Particulier zullen weinig mensen te vinden zijn die meer dan
€35.000 willen betalen voor een compacte puur elektrische auto. Verder altijd
aangeduid als EV. Ook al hebben de Mitsubishi iMiEV, de Citroën C-Zero en de
Peugeot iON een functionele vijfdeurs carrosserie. Het zijn principieel drie
dezelfde auto’s die onderling toch zo verschillend zijn. De
ervaringsverschillen zijn te zoeken in de software die van toeleveranciers
komt. De pientere ingenieurs kunnen, dagelijks als ze willen, de chipkarakters
wijzigen, aanpassen, in goede en ongunstige zin voor wat de prestaties,
verbruik en rijplezier betreft. Daarom hebben dezelfde EV’s verschillende
karakters.

Van de drie genoemde is de Peugeot iON de “plezantste” om
mee te rijden. Heeft de Mitsubishi ondertussen wat “poids-lourds”-allures
gekregen wegens niet doorontwikkelen, geeft de Citroën C-Zero soms wat
zeilneigingen door een te zachte ophanging, dan staat de iON stevig op zijn
poten. Bij vertragen of remmen is het recupereren van de energie geen storend
element in het rijcomfort. Men voelt de vertraging en kan ze zelfs aanwenden om
zo goed als niet de remmen te gebruiken. Mits men wat vooruitziend rijdt kan de
iON 150 km afleggen. Dat is 20 km meer in autonomie dan zijn twee soortgenoten
uit hetzelfde nest. Het zit hem in het ondoorzichtig kluwen van chips waarover
een topingenieur bij Renault die de Twizy in handen heeft, ronduit zegde dat
hij er niets mocht over vertellen. In die aspecten blijkt bedrijfsspionnage dus
een actueel gegeven.(wr)