Alleman was (B-)ezig (M-)et (W-)ijsheid in Francorchamps
Francorchamps - Het enige dat ontbrak dit weekeinde tijdens de "BMW Club Day Spa-Francorchamps 2007" was een Junker en motorentovenaar Luigi Cimarosti. De Junker die tegen 160 km/h, met heel stille motoren, over het nieuwe circuit zou zweven zodat men vanuit de lucht de over het asfaltlint krioelende BMW's van alle slag historische "trajectoire's" kon zien aansnijden. BMW is ontstaan uit een vliegtuigfabriek. Een Junker was één van de beste, zoniet het beste vliegtuig. Niemand heeft eraan gedacht, of misschien kon het niet opstijgen van Spa-Malchamps. Het zal de honderden Nederlandse- en Belgische puristen een zorg zijn geweest, want zij hadden adrenalinestoten genoeg om de twee dagen te vullen. Twee dagen van sterke verhalen, van opsteken van wijsheden en de onvermijdelijke ereronde van, Eddy Joosen, in de JUMA-BMW 3.0 CSL waarmee hij in 1976 reed.
Daarvoor is iedere autosportgek dank verschuldigd aan de Nederlandse industrieel Fritz van Eerd die de Juma als wrak opkocht en hem in spiksplinternieuwe staat in originele versie deed herrijzen. Wat een demonstratie moest worden werd een race. Onder de pletsende regen reed hij op slicks zoals in de Grote Dagen. Iedereen pikte af, de Exelsiorcoureur gleed en reed, op een ideale lijn van een garendraad breed, de Juma-van-een-heel-mensenleven als een echte regenmeester naar zijn eigen overwinning: die op zichzelf. Het merkteken dat mannen van jongens onderscheidt. Mecenas Frits van Eeerd kreeg het benauwd. "Zouden we hem niet binnen roepen ?", vroeg hij zich hardop af. "Je zal er moeten voorspringen eer hij stopt...", fluisterden getrouwen hem in het oor. Pas toen de regen minderde kwam Eddy Joosen binnengereden. Niet zozeer vanwege de natte baan, maar wel omdat de oliedruk moest worden gecontroleerd.
"Het was leuk in de regen" zei de befaamde Europese toerwagencoureur, "de banden waren net goed op temperatuur en op de eerste regenfilm is het dan plezant rijden..." Andere deelnemers staarden hem ongelovig aan. "Is deze man een extra-terrestre ?" Fritz van Eerd, blij dat zijn wagen heel weer binnen was, verzuchtte "Ach ja, hij is een professional, weet je." Daarmee was alles gezegd. De ongetwijfeld keiharde big-boss van de Jumbo-warenhuisketen, ondergaat omringt door zijn auto's een metamorfose. Toen Eddy Joosen zich installeerde in de Juma hielp hij hem met de gordels, bespraken samen belangrijke aandachtspunten en toen Joosen ratelend de pitlane uitbolde naar een decor dat 33 jaar terug met dezelfde auto het zijne was, toen zei Fritz van Eerd. "Dit is een groot moment ! Dat was het ook. Menigeen die het Juma/Joosen verhaal kent, kreeg het kwaad. "It was a magic moment." Onwezenlijk, met alleen de nuance dat deze Juma BMW 3.0 CSL van Joosen Racing / Juma tuning alleen op het 14,100 km lange circuit heeft gereden...De tijd dat Francorchamps ieder jaar wel zijn dode eistte. Chris Bristow, Alan Stacey, vader Larini, Stefan Bellof, om er maar een paar van in herinnering te brengen. Nu is alles veilig.
Iemand die dat allemaal amusant van op afstand zat te bekijken was Marc Duez die een BMW deelde met Benoit Galand, de hoofdredacteur van Turbo én degelijk autocoureur. Marc Duez is vijftig en Francorchamps is letterlijk zijn tuin. Hij zegevierde rondom die magische plaats van l' Eau Rouge in zowat alle disciplines, rally, circuit, toerwagens en sport-prototypes. Zijn verhaal is heroïsch. We brengen het een andere keer. Het is een belofte. Autosport.be lezers hebben het nog te goed. Nu uit het verhaal putten zou ons te ver brengen. We keren terug naar de BMW-reunie waar wijsheid en bezigheid onderling werden uitgewisseld. Nogmaals, in afwezigheid van Luigi, wiens echtgenote ziek was en de legendarische Italiaan besloot na een stormachtig leven eens thuis te blijven. Mogelijk ook om niet door emoties overmand te worden. Want er reden daar nogal wat BMW's rond die uit zijn brein geboren waren...
