08-12-2018 om 21:56
geschreven door Gust Adriaensen
Christen-zijn in de 21ste eeuw
HIVSET organiseert in 2019 een lezingencyclus over 'Christen-zijn in de 21ste eeuw.
08-12-2018 om 21:03
geschreven door Gust Adriaensen
07-12-2018
De stijl van havenschepen Van Peel
Gazet van Antwerpen kopte boven de bijgevoegde foto, het volgende:
Haven neemt in stijl afscheid van havenschepen Van Peel: “Long Live The Marc”
Nou, in Antwerpse havenkringen drijven intrigerende opvattingen over 'stijl' boven.
(foto: JHS)
07-12-2018 om 22:26
geschreven door Gust Adriaensen
Afschuwelijke beslissing
Wie de reportage in Terzake van 7 december over de behandeling van de asielzoekers aan het Klein Kasteeltje gezien heeft, en nog enig medemenselijk gevoel heeft, kan niet anders dan diepe verontwaardiging voelen.
De beperking tot 50 asielaanvragen per dag is duidelijk een inhumane politieke beslissing van Francken. De mensen zeiden terecht : 'Wij zijn mensen. Wij zijn geen criminelen.' Inderdaad. Die politieke beslissing is daarentegen een afschuwelijke daad, die haaks staat op onze westerse normen en waarden.
Bekijk de reportage via onderstaande link. Zij loopt vanaf minuut 19.
07-12-2018 om 20:50
geschreven door Gust Adriaensen
Plichtsverzuim
De afwezigheid van de N-VA bij de verschillende stadia in de totstandkoming van het pact, wijst op zwaar plichtsverzuim.
Het verzet in laatste instantie, nadat de partij en de bevoegde staatssecretaris goedkeuring hadden gegeven, wijst op zware politieke onbetrouwbaarheid en wispelturigheid.
De absentie en de oorverdovende stilte van de Wever versterken het beeld van een politicus die het liefst zoveel mogelijk de rechtstreekse confrontatie of discussie met politieke tegenstrevers zowel in het parlement als in de media uit de weg gaat.
Een en ander kunnen bezwaarlijk goede voorbeelden van politieke en bestuurlijke verantwoordelijkheidszin en van echte democratische ingesteldheid genoemd worden.
De Wever en Francken laten liever De Roover -die er elke dag meer afgepeigerd uitziet- helemaal alleen de kastanjes uit het vuur halen. Die houding wijst op zware politieke lafheid.
07-12-2018 om 15:59
geschreven door Gust Adriaensen
06-12-2018
De onderbuik van N-VA rommelt
In De Standaard van 6 december geeft Noël Slangen een scherpzinnige analyse van de huidige chaotische situatie in het N-VA-machtscenakel.
Dat De Wever al 14 jaar de voorzitterszetel van de ondertussen grootste partij van België bezet houdt (overigens tegen de statutaire bepalingen van de partij in), kan wijzen op politiek vernuft en overlevingskunst, maar is nog veel sterker -en Slangen wijst erop- het gevolg van het gebrek aan talentrijke opvolgers en van de angst in brede kringen van N-VA, dat de partij zonder De Wever al vlug zal verschrompelen tot verschillende facties, waarbij er zeker zullen zijn die in niets zullen moeten onderdoen voor het extreemrechtse en polariserende gedachtegoed van bv. een Dewinter.
In deze pactcrisis is het overigens pijnlijk duidelijk geworden dat de positie van De Wever van binnenuit wordt aangetast. Hij verliest meer en meer de controle en dat heeft hij vooral te wijten aan zichzelf. Zijn drang om zoveel mogelijk macht in zijn persoon te concentreren (voorzitter grootste partij, burgemeester grootste stad, de 'echte' premier...) breekt hem nu zuur op.
De machtspoliticus die De Wever is, heeft er zich meestentijds voor gehoed af te glijden naar de gore en agressieve retoriek van racisten en islamofoben. Althans naar buiten toe, slaagde hij daar ook grosso modo in, samen met mensen als Bourgeois, Muyters, Van Overtveldt, Weyts, Van de Put.
