Mehdi Hasan, politiek journalist van de New Statesman, roept naar aanleiding van de verlaging van de kredietwaardigheid van de VS door het ratingbureau S&P, op tot degradatie van de degradeerders.
Deze meneer Hasan heeft overschot van gelijk wanneer hij de kredietbeoordelaars een veeg uit de pan geeft en hun geloofwaardigheid in twijfel trekt.
Het is niet gezond wanneer democratisch verkozen regeringen gegijzeld worden door ratingbureaus.Het is ook opvallend dat er zo gemakkelijk van uitgegaan wordt dat de privésector en deze beoordelaars in het bijzonder, het altijd bij het rechte eind hebben en dat de publieke sector bijna ipso facto verspillend functioneert.
De tering naar de nering zetten? In het enge kapitalistische financieel-economische denkschema van firma's als S&P, is dat moraliserende verwijt alleen maar bestemd voor de verspillende overheden.
Hebben deze ratingbureaus en tutti quanti enkele jaren geleden de banken gewaarschuwd en berispt voor hun roekeloos beleid en voor de dreigende ondergang? Wat was hun beoordeling van de rommelkredieten waarin vele banken grossierden? En beschouwen zij de miljarden die de overheden toen in de bankensector hebben moeten pompen, ook als verspilling?
Ben het volkomen eens met deze meneer Hasan: degradeer de degradeerders,gedaan met de heerschappij van de rating agencies!
08-08-2011 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
06-08-2011
Gelovig? Kerkelijk?
Is het je ook al opgevallen hoeveel mensen, vooral vijftigers en zestigers, er klaarblijkelijk een diepe behoefte aan hebben sterk te poneren dat ze niet (langer) gelovig en/of kerkelijk zijn? Ook al is dergelijk getuigenis vaak totaal irrelevant voor de situatie waarin de 'belijder' verkeert.Het fenomeen doet zich voor zowel in persoonlijke contacten als in het openbaar, en zeker wanneer het gaat om personen die denken de status van BV bereikt te hebben.
Wat me intrigeert is de vraag waarom die uitspraken gedaan worden. Bijna allen zijn ze in een katholiek milieu opgegroeid. Vanaf de jaren zestig hebben ze bijna geruisloos de kerk de rug toegekeerd. Wijst het poneren van hun ongeloof en/of non-kerkelijkheid erop dat ze toch nog altijd worstelen met het opzijschuiven van waarden en gebruiken die ze van hun ouders en voorouders meegekregen hadden? Voelen ze zich spiritueel toch wel eenzaam en zoeken ze steun en bevestiging bij anderen? Zijn ze gegrepen door een vorm van bekeringsijver: de medemens ertoe brengen hun ongeloof en antikerkelijkheid aan te hangen?
Het verschil met degenen die nog wel gelovig en/of kerkelijk zijn, is groot. In onze contreien lopen er niet zoveel mensen rond die duidelijk uitkomen voor hun geloof en kerkgemeenschap. Waarom niet? Menselijk opzicht? Onzekerheid? De druk van een areligieuze omgeving of een anti-kerkelijk cultureel klimaat?
Is het niet de hoogste tijd dat degenen die gelovig en kerkelijk (willen) zijn, zelfbewuster daarvoor uitkomen? Hun kerkgemeenschap zichtbaarder maken? In de eerste plaats vanuit een positieve ingesteldheid en vanuit het besef van de spirituele en sociale waarde van het religieuze en kerkelijke. Maar ook vanuit democratische en culturele overwegingen. Het is niet goed dat de indruk wordt gewekt dat nog alleen maar ongelovige en anti-kerkelijke stemmen weerklinken.