Zoals de UFO-BMW van Patrick Mortier, een Bruggeling, die de auto kocht en er "just for fun" mee rondsnort als hij vrij is. Want hij is een druk bezet manager en de tijd dat hij er niet kan mee rijden staat de rood-witte ex-Luigi UFO in een Zwitserse showroom bij een mijnheer die Rolf heet maar ook een meestertuner blijkt te zijn. Hij loste trouwens mee het oliedrukprobleem van de Juma BMW van Joosen op. De authenticiteit van de Luigi UFO BMW, waarin Eddy Joosen in het Europees Kampioenschap Toerwagens drie jaar zijn poep zette, wordt vooral bewezen door de sticker van de Nationale Renstal Excelsior uit Antwerpen. Voor geen geld ter wereld zou Eddy die eraf hebben gelaten. Het was die sticker erop of niet rijden. En de goudsmid en autohandelaar was toen zo snel dat sponsors en teambazen plooiden voor die sticker. Wereldwijd. We vermoeden dat Excelsior, met zijn blakende historiek en pikante jokes en fun naar alles en iedereen toe (ook naar zichzelf), mijnheer Fritz van Eerd ook een bedankkaartje mag zenden. Excelsior reed in Francorchamps in zijn meest pure denkbare vorm rond. Op een Juma-BMW én op een Luigi-BMW. Julien Mampaey, vader van Bart Mampaey, en Luigi Cimarosti, bekampten elkaar vooral intellectueel op het zwarte tracé in de uitlopers van het Eifelgebergte hard tegen onzacht. Maar ze plakten wel allebei vast aan "da stikkerke" uit Antwerpen.
Fritz van Eerd, steevast met zijn zoontje Karel in de buurt, droeg gisteren een Ferrari-overall. Hij heeft in zijn collectie de F1 Ferrari van Jean Alesi's en heeft daarmee in de context van de Boss-Series de GP van Monaco gereden. Dit jaar rijdt hij met een Tyrrell en komt steevast in de buurt van een podium en een overwinning. In de laatste race eindigde hij vierde. "The Boss", neen, niet Jos Verstappen, maar wel deze die meer dan duizend mensen werk, leven en fun geeft, heeft in zijn recreatie-autopark ook zo'n Luigi-UFO en ging daarmee tijdens de BMW-reunie de baan op. Hoofdmecanicien, die ik niet anders dan als Mijnheer Jan wil beschrijven, zorgt dan terwijl vader rijdt voor de kleine van Eerd. Voor-voorlopig -Kareltje dat zeker een kereltje zal worden met zo'n vader.
Mijnheer van Eerd was in deze BMW-explosie in Francorchamps een gelukkig man. Eddy's triomftocht in de Juma-BMW "by van Eerd" (waarvoor Mijnheer Jan wat hulp kreeg van Luigi) deed hem goed. Je kon dat aan hem zien. Tussen die felgekleurde BMW's, die puristen-coureurs die meer over die auto's weten dan vele ingenieurs, laat staan de karig aanwezige journalisten, die banden, in de schaduw van groeiende tribunes tegenover de nieuwe pits voor de GP van België in september, groeide hij uit tot een échte coureur. Iedere échte coureur heeft momenten van overmoed gekend. Dat is zo geweest voor Moss, voor Brabham, voor Schumacher en Alonso. Toen tegen een regime van 8100 t/m een drijfstang "salut" zei onder het - te -hoge toerental en zich door het motorblok boorde en als een getorste banaan op het krukashuis van de motor lag, en dus de race voorbij was, moest ik aan Stirling Moss denken. Dat jaar 1961 waarin Phil Hill wereldkampioen werd met als ploegmaats Ritchie Ginther en graaf Wolfgang von Trips, in de eerste Ferrari's met de mid-achtermotoren en de haaienneuzen. In Monaco gaf Stirling Moss ze het nakijken met een oude Lotus Climax van het Rob Walker Racing Team. Iedere ronde een snellere tijd. Iedere ronde een aanmaning voor Sir Stirling om het wat rustiger aan te doen. De volgende ronde weer een nieuwe snellere tijd en een onvergetelijke zege nadat de teamleiding de "rijdende bliksem" had overtuigd de snelste wedstrijdronde dan toch maar aan Ritchie Ginther in de Ferrari te laten. In de roes die het racen is, werd Fritz van Eerd even overmoedig en trapte de motor naar een "surregime" waardoor zuigers, kleppen en drijfstangen als troep overbleven. Vergeeflijk en leerzaam.
