Beluister en bekijk de gebedsintentie voor de maand mei van paus Franciscus.

Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
https://youtu.be/S4nXV1hKDJM   

Het voorstel van de topman van het katholiek onderwijs, Boeve, om meer ruimte te creëren voor moslimleerlingen in de katholieke scholen, lokt hevige reacties uit.

De scherpste en venijnigste reactie kwam van burgemeester-parlementslid-voorzitter-enz., Bart De Wever.

Die reactie is natuurlijk ingegeven door politiek-electoraal opportunisme. Deze man wil alles naar zijn hand zetten, ook het onderwijs. Zijn uitgesproken voorkeur voor wat als 'elitair secundair onderwijs' wordt beschouwd, spreekt boekdelen.

Maar het doorzichtige van De Wevers reactie, verhindert niet dat ik grote vraagtekens plaats bij de plannen van Boeve.

Een 'katholieke dialoogschool' kan maar echt tot stand komen, wanneer er voortdurend gewerkt wordt aan de katholieke identiteit van leraars en leerlingen. Ik twijfel er niet aan dat Boeve een zelfbewuste katholieke christen is. Maar is dat ook zo bij de overgrote meerderheid van leraars en leerlingen?

Iedereen die een beetje vertrouwd is met het katholiek onderwijs, weet dat zulks niet het geval is. Verre van.

en dan bestaat het gevaar dat 'ruimte voor moslims' in het katholiek onderwijs, de uiterst zwakke katholieke identiteit gewoon zal wegblazen.

Echte, verrijkende dialoog in deze context, is maar mogelijk wanneer men stevig in zijn katholieke schoenen staat. Dat is nu (nog) niet het geval.

De tussenkomst van bisschop Bonny is dan ook terecht: 'Er is nog niets beslist'. Met andere woorden, Boeve neemt het best heel wat gas terug.

04-05-2016 om 22:14 geschreven door Gust Adriaensen

Op 15 mei 1891 werd de encycliek 'Rerum Novarum' van paus Leo XIII, bekendgemaakt. Zij betekent het echte begin van de sociale leer van de katholieke Kerk en ze blijft een mijlpaal in de sociale geschiedenis. Ze is ontzaglijk belangrijk geweest in de emancipatie en de rechtenopbouw van de werknemers.

Op 24 november 2013 verscheen de exhortatie 'Evangelium Gaudii' (De Vreugde van het Evangelie) van paus Franciscus.

In het hoofdstuk 'Enkele actuele uitdagingen' neemt de paus geen blad voor de mond. Enkele citaten.

-Neen aan een economie van de uitsluiting

 Het menselijk wezen wordt als een consumptiegoed beschouwd, dat na gebruik wordt weggegooid. We hebben een 'wegwerpcultuur' gecreëerd, die zelfs nog in de hand wordt gewerkt.

-Neen aan de nieuwe afgoderij van het geld

 De aanbidding van het gouden kalf kreeg een nieuw en meedogenloos gezicht in het fetisjisme van het geld en de dictatuur van een economie zonder gelaat, die niet op de mens is gericht.

-Neen aan het geld dat regeert in plaats van te dienen

 De arme bevolking niet laten genieten van haar eigen goederen, is haar bestelen en haar het leven ontnemen. Het zijn niet onze goederen die wij bezitten, maar hun goederen.

-Neen aan sociale ongelijkheid die leidt tot geweld

 Zolang er sociale uitsluiting en ongelijkheid blijft bestaan in de samenleving en tussen de volkeren, wordt het geweld niet uitgeroeid. Zonder gelijke kansen zullen allerlei vormen van geweld en oorlog daarin een voedingsbodem vinden, die vroeg of laat tot uitbarsting moet komen. 

04-05-2016 om 08:04 geschreven door Gust Adriaensen

Twee dagen voordat Tommelein beëdigd wordt als minister in de Vlaamse regering en hij de beslissing kan nemen over het weigeren van subsidies voor de biogascentrale, trekken NVA en CD&V de stekker uit dat dossier.

Wat een vernedering voor Open VLD en in het bijzonder voor Tommelein!

NVA en CD&V gunden het Open VLD gewoonweg niet dat een minister uit de liberale stal die beslissing zou nemen. Waarom niet? Omdat nu kredieten kunnen vrijkomen die een herziening of een afschaffing van de turteltaks mogelijk maken en NVA en CD&V willen die pluim ook op hun hoed steken.

Bovendien maken deze partijen hun 'coalitiepartner' Open VLD keihard duidelijk dat ze helemaal niks in de pap te brokkelen heeft, quantité négligeable.

Hoe Bourgeois zich ook kronkelt, niemand kan ervan overtuigd worden dat een beslissing geen twee dagen uitstel kon verdragen tot Tommelein beëdigd zou zijn.

Een mens met ook maar een klein beetje zelfrespect, zou dergelijke behandeling niet verdragen en de ministertitel weigeren.

02-05-2016 om 19:59 geschreven door Gust Adriaensen

De onrechtvaardige energieheffing, de Turteltaks, heeft minister Turtelboom de das omgedaan. Maar de executie werd koelbloedig uitgevoerd door haar coalitiepartners in de Vlaamse regering met op kop Bourgeois. En vooral door haar 'vriendin' Rutten en haar eigen partij, de Open VLD. De liberalen hebben Turtelboom opgeofferd, opzijgeschoven, geliquideerd, gedumpt, kaltgestellt... noem maar op.

Waarom moest Turtelboom verdwijnen? Gewoonweg omwille van electorale en dus machtsoverwegingen van de partij. De turteltaks deed niet alleen Turtelboom maar de hele partij naar beneden tuimelen in de peilingen. En er was meer dan dat. De verkassing van Turtelboom enkele jaren geleden naar Antwerpen, om Open VLD in de stad van stadhouder De Wever, opnieuw wat steviger grond onder de voeten te geven, draaide uit op een totale mislukking. Exit Annemie Turtelboom dus, geslachtofferd door haar eigen blauwe sibbe, met als grootinquisiteur en -executant, haar seksegenote Gwendolyn Rutten.

