Gabriele Tarquini zal volgend jaar geen deel meer uitmaken van het Honda-WTCC-team. De Japanse constructeur - voorlopig sukkelend in de F1 - gaat zijn hele team herzien voor 2016. Niet dat Gabriele niet zou voldaan hebben, maar de Italiaan die nu 53 is, vindt het welletjes geweest. Hij scoorde voor Honda met de Civic liefst zestien zege's. In het eerste WTCC-Hondajaar drie. Maar Gabriele's voornaamste herinneringen gaan toch uit naar de Formule 1.
Nadat hij in 1984 wereldkampioen Karting werd, duurde het maar tot 1987 eer hij in een Osella Alfa Turbo de GP van San Marino in Imola reed. Het jaar daarna, 1988, werd al een goed gevuld jaar in de Coloni-Ford en werden acht GP's afgehaspeld. Snel bleek Gabriele niet een wereldkampioen in spé in de Formule 1, maar wel een betrouwbaar puntenrijder voor het WK van de Constructeurs. Hij reed 38 GP's en slechts in 1989 haalde hij één WK-punt binnen in Mexico in de AGS-Ford.
Daarmee werd hij in dat jaar 26ste in het WK. Hij kon zich op die 38 GP's 15 keer niet kwalificeren en had vier ongevallen die goed afliepen. Het laatste in Hongarije, met een Fondmetal-Ford, deed Gabriele Tarquini in 1992 besluiten de F1 te verlaten. In 1995 reed hij occasioneel nog eens in een Tyrrell-Yamaha de GP van Europa op de Nürburgring, maar moest opgeven met mechanische pech. Daarmee was de F1 defintief naar de archieven geplaatst.
Iedereen die met hem te maken had zal Gabriele Tarquini herinneren als een aangenaam, innemend man. Altijd voor een grapje in, was hij voor iedereen toegankelijk. Het Italiaanse publiek hield van hem om zijn ongedwongenheid en rijkunst. Want al kon hij die niet helemaal ontplooien in het labyrint van de Formule 1, dan deed hij dat wel in het World Touring Car Championship (WTCC). En niet alleen voor Honda maar ook bij Seat. Gezien zijn F1-ervaring is het niet uitsgeloten dat op de Italiaan nog een beroep wordt gedaan voor een randfunctie binnen het F1-team van Honda. Al zal ceo Ron Dennis van Mc Laren daar niet staan voor te springen.(Walter Rombauts/Foto:Honda)
MAZDA LAAT IEDERE WERKNEMER WEEKJE IN LEGENDARISCHE MX-5 RIJDEN
De Mazda MX-5 is een icoon onder de betaalbare sportauto's. Ik heb er ooit "mijn" Ronde van Frankrijk mee gereden en zelfs diamantdure Wiesmann's in de Haute Savoie, naar de Mont Blanc toe, een ferme neus mee gezet in de palinggladde bochten. Op de heilige plek van de Col des Aravis stopten én de Wiesmannen en de Mazda MX-5. De miljardairs kwamen me geïntrigeerd vragen hoe ik dat er vanaf bracht met die Mazda MX-5. Een beetje van de hands God geslagen, stamelde ik "hij doet dat vanzelf..." Ze schoten in een lach, want natuurlijk doet zo'n Mazda MX-5 dat niet vanzelf. Maar de eenheid die een geoefend chauffeur met de auto kan maken is zo intens dat het bochtenwerk op een Weense wals gaat lijken. Heus.
Niet de Hollandse, maar de Japanse "nieuwe" is uit, en is uiteraard nog geperfectioneerder. Om dit snoepgoed te laten proeven besloot Mazda Logistics Europe, het Europese logistieke centrum voor Mazda en Mazda Motor Belux, ieder van de 380 werknemers de gelegenheid te geven een week in zo'n klassiek technisch wonder te rijden. Die nieuwe Mazda MX-5, die recent in september werd gelanceerd, is van bij de verkoopsstart een commercieel succes gebleken.
Autopuristen weten precies waarom. Nochtans is het concept klassiek. Motor, twee personen en schoonmoeders valies in de koffer, en maar tuffen...! Maar met een rijplezier, met z'n twee in die lage cocoon, dat aan het ongelooflijke grenst. Bovendien treffen afgunstige blikken de snedige carrosserie. Omdat die MX-5 nu éénmaal een object is en geen auto. De best verkochte roadster ter wereld. Voer voor fetisjisten.(Walter Rombauts/Foto's:Mazda en wr)
MEMORIES: CRUISEN DOOR SCHOTLAND MET DE MG-F 1995...
MG's geschiedenis is een encyclopedie dik. Mijn voogd - ik heb moeten leven zonder vader - had er één in de jaren '50. Hij was een diamantslijper, in die tijd dik verdienende zwartwerkers. Hij reed hem kapot tegen een huismuur bij het afkomen van Wijnegembrug. Stuurbreuk, komende van de Trappisten in Westmalle. Schitterend ! Toen ik zelf kon en mocht denken, doorkruiste ik in 1995 met een MG-F het fascinerende Schotland. Waar whisky regeerde, maar niet over mij want ik bracht de auto helemaal intact weer naar MG in Engeland. Terwijl ik dit naïef vertel, moet ik onwillekeurig denken aan de Zweed Stig Blomqvist die voor Saab reed.
Net voor de start van een "Boucles de Spa", onder de dictatuur van monument Alphonse Delettre, zoop hij een hele fles aquavit leeg. Enkele minuten later vloog hij - wegens Saab's vliegtuigbouw - de "Clémentine" op. Snelste tijd. Winnaar van de Boucles de Spa... Toen ik stichter en hoofredacteur van Keesings Auto Magazine was, had ik een redacteur die naar de naam Leo Van der Linden luisterde.
Hij schreef schitterende stukken voor een toen eerlijke prijs. BTW bestond toen nog niet geloof ik, maar bovenop de prijs van ieder artikel kwam er nog een fles Glenfiddich bovenop. Genialiteit eist altijd zijn tol. Onbegrepen waarheid, of hoe groter de geest, hoe groter het beest. "Meister Geschichte", MG-F, liet me eraan herinneren. Vandaar in bijlage een foto van de vergane afgod.(wr)
