Humor?

Voormalig defensie-minister Sander Loones (N-VA) noemt de gouden parachute (94.000 euro) van Van Overtveldt 'een correcte werkloosheidsuitkering (sic!) voor mensen die jarenlang keihard gewerkt hebben.'

15-12-2018 om 14:41 geschreven door Gust Adriaensen

Het vers dat in 2018 de meeste reacties uitlokte van lezers wereldwijd, staat in Jesaja hoofdstuk 41, vers 10:

'Wees niet bang, want Ik ben bij je. Vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, Ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand.'

13-12-2018 om 16:54 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 13 december wijst barones Mia Doornaert er vol verontwaardiging op dat het migratiepact dat door België ondertekend werd, ook goedgekeurd werd door 'een rist akelige dictaturen en autocratieën'?

Waarom is het in barones Doornaerts visie ongepermitteerd dat België een niet-bindend pact ondertekent, dat ook door 'een rist akelige dictaturen en autocratieën ' ondertekend wordt?

Waarom zet zij die rist, ten behoeve van de lezer, niet netjes op een rijtje, zodat de lezer weet welke regeringen door haar als 'akelige dictaturen en autocratieën' beschouwd worden? Voor een experte in internationale betrekkingen, moet dat een fluitje van een cent zijn.

Zou een van de redenen kunnen zijn dat er in die rist, regeringen zitten waarmee België, en zeker het welvarende en op export gerichte Vlaanderen, lekker erg lucratieve handelsbetrekkingen onderhoudt? Uiteraard kan het voor een experte in.. enz. geen probleem zijn om de handelsbetrekkingen met mogelijke schurkenstaten, 'akelige dictaturen en autocratieën', weet je wel, en de financiële waarde ervan, netjes in kaart te brengen.

Kortom, waarom vindt deze barones het ondertekenen van een internationaal pact, erger dan grof verdienen dankzij 'schurkenstaten'?

13-12-2018 om 16:13 geschreven door Gust Adriaensen

Een menswaardige en respectvolle behandeling van andere mensen door overheden en politie, moeten het richtsnoer en de norm zijn van hun beslissingen en optreden.

Daarop mag niet toegegeven worden, anders werken we mee aan de dehumaniseringsdynamiek die nu, ook in ons land, de kop opsteekt. Denk maar aan de manier waarop de asielzoekers aan het Klein Kasteeltje behandeld worden en aan het rapport over het politieoptreden tegen opgepakte migranten (zie DS van 7 december).

Als we niet in staat (willen) zijn om op een humane manier om te gaan met mensen in nood, of ze nu vluchteling of niet zijn, moeten we zeker niet meer uitpakken met de westerse normen en waarden, de christelijke en Verlichtingsidealen.

Dergelijke humane, geciviliseerde houding, heeft in essentie niets te maken met een specifiek migratiebeleid. Sommige regeringsleden verbergen hun onmacht om een correct en effectief migratiebeleid te voeren , door het treiteren en brutaliseren van machteloze, wanhopige mensen, toe te laten. Precies alsof dat iets oplost.

Velen verwarren (bewust?) migratiebeleid met een 'respectvolle en menswaardige behandeling' van medemensen. Zo geven zij de indruk dat het brutaliseren, treiteren, discrimineren, bureaucratisch pesten door overheid en politie geoorloofd zijn, wanneer het gaat om migranten, vluchtelingen, die volgens hun inschatting als gelukszoekers geëtiketteerd kunnen worden.

Op die manier schrijven zij zich in, in de dehumaniseringsgolf, die zich ten aanzien van vluchtelingen, in het 'beschaafde', 'verlichte', 'christelijke' Europa aan het uitrollen is.

Het ontgaat ze dat alle vluchtelingen, wat hun motieven ook zijn, in een geciviliseerd land recht hebben op een humane, correcte behandeling.

Het zegt veel over de morele bewustzijnsvernauwing bij velen, dat geaccepteerd wordt en soms zelfs toegejuicht , dat vluchtelingen, die voor het overgrote deel geen criminelen zijn, veel slechter en brutaler behandeld worden dan autochtone (zware) criminelen. Maar ook die moeten correct behandeld worden.