En nu komt dus West-Vlaming Bart Tommelein ten tonele. Hij heeft genade gevonden in de ogen van Rutten. Hoelang? Is Tommelein beter bestand tegen de externe en vooral tegen de interne druk dan Turtelboom? Kan de West-Vlaming het opnemen tegen de machtswellustige Limburgse Gwendolyn?

Of 'Bartje al vlug zal moeten hangen', zal afhangen van de peilingen. En die zullen bepaald worden door wat er gebeurt met de hoogst onrechtvaardige energieheffing.

Als de Turteltaks niet wordt afgevoerd en de naam dus gewoonweg kan vervangen worden door TOMMELTOL, zal Tommelein al vlug het volgende lijdend voorwerp van een politieke executie zijn.

Tommelein weet dus wat hem te doen staat, wil hij als minister enige overlevingskans hebben.

30-04-2016 om 10:27 geschreven door Gust Adriaensen

XI/17
Vrijdag 29 april 2016

Twee stromingen

Syrië wordt een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de mensheid. De strijd die daar nu gevoerd wordt, bereidt een nieuwe wereldorde voor. Het is niet de wereldorde van een Angelsaksische wereldoverheersing door Amerika-Israël-Engeland-Frankrijk en hun getrouwen, die hun belangen naar believen kunnen opdringen. Deze tegen alle rechtsregels in, bloeddorstig opgelegde wereldorde ligt op sterven, al is ze nog lang niet dood, laat staan begraven. In de geopolitiek breken evenwel onweerstaanbaar nieuwe verhoudingen door. Landen zoals Rusland, China, Iran zijn geen speelbal meer van “het westen”. Zij kunnen zich steeds meer als soevereine landen laten gelden. Het immense Rusland, ongeveer zo groot als China en Amerika samen, speelt hierbij een voortrekkersrol. Het kan voor Syrië steeds meer de terugkeer eisen naar de eerbied voor de soevereiniteit en het internationaal recht. En de aanleiding hiertoe is de taaie weerstand en eenheid van Syrië. Een volk dat weerstand blijft bieden tegen een militaire overmacht van Amerika, Europa, Arabië (golfstaten), is op zich een wonder. Syrië beleeft helaas de grootste humanitaire ramp sinds de Tweede Wereldoorlog. Honderdduizenden mensen werden gedood. Duizenden scholen, ziekenhuizen, kloosters, kerken, archeologische sites, moskeeën, openbare gebouwen en huizen van burgers werden verwoest. Het ondergaat hetzelfde lot als tientallen andere landen de voorbije 25 jaar, maar het zal stand houden ondanks de grootste ellende. Bovendien is er naast de materiële ook nog de morele nood. Een samenleving waarin verschillende etnische groepen en gelovigen gedurende eeuwen harmonisch in vrede samenleefden, is grondig ontwricht.

In Syrië wordt nu ook een nieuw hoofdstuk geschreven in de kerkgeschiedenis. Wereldwijd woedt er een christenvervolging zoals nooit voorheen en in Syrië is 40% van de christenen gevlucht omwille van de onveiligheid. De onverschilligheid in het westen tegenover deze uitroeiing is tragisch. We hebben geen nood aan campagnes over vluchtelingen. Christenen en alle anderen moeten geholpen worden opdat ze in hun eigen land kunnen blijven wonen. Als de wortels van het christendom (de christenen in het Midden-Oosten) worden doorgehakt, zal de hele boom sterven. Wij bidden, hopen en ijveren dat dit niet zal gebeuren, maar het gevaar blijft.
Tijdens enkele spreekbeurten die ik gedurende mijn verblijf in het Vlaamse land mocht geven, werd ik met twee stromingen geconfronteerd. De meesten weten stilaan wat er in Syrië gebeurt en doorzien de mediamanipulatie die gericht is op de verdere vernietiging van land en volk. Zij staan ondubbelzinnig aan de kant van de onschuldige slachtoffers. Vele jongeren (en sommige ouderen) zijn nog veel ijveriger dan ik om te getuigen van de waarheid en de soevereiniteit te verdedigen ten einde het Syrische volk en de christenen te beschermen. Zij blijven op verschillende wijzen contact houden met Syrië. Zij zijn het die mijn getuigenis steunen. Toch is er nog een niet onbelangrijk deel geheel ondergedompeld in de leugens van de huidige openbare opinie, dagelijks gevoed door de media en de gezaghebbende politici. Zij zijn voortdurend bezig met de zogenaamde “misdaden” van het “Syrische regime” waardoor in feite de werkelijke gruwelen door terroristische groepen, vanuit het buitenland gesteund, aangemoedigd worden. Wel wordt deze groep steeds kleiner. De beste remedie om van deze misleidingen bevrijd te worden, is zelf naar Syrië komen en kijken wat er gebeurt. De voorbije maanden zijn er meerdere groepen uit Europa naar Syrië gekomen en hebben zonder enige moeilijkheden het land kunnen bezoeken (met uitzondering van Aleppo, waar het helaas nog veel erger wordt). Ook steeds meer politici komen eindelijk Damascus bezoeken.

In de voetstappen van Paulus: The Desert of Damascus

Het oude Syrië met zijn vage en wisselende grenzen omvatte Israël, Palestina, Libanon, Noord-Turkije met Antiochië (nu Antakya), de Tigris en de Eufraat, een deel van Irak en Jordanië. Dit Syrië is de wieg van de menselijke beschaving en de bakermat van het kostbaarste dat de mensheid ontving, het joods-christelijk geloof. Vooraleer de heilige Petrus naar Rome trok, was hij zeven jaar bisschop in Antiochië, het eerste centrum van het christelijk geloof buiten Jeruzalem en de joodse wereld, een brandpunt van hellenistische cultuur. De Ottomanen hebben Antiochië ingepalmd, ze maakten er Antakya van en hebben er iedere christelijke verwijzing uitgewist. Voor de poorten van Damascus kreeg Paulus een visioen van de gestorven en verrezen Heer Jezus. Dit veranderdenzijn leven grondig en werd het begin van de wereldwijde verkondiging van het christelijk geloof.

