Monza roept vele herinneringen op bij Nico Larini, nu 43 lentes jong. Hij beleefde er zijn nationale titel in de F3 en bestuurder er vier verschillende F1's: Osella Turbo (1988 en 1989), Ligier-Ford (1990) en een Lambo Lamborghini (1991). In 1987 moet zijn debuutwagen, een Coloni Ford er nog worden bijgeteld. Maar hij raakte er niet mee door de kwalificaties. Hij reed er dat jaar nog alleen de GP van Spanje in Jerez mee. Zijn beste resultaat is een 2de plaats in de GP van San Marino op 1 mei 1994, de dag waarop Ayrton Senna da Silva om het leven kwam en de F1 voor die generatie nooit meer zou zijn wat het geweest was.
In Monza voor de laatste WTCC-race op Europese bodem neemt de flamboyante Italiaan 40 kg ballast mee in zijn Chevrolet. "Ik hoop daarmee mijn directe concurrenten die zwaarder wegen te snel af te kunnen zijn. Natuurlijk reken ik op wat geluk. De vorige twee edities in Monza werd ik in de eerste meters van race 1 telkens van de baan geduwd. Deze keer tel ik erop in de koers te blijven. Onze Lacetti's hebben zich tijdens de trainingen in april bijzonder goed gedragen. Zoals op alle snelle omlopen overigens." besluit Larini, zijn kansen voor zondag inschattend. (Tekst: wr/Foto: Chevrolet)
Twintig auto's binnen één seconde...Twintig potentiële winnaars en evenveel sterke karakters die duwwerk niet schuwen. Van binnenuit gezien is het World Touring Car Champioship een inferno waarin ouwe rotten in het vak de rol van Lucifer, baas van de hel, opeisen. Frustrerend dus als een jonge Britse god Andy Priaulx (RBM-BMW) die ouwe gasten uit de F1 als Gabriele Tarquini (Seat) en andere Nicola Larini's (Chevrolet) definitief naar de geschiedenisboeken dreigt te rijden. De status van "almachtige" verwierf de 33-jarige Engelsman definitief in de jongste race in Brands Hatch. Daar won hij voor het eerst voor eigen publiek. Nog belangrijker voor hem en zijn team was dat hij 12 punten uitliep op zijn naaste achtervolger Augusto Farfus (BMW Germany) - en niet Italy zoals gisteren verkeerdelijk vermeld (wr) - die in Monza alles zal doen wat aards mogelijk is om die Priaulx enkele puntjes bij te benen. Om hem dan mogelijk in race 21 en 22 in Macau te verhinderen voor de derde opeenvolgende keer de wereldtitel te behalen.
Die ouwe vossen, zoals Nicola Larini (Chevrolet), mag je natuurlijk niet onderschatten. Ze zijn snel, onvervaard en hun hersenen zitten vol wetenswaardigheden over een 5,770 km lang, snel circuit als Monza. Daar reden ze in de F1 voor de hoogste eer. Niet zo succesvol als Senna's en Prost's in hun tijdperk, maar iedereen moest er toch rekening mee houden. Tarquini (45) komt nu al voor de 17de keer naar Monza racen...In een voorwielaangedreven Seat met "gewone" turbodiesel. Zoals gezegd zal de Seat TDI van Yvan Muller en Jordi Gené veel kans maken potten te breken op de volgas stroken van Monza. Er blijft echter een maar.
Om het blijvende onevenwicht in de start tussen een achterwiel aangedreven auto en een voorwiel getrokken auto te nivelleren is vanaf dit jaar een staande start en een "rollende" start ingevoerd. Maar in die één van de twee races over iets meer dan 50km, zijn de BMW's bevoordeeld met hun achterwielaandrijving. De achtertrein klauwt zich onmiddellijk vast in het asfalt als wordt gestart. Principieel zou dat ook het geval moeten zijn voor die Alfa's, Seat's en Chevrolet's. Maar in de realiteit is dat niet het geval. Hoe knap de coureur ook is, de voortrein van de auto licht zich een weinig op waardoor een fractie van een seconde de besturing vager wordt en de tractie op het wegdek enkele milliseconden minimaal wordt.
