van het zwarte geld is, dan lijkt het me  eerder iets voor het gerecht om uit te zoeken of die bewering laster is of niet. En voor de rest? Bracke kan toch moeilijk aanklagen dat Humo aan het licht brengt dat hij jarenlang lid geweest is van de socialistische partij en van het ABVV en dat hij columns schreef voor het ledenblad van de SP.

Nee, nee. Siegfried/Valère heeft zichzelf in de (pers)miserie gewerkt door te liegen over zijn lidmaatschap van de SP en van het ABVV én door zijn socialistische schrijfactiviteit te verzwijgen. Daardoor heeft Bracke/Descherp  zelf zijn (politieke) geloofwaardigheid fundamenteel ondermijnd. De leugen geïnspireerd door politiek opportunisme, doet Bracke nu de das/het strikje om. Siegfried was klaarblijkelijk die wijze, oude, Vlaamse spreuk vergeten: Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel! Kortom, alweer een voorbeeld van immanente gerechtigheid.

 De columns die Valère Descherp schreef voor het socialistische ledenblad verdienen algemene verspreiding en diepgaande analyse. Wedden dat een goed gedoseerde bloemlezing veel kopers zou vinden?

De Standaard publiceerde al enkele uittreksels van de hand van Valère over de VRT en over bekende CVP-politici van toen. Smeuïg. Erg opvallend is evenwel dat de 'kwaliteitskrant' enkel de CVP onder Descherps spitsroeden laat lopen.

Rekening houdend met de toenmalige allergie van de SP voor de nationalisten van de Volksunie, moeten er in de stukjes van de toenmalige socialist Bracke, nog veel meer pittige verwijzingen naar bekende Volksuniehelden te vinden zijn. Van hen behoren er ongetwijfeld nu nog heel wat tot de huidige politieke vrienden van Siegfried Bracke alias Valère Descherp.

25-01-2011 om 09:54 geschreven door Gust Adriaensen

De Wever op de nieuwsjaarsreceptie van NVA, met die ondertussen overbekende mix van bravoure, provocatie, dreiging én verongelijktheid, slachtoffersyndroom, calimerocomplex: 'Wie ons kwijt  wil, moet het zeggen!'

OK. OK. OK.

Maar wil De Wever nu ook eens glashelder zeggen van wie of waarvan  hij en NVA af willen?

23-01-2011 om 13:15 geschreven door Gust Adriaensen

Een persbericht: De raad van bestuur van de vzw West-Vlaamse Jeugdzorg zet twee kloosterzusters uit de raad van bestuur van de instelling voor bijzondere jeugdzorg Stella Maris in Kortrijk.

De Raad van Bestuur maakte deze energieke beslissing, duidelijk met veel trots en zelfvoldoening, ruim bekend. En ze kon direct op heel wat bijval rekenen in de media.

Ik vind het heel merkwaardig dat bij deze kloeke beslissing van de Raad van Bestuur niet meer vragen gesteld worden. Want wat wordt die nonnen nu verweten? Dat ze 10 à 20 jaar geleden weliswaar maatregelen namen tegen een van pedofilie verdachte bezoekende pater maar niet naar het gerecht stapten.

Tussen haakjes, dat was, zo blijkt duidelijker en duidelijker, in het verleden de gangbare praktijk in alle instellingen, of er nu geestelijken bij betrokken waren of niet. En ook het gerecht was niet erg happig om de misbruiken resoluut aan te pakken.

Maar er wringt nog wat anders. Ook de toenmalige Raad van Bestuur was op de hoogte gebracht. En het kan niet anders of ook personeelsleden wisten een en ander. Het zou interessant  zijn de samenstelling van de Raad van Bestuur van toen eens te vergelijken met die van nu. Zitten er nog bestuursleden in de huidige Raad van Bestuur? Waarom worden ook die niet aangepakt? En waarom wordt niet onderzocht welke personeelsleden weet hadden van misbruik en nagelaten hebben klacht in te dienen bij het gerecht? Een aantal begeleiders bv. geven, volgens het bericht, zelf toe, dat ze op de hoogte waren. Zij konden naar het gerecht stappen, als bleek dat de directie dat niet deed. Ze hebben het niet gedaan.