Want de hele BMW-familie kwam naar de drijfstang kijken. Gesprekken kwamen op gang over de zuigersnelheden, waarom er tegen dat toerental geen oliefilm meer kon worden gelegd...Het gaf voer om na te denken over essenties van motortechniek. Meningen van vroeger en nu bleken soms haaks op elkaar te staan. Mijnheer Jan zei niet veel en dacht na. Na een leven in de motowereld, de tweewielers op hoog niveau, bood het tunen en opbouwen van auto's voor van Eerds passie nieuwe uitdagingen. Toen de reunie ten einde liep was iedereen zowat in zichzelf gekeerd. De ontmoeting in de wieg van de Belgische autosport was geslaagd. Want iedereen besefte dat we niet meer in die wieg worden gekoesterd maar dringend aan de schoolpoorten moeten aankloppen om opnieuw te leren. Over de dingen die van jonge mannen autogekken maakte. Waarvan veel is vergeten, vervaagd door show en "business". De leermeesters (Julien en Bart Mampaey, Luigi Cimarosti, Vic Heylen (Opel), Bernard Dudot (Renault), Kenichi Yamamoto (Mazda), Fritz Indra (Opel) zijn er nog, ze leven nog, overvleugeld door poehaa-kennis. Als we wijs willen worden laten we hen weer eens terug aan het woord. Alleman kan door weer leerling te worden meer genieten van de mooiste sport die er bestaat omdat ze in essentie het gevecht met zichzelf impliceert. Geestelijk én fysiek.
Eddy Joosen herschrijft eigen story in Francorchamps met BMW
Morgen, zaterdag 23 juni, gaat er in Francorchamps een BMW reunie door waarin een Nederlands zakenman een BMW 3.0 CSL vanuit de late jaren '80 inzet. Hij kocht de ex-Luigi BMW als verzamelaar van oude racewagens en knapte die op tot deze prachtiger dan nieuw uit de garage rolde. Eddy Joosen reed drie jaar voor Luigi Cimarosti, die jarenlang Schnitzer en Alpina een sportieve neus zette. Fritz Van Eerd, de succesvolle Nederlandse industrieel, heeft Eddy Joosen verzocht deze herboren auto morgen te rijden in Francorchamps. Het is wel of geschiedenis wordt herschreven!
Luigi Cimarosti (68) is al een keer in de Jumbo-vestiging nabij Eindhoven op bezoek geweest. Toen hij voor het eerst "zijn" zwarte BMW 3.0 CSL zag, viel zijn mond open van verbazing en puilden zijn ogen uit van ongeloof. Hij betastte de wagen als was hij niet reëel. Toen zijn blik in het motorcompartiment vielwerd het stil in het gezelschap. Luigi hoorde "a beautiful noise" ontstaan rond zijn hoofd. Het geluid zwol aan, de stilte in het gezelschap was volmaakt. Je kon een speld horen vallen als een voorhamer. Luigi's hoofd liep vol met klank, diep gegrommel van startende motoren, door merg en been snijdend geluid van langsrazende racewagens die "zijn" creatie achtervolgden en hem maar zelden konden inhalen en voorbijsteken...Joosen zat trouwens vaak achter het stuur. De hypersnelle jongen uit Schoten, geboren voor goud, auto's en vrouwelijk schoon. Minstens tien jaar aan de top niet te verslaan. Ook niet door F1 cracks zoals Gunnar Nilsson zaliger. Het weerzien daar in Eindhoven tussen grootmeester Luigi Cimarosti en zijn snelheidszoon Eddy Joosen was ontroerend hartelijk. Opmerkelijk in autosportmiddens.
Luigi trok zijn hoofd uit de motorruimte en begon antwoorden te geven op duizend-en-één vragen van de big-boss dieopdracht had gegeven deze BMW tot in de kleinste details te doen herleven voor deelname aan Historic Races, o.a. deze van Le Mans. "Want", zei Fritz Van Eerd, "we hebben die auto nu wel kunnen opnieuw maken aan de hand van honderden foto's en filmpjes, maar sommige details kan U en U alleen, Mijnheer Luigi, ons geven. Deze auto was Uw geestelijk eigendom en vooral wat de motor betreft weten wij niet of we de juiste afstellingen doen. Hij is wel weer gemonteerd volgens een "manual", maar van het "hocus-pocus-pas-werk" waarmee U toverde, het échte fijne weten wij daar natuurlijk niet van. We luisteren dus aandachtig naar Uw opmerkingen."
Luigi deed teken de motor te starten. Behalve hij zette iedereen die rond de schuin gemonteerde zescilinder stond, een stap achterwaarts. Kippevel liep over de ruggen. Eddy Joosen, eregast bij deze, lacht naar zijn gastheer. Iedere keer Luigi de motor liet accelereren werd de Schotenaar een jaar jonger. "Hoeveel voorontsteking heb je gegeven", vroeg Luigi aan de hoofdmecanicien die de hele winkel in elkaar had gezet, nauwgezet, voorzichtig niets verkeerd te doen, terwijl juist deze minzame man zowat alles weet. Zijn antwoord beviel Luigi niet. "'t Is te weinig", zei hij en direct daarna. "Vertaal eens naar de heren, dat ik hier niet ben om hun puik werk te bekritiseren maar wel om hun bij finesses te helpen." Een fijne geste van de ingeweken Italiaan die in 1976 Europees Kampioen Toerwagens werd. (Luigi is Franstalig en onze Noorderburen hebben juist van die taal niet veel kaas gegeten). Die uitspraak was nodig want het vragenuurtje begon pas goed en de antwoorden van Luigi waren niet mis te verstaan.
