De inertiedemper die bij maximale in- en uitslag, bij het aanstoten van de curbstones bijvoorbeeld, van een wiel schade aan de ophanging moet voorkomen maakt dat Ferrari 0,3 à 0,4" sneller is op een ronde dan de concurrenten. Die - op Renault na - hebben nochtans ook dat systeem. Dus er is nog een andere reden waarom de Ferrari's weerom oppermachtig zijn. Los van de wellicht onbetaalbare inbreng van zevenvoudig wereldkampioen Michaël Schumacher die zogezegd de Bridgestone-rubbers tijdens de privétrainingen komt testen is er de uitgekiende cartografie van de 2,4 liter V8 die maakt dat het tweetal Raikkönen en Massa het doorslippen van de achterwielen beter beheersen. Sinds dit jaar is "traction control" verboden. Het levert voor het publiek spectaculairdere autosport op. De coureurs zelf denken er het hunne van. Als ze niet uit het goede racershout zijn gesneden vallen ze ongenadig door de mand. Iedere GP is het al te zien geweest. Zelfs die sakkerse wereldkampioen Kimi Raikkönen overschatte zich in het begin van het seizoen. Tot twee keer toe spinde hij in Australië in het rond.
Wie goed heeft opgelet moet hebben geacteerd dat Kimi en Felipe herhaaldelijke startoefeningen maakten in de pits. Het wegrijgedrag werd in kaart gebracht. Juist om beheersing over die wielspin te verkrijgen. Ik denk dat de vruchten die Ferrari opnieuw plukt (Kimi pakte in Spanje tweede seizoenzege) daar al mee te maken hebben. De koppeling moet zo geleidelijk mogelijk het motorkoppel op de achterwielen en de banden overbrengen. Ferrari mengde parameters als rubbercompound, asfaltsamenstelling, temperatuur en koppelingsgrip dooreen en maakte er een cocktail van die een laag toerentalbereik in de motor ter beschikking stelt om het "smouthly"-werk te doen. Met zachtheid in aangrijpingspunt die brute motorkracht temperen zodat de banden met maximale tractie op het asfalt wegrijden. het moet wegrijden zijn en niet wegspinnen. Dat is een plaatje dat dan op racetempo overgebracht wordt in het uitacceleren van een bocht. De lange, snelle bochten zijn zo geen probleem...Maar die korte kronkels. Waar de voet van de coureur oh zo snel te hard trapt en de hele boel vertrokken is in overstuur. Alleen de knapsten kunnen dat elegant opvangen. Bewijze de praktijk nu van elke GP.
Hoe het met die inertiedempers gaat aflopen is zeer de vraag. Is dit reglementair of niet ? Toen Renault het systeem gebruikte en Alonso de grote ster bleef, werd het verboden. Maar nadien stak het in de - gewjzigde vorm - de kop op bij Mc Laren, BMW, Ferrari en anderen. Renault aarzelde om het in te bouwen. Want de penibele affaires rond de spionnagezaak eind vorig jaar waarin de Franse constructeur "plagiaat" zou hebben gepleegd op Mc Laren hangt nog vers in het geheugen. Max Mosley stopte de hele affaire. Geen zweepslagen meer in de F1. Lijfstraffen worden niet meer toegepast. Hoogstens virtueel. Voor het amusement. Op de piste moet het "clean" blijven. "Ordnung muss sein". Zo weten Kimi Raikkönen en Felipe Massa zich netjes te beheersen. Ze genieten van die technische hoogstandjes.
Zo'n huidige inertiedemper is in wezen simpel. Een cilindervormig gewicht van een halve kilo loopt in een even cilindrich "huis" op koggellagers. In het midden van de cilinder is schroefdraad getapt die op zijn beurt kan scharnieren op een draadstang. Deze stang is aan weerszijden verbonden met het uiteinde van de schokdemperarmen. Naargelang die in- en uitveren, in combinatie met de acceleratie- en remkrachten van de hele bolide, duwen die in het center van het gewicht waardoor dit zich gaat wentelen om de draadstang. Op die manier bekomt men een extra-demping. Toch kunnen "de boy's" niet als wilden tekeer gaan op die curbstones. Felipe Massa zou al een opgave hebben laten noteren door het breken van die draadstang...Dus blijft voorzichtigheid de moeder van de porceleinwinkel die de F1 opnieuw is geworden. Waar alles heel broos is en niets is wat het lijkt.