06-08-2011 om 09:41
geschreven door Gust Adriaensen
04-08-2011
De cardioloog en kinderlawaai
Cardioloog Goethals zal wel gelijk hebben: ook lawaai veroorzaakt door kinderen kan de gezondheid schaden. En de concentratie en cumulatie van lawaai in kinderdagverblijven maken de hinder nog erger. En dat er crèches nodig zijn, is de schuld van onze 24-uurseconomie, die een toenemend beslag legt op de avond, de nacht, het weekend.
Maar Goethals gaat uit de bocht wanneer hij steeds maar weer met 'zijn' axioma voor de dag komt: lawaai is lawaai. Dan stelt hij zich op als de pure wetenschapper-technicus , die alleen maar het aantal decibels registreert. Het is een vorm van dehumanisering wanneer je lawaai van mensen, in het bijzonder van kinderen, gelijkstelt met verkeers- of industrielawaai.
Cardioloog Goethals reageert tegen de mensen die protesteren tegen rechterlijke sluitingsbevelen van kinderdagverblijfen. Hij vindt het verantwoord dat in een aantal situaties die instellingen moeten sluiten. Want 'lawaai is lawaai' nietwaar, en dat is schadelijk voor de gezondheid, dus moeten crèches dicht.
Goethals is evenwel niet erg consequent in de toepassing van zijn onverbiddelijke gezondheidslogica als het om andere lawaairijke sectoren gaat. Zou hij durven pleiten voor het sluiten van hinderlijke vlieghavens, hogesnelheidslijnen, snelwegtrajecten, popfestivals, enz. ? En waarom start hij geen kruistocht tegen 'onze 24-uurseconomie', die in zijn redenering, en wellicht terecht, de basisoorzaak is van permanente lawaaiterreur?
Maar kinderlawaai? Dat is voor veel mensen misschien toch wel het ergste. Daartegen moet resoluut opgetreden worden. Als je een aantal rechters aan je kant krijgt, is dat nog gemakkelijk ook. Breng je niet direct 'onze 24-uurseconomie' mee in het gedrang.
04-08-2011 om 09:41
geschreven door Gust Adriaensen
24-07-2011
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg 6
Op de Jacobsweg
Murrhardt-Bürg Neckartailfingen-Bebenhausen
Door de glooiende landbouwstreek van de Bachnanger Bucht bereiken we Allmersbach. Van daar is het bergop naar Stöckenhof en verder door de velden richting Bürg.
We hervatten de tocht ten zuiden van Stuttgart in Neckartailfingen.
De Sint-Maartenskerk van Neckartailfingen is een van de mooiste romaanse kerken in Zwaben. Ze werd in het begin van de 12de eeuw gebouwd door de monniken van Hirsau. Een eigenaardigheid is de scheve toren van deze kerk.
Langs boomgaarden pelgrimeren we verder en krijgen we een prachtig uitzicht op het dal van de Neckar. Via het natuurpark Schönbuch komen we in het gehucht Einsiedel waar zich een voormalig jachtslot bevindt. En dan richting Bebenhausen.
Het vroegere cistercienzerklooster van Bebenhausen is een indrukwekkend complex. Het klooster is bijzonder goed bewaard en kan als historisch monument bezocht worden. De kloostergangen in vurige gotiek, de zomereetzaal met opmerkelijke plafondfresco's, de gesculpteerde balken van de wintereetzaal, de verdieping met de kloostercellen en de bibliotheek... dat alles maakt een bezoek aan het klooster meer dan de moeite waard.
24-07-2011 om 21:23
geschreven door Gust Adriaensen
23-07-2011
Fundamentalistisch nationalisme
Het wild om zich heen trappen van De Wever en NVA en de poging om daarbij vooral CD&V het hardst te raken, maken het nog maar eens duidelijk.
Het politieke fundamentalisme en opportunisme van De Wever halen het vaker en vaker van de academische objectiviteit die je van een historicus zou mogen verwachten. De Wevers fanatiek geloof in het eigen grote gelijk, vertroebelt in sterke mate het correct lezen, analyseren en evalueren van de teksten en meningen van andere politici en partijen.