Wat deze vzw doet, kan ik niet anders interpreteren dan een discriminerende afrekening met, in de huidige sfeer, de zwaksten in heel het verhaal en dat zijn die nonnen.

Dat de vzw door deze afzetting zich boven alle verdenkingen wil stellen, zoals ze zelf beweert, en dat doet door, hoe dan ook, verdenkingen op twee nonnen te laden, en al de anderen die 'wisten' met rust te laten, is een misselijk makend staaltje van hypocrisie.

21-01-2011 om 16:02 geschreven door Gust Adriaensen

20-01-2011 om 16:55 geschreven door Gust Adriaensen

In 'De Pappenheimers' van 9 januari beweerde Siegfried Bracke dat hij nooit lid geweest was van de SP.A. Enkele dagen later stelde hij die uitspraak lichtjes bij. 'Ik heb ooit , gedurende een korte periode, een lidkaart van de SP gehad', zei Bracke in een interview. Nu is in 'Humo' te lezen dat Siegfried Bracke niet eventjes, maar ongeveer veertien (14) jaar, van 1987 tot medio 2001,  een trouw partijlid van de Vlaamse socialistische partij geweest is. Hij schreef zelfs columns voor het partijblad van de SP. Van 1983 tot 2010 was hij ook lid van de socialistische vakbond, het ABVV.

Er is natuurlijk niks mis mee dat iemand lid is van een vakbond of overstapt van de ene democratische politieke partij naar een andere. Maar waarom die man daar zo over liegt, is een raadsel. Is het omdat Bracke nu een vooraanstaande rol speelt in NVA, een Vlaams-nationalistische partij die het, om het zacht uit te drukken, niet zo begrepen heeft op het socialisme en op SPA? Bovendien ontketende NVA recent al zijn duivels tegen de vakbonden toen die de verregaande splitsingseisen van de sociale zekerheid door de NVA, verwierpen.

Hoe dan ook, het vertrouwen in de politicus Bracke zal er alleszins niet door stijgen.

20-01-2011 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

16-01-2011 om 22:16 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Zullen we het recht op verdediging voor geestelijken maar afschaffen?', hekelt jurist Joris Van Cauter in De Standaard het feit dat een klacht tegen een geestelijke eerst de pers haalt, voor het gerecht zijn werk kan doen. Volgens hem worden elementaire rechtsprincipes al te gemakkelijk met voeten getreden

Van Cauter heeft overschot van gelijk. De lichtzinnigheid en soms de hysterie waarmee op basis van ononderzochte, onbewezen, vaak naamloze klachten iemand al direct schuldig wordt verklaard, is verbijsterend én gevaarlijk voor ons rechtssysteem en onze samenleving.

Er wordt een heksenjacht ontketend die nefast is voor de cohesie en het vertrouwen binnen de samenleving. Die wordt op de meest populistische wijze verdeeld in goeden en slechten en die slechten moeten de laatste maanden DE geestelijken zijn.

Ook ons rechtssysteem en onze rechtszekerheid worden ondermijnd wanneer de stelregel 'iemand is onschuldig zolang zijn schuld niet bewezen is en er niet gevonnist is', opzij wordt geschoven.

De media werken ijverig aan die trend mee. Zij dragen een ontzaglijke verantwoordelijkheid. Want het gaat hier om het sociaal en psychisch vermoorden van mensen. Maar ook de rol van het parket is onbegrijpelijk. Het functioneert vaker en vaker als  een nieuwsagentschap dat de media voer uit de eerste hand bezorgt.

11-01-2011 om 21:20 geschreven door Gust Adriaensen

Op 29 december 2010 werden wereldwijd en ook in België talloze mensen door elkaar geschud door alweer een pijnlijk nieuwsbericht. Het persagentschap Belga kondigde aan : “ Kanunnik François Houtart bekent het misbruik van een minderjarige 40 jaar geleden.” Het editoriaal van Le Soir kopte daarop meteen : “De paus van links was geen heilige”. De Braziliaanse bevrijdingstheologe Ivone Gebara (1944), doctor in de theologie aan de KULeuven, voorheen jarenlang medewerkster van don Helder Camara en docente aan het Theologisch Instituut van Recife, totdat deze opleiding door het Vaticaan in 1989 werd gesloten, publiceerde op 2 januari 2011 in ADITAL n.a.v. ‘de bekentenis van Houtart’ volgende overweging.

