Het wordt duidelijker en duidelijker. De keuze van De Wever en NVA om aan de zijlijn te gaan staan, zal de Vlaams-nationalisten geen deugd doen. De Wever, maandenlang in het centrum van de politieke belangstelling, is de laatste weken bijna onzichtbaar en onhoorbaar. En de beslissing van CD&V enkele weken geleden, om niet langer als een schoothondje achter de bulldog aan te trippelen, heeft de partij bijna onmiddellijk opnieuw een gezicht gegeven en op de pôlitieke kaart gezet.
Dat Vlaamse en Franstalige partijen erin geslaagd zijn via democratische onderhandelingen en compromissen, BHV te splitsen, zonder dat NVA daarin een rol speelde, zal het belang van die partij in de ogen van vele kiezers hoe dan ook verminderen.
Het gevaar bestaat bovendien dat NVA, willens nillens, in het kamp van een extremistische zweeppartij als Vlaams Belang terechtkomt. De eerste voortekenen daarvan tijdens de betoging in Linkebeek, logen er niet om. Een aantal NVA-politici liep wel mee, net als de vele Vlaams Belang-mandatarissen. Maar de NVA'ers werden natuurlijk daarbij de duidelijke schietschijf voor de VB'ers.
Nee, ik kan moeilijk aannemen dat De Wever zich de laatste weken goed in zijn politieke vel voelt. Hij laat de Vlaamse autonomieretoriek dan ook meer en meer over aan luitenanten Jambon en Weyts. Die moeten er evenwel voor oppassen dat ze hun geloofwaardigheid niet verliezen en niet langer serieus worden genomen. Wat er in de perceptie van velen met Maigain aan het gebeuren is, zou ook hen wel eens kunnen overkomen.
19-09-2011 om 14:08
geschreven door Gust Adriaensen
31-08-2011
'Wat we zelf doen, doen we beter!'
De parlementsleden, inclusief die van het Vlaamse parlement, zorgen financieel bijzonder goed voor zichzelf. Daar heeft ook NVA, die nochtans de touwtjes in het Vlaamse parlement stevig in handen heeft, tot nu toe niks aan willen veranderen. Wel de 'anderen', en zeker de Walen, voortdurend verwijten dat ze profiteurs en potverteerders zijn, maar zichzelf en het vullen van de eigen portemonnee in vraag stellen, nee, daar doen ook de ware Vlamingen niet aan mee.
Het geval Gatz brengt die extreme schijnheiligheid en het schaamteloos graaien in de vetpotten nog eens onder de aandacht.
Het systeem dat het parlement zelf voor zichzelf in het leven heeft geroepen en dus ook zelf kan aanpassen, voorziet een riante uittredingsvergoeding, ook wanneer het parlementslid zelf ontslag neemt. Bovendien krijgen ze een volledig pensioen na twintig jaar. In het geval Gatz, die in totaal 17 jaar parlementslid is geweest, maar recent zelf ontslag heeft gegeven om in het bedrijfsleven aan de slag te gaan, betekent dat een uittredingsvergoeding van maar liefst 300.000 euro!
Ter vergelijking. Een arbeider met 17 jaar dienst heeft recht op een opzeg van enkele weken, een bediende op één jaar, een kaderlid op anderhalf jaar. Maar enkel als ze ontslagen worden, niet als ze zelf ontslag nemen. In dat laatste geval, geraken ze al direct buiten het sociale zekerheidssysteem.
Een woestmakende schande!'Wat we zelf doen, doen we beter????'
31-08-2011 om 07:45
geschreven door Gust Adriaensen
23-08-2011
Op de Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg 8
Epiloog
Heidelberg, de oude, romantische universiteitsstad, aan de Neckar. 'Ich hab' mein Herz in Heidelberg verloren...'.
Heidelberg: de imposante brug over de breed stromende Neckar, de blanke torens van de hoge stadspoort, de statige gebouwen van de 618oude stad en hoog erboven, over de volle breedte, het slot.