Wanneer de anderen, in het bijzonder nu CD&V, het wagen hem en zijn partij NIET te volgen in hun separatistisch streven met als uiteindelijk doel de oprichting van een rechts, neoliberaal Vlaams republiekje, vervalt De Wever in verwijten en scheldpartijen ofwel in een meelijwekkend zelfbeklag dat hij probeert te transponeren naar heel Vlaanderen: de Vlaming als uitgebuite, machteloze, te beklagen underdog.
Deze karakteriële en intellectuele minder fraaie kenmerken van de politicus die zich graag de machtigste man van Vlaanderen en België waant, kunnen niet langer verdoezeld worden door zo nu en dan een Latijns citaat uit de Dikke van Dale te plukken.
23-07-2011 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
20-07-2011
CD&V krijgt politiek verstand terug
Dat Beke en CD&V bereid zijn met de zeven andere partijen aan tafel te gaan zitten, getuigt van politieke verantwoordelijkheidszin en democratische ingesteldheid.
De christendemocraten hebben de voorbije dagen al ervaren dat zijn eigen weg gaan, zichzelf profileren, niet langer aan het handje van De Wever of in de schaduw van de nationalisten lopen, onmiddellijk de politieke relevantie van de partij heeft hersteld. De CD&V staat er weer.
En het misprijzen dat zij oogstte door haar slaafse afhankelijkheid van wat NVA zei en (niet) besliste, is al aan het veranderen in respect voor een partij die haar verantwoordelijkheid neemt. Een partij die er zich sterker en sterker van bewust wordt dat verantwoordelijkheidszin en democratisch bewustzijn echt maar tot uiting komen in het verbeten zoeken naar faire compromissen.
Want degenen die (bijna altijd) compromissen afwijzen, zijn in essentie autoritair en fundamentalistisch ingesteld. Overtuigd van het eigen grote gelijk. Zeker van de eigen superioriteit. En dergelijke instelling strookt niet met de realiteit en komt nogal vaak eerder potsierlijk over.
20-07-2011 om 19:37
geschreven door Gust Adriaensen
16-07-2011
Wat een verademing!
Gewoon al voor het gevoel van eigenwaarde is het voor de CD&V en in het bijzonder voor Beke uiterst belangrijk, dat zij nu al enkele dagen het politieke nieuws beheersen. Dat is voor het eerst sedert lange tijd. Dankzij het innemen van een eigen standpunt.
Hopelijk beseffen Beke en co. echt voorgoed dat eigen profilering, eigen verantwoordelijkheid, eigen beslissingen, eigen compromisbereidheid, de enige weg is naar de heropstanding van de partij. Dat anderzijds het zich vastkleven aan de NVA, het zich laten dirigeren in zijn verklaringen en beslissingen door NVA, het zich laten biologeren door De Wever, onvermijdelijk leidt naar de politieke ondergang van de partij.
En wat een verademing is het eens voor een paar dagen verlost te zijn van de door de media gewilde allesoverheersende aanwezigheid van een Antwerpse politicus. Nooit een goed symptoom van een gezonde democratie. Veel beter is het ervan uit te gaan, en de feiten bevestigen dat altijd wel, dat onze toppolitici aan elkaar gewaagd zijn. Zowel wat de talenten als de fouten betreft. Dat geldt overigens ook voor een Limburgse politicus.
Hopelijk staat Beke niet te lang alleen op de piëdestal. Samen met de 'willing' naar compromissen zoeken voor het zo correct mogelijk besturen van dit land, dat is de verdomde plicht van de politici.
Fijn is het alleszins dat deze sobere Lommelaar nu echt even op het voorplan treedt. Met een politieke agenda. Zonder frituur, zonder blufverwijzingen naar Cameron of Sarkozy, zonder uit de Dikke van Dale geplukte Latijnse citaten.
