Aan het stuur van de elektrische Mitsubishi i-Miev
Elektrische voertuigen gaan het straatbeeld tegen 2025 drastisch veranderen. Mitsubishi is daarin mogelijk vooruit op zijn tijd want de i-Miev is nu in Japan te koop voor...30.000 dollar. De compacte auto die met vier zitplaatsen een meerwaarde heeft tegenover de Smart met twee plaatsen stond in Brussel. Hij genoot niet zo veel belangstelling want de "change" in de geest van de mensen is er niet rijp voor. Die van de overheid nog veel minder. Politici zwetsen rond het milieu en denken er vooral niet aan dat de 15% tegemoetkoming op de aankoopprijs niet voldoende is om een structurele verandering van het wagenpark naar "Groen Rijden" te bewerkstelligen.
Momenteel wikt en weegt Mitsubishi om de i-Miev ook bij ons te commercialiseren. Vraagtekens rond dat thema zijn de prijs en de standtijd van de Lithium-Ion batterijen gezien in jaren. De derde grote vraag rijst rond de recyclage van de batterijmaterialen. Maar de complexe antwoorden daarop resumeren we later in een andere bijdrage omdat ze niets te maken hebben met de essentie van de Mitsubishi i-Miev. Op dit ogenblik is die auto een feit: hij bestaat en rijdt als een gewone auto. Hij is snel, héél handelbaar, stil uiteraard buiten het geluid dat de vakuumpomp nu en dan maakt, en kan met een snellader in een half uur voor 80% worden opgeladen. tegen nachttarief zou een lading die dan 7 à 8 uur duurt slechts 3 kosten.
De aankoopprijs is beslist een doorslaggevende factor. Ook dat er een actieradius is van 130 km eer er weer moet worden "geplugd" is een vraagteken. Als je in Oostende beland en geen bevoorradingsstekker vindt, zoals Duitsland al wel kent in o.a. Berlijn om Smartjes op te wekken, tja dan zou je met de trein naar huis moeten of een tweede auto moeten meenemen...Het gebruik van een elektrische "plug-in"-auto zal dus sterk afhankelijk worden van de "tankpunten" waar je met je bankkaart afrekent zoals nu aan een gewoon tankstation. In Denemarken, Zweden, Noorwegen en Duitsland wordt daar hard aan gewerkt. Bij ons, in het Bokrijk van Europa, niet natuurlijk.
De Mitsubishi i-Miev heeft uitstoot ZERO. Speciaal in hoofdletters getikt omdat daarmee is gezegd dat al het geleuter over CO2 dan verleden tijd is. Het zondebegrip rond de auto als boosdoener voor de aarde wordt dan verlegd naar de vliegtuigen , de huisverwarming, de industriële uitstoot, de schepen en oorlogen maar niet meer naar het "ding" dat de mens nooit voordien een grotere bewegingsvrijheid gaf. Raar genoeg reed de Belg Camiel Jenatzy meer dan honderd jaar geleden het eerst door de muur van 100 km/h. De "La Jamais Contente" die hij reed was elektrisch. De eerste Lohner-Porsche ook. We zworen elektriciteit af omdat aardolie mateloos voorhanden leek...
