20th Anniversary is het embleempje dat zich op de voorste flanken van de Mazda MX-5 bevindt. In die jubileumversie is hij alleen te krijgen met de softtop en blauw, wit, rood en silver als kleurschakering. Wie vorige bijdragen las over deze tweezitter roadster kreeg steevast de indruk dat rood de enige kleur was. Daarom is het zinnig eens na te gaan welke naakte opeenvolgende feiten van de MX-5 zon succesauto heeft gemaakt Er zijn er nu meer dan 900.000 van geproduceerd sinds 1989. Toen op de startknop van de productielijn werd geduwd gingen meer dan negen jaar voorbereiding vooraf.
In 1979 was de latere President van de Mazda Motor Company (MMC), Kenichi Yamamoto nog technisch directeur van het Research & Devlopment Department van de firma in Hiroshima. Zoals dat gebruikelijk was werden vaak journalisten van over heel de wereld gehoord om hun impressies te kennen. Het verhaal wil dat een Amerikaanse pennenlikker met name Bob Hall Kenichi influisterde dat Mazda een kleine sportwagen moest ontwerpen. Bob Hall wist wat ie zei en zoals het nu eenmaal is heeft een Amerikaan een verder dragende stem dan zowat alle andere "human beings" over de aardkloot.
In ieder geval rees in 1981 in het Californische Irvine het eerste niet Japanse R&D-Center op in de zonnigste staat van Amerika. Californië wordt door zowat alle autoconstructeurs als thinktank gekozen omdat zon goedgemutst maakt en daarmee het brein beter functioneert. Drie jaar lang, tot eind 1984, werden gedachten gesponnen rond de vraag of de compacte sportwagen een klassieke lay-out zou hebben, dan wel voorwielaandrijving of een mid-rear-engine en achterwielaandrijving. Of waarom ook niet ? vierwielaandrijving zou te beurt vallen !?
Op de Tokyo Motorshow in oktober 1985 prijkte een conceptcar als de MX-04 met een rotatiemotor én fourwheeldrive. Dat ging natuurlijk niet ongemerkt voorbij. Maar uiteindelijk werd de rotary-engine afgevoerd en geopteerd voor een zeer klassieke powertrain. Dat was en is nog altijd een motor tegen de voorophanging geplakt die via een handgeschakelde versnellingsbak en cardan en differentieel de achterwielen aandrijft. In 1988 gingen de eerste journalisten de Miata/MX-5 proef rijden in Japan.
De designerploeg van Masaki Watanabe zette in 1984 de eerste strepen op papier en in 1986 was de Miata/MX-5 al tot het uiterste gedreven op de testbanen van MIRA in Engeland. Toen in 1989 de productie werd in gang gezet begon de MX-5 aan een succesverhaal. In 1990 werden er 95.640 van geproduceerd waarvan er 25.226 in Japan een eigenaar vonden. Met de productie van 1989 samengeteld werden er eind 1990 liefst 140.906 van gemaakt.
In december 1993 wees de teller al 300.000 exemplaren aan. Het jaar daarop werd de eerste face-lift doorgevoerd en een 1,8 liter viercilinder van 96 kW (131 pk) geïntroduceerd. In Genève, maart 1998, kwam een 80 kW (110 pk) en 102 kW (140 pk) motor op de proppen. Vorig jaar in mei stelde Mazda de derde generatie voor en jubileerde op gepaste wijze. Dit jaar (2010) is het succesverhaal verder gegaan en het ziet ernaar uit dat de aanloop naar een kwarteeuw Mazda MX-5 nog voor veel verrasingen zal zorgen.(Tekst:Walter Rombauts/Fotos: Mazda)
Intentieverklaring tussen Ankara en Renault-Nissan voor EV's
De Alliantie Renault-Nissan, nu iets meer dan tien jaar jong, heeft met la Municipalité Métropolitaine dAnkara een intentieakkoord afgesloten rond puur elektrische voertuigen van de twee merken die in 2011 op de markt komen. Het gaat daarbij niet enkel om de aankoop van 100 EVs die in overheidsdienst zullen rijden, maar tevens over de gehele infrastructuur. Vooral de oplaadpunten zullen alle aandacht krijgen. Het ligt voor de hand dat ook Ankara het nut van de puur elektrische auto inziet. Hij heeft geen vervuilende uitstoot en helpt bijgevolg mee de globale uitstoot aan CO2 te verminderen. Renault maakte ook bekend dat in de fabriek van Bursa de Fluence Zero Emission zal worden gefabriceerd. Deze auto zal de eerste in Turkije gebouwde EV zijn.(wr/Foto:Renault)
De vliegende auto die 160.000 zal kosten wordt nu als auto getolereerd. Het vliegtuig met de opplooibare vleugels kan op de weg in het autoverkeer rijden.