Voordat de oorlog tegen Syrië uitbrak, werden in ons klooster vele jeugdkampen en jongerenretraites gehouden. Al is de oorlog nog niet helemaal voorbij, de fraters zullen heel graag opnieuw met dergelijke jeugdkampen beginnen. Ze kunnen zorgen voor een toeristische uitstap, bv. naar Ma’aloula, waar nog Aramees, de taal van Jezus gesproken wordt en waar de mensen na de verwoestingen van de rebellen teruggekeerd zijn. De jongeren kunnen kennis maken met de hulpverlening en eventueel nog meehelpen, ze kunnen mee-bidden, meeleven en meewerken op het grote terrein met zijn duizenden vruchtbomen (olijven, amandelen, granaatappels, vijgen, kersen, appelen, peren..., naast groenten en kruiden). Het zal deze zomer de eerste keer zijn sinds de oorlog dat we weer in veiligheid ons eigen terrein kunnen bewerken. Er kan gezorgd worden voor een tocht in de woestijn en een tijd van algehele afzondering en stilte om in te keren in zichzelf. De uiteindelijke bedoeling is dan jongeren helpen om God te ontmoet opdat ieder zijn/haar eigen roeping zou ontdekken. Dit is een vorm van roepingenpastoraal in brede zin, “in de voetstappen van Paulus” en in “the Desert of Damascus”, een universiteit van stof, stenen en storm. Wie de uitdaging aandurft zal blij verrast zijn om het resultaat. Zorg voor een visum, een ticket, strikt persoonlijke benodigdheden en wij helpen je bij de rest. Stop uw valies niet vol met klederen, wij hebben ook een wasmachine (en regelmatig elektriciteit!). Welkom.

Red Aleppo

Terwijl Aleppo dicht bij de bevrijding leek te staan, is nu de toestand nog erger geworden. Sinds het zogenaamde staakt-het-vuren (27 februari) tot 22 april zijn er 440 mensen gedood of zwaar gewond door de “gematigde” rebellen. En de laatste dagen blijken er nog meer raketten te vallen. Om de aandacht van de werkelijkheid af te wenden heeft Amnesty International zijn oude verhalen van bomvaten van het Syrische leger met getrukeerd fotomateriaal boven gehaald. Hiermee wil AI tegelijk de democratische presidentsverkiezingen, gewonnen door de partij van de president, uit de aandacht houden. Terwijl Turkije op de meest barbaarse wijze heel het Noorden van Syrië al jaren uitmoordt en verwoest, willen onze media tonen dat het allemaal de schuld is van het Syrische leger en de president. Het zijn wel degelijk terroristen die het al-Razi hospitaal hebben aangevallen. Ondertussen weten we ook hoe de VS het sztaakt het vuren schendt en al-Qaïda blijft bewapenen (Les Etats-Unis violent le cessez-le-feu en Syrie et arment Al-Qaïda, 25 april 32016, réseau voltaire). En dat de “internationale gemeenschap” Syrië verder kapot wil, blijkt uit het feit dat de verstikkende en onmenselijke sancties nog steeds niet opgeheven zijn. De noodkreet van de (Latijnse) apostolische vicaris van Aleppo, Georges Abou Khazen (en anderen) wordt helemaal niet gehoord. Erdogan krijgt alle vrijheid om verder te doen en wordt door Europa hiervoor nog met miljarden dollars beloond. Onze media blijven de andere kant op kijken. Met Aleppo staat heel Syrië, ja heel de mensheid op het spel. Red Aleppo.

Russofobie brokkelt af

Op 17 juli 2014 vloog een Maleisische Boeing 777 van Amsterdam naar Kuala Lumpur. Boven oost Oekraïne spatte deze MH 17 uiteen en alle 298 inzittenden kwamen om. Onmiddellijk werd Rusland als de schuldige aangewezen. Er bleven echter vele vragen onbeantwoord en ieder grondig onderzoek (inhoud van de zwarte dozen, ooggetuigen...) werd tot op vandaag geweigerd. Alle aandacht werd toegespitst op de vraag: hoe kunnen we Rusland nog meer straffen? De ene theorie na de andere volgde. Er werd zelfs een tekenfilmpje verzonnen en verspreid. Nu komt de BBC echter met een reportage die wil aantonen dat de misdaad beraamd is door de CIA en uitgevoerd door het Oekraïense leger met een gevechtsvliegtuig (SU-25), met het doel om de sancties tegen Rusland te verzwaren, om aan te tonen dat Rusland een barbaarse staat is en om de oorlogsvoering van de NAVO in Oekraïne te kunnen opvoeren. (Mike Rudin BBCNews, Conspiracy Files: Who shot down MH 17?) Inmiddels zijn deze doelstellingen ruimschoots gerealiseerd. Het wordt nog boeiender wanneer men vertelt dat Poetin rond die tijd daar ook gepasseerd is met zijn presidentieel vliegtuig, dat in vorm en kleur sterk gelijkt op de MH17 of dat een groot aantal aids-specialisten aan boord was, waardoor nu al hun ‘patenten’ op de geneesmiddelen tegen aids overgaan naar... de familie Rothschild, een van de allerrijkste dynastieën op onze planeet. Helaas wordt de tragedie hierdoor alleen maar groter. Zijn we werkelijk onderweg naar een post-menselijk tijdperk? Kom, Heer Jezus om definitief alle rijken van het “mensdom” te vervangen door Uw Rijk.

