Snijers zet aanval in op Heckter voor tweede plaats
Stavelot. - In KP 19 heeft Patrick Snijers een scratchtijd neergezet, met 4'51"0 precies 1"1 sneller dan Loix die nu wel aan winnen mag beginnen denken. De forcing van Snijers is natuurlijk bedoeld om die sublieme Heckter nog van de tweede plaats te verdringen. Het podium is in principe nu wel gekend. Loix op het hoogste trapje, Heckter mogelijk nog tweede, maar er rest nog één moeilijke KP 20, deze van Butgenbach die 8,76 km lang is en gezien het wat opdroogt kan die het voordeel van de 4WD's wat wegnemen en kunnen de Porsche's hun volle pond aan het asfalt kwijt. Binnen driekwart uur rijdt nummer "1" Stavelot binnen. De kans is groot dat de echte nummer "1", de Peugeot 207 S2000 ook de eerste is in de eerste rally van een veelebelovend maar triest begonnen Belgisch Kampioenschap Rally.(wr)
De uitslag van KP 19:
01 Snijers - Grooten (Porsche 911 GT3) 4'51"0 02 Loix - Buysmans (Peugeot 207 S2000) op 1"1 03 Heckter - Leyh (Mitsubishi Evo VIII) op 2"3 04 Duez - Beatse (Porsche 911 GT3 RC) op 3"2 05 Van Woensel - Vleugels (Nissan 350 GTZ) op 9"4 06 Lhonnay -Robert (Mitsubishi Evo IV) op 10,9 07 Hendy - Davies (Ford Focus WRC) op 12" 08 Schammel - Jamoul (Renault Clio 3) op 15"6 09 Blaise - Noël (Opel Corsa) op 29"1 10 Schmelcher - Botson (Porsche GT3) op 32"8
Stavelot. - Freddy Loix en Robin Buysmans hebben zojuist in hun Peugeot 207 S2000 KP 18 gewonnen met een 0,5" voorsprong op Heckters - Leyh (Mitsubishi Evo VIII). De moedige Kris Princen eindigde derde in deze proef en klimt op in het algemene klassement zonder evenwel verder op veel eer te kunnen rekenen. Met nog twee proeven te gaan en 2'04"3 voorsprong op Kurt Heckters ziet het er naar uit dat Peugeot zijn slag thuis haalt. In de autosport is men volgens die ijzeren wet van broosheid pas zeker als straks om plusminus 17.30 uur op het podium de champagne spuit. (wr)
De algemene rangschikking na KP 18:
01 Loix - Buysmans (Peugeot 207 S2000) 2h 08'32"5 02 Heckters - Leyh (Mitsubishi Evo VIII) op 2'04"3 03.Snijers - Grooten (Porsche 911 GT3) op 2'30"7 04 Duez Beatse (Porsche 911 GT3 RC) op 5'20"7 05 Van Woensel - Vleugels (Nissan 350Z) op 6'02"0 06 Hendy - Davies (Ford Focus WRC) op 9'34"5 07 Lhonnay - Robert (Mitsubishi Evo IV) op 9'46"0 08 Chammel - Jamoul (Renault Clio 3) op 10''18"7 09 Blaise - Noël (Opel Corsa) op 12'46"0
East Belgian Rally, Kurt Heckter (Mitsubishi) wint KP 17
Stavelot. - Heckters - Leyh stevenen in hun Mitsubishi Evo VIII af op een tweede plaats in de EBR waarin Freddy Loix (Peugeot 207 S2000) nu wel de zege in het vizier krijgt en het voetje wat licht om geen brokken te maken. Dat verklaart zijn derde tijd in KP 17, die er net als de andere ritten vandaag nat bij lag. Reden waarom Patrick Snijers en Marc Duez zich vandaag ook moeten gedeist houden in hun achterwielaangedreven Porsche's 911 GT3. De "Mitsu" en de Peugeot 207 S2000 hebben hier duidelijk voordeel van de vierwielaandrijving. Zeker die van Loix die zonder turbo nog een beter koppelverdeling over de vier wielen heeft dan een auto met drukvulling. Chris Van Woensel kon het hogere koppel van zijn Nissan 350Z niet direct omzetten in een snelle tijd. Hij zit in hetzelfde bad als Snijers en Duez en voorzichtigheid is geboden. Van Woensel moest 21" prijsgeven aan Heckters in KP. Patrick Snijers, in topvorm, slechts 2" maar Duez dan weer 12", soms nogal wat verstrooid duidelijk in bandenkeuzes.