De in 1386 gestichte 'Ruprecht-Karls-Universität' is voor de ontwikkeling van de stad van doorslaggevende betekenis geweest. Vanuit de universiteit werd actief deelgenomen aan de verschillende stromingen van de 16de-eeuwse Reformatie. De 30-jarige oorlog, die in 1618 begon, ging niet aan de stad voorbij. De nieuwe keurvorst, Maximiliaan van Beieren, dwong de stad weer terug tot het katholicisme. Een strijd tussen vorsten die elkaar de macht betwistten, was er de oorzaak van dat kort voor 1700 de stad e het slot door Franse troepen werden verwoest Van toen af begon men aan de wederopbouw, een barokke architectuur op veelal gotische grondvesten. In 1803 werd de universiteit nieuw leven ingeblazen en daarmee kreeg de stad al spoedig veel invloed op het gebied van, wetenschap en cultuur. Van de Tweede Wereldoorlog heeft Heidelberg weinig geleden. De geallieerde bommenwerpers spaarden de gebouwen vanaf het moment dat daar het toekomstige Amerikaanse hoofdkwartier was gepland.
Nu is Heidelberg een bruisende stad. Ongeveer 18% van de bevolking is actief aan de universiteit of aan onderzoekscentra verbonden aan de universiteit (o.a. het Max Planckinstituut). elk jaar trekt de stad zo'n 3,5 miljoen bezoekers.
23-08-2011 om 20:18
geschreven door Gust Adriaensen
17-08-2011
De ratingbureaus
Merkwaardig, merkwaardig!
Toen S&P een tijdje geleden de rating van de VS verlaagde, daverde de wereld op haar grondvesten. Dagenlang puilden de media uit van de berichtgeving, de commentaren en de speculaties.
Nu Fitch de vroegere hoogste rating van de VS behoudt, blijft het oorverdovend stil, is er bijna geen plaats voor het nieuws in de media.
Misschien nog het beste bewijs voor het overbodige, relatieve van die ratingbureaus maar tegelijk ook voor het gevaar dat zij betekenen voor de economische, financiële en politieke stabiliteit van de wereld.
17-08-2011 om 09:21
geschreven door Gust Adriaensen
16-08-2011
Geloofsdagen in Postel
Geloofsdagen in de norbertijnenabdij van Postel
De abdij wil ingaan op een dubbele nood in onze tijd. Enerzijds zijn vele gelovigen nog maar weinig vertrouwd met de inhoud van hun geloof. Anderzijds zijn heel wat mensen, ook jongeren, op zoek naar zin, geloof, de waarheid van hun leven, maar horen nergens meer vertellen over de grote geloofsschat die de Kerk te bieden heeft. Deze dagen zijn dus bestemd voor al wie zijn geloof wil verdiepen.
Waar:
Contactcentrum abdij Abdijlaan 16, 2400 Mol
Wanneer:
za 24/09/11, za 15/10/11, za 05/11/11 van 09:30 tot 16:30
16-08-2011 om 20:43
geschreven door Gust Adriaensen
15-08-2011
Relativiteit
Tot voor enkele weken waren de binnenlandse politieke kwesties en onderhandelingen van het hoogste belang. Politici stonden dag na dag in de schijnwerpers. Uren en bladzijden werden gevuld met berichtgeving en commentaren.
En dan, met de aanvang van de vakantie, trad de Grote Stilte in. Weg staatshervorming, weg BHV, weg begroting, weg diepe verontwaardiging. Di Rupo, De Wever en tutti quanti verdwenen, verdampten, losten op. Geen spoor was van hen nog te bekennen.
Maar opgelet! Over enkele dagen wordt iedereen en alles weer door de media te voorschijn getoverd. De dingen vallen weer op hun gewone plaats. De toppolitici spelen weer de rol die van hen verwacht wordt of die hen opgedrongen wordt.