11-12-2018 om 18:07 geschreven door Gust Adriaensen

09-12-2018 om 16:30 geschreven door Gust Adriaensen

Minister De Block verdient felicitaties omdat ze onmiddellijk de barbaarse Franckenquota m.b.t. asielzoekers wil afschaffen.

Toch al een eerste teken dat we met Michel II de weg inslaan naar meer menselijkheid en beschaving ten aanzien van gevluchte medemensen.

09-12-2018 om 15:50 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus en het Vaticaan steunen het migratiepact.

Klik op onderstaande link.

Bijlagen:
https://youtu.be/jSabvJT1CQk   

HIVSET organiseert in 2019 een lezingencyclus over 'Christen-zijn in de 21ste eeuw.

08-12-2018 om 21:03 geschreven door Gust Adriaensen

Gazet van Antwerpen kopte boven de bijgevoegde foto, het volgende:

Haven neemt in stijl afscheid van havenschepen Van Peel: “Long Live The Marc”

Nou, in Antwerpse havenkringen drijven intrigerende opvattingen over 'stijl' boven.

(foto: JHS)

07-12-2018 om 22:26 geschreven door Gust Adriaensen

Wie de reportage in Terzake van 7 december over de behandeling van de asielzoekers aan het Klein Kasteeltje gezien heeft, en nog enig medemenselijk gevoel heeft, kan niet anders dan diepe verontwaardiging voelen.

De beperking tot 50 asielaanvragen per dag is duidelijk een inhumane politieke beslissing van Francken. De mensen zeiden terecht : 'Wij zijn mensen. Wij zijn geen criminelen.' Inderdaad. Die politieke beslissing is daarentegen een afschuwelijke daad, die haaks staat op onze westerse normen en waarden.

Bekijk de reportage via onderstaande link. Zij loopt vanaf minuut 19.

Bijlagen:
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/terzake/2018/terzake-d20181207/   

De afwezigheid van de N-VA bij de verschillende stadia in de totstandkoming van het pact, wijst op zwaar plichtsverzuim.

Het verzet in laatste instantie, nadat de partij en de bevoegde staatssecretaris goedkeuring hadden gegeven, wijst op zware politieke onbetrouwbaarheid en wispelturigheid.

De absentie en de oorverdovende stilte van de Wever versterken het beeld van een politicus die het liefst zoveel mogelijk de rechtstreekse confrontatie of discussie met politieke tegenstrevers zowel in het parlement als in de media uit de weg gaat.

Een en ander kunnen bezwaarlijk goede voorbeelden van politieke en bestuurlijke verantwoordelijkheidszin en van echte democratische ingesteldheid genoemd worden.

De Wever en Francken laten liever De Roover -die er elke dag meer afgepeigerd uitziet- helemaal alleen de kastanjes uit het vuur halen. Die houding wijst op zware politieke lafheid.

07-12-2018 om 15:59 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard van 6 december geeft Noël Slangen een scherpzinnige analyse van de huidige  chaotische situatie in het N-VA-machtscenakel.

Dat De Wever al 14 jaar de voorzitterszetel van de ondertussen grootste partij van België bezet houdt (overigens tegen de statutaire bepalingen van de partij in), kan wijzen op politiek vernuft en overlevingskunst, maar is nog veel sterker -en Slangen wijst erop- het gevolg van het gebrek aan talentrijke opvolgers en van de angst in brede kringen van N-VA, dat de partij zonder De Wever al vlug zal verschrompelen tot verschillende facties, waarbij er zeker zullen zijn die in niets zullen moeten onderdoen voor het extreemrechtse en polariserende gedachtegoed van bv. een Dewinter.

In deze pactcrisis is het overigens pijnlijk duidelijk geworden dat de positie van De Wever van binnenuit wordt aangetast. Hij verliest meer en meer de controle en dat heeft hij vooral te wijten aan zichzelf. Zijn drang om zoveel mogelijk macht in zijn persoon te concentreren (voorzitter grootste partij, burgemeester grootste stad, de 'echte' premier...) breekt hem nu zuur op.