De uitslag van KP 17 (Amel)
01 Heckters - Leyh (Mitsubishi Evo VIII) 02 Snijers - Grooten (Porsche 911 GT3) op 2" 03 Loix - Buysmans (Peugeot 207 S2000) op 7"8 04 Duez - Beatse (Porsche 911 GT3 RC) op 12"6 05 Van Woensel - Vleugels (Nissan 350Z) op 21" 06 Hendy - Davies (Ford Focus WRC) op 22" 07 Lhonnay - Robert (Mitsubishi Evo IV) op 23"4 08 Chammel - Jamoul (Renault Clio 3) op 23"6 09 Blaise - Noël (Opel Corsa) op 35"6 10 Schmelcher - Botson (Porsche GT3) op 45"9
Freddy Loix (Peugeot 207) vergroot voorsprong in EBR.
Stavelot. - Kris Princen kwam zoals beloofd vandaag opnieuw aan de start met zijn Mitusbishi Evo VIII dewelke hij gisteren in Ster in de prak reed. In de 10,03 km lange rit van Amel in het Oostkanton (es13) pikte merkgenoot Kurt Heckters de snelste tijd weg voor Loix en Princen. De Mitsubishi's zijn sterk met hun turboaangedreven motoren die eigenlijk helemaal toegespitst zijn op deze aard van proeven. "Ik heb Freddy voor de start op het hart gedrukt zich daar niet te laten aan vangen en geen enkel risico te nemen, zelfs niet aan het algemeen klassement te denken," zei Marc Van Dalen, bigboss van het Kronos Racing Team dat in 2006 Sebastien Loeb aan zijn derde wereldtitel hielp. Freddy Loix en Robin Buysmans hebben aldus gereden en dat wierp al zijn vruchten af na de de eerste dag met daarin twaalf KP's. Eén daarvan, die van Ster, werd geannuleerd en niemand kreeg daar dus een tijd.
Aan de leiding
Het Peugeot-koppel sloot de eerste dag af met 1'35" op een sterke Patrick Snijers (Porsche 911 GT3) wiens wilde haren nog steeds doorgroeien en waaronder een dikke brok brein een nieuwe Belgische Rallytitel ziet opdoemen. Vandaag nog voorbarig, maar aan het eind van het kampioesnchap, in de Condroz Rally, kan dat beeldje wel eens ingekleurd zijn. Op dit moment moet deze Patrick, één van de drie "telgen" van de legendarische Gilbert Staepelaere, dulden dat vriend Freddy Loix de plak zwaait in de EBR. Na veertien KP's dreef Loix zijn voorsprong op Snijers nog op tot 1'57"4. In de zojuist afgesloten KP 15 (Rivage) over 7,42 km binnen de infrastructuur van het Circuit van francorchamps gaf "Fast Freddy" een ware demonstratie: snelste tijd, Heckster in die rit op 5'1 en derde Chris Van Woensel (Nissan 350Z) die blijft aanklampen en na KP 16 (Butgenbach 9,76 km) zesde finishte maar in het algemeen klassement wel vijfde scoort. Met nog vier KP's voor de boeg ziet de voorlopige algemene rangschikking er als volgt uit:
01 Loix - Buysmans (Peugeot 207 S2000) 1h51'35"5 02 Heckters -Leyh (Mitsubishi Evo VIII) op 2'11"2 03 Snijers - Grooten (Porsche 911 GT3) op 2'28"1 04 Duez - Beatse (Porsche 911 GT3 RC) op 4'39"6 05 Van Woensel - Vleugels (Nissan 350Z) op 5'09"4 06 Hendy - Davies (Ford Focus WRC) op 8'00"5 07 Lhonnay - Robert (Mitsubishi Evo IV) op 8'47"1 08 Chammel - Jamoul (Renault Clio 3) op 9'03"5 09 Blaise - Noël (Opel Corsa) op 10'57"2
Stavelot. - Binnen een half uur zullen Freddy Loix en Robin Buysmans op het hoogste schavotje staan van het erepodium van de "East Belgian Rally", openingsmanche van het Belgisch Kampioenschap. Ze behielden na de laatste van 20 proeven precies 1'56"9 voorsprong op Heckters - Leyh die uit de greep bleven van ouwe vos Patrick Snijers en zijn co-brein Geert Grootens. Nauwelijks had Snijers een "scrath" neegezet of Kurt Heckters diende hem van antwoord in de laatste "spéciale".