Maar ondertussen begon het meer en meer te rommelen in de 'onderbuik' van zijn partij. Daar had hij geen oog voor of hij liet te veel vrij spel aan Francken en enkele partij-apparatsjiks,die ijverig bouwden aan een twitterbende -een soort van 5de colonne-, die altijd in de weer is of 24/7 gemobiliseerd kan worden. De 'onderbuik' van de N-VA bewerkt permanent de 'onderbuik' van het Vlaamse electoraat, omdat Francken en co. weten en voelen dat politiek fatsoen niet loont maar dat het oppoken van antigevoelens (antimigrant, antivluchteling, antipact, antisocialisme, anti-intellectueel...) spoort met het 'buikgevoel' van velen en dus electoraal interessant is.
De interne N-VA-machtsstrijd woedt volop!
06-12-2018 om 17:01
geschreven door Gust Adriaensen
05-12-2018
Michel recht de rug
Een regeringsleider kan niet blijven dulden dat hij door een coalitiepartner herhaaldelijk wordt beledigd en voor het oog van de wereld in zijn hemd wordt gezet.
De machtsdronken partij die de NVA geworden is en de angst dat ze een stukje van die verworven macht en rijkdom dreigt te verliezen aan het Vlaams Belang, maken de partij roekeloos en blind. Het werd de hoogste tijd dat Michel zich niet langer liet behandelen als a puppet on a string. Proficiat premier!
Door de effenaf schandalige en schabouwelijke mediacampagne is De Wever in een bijzonder pijnlijke en gênante positie terechtgekomen. Woordvoerder Joachim Pohlmann wordt nu als schuldige opgevoerd. Maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat de partijvoorzitter daarover van toeten of blazen wist. En dan draagt De Wever de volle verantwoordelijkheid voor die platvloerse fake newscampagne.
Wist de voorzitter werkelijk van niks, dan is er stront aan de knikker in het NVA-huishouden en worden de geruchten versterkt over een bitse interne machtsstrijd.
05-12-2018 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
03-12-2018
Hoezo, de paus een homohater?
Hoezo, de paus een homohater?
Een oproep van paus Franciscus om het priestercelibaat en de gelofte van kuisheid te respecteren, wordt geïnterpreteerd als homohaat.
Bepaalde media halen opnieuw fel uit naar paus Franciscus, die zich schuldig zou maken aan het aansporen tot homohaat omdat hij eraan herinnerde dat priesters, ook als hun homoseksuele geaardheid pas later tot uiting zou komen, zich te houden hebben aan het celibaat. Paus Franciscus zegt daarmee niets nieuws. Hij herhaalt een eeuwenoud kerkelijk standpunt over het tot nu nog altijd verplichte celibaat voor priesters. Bovendien wordt de indruk gewekt dat de oproep om het celibaat na te leven uitsluitend voor homoseksuele priesters van toepassing zou zijn. Zes maanden geleden werd ook al gesuggereerd dat de paus homoseksuelen naar de psychiatrie wilde sturen, toen hij de mogelijkheid opperde om ouders die problemen hebben met de ontluikende homoseksualiteit van een van hun kinderen daarvoor psychologische hulp en begeleiding door professionelen in te roepen.
De kracht van de roeping tot het priesterschap of het kloosterleven
De aanleiding tot de nieuwe kritiek is de publicatie van La fuerza de la vocación (De kracht van de roeping), een interviewboek dat de Spaanse missionaris Fernando Prado, een hoogleraar van de Universiteit van Salamanca, met paus Franciscus maakte en in de loop van deze week wordt gepubliceerd. Onder meer de Italiaanse krant Corriere dela Sera pakte eind vorige week uit met een voorpublicatie. Het boek is het resultaat van een gesprek van vier uur dat in augustus plaatsvond. Paus Franciscus roept op om de kracht van de roeping tot het priesterschap en het godgewijde leven, die een grote schat is van de Kerk, te herontdekken. Hij vraagt ook om een zorgvuldige en adequate onderscheiding bij de selectie, van bij het prille begin als dat nodig blijkt, van mogelijke kandidaten voor het priesterschap of het religieuze leven. Hij dringt erop aan in deze veeleisend te zijn. Hij verwijst ook naar de op op 8 december 2016 door de Congregatie voor de Clerus gepubliceerde Ratio fundamentalis, het document over de toelating van kandidaten tot seminaries en noviciaten. Daarin staat onder meer te lezen dat een gebrek aan affectieve volwassenheid of een diepgewortelde homoseksuele geaardheid een voldoende reden kan zijn om kandidaten te weigeren. In De kracht van de roeping waarschuwt de paus voor gevaren die deze roeping dreigen te ondergraven, zoals een al te grote wereldlijkheid of een overdreven klerikalisme en hij onderstreept het belang van de vreugde bij de beleving van die roeping.
