Het is een zonnetocht van 3000 km die dwars door Australië van Darwin naar Adelaïde leidt. Het Umicore Solar Team dat uit veertien studenten industrieel ingenieur bestaat waagt zich nog niet aan Indium dat bij sommige van de 29 andere teams Germanium vervangt. In de “nieuwe” zonnewagen zitten 2.108 Germanium zonnecellen. Het voertuig dat heel plat en principieel aerodynamisch heet te zijn, afwijkend van de druppelvorm, is gevoelig voor zijwind. Dat is de prijs die wordt betaald om van de oerdynamische stroomlijn-gedachte af te wijken.

De auto zal het in oktober opnemen tegen de Nuon5 van de Delftse universiteit en tegen de Japanners die vorige keer die begeerde Challenge wonnen. De kunst is zoveel mogelijk zonne-energie te vangen in de cellen om tot een topsnelheid van 140 à 150 km/h te geraken. Het gemiddelde wordt op 110 km/h ingeschat. Probleem is dat de lichamen, zon, aarde en auto iedere seconde en dus iedere minuut tegenover elkaar van positie wisselen. Daarom hebben de cellen een pyramidevorm in de hoop altijd het maximum aan straling op te vangen om een elektromotor aan te drijven. Het voertuig wordt verder uitgetest op het testcircuit van Ford in Lommel.(Tekst:Walter Rombauts/Foto:Umicore)