Duez en Van Woensel finishten respectievelijk vierde en vijfde maar Lhonnay - Robert met hun Mitsubishi Evo IV die zesde aankwamen is de meest belovende combinatie voor het verdere verloop van de competitie in groep N. Ze rijden het hele kampioenschap en steken hun ambities daar niet voor onder stoelen of banken: de titel behalen. Snijers - Grootens denken hetzelfde, want winnaars Loix - Buysens moet de Peugeot successtreep - en die van Kronos - verder trekken in vreemde landen dewelke het IRC aandoet. Op 4 april al in Turkije. Dus heeft Patrick Snijers bij wijze van spreken verder vrij spel in België. Tenzij de schepen van Stavelot Marc Duez zich achter de oren wrijft...(wr)
De einduitslag:
01. Loix - Buysens (Peugeot 207 S2000) 2h19'37"1 02. Heckters - Leyh (Mitsubishi Evo VIII) op 1'56"9 03. Snijers - Grooten (Porsche 911 GT3) op 2'27"0 04. Duez - Beatse (Porsche 911 GT3 RC) op 5'22"8 05. Van Woensel - Vleugels (Nissan 350 GTZ) op 6'26"7 06. Lhonnay - Robert (Mitsubishi Evo IV) op 9'53"8 07. Chammel - Jamoul (Renault Clio 3) op 10'450 08. Hendy - Davies (Ford Focus WRC) op 10'58"1 09. Blaise - Noël (Opel Corsa op 13'36"3... ...
Stavelot. - Freddy Loix en Robin Buysmans zijn op de eerste plaats geëindigd in het eerste gedeelte van een geanimeerde East Belgian Rally. Die werd vooral aangezwengeld door een in de voorstelling nogal vaak vergeten Chris Princen die met de Mitsubishi Lancer Evo VIII. Hij ging oerendhard maar dweepte zichzelf zo op dat een fout niet kon uitblijven. In de vierde KP van Ster (niemand kreeg daarin een tijd) slingerde de Mitsu van de baan en ging over de kop Gedaan. Voor vandaag tenmiste, want mits de nodige plaatsen achteruit in het klassement zoals in het WRC, zal hij met zekerheid morgen terug starten. De eer voor het Japanse merk werd gered door een sterke Kurt Heckters die de eerste dag van twaalf klassementsproeven afsloot met een voorlopige vierde plaats in de algemene rangschikking.
Vanaf dat ongelukkige moment barste een strijd los tussen Freddy Loix met de Peugeot 207 S2000 en de voorziene achtervolgers Patrick Snijers en Marc Duez, beiden op een Porsche 911 GT3. Maar daarbij klampte Chris Van Woensel zich zowat magistraal vast aan het drietal. Met een podiumplaats in het achterhoofd. Loix vertelde dat het parkoers nogal glad was en hij daarom niet veel risico's heeft genomen. Het bleef wel de hele dag droog waardoor Snijers, Duez en Van Woensel hem niet echt lieten uitlopen.
Terwijl vanochtend om 11 uur in Kemmel in West-Vlaanderen Hans Goudezeune ten grave werd gedragen, hield men in de Ardennen één minuut stilte voor het slachtoffer van dat verschrikkelijke ongeval op training waardoor minstens vijf andere belangrijke deelnemers zich uit respect uit de rally terugtrokken. Veel volk was er in Stavelot, noch op de snelheidsproeven niet te noteren.
