Jean Todt heeft het van rallynavigator, begin de jaren '60 in een Peugeot 404, tot President van de Fédération Internationale de l’Automobile geschopt. Nadat Bernie Ecclestone’s vriend Max Mosley letterlijk en figuurlijk langs het internet werd afgerekend. Door wie staat nergens gedrukt. Maar wie diep nadenkt, de incidenten in de loop van de laatste vier seizoenen overloopt kàn weten wié. Intriges, afpersingen, corruptie, afrekeningen, het hoort er allemaal bij. Zeker als je tot de buitenaardse wezens behoort die sinds de generatie van Jackie Stewart van de F1 een relatief veilige sport hebben gemaakt waarin geld en glitter hand in hand gaan. Waar de simpelste geest met de neus in de lucht kan vertoeven. Sinds Bernie Ecclestone, zelf mislukt autocoureur, zich om de armoezaaiers binnen de kleine – vooral Britse – renstallen ging bekommeren is de Formule 1 “extra terestre” geworden. Pientere, geniale Bernie genereerde geld alsof ie het zelf drukte. Hij deelde de pot. Het grootste deel voor zichzelf, en nog veel over om het onder de teams te verdelen.

Weldra zal de grote Manitou te moe worden en als ieder sterveling huize Aarde verlaten om echt buitenaards verder te bestaan. Dan zullen constructeurs – Mercedes, Renault en andere Ferrari’s – zich een meerderheidsparticipatie toekennen. Ze vinden, niet helemaal onterecht, dat zij het materieel tot spektakel leveren. Ook leveren ze vaak ook de clowns waarvoor de massa komt betalen. Wijsneuzen, soms ook wijsgeren, meer en meer in ieder geval “professoren” van de enige echte ideale lijn die in bochten bestaat bevolken nu de F1. De Heren Lewis Hamilton, Michaël Schumacher, Jenson Button, Kimi Raikkonen, Fernando Alonso en andere Vetteltjes spellen de wetten en dwingen onnoembaar respect af. Welbepaald omdat zij zo gedisciplineerd kunnen leven, tot in de meest masochistische details hun agenda’s afwerken, al draait hun maag duizend keer om bij de taken die zo tegen hun zin moeten doen. Handtekenen, public-relations uitoefenen, altijd vriendelijk kijken, ook al zeggen hun vriendinnetjes ook wel eens “nu niet”.

Daar bovenop zijn er nog de confrontaties binnen het team zelf. De moeilijkheid dat iedereen verschillend is in denken en doen. Maar hun intelligentie is minstens zo groot als die van E.T. die, huiswaarts kerend, zei “Be Good”, als levensles. Voor anderen en zichzelf. Het is hun als buitenaardse wezens in de mooiste sport die er bestaat goddelijk gegund dat ze in hun diepste geaardheid mooi zijn terwijl ze tegelijk de grootste egoïsten zijn die er bestaan. Anders raak je nooit aan een wereldtitel. Raak je zeker nooit aan een overwinning op jezelf. Want dat is en blijft de essentie van iedere aard van autosport. Om het bij de F1 te houden is het mooiste voorbeeld dwarsligger-eerste-klas Kimi Raikkonen. Stout weggelopen bij Ferrari en na twee jaar snakkend naar thuis zijn, weer opdoemen. Hij zit in een Lotus-Renault E20. Braaf. Gedwee bijna. Zegt wel wat hij wil en wordt op zijn wenken door het team bediend.

Hij pruttelt niet, maar verzoekt om kleine dingen. Het stuurtje dat hij graag heeft, zijn zitschulpje waar hij zo van houdt, zijn uitverkoren veiligheidsharnas. Als een klein kind lacht hij gelukkig om zo weinig. Dan wil hij dankbaar zijn en vlamt er de eerste dag in Jerez-de-la-Frontera de snelste tijd uit. “Beter dan we ons ooit konden indenken”, zegt Alan Permane van Lotus. “Hij is zo handelbaar, zo direct in taal en nooit “rond-de-pot-gedraai”. Zonder klagen voert hij uit wat van hem wordt verwacht. Past zich aan de nieuwe banden aan op een manier die alleen de grootsten als Fangio, Moss, Piquet, Mansell, Schumacher, Senna, Prost en andere Lauda's kunnen en konden. Of hoe een “enfant terrible” mogelijk in dit seizoen een leider kan worden. Voor een mogelijke wereldtitel. Buitenaards.(Tekst:Walter Rombauts/Foto’s:Mercedes)

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />