Het regent in de straten, het regent in Bologna, Imola en Emilia-Romagna, het regent ook in mijn hart. Sinds de autosport mij heeft verlaten is niets meer zoals het was. Ik herinner mij nog die avond van zondag 1 mei 1994 in Imola. Officieel is Ayrton Senna da Silva om 20 uur 's avonds overleden verklaard. Professor Sid Watkins, de hoofdarts van de F1, had ons - de journalisten - al verklapt dat het stuurgenie op slag dood was toen hij te vroeg in de race nodeloos, opgejaagd door Michaël Schumacher, tegen 315 km/h door onderstuur uit die Tamburellobocht tegen die verdomde muur voor dat riviertje zich te pletter reed. Koersdirecteur Roland Bruynseraede en ik, laat gewerkt in de perstribune, naar onze auto wandelden. Roland kon niet veel zeggen, en ik ook niet. We dachten alleen allebei ongeveer hetzelfde. "De F1 zal nooit meer hetzelfde zijn."

"s Zaterdags was Ratzenberger al dood, waren vijf toeschouwers gewond door een wiel, had Rubens Barichello zich bijna gedood door zijn dolle tocht aan de pits. Professor Watkins heeft zijn leven gered en zondags dartelde de Braziliaan alweer door de paddock alsof er niets was gebeurd. En dan was er die klap met Senna... Hij was moe en te laat aangekomen uit Brazilië. Hij redetwistte met hoofdingenieur Patrick Head dat die Williams-Renault niet goed ineen zat, dat hij zelf zijn eigen auto zou ontwerpen. Die dan goed zou zijn, zoals Jack Brabham ooit deed. Ik at een tafeltje verder bij Williams een spaghetti met een toen bevriende collega van een andere krant, en we konden alles volgen...

Dat de koers toch doorging en werd gewonnen door Michaël Schumacher in een Benetton-Ford voor Nicola Larini in een Ferrari is gans normaal. De tweede start is de heer Roland Bruynseraede altijd kwalijk genomen. Maar dat er na 82 doden in Le Mans 1955 de 24 uren gewoon verder werd gereden was om paniek te voorkomen. In Imola was het vooral om het verschrikkelijke nieuws uit te stellen in de officiiële bevestigingi ervan. Nu regent het in Imola, miljarden tranen van droevenis, over een diepmenselijke figuur die in Alain Prost zijn duivel tegen kwam.

De GP van Emilia-Romagna die door die zondvloed is afgelast moge de uitdrukking zijn van de pijn die echte autosporters in hun hart voelen. De verkrachting van een nobel gevecht van iedere piloot tegen zichzelf, eerder dan tegen een concurrent, is definitief ingeluid in 2021 in Abu Dhabi. Een litteken voor Lewis Hamilton. Mogelijk is dergelijk onrecht al eerder begonnen. In 2008, in Interlagos, of eerder nog in Singapore met de "crashgate". Felipe Massa reed in Brazilië als wereldkampioen over de meet. In ondoorzichtige stortregens, zoals vaak daar, maar Lewis Hamilton raakte - onzichtbaar - net voorbij Timo Glock en pikte daarmee dat ene puntje dat Massa's titel liet wegregenen. Timo Glock zal nooit of te nimmer de waarheid vertellen wat er in die mistwolk is gebeurd. Het stortregent in Imola, het water treedt uit zijn oevers en een GP is niet haalbaar. Niet Imola maar wel Monaco wordt dus de zesde race van 2023 ! De kans is groot dat de kalender met 23 races "beperkt" blijft tot 22. (Walter Rombauts)