Als zondag de laatste acht proeven worden afgewerkt start Freddy Loix met 1'35"9 voorsprong op Patrick Snijers en 2'31"0 op Kurt Heckters. De wegen van het Oostkanton zullen beslissend zijn voor de einduitslag. Snijers kan al de kracht van zijn Porsche daar breeduit utsmeren. Toch maakt Freddy Loix zich sterk zijn voorsprong te kunnen behouden. Peugeot bekijkt het op de been brengen van het IRC-team heel positief. Het is het aan de tand voelen van de auto voor Freddy, want het ware doel is natuurlijk begin april een eerste zege te behalen in de Instanbul Rally, openingsmanche van het IRC-kampioenschap. Een zege in deze spannende EBR zou daarvoor natuurlijk een mooi accent zijn om de aandacht te vestigen want pas op 26 en 27 juni a.s. zal Freddy Loix/Robin Buysmans weer te zien zijn in ons land ter gelegenheid van de Rally van Ieper. (wr)
Freddy Loix: "Altijd grip, allé, zo ongeveer toch..."
"De wegen rond St.Vith hebben een prima asfaltkwaliteit. Ze laten hoge snelheden toe. Met de vierwielaangedreven Peugeot 207 S2000 puren we daar voordeel uit. De grip is altijd aanwezig", vertelde gisteren Freddy Loix over zijn vooruitzichten voor de East Belgian Rally die morgenochtend om 8.45 uur van start gaat. "Altijd ?", waagden we het te vragen aan "Fast Freddy". Hij keek de vragstellend doordringend aan, een paar seconden. "Bijna altijd. Het is als op eieren rijden...Nu Larry zich niet kan verdedigen ben ik de enige echte IRC-auto in de openingsrally van het Belgisch seizoen. De motor braakt zo'n 202 kW(275 pk)uit tegen 8500 t/m en dat zal juist onze handicap worden. Tenzij het gaat regenen, dan winnen we weer veld."
"De Peugeot 207 S2000 is geheel het FIA-reglement. Dat voorziet nu juist in die vermogensbeperking én vierwielaandrijving om op zo ongeveer gelijk niveau als de beste groep N's te komen. Kwestie van kosten altijd. Maar in deze EBR rijden we een beetje uit onze context. "Ons" kampioenschap begint op 4 april met de Instanbul Rally. Daar ontmoeten Nicolas Vouilloz en ik de op maat gesneden tegenstand. Hier in het Oostkanton vrees ik dat die "alte kameraden" Marc Duez en Patric Snijers met hun Porsche's 911 GT3's ons als groot aas zullen opzoeken. Mogelijk ook die Nissan van Chris Van Woensel...Kortom, ik vrees door het vermogen van die beesten opgevreten te worden. Moesten Robin en ik niet op het podium geraken, dan zou dat een desillusie zijn."
Larry aan de beterhand
Larry Cols ligt nog steeds in intensieve zorgen van het Universitair Ziekenhuis van Luik, maar zijn toestand gaat erop vooruit. Of de zwaargewonde man ooit terug komt in competitie is zeer de vraag. "Gecrashten" hebben vaak begrijpelijke trauma's en hun revalidaties zijn zo veeleisend dat tijdens dat proces de vraag oprijst of het sop de kolen wel waard is. Markko Martin die in 2005 in de RAC-rally zijn co-piloot Michaël Park op ongeveer dezelfde wijze verloor als Cols zijn ingenieur en vriend Hans Goudezeune, heeft er daarna ook de brui aan gegeven. Uit de F1 herinneren we ons mannen (met een grote M) als Martin Donelley die in Spanje met Lotus crashte, Pedro Lamy, Jervi Lehto en andere Karl Wendlinger's die nadien letterlijk "het noorden kwijt waren".
Sommigen zijn teruggekomen in toer- en GT-wagens en een enkele in Le Mans. Maar de tempering van het heilige vuur was telkens een feit. De enige die sterker is dan zijn problemen is Allesandro Zanardi. Hij mankeert spijtig genoeg twee benen, maar geestelijk is hij ongebroken. Het blijven toch wel hoge prijzen die aan mensen worden gevraagd omdat roem en passie geen genade kennen. Vandaag loopt iedereen in de Ardennen met dat prijskaartje rond in zijn achterhoofd. Hans, Larry... Morgen moet het in de EBR toch wel even, als is het maar één minuut, heel stil zijn. Daarna mag de mars naar de zege worden voltooid. Zoals Hans Goudezeune zou hebben gewild. Zo zei ons Freddy Loix gisteren uitdrukkelijk.
