Christine Beckers, de vrouwelijke icoon van de Belgische autosport, is vorige vrijdagavond tijdens de RACB-Awards in de bloemetjes gezet voor haal hele loopbaan. Van 1975 tot vandaag. Dat dit eerbetoon haar zo laat te beurt is gevallen komt omdat maar weinigen de verdiensten van deze in Brussel geboren dame kennen. Hier en daar wat Oude Belgen, die blij waren dat de Brabançonne werd gespeeld én iedereen recht stond, die kennen de passionerende carrière van "Christine". Onder die voornaam reed ze en haar Grote story begon eigenlijk in 1977 in Daytona tijdens een Nascar-race waarin ze 37ste startte en 37ste aankwam. Daarvoor was er wat Belgische "spielerei", in Alfa's, knokken en flirten met de mannen van toen: Chris Tuerlinkx, Etienne Stalpaert en andere Yvo Grauls...

Zo zeggen althans sommige "officiële" bronnen die wellicht niet weten dat er ook nog leven was voor 1977. In 1974 al zat Christine samen met...Yvette Fontaine en Marie Laurent in een Chevron B23 Ford Cosworth waarmee ze 17de finishten in de "24 Uren van Le Mans". De dames trokken begrijpelijkerwijze aandacht en de toen dertig jarige Jean Rondeau verleidde Christine om in 1976 deel uit te maken van de Inaltera ploeg met de latere Le Mans-winnaar in 1978 (met Pironi in een Renault), Jean-Pierre Jausaud. De Inaltera, gebouwd door Jean Rondeau, had een Ford Cosworth DFV 3,0 liter en was een V8. Ze eindigden 21ste. Dat was een relatief mager resultaat voor grote inspanningen vooraf. Maar Christine ging door en toen 1977 officieel als haar Grote geschiedenis begon in Amerika stuurde ze datzelfde jaar een Inaltera-Ford met Lella Lombardi naar de 11de plaats in weeral de "24 Uren van Le Mans". Iedereen was tevreden, zeker Rondeau aangezien ze de eerste Franse wagen aan de finish waren.

In 1979 reed ze met Pascal Witmeur en Jean-Paul Libert de 24 Uren van Francorchamps in en Chevrolet Camaro Z28 maar het drietal geraakte niet geklasseerd wegens teveel mechanische pech. De "mention d'honneur" die Christine vorige vrijdagavond kreeg was voor haar hele loopbaan. Nogmaals voor iedereen schijnt die te beginnen in 1975 maar de levenslustige vrouw is al in 1967 gemeld in de Boucles de Spa, in 1968 in de Tulpenrally, in de Rally des Cévennes met Alfa GTA, in de Formule VW en de Tour de Corse met een Toyota Celica (1977). Kortom, ze maakt deel uit van de 1483 dames die sinds het begin van de autosport zich achter het stuurrad in officiële competities hebben gewaagd. "Ze hebben die lijst ingekort tot iets meer dan 700", zei ze ons recent. "Om ten slotte te komen tot iets meer da 200 die mogen zeggen dat ze geraced hebben. Vergeet niet", zo besloot Christine, "dat toen ik in Nascar reed, het sinds 1949 geleden was dat drie dames in de races tegelijk waren geëngageerd. Met mij was dat Jane Guthrie en Lella Lombardi !"

Christine's palmares weergeven - voor zover het compleet is samengesteld - is onbegonnen werk. Teveel om op te noemen. Bovendien lopen de disciplines uiteen. Van rally's (1ste GT in 12 Heures de Huy 1969 met Alfa Romeo 1750 Spider) toen Staepelaere al de plak zwaaide over Haxhe met zijn Daf 55 tot in de top van Le Mans in 1977 toen Jacky Ickx met Jürgen Bart en Hurley Haywood in een Martini-Porsche 936 al wonnen. Bref, une grande dame ! Gelukkig had men het in Brussel nog net gezien of Christine was gaan vliegen. Ja, in een ULM, zoals ze de laatste jaren zo graag doet. 't Moet niet groot zijn, als het maar rap is.
                                                                                            
                                                                                             Walter Rombauts