Het spel kan weer zijn gang gaan. Een Grote Staatshervorming is Absoluut nodig! De Wever staat pal!! Pas op voor sluwe vos Di Rupo!!! De PS is gelijk aan dictatuur!!!! Die stinkend rijke Vlamingen knijpen ons dood (en Francais)!!!!!
De gazetten hebben weer kopij.
15-08-2011 om 07:42
geschreven door Gust Adriaensen
14-08-2011
Op de Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg 7
Op de Jacobsweg
Bebenhausen-Rottenburg
Een end buiten het ommuurde klooster van Bebenhausen, klimmen we het natuurpark Schönbuch in. Van op deze hoogteweg hebben we een mooi uitzicht op de Zwabische Alp. En dan het dal weer in. Het Käsenbachtal, het geografische centrum van Baden-Würtemberg. De dichters van de Schwabische romantiek, met Ludwig Uhland op kop, beschouwden het Käsenbachtal als hun Elyseum en vergeleken het met 'de velden waar de geesten van de onsterfelijke helden uit de Griekse mythologie verblijven, waar het altijd lente is en er immer een koel windje waait'. En het is er inderdaad mooi lenteweer.
De oude binnenstad van Tübingen is mooi en kleurrijk. En het bezoek aan de Jacobskerk met de spitse kopergroene torentjes loont de moeite. Aan de noordzijde, in de nis, vind je het merkwaardigste beeld van de Sint-Jacobskerk: de zogenaamde 'Zonnegfiguur'. Het bestaat uit drie delen met telkens drie concentrische cirkels. Oorsprong en betekenis van dit beeld zijn onbekend en in heel Europa is geen gelijkaardig beeld te vinden.
Naar ons einddoel nu: Rottenburg am Neckar. Het is een gezellige Romeinse en bisschoppelijke stad. In de prachtig gerestaureerde Sint-Maartensdom sluiten we zingend en biddend onze pelgrimstocht af. Enkele nonnen in de kerk luisteren geïnteresseerd. Gesprekje aangeknoopt. Het zijn zusters uit een klooster in Ulm. Als ze horen dat we uit België komen, begint een der kloosterlingen geanimeerd te praten over de vroegere nuntius in België, mgr. Rauber, die nu in hun klooster verblijft.
In de vooravond keren we met de autocar nog terug naar Tübingen. In een restaurant aan de Neckar wordt er gegeten. En zijn er danktoespraakjes en geschenkjes. Vriendschap regeert.
En daarna 150 km naar het noorden, naar Heidelberg, waar we zullen overnachten.
14-08-2011 om 16:19
geschreven door Gust Adriaensen
Hans Geybels: 'Het grote ongelijk van Dalrymple.'
Hans Geybels, gastprofessor theologie aan de KUL en voormalig woordvoerder van kardinaal Danneels, publiceert onder de titel 'Het grote ongelijk van Dalrymple' een analyse van het neoconservatieve denken.
In die analyse Geybels terecht op de ongenuanceerde eenvoud van die denkrichting. De complexiteit van de samenleving wordt gereduceerd tot slogans, tot een zwart-witplaatje, tot de goeden versus de slechten, tot de hard werkenden versus de luieriken.
Neoconservatieven zien de samenleving naar de verdommenis gaan. Alleen het segment waartoe zij zichzelf rekenen,is nog gezond. Zij gaan ervanuit dat een groot deel van de 'anderen' en dat zijn vooral de jongere generaties, reddeloos verloren is. Die moeten afgestoten worden, achter figuurlijke en, liefst nog, massaal achter echte tralies verdwijnen. Harde repressie ziet de neoconservatief inderdaad als het enige middel om zich te beschermen tegen de barbaarse hordes.
'Aandacht voor de sociale context van de jongeren, de gezinssituatie, de voorstelling in de media en ook voor het functioneren van de instellingen, zou ons een hele stap verder brengen', aldus Geybels. En hij verwijst ook naar de tienduizenden inspirerende en sociaal gemotiveerde jongeren uit de jeugdbewegingen en naar de honderdduizenden die nu naar Madrid trekken voor de Wereld Jongerendagen. Het is niet alleen maar een 'zwartboek'.
