|
Het fenomeen Max Verstappen - in Hasselt geboren - deed me mijmeren over een andere Belg die eigenlijk ook in de Formule 1 moest hebben gezeten. Onfortuinlijke aspecten maakten dat er stokken in de wielen werden gestoken. Met een vader als Mike Van Hooydonk kon je als tiener anders dan tussen auto's rondlummelen. Jeffrey zag vader in Zolder de dolste fratsen uthalen met auto's in de slipschool aldaar. "Mike Slip", zoals hij tussen pot en pint wordt geheten, leerde de doorsnee-automobilist de angst af die ze ervaren als ze in een onverwachte slip van een auto de bestuurder - niet zo verwonderlijk - in paniek brengt.
Mike Van Hooydonk had het vaak zo druk met wagenbeheersing aan te leren aan zijn klienteel, dat hij niet in de gaten had dat Jeffrey, toen 14 jaar oud, stiekem in de kratten kroop en vaders stunts nabootste. In die omstandigheden werd Jeffrey besmet met een verschrikkelijk virus: de autosport.
Twee jaar later brandde de zon van Estoril de haren van Jeffrey rood. Hij sprong in een Formule Renault en draaide 1'50". "De chrono's zijn stuk", riep iedereen. Maar Jeffrey bleef toeren en toeren. Andere chrono's bevestigden de supersnelle tijd. Mike Van Hooydonk, door het leven gelouterd, krabde zich achter de oren. "Ik heb een probleem meer in mijn leven", zuchtte hij. Nooit is de zon mooier achter de rotsen in de zee gezakt dan die avond. Een nieuwe autocoureur was geboren.
Jeffrey was maar 17 toen hij in Francorchamps in zijn eerste race met 2'40 de "pole" reed. Zonder rijbewijs. Reden waarom men een Duitse licentie ging halen. In ons land is het rijbewijs een voorwaarde om een vergunning bij de Nationale Sportkommissie te krijgen. In andere landen gelden uiteenlopende procedures. De eerste race in Francorchamps werd een sisser. Jeffrey reed aan de leiding maar na een crash zo groot als een autokerkhof, boven in de "Raidillon", werd de race afgevlagd.
Zijn eerste race werd dus concreet de Nürburgring. Jeffrey Van Hooydonk ging even koel tewerk: de pole-position en een voor de concurrentie een verpletterende overwinning. 't Was allemaal "spielerei" voor Jeffrey. Een Formule Renault met 1721 cm3 motor, een brave motor. Helemaal anders werd het toen een jaar later de tweeliter zestienklepsmotor in de racewagen werd gelegd. Jeffrey reed het Europees én Duits kampioenschap binnen. Meteen een eerste podiumplaats, de kist van Jesco Racing Team was al wat moeilijker aan de spits van de race te krijgen, maar zoals dit jaar in Magny Cours knaagde Jeffrey zich naar voren: tweede plaats in de proloog van de GP van Frankrijk F1 !
In weerwil van enkele jeugdbuitelingen - hoe kan het anders ? - zoals eens in de zandbak schuiven door een spin, valt Jeffrey steeds meer op. Als persoon heeft hij ook alles wat een coureur nodig heeft. Opvallende, slungelachtige figuur, tikkeltje arrogant als je hem niet kent. Achter het stuur de egoïst zelf. Genoeg persoonlijkheid om Flavio Briatore te doen besluiten Jeffrey uit te nodigen voor F3-testen. Een Antwerpenaar die nu hij 18 is zijn rijbewijs kan voorleggen. (Walter Rombauts)
(Uit mijn persoonlijk archief gepikt uit de Gazet van Antwerpen van 20 augustus 1996)
|