Wie zonder zonde is werpe de eerste steen …

Veel kranten uit het noorden en het zuiden van het land, en ook de internationale media, zonder nog te spreken over de niet te tellen berichten via elektronische post aan het begin van het nieuwe jaar, hadden het op 29 en 30 december enkel over het nieuwsfeit dat de 85-jarige bekende Belgische socioloog en theoloog  François Houtart een jongen van acht jaar seksueel misbruikt zou hebben. De media zeggen niet in welk jaar dit gebeurde en geven evenmin duidelijke informatie over wat er juist gebeurd zou zijn. Ze vermelden alleen dat het kind in kwestie een zoon is van een nicht van Houtart. En dat zijn zus de feiten aan het licht bracht toen de naam van Houtart circuleerde om voorgedragen te worden als kandidaat voor de Nobelprijs voor de Vrede.

Ik wil hier niet ingaan op de eigenlijke problematiek betreffende pedofilie noch over die van andere seksuele delinquentie. Wat mij vooral treft en bezig houdt is het feit dat veel bekenden en vrienden van Houtart in Brazilië verklaren geschokt te zijn door deze onthullingen. En tevens de verklaring van de ‘Folha de Sao Paulo’ van 30 december 2010 die bevestigt dat socioloog en theoloog Houtart, fervent verdediger van de bevrijdingstheologie, door het ‘CETRI’ [Centre Tricontinental] dat mede door hem in België werd opgericht uit deze organisatie zou zijn gezet.

Ik neem hier niet de verdediging van de gewaardeerde professor François Houtart op mij, een geleerde waarvan ik overigens heel goed de opstelling, de standpunten en keuzes ken ter ondersteuning van verschillende bevolkingsgroepen en naties in de wereld. Wat me evenwel onthutst is onze telkens terug opduikende hypocriete verontwaardiging en ons miskennen van de mogelijkheid dat een mens kan falen, niet in het minst wanneer het iemand uit de religieuze wereld of iemand met een internationale bekendheid betreft.

Ik herinner me nog levendig hoe enkele jaren geleden de Opperrabbijn van Brazilië, Henri Stobel, stropdassen gestolen had in een Noord-Amerikaanse luchthaven. En hoe hij omwille van dit voorval door de pers en door tal van mensen aan het kruis geslagen werd. Alsof dergelijke inderdaad onbegrijpelijke, incoherente, onverwachte en ongetwijfeld foute gedraging heel zijn menselijke geschiedenis zou banaliseren en veroordelen. Alsof deze diefstal nu opeens zijn hele strijd voor de waardigheid van velen, vooral ten tijde van de militaire dictatuur in Brazilië, een lang en mooi verhaal van solidariteit en inzet van tafel zou vegen. Wij zijn blijkbaar telkens opnieuw geneigd om aan het kruis te slaan de misstappen begaan door diegenen die we eerst tot “volmaakte mensen” promoveren, diegenen die we ophemelen door te veronderstellen dat ze uiteraard onkreukbaar zouden (moeten) zijn, diegenen waarvan we zomaar aannemen dat ze boven de gewone stervelingen verheven zijn. Precies om die reden misschien belonen we hen ook op tal van domeinen met de Nobelprijs, maar meteen veroordelen we hen wanneer iets ontdekt wordt wat een smet betekent op het volmaakte beeld dat we ondertussen zelf van hen gemaakt hebben.

Nochtans zijn we maar mensen. We maken allen uitschuivers, we vallen, we botsen, we veroorzaken in ons leven op zoveel vlakken aanrijdingen en worden aangereden. Wij levende menselijke wezens, wij zijn geneigd het goed van een ander te bezitten, het lichaam van een ander te begeren, zelfs het lichaam van een kind. En soms worden we gedomineerd door onze zwakheid, soms geven we voorrang aan de roep en de aandrang van ons eigen lichaam. Maar in feite zijn we noch puur, noch volmaakt. We zijn allen in staat om in de fout te gaan, omdat we inderdaad allen zondaars zijn.