Geybels stelt dat alleen maar criminalisering en repressie, nooit een duurzame oplossing bieden. Integendeel. De wrok, de haat, de frustratie en wraakgevoelens van de jonge bevolking, die Dalrymple lelijk, agressief, gemeen, onbeschoft en crimineel noemt, zullen explosief toenemen.
Ook de Vlaamse neoconservatieven, die Dalrymple als hun huisideoloog beschouwen, moeten ervoor oppassen dat ze door hun zwart-witbenadering van de samenleving, door het zweren bij de harde aanpak zonder ook te werken aan positieve oplossingen, ook in Vlaamse steden het klimaat voor rellen mee helpen beïnvloeden.
14-08-2011 om 08:50
geschreven door Gust Adriaensen
12-08-2011
Dalrymple: de platvloerse pamflettist.
In De Standaard verscheen gisteren een column van de Britse essayist en psychiater Theodore Dalrymple over de rellen en de relschoppers in Engeland. Dalrymple heeft enige bekendheid verworven in Vlaanderen omdat De Wever hem aanduidde als een van zijn grote voorbeelden en inspirators voor De Wevers rechts-conservatief gedachtegoed.
Zelden zo'n vulgair scheldproza gelezen als van deze 'essayist-arts-psychiater'. Dalrymple is iemand die met diepe verachting neerkijkt op zijn eigen landgenoten. De politici en de intellectuelen zijn apathisch, laf, onbekwaam, opportunistisch. Een groot deel van de jonge Britten is lui, lelijk, agressief, gemeen, onbeschoft, crimineel. De politie en de rechters zijn bespottelijk, ineffectief, incompetent.
Doet de arts-psychiater ook maar één poging om een verklaring te zoeken voor het geweld? Neen. Geeft Dalrymple mogelijke aanzetten tot oplossing aan? Neen. Deze man schrijft geen essay. Zijn scheldkanonnade is een pamflet waarin hij vanuit zijn geprivilegieerde ivoren toren wild om zich heen schopt.
De indruk ontstaat dat hij niet echt geeft om oplossingen. Het is hem om de haat voor zijn eigen land te doen. En om zijn eigen grenzeloze burgerlijke zelfgenoegzaamheid en intellectueel superioriteitsgevoel. Hij toont zich al evenzeer als de jonge vandalen in de Engelse steden, een gemene relschopper. Dat hij daarbij op de platste manier de gestorven Amy Winehouse door het slijk haalt, is echt het dieptepunt.
En De Wever bewondert deze platvloerse, onbeschofte, puberale pamflettist!?
12-08-2011 om 08:15
geschreven door Gust Adriaensen
08-08-2011
'Degradeer de degradeerders!'
Mehdi Hasan, politiek journalist van de New Statesman, roept naar aanleiding van de verlaging van de kredietwaardigheid van de VS door het ratingbureau S&P, op tot degradatie van de degradeerders.
Deze meneer Hasan heeft overschot van gelijk wanneer hij de kredietbeoordelaars een veeg uit de pan geeft en hun geloofwaardigheid in twijfel trekt.
Het is niet gezond wanneer democratisch verkozen regeringen gegijzeld worden door ratingbureaus.Het is ook opvallend dat er zo gemakkelijk van uitgegaan wordt dat de privésector en deze beoordelaars in het bijzonder, het altijd bij het rechte eind hebben en dat de publieke sector bijna ipso facto verspillend functioneert.
De tering naar de nering zetten? In het enge kapitalistische financieel-economische denkschema van firma's als S&P, is dat moraliserende verwijt alleen maar bestemd voor de verspillende overheden.
Hebben deze ratingbureaus en tutti quanti enkele jaren geleden de banken gewaarschuwd en berispt voor hun roekeloos beleid en voor de dreigende ondergang? Wat was hun beoordeling van de rommelkredieten waarin vele banken grossierden? En beschouwen zij de miljarden die de overheden toen in de bankensector hebben moeten pompen, ook als verspilling?
