We reden duizend kilometer met de Mazda CX-7 die eind vorig jaar een optische opsmukbeurt kreeg door een lager front met nieuwe mistlampen en een sportiever, zeg maar agressiever, radiatorrooster meekreeg. Vanuit die zoekende snoet loopt de gordellijn sierlijk op naar een “dikke” kont waarin het volgens de achterpassagiers geknuffeld zitten is. Uitmuntend gesneden lederen zetels zijn lendenomvattend zodat zelfs in snel genomen bochten de inzittenden geen zweverig gevoel krijgen. Beenruimte zat. De auto is natuurlijk wel 4700 mm lang en de ronduit imposante carrosserie is over een wielbasis van 2750 mm gelegd. Daardoor blijft de overbouw voor- en achteraan wel redelijk groot.

Maar doordat de grondspeling (onbelast) 208 mm is blijven de aanrij- en afrijhoeken voldoende groot om in het terrein niet neusvast te geraken. Bovendien grijpen de imposante banden (235/60 R 18, 235/55 R 19) zowel asfalt als onverhard zo hard in de klauwen van de permanente 4WD dat de CX-7 zich als een lenig luipaard door het hobbeligste terrein wiegt. Geen brutaliteit, wel flexibiliteit in alle richtingen. Zeker van de 2,2 liter Turbo Diesel die door een fikse langeslag-karakteristiek (86 x 94 mm) een maximum koppel van 400 Nm bij 2000 t/m verzekert. Waarborg voor een laag verbruik en weg- en terreinsoepelheid. Wie nu en dan eens in toeren gaat en dat combineert met “snel een tandje” hoger komt aan een maximumverbruik van 8,4 l/100 km aan gasolie.

Het geheim zit natuurlijk in de overdrivewaarden van de zesversnellingsbak. Constructief heeft de vierde al een lichte (0,926:1) overdriveverhouding.. Dat scheelt al, maar ligt nog dicht tegen een 1 op 1 overbrenging. Besparend wordt het pas in vijfde (0,853:1) en té gek in zesde versnelling (0,711) wanneer de motor ruim een kwart minder toeren maakt dan de aangedreven wielen! Het terreinbeest verliest dan alle agressiviteit, verandert in een stille rijkelijke koets, die tegen 120 km/h op de autoweg 2150 t/m draait. Gekoppeld aan een maximale actieve en passieve geborgenheid op veiligheidsniveau – de CX7 let op alles – verandert het rijdend fort van in het terrein in een sprookjesburcht op de snelweg.

Die wordt geregeerd door elektronica zoals alleen de modernste tovenaars van Mazda die kunnen afleveren. Ze laten de bestuurder de indruk te heersen over techniek en weg. In werkelijkheid stuurt de bezitter de auto en rekent de CX-7 hem in alles voor. Corrigeert overmoed waar nodig, zonder dat de “piloot” het gevoel heeft buiten spel te worden gezet. Waarschuwt ook elektronisch voor dwaze dingen als het impulsief wisselen van rijstrook als links of rechts van de CX-7 “UFO’s” komen aanstormen. Parkeerhulp rondom die voor alles en nog wat waarschuwt. Een camera die op het dashboard toont wat er zich achter de auto bevindt…Een encyclopedie dik is er van te vertellen. En dat is dan nog maar de flauwe kul. Want de essenties zitten nog dieper.

Zoals die inspuiting van AdBlue, een product van Total, dat op basis van amoniak in de uitlaatgassen wordt gespoten. Om de 20.000 km moet die aparte tank worden gevuld. Dat is de moeite en niet duur. Het heeft als resultaat dat de milieuhaat die terreinauto’s wordt toegeschreven wegvalt omdat de echt giftige NOx (stikstofoxyden) uit de emissies worden geneutraliseerd. Zo was op de voorbije Clean Week 2020 in Zolder de Mazda CX-7 één van de vele uitblinkers in milieuvriendelijkheid naast de concurrentiële producten die alleen maar een magere uitstoot aan CO2 in het vaandel voerden. Nu is die CX-7 geen heiligenbeeldje wat die koolstofdioxyde betreft: 199 g/km. Voor de klasse van voertuig naar de gunstige kant, maar moeilijk te verkopen aan milieupuristen. Daarom voert Mazda ter verdediging aan dat de driewegskatalysator met enkelvoudige nanotechnologie sneller opwarmt na een koudstart en dus veel rapper begint aan de zuivering van de emissies in de motor.

Door het gebruik van die nanotechnologie wordt het gebruik van de edelmetalen in de katalysator teruggedrongen. Wat dan ook weer geen geringe bijdrage aan de milieuvriendelijkheid is. Zo kan je doorgaan over die CX-7. Na duizend kilometer was de liefde voor terreinauto’s weer aanwezig. Voor iemand die graag met zijn poep in sportwagens laag over de weg schuurt een zeer opmerkelijk gegeven. Maar die Mazda CX-7 heeft die karaktertrek gewijzigd. Waarmee alle hariografie nu stopt. De bijbelse boeken zijn al voorheen geschreven. De perfectie in het product kan je alleen door zelfstudie ontdekken.Wie doordenkt, weet dat de drang naar inzicht nooit een einde neemt voor het vlees zich van de beenderen scheidt. In autoland is dat niet anders.(Tekst en foto:Walter Rombauts)