Allen zijn we in staat om op een of andere manier anderen leven te ontnemen of het te kleineren.

Het volstaat om onderweg slechts één ogenblik het evenwicht te verliezen…  Het volstaat om even de normale gematigdheid te laten varen…  Het volstaat de kracht van onze hormonen uit het oog te verliezen… Het is voldoende dat de hartstocht een moment sterker is dan onze controle erop… Het is voldoende dat de verleiding van het verlangen me dronken maakt… En in één oogwenk wordt alles anders !

Nogmaals, ook voor ieder van ons geldt het woord : “dat diegene die zonder zonde is de eerste steen werpe…”

Niettemin hebben we allemaal de mogelijkheid om te ondersteunen hen die op hun levensweg gestruikeld of gevallen zijn, om levensvatbare alternatieven te bedenken voor de wereld der armen, om internationale sociale Forums te bedenken die oplossingen zoeken om een beter leven voor velen mogelijk te maken… Wij zijn dit eigenaardig mengsel van grootheid en van miserie.

Ik wil zeker onze menselijke grenzen en beperktheden niet goedpraten, ga niet op zoek naar verontschuldigingen voor de talloze keren dat we vallen of in de fout gaan de een tegenover de ander. Ik wil enkel onze aandacht trekken op onszelf, op de hypocrisie die ons ertoe brengt te denken dat we zelf zonder zonde zijn. Misschien zijn we inderdaad vrij van deze of gene zonde of misstap van mijn broeder of mijn zuster. Maar van mijn zonde, de misstap die de mijne is, ben ik geenszins vrij. Mijn zonde, beleden of niet beleden, ontdekt of nog verborgen leidt immers haar leven verder in mij. Door te proberen die te vergeten of te verbergen loop ik de kans om “de balk in mijn eigen oog niet meer te zien, maar wel de splinter in het oog van de andere”.

Onze hypocrisie is zover gekomen dat we op basis van een zware of geringere misstap van een 85-jarige de waarde van zijn leven en van zijn inzet ten dienste van de mensheid dreigen opzij te schuiven; terwijl hij wellicht zelf reeds zwaar heeft geleden onder een zonde die hij voor zichzelf erkend heeft. Wat willen we eigenlijk nog meer ?

Precies daarom sta ik verbijsterd omwille van ons niet-weten, de hypocrisie die ons in staat stelt stenen te gooien, maar tegelijk onbekwaam maakt om barmhartigheid en vergeving een plaats te geven in ons leven. En dit met name ten aanzien van hen die er door hun leven van getuigd hebben; dat ze ondanks hun misstappen in staat waren “veel liefde te geven”. Niettemin blijf ik me vasthouden aan de hoop op onze dagelijkse bekering.

10-01-2011 om 21:17 geschreven door Gust Adriaensen

Het is toch wel een uiterst merkwaardige opvatting over 'onderhandelen' binnen ons democratische politieke systeem, wanneer je als politieke partij zegt : 'We willen alleen maar verder spreken met andere partijen als vooraf akkoord gegaan wordt met onze eisen.' Dat lieten CD&V en NVA in hun reactie op de nota-Van de Lanotte nochtans verstaan.

Bij de christendemocraten zijn er gelukkig nog enkele politici te vinden die het ondemocratische en gevaarlijke (ook voor de partij zelf) van dergelijk puberaal opbod inzien. Torfs en Eyskens zetten de toon en Beke nuanceerde wat later zijn uitspraken van gisteren.

De NVA beperkte zich gisteren tot een persbericht en maakt zich tot nu toe onzichtbaar (behalve in een tv-quiz).

Misschien is het moment aangebroken dat de koning Beke en Dewever het veld instuurt. Dan kunnen deze heren hun talenten eens volop in de schijnwerpers plaatsen.

06-01-2011 om 13:36 geschreven door Gust Adriaensen