Maar de homologatie om het tuig als dusdanig te erkennen struikelde over het ontbreken van airbags. Nu heeft Terrafugia dat rechtgezet en het is uitkijken naar de eerste exemplaren die boven onze hoofden zullen cirkelen.(wr/Foto:Terrafugia)
Mijn vriend advocaat heeft me langs murenlange kasten geleid die dossiers over echtscheidingen, familietwisten en slaande ruzies bevatten die de Cabriolet als basis meningsverschillen bevatten. Niet de oogstrelendheid ervan bracht onenigheid. Vooral hem open leggen en dichtdoen van het dak waren net als bij het opzetten van een kampeertent de bron van alle kommer en kwel. Ondertussen bewegen we ons tussen elektrisch comfortabel opende Cabrios van zowat alle merken. De meest memorabele was de Nissan 350Z die in de chaos van de werkelijkheid het meeste soelaas bood. Mijn nog altijd even goede vriend advocaat opende dan zijn dossiers over het aantal storingen dat door diezelfde serie droomwagens bij dealers aller merken ligt opgestapeld. Ik kreeg twijfels of ik het dak van de jubileumeditie van Mazda MX-5 wel zou openleggen
Zomaar in de zon over de Col des Aravis, richting Mont Blanc Al mijn moed verzamelend probeerde ik het toch maar. Letterlijk: Je zet de motor af. Je ontgrendelt de korte hendel aan de voorzijde van het dak. Je gaat uit de auto en duwt met één vingerbeweging het dak naar achteren waar het zichzelf vastklikt in de daarvoor voorziene ruimte. Voor de eerste keer in mijn leven gebeurde dat precies zoals ik het nu vertel. Zonder echtscheiding, zonder ruzie, zonder betwisting. De eenvoudigste manier om van een auto mét een (-zeildoek) dak een topless te maken. Terwijl we nu aan 3D toe zijn is er een tijd geweest dat in de bioscoop de cinémascope werd geïntroduceerd. Buffalo Bill draafde in zijn strijd tegen de Indianen over het scherm. Links, rechts, in het midden. Je moest je bukken of je had zowaar een paardenhoef in je gezicht Als het dak van de MX-5 is weggeklapt krijg je een overweldigend gevoel tot wat je kijkvermogen in staat is. Er opent zich een wereld van meer dan 180°. Al zijn je kijkers zo monter, vanuit de lage zitjes, zie je wat het oog van een vogel moet zien. De wereld rondom wordt breder, intenser gekleurd. Autocinéma op z'n best !
Chamonix. Mont Blanc, met een Mazda zonder dak. Weggekanteld in een onzichtbare ruimte. In de zon. Voor de gletsjer die wegsmelt onder de opwarming van de aarde en die Saint-Gervais aan de voet met overstroming bedreigt. In de meest elementaire autocursussen werd meegegeven dat een auto-zonder-dak een zeilwagen werd. Wegligging verliest, aan het zwalpen gaat. Totaal vrijgevochten gaf ik de Mazda MX-5, geheel ontdaan van zijn bovenste staketsels, de sporen. Iedere bocht was een openbaring. Geen torsiekrachten, geen onaagename reacties in versnellen en remmen. Stabiliteit. De Mont Blanc, hoogste berg van Europa en tevens vlijmscherp gepend, was die dag grimmig. Plots spuwde hij regen en hagel. In een oogwenk was de topless Mazda MX-5 ontdaan van zijn uitdagendheid. Het dak ging zonder geruzie weer dicht. Mogelijk een unicum in het wereldje van de Cabrios. Na de Wiesmannen op de Col des Aravis voor schut te hebben gezet, was dit het tweede staaltje waarom de Mazda MX-5 zo uniek is. Morgen of overmorgen vertel ik waarom die magische man Kenichi Yamamoto was gefascineerd door de lay-out van de Triumph TR2. In profiel gezien werd die opdeling van de historische roadster bijna monumentaal overgenomen voor de Mazda MX-5.
