Jamie Green (Mercedes) wint de DTM-race op de Norisring
Mercedes heeft vijf C-klasse's in de eerste zeven geplaatst van de DTM-race op de Norisring. Jamie Green won de race en Ralf Schumacher werd zesde. Green won voor Bruno Spengler na een thrillereinde van deze derde race om het kampioenschap. Na 80 ronden finishte de Brit met slechts 1"357 voor de tweede Mercedes, deze van Bruno Spengler. Voor Green was het de vijfde DTM-zege in zijn loopbaan en de tweede opeenvolgende op die bijzonder korte Norisring (2,3 km) waar Pedro Rodriguez op 11 juli 1971 in een race voor prototypes de dood vond. De Zweed Mattias Ekström (Audi) nam de derde plaats voor zich en Timo Scheider de vierde. Reeds na één ronde rukte de safety-car uit als gevolg van een "misverstand" tussen Jarvis en Kostka in de "S" van Schöller, waardoor mevrouw Legge naar de veertiende plaats terugviel. Ekström en Scheider pakten eveneens de leiding maar 132.000 toeschouwers genoten van de show die Jamie Green opvoerde.Op 19 juli gaan de heren aan de slag in Zandvoort.(wr/F:Mercedes)
Er heerst onzekerheid rond de definitieve overname van Opel door Magna. Het feit dat vooral de Russische Sberbank daarachter zit, wekt onrust bij de tenoren in het Westen die de eigen postjes daarmee in gevaar zien komen. Maar Rusland is geduldig. Chevrolet, waarover zo goed als niemand spreekt in de GM-context, is daar heel populair en als Opel naar daar wordt gehaald is dat eigenlijk concurrentie binnen eigen huis. Dat is dus nog een factor waarom GM Europe niet echt zit te springen om Opel in handen van het Oostenrijks-Canadese Magna te laten overgaan. Overigens eens dat Magna een volwaardig kandidaat bleek werd op dat eigenste ogenblik duidelijk dat men feitelijk met de Russen aan het onderhandelen was. Want de Sberbank voorziet Magna van geld als dat nodig is...en neemt in dat geval 35% aandelen in Opel.
Patrick Pélata (rechts op foto) van Renault, de hoogst geplaatste van de groep na Carlos Ghosn (links), was vorige dagen op bezoek in de Mozartlaan in Drogenbos waar Renault-België kantoor houdt. In de korte tijd dat hij de pers tewoord stond kon iedereen die het wilde horen tussen de regels verstaan dat na de crisis - verwacht wordt 2011 - Rusland wel eens een grote speler kan worden in autoland. Het "slapende" Avtovaz (Lada) waarin Renault 25% aandelen heeft kan direct worden wakker gemaakt. Het is genoeg dat de Russen de grootste Franse autobouwer meer vrijheid gunnen om aldus in Rusland direct met nieuwe Ladamodellen aan de slag te gaan. Lada rijdt evenals Chevrolet in het World Championship Touring Cars (WTCC). Beiden met wisselend succes, maar dat is een sportief en geen economisch gegeven.(T:Walter Rombauts/F:Renault)
Chinese elektrische Coda in 2010 op Amerikaanse markt
Het hoofdkwartier in Santa Monica staat er al. Volgend jaar zal de Chinese batterijproducent Lishen genoeg capaciteit hebben om lithium-Ion-energiedragers in de nieuwe sedan Coda te monteren. Het gaat om een nieuwe Chinese, kompleet elektrische auto die een reikwijdte zal hebben van 120 tot 190 km. Hij is onder supervisie van de Chinese autobouwer Hafei ontworpen. De Amerikaanse ondernemer Miles Rubin - nu al bekend voor het Californische merk "Miles Electric Vehicles" - zal instaan voor de import en verkoop van de Coda die veel weg heeft van een elektrische auto van Nissan die in 1991 op de Tokio Motor Show werd getoond.
De auto kan 130 km/h snel rijden en een oplaadbeurt van de batterij zou "slechts" zes uur duren. Hij kan zowel aan een 110V- als een 220V-net worden opgeladen. Wie een oplaadbeurt voor korte afstand, bijvoorbeeld 55 km wil, kan de klus al klaren met 2 uur laadtijd. De prijs wordt door Miles Rubin gesuggereerd op 45.000 dollar en dat bedrag zal hij 3000 keer pogen te innen midden 2010 als de auto in Californië de showroom zal sieren. In de USA komt de overheid voor die ZERO-emissioncars met 7.500 dollar tegemoet, dus kost hij evenveel als de Mitsubishi iMieV, in Japan sinds 1 januari 2009 verkocht voor 30.000 dollar. Mitsubishi blijft onwaarschijnlijk in de schaduw met hun elektrische auto die nu eens écht rijdt als een gewone vierwieler. Onbegrijpelijk dat de firma haar troeven niet harder uitspeelt.
Bovendien is het niet heel duidelijk, maar er moet een verre of nauwe samenwerking bestaan tussen Hafei en Mitsubishi daar in het verre Harbin in China. Informatie komt wel overgewaaid, want Kevin Czinger, President van Coda, zei al dat plannen bestaan om de batterijen door een Amerikaanse firma te laten produceren. Kevin Czinger is geen onbekende in Amerika. D'r is een West Side Story aan verbonden in Cleveland, waar hij voetbalde en straatracves hield met de vrienden. Hij droomde al van kindsaf toffe auto's te maken en te verkopen. Nu dan wel zonder het geraas van de "streetmachines".Nog een beetje en we horen misschien van een "General Electric Motors". GM werkt hard aan de Volt, Opel aan de Ampera en Mercedes staat in 2010 klaar met een elektrische A-klasse. Hoogspannend.(Tekst:Walter Rombauts/Foto in bijlage: Hafei)
Als je bij David Piper mecanicien bent geweest mag je bij de groten worden geteld. Ray Dempsey en ik kwamen elkaar toevallig tegen in een frustratie, een heimwee zeg maar, rond de 38ste "Grand Prix d' Endurance Les 24 Heures du Mans 1970. Zijn baas David Piper verloor in het jaar dat de film met Steve Mc Queen werd opgenomen in die race een been in een zwaar ongeval. hij reed een Porsche 917K met het nummer 31. De man die met hem aan zijn zijde streed voor de hoogste eer heette jonkheer Gijs van Lennep. Het ongeval van David Piper gebeurde in de 112de ronde in het elfde race-uur. Winnaars dat jaar werden Hans Hermann en Richard Attwood in een Porsche 917K, een Flat 12 cylinder van 4494 cm3.
Ray Dempsey herinnert zich nog hoe er met de "unibolt's" werd gespeeld, hoe zowel van Lennepp als baas David moeilijk deden over ieder detail. Hij was toen 18 jaar en Piper gaf hem de kans in de races te infiltreren. De gelegenheid ook om niet alleen de posities van coureurs en wagens te registreren maar tevens om door te dringen in de harteklop van motoren, transmissies, remmen en de beginnende elektronika. Hij is er altijd bescheiden onder gebleven en heeft pijn in zijn hart als hij aan dat ongeval van zijn baas terugdenkt. "Kom mee", zegt hij, en we gaan naar zijn groene plek in Le Mans. Hij grijpt op een rek een dvd: Le Mans, Steve Mc Queen op de cover. "Nooit zag de acteur van die succesfilm één dollaarcent voor zijn werk..." Dan stopt hij even. "Het stuntwerk gebeurde door Rob Slotemaker, de bekende Nederlandse slipspecialist. De toenmalige tegenhanger van onze Mike Van Hooydonk.