Oproep om het celibaat ten volle te beleven
In de omstreden passage over het celibaat, waarin ook homoseksualiteit ter sprake komt, zegt paus Franciscus: In onze samenlevingen lijkt het erop dat homoseksualiteit 'in de mode' is. Die mentaliteit beïnvloedt op een bepaalde manier ook het leven van de Kerk. Dat is iets dat me grote zorgen baart. Hij is het grondig oneens met sommige kerkelijke leidinggevenden die de neiging hebben om affectieve gevoelens tussen mannen onderling en vrouwen onderling vergoeilijkend af te doen als soort van genegenheid. Hij zegt daarover:In het godgewijde leven, zoals bij het priesterschap, heeft dit soort genegenheid geen plaats. Priesters, religieuzen en homoseksuelen moeten het celibaat ten volle beleven. Aansluitend vraagt de paus om priesters en religieuzen, zowel homoseksuele geestelijken als heteroseksuelen, aan te moedigen het celibaat integraal en vreugdevol te beleven. En hij voegde eraan toe: Het is beter om het priesterschap of het gewijde leven achter zich laten dan een dubbelleven te moeten leiden.
Bron: La Croix/Crux/I.media/Kathpress.at/Corriere dela Sera
(Kerknet)
03-12-2018 om 17:06
geschreven door Gust Adriaensen
'Vlaamse identiteit?'
Alle grote veranderingen die de Vlaamse cultuur na de oorlog heeft ondergaan, vonden plaats tegen de achtergrond van massamigratie. Toch heeft die er nauwelijks invloed op gehad. Dat schrijft Tom Naegels in De Standaard van 1 december.
Dat artikel van Tom Naegels versterkt in grote mate de onzekerheid over en de relativiteit van het begrip 'Vlaamse identiteit'. Nochtans puilt de retoriek van populistische, rechtse partijen als NVA en Vlaams Belang, daarvan uit en bepaalt 'Vlaamse identiteit' hun politieke tactiek en electorale gebruiksaanwijzing.
'Vlaamse identiteit' klinkt in de oren van vele mensen als een onweerstaanbare sirenenzang. Het spiegelt hun een (imaginaire) geïdealiseerde, ouderwetse geborgenheid voor, het voedt hun nostalgie naar een immobiele, overzichtelijke, harmonieuze droomsamenleving. Het versterkt en speelt in op de angst voor verandering voor het vreemde en de vreemde die anders denkt, zich anders kleedt. Het neemt hun zicht weg op de enorme verschillen in denken en levenswijze binnen hun eigen zgn. Vlaamse gemeenschap van autochtonen.
Degenen die de mond vol hebben van 'Vlaamse identiteit' slagen er evenwel niet in, een antwoord te geven op de reeds vaak gestelde vraag: 'Wat is die identiteit?'
03-12-2018 om 14:10
geschreven door Gust Adriaensen
Meer dan 300 kabinetsmedewerkers in Vlaamse centrumsteden
Burgemeesters en schepenen in de Vlaamse centrumsteden laten zich omringen door meer dan 300 kabinetsmedewerkers.
Gent en Antwerpen tellen samen meer dan de helft van de lokale cabinetards in Vlaanderen, telkens meer dan 80 mannen en vrouwen. De Arteveldestad van Daniël Termont (sp.a) mag dan wel half zo groot zijn als de Koekenstad van Bart De Wever (N-VA), het aantal kabinetsmedewerkers is er niet minder op.