Een dankbare ontmoeting

De tijd van mijn verblijf in België zal weer vlug voorbij zijn. Heel veel mensen zou ik willen danken om hun mee-leven, mee-bidden, mee-strijden en mee-helpen. Hiervoor wil ik een namiddag voorzien, nl. op zondag 8 mei 2016 in de parochiezaal van Postel van 14.30 u tot aan de vespers van 18.00 u. Daar kan ieder die wil dan vrij binnenlopen om met een tas koffie en een gebakje rustig van gedachten te wisselen. Iedereen welkom. (Parkeren op de grote parking voor het gasthof).

29-04-2016 om 13:49 geschreven door Gust Adriaensen

Je mag dan al gedragsbioloog zijn en emeritus professor van de Universiteit Antwerpen, dat is geen garantie voor het vermijden van eenzijdig denken.

Neem nu Mark Nelissen. Als wetenschapper wil hij minister Homans een steuntje in de rug geven. Homans pleit er al langer op een nogal brutale manier voor dat het gedaan moet zijn met wat zij noemt 'het gepamper van de allochtonen'. Dergelijke uitspraken vallen goed bij een deel van de publieke opinie, versterken het slachtoffergevoel waarin nogal wat Vlamingen sterk zijn: 'die vreemden worden in de watten gelegd, wij zitten in de miserie ' en voeden rancune en racistische gevoelens. Het bewijs van dat gepamper wordt ook niet geleverd . De realiteit van de levensomstandigheden bij allochtonen en vluchtelingen, kan men overigens moeilijk een uiting van 'gepamper' noemen.

Nelissen treedt Homans bij: het gepamper van allochtonen is een slecht signaal. Het zit in de menselijke natuur, zegt gedragsbioloog Nelissen, om de eigen groep af te schermen en om naar een hogere status te streven. Die stevig verankerde menselijke aard mag je door gepamper niet aantasten, aldus Nelissen.

Daar kan ik nog inkomen. Maar waar ik niet meer volg is dat Homans zowel als Nelissen het vermaledijde gepamper enkel bij de allochtonen zien. Vanuit haar neoliberale en rechtse politieke visie is de eenzijdige focus op de allochtoon bij Homans te verwachten. Hoor je haar al alle mogelijke vormen van gepamper van de rijkste lagen van de Vlaamse bevolking door de overheden, aanklagen?

Maar Nelissen presenteert zich als wetenschapper, niet als een Vlaams-nationalistische politicus. En van een wetenschapper verwacht je meer nuances en minder eenzijdigheid. Met andere woorden: het schaadt Nelissens wetenschappelijke betrouwbaarheid, wanneer hij het bestaat, om een politicus te steunen, het te doen voorkomen dat 'gepamper' exclusief gebeurt bij de allochtonen.

26-04-2016 om 09:07 geschreven door Gust Adriaensen

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, zit op de foto nog wel vóór Het Laatste Avondmaal, maar er is duidelijk nog ruimte voor hem, om het schilderij in te stappen en plaats te nemen tegenover Jezus Christus, klaar om een respectvol dispuut aan te gaan met zijn collega's-apostelen en de Meester. Nu lijkt het al alsof onze gewaardeerde rector in de spiegel voor hem aan het inoefenen is wat hij zal bijdragen aan de gedachtewisseling, hoogst waardevolle tussenkomsten, die meer dan waarschijnlijk op veel appreciatie van alle disgenoten zullen kunnen rekenen, behalve allicht op die van Judas.

Hier gaan er enkele.

Over beschaving en algemeen belang

'Beschaving en algemeen belang. Ik weet dat die voor sommigen niet bestaan. En al kan je ze niet wetenschapelijk precies beschrijven, toch vind ik dat ze bestaan. Een samenleving die er niet meer om geeft, heeft een groot probleem.'

Over de Verlichting

'Onze verlichtingswaarden zijn bedreigd, hoor je vaak. Zelf weet ik eerlijk gezegd niet goed wat de verlichting nu precies is. Men spreekt erover alsof het om buislampen gaat.'

Over de barmhartigheid

'Dat die barmhartigheid weg is, is een grondige vergissing. Vroeger vonden we een spiraal van geweld verkeerd. Je moet dus mechanismen zoeken om dat oog om oog, tand om tand te doorbreken.'

Over de vergiffenis

'Nu de kerk als instituut verdwijnt, verdwijnen ook principes als generositeit en vergiffenis. Vergiffenis is het eenzijdig doorbreken van de wraak, het is de kracht van een samenlevingdie moedig genoeg is om opnieuw te beginnen.'

Over conservatisme en traditie

'Conservatisme is heimwee hebben naar iets dat nooit heeft bestaan. Traditie is je deel van de geschiedenis kennen, weten dat er naast allerlei ontsporingen ook goede dingen gebeurden, en dat geeft je kracht om te proberen. Traditie geeft de kracht tot vernieuwing, conservatisme veel minder.'

Over slecht en goed rechts

'Verrechtsing is een negatieve term; mensen die ertegen zijn, gebruiken die term. Ik zie het als een terugkeer naar een kleinere wereld, op zoek naar zekerheid. Als je dat aan iedereen oplegt en anderen uitsluit, is dat rechts in de slechte zin. Rechts in de goeie zin, dat niet benpen is, moet een vertrouwenwekkend verhaal ontwikkelen dat conservatieve trekjes heeft maar vernieuwing niet schuwt.'

25-04-2016 om 08:15 geschreven door Gust Adriaensen

We zullen nooit weten wat de anonieme man bij het venster die Henri De Braekeleer konterfeitte, overpeinsde.

Van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, komen we dat wel te weten. Dankzij de weekendeditie van De Standaard, de zelfverklaarde kwaliteitskrant van Vlaanderen. Rik laat ons gulhartig delen in zijn maatschappelijke, culturele, politieke en religieuze wijsheden. Die zijn niet gering. En ze zijn een geschikt middel, om staande bij een venster, een kil lenteweekend zonder veel averij door te komen.

Proef mee.