Omdat het nu net de bedoeling is van de FIA de deelnemers aan het WTCC zo dicht mogelijk aan elkaar gewaagd te maken (vandaar ook de gewichtsschaal), is de technische commissie na Brands Hatch in Genève nog eens rond de tafel gaan zitten om te bespreken of die "discriminatie" van de FWD's niet kan worden uitgegomd. D'r is eigenlijk maar één oplossing. Dat is de voorwielaandrijvers transformeren naar achterwielaandrijvers zoals Audi in de DTM heeft gedaan. Maar dan moet wel een heel andere constructie worden toegepast en verliest de auto zijn eigenheid, zijn karakter. Het zou natuurlijk een einde maken aan het achterna hollen van de BMW's door de andere merken. Alain Menu's en andere Pierre-Yves Corthals' zouden zich niet meer gehinderd zien door een onneembare hindernis die de BMW's 320i's nu onbetwistbaar zijn in een strijd met open vizier.
De ingreep, die nog maar een suggestie is, zou de kost van een kampioenschap voor de FWD's met 40% doen stijgen. Dat doet de teammangers door de haren wrijven. Kunnen ze dàt verkopen aan hun krententellers binnen de burelen van hun merk...? Wellicht niet. Tenzij...Tenzij het showelement van de sprintraces die nu het WTCC uitmaken een grotere industrieel toegevoegde waarde zouden krijgen. Die de jongeren, de klanten van morgen, aanspreken en hen voor keuzes stelt. Daar zijn zelfs boekhouders gevoelig voor. Auto's van de hand doen, de uiteindelijke bedoeling, dàt mag een centje kosten.
Dus mag BMW voor dit seizoen alvast rekenen op een nieuwe wereldtitel bij de constructeurs. Stel dat Andy Priaulx nog van de titel zou worden gehouden door Augusto Farfus, dan nog is het een BMW. Monza zal ons daar uitsluitsel over brengen. Al weet iedereen nu dat RBM (Racing Bart Mampaey) over de coureur beschikt die als "de Schumacher van de Touring Cars" bekend staat. Om toch zekerder te zijn van hun zaak heeft BMW Team UK toch ook de drievoudige Zweedse kampioen toerwagens ingeschreven voor Monza. Ekblöm zal ook in Macau rijden in dienst van Andy Priaulx rijden.(Tekst: Walter Rombauts/Foto's Hans van Onsem)
Laatste Europese WTCC-race in Monza belooft vuurwerk
Door een vernuftig welles-nietes-spelletje met aan gewicht winnen of verliezen is de FIA erin geslaagd een aan elkaar gewaagd deelnemersveld van vier merken bijeen te brengen in het "World Touring Car Championship". BMW, Chevrolet, Seat en Alfa Romeo bekampen elkaar zoal drie jaar en zondag wordt de laatste Europese manche gereden in het historische Monza. Daarna gaat de glamourdiscipline naar Macau waar in een ultiem straatgevecht de wereldtitel wordt toegekend.
De Brit Andy Priaulx van Bart Mampaey Racing (BMR) staat er met zijn achterwiel aangedreven BMW het best voor om zich voor de derde opeenvolgende keer wereldkampioen gekroond te zien. Hij telt 81 punten tegenover Agusto Farfus eveneens in een BMW met 69 eenheden. Deze BMW-Italia coureur deed in de achttiende race in Brands Htach een slechte zaak door zwaar te crashen tegen de muur. Waarna Chevrolet-ridder Alain Menu, glansrijk winnaar van de eerste race aldaar, die zondag de zwarte vlag kreeg. Tercht of onterecht? Wie zal het zeggen. Autocoureurs hebben ieder zo hun gelijk.
