Liefde is een kruising van driften, emoties en economische belangen. Liefde zorgt voor ruzies, voor huiselijke oorlogen. Maar de essentie voor iemand of iets kan nooit worden vernietigd. Tot het onbehaaglijke toe. Zo ben ik weer naar de Formule 1 gezogen, en ook naar iemand anders die het daar zéér moeilijk mee heeft.  Je kan niet los van de motoren, de intriges, de techniek die - bijvoorbeeld Mc Laren-Honda volgend jaar naar het voorplan moet terugstuwen. Liefde is de "sound" van motoren zoals die van grootmeester Julien Mampaey over Francorchamps klonk, die Eddy Joosen, Dirk Vermeersch en Mon Van Hove over het unieke asfalt van ONS land, zijnde België, over het asfalt joegen. Ik dacht van NOOIT meer over autosport te schrijven. Maar het is een verslaving, zoals je verslavend iemand kan liefhebben. Zelfs al weet ze erzelf geen raad mee.

Ik moest al lang naar Lohérac, nabij Homell, waar één van de meest merkwaardige automuseums ter wereld is. Ik moest al héél lang naar Locranon, waar in een uitzonderlijke glasblazerij de mooiste oranje-vazen worden  geblazen. Zo oranje dat onze Noorderburen, de geliefde Nederlanders er geel bij worden. Wat moet men nog doen om liefde uit te dragen. Gezien de menselijke geest het - om zeer begrijpelijke redenen - niet baas kan, ben ik maar weergekeerd naar de F1. Waar - het zal velen tegen het zere been zijn - mijn Franstalige vrienden zoals Pierre van Vliet, Christian Lahay en andere Luc Willems de essentie kennen. Honda beging de fout grootmeester in de materie (WTCC, BTCC, F1 en de 24 Uren van Francorchamps) de Heer Koen Wijckmans te bedanken voor bewezen diensten. Een fout van jewelste.

De Heer Koen Wijckmans is de grootste, beste, meest kennende, Belgische autojournalist, zoals Pierre Van Vliet, van het kleine, ONS, Belgische landje. Koen ligt wakker, ik ook van iemand over wie ik dacht dat het ooit mogelijk zou zijn nog méér lief te hebben. Zij weet er ook geen raad mee. Mogelijk helpt het beluisteren van Johnny Matthis "MORE" enige verklaring. Of "Madame" van Claude Barzotti...Geen zinnige verklaring. Daarom komt Walter Rombauts maar terug naar de OUDE STAL (zeker Antwerp Motor Union, waarin ALLES begon met STAF VAN GRIEKEN). En natuurlijk "superboss" Jacques de Clippel gestalte gaf aan "un enfant térrible". En dan begon alles. Na 64 jaar word ik als een magneet aangetrokken naar de na-oorlogse geschiedenis. Machteloos overgeleverd aan liefde, gevoelsmatig, driftmatig en die onuitspreekbare sfeer van "zijn". Aristoteles zou het niet beter kunnen omschrijven. Verloren strijd. Maar we hebben elkaar lief. Zoals je vergiftigd door de F1 niet anders kan. Opvretend. Iemand en ik hebben elkaar lief op een andermaal verloren manier. Levensverterend.(Walter Rombauts/Back in F1)

10-12-2014 om 00:00 geschreven door walter rombauts