De machtspoliticus die De Wever is, heeft er zich meestentijds voor gehoed af te glijden naar de gore en agressieve retoriek van racisten en islamofoben. Althans naar buiten toe, slaagde hij daar ook grosso modo in, samen met mensen als Bourgeois, Muyters, Van Overtveldt, Weyts, Van de Put.

Maar ondertussen begon het meer en meer te rommelen in de 'onderbuik' van zijn partij. Daar had hij geen oog voor of hij liet te veel vrij spel aan Francken en enkele partij-apparatsjiks,die ijverig bouwden aan een twitterbende -een soort van 5de colonne-, die altijd in de weer is of 24/7 gemobiliseerd kan worden. De 'onderbuik' van de N-VA bewerkt permanent de 'onderbuik' van het Vlaamse electoraat, omdat Francken en co. weten en voelen dat politiek fatsoen niet loont maar dat het oppoken van antigevoelens (antimigrant, antivluchteling, antipact, antisocialisme, anti-intellectueel...) spoort met het 'buikgevoel' van velen en dus electoraal interessant is.

De interne N-VA-machtsstrijd woedt volop!

06-12-2018 om 17:01 geschreven door Gust Adriaensen

Een regeringsleider kan niet blijven dulden dat hij door een coalitiepartner herhaaldelijk wordt beledigd en voor het oog van de wereld in zijn hemd wordt gezet.

De machtsdronken partij die de NVA geworden is en de angst dat ze een stukje van die verworven macht en rijkdom dreigt te verliezen aan het Vlaams Belang, maken de partij roekeloos en blind. Het werd de hoogste tijd dat Michel zich niet langer liet behandelen als a puppet on a string. Proficiat premier!

Door de effenaf schandalige en schabouwelijke mediacampagne is De Wever in een bijzonder pijnlijke en gênante positie terechtgekomen. Woordvoerder Joachim Pohlmann wordt nu als schuldige opgevoerd. Maar het is hoogst onwaarschijnlijk dat de partijvoorzitter daarover van toeten of blazen wist. En dan draagt De Wever de volle verantwoordelijkheid voor die platvloerse fake newscampagne.

Wist de voorzitter werkelijk van niks, dan is er stront aan de knikker in het NVA-huishouden en worden de geruchten versterkt over een bitse interne machtsstrijd.

05-12-2018 om 08:36 geschreven door Gust Adriaensen

Een oproep van paus Franciscus om het priestercelibaat en de gelofte van kuisheid te respecteren, wordt geïnterpreteerd als homohaat.

Paus Franciscus © Vatican Media/SIR

Bepaalde media halen opnieuw fel uit naar paus Franciscus, die zich schuldig zou maken aan het aansporen tot homohaat omdat hij eraan herinnerde dat priesters, ook als hun homoseksuele geaardheid pas later tot uiting zou komen, zich te houden hebben aan het celibaat. Paus Franciscus zegt daarmee niets nieuws. Hij herhaalt een eeuwenoud kerkelijk standpunt over het tot nu nog altijd verplichte celibaat voor priesters. Bovendien wordt de indruk gewekt dat de oproep om het celibaat na te leven uitsluitend voor homoseksuele priesters van toepassing zou zijn. Zes maanden geleden werd ook al gesuggereerd dat de paus homoseksuelen naar de psychiatrie wilde sturen, toen hij de mogelijkheid opperde om ouders die problemen hebben met de ontluikende homoseksualiteit van een van hun kinderen daarvoor psychologische hulp en begeleiding door professionelen in te roepen.