Over kapitalisme

'Het kapitalisme had nooit iets te vrezen van links en werd er dus ook niet door verontrust -zoals de echte kapitalist ook niet door de migratie wordt bedreigd.'

Over rechts en links in Vlaanderen

'Rechts bleef politiek lang van de macht verstoken. In een centrumlinks beleid bleef Vlaanderen lang linkser bestuurd dan het zelf was, wat ook de macht versterkte van linkse, politiek correcte intellectuelen.'

Over gevoelens en feiten

'Gevoelens zijn ook feiten. Als Jan Jambon zegt dat hij het gevoel heeft dat moslims dansen in de straten, dan is het een feit dat dit het gevoel is van Jan Jambon. Of hij dat gevoel ook moet uitspreken , is iets anders. In de humane wetenschappen hangt met feiten vaak een interpretatie samen. Maar als Jambon zegt wat zijn aanvoelen is, moet hij dat kunnen staven.'

Over de verandering van het discours

'Ik hoor van Waalse vrienden dat zij niet veel verschil zien tussen de huidige regering en de vorige. De verandering van het discours zie ik wel bij N-VA-voorzitter Bart De Wever. En daar zit wel verongelijkheid in, een kwaadheid die andere richtingen in het denken uitsluit. Niet velen zijn bereid om hem openlijk tegen te spreken. Hij is niet iemand die uitnodigt tot een breed debat.'

24-04-2016 om 11:59 geschreven door Gust Adriaensen

Vierhonderd jaar geleden, op 23 april 1616, stierven, volgens de overlevering, de wereldberoemde auteurs: de Engelsman, William Shakespeare, en de Spanjaard, Miguel de Cervantes.

(afbeelding: Shakespeare, Cervantes)

23-04-2016 om 09:51 geschreven door Gust Adriaensen

XI/16
Vrijdag 22 april 2016

Van Syrië naar Vlaanderen

Vanuit Syrië kunnen we niets schrijven vermits we voor enkele weken in België verblijven. Wel hebben we begrepen dat de recente parlementsverkiezingen in Syrië gewonnen zijn door de partij van de president. Daarmee was het te verwachten dat er vanuit het westen een nieuwe golf van valse beschuldigingen zou gelanceerd worden tegen Syrië, het leger en de president. En dat hebben we meteen gemerkt: het leger zou massaal eigen bevolking blijven bombarderen...zo schreven onze media. De mediamanipulatie draait gewoon verder. Vanuit ons klooster verneem ik dat gehandicapten van Qâra begonnen zijn met een dag in de week op bezoek te komen in het klooster, waar ze goed ontvangen werden. Het was blijkbaar een bijzonder aangename ontmoeting aan beide kanten.
De conferentie “Stand by Syria” in het Elzenveld conferentie centrum te Antw

erpen, vorige zondag bracht een 80-tal vurige verdedigers van Syrië samen rond een aantal . overtuigde sprekers. Moeder Agnes-Mariam gaf een getuigenis per skype, op een groot scherm. De voertaal was Arabisch en Engels maar ik heb gewoon Vlaams mogen praten. Vier ambassades waren vertegenwoordigd: Syrië, Rusland, Iran, Irak.
Morgen, zaterdag heb ik nog gelegenheid een voordracht te geven in de Hemelstraat, 21 te Antwerpen, om 20.00 u. Ook zal ik volgende dinsdag 26 april om 20.00 u spreken in de St. Martinuszaal (parochiezaal), Magdalenastraat te Kontich.

Vreugden en lijden van de liefde

De postysynodale exhortatie Amoris laetitia over de gezinnen (paus Franciscus, 19 maart 2016,) is geschreven in een ietwat andere stijl dan we van pausen gewoon waren. Het bevat 325 nummers met 391 voetnoten en negen hoofdstukken. Het is ruimschoots langer dan het omvangrijkste document van Johannes Paulus II, nl. Evangelium vitae. Het document wil de echtparen stimuleren om de mogelijkheden te benutten die zich in de vele verschillende situaties voordoen. Uitvoerig worden alle mogelijke omstandigheden beschreven voor verloofden, jonggehuwden, oudere echtparen. Dankzij deze heldere beschrijvingen en de vele suggesties is het document erg toegankelijk. Meerdere Bijbelteksten krijgen een uitvoerige commentaar, zoals de psalmen 127 en 128, alsook het Hooglied van de liefde in 1 Korinthiërs 13. Heel veel nadruk valt op de barmhartigheid, tederheid en zachtmoedigheid jegens allen die in onregelmatige situaties leven. Het is de bedoeling hen na een grondige onderscheiding met geduld geleidelijk weer te integreren. Vooral aan hen worden troost en hoop gegeven, naast een oproep tot bekering. Er klinkt een hartelijke sfeer doorheen de tekst.
Sommige uitspraken kunnen aanleiding geven tot enige onduidelijkheid. Wanneer “doctrinele, morele of pastorale debatten niet moeten beslist worden door uitpraken van het kerkelijk leergezag” (nr. 3), wie moet de knopen dan wel doorhakken? Of hoeft het niet? De paus wijst er op dat het de heilige Geest is die ons tenslotte naar het inzicht van de volle waarheid zal leiden. Bovendien kunnen de verschillende culturen op eenzelfde situatie een ander licht werpen. Hiermee lijkt hij zijn relativering aanvaardbaar te willen maken. Verder herhaalt hij dat de eucharistie niet bedoeld is “als de prijs voor de volmaakten maar als het geneesmiddel en voedsel voor de zakken” (voetnoot 351). Deze vluchtige uitspraak in een voetnoot kan echter onmogelijk een voldoende basis bieden om te kunnen spreken van een verandering van leer. Een kerkelijk document moet altijd in het geheel van de leer van de Kerk geïnterpreteerd worden en een verandering dient voldoende verantwoord te worden. De exhortatie geeft wel een zekere aanleiding om een (te) groot onderscheid te maken tussen leer en leven, orthodoxie en orthopraxie, wat zou kunnen leiden tot een soort dictatuur van het relativisme. Een ander gevaar is dat van de postconciliaire tijd. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft een prachtige leer uitgewerkt op vele gebieden maar ondertussen werd een sfeer gewekt van “vroeger mocht het niet en nu mag het wel”. Dit bracht vele veranderingen mee die in feite niet verantwoord waren door het concilie zelf. Hetzelfde kan nu gebeuren. Wij willen echter het geheel positief blijven zien. De Kerk wordt voorgesteld als een veldhospitaal. We worden uitgenodigd om alle zieken, gekwetsten, gehandicapten van onze tijd met veel liefde, geduld en barmhartigheid op te vangen zonder de persoonlijke verantwoordelijkheid van ieder te verminderen. In Liefde en waarheid. Het is tevens een uitnodiging om iedere vorm van farizeïsme te vermijden en te trachten in waarachtigheid te handelen.

