|
XII/40
Vrijdag 6 oktober 2017
 Bezoek,  familiefeest en oogst
We mochten deze week weer verschillende groepen en groepjes bezoekers ontvangen. Zaterdagmorgen wilden we onze dagelijkse portie druiven gaan plukken toen de pastoor van Qousseir samen met een volle bus vrouwen en kinderen toekwam. We serveerden voor hem en enkelen alvast thee maar de vrouwen verdeelden zich zelf al in groepjes. Ze hadden hun eigen klein gasvuurtje en moortje bij en begonnen per groep aan hun ontbijt, waarbij ze ons uitnodigden. Omdat onze pastoor Georges van Qara afkomstig is uit Qousseir, kwam ook hij de groep begroeten. Het was een gezellige bedoening, waarbij overvloedig foto’s genomen werden. Een geleid bezoek aan het klooster is hierbij altijd een vast gegeven: de uitleg over de heilige martelaar Jakobus (= Mar Yakub ), een bezoek aan de kerk en een gebed aldaar, een afdalen in de grotten… Tevreden en voldaan keerden ze huiswaarts.
Voor onszelf zijn de vieringen van de verjaardagen doorgaans de meest aangename familiefeestjes. Vorige week werd door heel de groep cursisten de verjaardag van een van de fraters gevierd. Hij zelf was geheel verrast. En nu zondag was de vader van het gezin, dat bij ons hoort, aan de beurt. De vaste manier om verjaardagen te vieren bestaat hier in het opvoeren een sketchje. Omdat zondag de heilige Ananias op de kalender staat werd het Bijbels verhaal van de bekering van Paulus en de doop door Ananias uitgebeeld. Iedereen wil meedoen, vooral de kinderen. Aan fantasie geen gebrek: Paulus en zijn vrienden die van de Hoge Raad toestemming krijgen om iedere christen te vervolgen, zijn tocht te paard naar Damascus, de verschijning onderweg, de blinde en hulpeloze Paulus die uiteindelijk door Ananias gedoopt wordt… Onder de kussens van de grote zetels in de refter vindt je de meest excentrieke en gekke kleding om uw rol te kunnen spelen. Het verhaal wordt ook allemaal bijna op de moment zelf uitgedacht en uitgewerkt. Daarna is er gebak. En de jarige zelf vertelde hoe hij geleidelijk vanaf 2008 steeds meer bij de gemeenschap betrokken raakte en uiteindelijk hier met heel zijn gezin zijn roeping vond. Hij is ook verantwoordelijk voor alle medewerkers van de gemeenschap en de werkzaamheden. Hij houdt er van om onomwonden te getuigen dat hij altijd wil werken uit liefde voor Christus en in naam van de gemeenschap. Dat weten en waarderen ook de vele moslim medewerkers.
We hebben maar weinig tomaten gekweekt dit jaar. Verschillende vrienden hebben in hun tuin te veel tomaten voor zichzelf en geven ons regelmatig flinke porties. Wij van onze kant hebben een overvloed aan druiven, vijgen, granaatappels, noten, een zeer grote hoeveelheid ajuinenen het aardappelveld bracht 2 ton op. Bovendien is er nog een uitgebreide keuze aan kruiden. Iedere dag kunnen we thee maken van citroenkruid, rozemarijn, salie, lavendel, munt… of een mengsel van verschillende kruiden. Ondertussen heb ik me nu pas gerealiseerd dat er buiten de muren nog een wijngaard ligt waar we niet eens aan begonnen zijn. En verder staat de oogst van de granaatappels en van de olijven al voor de deur. Voor de oorlog logeerden hier vele groepen jongeren die telkens enkele dagen mee hielpen bij de oogst en dat ging vooruit. In elk geval zijn we bijzonder dankbaar om de overvloed aan vruchtbaarheid die voor het eerst sinds zeven jaar weer uit deze rotswoestijn voortkomt. “Wat zijt Gij groot Heer mijn God!... Gij doet voor de dieren het gras opschieten en graan dat de mens ten dienste staat. Zodat de aarde hun voedsel verschaft en wijn die hun hart verblijdt; en olie om hun gelaat te zalven en brood dat hun hongert stilt… “ (psalm 104).
