Twee pole's, twee snelste wedstrijdronden en twee overwinningen in de Formule Renault 3,5 op de Moskou Raceway. Het was meteen de vijfde race om het kampioenschap. Als vanzelfsprekend is Stoffel daarin de leider in het klassement. Vrijdag bleek alles nog niet zo rooskleurig. Eén en ander bleek niet van een leien dakje te lopen maar de mecaniciens van Fortec Motorsports fiksten alles nog net voor de eerste kwalificatie.
"In de start van de eerste race stond die hypersnelle Da Costa naast mij", verklaart Stoffel, "maar mijn wegrijden verliep zo geölied dat ik snel een kloof tussen hem en mij sloeg. In de tweede race was het dan weer die Kevin Magnussen - ja zoon van Jan M - die heel even de tweede plaats vasthield. Maar op het bochtige en vooral smalle circuit daar, waar inhalen héél moeilijk is, voelde ik me toch alsof ik op sporen reed. Het was uiteraard een leuke weekend, ver weg van mijn grote kameraden in Le Mans. Met wat meeval zal ik daar ook nog wel eens bijhoren..."(wr)
Het moet voor Tom Kristensen een zwarte dag zijn geweest, gisteren die 23ste juni toen hij voor de negende keer de 24 Uren van Le Mans op zijn naam schreef. Dat hij die zege opdroeg aan zijn dodelijk verongelukte Allan Sorensen, laat niet meer dan een wrange smaak. Met één zelfde smak was Loïc Duval die zondagochtend 9 juni 2013 in de Audi nummer 2 in "Tertre Rouge", op de opstap naar "Les Hunaudières" ook dood in de kist gebleven. Maar neen, hij kwam er levend en wel uit. Niet eens verhakkeld. Straffer nog, vijf minuten voor het afvlaggen die zondag rijdt hij de Audi "2" naar de snelste tijd ooit in Le Mans gereden. Waar is die smalle lijn tussen justitie en geluk. Een mens kan ze niet getekend krijgen. Het oprapen van die draad, tja, dat moet iets buitenaards zijn. Door geen mensenkind te snappen. Gitzwart lag Le Mans er zondag bij. Geen mens die het nog belangrijk vond over wat en hoe er nog gewonnen was. Een dag zonder datum. Een (ver-)schrikkingsdag die niet eens alle vier jaar, maar er gewoon nooit mag op voorkomen.(wr)
