De vijf ingeschreven "hypercars" voor de 89ste editie van de 24 Uren van Le Mans zijn op de eerste vijf plaatsen geëindigd. Omdat de Toyota GR010 #8 direct na de start aan de Dunlopbrug van de baan werd geduwd door een Glickenhaus 007 LMH, kon het trio Buemi, Hartley en Nakajima aan een inhaalrace beginnen. Ze eindigden na een etmaal toch nog op één ronde van hun merkgenoten Conway, Kobayashi, Lopez die Toyota voor de derde opeenvolgende keer de grootste industriële autoconfrontatie ter wereld liet winnen. Ooit, in 1991, ging Mazda het merk uit Nagoya voor als eerste Japanse wagen die de etmaalrace won met Volker Weidler, Johnny Herbert en Bertrand Gachot in een Mazda 787B met een "rotary-engine". Op de derde plek eindigden verdienstelijk Negaro, Lapierre en Vaxivière in een inderhaast gebouwde Alpine A480 (eigenlijk een oude LMP1).

Daarmee was het overwegend Franse en gemaskerde publiek voldaan. Want Toyota had geen reële concurrentie. In de LMP2 wonnen Frijns, Habsborg, Milesi in een Oreca en werden tevens zesde algemeen. Stoffel Vandoorne finishte zevende en er werd ook een Brabançonne gespeeld lang voor de start van de 24 Uren. Het was voor De Wilde die de Formule Renault 2.0 had gewonnen. Een jonge landgenoot, wiens vader/journalist, Olivier De Wilde, steeds genoeg budget weet op te vissen om zijn zoon in de competitie te houden. Volgend jaar gaan de 90ste 24 Uren van Le Mans opnieuw in juni door, de maand met de kortste nacht. Tenzij Covid-varianten opnieuw het laatste woord zouden krijgen. (wr)