Ingenieurs flirten met papier en de computer. Ze zijn vaak sneller dan toeleveranciers kunnen fabriceren. Daarom is het altijd evolutie en geen revolutie in de autobouw. De elektrische auto sluimert al honderd jaar in de breinen van vonkenvreters. De manier van aanmaak van energie heeft de definitieve geboorte ervan altijd uitgesteld. Fossiel produceren kan geen goeie kant op. Nu de aarde onder spanning leeft van 7 miljard mensen, ijskappen smelten, het waterpeil hoger komt, in Kopenhagen een nooit eerder Noord-Zuid-tegenstelling wordt vertoond, moeten we af van die aardolieherkomst.
De oplossingen liggen klaar. Windenergie, waterkracht en zonne-energie wentelen zich als duivelse lustobjecten voor de ogen van wie ze maar begrijpen wil. Waterstof, zo oud als de aardolie zelf, is de oplossing om de échte uiteindelijke ZERO aan CO2 elektrische mobiel te laten zoemen. Opel had er al koek van gegeten in 2000 toen het zijn "Hydrogen1" met veel bravour voorstelde. Opel was klaar. De Zafira op brandstocel kon vijf personen herbergen, had een respectabele bagageruimte en een actieradius van plusminus 400 km. Maar de materialenmakers waren niet klaar. De producenten van H2 ook niet. Die deden nog voort met waterstof maken uit fossiele bucht.
De overheden ook niet. Die dachten dat het een grap was. Gevolg dus geen enkele visie van infrastructuur om electriciteit te "tanken". Net zomin als bevoorradingspunten voor waterstof. Dus werd zo'n knappe Opel Zafira van de toekomst in 2000 maar weer in de ideeënbus gestopt. Maar Opel was wél klaar. Na de nakende hergeboorte van een historische naam, bij de jaarwisseling tien jaar later, is het leuk deze ingenieursdromen eens in herinnering te brengen. Ze hadden de juist visie, maar waren op hun tijd vooruit. Om maar te zeggen dat Opel direct de Ampera op groene waterstof kan laten rijden.(cw)