Er zijn nog maar vier races te gaan. Twee nu zondag in Monza, en dan nog twee in Macau waar de smalle straten mens en auto wurgen. Maar iets minder dan in Porto het geval was. Het eerste voorwielaangedreven merk, Seat staat met Yvan Muller met 67 punten op de derde plaats in de rangschikking van de piloten.. In de stand om de constructeurs gaat Seat met 195 punten de drie musketiers van Chevrolet vooraf die de blauw-witte Lacetti's op de derde plaats hebben gezet met 172 op de scoretabel. Het is vanzelfsprekend dat Chevrolet in Monza niets aan het toeval zal overlaten om die 23 punten verschil voor de tweede plaats te overbruggen.
De 5,770 km lange omloop eist met zijn lange "volgas"-lijn vanaf de Ascaribocht tot de 1ste Variante, alleen gematigd onderbroken door de "Parabolica" van 180°, veel van de motor. Het is à fond racen. Nu zit daar juist een Seat-addertje in het groene gras van Monza's park. Het is de Seat TDI die een dwarsgeplaatste dieselmotor heeft en naar het voorbeeld van Audi in Le Mans dit jaar ook al een zege in het WTCC op zijn naam heeft gebracht in handen van Yvan Muller in Oschersleben. Uitgerekend die auto, die net als Farfus, Priaulx, Jorg Muller, Thompson en Huff 60 kg ballast meezeulen, kan het verschil maken in die lange lijnen. Een diesel heeftaltijd lucht te kort en de turbo vult dit aan. Plankgas is de cilindervulling dus nog optimaal. Dus ook het geleverde vermogen, om nog niet te spreken van het maximum koppel dat voor Yvan Muller altijd beschikbaar is.'t Zal daar vuurwerk worden in Monza voor race 19 en 20 van het WTCC ! (Tekst: Walter Rombauts/Foto: Seat)
Monza roept vele herinneringen op bij Nico Larini, nu 43 lentes jong. Hij beleefde er zijn nationale titel in de F3 en bestuurder er vier verschillende F1's: Osella Turbo (1988 en 1989), Ligier-Ford (1990) en een Lambo Lamborghini (1991). In 1987 moet zijn debuutwagen, een Coloni Ford er nog worden bijgeteld. Maar hij raakte er niet mee door de kwalificaties. Hij reed er dat jaar nog alleen de GP van Spanje in Jerez mee. Zijn beste resultaat is een 2de plaats in de GP van San Marino op 1 mei 1994, de dag waarop Ayrton Senna da Silva om het leven kwam en de F1 voor die generatie nooit meer zou zijn wat het geweest was.
Twintig auto's binnen één seconde...Twintig potentiële winnaars en evenveel sterke karakters die duwwerk niet schuwen. Van binnenuit gezien is het World Touring Car Champioship een inferno waarin ouwe rotten in het vak de rol van Lucifer, baas van de hel, opeisen. Frustrerend dus als een jonge Britse god Andy Priaulx (RBM-BMW) die ouwe gasten uit de F1 als Gabriele Tarquini (Seat) en andere Nicola Larini's (Chevrolet) definitief naar de geschiedenisboeken dreigt te rijden. De status van "almachtige" verwierf de 33-jarige Engelsman definitief in de jongste race in Brands Hatch. Daar won hij voor het eerst voor eigen publiek. Nog belangrijker voor hem en zijn team was dat hij 12 punten uitliep op zijn naaste achtervolger Augusto Farfus (BMW Germany) - en niet Italy zoals gisteren verkeerdelijk vermeld (wr) - die in Monza alles zal doen wat aards mogelijk is om die Priaulx enkele puntjes bij te benen. Om hem dan mogelijk in race 21 en 22 in Macau te verhinderen voor de derde opeenvolgende keer de wereldtitel te behalen.
Door een vernuftig welles-nietes-spelletje met aan gewicht winnen of verliezen is de FIA erin geslaagd een aan elkaar gewaagd deelnemersveld van vier merken bijeen te brengen in het "World Touring Car Championship". BMW, Chevrolet, Seat en Alfa Romeo bekampen elkaar zoal drie jaar en zondag wordt de laatste Europese manche gereden in het historische Monza. Daarna gaat de glamourdiscipline naar Macau waar in een ultiem straatgevecht de wereldtitel wordt toegekend.