Daarom is die ook zo fascinerend. Motor en versnellingsbak voorin. Met twee passagiers het globale gewicht precies midden tussen de wielen leggend. Achterwielaandrijving. Koppel in overvloed en piekvermogen als het moet genoeg. In het testgeval knalrood. Maar mensen die onder de druk van het leven wat zin voor passie hebben verloren kan worden gezegd dat deze jonker onder de Cabrios, The King of the democratic Cariolets, je beslist 20 jaar jonger maakt. Toen Kenichi Yamamoto mij vertelde dat hij niet van mijn Mozart hield maar zonodig keiharde popmuziek in zijn kantoor behoefde om zich te kalmeren en orde te krijgen in de overdadige veelheid van de werkelijkheid, dacht ik daar zeer lang over na. Hij sprak toen over die eerste MX-5. Hoe Mazda in Hiroshima het summum voor de gepassioneerde wilde maken. Geen nostalgie naar de na-oorlogse overwegend Britse pretmachines wilde maken. Maar iets dat altijd toekomstgericht zou zijn. Hij hield woord: een auto die je terwijl je ouder wordt weer 20 jaar jonger maakt. Je kan de tijd niet inhalen. Je kan een leven niet herdoen. Maar in die Mazda beleef je wel de highlights van je jonge leven.(Tekst en fotos: Walter Rombauts)
Roder dan de muleta die de matador hanteert wanneer hij de hijgende stier voor zich de doodsteek gaat geven. Roder dan de meest fervente socialist zijn vlag wil gekleurd zien. Met zon getinte jubileumuitgave van de Mazda MX-5 reden we over de Col des Aravis. Een historische plaats van de Ronde, maar ook uit die van de autojournalistiek. Het was het ydillische Talloires aan het Meer van Annecy dat vele automerken verleidde om er een nieuw model te presenteren. Uiteraard leidde de testrit naar de Col des Aravis om, verder via puntige bochten, altijd een beetje glad van koud bergwater, naar de Mont Blanc toe te rijden.
Dan Vandenberghe, automan van het puurste gehalte, specialist in Jaguar, vond LAbbaye, het oude klooster dat tot peperduur hotel was omgebouwd, de geschikte plaats om de Belgische autopers in bezinning te brengen over de nieuwste Triumph TR7. Het ging om een hoogst onbetrouwbare wagen die te pas en te onpas achteraan uitbrak en die toch zon krachtige motor had dat je met gas geven en tegenstuur je hachje langs de ravijnen kon redden. Frans Uyttebroeck, spijtig genoeg sinds kort zaliger bevond zich ook in het gezelschap. Buiten zijn hoogmenselijke eigenschappen kon de broer van Annemie Neyts ook aan een stuurtje draaien. We vochten enkele memorabele duels uit met de Renault Fuego in de Spaanse bergen en ook één op die Col des Aravis met die TR7.
Barstend van adrenaline stoof ik de haarspelden door, met in mijn zog, op geen tien meter afstand vriend Frans. Nabij de top was hij getuige van een hoogst merkwaardig mirakel. Ondergetekende ging zowaar in een rechte lijn in tête-a-queu ! De Triumph TR7 spilde om zijn as, ging net niet de ravijn in, schrokte ook niet tegen de rotswand aan, en alsof het voorval puur fiction was bleef ik voor Frans uitrijden Die kon het niet laten van langs de boordradio aan Masterbrain Dan Vandenberghe wat zich een seconde vroeger had afgespeeld in geuren en kleuren te vertellen. Dit mirakel schijnt op het actief te staan van de Heilige Sint Anna die in een piepklein kerkje huist op de top, tussen de bellende koeien, en als specialiteit het beschermen van de reizigers is toegeschreven. Frans en ik vlogen er tegen 200 km/h voorbij. Onbeschaamd als we waren.
Dit jaar op 8 september mocht ik de jubileumuitgave van Mazdas legendarische MX-5 weer de Col des Aravis opjagen. Evenwichtig, precies schakelend, de wielen het motorkoppel onwaarschijnlijk precies in het wegdek snijdend, hoorde ik de koeienbellen luiden. Het kerkje kwam in zicht en dit keer ben ik er gestopt. De verschillende klanken van de koeienbellen galmden door het pieklandschap dat tot in de hemel reikt. Een beiaard voor die rode Mazda MX-5 ! Ongelovig luisterde ik en trof een gelijkenis met één klank. Dat moest degene zijn die uit de klok komt die in het herdenkingsteken van Hiroshima hangt en waar ieder jaar op 6 augustus sinds 1945 de eerste aanval met een atoombom wordt herinnerd. De rode helleveeg werd zijdelings van het kerkje geparkeerd. Satanisch rood verbleekte toch even bij de schoonheid die de Col des Aravis aan schouwspel biedt.