De kracht van de roeping tot het priesterschap of het kloosterleven

De aanleiding tot de nieuwe kritiek is de publicatie van La fuerza de la vocación (De kracht van de roeping), een interviewboek dat de Spaanse missionaris Fernando Prado, een hoogleraar van de Universiteit van Salamanca, met paus Franciscus maakte en in de loop van deze week wordt gepubliceerd. Onder meer de Italiaanse krant Corriere dela Sera pakte eind vorige week uit met een voorpublicatie. Het boek is het resultaat van een gesprek van vier uur dat in augustus plaatsvond. Paus Franciscus roept op om de kracht van de roeping tot het priesterschap en het godgewijde leven, die een grote schat is van de Kerk, te herontdekken. Hij vraagt ook om een zorgvuldige en adequate onderscheiding bij de selectie, van bij het prille begin als dat nodig blijkt, van mogelijke kandidaten voor het priesterschap of het religieuze leven. Hij dringt erop aan in deze veeleisend te zijn. Hij verwijst ook naar de op op 8 december 2016 door de Congregatie voor de Clerus gepubliceerde Ratio fundamentalis, het document over de toelating van kandidaten tot seminaries en noviciaten. Daarin staat onder meer te lezen dat een gebrek aan affectieve volwassenheid of een diepgewortelde homoseksuele geaardheid een voldoende reden kan zijn om kandidaten te weigeren. In De kracht van de roeping waarschuwt de paus voor gevaren die deze roeping dreigen te ondergraven, zoals een al te grote wereldlijkheid of een overdreven klerikalisme en hij onderstreept het belang van de vreugde bij de beleving van die roeping.

Oproep om het celibaat ten volle te beleven

In de omstreden passage over het celibaat, waarin ook homoseksualiteit ter sprake komt, zegt paus Franciscus: In onze samenlevingen lijkt het erop dat homoseksualiteit 'in de mode' is. Die mentaliteit beïnvloedt op een bepaalde manier ook het leven van de Kerk. Dat is iets dat me grote zorgen baart. Hij is het grondig oneens met sommige kerkelijke leidinggevenden die de neiging hebben om affectieve gevoelens tussen mannen onderling en vrouwen onderling vergoeilijkend af te doen als soort van genegenheid. Hij zegt daarover: In  het godgewijde leven, zoals bij het priesterschap, heeft dit soort genegenheid geen plaats. Priesters, religieuzen en homoseksuelen moeten het celibaat ten volle beleven. Aansluitend vraagt de paus om priesters en religieuzen, zowel homoseksuele geestelijken als heteroseksuelen, aan te moedigen het celibaat integraal en vreugdevol te beleven. En hij voegde eraan toe: Het is beter om het priesterschap of het gewijde leven achter zich laten dan een dubbelleven te moeten leiden.

Bron: La Croix/Crux/I.media/Kathpress.at/Corriere dela Sera

(Kerknet)

03-12-2018 om 17:06 geschreven door Gust Adriaensen

Alle grote veranderingen die de Vlaamse cultuur na de oorlog heeft ondergaan, vonden plaats tegen de achtergrond van massamigratie. Toch heeft die er nauwelijks invloed op gehad. Dat schrijft Tom Naegels in De Standaard van 1 december.

Dat artikel van Tom Naegels versterkt in grote mate de onzekerheid over en de relativiteit van het begrip 'Vlaamse identiteit'. Nochtans puilt de retoriek van populistische, rechtse partijen als NVA en Vlaams Belang, daarvan uit en bepaalt 'Vlaamse identiteit' hun politieke tactiek en electorale gebruiksaanwijzing.

'Vlaamse identiteit' klinkt in de oren van vele mensen als een onweerstaanbare sirenenzang. Het spiegelt hun een (imaginaire) geïdealiseerde, ouderwetse geborgenheid voor, het voedt hun nostalgie naar een immobiele, overzichtelijke, harmonieuze droomsamenleving. Het versterkt en speelt in op de angst voor verandering voor het vreemde en de vreemde die anders denkt, zich anders kleedt. Het neemt hun zicht weg op de enorme verschillen in denken en levenswijze binnen hun eigen zgn. Vlaamse gemeenschap van autochtonen.

Degenen die de mond vol hebben van 'Vlaamse identiteit' slagen er evenwel niet in, een antwoord te geven op de reeds vaak gestelde vraag: 'Wat is die identiteit?'

03-12-2018 om 14:10 geschreven door Gust Adriaensen

Burgemeesters en schepenen in de Vlaamse centrumsteden laten zich omringen door meer dan 300 kabinetsmedewerkers.