De "derden" voor het been
Iedereen weet dat winnen onvoorspelbaar is. Daarom dat we in de schaduw van de grote namen niet mogen voorbijgaan aan die gasten die goed rijden en daar niet over zeuren. Yanick Bodson bijvoorbeeld, met zijn uiteraard vierwielaangedreven Subaru Impreza WRC. 't Autootje alleen al, excentriek simpel gehouden door de Fuji Heavy Industry's in Japan, is zo een voorbeeld van wat Freddy Loix zegt "we hebben altijd grip". Katachtig bochten bespelend, met een motor die (boxer) die van "de Marc" en "de Patrick" waard is. In robuustheid op zijn minst. 't Zijn verrassingaanvallen die je daar kunt mee neerzetten. Zoals ook die Lefevere met zijn BMW uit de voeten kan. Voor de groep N komt voornamelijk de Mitsubishi Lancer met Stéphane Lhonnay uit de verf omdat die het ganse kampioenschap rijdt, wat zijn concurrenten niet hebben aangekondigd. Tot slot verdient dat jong talent in de Ford Fiesta Sporting Trophy een vermelding. Die rijden alleen zondag en verdienen een aparte bijdrage. Het wordt een trieste, boeiende EBR. (Tekst: Walter Rombauts/Foto's: wr)
Francorchamps. - "We hebben besloten de ERB toch te rijden omdat Hans - Goudezeune - het zo zou hebben gewild. We hebben elkaar goed gekend, ik weet dat hij het zo zou willen. Ik hoop ook dat Larry - Cols - snel aan de beterhand zal zijn. Een triestere start van een veelbelovend kampioenschap was niet denkbaar.". Met die woorden opende Freddy Loix deze middag de voorstelling van het Peugeot Rallyprogramma dat zich met rallymeester Marc Van Dalen van Kronos op de "International Rally Challenge" werpt. Jonathan Goodman, algemeen directeur Peugeot België-Luxemburg, Brit van afkomst zegde in perfect Frans dat er maar één doel is: winnen. Die gentleman is daar nogal voor gemotiveerd. Peugeot is met name leider op de Belgische markt met 10,81% maktaandeel of vertaald 12.191 verkochte wagens op een totaal van 112.787 in de eerste twee maanden van 2008.
Op het terrein van de Peugeotrijvaardigheidsschool van Laoureux vlijkbij het Circuit van Francorchamps heerste herrie alom. Aanwezigen mochten naast of Freddy Loix of Nicolas Vouilloz twee rondjes draaien waarmee ze een indruk kregen hoe snel het gaat en wat een navigator allemaal te verduren krijgt. Freddy had met de drukte het meeste moeite. Iedereen wist wat er was gebeurd. Een graaggeziene mens ging heen, een lid van de grote autofamilie, merkloos dit keer, is zwaar gewond. De rallywereld kreunt, lacht krampachtig. Vrolijk van ver, intriest van dichtbij, zoals het ongeëvenaarde doek, de clown van Bernard Buffet als effect geeft als je hem nadert. Freddy Loix was permanent bij wat komen moet. Winnen op die wegeltjes die evengoed een klein wereldkampioenschap op zich zijn. Om dan naar een nog heel klein, maar industrieel groeiend spektakel van het IRC te gaan. Dat begint in april in Turkije. In Verviers, Spa, Stavelot en St.Vith loopt voor Freddy en zijn navigator Robin Buysmans de wekker af. Voor Robin, die in 2004 met Chris Van Woensel (Nissan) Belgisch kampioen groep N werd. Als navigator.
Nico Klinger, co van Nicolas Vouilloz en Robin Buysmans, co van Freddy Loix zullen niet echt veel zien van het China, het Turkije, het Rusland en Portugal waar ze zich zullen doorlezen zonder op te kijken. Alleen op zo'n voorstelling zitten ze op gelijke hoogte van "hun" coureur. In de auto zitten ze étage lager, kijken nauwelijks op van hun gebedenboek. Als ze dat wel doen zien ze de wereld in holderdebolderbeeld schemeren. Alleen het balletdansen van hun coureur kunnen ze waarnemen in de breedhoeklenzen van hun ogen. Die voeten, die tippelen over die pedalen. Het sturen zelf lijkt - bedriegelijke - bijzaak te zijn geworden. Geladen, baldadige stilte heerst er in die Peugeot 207 S2000. Doorlezen en nooit meer opkijken, dat is de rol van die pientere knapen. Ze zijn de levende computers naast hun piloot. Ze spreken een aparte taal. Degenen die hun trachten te verstaan blijven altijd de eenogigen die koning in het land van de blinden zijn. De mijlpaal die de EBR in de Ardennen slaat moet zelfs de blinden de ogen openen.
