De elektrische auto komt er, zoveel is zeker. Eerst voor stadsgebruik, dan interstedelijk en tenslotte landelijk zoals een Tesla voordoet. Als zekerheid bestaat over dat gegeven, dan rijst een nieuwe hamvraag. Waar halen we voldoende groene stroom ? Die moet worden opgebracht door wind- en zonne-energie. Volgens specialisten zal dat nooit voldoende kunnen zijn om de wereldmobiliteit te verzekeren. Daarom slaan nu energiereuzen en…baggermaatschappijen de handen in elkaar om via het gekende principe van golfslag- en getijenenergie groene stroom aan te maken.

Samen met die uit biomassa-centrales zou dat al iets moeten geven op de eindbalans. Baggerfirma’s hebben een grote ervaring met de golfslag en dus inzicht wat men daarbij precies moet aanwenden.

Alle landen met grote stranden en getijen komen in aanmerking om de nieuwste technieken daarin toe te passen. Het clowneske aan het gegeven is dat de techniek alweer een vijftigtal jaren bekend is, maar vandaag zich letterlijk iedereen zich afvraagt “wat moeten we daar precies voor maken…?” Turbines over kilometers strand die draaien als het water zich in het land dringt. Ook draaien en stroom leveren als het water weer naar vergaarput zee slibbert. Het lijkt te mooi om waar te zijn, maar hoe fictief dit allemaal ook klinkt, het komt er. Bizar genoeg blijken die technieken een voorwaarde om de elektrische auto door te drukken.

Alleen de Alliantie Nissan-Renault gaat weldra (2011) aan een volume van 500.000 eenheden elektrische Leaf’s, Fluence’s, Kangoo’s, Z.O.E.’s en misschien ook Twizy’s beginnen. Even goed nadenken leert ons dat daarvoor gigantische hoeveelheden exclusieve materialen zullen moeten voorhanden zijn om de batterijen te vervaardigen. Die moeten zorgen dat de autonomie van de EV’s vergroot. Als derde punt is het waken over de betaalbaarheid van de elektriciteit nog het belangrijkste. De OPEC wil niet meer kwistig zijn met aardolie. Die zullen we nog nodig hebben om andere behoeften te dekken. Zoals kunststoffen waaruit we al onze prularia produceren.

De olieproducerende landen houden met akelige preciesheid de afhankelijkheid van het westen van hun ruwe aardolie in het oog. Ze berekenen het de prijs waarvan ze zeker zijn dat die juist betaalbaar. Het westen zit dus tussen hangen en wurgen. Daarom wordt surfen op de golven, eb en vloed, zaligmakend bovenop de wind en de zon die ons welgevoelen geeft. Daarin gaan “baggeraars” een hoogtechnologische rol spelen. Ook in de windparken in zee.(wr)