Leerstellig is de exhortatie een duidelijke bevestiging van de traditionele k atholieke leer. Naar de huwelijksliefde als een (totale) werderzijdse gave wordt doorheen gans het document op verschillende manieren verwezen (nr. 39, 73, 74, 80,88, 101, 125, 190, 198, 283, 298, 302, 319). Gehuwden en hun gezin zijn een beeld van de Drie-)ene God, die “gemeenschap” is. Huwelijk en gezin nemen tevens deel aan het verheven mysterie van de eenheid van Christus met zijn Kerk. Christus heeft zijn Kerk lief en heeft er zijn leven voor gegeven. Zo worden echtgenoten uitgenodigd elkaar lief te hebben en hun leven voor elkaar te geven. De noodzaak van het herontdekken van Humanae vitae (en Familiaris consortio) en het bevorderen van de natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbeheersing, zoals de twee gezinssynodes gevraagd hadden, worden hierbij uitdrukkelijk hernomen (nr. 68, 82, 222). Ook naar de theologie van het lichaam van Johannes Paulus II wordt verwezen (nr. 151). Johannes Paulus II heeft er voor geijverd dat de latere preutse toevoegingen in de Sixtijnse kapel zouden verwijderd worden om de schilderijen van Michelangelo in hun oorspronkelijke schoonheid te herstellen. Zo heeft hij getracht de oorspronkelijke schoonheid van de menselijke seksualiteit en lichamelijkheid naar Gods bedoeling te herstellen door zijn zogenaamde “theologie van het lichaam”. De huidige exhortatie wil op deze weg verder gaan.

De “cultuur van de dood” heeft op huwelijk en gezin in onze huidige maatschappij én Kerk nog een veel grotere invloed dan we graag aannemen. Hierbij is de “contraceptieve cultuur” nog steeds vernietigend, zowel voor de fysische als voor de geestelijke gezondheid van het volk. Deze exhortatie herinnert er ons aan dat we ruimschoots over de nodige efficiënte geneesmiddelen beschikken, die nieuwe perspectieven bieden. We moeten ze echter nog ontdekken of herontdekken. Het is de profetische geest van de encycliek Humanae vitae (1968), de wetenschappelijke methoden voor vruchtbaarheidsbeheersing die inmiddels volkomen volwassen geworden zijn en de rijke “theologie van het lichaam”. Dit pauselijk document kan in dit licht als uitvoerige handleiding gebruikt worden voor een hernieuwde en dynamische huwelijks- en gezinspastoraal.
Van harte
P. Daniel

22-04-2016 om 15:39 geschreven door Gust Adriaensen

Door de mensen 100% individueel verantwoordelijk te stellen voor hun lot, negeert minister Homans de sociologische realiteit, aldus Wouter Beke, voorzitter van CD&V. Beke heeft natuurlijk 100% gelijk. En het is intellectueel pijnlijk om vast te stellen dat historici als Homans en De Wever, hun academische geloofwaardigheid uithollen door de feiten aan te passen aan hun ideologische en politieke visie en agenda. 

Maar er is meer . Homans negeert niet alleen de sociologische realiteit - daarin is ze op en top een rechtse liberale politica-, maar door de mensen 100% individueel verantwoordelijk te stellen voor hun lot, ontkracht ze ook het door de Vlaamse nationalisten, om het even waar ze politiek onderdak vonden, Volksunie - Vlaams Blok/Belang- N-VA, altijd gebruikte slachtofferargument dat electoraal loonde en loont: de Vlamingen worden door de Franstaligen, en vooral door de PS, onrechtvaardig behandeld, uitgebuit.

Hoezo? Als volgens Homans de mensen 100% individueel verantwoordelijk zijn voor hun, ja ook materiële, lot, dan moet toch ook elke Vlaming in staat zijn, z'n lot in eigen handen te nemen en zich niet te laten ringeloren door de Franstaligen! Of is, volgens Homans, een Vlaming een wat aparte mensensoort, voor wie zij graag in haar liberaal discours een uitzondering maakt?

21-04-2016 om 09:28 geschreven door Gust Adriaensen

De omstreden uitspraken van minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) over moslims die feest hebben gevierd na de aanslagen in Brussel, zijn zelfs in de Verenigde Staten niet onopgemerkt gebleven. Voor de krant Wall Street Journal (WSJ) is het zelfs reden genoeg om Jambon met de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump te vergelijken.

De krant citeert uit het interview met Jambon dat De Standaard afgelopen weekend publiceerde. ‘Een significant deel van de moslimgemeenschap danste naar aanleiding van de aanslagen’, is ook voor de WSJ de meest opmerkelijke uitspraak .

Maar dat statement moet Amerikaanse lezers bekend in de oren klinken, aldus de krant. Want Donald Trump, die momenteel over de beste papieren beschikt om de Republikeinse presidentskandidaat te worden, verwijst geregeld naar ‘duizenden mensen’ die in Jersey City ‘aan het juichen waren’ na de aanslagen op de WTC-torens in 2001. 'Kopieert de Belgische minister Donald Trump?' vraagt de krant zich dan ook af.