16-07-2011 om 14:10
geschreven door Gust Adriaensen
14-07-2011
Abdij Postel: een levende geloofsgemeenschap
In Tertio, een christelijk opinieweekblad, wordt uitgebreid aandacht besteed aan de norbertijnenabdij van Postel.
Abt Testaert geeft uitleg bij de economische activiteiten van de abdij. Het kruidenlabo en de kaasmakerij van Postel genieten ruime bekendheid. Maar kaas is niet de kern van Postel, aldus abt Testaert.
Het individuele gebed, het gemeenschappelijke getijdengebed en de liturgie sturen het leven van de norbertijnen. Voor de bezoekers is de abdij een ankerpunt. Een plaats waar katholieken naartoe komen om de eucharistie te vieren en de sacramenten te ontvangen. Ook niet-gelovigen kunnen bekoord worden door de schoonheid van de liturgie en de rust binnen de abdijmuren.
Ieder die wil, kan de gebedstijden meevieren of bijwonen. Het morgengebed heeft om 6.45 uur plaats. Om 11 uur wordt de eucharistie gevierd, gevolgd door het middaggebed. 's Avonds om 18 uur is er het avondgebed, dat een half uurtje duurt. De rustgevende afwisseling van psalmgezang, lezing, stiltemoment, bekoort zowel gelovigen als niet-gelovigen.
14-07-2011 om 20:54
geschreven door Gust Adriaensen
10-07-2011
De machtsgreep van Kris Peeters
Het is niet de eerste keer dat de Vlaamse minister-president kopstukken uit zijn eigen partij voor schut zet. Maar de manier waarop hij nu de CD&V-voorzitter herleidt tot een onmondige schooljongen, valt pijnlijk scherp op.
Beke had enkele dagen geleden de onmogelijke opdracht van vooral Peeters meegekregen om het non-standpunt van de partij naar buiten te brengen. Hij bracht er dan ook in het interview in Terzake niks van terecht. Een afknapper van formaat. Bijzonder vernederend voor de voorzitter en de partij.
Peeters kruipt nu in wat eigenlijk de voorzitterstaak is. Hij zegt op de vooravond van 11 juli wat de partij wenst en hoe het verder moet. Beke en zijn voorzitterstitel worden opzijgeschoven als volkomen irrelevant en waardeloos. Kris Peeters werpt zich op als de echte big boss van de christen-democraten.
De vraag is hoe lang de federale ministers van CD&V met op kop Leterme, politici als Verherstraeten en de ACW-vleugel, het eigengereide en machtswellustige optreden van Peeters nog zullen dulden.
De spanningen binnen CD&V lopen al langere tijd op. Wanneer barst de bom?
10-07-2011 om 20:00
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2011
De dreigende ondergang van CD&V
Drie bedenkingen bij het neen van De Wever op de formateursnota van Di Rupo.
1. Wat al vaker gezegd en geschreven werd, is nu overduidelijk: meneer NEEN werkt al de hele tijd met een dubbele agenda. Hij belijdt met woorden dat hij België niet wil doen barsten, maar niet alleen het program maar heel de politieke tactiek van NVA, is op dat doel gericht. Een rechts, neoliberaal Vlaams republiekje, is de ultieme natte droom van de Vlaams-nationalisten.
2. Het non-standpunt en de non-reactie van CD&V betekenen nu wel echt de laatste spurt van die partij naar de ondergang. RIP CD&V. Geen visie, geen profilering, geen zelfstandige mening, geen inhoudelijke evaluatie. Alleen maar angst, alleen maar onzeker gebazel, alleen maar verlammende fixatie op het enge nationalistische discours van meneer NEEN.
3.Van Besien en Genez hebben in democratisch opzicht overschot van gelijk: als zeven of acht partijen willen onderhandelen, dan moeten ze aan tafel gaan. Het is een aanfluiting van de democratie, wanneer ze zich laten gijzelen door een partij, die het einde van het land wil.
