Een menswaardige en respectvolle behandeling van andere mensen door overheden en politie, moeten het richtsnoer en de norm zijn van hun beslissingen en optreden.
Daarop mag niet toegegeven worden, anders werken we mee aan de dehumaniseringsdynamiek die nu, ook in ons land, de kop opsteekt. Denk maar aan de manier waarop de asielzoekers aan het Klein Kasteeltje behandeld worden en aan het rapport over het politieoptreden tegen opgepakte migranten (zie DS van 7 december).
Als we niet in staat (willen) zijn om op een humane manier om te gaan met mensen in nood, of ze nu vluchteling of niet zijn, moeten we zeker niet meer uitpakken met de westerse normen en waarden, de christelijke en Verlichtingsidealen.
Dergelijke humane, geciviliseerde houding, heeft in essentie niets te maken met een specifiek migratiebeleid. Sommige regeringsleden verbergen hun onmacht om een correct en effectief migratiebeleid te voeren , door het treiteren en brutaliseren van machteloze, wanhopige mensen, toe te laten. Precies alsof dat iets oplost.
Velen verwarren (bewust?) migratiebeleid met een 'respectvolle en menswaardige behandeling' van medemensen. Zo geven zij de indruk dat het brutaliseren, treiteren, discrimineren, bureaucratisch pesten door overheid en politie geoorloofd zijn, wanneer het gaat om migranten, vluchtelingen, die volgens hun inschatting als gelukszoekers geëtiketteerd kunnen worden.
Op die manier schrijven zij zich in, in de dehumaniseringsgolf, die zich ten aanzien van vluchtelingen, in het 'beschaafde', 'verlichte', 'christelijke' Europa aan het uitrollen is.
Het ontgaat ze dat alle vluchtelingen, wat hun motieven ook zijn, in een geciviliseerd land recht hebben op een humane, correcte behandeling.
Het zegt veel over de morele bewustzijnsvernauwing bij velen, dat geaccepteerd wordt en soms zelfs toegejuicht , dat vluchtelingen, die voor het overgrote deel geen criminelen zijn, veel slechter en brutaler behandeld worden dan autochtone (zware) criminelen. Maar ook die moeten correct behandeld worden.
11-12-2018 om 18:07
geschreven door Gust Adriaensen
|