Wàt er precies zal gedaan worden als eerbewijs, als laatste groet voor Hans Goudezeune, is niet bekend. Maar iets zal er wel gebeuren als zaterdag om 11 uur het slachtoffer van het jammerlijke ongeluk wordt begraven. De organisatoren voelen zich niet écht verplicht. het ongeval gebeurde buiten het wedstrijdparkoers. Het kan dus als "los" van de rally worden gezien. Sommige bronnen spreken over een hergroepering, een soort "stoetrijden". Waarom niet even alle rallywagens laten stoppen. Motoren af. ter plekke, waar ze zich ook bevinden. Zaterdag om 11 uur. (de rally is dan al gestart om 8.45 uur in Stavelot). Het tijdstip waarop het heengaan van een medemens zelfs de éénogigen niet mag ontgaan. (Tekst:Walter Rombauts/Foto's: Peugeot)
Goudkleurige zandkorrels, aanrollende witte golfkoppen tegen een azuurblauwe lucht, bekroond met een eeuwig lijkende zonneschijf maken dat het strand van Copacabana in Rio de Janeiro er voor de argeloze bezoeker paradijselijk bij ligt. Op de met palmbomen overkoepelende promenade lokken witte plastiekstoeltjes, zongebakken mensen en bontgekleurde cocktails aan voor een even verfrissende als verraderlijke drink. Wat ongemakkelijk onderuitgeschoven op de korte zit van een stoeltje dreigen je ogen dicht te vallen van weelde, wachtend op de Cubalibra die het totaalbeeld nog dieper fotografisch in je geheugen zal prikken.
Café OK is maar één van de vele lokkertjes voor een ijsgekoelde "molotov-cocktail", een hapje, een grietje-voor-een-cent of een duivels uitdagende vrouw wiens enkels, handen en stem verraden dat het een man is. Een ruk aan mijn hemdsmouw maakt dat ik niet écht in dromenland verzeilt. Ik kijk in trieste, grote donkere jongensogen, die beslist niet langer dan tien of twaalf jaar het vermeende paradijs hebben gezien. En daarvan hebben ze duidelijk nog niet veel leuks van onthouden, te oordelen naar de naar begrip zoekende blikken. De jongen is slordig, armoedig gekleed en heeft geen linkerarm. Even schiet de vraag door mijn attente geest of mensen's boosheid zover zou kunnen gaan een kind een arm te amputeren om het aldus als bedelaar meer indruk te laten maken...Maar neen, dit wilde ik niet denken. Ik weiger te aanvaarden dat mensen zo slecht kunnen zijn. Maar dan doen honderden anekdotes in de wereldgeschiedenis me twijfelen.
Alfonso, zo heet de knaap, is bedelaar en vraagt onbeschroomd om geld. Met open, niet propere, al wat verweerde rechterhand. Een straatkind van Rio...Een inkomstenbron misschien ook voor een gezin. Het zojuist vermeende paradijs valt aan diggelen. Naast me staat een mens die het minder goed heeft dan ik. Duidelijk. Ik voel het genante aan de vernedering van die jongen binnen die meute toeristen met geld. Rijk en arm. Ik kan niet anders dan hem geld geven. Maar ook nog iets anders. Ik nodig hem mee uit aan tafel om samen te eten. Alfonso gaat daar maar heel argwanend op in. "Dinero", geld, dringt hij aan. In de plaats daarvan leg ik hem de spijskaart voor en zeg hem te kiezen waarin hij zin heeft. Alfonso kijkt me ongelovig aan, kijkt schichtig om zich heen, om dan zijn blik aan de kaart te kleven. Zonder écht iets te zien.