Maar ook in Leuven en Aalst vallen grote kabinetten op.
De colleges van Christoph D’haese (N-VA) in Aalst en die van Bart Somers (Open VLD) in Mechelen, steden met ongeveer evenveel inwoners, tellen respectievelijk 28 en 16 kabinetsmedewerkers.
En daartussen: het veel kleinere Oostende van minister van Staat Johan Vandelanotte (sp.a). Zijn college laat zich omringen door evenveel kabinetsmedewerkers als dat van zijn partijgenoot Renaat Landuyt. Alleen heeft die laatste in Brugge bijna 50.000 inwoners meer onder zijn hoede.
Die explosieve groei van kabinetspersoneel gebeurde in alle stilte. Het leidt tot spanningen met administraties en tot een onevenwicht met de gemeenteraad, menen experts.
Eén op zes ‘cabinetards’ werkt in het verborgene, zo blijkt uit onderzoek waarbij intensief gebruik gemaakt werd van de wetgeving openbaarheid van bestuur. Nochtans is het belangrijk om te weten wie mee aan de knoppen van de macht zit.
Dit artikel kwam tot stand met steun van het Fonds Pascal Decroos. Er werd onder meer gebruik gemaakt van de wob-tool van Transparencia.
03-12-2018 om 14:02
geschreven door Gust Adriaensen
02-12-2018
De gevaren van Facebook
Paul-Olivier Dehaye, wiskundige, over de gevaren van Facebook:
'Duizenden bedrijven verzamelen al jaren gegevens van miljoenen mensen. Ze maken profielen zonder dat we het beseffen. Het is stalking op een schaal die je niet voor mogelijk houdt. De voorspellingen die op basis van die gegevens over ons gemaakt worden, staan vandaag nog niet helemaal op punt, maar de hoeveelheid gegevens is wel gigantisch. Hebben we last van constipatie of acne? Echt alles wordt achterhaald en gebruikt door adverteerders.'
02-12-2018 om 07:46
geschreven door Gust Adriaensen
30-11-2018
Barones Mia Doornaert:fanatieke rechtse passionaria
Onder de titel ‘Als feiten niet in het plaatje passen’, hekelt barones Mia Doornaert in De Standaard van 29 november, de sterke vervaging van de scheidingslijn tussen feiten en opinie, die volgens haar typisch is voor deze tijden. Zij voegt eraan toe: ‘ Dat gebeurt in de twee richtingen, want al te vaak wordt de vermelding van feiten aangevallen als uiting van een foute opinie’.
Het merkwaardige is dat Doornaert zichzelf bezondigt aan wat zij zo sterk afkeurt. Haar artikel is een schoolvoorbeeld van die vervaging . Zij selecteert namelijk items, waarvan zij beweert dat het onweerlegbare feiten zijn, om de kritiek op sociologe Marion van San enkele jaren geleden te veroordelen en om haar grote gelijk in verband met het Palestijns-Israëlische conflict en de migratie aan te tonen en om de mens- en maatschappijopvattingen (en degenen die ze verkondigen), die niet in HAAR plaatje passen, te verketteren.
De kritiek op het onderzoekswerk van Marion van San sloeg op haar methode om een lineair statistisch verband te leggen tussen criminaliteit en bepaalde migrantengemeenschappen, zonder aandacht te hebben voor de kansarmoede en marginalisering van de migranten, als mogelijke oorzaken van criminaliteit en radicalisering. Barones Doornaert is er klaarblijkelijk ook voor te vinden, etniciteit en/of religie rechtstreeks te verbinden met criminaliteit. In haar mens- en wereldbeeld is dat begrijpelijk. Zij werpt zich meer en meer op als een zelotische missionaris, die het als haar zending beschouwt de westerse blanken van gewetensonderzoek, verantwoordelijkheidsdruk en schuldgevoel te bevrijden en de oorzaak van de migratie én alle miserie, agressie en criminaliteit, bij de migranten zelf en hun landen van herkomst te leggen. Is Doornaert er zich wel van bewust is dat het verbinden van criminaliteit met specifieke bevolkingsgroepen een gevaarlijke dictatoriale en ontmenselijkende tactiek is, die doorheen de eeuwen onnoemelijk miserie en barbarij heeft veroorzaakt?