09-07-2011 om 13:26
geschreven door Gust Adriaensen
06-07-2011
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg 5
Op de Jacobsweg
Schwäbisch Hall-Murrhardt (26 km)
Uit het Kochertal tot op de hoogte van Tullau. Hoog boven de steile oever van de Kocher hebben we een prachtig zicht op Schwäbisch Hall. Dan gaat het weer steil naar beneden, opnieuw het dal in. Via een paadje tussen tuinen en huizen bereiken we de kapel van de heilige Sigismund. We passeren het dorpje Rieden, steken de Bibers over en bereiken het natuurpark van het Schwäbisch-Frankischer Wald.
Aan de Ebensberger Sägemühle is het gezellig picknicken. Dan weer verder langs de helling. We passeren de Prügelsee, een idyllisch meertje.Vanaf het dorpje Wolfenbrück gaat het steil bergaf tot aan het dorp Siegelsberg. Vandaar naar het stadje Murrhardt is niet zo ver meer.
Murrhardt is een levendige kleine stad. We bezoeken er de laatgotische Walterichskerk. Aan de noordzijde van de toren is er een 16de-eeuwse, zeer kunstig afgebeelde 'Olijfberg'. Ook een gidsbeurt in het Carl-Schweizer Museum staat op het program.
06-07-2011 om 22:13
geschreven door Gust Adriaensen
03-07-2011
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg 4
Op de Jacobsweg
Langenburg-Schwäbisch Hall 23 km
Even buiten het stadje steken we via een houten brug met bogen (de Archenbrücke) de Jagst over. En dan gaat het steil bergop. Boven hebben we een magnifiek uitzicht op Langenburg. Enkele kilometer over de hoogvlakte en dan het Kochertal in. Onder de hoge Kochertalbrücke door, holle wegen, bossen, dorpjes, een oude waterleidingweg langs een helling.
We arriveren in Schwäbisch Hall. Een levendig stadje met heel wat historische gebouwen. Waar nu het stadhuis staat, stond tot 1732 de Sint-Jacobskerk. Er is ook nog een Jacobstoren en in juli wordt er al duizend jaar een Jacobsmarkt gehouden.
03-07-2011 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
02-07-2011
Siegfried Bracke alias Valère Descherp
Bracke in de media: 'Termont kiest voor postje.'
Zou uitgerekend Siegfried niet zwijgen als vermoord over postjespakkerij?
02-07-2011 om 17:49
geschreven door Gust Adriaensen
28-06-2011
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg (3)
Op de Jacobsweg
Schrozberg-Langenburg 18 km
Het is stevig stijgen en dalen. Prachtige bossen wisselen af met uitgestrekt open veld. Bijna dichtgegroeide paadjes en brede bosdreven. Ingeslapen charmante dorpjes met veel vakwerkhuizen: Niederstetten, Mulfingen, Erpfersweiler, Lentersweiler, Billingsbach.
Eindpunt vandaag is Langenburg. Het slot 'Langenburg' is van ver zichtbaar en ligt op een bergkam in de streek van Hohenlohe. De geschiedenis van het slot gaat terug tot de 13de eeuw. In de 16de eeuw kwam de burcht in het bezit van de grafelijke familie van Hohenlohe-Langenburg. Nog altijd bewoont de familie een deel van de vertrekken. In de vroegere paardenstallen is sinds 1972 een automuseum ondergebracht.
28-06-2011 om 13:50
geschreven door Gust Adriaensen
27-06-2011
Enkel een centenkwestie?
Enkele dagen geleden besteedden de media veel aandacht aan een door de Nederlandse Kerk goedgekeurd vergoedingensysteem voor slachtoffers van seksueel misbruik. Dat zou als model kunnen dienen, verjaring van de misdrijven of niet, voor de Belgische Kerk, zo werd gesuggereerd. De mediageile advocaten Van Steenbrugge en Mussche deden de wereld kond dat ze de dagvaardig van zowat de hele top van de Kerk zouden intrekken, als dat vergoedingensysteem werd goedgekeurd.
