Na  600 à 700 km doorheen het mulle zand van de Dubai-woestijn zowel de Opel Frontera als de Opel Monterey zwiepend en vastrijdend in de hemelhoge duinen te hebben geloodst, kwam het kleine gezelschap aan een "oase" waar water was. Iedereen werd gek van vreugde voor de verfrissing. De tweede man van links met zwarte pet op, naast oud-journalist Johan Willems, was de grote Belgische baas van GM Belgium. De Heer André Van Roy, graag gezien bij het Belgische koningshuis. Hij was streng en daarnaast immens menselijk. Voor mijn journalistieke loopbaan mocht ik via de Firma Verboven de productiesnelheid per dag via variatoren aanpassen. Soms werden er op Plant I op de Noorderlaan enkele auto's meer, soms tien, soms twintig, meer geassembleerd dan de bandwerkers konden voelen in tempo.

Toen ik zo dwaas was om mijn sublieme industriële job in te ruilen voor de dwaze passie van wat de ouderen "den automobile" noemden, nam de big-boss en tegelijkertijd onwezenlijk nu, mij onder zijn vleugels. Hij leerde me veel, soms met een hartelijkheid die aanvoelde of ik zijn zoon was en moest worden beschermd tegen de adderpoel die de journalistieke wereld is. Op zijn uitvaaartdienst, waarop ik gepriviligieerd was uitgenodigd, heb ik een traan weggepinkt.

Massieve reuzen als Mister André Van Roy worden vandaag niet meer geboren. En mocht dat toch het geval zijn worden ze per direct in AI-worst gebrainstormd. Het waren andere tijden. Nu schijnt er in Brussel een autosalon te zijn. Met oude diesels, benzine's, hybriden en elektrische auto's. Sinds 67 jaar ga ik voor het eerst niet meer. Zonder spijt. Het is wel leuk om te volgen hoe de auto-industrie politiek wordt genekt door de elektrische auto door de strot te duwen.

Terwijl synthetische benzine én waterstof (Toyota, Hyundai e.a. Mercedessen) zogoed als nu beschikbaar zijn. China maakt een "blekken" elektrische doos, zoals nu de BYB, en die verkoopt omdat hij Chinees goedkoper is. Meteen moest Tesla in China zijn verkoopsprijzen lager zetten. Het Salon van Brussel, een verkoops-salon en zeker geen visionair salon, is het bezoeken niet waard. Toen Joost Kaesemans, destijds de wezenlijke ziel van het Salon, nog het evenwicht tussen de markttrends kon leggen, had Brussel zin.

Nu zal ik aandachtig luisteren naar de leugens die woordvoerders van automerken moeten brengen. Op TV, in gazetten waar teksten worden gevuld door noodlijdende ijdeltuiten met de balpen. Ik geniet na van de waterpret in de woestijn van Dubai, waar we met zijn twaalven als "diner" gedropte mosselen/friet aten en gelaafd werden door 167 witte Hoegaarden, acht flessen rode wijn en nog wat Whisky voor hen die niet goed in slaap konden geraken in hun éénmanstentje zoals in Dakar. Dat was nog eens een stunt, écht, van "public relations", hoewel dat eerlijk gezegd toch een beetje decadentie inhield.

Maar die is vandaag verhonderdvoudigt. Vals eigenlijk, want vroeger waren er centen, vandaag is het lucht. Hoewel Cadillac die via Michaël Andretti (zoon van WK F1 Mario Andretti) naar Le Mans, naar de F1 en de Europese markt terugkomt. Met "money" van GM en wat sponsors. De mensen die deze doelen tegen 2026 moeten realiseren, zullen IT-ers zijn. Geen mensen die zich vloekend vastreden in woestijnzand en ze zullen ook nooit mosselen/friet uit de hemel zien droppen. (Walter Rombauts/Foto:wr)