"Je moet bij 4000 t/m 36° voorontsteking geven", legde Luigi uit. "Boven dat regime speelt het niet zozeer meer een rol. En de compressieverhouding ?" Topmecanicien Jan antwoordde 11 : 1. Luigi stemde in dat het goed was. "In alle cilinders exact evenveel ?",vroeg hij toch nog. Jan knikte bevestigend. "Hoeveel tolerantie heb je genomen tussen de onderdelen ?"ging Luigi verder. "0,7 mm" was het antwoord. "Je mag tot 0,10 gaan. Maar dan moet je wel Motul als olie gebruiken. Die vult de speling mooi op en je hebt toch een motor die direct soepel loopt, geen lange inlooptijd vereist, en direct competitief is. Vroeger in de races vervingen we vaak - noodgedwongen - onze sponsorolie (Castrol) door die Motul. Anders waren onze kansen direct kleiner..." zei Luigi,ontdaan van iedere druk op hem als superieur tuner. Hij liepzo het hele rijtje af. Vond een Getrag-getriebe beter dan de hier gemonteerde ZF-bak en bekritiseerde de montage van de geventileerde remschijven...
Juist zoals Julien Mampaey had destijds Luigi Cimarosti een gouden instinct. Het waren selfmade-men's met een gevoel voor mechaniek dat zo onfeilbaar was alsof het leek of ze mee draaiden als onderdeelin de motor... Alpina en Schnitzer beten erdoor in het zand. Het arrogante BMW zat ermee in zijn maag gesplitst, maar op Belgische bodem konden de toenmalige boss' niet anders dan instemmend glimlachen. Ondertussen begrepen ze er niets van...Morgen dus rijdt de Belgische "Monsieur Francorchamps", tweevoudig winnaar van de gelijknamige etmaalrace ('77 en '82 en al de jaren daar tussenin tweede), op zijn zestigste als het ware zijn ereronde voor de puristen die talrijk worden verwacht. Het is eerder een demonstratie dan een echte race. Een ode ook aan Fritz Van Eerd, autosportfanaat én coureur in de historische F1's waarin hij een Tyrrell bestuurt. Hij rijdt in de Boss Series die o.a. als proloog wordt gereden als de Champ Car in Zolder komt. Een ode aan de Belgische én Nederlandse autosport, die zoals we welgemutst zien, niet rond dat ene échte, mooiste Francorchamps ter wereld kan.
Chevrolet Sequel rijdt 500 km autonoom op brandstofcellen
General Motors zet de toon naar de toekomst. Een hele poos staat de Chevrolet Sequel al op de verschillende autosalons als de auto die het verst staat met het rijden op brandstofcellen. Dat wil zeggen met uitstoot nul ! Buiten wat waterdamp komt er niets schadelijks uit deze technologie. Waterstof en zuurstof worden gesplitst en in afzonderlijke kanalen weer in elkaars nabijheid gebracht. Omdat de + en - lading van beide elementen weer naar elkaar toe willen ontstaat er een elektrische spanning. Daaruit wordt de stroom geput die voor de aandrijving van de imposante auto zorgt.
Zojuist heeft Chevrolet met een rit over meer dan 480 km, zonder bijtanken, een mijlpaal in de geschiedenisboeken bijgeschreven. Het betekent een belangrijke stap naar de commercialisering door een autonomie aan te bieden die de consument vandaag als minimum verwacht. De waterstof waarmee de Sequel rijdt is gewonnen in de Niagara watervallen door de waterkracht ervan en is dus een perfect vernieuwbare energiebron. Dat houdt in dat het hele proces - van de productie van de waterstof tot het gebruik van de brandstof in de auto - vrijwel vrij van enige koolstofdioxyde (CO2) verliep.
De Chevrolet Sequel werd in 2005 voorgesteld op de North American International Auto Show in Detroit en verscheen vorige herfst in zijn eerste rijklareuitvoering. Het is de eerste auto ter wereld waarin met succes een aandrijfssysteem met waterstofcellen wordt gekoppeld aan een groot aantal andere vooruitstrevende technologieën, zoals een "steer-by-wire" en een "brake-by-wire", wielnaafmotoren,lithium-ionaccu's en een lichte aluminiumconstructie. Hij gebruikt zuivere, vernieuwbare waterstof als brandstof en stoot dus alleen waterdamp uit. Pollutie = 0. Op dit ogenblik is hij de enige auto die een dergelijke autonomie concreet onder alle verkeersomstandigheden haalt.