Enkele bedenkingen passen m.i. hierbij.
1.De evolutie die al lang aan de gang is, wordt eens te meer versterkt: het seksuele misbruik wordt verengd tot het instituut Kerk en tot een centenkwestie. 2.Een nog altijd geldend en in ons rechtssysteem hoe dan ook belangrijk element, nl.de verjaring, wordt onder de mat geveegd. 3.De morele verantwoordelijkheid voor het misbruik wordt door advocaten, media en actievoerders, bij het instituut, de instelling gelegd.Dat is voor hen uitsluitend de Kerk. Over misbruiken in andere sectoren en de verantwoordelijkheid van de daarbij horende instituten, is geen sprake, laat staan dat die werk zouden maken van een vergoedingensysteem. Daardoor wordt een discriminatoir verschil tussen slachtoffers en tussen instellingen gecreëerd. 4.Als de kerkelijke verantwoordelijken denken dat ze door vergoedingen, sympathie en respect zullen krijgen van de rabiate antikerkelijke lobby, vergissen ze zich grondig. 5.De grootspraak, chantage en hypocrisie van Van Steenbrugge en Mussche zijn echt te gortig. Terwijl ze zich weer eens inzake het seksuele misbruik door geestelijken, op het mediavoorplan proberen te wurmen, raakte bekend dat ze de verdediging op zich hadden genomen van een hoogleraar die zich schuldig had gemaakt aan zwaar seksueel misbruik van een kind. Mussche ging er dan nog prat op dat ze de vrijspraak bekomen had. Geen probleem ermee dat advocaten professioneel zelfs de goorste misdadigers verdedigen. Dat is hun job. Maar dat ze zich dan ook aan dat professionele kader houden. Wat Mussche en Van Steenbrugge doen, is de schijnheiligheid ten top. In het ene geval beroepen ze zich op hun beroepsplichten. Inzake het misbruik door geestelijken, schreeuwen ze op het publieke forum hun ideologische en morele verontwaardiging uit. Maar het wordt duidelijker en duidelijker waar het deze advocaten om te doen is: in de schijnwerpers staan.
27-06-2011 om 08:44
geschreven door Gust Adriaensen
23-06-2011
De eeuwenoude trouw van een Noord-Brabants dorp
350-jarig jubileum bedevaart Eersel-Werbeek
Op zaterdag 25 juni trekken weer enkele honderden Eerselnaren naar de kapel van O.L.Vrouw-ter-Sneeuw in Werbeek-Retie. Dat gebeurt voor de 350ste keer.
De bedevaart ontstond in 1661, toen tijdens een pestepidemie de belofte gedaan werd jaarlijks naar Werbeek te trekken als er een einde kwam aan de epidemie.
Het is opvallend dat er de laatste jaren een aangroei is van het aantal bedevaarders. Ook jongeren zijn sterk vertegenwoordigd. Wanneer het weer meezit, komen heel wat Eerselnaren te voet of per fiets door het mooie Kempense landschap van Eersel, Bergeyk, Postel en Retie, naar de bedevaartskapel in Werbeek.
Henk van de Klundert, een van de bezielers van de bedevaart en conservator van het streekmuseum 'De 8 Zaligheden' in Eersel, noemt de bedevaart een prachtige eeuwenoude Eerselse traditie en een uniek gebeuren. 'Uniek, omdat mensen uit ons dorp al 350 jaar naar het Belgische gehucht Werbeek trekken, om in de schitterende kapel van O.L.Vrouw-ter-sneeuw, Maria te danken en bescherming af te smeken tegen ziekte'.