Ben het volkomen eens met deze meneer Hasan: degradeer de degradeerders,gedaan met de heerschappij van de rating agencies!
08-08-2011 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
06-08-2011
Gelovig? Kerkelijk?
Is het je ook al opgevallen hoeveel mensen, vooral vijftigers en zestigers, er klaarblijkelijk een diepe behoefte aan hebben sterk te poneren dat ze niet (langer) gelovig en/of kerkelijk zijn? Ook al is dergelijk getuigenis vaak totaal irrelevant voor de situatie waarin de 'belijder' verkeert.Het fenomeen doet zich voor zowel in persoonlijke contacten als in het openbaar, en zeker wanneer het gaat om personen die denken de status van BV bereikt te hebben.
Wat me intrigeert is de vraag waarom die uitspraken gedaan worden. Bijna allen zijn ze in een katholiek milieu opgegroeid. Vanaf de jaren zestig hebben ze bijna geruisloos de kerk de rug toegekeerd. Wijst het poneren van hun ongeloof en/of non-kerkelijkheid erop dat ze toch nog altijd worstelen met het opzijschuiven van waarden en gebruiken die ze van hun ouders en voorouders meegekregen hadden? Voelen ze zich spiritueel toch wel eenzaam en zoeken ze steun en bevestiging bij anderen? Zijn ze gegrepen door een vorm van bekeringsijver: de medemens ertoe brengen hun ongeloof en antikerkelijkheid aan te hangen?
Het verschil met degenen die nog wel gelovig en/of kerkelijk zijn, is groot. In onze contreien lopen er niet zoveel mensen rond die duidelijk uitkomen voor hun geloof en kerkgemeenschap. Waarom niet? Menselijk opzicht? Onzekerheid? De druk van een areligieuze omgeving of een anti-kerkelijk cultureel klimaat?
Is het niet de hoogste tijd dat degenen die gelovig en kerkelijk (willen) zijn, zelfbewuster daarvoor uitkomen? Hun kerkgemeenschap zichtbaarder maken? In de eerste plaats vanuit een positieve ingesteldheid en vanuit het besef van de spirituele en sociale waarde van het religieuze en kerkelijke. Maar ook vanuit democratische en culturele overwegingen. Het is niet goed dat de indruk wordt gewekt dat nog alleen maar ongelovige en anti-kerkelijke stemmen weerklinken.
06-08-2011 om 09:41
geschreven door Gust Adriaensen
04-08-2011
De cardioloog en kinderlawaai
Cardioloog Goethals zal wel gelijk hebben: ook lawaai veroorzaakt door kinderen kan de gezondheid schaden. En de concentratie en cumulatie van lawaai in kinderdagverblijven maken de hinder nog erger. En dat er crèches nodig zijn, is de schuld van onze 24-uurseconomie, die een toenemend beslag legt op de avond, de nacht, het weekend.
Maar Goethals gaat uit de bocht wanneer hij steeds maar weer met 'zijn' axioma voor de dag komt: lawaai is lawaai. Dan stelt hij zich op als de pure wetenschapper-technicus , die alleen maar het aantal decibels registreert. Het is een vorm van dehumanisering wanneer je lawaai van mensen, in het bijzonder van kinderen, gelijkstelt met verkeers- of industrielawaai.
Cardioloog Goethals reageert tegen de mensen die protesteren tegen rechterlijke sluitingsbevelen van kinderdagverblijfen. Hij vindt het verantwoord dat in een aantal situaties die instellingen moeten sluiten. Want 'lawaai is lawaai' nietwaar, en dat is schadelijk voor de gezondheid, dus moeten crèches dicht.
