Als automobilist ben ik gelukkig met een Peugeot 308 HDi Turbodiesel met commonrail-injectie, handgeschakelde zes versnellingsbak en genoeglijk zitcomfort. Dit product is ei zo na perfect. De grootste aantrekkingskracht gaat uit van die comfortabele koppelcurve in de motor. Tussen 1700 en 2100 t/m klauwen de schitterende Michelinbanden - de besten - in het asfalt, beton of kasseien. Als een leeuw. De "Leeuw van Sochaux", die door de krisis die in 2008 begon (-en nog steeds voortduurt-) klappen kreeg. De familie Peugeot moest met ietwat weemoed aanzien dat derden aandeleninbreng verwierven.

Peugeot-Citroën herstelt zich langzamerhand. Peugeot is een steengoede naam in de autowereld. Het merk won de "500 Mijlen van Indianapolis", toen bijna niemand, buiten Mercedes, de oversteek vanuit het - nu letterlijk - Oude Continent durfde en financieel kon maken. Peugeot won eigenlijk in alles, ook in de "24 Uren van Le Mans". Van de editie 2015 gaat de testdag door op zondag 31 mei a.s. Peugeot is er niet bij. Het gaat tussen Porsche, Audi, Toyota en Nissan voor de totale zege op 13 en 14 juni aanstaande. Peugeot speelt nu liever in de woestijnzandbakken. Geen ergernis daarover, want ondergetekende is medeplichtig daaraan.

Door deel te nemen aan "La Piste des Lions" over 21.000 km door landen waar nu alleen maar kommer en kwel heersen, bommen vallen, mensen elkaar naar het leven staan. Naar mijn mening waren alle toenmalige modellen van de gamma in de "raid" van de partij. Het was een huzarenstukje. De woestijn is een valkuil als geen ander. Over heel die afstand had het gamma van Peugeot te kampen met één defect: een kapot achterlicht. Vastrijden over dagelijkse ritten was er natuurlijk bij. Onvermijdelijk, zoals in Djanet, naast duinen van 300 meter hoog. Waartegen overigens Thierry Sabine, stichter en vormgever van de echte Parijs-Dakar destijds, zich met een helikopter de dood invloog.

Bedenker, bezieler van "La Piste des Lions", was Peugeot's familievriend en pr-man als geen ander, Corrado Provera. Net als Churchill had hij altijd een dikke sigaar in zijn vingers of mond. 's Morgens om 6 uur liet hij iedereen ontwaken op de tonen van een militaire march. "Ordnung müss sein". Pienter als hij was, had hij voor alle zekerheid om iedere in het zand vastgereden "leeuw" te kunnen lostrekken, een Mercedes G meegenomen. Die tufte achter de meute zandstorm zaaiende Peugeot's. Zekerheid voor alles. Vele van de deelnemers hebben vele keren "de Ster" gezien. Tot daar, om te zeggen dat Peugeot een meer dan bekwame autoconstructeur is, briljante pepermolens maakt en minstens leuke fietsen aanbiedt.

Als een stuk van je leven doorgebracht is met Peugeot's allerhande, je ooit kind aan huis was in Sochaux, tja dan is het om zéér persoonlijke redenen overstappen van een intieme relatie overstappen naar de platheid van de dealerships natuurlijk een niet gemakkelijke stap. Maar het was een gewilde, zéér bewuste keuze dat mijn 308 door Peugeot Deurne is geleverd. Dat dealership is nu weg en houdt huis aan de Boomsesteenweg. De overgang naar Deurne > Wilrijk, iets voor Ikea, heeft aan wat mensen hun job gekost. Herstructureren heet dat. Kankers, klieren en dure werknemers, 35 tot 40 jaar dienst buitenjassen. Ervaring weggooien.

Ze vervangen door echte etters, zoals nu bij Peugeot aan de Boomsesteenweg. Waar voordien vriendelijke, attente, verkopers rondliepen, "en famille", is het in Wilrijk zoeken naar iemand die je te woord wil staan. Ook met een zak centen achter je slepend, smachtend naar misschien een nieuwe "Leeuw van Sochaux", een Peugeot. Eén die het met minder dan 4 liter over 100 km doet. Zo kun je tenminste vanuit dierentuin Antwerpen naar Nice rijden in één trek om er op de Promenade des Anglais op een terrasje, een ijsje te gaan likken. Eén "plein" in zo'n Peugeot brengt je zorgeloos zo ver.

Ah ja, na die bemerking, er was natuurlijk de receptie, met drie verzorgde heren achter de barrière klant-ontvanger. Eén van de drie werd de mijne. Een mij onbekend iemand. Verzorgd, mij wat weemoedig aankijkend, met in het achterhoofd "wat komt die ouwe zak hier vragen...". Ik had een aangetekende brief gekregen dat er aan de spoorstangen vooraan bouten moesten worden vervangen. De tweede keer op 25.000 km dat "er iets" gratis, wegens grote bezorgdheid om de kwaliteit, moest worden vervangen. Op zich niet erg. Iedere autoconstructeur moet al eens wagens binnenroep om een na-leverings-ingreep op te vangen. Sterren als Mercedes, Toyota, Mazda, Nissan en andere Audi's hebben dat ook voor.

Ik vroeg naar de directeur die minstens een ouwe vriend was. Die het van mecanicien tot bedrijfsleider had gebracht. Die was er niet. Hij vertelde er niet bij dat juist dàt gezicht, en nog enkele andere dure, ervaren vakmannen zélf de handdoek in de ring hebben gegooid. Vervangen door postkaarten die bij gebrek aan gewicht door de wind omhoog worden geblazen... We stelden samen anoniem een datum vast. Naamloos. Ah, nee, hij vroeg mijn nummerplaat. Ik moest denken. De politie aan "mijn zee" in Zoutelande, Domburg, Renesse, kent die van buiten, ik betaal daarvoor, maar zelf ken ik ze niet echt, net als mijn vast telefoonnummer. Ik moest twee seconden denken. Voor de wreed, koele, onvriendelijke man achter de loopgraaf had ik Alzheimer. Plots hielp me een oplichtende ster het nummer uit te braken. Het nummer was juist ! Hij reageerde zelfs niet zoals in het eeuwige programma "Blokken". Alleen koele afstandelijkheid was eigenlijk zijn antwoord.

Daarom heb ik maar niet meer gevraagd om een nieuwe Peugeot, een "Blue", die nog milieuvriendelijker en zuiniger is. Ik zag als klant, als passionant van het merk, vele sterren. Ze schitterden zo dat ik meende dat de Drie Koningen aankwamen. Melchior, Wathelet en Balthazar. Aan één ervan zal ik me ooit vastklampen, "de" Ster, tenminste als ze net als Hyundai een achtgangige automaat hebben. Daarmee zal het joggen in een auto - naar ouderwetse gewoonte - dan gedaan zijn. Maar zeker niet meer bij Peugeot. Omdat er geen gezicht meer is. Althans in "Antwerpen" toch niet. Goud, Mirre en Wierook worden niet door Peugeot naar Antwerpen gebracht. Daarvoor moet je elders zijn. Moest hij het weten, Corrado Provera wrat zijn sigaar op...De klant was Koning voor hem. Met de onvriendelijkheid en arrogantie waarmee Peugeot zich nu tooit hebben ze straks zelfs geen drie Koningen meer.(Walter Rombauts/Foto's: wr)