De bedevaartsdag start om 10.30 uur in de Sint-Martinuskerk van Retie met een eucharistieviering. Daar is ook iedereen van Retie en omgeving welkom Nadien is er de traditionele ontvangst van de Eerselse notabelen en processieverantwoordelijken door het Retiese schepencollege. 's Namiddags trekt de Eerselse processie naar de kapel van Werbeek, waar een bidstonde plaatsheeft.
Na de plechtigheid wordt er ter gelegenheid van het 350-jarig jubileum, onder de majestueuze lindebomen bij de kapel, door de gemeente Retie, het VVV en de gemeente Eersel, een receptie aangeboden aan de bedevaarders en de Werbekenaren. Ook zal iedere deelnemer een aandenken aan de jubileumdag ontvangen.
23-06-2011 om 10:53
geschreven door Gust Adriaensen
21-06-2011
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg (2)
Op de Jacobsweg
Rothenburg ob der Tauber-Schrozberg (19 km)
Rothenburg is een prachig bewaard middeleeuws stadje dat een toeristische trekpleister is. Japanse bezoekers bepalen het straatbeeld. De tweede avond van ons verblijf wonen we in de Keizerzaal van het raadhuis de opvoering van het spel 'Der Meistertrunk' bij. Een massa plaatselijke acteurs, kleurrijke 17de-eeuwse kostumering, tromgeroffel, bazuingeschal, geren en getier: een echt volks spektakel. De plot heeft te maken met de verovering van de protestantse stad door een keizerlijke veldheer die dreigt de leden van de stadsraad te vermoorden en de stad te verwoesten. Na veel gepalaver zegt de veldheer toe zijn dreigement niet uit te voeren als de burgemeester erin slaagt in een teug 3,25 liter naar binnen te gieten. Dat lukt hem, een echte 'Meistertrunk', en de veroveraar spaart de stadsraad en de stad.
Onze pelgrimage start voor de Sankt-Jakobskirche bij een moderne ijzeren sculptuur van Sint-Jacob. Al vlug zijn we de stad uit via een van de middeleeuwse poorten maar daar zien we niet direct de bewegwijzering (sticker met gele schelp op blauwe achtergrond), we kiezen voor een noordelijk pad in plaats van voor een zuidelijk en zullen pas na enkele kilometer terug op de Jacobsweg geraken. We hebben dan al flink geklommen en van op het weidse Hohenlohplateau, hebben we een prachtig zicht op Rothenburg. Na de middagpicknick gaat de tocht verder door majestueuze bossen. Maar we moeten een hevige stortbui trotseren en helemaal doorweekt arriveren we in Schrozberg. Ridder Götz von Berlichingen, Goethe maakte hem onsterfelijk in het gelijknamige drama, leidde hier met ijzeren hand in de 16de eeuw een boerenopstand.
21-06-2011 om 21:28
geschreven door Gust Adriaensen
18-06-2011
Journalistieke objectiviteit?
Bij een krantenartikeltje waarin vermeld wordt dat uit een enquête blijkt dat de vertrouwensindex voor politici 13% bedraagt en die voor de geestelijken 28%, worden uitsluitend foto's van geestelijken en in het bijzonder aartsbisschop Léonard gepubliceerd.
Een uiterst merkwaardige fotokeuze is dat. Journalistieke objectiviteit gebiedt bij zulke cijfers eerder de publicatie van een foto van de parlementsleden of van de regering.
18-06-2011 om 09:03
geschreven door Gust Adriaensen
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg (1)
Proloog
Op de heenreis naar Rothenburg-ob-der-Tauber brengen we een bezoek aan Würzburg aan de Main. Na de Tweede Wereldoorlog werd de grotendeels verwoeste stad in al barokke pracht heropgebouwd.