Gent en Antwerpen tellen samen meer dan de helft van de lokale cabinetards in Vlaanderen, telkens meer dan 80 mannen en vrouwen. De Arteveldestad van Daniël Termont (sp.a) mag dan wel half zo groot zijn als de Koekenstad van Bart De Wever (N-VA), het aantal kabinetsmedewerkers is er niet minder op.

Maar ook in Leuven en Aalst vallen grote kabinetten op.

De colleges van Christoph D’haese (N-VA) in Aalst en die van Bart Somers (Open VLD) in Mechelen, steden met ongeveer evenveel inwoners, tellen respectievelijk 28 en 16 kabinetsmedewerkers.

En daartussen: het veel kleinere Oostende van minister van Staat Johan Vandelanotte (sp.a). Zijn college laat zich omringen door evenveel kabinetsmedewerkers als dat van zijn partijgenoot Renaat Landuyt. Alleen heeft die laatste in Brugge bijna 50.000 inwoners meer onder zijn hoede.

Die explosieve groei van kabinetspersoneel gebeurde in alle stilte. Het leidt tot spanningen met administraties en tot een onevenwicht met de gemeenteraad, menen experts.

Eén op zes ‘cabinetards’ werkt in het verborgene, zo blijkt uit onderzoek waarbij intensief gebruik gemaakt werd van de wetgeving openbaarheid van bestuur. Nochtans is het belangrijk om te weten wie mee aan de knoppen van de macht zit.

Dit artikel kwam tot stand met steun van het Fonds Pascal Decroos. Er werd onder meer gebruik gemaakt van de wob-tool van Transparencia.

 © Apache

03-12-2018 om 14:02 geschreven door Gust Adriaensen

Paul-Olivier Dehaye, wiskundige, over de gevaren van Facebook:

'Duizenden bedrijven verzamelen al jaren gegevens van miljoenen mensen. Ze maken profielen zonder dat we het beseffen. Het is stalking op een schaal die je niet voor mogelijk houdt. De voorspellingen die op basis van die gegevens over ons gemaakt worden, staan vandaag nog niet helemaal op punt, maar de hoeveelheid gegevens is wel gigantisch. Hebben we last van constipatie of acne? Echt alles wordt achterhaald en gebruikt door adverteerders.'

02-12-2018 om 07:46 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel ‘Als feiten niet in het plaatje passen’, hekelt barones Mia Doornaert in De Standaard van 29 november, de sterke vervaging van de scheidingslijn tussen feiten en opinie, die volgens haar typisch is voor deze tijden. Zij voegt eraan toe: ‘ Dat gebeurt in de twee richtingen, want al te vaak wordt de vermelding van feiten aangevallen als uiting van een foute opinie’.

Het merkwaardige is dat Doornaert zichzelf bezondigt aan wat zij zo sterk afkeurt. Haar artikel is een schoolvoorbeeld van die vervaging . Zij selecteert namelijk items, waarvan zij beweert dat het onweerlegbare feiten zijn, om de kritiek op sociologe Marion van San enkele jaren geleden te veroordelen en om haar grote gelijk in verband met het Palestijns-Israëlische conflict en de migratie aan te tonen en om de mens- en maatschappijopvattingen (en degenen die ze verkondigen), die niet in HAAR plaatje passen, te verketteren.

De kritiek op het onderzoekswerk van Marion van San sloeg op haar methode om een lineair statistisch  verband te leggen tussen criminaliteit en bepaalde migrantengemeenschappen, zonder aandacht te hebben voor de kansarmoede en marginalisering van de migranten, als mogelijke oorzaken van criminaliteit en radicalisering. Barones Doornaert is er klaarblijkelijk ook voor te vinden, etniciteit en/of religie rechtstreeks te verbinden met criminaliteit. In haar mens- en wereldbeeld is dat begrijpelijk. Zij werpt zich meer en meer op als een zelotische missionaris, die het als haar zending beschouwt de westerse blanken van gewetensonderzoek, verantwoordelijkheidsdruk en schuldgevoel te bevrijden en de oorzaak van de migratie én alle miserie, agressie en criminaliteit, bij de migranten zelf en hun landen van herkomst te leggen. Is Doornaert er zich wel van bewust is dat het verbinden van criminaliteit met specifieke bevolkingsgroepen  een gevaarlijke dictatoriale en ontmenselijkende tactiek is, die doorheen de eeuwen onnoemelijk miserie en barbarij heeft veroorzaakt?