Doornaert manifesteert zich in dit artikel als een volleerde manipulator. Ze legt heel bewust de volle klemtoon op items waarvan ze verwacht dat (een deel van) de lezers ze als een bewijs van de juistheid van haar visie en stelling zullen beschouwen. Dat het regime van Israël 'militair almachtig extreem rechts en racistisch' is, en ons koloniaal verleden er een is van 'onderdrukking en uitbuiting', en dat de westerse economische exploitatie van grote delen van de wereld, nog volop bezig is, zal je in dit artikel en andere van Doornaert niet (of heel omfloerst en onderbelicht) te lezen krijgen. Dat is bewust zgn. 'feiten' overbelichten, onderbelichten, bijvijlen, in functie van een welbepaald mens- en maatschappijbeeld. In haar studentenjaren en een tijd daarna bewoog Mia zich vooral in 'linkse' kringen. Nu ze bejaard is, ontpopt barones Doornaert zich tot een rechtse passionaria, met een verstikkend tunnelzicht op oorzaken en gevolgen van migratie.
'Feiten die niet in de dominerende waan van de dag pasten of passen, worden maar al te vaak terzijde geschoven' , stelt barones Doornaert. Dat roept vragen op. Wat is die 'dominerende waan van de dag', hoe wordt die gedefinieerd? Schuift Doornaert niet ook 'feiten die niet in HAAR dominerende waan van de dag passen', terzijde? En over feiten gesproken. Ontkent Doornaert door de toevoeging 'heet het', dat geweld en armoede, de belangrijkste oorzaken zijn van de vlucht van vele Palestijnen? Is er onderzoek dat onomstotelijk bewijst dat de armoede in de Gazastrook samenhangt met de geboortepolitiek? Wat houdt die geboortepolitiek van Hamas overigens heel concreet in? Zijn er studies die aantonen dat die geboortepolitiek echt reële en grote invloed heeft op het aantal geboorten in de Gazastrook? Waarom gebruikt barones Doornaert het woord 'jihad' i.v.m. de afstammelingen van vluchtelingen? Wat stelt ' een groot deel' van de migratiestromen uit Afrika voor? Hoe zit het met het aandeel en de verantwoordelijkheid van het Westen?
Kortom, Mia Doornaert laat zich eens te meer kennen als een fanatieke aanhangster en pleitbezorgster van een fundamentalistische, extreem-rechtse maatschappijvisie.
30-11-2018 om 17:14
geschreven door Gust Adriaensen
26-11-2018
De taak van de intelligentsia
Het is m.i. de taak van de intelligentsia kritisch te staan tegenover de economische en politieke macht. Wanneer intellectuelen dat niet meer doen, conformeren ze zich aan 'een maatschappij die functioneert volgens één gulden regel: wie rijk is, bepaalt de regels.'
Het is heel begrijpelijk dat rechtse populisten, vaak excessief welgesteld, de culturele sector als vijand opvoeren. Daar zijn twee redenen voor. Het maatschappijbeeld en de mensvisie van de intellectuelen staan haaks op die van de rechtse, nationalistische populisten: vrijheid versus keurslijf, individualisme tegenover gemeenschaps- en identiteitsdwang. Een tweede reden heeft met machtsverwerving of machtsbehoud te maken. De rechtse, nationalistische populisten, ook al behoren ze tot de materiële, financiële elite, weten en ervaren dat het wegzetten van culturele, kritische intellectuelen, als 'elite', die geen voeling heeft met of misprijzen heeft voor het 'gewone volk', bij heel wat mensen erin gaat als zoete koek en electoraal sterk loont.
26-11-2018 om 19:40
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2018
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Niemand van ons kan overleven zonder barmhartigheid. Allemaal hebben we nood aan vergeving.'
24-11-2018 om 18:56
geschreven door Gust Adriaensen
Onderwijs voor de happy few
In een reactie op het pleidooi van staatssecretaris Francken voor elitaire scholen, stelt leerkracht Ruth Lasters dat ASO-scholen al lang elitair zijn.