In de indrukwekkende Residenz gaat de aandacht vooral naar het grote plafondfresco van de trappenhal van de Venetiaan Tiepolo. Het wordt beschouwd als het grootste ter wereld en stelt o.a. de vier in die tijd gekende werelddelen voor. Uiteraard wordt Europa voorgesteld als de bakermat van cultuur en beschaving. De Nieuwe Wereld:Amerika, en Afrika zijn in de perceptie van de kunstenaar duistere, primitieve, onbeschaafde continenten. Interessant is dat Tiepolo een aantal dieren voorstelt die wel gekend waren maar waarvan de afbeelding op het plafondfresco erg verschilt van de realiteit. Een olifant bv. is herkenbaar maar op het fresco krijgt het dier een aantal olifantvreemde kenmerken mee.
Op het grote plein voor de Residenz staat de Franconiafontein met drie beroemdheden van Würzburg: de minnezanger Walther von der Vogelweide, de bouwmeester Balthasar Neumann en de beeldhouwer Tilman Riemenschneider.
Walther von der Vogelweide: Unter der linden (1200)
An der heide
Da unser zweier bette was.
Da mugt ir vinden
Schône beide
Gebrochen bluomen unde gras,
vor dem walde in einem tal.
Tandaradei,
schône sanc diu nahtegal.
In de levendige binnenstad is de hoofdzakelijk romaanse Dom Sankt Kilian een oord van rust. De Neumünster, gebouwd op de plaats waar de drie apostelen van de Franken: Kilian, Totnan en Kolonat werden vermoord, is pas prachtig gerestaureerd. Er hangt een merkwaardig en betekenisvol kruisbeeld uit de 14de eeuw: Christus heeft zijn armen en handen met de spijkers erin, van het dwarshout losgemaakt en houdt ze in een omhelzend gebaar. Ook het gebed op het bidprentje is ontroerend mooi:
'Heer Jezus, Gij zijt niet dood. Gij leeft. Gij hebt uw armen van het kruis losgemaakt om ons te omhelzen en bij U op te nemen. Gij zegt: 'Wanneer Ik van de aarde zal zijn omhoog geheven, zal Ik allen tot Mij trekken. Zoals de Vader mij heeft liefgehad, zo heb ook Ik u liefgehad.' Midden in de onrust van deze wereld kijken wij naar U op en belijden wij met Petrus: 'Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven. Wij weten en geloven dat Gij de Heilige Gods zijt. Gij nodigt ons uit: Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt. Ik zal u rust en verlichting schenken.'
18-06-2011 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
02-06-2011
Buikspreker en scheldende pop?
De scheldtirades van Van Aelst (het enige waarmee de nieuwbakken NVA'er tot nu toe in het nieuws is gekomen) zijn al zo grof als die van Dewinter in zijn glorietijd.
Vele Vlamingen voelen instinctief weerzin voor dergelijke grote muilen. En naar buitenlanders toe bestaat het gevaar dat de Vlaamse politiek en cultuur afgetoetst worden aan oprispingen à la Van Aelst.
Bovendien zou Van Aelst zich eens de moeite mogen getroosten nauwkeuriger na te gaan hoe de verfransing van Brussel sinds de 19de eeuw mogelijk is geweest en wat de rol van de dialect sprekende Vlamingen in Brussel,en zeker van de Vlaamse middenklasse, is geweest in dat verfransingsproces.
De Wever speelt met betrekking tot scheldfenomeen Van Aelst, een dubbele en dubieuze rol. Hij kan het zich niet (meer) permitteren zoals Van Aelst aan het schelden te slaan. Slecht voor De Wevers imago. Maar, aldus de voorzitter,Van Aelst vertolkt het buikgevoel van vele Vlamingen.
Tja, is De Wever dan de buikspreker en Van Aelst de scheldende pop?
02-06-2011 om 09:37
geschreven door Gust Adriaensen
Het is opvallend dat er de laatste jaren een aangroei is van het aantal bedevaarders. Ook jongeren zijn sterk vertegenwoordigd. Wanneer het weer meezit, komen heel wat Eerselnaren te voet of per fiets door het mooie Kempense landschap van Eersel, Bergeyk, Postel en Retie, naar de bedevaartskapel in Werbeek.