Toch kwam ik met hem overeen lekkere kip te eten, zich in een reuze-cola te verzuipen en onze toevallige kennismaking te vieren met een feestelijke ijskreem, inclusief vuurwerk erop. Zo geschiedde. Onder onbegrijpende blikken van Braziliaanse hoertjes, potsierlijke travestieten, toeristen-die-niet-beter-wisten en nog wel met de grootste verbazing van de caféhouder zelf. Een bedelaar aan tafel bij een klant. Ongehoord. Maar voor Alfonso en mij zat het snor in Café OK daar op de promenade van Copacabana.
Veel viel er niet te zeggen. Alfonso kon uiteraard alleen Portugees, ik maar enkele woorden, en daarom flapte ik er maar wat Spaans tussendoor, maakte hem gestikulerend allerlei diets en zocht met evenveel gebaren de betekenis van zijn antwoorden. Zo verliep de maaltijd. En als de gigantische ijsbergen op onze verhitte tongen gesmolten waren, Alfonso een laatste keer zijn lippen opeenperste om de smaak van de koele frisdranken in zijn geheugen te prenten, voelden we allebei dat de ontmoeting naar zijn eind ging. Alfonso zou weggaan, ik zou enkele dagen latere terug naar huis vliegen om een jaar later weer hier op diezelfde plaats eenzaam te zijn. Maar ik gaf Alfonso geld, hoeveel doet hier niet terzake.
Ik vroeg hem of hij volgend jaar, precies weer diezelfde zaterdagnamiddag - de enige zaterdag met de GP van Brazilië Formule 1, om datzelfde uur, na de trainingen op Jacurepagua, opnieuw zou willen komen. Na wat misverstanden over mijn bedoelingen knikte hij ja. Dan ging Alfonso weg, over de brede laan van het paradijs die op wrede boosheid van het lot is gebouwd.
Driemaal is Alfonso op het rendez-vous geweest. Iedere keer bleek mijn éénarmige vriend meer man te zijn geworden. Het verging hem blijkbaar niet beter, maar ook niet slechter. Vreugde om een weerzien kon ik niet écht ontdekken. Alfonso kwam om het eten en om een centje. Dat kon ik hem ook niet kwalijk nemen. Toch drong enige vreugde soms door zijn prachtige oogappels en dan werd het strand van Copacabana stralender dan ooit voor mij.
De vierde keer is Alfonso ook op de afspraak geweest. Daar durf ik op te verwedden. Maar ik was er niet. Brazilië's prestigerace was naar Sao Paulo verhuist en dus deed ik Rio niet meer aan. Alfonso zal mijn ontrouw nooit begrijpen. Dat zal altijd mijn verdriet van Copacabana blijven. In het jaar 1989 werd voor de laatste keer in de "Autodromo Nelson Piquet" in Jacarepagua de GP van Brazilië gereden en gewonnen door Nigel Mansell in een Ferrari voor Alain Prost in een Mc Laren-Honda. Ayrton Senna reed de "pole" voor eigen uitzinnig geworden publiek. Alfonso stond daar niet tussen.
Hoe schrijf je een boek over iemand die van zichzelf zegt dat hij de man is van twaalf stielen en dertien ongelukken. Maar het ondertussen wel tot wijnheer heeft gebracht in de Drôme de Provence, meer bepaald in Tulette, niet ver van de Ventoux. Op het domein Le Plan verbouwt hij Syrah en Grenache druiven en is daarmee één van de twaalfduizend die jaarlijks voor de Côte du Rhône oogst zorgt. Dirk won al vele medaille d'or, d'argent en bronze. Zijn wijn wordt naar de vier uithoeken van de wereld uitgevoerd. Zelfs de wijnpaus, Robert Palmer, heeft zijn acolieten richting Ventoux uitgezonden. Op zo'n gebeurtenis kikt de geboren Bruggenaar. Het torent hem uit boven de frustraties van zowel pompbediende, Lancia-merkverdeler en beroemd autocoureur in uiteenlopende disciplines.