Zij heeft gelijk. En dat elitaire is niet alleen aan de 'uitstroom' te constateren maar ook onderweg.
De eerste grote schifting gebeurt al bij de keuze tussen ASO, TSO en BSO. Die keuze wordt in grote mate bepaald, niet door de talenten van de kinderen, maar door de sociale status en de scholingsgraad van de ouders.
Die schifting zet zich ook in het ASO (dat hoofdzakelijk 'wit' is) onverbiddelijk door. Het 'watervalsysteem' zorgt ervoor dat massa's leerlingen afgevoerd worden naar het TSO. Binnen het ASO is het weer eens de sociale en intellectuele achtergrond van de ouders, die vaak bepalend is voor de keuze tussen de zgn. 'sterkere' en 'zwakkere' richtingen. Aan de 'uitstroom' zijn het dan hoofdzakelijk leerlingen uit de sterkere ASO-richtingen, die geschikt worden bevonden voor de universiteit.
En Iedereen die onderwijservaring heeft, weet dat ook in het 'witte' ASO, de leerlingen van bv. L.Wi. L.G., L.We, WA, grotendeels uit de stevige middenklasse en de hogere klasse komen.
Al vele jaren is het duidelijk dat ons onderwijs in zijn structuur en in zijn didactische en pedagogische opvattingen en praktijk, een onderwijs is dat focust op de sociaaleconomische en culturele hogere en middenklasse, en er niet in slaagt de talenten van vele jonge mensen uit de lagere klassen te ontplooien.
24-11-2018 om 10:52
geschreven door Gust Adriaensen
23-11-2018
Pater Daniël Maes in Postel
XIII/47
Vrijdag 23 november 2018
Flitsen
Groningen
Op uitnodiging van zowel de plebaan als van de uitgever van de Blauwe Tijger mocht ik vrijdagavond in de kathedraal van Groningen een getuigenis geven. Er waren 60 à 70 mensen aanwezig. Deze statige gebedsruimte nodigde ons tevens uit om even samen te bidden. Na mijn uitleg over Syrië kwamen er vele vragen. Opvallend is dat er geen “negatieve ” reacties geuit werden. De mensen blijken steeds meer de leugens van de media te doorzien. Verder hebben we ons door onze uitgever laten inleiden in deze unieke streek aan de Waddenzee en het leven van de mens door de eeuwen heen met het water. Rust, stilte en eindeloze vergezichten van drassige weiden. In de uitleg die we kregen waren we vooral getroffen door het titanenwerk van de Cisterciënzersmonniken van Aduard (samentrekking van ‘Ad sanctum Bernardum’) uit de 12e eeuw, dat een van de grootste abdijen van Europa werd. De monniken zorgden voor dijken, polders en kanalen. De abdij werd in 1580 verwoest. Na een heerlijk logement bij onze uitgever, reden we terug langs Leuven voor het tweede congres van geopolitiek Vlaanderen–Nederland. Hier genoten we vooral van de deskundige uitleg van Willie Van Damme over het einde van de oorlog tegen Syrië. Deze twee dagen hebben we ruim 1000 km gereden, maar het was ook ruimschoots de moeite waard.
Tilburg
Gisterenavond, donderdag gaf eerst Jeanneke Monshouwer, voormalig medewerkster van de NOS een puike uiteenzetting voor een 40-tal mensen in Tilburg bij “boerke Mutsaers”. Iedere bewering illustreerde ze met een dia, die tekst en beeld gaf en toonde overduidelijk aan hoe het gewone nieuws ons totaal bedriegt. Ook in haar boeken geeft ze op iedere bladzijde de bijbehorende foto’s. Daarna sprak ik over Syrië en eindigde met een beroep op onze dubbele verantwoordelijkheid als mens en als christen. Als mens hebben wij niet het recht nuttige idioten te zijn in handen van criminele wereldleiders die niets anders dan oorlog voeren. En als christen wordt het tijd dat we echt aan het christendom beginnen en Jezus navolgen die zegt: Neem uw kruis op en volg Mij. Er heerste een grote bekommernis bij velen rond deze vraag: hoe kunnen we het gruwelijk bedrog van de wereldleiders en van onze politici ongedaan maken? De wereld wordt inderdaad geregeerd door bekende oorlogscriminelen én geobsedeerden door “humanitaire bombardementen”. Een vrouw gaf me een dagblad (“Trouw” van donderdag 22 november 2018!) met dit artikel op de eerste bladzijde: “Nederlandse hulp aan Syrië was wel militair van aard”. Het ontmaskert de blijvende leugens van de Nederlandse regering hierover. Er is dus wel een ommekeer bezig. Er was ook een Congolese Belg, erg zwart van huidskleur, die mij aansprak in sappig Antwerps: Wat gij zegt hadden de pastoors al lang van de preekstoel moeten roepen!
