De 500 Mijlen van Indianpolis, de 101ste editie, is snel verteld. Fernando Alonso reed er lang...aan de leiding nadat polesitter Scott Dixon in een ongeval betrokken geraakte en moest opgeven. Even leek het erop dat Fernando Alonso als rookie zijn naam in de geschiedenisboeken zou bijschrijven. Maar Indianpolis betekent herrie, ongevallen, terugvallen in positities en de beproeving van concentratie en afstand. Want 500 Mijlen is anders dan in de F1 langs beau-monde-zwembaden rijden. Dat is 300 km en maximum drie uren tegen een veel lager gemiddelde dan op de "BrickYard".

Alonso heeft het goed gedaan en als de Honda-motor het weer eens liet afweten is dat "shame" voor de Japanse constructeur. Zoals ook de niet onschuldige en vooral arrogante Jenson Button (wereldkampioen 2009) moest ondervinden. Kommer en kwel heerst er bij Mc Laren. En die man belabberd nog een schitterende Stoffel Vandoorne. Die zevende reed en in zijn onschuld in St. Devote (ken je heiligen ?) de tweede oranje Mc Laren in de bandenmuur reed. In Indianapolis, waar mensen nog de grond kussen, heeft Fernando Alonso een staande ovatie gekregen. Verdiend. De winnaar Takumo Sato is de eerste Japanner die de Indy 500 wint, ironisch genoeg met een Honda....(Walter Rombauts)