Doornaert manifesteert zich in dit artikel als een volleerde manipulator. Ze legt heel bewust  de volle klemtoon op items waarvan ze verwacht dat (een deel van) de lezers ze als een bewijs van de juistheid van haar visie en stelling zullen beschouwen. Dat het regime van Israël 'militair almachtig extreem rechts en racistisch' is, en ons koloniaal verleden er een is van 'onderdrukking en uitbuiting', en dat de westerse economische exploitatie van grote delen van de wereld, nog volop bezig is, zal je in dit artikel en andere van Doornaert niet (of heel omfloerst en onderbelicht) te lezen krijgen. Dat is bewust zgn. 'feiten' overbelichten, onderbelichten, bijvijlen, in functie van een welbepaald mens- en maatschappijbeeld. In haar studentenjaren en een tijd daarna bewoog Mia zich vooral in 'linkse' kringen. Nu ze bejaard is, ontpopt barones Doornaert zich tot een rechtse passionaria, met een verstikkend tunnelzicht op oorzaken en gevolgen van migratie.

'Feiten die niet in de dominerende waan van de dag pasten of passen, worden maar al te vaak terzijde geschoven' , stelt barones Doornaert. Dat roept vragen op. Wat is die 'dominerende waan van de dag', hoe wordt die gedefinieerd? Schuift Doornaert niet ook 'feiten die niet in HAAR dominerende waan van de dag passen', terzijde? En over feiten gesproken. Ontkent Doornaert door de toevoeging 'heet het', dat geweld en armoede, de belangrijkste oorzaken zijn van de vlucht van vele Palestijnen? Is er onderzoek dat onomstotelijk bewijst dat de armoede in de Gazastrook samenhangt met de geboortepolitiek? Wat houdt die geboortepolitiek van Hamas overigens heel concreet in? Zijn er studies die aantonen dat die geboortepolitiek echt reële en grote invloed heeft op het aantal geboorten in de Gazastrook? Waarom gebruikt barones Doornaert het woord 'jihad' i.v.m. de afstammelingen van vluchtelingen? Wat stelt ' een groot deel' van de migratiestromen uit Afrika voor? Hoe zit het met het aandeel en de verantwoordelijkheid van het Westen?

Kortom, Mia Doornaert laat zich eens te meer kennen als een fanatieke aanhangster en pleitbezorgster van een fundamentalistische, extreem-rechtse maatschappijvisie.

30-11-2018 om 17:14 geschreven door Gust Adriaensen

Het is m.i. de taak  van de intelligentsia kritisch te staan tegenover de economische en politieke macht. Wanneer intellectuelen dat niet meer doen, conformeren ze zich aan 'een maatschappij die functioneert volgens één gulden regel: wie rijk is, bepaalt de regels.'

Het is heel begrijpelijk dat rechtse populisten, vaak excessief welgesteld, de culturele sector als vijand opvoeren. Daar zijn twee redenen voor. Het maatschappijbeeld en de mensvisie van de intellectuelen staan haaks op die van de rechtse, nationalistische populisten: vrijheid versus keurslijf, individualisme tegenover gemeenschaps- en identiteitsdwang. Een tweede reden heeft met machtsverwerving of machtsbehoud te maken. De rechtse, nationalistische populisten, ook al behoren ze tot de materiële, financiële elite, weten en ervaren dat het wegzetten van culturele, kritische intellectuelen, als 'elite', die geen voeling heeft met of misprijzen heeft voor het 'gewone volk', bij heel wat mensen erin gaat als zoete koek en electoraal sterk loont.

26-11-2018 om 19:40 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Niemand van ons kan overleven zonder barmhartigheid. Allemaal hebben we nood aan vergeving.'

24-11-2018 om 18:56 geschreven door Gust Adriaensen