Dank
Ware vriendschap is een kostbaar goed en blijft ook overeind wanneer men niet over alles dezelfde mening heeft. Men kan het, naar het woord van Augustinus, oneens zijn met elkaar, zoals men het oneens is met zichzelf, waardoor de vriendschap nog wordt gekruid. Wanneer men echter vanuit eigen beperkte mogelijkheden, op dezelfde wijze wil meehelpen aan een betere samenleving in Kerk en maatschappij, ontstaat er als het ware een steekvlam. Moge dit volstaan om de vrienden te danken die me uitnodigden om even bij hen op rust te komen en te genieten van de goede dingen in het leven. Na deze eerder “Bourgondische” ontmoetingen zal ik met een dankbaar hart terugkeren naar het monnikenleven in de woestijn.
En dit nog
vAlleen maar goed nieuws nu over Syrië met vele foto’s en 2 video’s (over de architecturale schoonheid van de Omayyaden moskee in Damascus en het sympathieke bezoek van Hafez, de oudste zoon van de president: http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-12/
23-11-2018 om 16:10
geschreven door Gust Adriaensen
22-11-2018
Wereldwijd worden 300 miljoen christenen vervolgd
Wereldwijd leven 300 miljoen christenen – een op 7 – in een land waar zij omwille van hun geloof dreigen vervolgd te worden.
Volgens het pas verschenen jaarverslag van Kerk in Nood zijn er wereldwijd 300 miljoen christenen slachtoffer van geloofsvervolging. Zij zijn het doelwit van systematische intimidatie, schending van hun mensenrechten, misbruik en fysisch geweld. Het is de 14de keer dat Kerk in Nood een dergelijk jaarrapport over de godsdienstvrijheid publiceert.
Bij de voorstelling werd benadrukt dat ook andere geloofsgemeenschappen het slachtoffer zijn van vervolging. Het westen kreeg een veeg uit de pan omdat het doof en blind blijft voor de schreeuw om hulp van christenen uit Irak en andere landen waar de godsdienstvrijheid schaamteloos met voeten wordt getreden. De organisatie stelde tijdens de periode van juni 2016 tot juni 2018 een sterke stijging vast van de schendingen van de godsdienstvrijheid.
In 38 landen is er sprake van ernstige of zelfs extreme schendingen en in 21 landen heeft een openlijke geloofsvervolging plaats.
Het betreft Afghanistan, Saudi-Arabië, Bangladesh, Birma, China, Noord-Korea, Eritrea, India, Indonesië, Irak, Libië, Niger, Nigeria, Pakistan, Palestina, Syrië, Somalië, Soedan, Turkmenistan, Oezbekistan en Jemen. In 17 andere landen is er sprake van openlijke discriminatie: Algerije, Azerbeidzjan, Bhutan, Brunei, Egypte, de Russische Federatie, Iran, Kazachstan, Kirgizië, Laos, de Maldiven, Mauritanië, Qatar, Tadzjikistan, Turkije, Oekraïne en Vietnam.
In bijna de helft van deze 38 landen ging de godsdienstvrijheid er het voorbije jaar bovendien sterk op achteruit.
In het geseculariseerde westen heerst volstrekte apathie voor kwetsbare geloofsgemeenschappen. Kerk in Nood.