Gevaarlijke gevolgen van geschiedenisvervalsing
De schuld van eigen mislukkingen of misdaden bij anderen leggen, kan het begin worden van nieuwe drama’s. Daarvoor waarschuwt Michael Jabar Carley (professor geschiedenis universiteit Montréal en schrijver van “Silent Conflict: A Hidden History of Early Sovjet-Western Relationsâ€, Rawman & Littlefield, 2014). Hij wijst er op de VS en de EU voortdurend de historische feiten vervalst hebben. De mislukking van de onderhandelingen in 1939 tussen Engeland-Frankrijk-Sovjet, legden ze ten onrechte bij Moskou en niet bij Londen en Parijs, waarna de tragedie van WO II volgde. Ook de overwegende rol van het Rode leger voor de bevrijding van Europa van het nazisme werd uitgewist en 600.000 soldaten van het Rode leger die sneuvelden voor de bevrijding van Polen werden vergeten. Ondanks deze vervalsingen bleef Moskou pogen bruggen te bouwen met het westen.
Een gelijkaardige situatie beleven we nu met Oekraïne en de Krim. Toen prins Vladimir van Kiev in de 10e eeuw in de Krim gedoopt werd, was dit als een stichtingsdatum voor het land. Na de Tweede Wereldoorlog werden Oost en West Duitsland eindelijk herenigd. Moskou beloofde zijn troepen uit Oost Duitsland terug te trekken en het westen beloofde de landen van het voormalige Warschau pakt en de Sovjetunie met rust te laten. Moskou vervulde zijn belofte terwijl de NAVO (die eigenlijk opgedoekt had moeten worden) onmiddellijk het ene land na het andere begon in te palmen. Moskou gaf geen kik totdat het westen in Oekraïne een staatsgreep pleegde om ook dat land nog aan zich te trekken. Afgezien van het feit dat Oekraïne en de Krim tot het  hart van Rusland behoren, is Oekraïne ook de voordeur van Rusland. De bevolking van de Krim reageerde met een overweldigende afwijzing en kwam terug bij Rusland. Voor Rusland was deze westerse brutaliteit ver over de rode lijn. Niettemin werd de mythe geschapen van weer eens een Russische agressie tegenover Oekraïne en de Krim, wat een voorwendsel werd voor een nieuwe hatelijke houding van het westen tegenover Rusland. Deze Russofobie en geschiedenisvervalsing verder opvoeren, kan het begin worden van de grootste tragedie voor de nabije toekomst.
Twee jaar beslissende hulp uit Rusland
In de loop van 2015 bleek het lot van Syrië bezegeld. Het leger was zodanig verzwakt dat het zijn land en bevolking niet meer kon beschermen tegen de massamoorden en verwoestingen door allerlei terroristische groepen, deskundig geholpen door buitenlandse veiligheidsdiensten. Syrië leek de weg op te gaan van de totale vernietiging zoals Libië en de opdeling van het land, door de westerse mogendheden voorzien, lag al in handbereik. Wij zelf hadden de zware aanvallen van 2013 wel overleefd, maar nu voelden we toch ook de grote onzekerheid over het verder bestaan van Syrië. Bachar al-Assad vroeg Poetin om hulp en deze beloofde met een erg beperkte (maar efficiënte) luchtmacht ter hulp te komen. Het is een staatsman die zei wat hij deed en deed wat hij zei. Op 30 september 2015 begon de Russische luchtmacht haar werk, later ook geholpen door Iran. 87 % van Syrië werd bevrijd en 93.000 bolwerken van terroristen werden verwoest, mede dank zij een zeer goede samenwerking tussen het Russische en het Syrische leger. De internationale coalitie onder leiding van de VS bleef bombarderen, voor de schijn IS, in werkelijkheid Syrië en zijn bondgenoten. Ook België is bij deze illegale acties betrokken. Het westen heeft geen staatsmensen, alleen maar marionetten.