Goethals is evenwel niet erg consequent in de toepassing van zijn onverbiddelijke gezondheidslogica als het om andere lawaairijke sectoren gaat. Zou hij durven pleiten voor het sluiten van hinderlijke vlieghavens, hogesnelheidslijnen, snelwegtrajecten, popfestivals, enz. ? En waarom start hij geen kruistocht tegen 'onze 24-uurseconomie', die in zijn redenering, en wellicht terecht, de basisoorzaak is van permanente lawaaiterreur?
Maar kinderlawaai? Dat is voor veel mensen misschien toch wel het ergste. Daartegen moet resoluut opgetreden worden. Als je een aantal rechters aan je kant krijgt, is dat nog gemakkelijk ook. Breng je niet direct 'onze 24-uurseconomie' mee in het gedrang.
04-08-2011 om 09:41
geschreven door Gust Adriaensen
24-07-2011
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg 6
Op de Jacobsweg
Murrhardt-Bürg Neckartailfingen-Bebenhausen
Door de glooiende landbouwstreek van de Bachnanger Bucht bereiken we Allmersbach. Van daar is het bergop naar Stöckenhof en verder door de velden richting Bürg.
We hervatten de tocht ten zuiden van Stuttgart in Neckartailfingen.
De Sint-Maartenskerk van Neckartailfingen is een van de mooiste romaanse kerken in Zwaben. Ze werd in het begin van de 12de eeuw gebouwd door de monniken van Hirsau. Een eigenaardigheid is de scheve toren van deze kerk.
Langs boomgaarden pelgrimeren we verder en krijgen we een prachtig uitzicht op het dal van de Neckar. Via het natuurpark Schönbuch komen we in het gehucht Einsiedel waar zich een voormalig jachtslot bevindt. En dan richting Bebenhausen.
Het vroegere cistercienzerklooster van Bebenhausen is een indrukwekkend complex. Het klooster is bijzonder goed bewaard en kan als historisch monument bezocht worden. De kloostergangen in vurige gotiek, de zomereetzaal met opmerkelijke plafondfresco's, de gesculpteerde balken van de wintereetzaal, de verdieping met de kloostercellen en de bibliotheek... dat alles maakt een bezoek aan het klooster meer dan de moeite waard.
24-07-2011 om 21:23
geschreven door Gust Adriaensen
23-07-2011
Fundamentalistisch nationalisme
Het wild om zich heen trappen van De Wever en NVA en de poging om daarbij vooral CD&V het hardst te raken, maken het nog maar eens duidelijk.
Het politieke fundamentalisme en opportunisme van De Wever halen het vaker en vaker van de academische objectiviteit die je van een historicus zou mogen verwachten. De Wevers fanatiek geloof in het eigen grote gelijk, vertroebelt in sterke mate het correct lezen, analyseren en evalueren van de teksten en meningen van andere politici en partijen.
Wanneer de anderen, in het bijzonder nu CD&V, het wagen hem en zijn partij NIET te volgen in hun separatistisch streven met als uiteindelijk doel de oprichting van een rechts, neoliberaal Vlaams republiekje, vervalt De Wever in verwijten en scheldpartijen ofwel in een meelijwekkend zelfbeklag dat hij probeert te transponeren naar heel Vlaanderen: de Vlaming als uitgebuite, machteloze, te beklagen underdog.
Deze karakteriële en intellectuele minder fraaie kenmerken van de politicus die zich graag de machtigste man van Vlaanderen en België waant, kunnen niet langer verdoezeld worden door zo nu en dan een Latijns citaat uit de Dikke van Dale te plukken.
23-07-2011 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
20-07-2011
CD&V krijgt politiek verstand terug
Dat Beke en CD&V bereid zijn met de zeven andere partijen aan tafel te gaan zitten, getuigt van politieke verantwoordelijkheidszin en democratische ingesteldheid.
De christendemocraten hebben de voorbije dagen al ervaren dat zijn eigen weg gaan, zichzelf profileren, niet langer aan het handje van De Wever of in de schaduw van de nationalisten lopen, onmiddellijk de politieke relevantie van de partij heeft hersteld. De CD&V staat er weer.