Die claim van Trump is herhaaldelijk tegengesproken door de Amerikaanse overheidsdiensten. Ook de uitspraken van Jambon kunnen volgens WSJ niet hard worden gemaakt.  (De Standaard)

18-04-2016 om 20:19 geschreven door Gust Adriaensen

In een interview zei minister Jambon dat een 'significant deel van de moslimgemeenschap al dansend de aanslagen vierde'. Die uitspraak verwekt heel wat commotie.

De uitspraak van Jambon is hoe dan ook niet verstandig. De twee betekenissen van 'significant', die in van Dale vermeld worden, zijn: 'veelbetekenend' en 'verantwoorde conclusies toelatend'. Omdat de minister het woord verbindt met 'deel', een kwantitatief begrip, rijst bij velen spontaan en terecht de vraag naar het aantal moslims dat al 'dansend' reageerde op de aanslagen.

Als hij daarop niet wil antwoorden of daartoe niet in staat is , omdat de geconstateerde feiten dat niet toelaten, stigmatiseert hij door dergelijke uitspraak de moslimgemeenschap in haar geheel en is zijn conclusie: 'dat is het echte probleem' ook totaal onverantwoord.

18-04-2016 om 16:01 geschreven door Gust Adriaensen

Op zondag 17 april werd in de katholieke kerk bijzondere aandacht besteed aan de roepingen.

17-04-2016 om 19:19 geschreven door Gust Adriaensen

Knack brengt online verslag uit over het bezoek van paus Franciscus aan Lesbos en over de drie Syrische moslimfamilies, die het Vaticaan in Italië onderdak geeft.

Toch wel opvallend dat nogal wat deelnemers aan het Knackforum,hun frustraties en agressieve gevoelens omtrent vluchtelingen en moslims, uiten door de paus persoonlijk aan te vallen.

En eigenlijk zegt en doet hij alleen maar wat elke christen, d.w.z. een navolger van Jezus Christus, zou moeten zeggen en doen: de barmhartigheid verkondigen en ze ook toepassen.

Onvermijdelijk komen in de verzuurde reacties ook altijd de rijkdommen van het Vaticaan ter sprake. Want de ronduit stupide en steeds maar herhaalde verwijzing naar de onmetelijke rijkdommen van de Kerk, doet het ook nog altijd. Slechts één opmerking daarbij: als de Kerk haar handen aftrok van de zorg- en onderwijsinstellingen wereldwijd, dan stortten in een groot deel van de wereld de gezondheidszorg en de onderwijsstructuren in elkaar.

Het tegelijk nonsensicale én kwaadaardige hoogtepunt van domme vooringenomenheid, vind je terug in de reactie van een dame, die ongetwijfeld een intellectueel genie moet zijn. Zij is namelijk van mening dat paus Franciscus een ' intellectueel lichtgewicht' is.

Sjonge, sjonge. Ja, wadde!!

17-04-2016 om 15:25 geschreven door Gust Adriaensen

XI/15
Vrijdag 15 april 2016

Qâra - Damascus - Beiroet - Brussel - Postel

Zondag namiddag zijn we vanuit Mar Yakub naar Damascus vertrokken om moeder Agnes-Mariam op te halen die heel veel werk heeft met regelingen betreffende de hulpverlening over geheel Syrië. Sinds de belangrijke hulp aan Aleppo willen meerdere organisaties met haar meewerken maar velen vragen ook aan haar hulp. Er zijn niet alleen veel zorgen, er zijn ook de nodige gevaren. Een echtpaar dat een van onze centra beheert, is er totaal onderdoor. Daarom werd besloten dat twee van onze zusters hen gedurende een week gaan helpen. Bovendien vertrek ik voor enkele weken naar België, zodat de kleine gemeenschap van Mar Yakub een tijdje nog kleiner zal zijn. Geen nood, in en rond de gemeenschap is er een flinke groep edelmoedige vrienden behulpzaam.
Onderweg van Qâra naar Damascus was alles rustig. Wel zijn er vele controleposten, waar men ons echter met de grootste vriendelijkheid liet passeren. Damascus zelf genoot van een soort lente- en zondagssfeer. In de parken wandelden de mensen. Alles leek rustig en veilig, tenminste op de plaatsen waar wij kwamen. We hebben nogal wat rondgereden in Damascus omdat moeder Agnes-Mariam op verschillende plaatsen moest zijn. De stad bereidt zich voor op parlementsverkiezingen, wat je merkt aan de vele foto’s met keurige personaliteiten. Uiteindelijk konden we vertrekken naar Libanon. Aan de Syrische en Libanese grens is er buiten wel een zekere drukte maar binnen zijn de meeste loketten leeg. Hier en daar zit een ambtenaar of soldaat en enkele mensen staan er bij.. Het was toch middernacht vooraleer we in ons appartement in Libanon toekwamen. De volgende dag heb ik heb nog de gelegenheid kunnen benutten om in Qleiaat de families te gaan bezoeken, waar we zo goed onthaald werden toen we daar vorig jaar verbleven. Uiteindelijk konden we zonder problemen van Beiroet naar Zaventem. We zullen een aantal weken in onze abdij van Postel verblijven.