Naast de militaire hulp begon Poetin tevens met diplomatieke gesprekken. De “vredesgesprekken†in Geneve leverden niets op. Voor de VS en hun bondgenoten was Geneve goed om de schijn te redden en in werkelijkheid elk vredesproces te blokkeren. De “opposanten†deden alles om de vrede te verhinderen. Als het Syrische leger ergens overwinningen behaalde, werden luid de zogenaamde Syrische wandaden aangeklaagd en moest er onmiddellijk een staakt het vuren komen om de terroristen opnieuw te kunnen bewapenen en inzetten. Had het Syrische leger ergens terroristen omsingeld, dan werd dringende humanitaire hulp geëist. Stond het leger op het punt een beslissende slag te behalen, dan pleegden de terroristen een chemische aanval, waarvan ze de schuld zonder moeite aan het leger konden geven. En telkens weer eisten de “opposanten†als voorafgaande voorwaarde dat de president zou verdwijnen, zodat het land zonder leiding zou zijn en zij de macht konden grijpen. Dat waren de  “vredesgesprekken van Genève†In december 2016 nodigt Poetin Turkije en Iran uit voor gesprekken in Astana, de hoofdstad van Kazakhstan en stelt voor vier veilige zones (de-escalatie van geweld) te creëren. Een no-fly zone boven Syrië was al lang een droom van het westen om het Syrische leger te verlammen en de terroristen vrij hun werk te laten doen zoals in Libië gebeurd is. Deze veilige zones zijn echter ongeveer het tegendeel en worden door Rusland en Syrië (Iran en Turkije) gecontroleerd, niet door de VS. Deze overeenkomsten in Astana brachten veel meer rust dan alle gesprekken van Geneve samen. Op 15 september 2017 komen de drie landen die borg staan (Rusland, Turkije, Iran) overeen om de veiligheid uit te breiden tot de laatste en moeilijkste zone, nl. Idlib. In zijn recent bezoek aan Ankara wees Poetin er op dat deze veilige zones de weg wijzen naar het einde van de burgeroorlog in Syrië: “Ik geloof dat deze overeenkomst ons gezamenlijk en uiterst belangrijk succes isâ€. Na de bevrijding van Palmyra en Aleppo, werd op 5 september de drie jaar oude omsingeling van een deel van Deir Ezzor doorbroken en begon de bevrijding van deze stad. De strijd is echter nog niet gestreden zoals enkelen van ons vertelden die deze week nog twee dagen daar waren om humanitaire hulp te geven.
Tijdens de komende boekenbeurs in Antwerpen (30 oktober 13.00 u) hopen we het eerste deel van ons oorlogsdagboek te kunnen voorstellen: “Poetin en Assad hebben ons leven geredâ€. Jaren geleden zou dit zinnetje een storm van verontwaardiging verwekt hebben. Ondertussen zijn vele maskers gevallen en zien steeds meer mensen de werkelijkheid. Poetin en Assad zijn twee zeldzame staatsmensen in de huidige geopolitiek. In elk geval hebben zij, menselijk gesproken, gezorgd voor het behoud van het Syrische land en volk tegen de vernietigende plannen van het westen.
 Een broederlijke vermaning en een felicitatie voor Paus Franciscus
Onze paus wordt ernstig vermaand door gelovigen. Het is ongehoord in de geschiedenis van de Kerk, sinds paus Johannes XXII in 1333 publiek werd berispt omdat hij ketterijen steunde. Hierna trok hij zijn steun ook in.