En het misprijzen dat zij oogstte door haar slaafse afhankelijkheid van wat NVA zei en (niet) besliste, is al aan het veranderen in respect voor een partij die haar verantwoordelijkheid neemt. Een partij die er zich sterker en sterker van bewust wordt dat verantwoordelijkheidszin en democratisch bewustzijn echt maar tot uiting komen in het verbeten zoeken naar faire compromissen.
Want degenen die (bijna altijd) compromissen afwijzen, zijn in essentie autoritair en fundamentalistisch ingesteld. Overtuigd van het eigen grote gelijk. Zeker van de eigen superioriteit. En dergelijke instelling strookt niet met de realiteit en komt nogal vaak eerder potsierlijk over.
20-07-2011 om 19:37
geschreven door Gust Adriaensen
16-07-2011
Wat een verademing!
Gewoon al voor het gevoel van eigenwaarde is het voor de CD&V en in het bijzonder voor Beke uiterst belangrijk, dat zij nu al enkele dagen het politieke nieuws beheersen. Dat is voor het eerst sedert lange tijd. Dankzij het innemen van een eigen standpunt.
Hopelijk beseffen Beke en co. echt voorgoed dat eigen profilering, eigen verantwoordelijkheid, eigen beslissingen, eigen compromisbereidheid, de enige weg is naar de heropstanding van de partij. Dat anderzijds het zich vastkleven aan de NVA, het zich laten dirigeren in zijn verklaringen en beslissingen door NVA, het zich laten biologeren door De Wever, onvermijdelijk leidt naar de politieke ondergang van de partij.
En wat een verademing is het eens voor een paar dagen verlost te zijn van de door de media gewilde allesoverheersende aanwezigheid van een Antwerpse politicus. Nooit een goed symptoom van een gezonde democratie. Veel beter is het ervan uit te gaan, en de feiten bevestigen dat altijd wel, dat onze toppolitici aan elkaar gewaagd zijn. Zowel wat de talenten als de fouten betreft. Dat geldt overigens ook voor een Limburgse politicus.
Hopelijk staat Beke niet te lang alleen op de piëdestal. Samen met de 'willing' naar compromissen zoeken voor het zo correct mogelijk besturen van dit land, dat is de verdomde plicht van de politici.
Fijn is het alleszins dat deze sobere Lommelaar nu echt even op het voorplan treedt. Met een politieke agenda. Zonder frituur, zonder blufverwijzingen naar Cameron of Sarkozy, zonder uit de Dikke van Dale geplukte Latijnse citaten.
16-07-2011 om 14:10
geschreven door Gust Adriaensen
14-07-2011
Abdij Postel: een levende geloofsgemeenschap
In Tertio, een christelijk opinieweekblad, wordt uitgebreid aandacht besteed aan de norbertijnenabdij van Postel.
Abt Testaert geeft uitleg bij de economische activiteiten van de abdij. Het kruidenlabo en de kaasmakerij van Postel genieten ruime bekendheid. Maar kaas is niet de kern van Postel, aldus abt Testaert.
Het individuele gebed, het gemeenschappelijke getijdengebed en de liturgie sturen het leven van de norbertijnen. Voor de bezoekers is de abdij een ankerpunt. Een plaats waar katholieken naartoe komen om de eucharistie te vieren en de sacramenten te ontvangen. Ook niet-gelovigen kunnen bekoord worden door de schoonheid van de liturgie en de rust binnen de abdijmuren.
Ieder die wil, kan de gebedstijden meevieren of bijwonen. Het morgengebed heeft om 6.45 uur plaats. Om 11 uur wordt de eucharistie gevierd, gevolgd door het middaggebed. 's Avonds om 18 uur is er het avondgebed, dat een half uurtje duurt. De rustgevende afwisseling van psalmgezang, lezing, stiltemoment, bekoort zowel gelovigen als niet-gelovigen.
