Het vonkt in de hoofden van ingenieurs. De druk op de wereldketel om de elektrische auto snel in ons straatbeeld te krijgen stijgt voelbaar. Chevrolet's Volt komt ook naar Europa, Nissan en Renault hebben stekkerauto's klaar, Subaru en Volvo doen niet onder. Het lijstje is te lang om in één adem op te hoesten. In de Formule 1 heeft het KERS-systeem zijn intrede gedaan. Dat woord staat voor "Kinetic Energy Recovery-System" en is - om het simpel voor te stellen - gebaseerd op de Toyota Prius. Die auto, voor al wie het benijd, heeft een pioniersrol gespeeld als hybride. De tweeslachtige auto's, deze met een verbrandingsmotor én een elektromotor, die batterijen voeden en er weer energie aan ontlenen, zijn een overgangsmiddel om te komen naar de algemeen aanvaardde elektrische- én watertsofauto. De rush die nu bezig is slaat alle verbeelding. Onafhankelijk worden van fossiele brandstoffen, dat is het hoofddoel. De Arabieren voelen de trend al lang aan. Niet voor niets leggen ze in hun woestijnen gigantische oppervlakten met zonnencellen aan. Die produceren elektriciteit waarmee...men watersof kan maken. Het is à la Jules Verne te beweren dat in een nabije toekomst schepen met waterstof in plaats van olie zullen aanmeren in onze Eurpese havens. We maken een reis door de wonderlijke wereld van de elektrische auto. Die staat al voor onze deur.

Stil, niet vervuilend en...snel !

Emotionaliteit rond het fenomeen "automobiel" is nooit sterker geweest dan vandaag. Dreamcars, conceptcars en héél concrete dingen als Ferrari's, Bugatti's en Rolls' bewegen de rijke mens daarmee te spelen, te pronken, ermee het bewijs af te leveren dat ze in het leven zijn geslaagd. Bravo, drievoudig bravo. Maar in de ziel knaagt ook het gevoel dat dit dure speelgoed gaat worden afgepakt. In de auto-industrie worden plannen met V12 en V8 motoren in de koelkast gestopt. Wellicht om er nooit meer uit te komen. Het is dichter bij dan we denken. Daarom nog even genieten van gierende krachtbronnen, snoeven met vermogens tot zelfs meer dan 1000 pk...Nu het nog effe kan.

Jill St.james was één van de vrouwelijke vedetten in de Amerikaanse autosport. In 1996 nam ze in Cleveland deel aan een manche van het nationale elektrische-éénzitter kampioenschap. Het is een - nu nog bestaande - jaarlijkse competitie tussen universiteiten die elkaar bekampen met elektrische auto's. Ter grootte van een Formule 3. Waar normaal de brandstoftanks zaten zitten nu aan iedere kant 12 batterijen. Er zijn ook pitstops en dan worden de batterijen gewisseld voor nieuwe opgeladen items. Er zit veel raffinement achter die wedstrijden. De karretjes gaan méér dan 200 km/h. Maar...wie snel gaat verbruikt meer stroom en moet vlugger naar de pits. Het is dus zaaks een goed en comfortabel gemiddelde te vinden om te winnen. Naar die wedstrijden gaat amper een mens kijken. Wegens geen lawaai. Het tergend gehuil van een op de staart getrapte racemotor ontbreekt. Emotie en "sound" zijn dus onlosmakelijk met elkaar verbonden. In de overbevolkte steden ligt dat anders.

Een rustiger omgeving is wenselijk. Lawaai maakt ziek. Pollutie ook. Oorlog ook. Daarom moet er een duidelijk onderscheid worden gemaakt tussen de automobiel als maatschappelijk verschijnsel en de automobiel als vrijetijds-uiting, als onderuit rijden van opgekropte frustraties. Daarvoor zijn de circuits een oplossing. Er zijn er te weinig, dat is weer andere koek. In het verkeer moeten we ons leren gedragen als de grote kampioen Fangio, Lauda, Senna en Schumacher's. Hun verdienste was niet zozeer te winnen op de tegenstrevers dan wel op zichzelf. Vandaag geven Lewis Hamilton, Robert Kubica en Felipe Massa daar ook weer voorbeelden van. Meesters over mobiliteit. Ook met de elektrische auto. Want die is snel omdat een elektromotor vanaf de eerste aanzet zijn maximum koppel (trekkracht) levert. De relatieve stilte die daarmee gepaard gaat kan een licht bezwaar zijn. Voetgangers, vooral oudere mensen, horen zo'n straatvonker niet aankomen. Oplossingen daarvoor zullen zich aandienen. De elektrische auto is hoe dan ook een realiteit. Overigens, Camille Jenatzy, die het eerst méér dan 100 km/h haalde in zijn "La Jamaise Contente" deed dat elektrisch. De eerste Porsche was elektrisch aangedreven... Porsche heeft zojuist de Cayenne Hybride uit de hoed getoverd.

Omdat men er niet meer rond kan staat dit artikel zo onder spanning. De alternatieven voor de ruwe aardolie die - zo wordt door visionisten beweerd - zal eer we een jaar verder zijn bijna €250 voor een barrel gaan kosten. Daarnaast wordt ook water een bijkomend luxeproduct. Vernieuwbare energiebronnen als zon, wind en energiewinning door golfslag, zullen schering en inslag worden. Elektrische auto's hoeven niet saai te zijn. Zoals Tesla recent demonstreerde kunnen ze er sportief uitzien en prestaties neerzetten. Dat is één keuze. Een andere keuze kan zijn alleen functionaliteit te laten primeren. Dan ben je weg van sportwagendromen en moet je het met de afmetingen van een Smartje doen, of Nissan's nieuwste "sigarenkistje" dat samen met dat van Renault aan de poorten van de zeer nabije toekomst aanklopt. De heersers over de mobiliteit zijn dan ook niet meer de designers maar wel de batterij-ingenieurs, de coctailmakers van stroom en waterstof uit de brandstofcellen. Deze bijdrage en volgende over het Salon van Parijs licht(en) daar een hoekje van de sluier van op. Het is geen saaie materie, het is datgene waar we niet meer rond kunnen. Ook niet in de hoogste regionen van de autosport.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Porsche)