Kerk in Nood schrijft dat de aantasting van de godsdienstvrijheid en de toenemende geloofsvervolging in vele landen hand in hand gaat met het groeiende nationalisme, dat godsdienst als een bedreiging ziet voor de eenheid van het land. Dat is vooral in India, China, Noord-Korea, Pakistan en Myanmar geval.
In India is het antichristelijke geweld van extremistische hindoegroepen bijna verdubbeld, tot 736 gevallen van geweld.
In China probeert de overheid de geloofsgemeenschappen onder controle te krijgen. Daar legde het regime van president Xi Jinping beperkende maatregelen op, waaronder het verbod op de online verkoop van bijbels. Tussen 2014 en 2016 werden er in China tussen de 1.500 en 1.700 kerken vernietigd of beschadigd.
In Noord-Korea blijven duizenden christenen omwille van hun geloof opgesloten. Maar ook in ook in Eritrea, Iran, Tadzjikistan en Turkmenistan zijn religieuze minderheden er slecht aan toe. In Myanmar zijn sinds september 2017 bijna 700 duizend Rohingya-moslims naar Bangladesh gevlucht. Volgens het Hoge Commissariaat voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties heeft hier een etnische zuivering plaats. De dagen van de heerschappij van Islamitische Staat lijkt voorbij. Maar ondertussen zijn andere militante islamitische bewegingen opgericht in Afrika, het Midden-Oosten en Azië.
Het rapport is ook bijzonder kritisch voor de laksheid van sommige westerse landen. Daar heerst een sfeer van volstrekte onverschilligheid voor de geloofsvervolging. Westerse regeringen laten ook na om levensnoodzakelijke hulp te verstrekken voor ontheemde gemeenschappen die willen terugkeren naar de landen die zij moesten ontvluchten.
(Kerknet)
22-11-2018 om 16:47
geschreven door Gust Adriaensen
Kerk, toon je civiele meerwaarde!
Kerk, toon je civiele meerwaarde!
In zijn Standpunt bij het eerste jaarrapport van de katholieke Kerk in België, onderlijnt Tertiohoofdredacteur Emmanuel Van Lierde het belang van cijfers die de maatschappelijke relevantie van de Kerk bewijzen.
De maatschappelijke relevantie van de Kerk
De focus van de eerste Belgische editie ligt trouwens op de maatschappelijke relevantie, merkt Van Lierde terecht op. Tot nu toe pakken geloofsgemeenschappen veel te weinig uit met facts & figures over de meerwaarde die ze in de samenleving bewerken. We leven zogezegd in een tijd waarin velen niets meer van de Kerk verwachten en onverschillig staan tegenover het christelijke geloof. Waarin de Kerk irrelevant geworden lijkt voor de media, de politiek en de cultuur.
Juist nu de kerk onder vuur ligt, is het noodzakelijk in de verf te zetten welke positieve inbreng gelovigen hebben, hoe ze de gist in het deeg zijn. Emmanuel Van Lierde
Denk aan de zorg voor armen, vluchtelingen, zieken, gekwetsten, eenzamen en rouwenden, de inzamelingen voor nood- en ontwikkelingshulp, de inzet in onderwijs en jeugdbewegingen, de vele vrijwilligers in sociale initiatieven en het verenigingsleven of het onvoorwaardelijke engagement van religieuzen. Veel gebeurt in stilte en belangeloos. Daardoor blijft het buiten beeld. Een jaarrapport kan die onzichtbaarheid tegengaan en ingaan tegen de vooroordelen.
Tot nader order is de Kerk geen schimmige minderheid. Haar marginaliseren doet onrecht aan de velen die van dichtbij of veraf betrokken zijn bij het leven van de Kerk.
Emmanuel Van Lierde
(Kerknet)
22-11-2018 om 10:07
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2018
Rapport Katholieke Kerk in België
Bekijk de videovoorstelling van het eerste rapport over de Katholieke Kerk van België.
Klik op onderstaande link.
Op www.kerknet.be vind je uitgebreide commentaren bij dit eerste rapport, dat duidelijk de maatschappelijke relevantie van de Kerk bewijst.