Achter het stuur van de Mitsubishi i-Miev zie je een klok waarin een blauw en een groen veld is. Met de voet op de rempedaal zoals in de Toyota Prius en de Nissan FCV start je de auto. De automaat zet in "D"-rive. Je hoort niets. Je moet wéten dat als je de rem lost het 1080 kg kleine wonder vooruit kruipt en als je "gas" geeft de acceleratie volledig verloopt naar wns van de bestuurder. Echt als in een gewone auto, of beter zoals we gewoon zijn te rijden. Omdat de batterij laag onder de - in twee delen neerklapbare - achterbank zit is het zwaartepunt zeer laag en is er een bochtengedrag dat geen last heeft van zijdelingse "zwaarte". Achteraan zijnn wel grotere wielen gemonteerd als vooraan. Net als bij de Smart. Het kleine - rechtse - stuurwiel laat toe precies en stabiel te rijden. De tweede stand van de automaat is een "Eco"-stand die maakt dat je 30% zuiniger met de batterijlading omspringt. Het is zichtbaar op de dashboardklok voor je. Zodra je de acceleratiepedaal lost slaat de wijzer direct in het onderste blauwe veld en verandert de elektromotor in een generator (wisselstroom) die de batterij weer oplaadt. Dat is de remenergie. Die eigenlijk niet met de remmen te maken heeft. Afremmen is trouwens ondermaats in die i-Miev. Achteraan zijn er trommelremmetjes en die kunnen samen met de voorste schijfremmetjes dat meergewicht door de batterij die onder de achterbank zit niet echt geruststellend vertragen. Anders wordt het in de derde stand van de automaat. Van zodra je daarin de potentiometer lost ("gaspedaal") gaat de motor zo sterk mee afremmen dat de echte remmen minder werk hebben. In de bergen betekent dat ook dat je een bergrem hebt tijdens de afdalingen.
De batterij werkt op een hoogspanning van 330 Volt en de twee transformatoren met daarnaast de vakuumpomp zitten onder de vloer van de beperkte bagegruimte, die met vijzen goed is afgeschermd voor nieuwsgierige handelingen die tot gevaarlijke schokreacties kunnen leiden. In de F1 is bij BMW al eens in het beginstadium van KERS (Kinetic Energy Recovery System) een mecanicien al eens door de lucht gevonkt door verkeerde handelingen. het liep goed af voor de man maar zijn tikker draait nog altijd wat sneller. Van heel die Lithium-Ion merk je eigenlijk niets en volgens de eerste antwoorden van Mitsubishi is de batterij ook niet gekoeld. Dat is opmerkelijk want Lithium met atoomnummer 3 en een onvlammingstemperatuur van 83°C zou uit de aard van het materieel zelf gevoelig moeten zijn voor oververhitting.
Voor de werking van de lichtinstallatie en de accessoires zorgt een gewone 12V batterij die voorin staat en door de hoofdbatterij wordt gevoed. Dat Mitsubishi er nog niet aan heeft gedacht zonnenpaneeltjes te gebruiken om elektrische accesoires te voeden zoals Nissan in de Nuvu in Parijs 2008 en ook al in 1991 in de FEV demonstreerde komt wellicht omdat de drang om direct in de spots te staan heel groot was. De Smart die in Londen al twee jaar elektrisch paradeert, nu ook in Berlijn, heeft de uitdaging scherper gesteld. De tijd dringt. Maar andere constructeurs zijn dan weer de mening toegedaan dat voor alles batterijzekerheid moet worden verworven eer je garanties kunt geven aan de modale koper. Wie er welke mening dan ook mag over hebben, Mitsubishi heeft in plaats van geleuter wel iets concreet voor de deur staan. Dat werkt, aangenaam is maar wellicht in eerste instantie te duur zal kosten. De fiscaal uitgemolken burger zal moeten ontlast worden eer hij weer oog kan hebben voor de bloemetjes, de bijtjes en vogeltjes. We stikken in onze eigen smog en we kunnen de oplossing niet betalen. Er rest dus nog een probleem. Maar dat ligt niet meer bij de constructeurs.
De vraag of aanmaak van elektriciteit dan niet schadelijk is, is terecht. Maar als we zonne-energie gebruiken, wind- en water (-tof) inschakelen of golfslagenergie aanwenden dan valt het gebruik van fossiele brandstoffen verder weg. Enkele honderden vierkante kilometer zonnepanelen in de Sahara bijvoorbeeld zouden al wonderen doen. Meer dan botsende, vechtende religies, moordend levensritme en overheersende politieke domheid verhinderen dat nu. Nochtans is alles voorhandig als we echt willen om letterlijk de zon te laten schijnen voor de mensen. Misschien gaan we dan terug de zon aanbidden. Maar dat is heidens.(Tekst en foto's: Walter Rombauts)