Eindelijk... en hoopvol afwachten
Nadat we al herhaaldelijk de grove leugens van onze media hebben aangeklaagd, willen we hen nu een felicitatie sturen. Onder leiding van het Russische leger heeft een vrt-cameraploeg een bezoek gebracht aan Qaryatain, dat zopas door het Syrische leger met behulp van de Russen en Hezbollah bevrijd werd van Daesh. Vorige week hebben we het boeiend relaas al gegeven van de redding van de relikwieën van de grote martelaar Elian. Het korte verslag dat ik heb kunnen horen en zien op deredactie.be (zondagmorgen, daarna was het blijkbaar weer verdwenen) meldt de bevrijding, de terugkeer van burgers, getuigenissen van mensen die de gruwelen van de terroristen hebben trachten te overleven en het feit dat de Russen nu hulpgoederen uitdelen. Tot mijn grote verrassing allemaal positief. Deze keer niets over Assad die zogenaamd met bakken gifgas zijn eigen volk uitmoordt of over die andere zogenaamde Russische dictator die onbetrouwbaar zou zijn en gevaarlijke geheime agenda’s achter de hand houdt. Niets van dit alles. Het verslag vertelt gewoon de werkelijkheid zoals ze die daar gezien en vastgesteld hebben. Ongelooflijk. En ondertussen is er een ander verslag van de vrt-ploeg over het bezoek aan Palmyra. Ook allemaal positief. We vragen ons af hoeveel mensenlevens er in Syrië gespaard zouden gebleven zijn wanneer onze journalisten zo vanaf het begin hun beroep in eer en geweten uitgeoefend hadden. In november 2011 hebben we een 16-tal internationale journalisten in ons klooster kunnen uitnodigen om eens de werkelijke terreur te komen vaststellen die toen in Homs plaats vond. Homs moest namelijk het centrum van de revolutie worden. De meesten waren wel onafhankelijke.journalisten. De persconferentie die daarna in Libanon gehouden werd en waar we aanwezig waren, heeft toch wel enige weerklank gehad. Op ons aanbod is toen evenwel niemand van de vrt ingegaan. De uitnodiging van een klooster met een erg goedkoop verblijf vonden ze wellicht verdacht. Ze volgden toen al het opgelegde draaiboek van de CIA en onze naam was ook al gemaakt: ‘agenten van Assad”. Het bovenvermelde verslag maakt plots veel goed... tenminste als onze journalisten nu ook de ingeslagen weg willen verder gaan. Hoopvol afwachten.
De Mars voor het Leven

De inzet is groot: “draagmoederschap”, het recht tot gewetensbezwaar voor het ziekenhuispersoneel, abortus dat een “recht” genoemd wordt... Daarom is deelname aan de Mars voor Leven belangrijk op 17 april 15.00 u aan de Kunstberg in Brussel, vlak bij het centraal station (contactadres: marie@marchforlife.be, folders te bekomen bij damien@marchforlife.be Mars voor het Leven Brussel – VZW IBAN : BE02 7310 4206 5740 BIC : KREDBEBB).

Grote Syrië conferentie

Door een ongelukkige, ongewilde samenloop is er op zondag 17 april een conferentie voorzien waarop ik uitgenodigd werd. Het zal onze inzet voor het leven, ook na de mars niet verminderen. Allen naar Brussel! De overigen zijn welkom in Antwerpen, Elzenveld Conferentie Centrum, Lange Gasthuistraat 45, op zondag 17 april, 13.00 u.

.

15-04-2016 om 16:40 geschreven door Gust Adriaensen

Marc Reugebrink in 'Het geluk van de kunst':

'De economie heeft zich van al het menselijke ontdaan. We zijn aanbeland op het punt waar de economie er niet (meer) is voor ons: ze bestaat enkel nog omwille van zichzelf. Je onderwijs daarop afstemmen, betekent dat je kinderen hoogstens ziet als instrument, en dan zeg ik het nog netjes. We zijn hier in ieder geval ver verwijderd geraakt van een onderwijsideaal waarbinnen mensen tot persoonlijkheden die in staat zijn individuele keuzes te maken. Tot mensen met een 'ziel', kortom - een woord dat ook door Nussbaum (Martha Nussbaum Amerikaanse filosofe) wordt gebruikt. Zij omschrijft het als: 'het denkvermogen en de verbeeldingskracht die ons tot mens maken, en onze relaties met andere mensen tot rijke relaties inplaats van relaties waarbij we elkaar alleen maar gebruiken en manipuleren.'

15-04-2016 om 07:26 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'De Kerk moet haar gedrag afstemmen op de Zoon van God, die naar iedereen, zonder uitzondering, toeging.'

13-04-2016 om 13:56 geschreven door Gust Adriaensen

In een column in De Standaard (12 april) heeft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, het over de moeilijke positie van de mensenrechten. Torfs eindigt zijn artikel met de uitsmijter: een kwarteeuw geleden was de samenleving verdraagzaam, de paus streng; nu is het andersom'. Dat is bij Rik Devillé, priester en voorvechter van de mensenrechten in de Kerk, in het verkeerde keelgat geschoten. Torfs dramatiseert, vindt Rik Devillé

Rik Devillé is zo geobsedeerd door zijn strijd tegen misbruik in de Kerk en zijn frustraties opgelopen in de kerkelijke hiërarchie (waarvan hij overigens nog altijd deel uitmaakt), dat hij ook in een vrij algemene beschouwing over de mensenrechten  het hele plaatje direct uit het oog verliest en aan één woord of zinnetje genoeg heeft, om nog maar eens zijn gal te spuwen op Kerk en paus én Torfs. Een vorm van acute bewustzijnsvernauwing.

Op die manier wordt een intellectueel discours over bv. de tijdgeest of de (evolutie van de) mensenrechten wel erg moeilijk.

Ik denk dat velen het met Torfs eens zijn dat er zich in de publieke opinie en in de politieke partijen een verharding manifesteert, zeker ten aanzien van 'allochtonen', en een oog-om-oog-tand-om-tandmentaliteit vaak komt bovendrijven.

Onmiskenbaar is ook dat paus Franciscus in woord en daad grote mildheid en barmhartigheid tot uitdrukking brengt. Dat Devillé die tolerantie van Franciscus in twijfel trekt door relatief veel aandacht te schenken aan een kwestie van al of niet mogen communiceren, komt, met permissie gezegd, nogal kneuterig over.

Niet Torfs dramatiseert. Devillé speelt wat graag de drama queen.

13-04-2016 om 08:43 geschreven door Gust Adriaensen