Te grote politieke macht, zonder sterk tegengewicht, leidt onvermijdelijk naar een ondermijning van de democratie, naar brutaal populisme, naar de wij-zij retoriek en polarisering, naar het negeren van de hooggeprezen -als het in het kraam past-, normen en waarden vanuit electorale berekening.
Volgens de 'anders'partijen waren die machtsconcentratie en -wellust HET kenmerk van de trado's. Het was het geliefde scheldwoord in de mond der nationalisten. Het was de mantra van Vlaams Blok/Belang en van VU/NVA. Hoe hekelden zij voortdurend de heerschappij van de christendemocraten van CVP in Vlaanderen. En hoe sterk waren ze in het diaboliseren van de PS-machtswellustelingen in Wallonië.
Het kan verkeren. Nu zijn het de nationalisten van NVA die (van op 't Schoon Verdiep) met hun machtige (leeuwen?)klauwen alles, niet alleen in het Nederlandstalige deel van België maar ook in Wallonië, willen overheersen. Democraten, het is echt oppassen geblazen!
Tot voor niet zo lange tijd was 'trado's', in Vlaams-nationalistische kringen inderdaad een geliefkoosd en veelvuldig gebruikt scheldwoord voor de 'traditionele' Belgische politieke partijen en hun aanhang. Het woord is ondertussen zo goed als out. Waarschijnlijk omdat de NVA, sinds haar topdeelname aan de macht en haar innesteling in recordtempo, in het Belgische machtssysteem, al de kenmerken van de 'traditionele' partij- en machtspolitiek kent en met verve toepast. En zichzelf uitschelden vindt men allicht te gortig.
Journalist Reynebeau formuleerde die kenmerken een tijd geleden in De Standaard haarscherp: erfelijke, feodale privileges; eigen belang dienen; politieke benoemingen; valse schijn; oud Belgisch corporatisme; afschuiven van verantwoordelijkheid; ieder voor zich in de coalitie; partijpolitiek roofridderschap; het ene plezier moet het andere waard zijn; desinformatie door de regering.
Zo was het vroeger bij de smalend genoemde 'trado's. Zo is het sterker dan ooit in een regering waar de Vlaams-nationalisten het voor het zeggen hebben, die nota bene uitpakken met de 'Grote Verandering'.
Journalist Bart Eeckhout van De Morgen, schreef een tijd geleden een artikel over de vervlaamsing van de Belgische graaicultuur niet alleen in intercommunales maar ook in Vlaamse regeringsagentschappen:
‘N-VA en CD&V vullen met zijn tweeën zowat de hele top van best betaalde Vlaamse bestuursmandaten. De baten van die schaduwstructuren zijn onduidelijk, de kosten zijn zeker. Het democratische deficit evenzeer. Vlaanderen blijkt zichzelf in te richten naar het evenbeeld van het oude België. Dezelfde machtsverzuiling, dezelfde vriendjespolitiek. De Belgische ziekte is vervlaamst.’
Extreem ontgoochelend is dat allemaal, zeker voor mensen die opgegroeid en gevormd zijn in de idealistische Vlaamse Beweging, voor wie de habitat van de haute finance, de echte Belgische machtscenakels , de vetpotten, totaal vreemd is.
28-06-2018 om 08:31
geschreven door Gust Adriaensen
|