Op 16 juli 2017 hebben 62 leken en universitairen een broederlijke vermaning “(correctio filialisâ€) gericht aan paus Franciscus. Deze werd pas op 24 september openbaar gemaakt (www.correctiofilialis.org). Zij melden zeven vermeende ketterijen in de postsynodale apostolische exhortatie over de liefde in het gezin: Amoris laetitia (19 maart 2016, de vrucht van de bisschoppensynodes over het gezin 2014-2015). Het gaat over het huwelijk, het morele leven en het ontvangen van de sacramenten. Paus Franciscus zou suggereren dat in bepaalde omstandigheden overspel aanvaardbaar kan zijn.
Zij zijn lang niet de enige die protesteren. Vier kardinalen (Walter Brandmüller, Raymond L. Burke, Joachim Meisner en Carlo Caffara) richtten op 19 september 2016 een schrijven aan paus Franciscus over hun twijfels (“dubiaâ€) omtrent enkele uitspraken in Amoris laetitia. Ze kregen geen antwoord en vroegen op 25 april 2017 een audiëntie, die evenmin werd toegestaan. Kardinalen zijn nochtans de eerste en voornaamste raadgevers, die vrij toegang zouden moeten hebben tot de paus. Joachim Meisner stierf op 5 juli 2017 en Carlo Caffara op 6 september 2017. Deze laatste was de bezieler van de groep. Hij was aartsbisschop van Bologna en stichter van het pauselijk instituut “Johannes Paulus II†voor de studie van huwelijk en gezin. Hij schreef aan de paus nog een laatste dringende brief van 25 april, die op 20 juni 2017 openbaar gemaakt werd.
Op 29 juni 2016 hebben 45 theologen een brief geschreven aan kardinaal Angelo Sodano, deken van het college van kardinalen. Het is een kritische studie over Amoris laetitia en beslaat 26 bladzijden. Hierin wordt gewezen op 7 ketterse voorstellingen. Twijfel omtrent een wezenlijke, onveranderlijke leer van Jezus over het huwelijk, brengt grote verdeeldheid op pastoraal gebied. Wat op een bepaalde plaats als moreel onaanvaardbaar erkend wordt, kan dan op een andere plaats beschouwd worden als toegestaan. Dit is onaanvaardbaar voor de ene Kerk van Jezus Christus.
In ons boek “Hoe een paus gelijk kreeg† zijn we voorbijgegaan aan de omstreden uitspraken van de paus omtrent de “onregelmatige situatiesâ€, maar we hebben  uiteengezet wat Amoris laetitia leert over de encycliek Humanae vitae van Paulus VI (25 juli 1968), de contraceptie, de natuurlijke vruchtbaarheidsmethoden en de theologie van het lichaam. Ik heb ruimschoots gevonden wat ik verwachtte, nl. een overweldigende bevestiging van de juiste traditionele leer. Tijdens de gezinssynodes van 2014-2015 werden vanuit de wetenschap verpletterende getuigenissen gegeven tegen de contraceptie en voor de inmiddels wetenschappelijk gefundeerde natuurlijke methoden. Zo wilden de synodevaders een dringende herwaardering van Humanae vitae, Familiaris consortio van Johannes Paulus II en een promotie van de natuurlijke methoden, wat ze ondubbelzinnig formuleerden in hun voorstellen, die paus Franciscus ook overnam. Hiervoor kan ik de paus alleen maar prijzen. En zo zien we twee niveaus in de tekst van Amoris laetitia. In verband met het thema van ons boek, heeft de paus nauwkeurig de leer die de bisschoppen hebben voorgesteld bevestigd: een radicale verwerping van contraceptie en wat hiermee samenhangt en een promotie van een natuurlijk vruchtbaarheidsbewustzijn. In verband met de “onregelmatige situaties†van gehuwden heeft hij eigen gedachten en suggesties ingevoerd, die niet allemaal even orthodox zijn. En tegen sommige van deze stellingen blijft het protest groeien.