"In geen één van de drie stadia van mijn leven had ik alles in handen. Vooral in de autosport was je altijd afhankleijk van materieel, mecaniciens die je al dan niet goed gezind waren. Ook van sponsors, teamchefs en ploegmaats. In België zelfs van de relatie Vlaanderen / Wallonië met een Brusselse supervisietop. Ook als exclusief verdeler van Maserati en Lancia was je geen baas over jezelf. De invoerder en de top in Italië bedisselden eigenlijk alles in jouw plaats. Jij moest volgen. Dat zinde me niet. Ik heb heel mijn leven alles veil gehad om vrij te zijn, vrij te handelen en mijn eigen baas te zijn. In de wijnbouw heb ik dat gevonden. Hier in Tulette is niets toeval. Mijn dochter An en haar vriend Sebastien zijn de échte wijnkenners. Die bepalen hoe onze wijn smaakt. Zij leggen mij hun bevindingen voor. Ik beslis uiteindelijk tussen de mogelijkheden. Ik bepaal de design van mijn flessen, etiketten en dozen. Ik moet me hier nog maar bij één ding neerleggen. Dat is de natuur. Die is mooi, maar zijn schoonheid, daarop heb je geen vat. Seizoenen komen en gaan. Je weet ongeveer wat en wanneer komt. Maar ieder jaar opnieuw zijn er nog verrassingen. Zoals die keer dat Rhône opzwol, alles overstroomde en een oogst naar de "boem" was.
Dan denk ik wel eens terug aan mijn jonge jaren. Toen ik er alles voor deed om in de autosport te geraken. Ik slenterde rond in Zolder en Francorchamps en op een dag in de Ardennen vroeg Jan Hendrickx van Antwerp Motor Union én sportcommissaris bij de Koninklijke Automobiel Club van België of ik voor de gelegenheid "de klaxon" niet wou bedienen. De man die dat gewoonlijk deed had zij kat gestuurd. De klaxon is een toeter die aan het begin van de pitlane staat. Als een auto de pits komt binnengereden moet je daar hard op duwen zodat een soort schok door de pitlane gaat waardoor iedereen zich in veiligheid brengt achter de lijn die het rijvak afzoomt. Ik beet direct en nooit eerder in Francorchamps met zoveel precisie de klaxon bediend. Ik had mijn eerste taak binnen de automobielsport. Mijn hoofdvakken waren toen niet bijzonder. Taxichauffeur, pompbediende, loopjongen en andere kleine karweitjes, die ik stuk voor stuk tegen mijn zin deed, vulden mijn dagen en brachten wat spijbelcentjes in het laatje.
Het geluk hielp me een handje. Ik werd ergens ontslagen, kreeg mijn C4 en kon gaan doppen. Nu kreeg ik tijd zat om op de autocircuits rond te slenteren. Ik hing veel rond bij het Juam-team waarmee Julien Mampaey opgang maakte. Hij reed ook in de klimkoersen toen ook Eddy Joosen, Etienne Stalpaert, Jos Stolck, Willy Braillard en Claude Bourgoignie hun weekends met die toch wel onderschatte disciplines vulden. Op een zekere dag keerde ik de stand van Julien Mampaey uit en kreeg goed contact met Chris Van der Auwera, de streng ogende vrouw van Julien Mampaey. Die hoorde dat ik werkloos was en vroeg me of ik voor hen niet wat klusjes kon klaren. Met een bestelwagen motoren gaan afhalen naar BMW in Munchen. Zo van dié dingen. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik werd het onbezoldigd slaafje van het Juma-team. Met in het achterhoofd dat ik in die BMW als coureur zou geraken. Want zoveel was zeker. Ik wist dat ik snel was, dat kon en dat bovenal wilde.
Het duurde een eeuwigheid. D'r was geen mens die eraan dacht dat ik wilde rijden en ik durfde het niet zeggen uit angst mijn bevoorrechte postje binnen het gezegende team te verliezen. Op een dag was het zover. Er mankeerde iemand. Ik werd in de auto gestopt en reed mijn eerste ronde. Voorzichtig, beneveld door de overrompeling. Dan een tweede ronde, ik begon de auto aan te voelen. Een paar ronden later zette ik een tijd op de chrono's die iedereen wat ongelovig deed kijken. Zou Dirk dat kunnen ? Hadden ze wel goed gezien. Nog een paar ronden later, ja hoor, hij deed het. Links en rechts werden er mensen nerveus want dat opende nieuwe mogelijke configuraties binnen het team. Stel dat die Dirk echt autocoureur zou worden...!? Wat dan ? Iedereen liep er opgewonden van.