Deze auto is in Californië ontwikkeld, maar wel voortgekomen uit de atomische geesten van de ingenieurs van Mazda in Hiroshima, het hoofdkwartier. Eén om nooit te vergeten. Voor twintig jaar schreef de toenmalige President Kenichi Yamamoto het voorwoord in het boek van Jack Yamaguchi dat geheel over de MX-5 ging. In de jaren 50 keken wij, Japanners, ons de ogen uit naar de vele roadsters die toen de wegen kleurden. Triumphs en MGs hebben ons goed doen herinneren dat puristen van de autobeleving altijd weer naar dat unieke concept zullen grijpen. En in Hiroshima trokken we de eerste lijnen op een leeg blad Kenichi Yamamoto was de man die het hardst heeft gewerkt aan de erfenis van Felix Wankel.
Met de rotatiemotor heeft Mazda zowel de 24 Uren van Francorchamps als deze van Le Mans gewonnen. Maar terug naar de jubileumuitgave van de MX-5 die na 20 jaar, geboetseerd door wijsheid en luchtstreling een ongekend peil van rijgenot biedt, open of dicht. Geklemd tussen biceps van techniek, ervaart men de diepste emoties van perfectie. In weggedrag, sportiviteit, koppelrijden. Zo intens dat je er twintig jaar jonger op wordt.
In de wals van bochten die van de Col des Aravis naar de Mont Blanc voert, merkte een stoet Wiesmanns de exclusieve Duitse sportauto met V10-motor de rode Mazda MX-5 op en daagden uit Ze raakten echter met hun lange wielbasis, grotere gewicht helemaal van de wijs toen bleek dat het kleinood uit Hiroshima hen onder alle omstandigheden het nakijken gaf. Voorbeeldig stopten ze ook aan het kerkje van Sint Anna. Ze keken rond om te horen vanwaar dat geluid kwam. Hoe het kon dat die sakkerse Mazda MX-5 de giganten van de aarde in iedere haarspeld, in iedere remzone hen het nakijken gaf.
Toen ik hun beteuterdheid zag en ze curieus rond het helvuur uit Hiroshima draaiden, binnen naar het zitje, het kleine stuurtje, het korte schakelpookje keken kon er één het niet laten van Its a nice toy te zeggen. Hij besefte niet dat zijn Wiesmann houten speelgoed was in vergelijking met die roodgeaderde Mazda MX-5. Hoe goed ie wel is, vertel ik in de volgende dagen. Zoals het in een abdij hoort bad ik s avonds een schietgebedje. Aan het Meer van Annecy weerspiegelde de MX-5 het avondrood. In de verte luidde de klok van een kerk. Eén zware bons, zoals die in Hiroshima.Inleiding tot de studie. (Tekst en fotos:Walter Rombauts)
Total startte vandaag zijn Plug to Drive in Ruisbroek
Vandaag heeft Total in Ruisbroek op de weg van Brussel naar Parijs zijn netwerk opgestart om elektrische voertuigen te laden. Dat is de eerste stap naar een degelijke infrastructuur om de autonomie van puur EVs uit te breiden. Total zal nog voor eind 2010 twaalf bijkomende laadpalen installeren in een aantal strategisch gekozen servicestations.
In aanwezigheid van Etienne Schouppe, staatssecretaris voor mobiliteit en Bernard Clerfayt, staatssecretaris voor de modernisering van de Federale overheidsdienst Financiën en Milieufiscaliteit, werd ook nog eens de aandacht getrokken op het feit dat in Ruisbroek ook waterstof kan worden getankt. Voor wat de laadpalen voor EVs betreft, die zijn polyvalent voor alle voertuigen. Voor degenen die nu al beschikbaar zijn zoals de Mitsubishi iMiEV, de Citroën C-Zero, de Peugeot Ion als voor die die aan de poorten staan te kloppen. Dat zijn vooral de Nissan Leaf en de Renault Fluence. Maar dus ook de Plug-in-Hybrides, die weliswaar nog niet massaal waar te nemen zijn.
Omdat snelladen de meest flexibele manier is, heeft men daarvoor geopteerd. In 30 minuten kan het voertuig genoeg energie absorberen om genoeg autonomie te hebben om een volgend laadpunt te bereiken. Betaling geschiedt met een voorafbetaalde kaart. Concreet zullen automobilisten hun voertuig kunnen opladen voor 4 per snellading van 10 minuten, 20 minuten voor een halfsnelle oplading of trage oplading die één uur duurt.
Total geeft hiermee de elektrische auto een stroomstoot vooruit. Voor wie het nog niet mocht hebben vernomen: wie een elektrisch voertuig koopt kan tot 9000 fiscaal aftrekken. Omdat overheidsgeld alsmaar meer ontbreekt zal de overgang naar elektrische autos de fiscale overheidspremies van 15% op zogenaamde groene wagens met een lage CO2-uitstoot mogelijk in gevaar brengen.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Citroën)