Hoewel de morele onaanvaardbaarheid van de hormonale contraceptie door Amoris laetitia duidelijk wordt bevestigd, is deze leer nog lang niet ondubbelzinnig aanvaard in vele kerkelijke middens en zelfs niet door onze kerkelijke hiërarchie. Het commerciële succes van “de pil†was en is nog steeds zo groot dat een verwerping ervan ingaat tegen een algemeen maatschappelijk en zelfs kerkelijk “correct denkenâ€, Toch is de mythe van de “veilige contraceptie†al lang ingestort en worden de dramatische gevolgen van de contraceptie – ook voor de lichamelijke gezondheid – wetenschappelijk steeds meer bewezen. Op 24 mei 2017 publiceerden de Belgische bisschoppen een pastorale brief als een lofzang op Amoris laetita en een sterke aansporing om deze tekst in de huwelijkspastoraal meer toe te passen. Het is waar, hierin staan vele mooie dingen en de tekst heeft een groot inlevingsvermogen, dat inspirerend kan zijn voor de huwelijkspastoraal. Toch is het hoogst verwonderlijk dat onze bisschoppen Amoris laetitia zo eenzijdig voorstellen. In hun brief wordt met geen woord verwezen naar de dringende aansporing om Humanae vitae, Familiaris consortio, de theologie van het lichaam te herontdekken en het natuurlijke vruchtbaarheidsbewustzijn (zoals bv. Sensiplan®) met alle middelen te bevorderen. Ook onze kerkelijke hiërarchie schijnt op dit punt  het inzicht of de moed (of beide) te missen van de heilige pausen Paulus VI en Johannes Paulus II. Onmiddellijk na het verschijnen van de encycliek Humanae vitae schreven de Belgische bisschoppen (- 1!) een dubbelzinnige pastorale brief waarin ze enerzijds het gezag van de paus probeerden overeind te houden en anderzijds suggereerden dat de gelovigen zijn mening in deze toch niet moeten volgen. We noemden dat “theologische acrobatieâ€. Nu schrijven de Belgische bisschoppen een brief die we “pastorale acrobatie†kunnen noemen. Zij durven noch ingaan tegen de ziek makende contraceptieve geest noch  de grondige vernieuwing vanwege de natuurlijke methoden steunen. En zo krijgen we 49 jaar later, nog eens dezelfde flater.
We hopen dat het gouden jubileum van Humanae vitae volgend jaar zo gevierd wordt, dat de ‘contraceptieve roes†van de voorbije halve eeuw eindelijk zal uitdoven en de weg bereidt wordt voor de volkomen wetenschappelijk, menselijk en moreel verantwoorde natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbewustzijn. Dat alleen kan het huwelijk maken tot een totale wederzijdse gave van zichzelf, een bron van liefde en leven, eenheid en vreugde. En daar wordt heel de samenleving beter van.
Een aanbeveling
Ø Morgen zaterdag 7 oktober 2017 om 14.00 u wordt in Breda een processie gehouden ter ere van de gesneuvelden in Syrië: We Commemorate Our Heroes. Procession For Syrian Heroes (6meicomite@gmail.com). Graag wil ik dit van harte aanbevelen. Vanaf het begin waren gewapende groepen, door het buitenland gesteund, vooral gericht op het vermoorden van soldaten en veiligheidsmensen. Dikwijls werden ze eerst gruwelijk gemarteld en verminkt voordat ze vermoord werden. Ondertussen werden deze beestachtige bendes in de Atlantische pers geprezen als “gematigde opposanten†en volksstrijders voor democratie. Vele soldaten, dikwijls gewone miliciens, gaven werkelijk op heldhaftige wijze hun leven voor hun volk. Zij en hun families verdienen al onze waardering.
En dit nog:
vOns vorig bericht geïllustreerd met niet minder dan dertien video’s: http://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-45/
vEen interessant  overzicht over de toestand in Syrië met twaalf video’s:
http://www.golfbrekers.be/syrischiraaks-frontnieuws/
vEen vriend liet zich inspireren door onze berichten en schreef eveneens een boek over de Syrische oorlog:https://www.facebook.com/events/429099237491868/
P. Daniel
06-10-2017 om 18:45
geschreven door Gust Adriaensen
|
