MARCHIONNE HAD LUCA DE EER AAN ZICHZELF MOETEN LATEN
De enige die het verdwijnen van Luca Di Montezemolo juist heeft getypeerd is Bernie Ecclestone (83). "Montezemolo weg bij Ferrari is als de dood van Enzo Ferrari zelf is geweest. Luca was Ferrari zelve na de dood van de legende." Dat zei de man die op zijn beurt de Formule 1 ook zelf is. Bernie Ecclestone, een monument, sorry voor zijn vijanden, inzonder de jaloersen. Ook Luca di Montezemolo is een legende binnen de autosport in het algemeen en die van Ferrari in het bijzonder. Sergio Marchionne, ceo van de Fiatgroep waarin o.a. Ferrari zit, was de arrogantie, het "sterdom" van de stijlvol geklede, karaktervolle Luca di Montezemolo moe. Vooral omdat er geen resultaten kwamen. Niet in "de nieuwe F1", en eigenlijk ook industrieel niet. In cijfers dan toch niet, wel in populariteit van modellen bij het rijke publiek.
Maar achter de schermen liggen de kaarten iets anders. Sinds Enzo Ferrari in 1973 Luca aanduidde als baas van het Formule 1 team verzamelde "het Steigerende Paard" liefst 19 wereldtitels. Alleen Schumacher nam er zes voor zijn rekening met Ferrari, Lauda twee, en Scheckter één. Nu na 23 jaar wezenlijk trouwe dienst Fiatbaas Sergio Marchionne zijn doorn in zijn oog eruit wil, blijft dat niet zozeer over het uitblijven van zege's in de F1 te gaan. In de jaren 2000 kende Di Montezemolo met Jean Todt, Ross Brawn en Michaël Schumacher een nooit eerder gezien succes. Volgens "lekken" zou Di Montezemolo Ferrari 18 miljard dollar verrijkt hebben. En daarop zit Fiatbaas Marchionne te azen.
Het kwakkelmerk Fiat - nooit anders geweest - zou onder druk van Marchionne in oktober op de beurs van New York worden gegooid om de nooit aflatende schulden van het consortium te verzachten. Omdat Luca Di Montezemolo zich daartegen verzette, wilde Marchionne hem eruit. Officieel heet het dat Luca (67) weggaat. In werkelijkheid kreeg hij geen kans van de bigboss om langs de Grote Poort zijn passie - de Scuderia Ferrari - te verlaten. Dat is gewoon niet netjes van Sergio Marchionne. Maar de bikkelharde manager kent zoals de meeste managers gewoonweg geen fatsoen.
Sergio Marchionne is de antipool van Luca. Nooit draagt hij een das. Een hemd met een trui erover. Hij heeft lak aan glitter, schone schijn, gewichtigheid die naast de kwestie is. Hij is een manager van het barbaarse type. Twee maanden geleden liet Walter's Auto Cahiers al uitschijnen dat Luca di Montezemolo eens goed naar zichzelf in de spiegel moest kijken. De Fiatbaas had als eens intrigerend geïnformeerd bij Di Montezemolo wanneer er nog eens een Ferrari een GP ging winnen...? Het was al van 2007 geleden...Toen moest de bel in het niet domme hoofd van de 23 jaar aan het bewind zijnde Ferraribaas gaan rinkelen. Maar neen, Stefano Domenicali ontslagen...Motoreningenieur Mormorini die "zelf opstapte".
Fernando Alonso en Kimi Räikkönen die geen resultaten kunnen halen met de "doodgeboren" F14T. En Luca had een Sergio Mattiacci van Ferrari-Noord Amerika binnengehaald als vervanger van Domenicali...Om een lang verhaal kort te maken: Sergio Marchionne is nu baas. Waaruit de vraag is geboren "Wat nu Marchionne ?". De man die ook baas is van Chrysler moet nu toch ook even met zijn mond vol tanden staan. De naam van de gepensioneerde renwagengenius Ross Brawn is alweer gevallen. Maar of de rustige, filosofische reus voor enkele honderden miljoenen euro's zijn forellenvissserij in de Schotse rivieren zal staken is zeer de vraag.
Ross schoot goed op met Di Montezemolo, wat wil je, vrienden onder elkaar: Todt, Brawn, Schumacher, zes wereldtitels. Dus zal de Fiatbaas met een conflict te zoeken met Di Montezemolo wellicht zijn eigen ruiten hebben ingeslagen. De volgende GP F1 is die van Singapore die bij "duisternis" wordt gereden. Weliswaar kan je er de krant lezen door de - weerom door Ecclestone bedachte én uitgevoerde - verlichtings-installatie. In het team kijken Alonso en Räikkönen als gestrafte tieners rond. "Hun" Luca (en met hen het aanvoelen van vele andere autocoureurs) werd verbannen. De enige die zowat zalvend doet rond de onverkwikkelijke situatie is Ron Dennis van Mc Laren (die ook weergehaald werd). Tot het zijn beurt is om te gaan.
Want als straks (2015) onze Stoffel Vandoorne in de Mc Laren misschien zelfs Jenson Button vervangt, of Kevin Magnussen, dan zal duidelijk worden dat monumenten niet overeind blijven. Ze hebben hun tijd gehad. Erosie wreet, Alzheimer, zelfs de "lightversie" ervan doet vervagen, investeringsmaatschappijen (CVC bijvoorbeeld) laten passie vervangen door kille cijfers. Iedereen, zonder uitzondering, want zo is het leven. Ook in de Formule 1. Hoe de post-F1 er dan zal uitzien weet geen mens. De "ouwe rakkers" van vandaag, de aanbidders destijds van Fangio's, Moss' Senna's en andere Prost's zullen het gevoel hebben dat die 64 jaar F1 nooit meer voortduurt, zeker niet terugkomt.
De Duitser Hans Herrmann (86), naar mijn gevoel de oudste nog levende F1-legende, zegde onlangs nog tijdens het volgen van een race ter plekke "Ich hatte das gefüll fremdgegangen zu sein". Gelukkig is hij niet alleen met dat gevoel. Zo zal de "New Brave Formula 1" uit het embryo van 2014 definitief gestalte krijgen in 2015. Straks. Hij zal niet zoals Huxley's boek "A brave New World" worden verboden, althans niet voor lang, maar de essenties ervan zullen doen concluderen dat stuurgenieën gewoon met anti-depressiepillen, slaap- en peppillen een "geordende nieuwe F1-orde" zullen aanbrengen.
Slaafs en braaf, eenheidsworst, emotieloos, geen woede, ook geen echte vreugde.. Gewoon de opgedragen rondjes draaien. Naam maken ? Dat wordt gewoon fantasie. Goëthe zou er zich in zijn graf door omdraaien. "Persoonlijkheid is het hoogste goed dat een mensenkind kan bezitten", placht hij te zeggen. Die verdwijnt nu stap voor stap uit de moeilijkste oefening die een autocoureur kan maken. In de spiegel naar zijn hoogste rechter kijken. Dat is vanaf nu verleden tijd.
Zelfs al zou Luca Di Montezemolo - zo wordt beweerd - het alweer noodlijdende Alitalia gaan leiden. Hoe spannend het WK F1 dit jaar ook is, de discipline is vleugellam gemaakt door over-reglementering van de FIA. Hoogvliegers als Lauda Air zijn voorgoed nostalgie, beslist een teken van oud worden en eveneens een signaal van een nakend afscheid. Van een alles verterende passie. Je er aan blijven vastklampen kan niet. Net zo min als degenen die zich gedragen of ze het eeuwig leven hebben. Potsierlijk.(Walter Rombauts/foto's: Mercedes)
