De meeste merken maken van de autonomie van hun Elektrische Auto's (EV=Electric Vehicle) hun verkoopargument. Het geheim zit natuurlijk in de batterij en...in de rijstijl van de bestuurder. Het essentiële verschil in reikwijdte van één batterijvulling zit hem in de gebruikte materialen. Mercedes, Audi en BMW, de duurste Tesla's en Porsche gebruiken batterijen waarin Nikkel, Mangaan en Kobalt de dienst uitmaken. Maar deze zijn duur en daarom toegepast op de hogere segmenten.

Elon Musk had al snel door dat wanneer hij zijn "Model 3" voor een breder publiek moest toegankelijker maken, dat hij dan goedkopere batterijen moest zien te maken. Zoals vele goedkopere EV-merken gaat het dan om LFP-kathodes Dat is een "samenwerking" van Lithium, Ferro (ijzer) en fosfaat. Deze combinatie is prijselijker maar levert veel minder actieradius op. Nu op zich is dat niet voor iedereen een probleem. Gerekend dat de meeste mensen geen 100 km per dag afleggen, zijn deze batterijen een zoethoudertje. Voor wie het Groot-Toerisme ambieert is de veel duurdere NMC-kathode een must.

Op de technologiebeurs van Las Vegas in januari toonde de CEO Ola Källenius van Mercedes-Benz fier het prototype "Vision EQXX" dat 1000 km met één oplaadbeurt zou kunnen doen. Behoudens de wetenschap dat deze auto nooit in de showroom zal staan, is het belangrijk te onthouden dat benevens die hogergenoemde NMK-batterij elektriciteit ook wordt gewonnen van zonnecellen in het dak. Het hele dak is één groot zonnepaneel. Dat is niet nieuw. Veertig jaar geleden reed ik al de solarcar van Honda in Japan en nog veel straffer dan dat was Volvo die in een kleine werkplaats in Arizona, nabij Phoenix, experimenteerden met zonnecellen op de toenmalige gebruikte achtervleugels van Volvo-modellen. In de woestijn van Arizona is er altijd zon en zoals nu in juni is het er 55°C.

Chinese firma's zoals "Guangzhou Automobile Group" (GAC), maar ook Nio hebben dezelfde intenties. Raar genoeg jagen de constructeurs van EV's ook op zinloze hoge prestaties. Het feit dat een elektromotor vanaf de eerste omwenteling al het maximum koppel heeft is een troef tegenover iedere andere auto met interne verbrandingsmotor. Maar of die nu persé allemaal 300 km/h moeten kunnen halen is een open vraag. Tenzij het de ambitie is van een elektrisch merk om puur elektrisch de 24 Uren van Le Mans te winnen, zijn die hoge snelheden pure waanzin geworden. Tesla en Porsche ijveren om ter snelst te zijn op de "Nordschleife" van de oude Nürburgring, de Groene Hel. Op zich is het sportief gezien meegenomen als stuntreclame. Noch min, noch meer.

Nadat Ferdinand Porsche als "avant garde" zijn eerste Löhner-Porsche had gemaakt, in ieder wiel een elektromotor en de batterij centraal tussen de wielen, kreeg de EV enige aandacht en het is bekend dat Camille Jenatzy met de "La Jamais Contente" de eerste was die puur elektrisch sneller dan 100 km/h reed op de autobaan bij Jabbeke. Daarna viel de belangstelling voor de EV weg door de komst van algemeen gebruik Otto- en Dieselmotoren door de ontdekking van aardolie. In 2007 verraste Elon Musk de autowereld met de eerste Tesla op basis van een chassis van een Lotus Esprit. Iedereen lachte hem uit. Maar het lachen is de auto-industrie daarna snel vergaan. Wereldwijd werd er haast gemaakt die gekke Musk van antwoord te dienen.

Zelfs vandaag heeft de Chinese President laten weten Tesla's uit zijn land te weren. Musk opende in een controversiële provincie Xinjiang waar mensenrechten voor moslims als minderheid niet gelden, een showroom. Het is niet onmogelijk dat hij die moet sluiten. Want Amerika vindt zoiets "not done". Na deze momentopname van een EV is het spannend afwachten of waterstof de EV zal verdringen. Of nog beter: Porsche werkt in een factory in Chili aan syntetische brandstof met uitstoot zero. Waar eerst de eigen vloot zou worden bediend en daarna andere merken. Meteen zou de interne verbrandingsmotor gered zijn en de EV schaakmat worden gezet, of minstens in een patstelling. (Walter Rombauts)