14-07-2011 om 20:54
geschreven door Gust Adriaensen
10-07-2011
De machtsgreep van Kris Peeters
Het is niet de eerste keer dat de Vlaamse minister-president kopstukken uit zijn eigen partij voor schut zet. Maar de manier waarop hij nu de CD&V-voorzitter herleidt tot een onmondige schooljongen, valt pijnlijk scherp op.
Beke had enkele dagen geleden de onmogelijke opdracht van vooral Peeters meegekregen om het non-standpunt van de partij naar buiten te brengen. Hij bracht er dan ook in het interview in Terzake niks van terecht. Een afknapper van formaat. Bijzonder vernederend voor de voorzitter en de partij.
Peeters kruipt nu in wat eigenlijk de voorzitterstaak is. Hij zegt op de vooravond van 11 juli wat de partij wenst en hoe het verder moet. Beke en zijn voorzitterstitel worden opzijgeschoven als volkomen irrelevant en waardeloos. Kris Peeters werpt zich op als de echte big boss van de christen-democraten.
De vraag is hoe lang de federale ministers van CD&V met op kop Leterme, politici als Verherstraeten en de ACW-vleugel, het eigengereide en machtswellustige optreden van Peeters nog zullen dulden.
De spanningen binnen CD&V lopen al langere tijd op. Wanneer barst de bom?
10-07-2011 om 20:00
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2011
De dreigende ondergang van CD&V
Drie bedenkingen bij het neen van De Wever op de formateursnota van Di Rupo.
1. Wat al vaker gezegd en geschreven werd, is nu overduidelijk: meneer NEEN werkt al de hele tijd met een dubbele agenda. Hij belijdt met woorden dat hij België niet wil doen barsten, maar niet alleen het program maar heel de politieke tactiek van NVA, is op dat doel gericht. Een rechts, neoliberaal Vlaams republiekje, is de ultieme natte droom van de Vlaams-nationalisten.
2. Het non-standpunt en de non-reactie van CD&V betekenen nu wel echt de laatste spurt van die partij naar de ondergang. RIP CD&V. Geen visie, geen profilering, geen zelfstandige mening, geen inhoudelijke evaluatie. Alleen maar angst, alleen maar onzeker gebazel, alleen maar verlammende fixatie op het enge nationalistische discours van meneer NEEN.
3.Van Besien en Genez hebben in democratisch opzicht overschot van gelijk: als zeven of acht partijen willen onderhandelen, dan moeten ze aan tafel gaan. Het is een aanfluiting van de democratie, wanneer ze zich laten gijzelen door een partij, die het einde van het land wil.
09-07-2011 om 13:26
geschreven door Gust Adriaensen
06-07-2011
De Duitse Jacobsweg tussen Rothenburg en Rottenburg 5
Op de Jacobsweg
Schwäbisch Hall-Murrhardt (26 km)
Uit het Kochertal tot op de hoogte van Tullau. Hoog boven de steile oever van de Kocher hebben we een prachtig zicht op Schwäbisch Hall. Dan gaat het weer steil naar beneden, opnieuw het dal in. Via een paadje tussen tuinen en huizen bereiken we de kapel van de heilige Sigismund. We passeren het dorpje Rieden, steken de Bibers over en bereiken het natuurpark van het Schwäbisch-Frankischer Wald.
Aan de Ebensberger Sägemühle is het gezellig picknicken. Dan weer verder langs de helling. We passeren de Prügelsee, een idyllisch meertje.Vanaf het dorpje Wolfenbrück gaat het steil bergaf tot aan het dorp Siegelsberg. Vandaar naar het stadje Murrhardt is niet zo ver meer.
Murrhardt is een levendige kleine stad. We bezoeken er de laatgotische Walterichskerk. Aan de noordzijde van de toren is er een 16de-eeuwse, zeer kunstig afgebeelde 'Olijfberg'. Ook een gidsbeurt in het Carl-Schweizer Museum staat op het program.
06-07-2011 om 22:13
geschreven door Gust Adriaensen
